“Daarom ben ik nooit aan mij motorrijbewijs begonnen.”
De kans is nagenoeg 100% dat je als motorrijder deze dooddoener al meerdere keren hebt moeten aanhoren. Ik wel in ieder geval. Zeker als je iemand enthousiast wil maken om ook motor te gaan rijden. Het valt me daarbij op dat het niet alleen de ‘daredevil’ is die dit zegt maar ook de ‘accountant’ van je vriendengroep en kennissenstal.
De vraagt rijst bij mij dan ‘wat wil je hier nu mee zeggen?
Het kan volgens mij twee kanten op: stoerdoenerij of zelfkennis. Beschik je over zoveel zelfkennis en beperkt motorisch talent dat je van tevoren al weet dat je de motor niet op de weg kunt houden en juist die ene boom in de bocht zult gaan raken of die fietser die net op het verkeerde moment op de verkeerde plek is? Dan is het de enige juiste keuze om niet aan motorrijden te beginnen en verdien je alle respect. Al is motorrijden echt niet heel ingewikkeld, kan het toch behoorlijk gevaarlijk worden als je de machine niet onder controle kunt houden.
Maar in negen van de tien gevallen is dit toch niet waar de persoon in kwestie op doelt volgens mij. Nee, op mij komt het eerder over als misplaatste stoerdoenerij. Alsof ze –op het moment dat ze op een motor stappen- ineens al hun verstand zullen verliezen. Ze overal de gaskraan vol open zullen zetten, de knieën in elke bocht tegen het asfalt zullen laten schrapen en het risico op een flink ongeluk met alle gevolgen van dien zomaar naast zich neer zullen leggen.
Klinkklare onzin natuurlijk. In een ieder –die geen zelfmoordneigingen heeft- zit een portie overlevingsinstinct dat je weerhoudt van dit soort acties als je ze niet beheerst. Maar weinigen vertrekken vrijwillig naar de eeuwige jachtvelden en dat houd je heus wel in je achterhoofd als je op een motor gaat zitten. Neemt niet weg dat een ongeluk in het kleine hoekje kan zitten, maar dat risico is er voor een ieder.
Toch betrapte ik mezelf ooit ook op het bezigen van deze opmerking. Het ging over een vriend van me. Hij reed destijds Harley-Davidson om rustig te blijven rijden. Over hem zei ik toen: “Maarten is de enige waarvan ik wel denk dat het verstandig is dat hij niet op een motor met veel pk’s gaat zitten…” In alle sporten die hij doet zoekt hij de grenzen, vandaar.
Maar recentelijk stapte hij van z’n Harley-Davidson over naar een veel krachtiger en sportievere Ducati Monster 1100. En na een paar ritjes kan ik definitief zeggen dat het onzin is. Want zelfs Maarten blijkt het risico wel degelijk te zien en handelt er ook naar.
Dus de volgende die weer eens tegen mij begint te bazelen, zal ik de vraag eens stellen: “Wat wil je hier nu mee zeggen?“ en adviseren: Stap gewoon eens op een motor en probeer het eens voordat je zulke onzin uitkraamt.
Nee, is geen ‘stoerdoenerij’. Ik vind het verstandige zelfkennis.
99% van de bestuurders van super-sports hebben zo een apparaat niet om zich keurig aan de snelheid te houden. Het zijn allen wegpiraten en vaak een gevaar op de weg. Zo niet dan is het wel de onnodige geluidsoverlast.
Ik val hier zelf ook onder. De kick is te verslavend: met +200km/u tussen de onnodig links plakkende auto door suizen, je elleboog rakelings langs de zijspiegel.
Nog mooier als je in de achteruitkijkspiegel een kort flitsen van grootlicht of in angst de auto direct naar de rechter baan zien sturen. Opritten van de snelweg oefen je op zondag ochtend zo vaak tot je vol trots zwarte lijnen op het asfalt kunt achter laten. Geweldig vind ik het!
Nu ook mijn beslissing om het kenteken van mijn motor te laten halen en enkel op het circuit te rijden.
De openbare weg is een plek voor choppers, oldtimers en tourmotoren. En in het drukke verkeer van drempel gevuld Nederland is geen plaats voor de ‘Tupperware buikschuivers’ en ‘Rossi-replicas’s’.