Een 1301 cc zware tweecilinder die achteloos 160 pk produceert lijkt alleen gemaakt voor gejaagd gekkenwerk, maar de Super Adventure gedraagt zich net zo gemakkelijk als een heer. Vanaf 2500 toeren reageert het blok keurig op het gas en onthouden de zuigers zich van wild gebok. Elektronica heeft de V-twin goede manieren bijgebracht en veiliger gemaakt. Tot je het gas er op zet.
Lanceerplatform
Op papier klinkt 160 pk al niet misselijk, in de praktijk is het nog indrukwekkender. Het is maar goed dat elektronische hulpmiddelen deze turbo-allroad een helpend handje bieden anders loopt het makkelijk verkeerd af. Dankzij traction control kan het gas er vol op zonder gevaar op highsiders of verwoestende wheelies. Het systeem maakt van elk stukje rechte weg een lanceerplatform. Het is tijdens dergelijke laagvliegacties amper te geloven dat dit een hoogpotige allroad is. Gelukkig hoeft het allemaal niet extreem. Bij 2900 toeren levert de V-twin al 100 Nm koppel voor het betere schakelluie toeren.
Topsporter
Het rijwielgedeelte lijkt als enige niet onder de indruk van het mechanisch geweld. De elektronische WP-vering houdt met gemak het hoofd koel en de wielen aan de grond. Het systeem vertroebelt niet wat er onder je gebeurt en tegelijk schotelt het met een druk op de knop een andere motorfiets voor. Dat is het knappe aan deze KTM. Hij is net zo veelzijdig als een tienkamper, maar het blijft diep vanbinnen altijd een topsporter. De Super Adventure S is een comfortabele en ruime motorfiets, maar daarin onderscheidt hij zich niet van zijn rivaal BMW GS. Dat doet hij wel met zijn prijs en vooral de waanzinnige V-twin. Vind je jouw GS maar saai? Dan staat hier zijn opvolger.
Banale zwaartekracht
De flink uit de kluiten gewassen Super Adventure gedraagt zich op veeleisend terrein bijna als een super-motard. Hij laat zich niet in de luren leggen door los grind of fikse kuilen in het wegdek. Insturen gaat net zo makkelijk als de oranje fiets van links naar rechts over te smijten. Bij tussensprints vergeet het voorwiel spontaan dat er zoiets banaals bestaat als zwaartekracht. De Brembo’s zijn geen laffe exemplaren zoals je die nog wel eens op een offroad-gerichte motorfiets aantreft, maar krachtige bijtertjes. Op strak asfalt staan vering en rijmodus binnen twee seconden op Sport staan en gaat het dik boven de wettelijk toegestane snelheid loom wiegend van links naar rechts. Het gaat de avonturenfiets net zo makkelijk en indrukwekkend af als het korte werk. De 1190 wilde op hoge snelheid beweeglijk worden, dat gevoel ontbreekt op de 1290.
Concurrent van GS
Met min of meer dezelfde wapens als vorig jaar gaat de Super Adventure de strijd aan met de almachtige BMW GS. Dan weet je op voorhand een paar zaken zeker. De BMW legt het af op vermogen en het boxer levert inderdaad niet zulke duizelingwekkende prestaties als de Oostenrijker. Op comfort legt de KTM het nipt af. Zadel en windbescherming (plus het gemak waarmee je het ruitje rijdend verstelt) halen net niet hetzelfde niveau als de Duitser. Op een cruciaal punt haalt KTM uit: de verkoopprijs. Die is dik vijfhonderd euro hoger dan een R1200GS, maar een Super Adventure is standaard rijker uitgerust met elektronische vering en meerdere rijmodi. Zijkoffers zijn dan weer niet standaard.
Tekst: Ad van de Wiel, foto’s: KTM
[justified_image_grid ids=25195,21731,25196,21775,25197,25198,25199,25200,25201,25202,25153,25203,25204,25205,25206,25207,25208,25209,25210,25211,25212,25213,25214,25215,25216,25217,25218,25219,25220,25221,25222,25223,25224,25225,25226,25227,25228,25229,25230]
