Het rijden op de nagelnieuwe R 1200 RS voelt als een kennismaking met een bekende. Een beetje vanwege de spectaculaire, bochtige, mediterrane weg van Mojácar naar Carboneras in het zuiden van Spanje misschien, eerder ook al het decor tijdens de introductie van de R nineT en de RT’s. Ook dat blok kennen we natuurlijk inmiddels als onze broekzak. Is er nog meer?
Roland Brown
Natuurlijk zit de herkenning ook in de fiets zelf. Tegenwoordig bestrijkt de snel uitdijende BMW-lijn zo’n beetje alles, van boxers en viercilinder supersports tot zescilinder toerbuffels. Dit terwijl nog niet zo heel lang geleden het meest spannende model uit de lijn een sport-toermachine was met cardanaandrijving, goede langeafstandseigenschappen en de initialen RS op de zijkanten. Ze zijn aardig op stoom daar, bij BMW.
RS-traditie
De R 1200 RS is dus ontwikkeld om deze RS-traditie, die helemaal teruggaat tot de R 100 RS uit 1976, nieuw leven in te blazen. Dit model ontketende toen een revolutie met zijn unieke, in de windtunnel ontwikkelde volle kuip. De nieuwe boxer is een ook een prachtig voorbeeld van het hedendaagse platform engineering (meerdere modellen op dezelfde basis), want het is in essentie de onlangs geïntroduceerde R 1200 R, maar dan voorzien van een topkuip. Of misschien is de R wel een uitgeklede RS: beide modellen zijn immers tegelijkertijd ontwikkeld.
Het motorblok wordt zelfs nog breder ingezet door BMW. Het gaat hier om de bekende, 1.170 cc metende, vloeistofgekoelde boxer die twee jaar geleden het levenslicht zag in de R 1200 GS en die bovendien de RT voortstuwt. Net zoals deze modellen heeft de RS een maximaal vermogen van 125 pk bij 7.750 tpm. Qua koppel volgt het dohc achtkleps blok de R met het iets hogere koppel op lage toeren. Dit als gevolg van een afwijkende airbox en uitlaatdemper.
Rijmodi
R en RS delen eveneens de meeste chassisdelen, waaronder het stalen buizenframe, de enkelvoudige Paralever achter en de upside-down Telelever telescoopvork met een diameter van 45 millimeter aan de voorzijde. Net als de R 1200 R beschikt ook de RS over geavanceerde elektronica, waaronder verschillende rijmodi, het optionele Dynamic ESA (elektronisch instelbare vering), schakelassistent, tractiecontrole en veel meer.
De R 1200 RS is leverbaar in drie uitvoeringen, waarbij de duurste waarschijnlijk de meest populaire gaat worden. De basis RS wordt geleverd met twee rijmodi, ABS en de basic ASC-tractiecontrole. Daarnaast is er een Sport-uitvoering met de meer geavanceerde DTC-tractiecontrole, twee extra rijmodi, schakelassistent, verwarmbare handvaten, dagrijverlichting, bandenspanningcontrolesysteem en LED-knipperlichten. Topmodel is de R 1200 RS Sport SE, voorzien van Dynamic ESA, cruise control, middenbok, chromen uitlaat, bagagerek en navigatievoorbereiding.
Smal windscherm
De RS heeft een scherp gelijnde topkuip met een geïntegreerd, ietwat smal windscherm. Dit scherm kan handmatig worden ingesteld tussen twee posities. Het stuur is een soort van op zijn kop staande W en is bijna vlak, waardoor een sportieve zitpositie ontstaat. Het is echter bij lange na geen racereplica-zitpositie en de iets naar achter geplaatste voetsteunen geven behoorlijk wat beenruimte.
De uitlaten knetteren prettig en kort nadat we ons hotel in Mojácar hebben verlaten. Het wordt al duidelijk dat hij zijn RS-initialen eer aandoet. De vloeistofgekoelde dohc boxermotor is koppelrijk en beweegt zich vloeiend door het toerenbereik. Met op elk moment genoeg power om vooruit te schieten, door de toeren te jagen en de naald van de analoge snelheidsmeter vrolijk rond te zien gaan.
