Ooit zo rechtlijnig als de pest. Tot groot genoegen van velen. Ik incasseer klap na klap, miljoenen keren, maar weiger te buigen. Een stijfkop? Wellicht. Maar als ik flexibel word, dondert het hele zooitje in elkaar. Recht door zee is mijn motto, totale balans mijn streven. Maar hard als staal als ik ben, mijn beweging is vloeiender dan de dunste olie. Ik wordt rustig beroerd en krijg ongenadig op mijn falie. Hoe hard ook, ik weer af, smeed de hardste klappen tot een volmaakte rotatie, ik maak wat recht is rond, geniet van mijn eigen kunst en drijf aan tot in lengte van dagen.
En nu? Ik ben versleten. Je ziet het niet. Of nauwelijks. Maar mijn lagerschalen zijn dun als het de haardos van een bejaarde Agostini. Mijn krukken, ooit feilloos, kreunen meer bij iedere klap. Dertig jaar draaien. Bedienen. Mijn bezeten nauwkeurigheid neigt langzaam naar willekeur. Een stijfkop niettemin, nog steeds. Maar slijtage is mijn onvermijdelijk lot. Met iedere klap schaaft mijn ziel dieper en dieper, tot de schalen barsten, de krukken loslaten en de machine tot stilstand komt. Mijn lot? Stilstand. Maar in gedachte roteer ik, draai tot in lengte van dagen, slijt ik, tot ik langzaam verdwijn.
Jaap van der Sar
In 2019 bestaat de Honda CB750 50 jaar. Deze Honda betekende de nekslag voor veel motormerken, maar luidde ook de nieuwe tijd in. De motorfiets evolueerde van functioneel vervoersmiddel naar recreatief genotsmiddel. Omdat het zonde is een ’69 blok uit elkaar te schroeven, hebben we dat gedaan met een ’79 blok. Een vierklepper in plaats van een twee.