Pro
De standaarduitvoering van de RS beschikt over twee rijmodi: Road en het vlakker ingestelde Rain. De testmotoren tijdens de perspresentatie waren voorzien van de Pro-uitrusting die de scherpere Dynamic-modus behelst, alsmede een persoonlijk programmeerbare modus. Net zoals bij de R 1200 R voelde ik weinig verschil tussen de belangrijkste twee modi en bleek Dynamic soepel genoeg om continu te gebruiken. Het kostte mij bovendien moeite om te bedenken in welke modus ik reed, zonder op het scherm te kijken.
De meeste testmotoren waren ook voorzien van de schakelassistent Pro, die in beide richtingen werkt en de moeite waard is. De gangwissel van één naar twee gaat soms ietwat schokkerig, met name wanneer je dit iets te vroeg doet. Dank kun je beter even handmatig de koppelingshendel beroeren. Verder is het vooral genieten van het moeiteloos en soepel op en neer schakelen met slechts een kleine tik van mijn linker voet. Ook bij het koppelingloos terugschakelen, wanneer de uitlaat op het juiste moment een lekker roffeltje geeft.
Indrukwekkend flexibel
Het overvloedige koppel in het middengebied helpt om de RS snel en gemakkelijk over de bochtige, grotendeels strakke en vrijwel verlaten wegen van de testroute te jagen. Een paar rijders vertelden over een hikje bij zo’n 5.000 tpm en ook de koppelkromme vertoont een paar dipjes in dit gebied. Maar ik maak mij daar geen zorgen over. De boxer is namelijk indrukwekkend flexibel en wil graag vanuit de onderste toerenregionen doortrekken naar een piek van 7.750 tpm. De gemoedelijke motor voelt zich thuis op de snelle trajecten, ook op de snelweg. Hier is de eenvoudig in te schakelen cruise control op langere routes een welkome aanwinst.
Ik ben niet helemaal onder de indruk van de bescherming tegen de wind. Deze kan niet tippen aan de state-of-the-art prestaties van de oude R 100 RS of van een R 1200 RT, waaraan deze fiets toch nauw verwant is. Dat de handen niet helemaal beschermd zijn, maakt meestal niet zoveel uit (verwarmbare handvaten springen dan bij). Behalve dan bij slecht weer.
Turbulentie
Het scherm leidt de wind echter voldoende weg om relatief moeiteloos op hoge snelheid te kunnen rijden. Echter, de verstelling is maximaal 60 mm – verstellen gaat gemakkelijk bij stilstand of op lage snelheden – maar op welke hoogte ook, het doet weinig om de luidruchtige turbulentie tegen te gaan die op lange trips vermoeidheid kan bevorderen. Het is jammer dat BMW de verstelmogelijkheden te beperkt heeft gehouden, dat doet wat afbreuk aan dat mooie verstelsysteem.
Windgeraas is overigens amper een onderwerp op de merendeels bochtige introductieroute, waar de heerlijke handling van de BMW bijdraagt aan de bergen rijplezier. De RS is behoorlijk lichtvoetig, zeker voor een fiets met cardanaandrijving, een flinke wielbasis van 1.530 mm en een nogal fors rijklaargewicht van 236 kg. Ik heb nergens gedacht op een sportfiets te zitten, maar hij snijdt mooi door de bochten op een aardige snelheid, voelt zeer stabiel en maakt goed gebruik van bodemspeling, de krachtige Brembo radiale vierzuiger remklauwen en de grip van de Metzeler Z8 banden.
Stabiel sturen
Sturen voelt standaard stabiel, mede dankzij de relaxte geometrie. De voorvork staat op een bijna luie 28 graden. De RS lijkt echter beduidend scherper wanneer de veervoorspanning wordt afgesteld op rijden met een duopassagier. Dit gaat bij de Dynamic ESA-modellen heel eenvoudig met een druk op de knop tijdens stationair draaien.
Er zit geen groot verschil tussen de afstellingmogelijkheden van de demping. Net zoals bij de rijmodi, kan ik amper vertellen of de demping op standaard Road staat of in de iets sportievere Dynamic modus. De rijkwaliteit is in beide modi behoorlijk goed, hoewel op een hobbelig weggedeelte de gedachte voorbij komt dat de Road modus iets meer comfort mag bieden.
Geweldig klikwiel
Het wisselen tussen de modi gaat eenvoudig. De meeste testfietsen zijn voorzien van een Garmin navigatiesysteem dat eenvoudig te bedienen is via het geweldige klikwiel op de linker stuurgreep. Het digitale display geeft genoeg informatie via drie oproepbare schermen. Persoonlijk vind ik de cijfers op het monochrome scherm te klein om eenvoudig af te lezen, met name in helder zonlicht, wanneer het glimmende stuur gereflecteerd wordt in het scherm. Rijders met een gemiddelde lengte of daar onder hadden dit probleem niet, maar toch blijft het apart.
Praktisch steekt de fiets behoorlijk goed in elkaar, hoewel de 18 liter-tank niet al te riant lijkt voor een sport-toermachine. Met name omdat redelijk doorrijden een verbruik van meer dan 7l/100 km oplevert, met als resultaat een bereik van 250 km. Hou je het rustiger, dan is 5,5l/100 km haalbaar en dus een actieradius van 300 km en meer. Een tankinhoud van 25 liter, zoals bij de R 1200 RT, zou in mijn optiek beter geschikt zijn voor een fiets zoals deze. Misschien dat dit een van de nadelen is van het delen van techniek met de R 1200 R.
Liever verstelbaar
De zitting is comfortabel en op onze rit bleef er genoeg plek over voor een duopassagier (die robuuste handgrepen ter beschikking heeft). De zitting is overigens kosteloos inwisselbaar voor een hogere of lagere versie, in bereik variërend van 760 tot 840 millimeter hoog. Genoeg keuze voor iedereen, hoewel een verstelbare zitting handiger zou zijn, zeker wanneer je je fiets weer wilt verkopen. De standaard buddyseat geeft voldoende beenruimte, ondanks mijn lengte. Op een langere rit zou ik misschien liever een hogere versie willen hebben, hoewel dit het scherm dan nog korter maakt.
We hebben het hier dus over een BMW en dat betekent een lange lijst met opties en accessoires, van keyless bediening tot aluminium bedieningshendels en een carbon uitlaatpijp van Akrapovič. De meest populaire extra’s zullen waarschijnlijk de koffers en topkoffer zijn: dat maakt hem immers tot een bruikbare toerfiets. Een journalist tijdens de perspresentatie was van plan dit zelf uit te gaan vinden door één van koffers voorziene RS mee naar huis te nemen, een rit van zo’n 3.000 kilometer. De gedachte dat ik dat ook wel zou willen, inclusief een bochtige omweg via de Pyreneeën, was absoluut een onderbewust compliment voor de herboren sport-toermachine van BMW.
Toch zou deze fiets niet mijn eerste keuze zijn voor de onvermijdelijke lange stukken snelweg. De redelijk beperkte bescherming tegen de wind en eveneens beperkte actieradius zouden uiteindelijk gaan irriteren. Dan ben je qua boxer beter af met zo’n dik bekuipte RT. Deze is immers bijna net zo snel, beweeglijk en plezierig om te rijden, met als extra een flinke klodder slagroom op comfort en algemene langeafstandscapaciteiten.
Genoeg te bieden
Maar daarvoor koop je de RS dan ook niet. Hij heeft namelijk meer dan genoeg te bieden voor rijders die zoeken naar een sportievere boxer voor serieus lange afstanden, inclusief redelijk comfort. Zelfs met zware lading. De tijden dat een BMW met RS op de flanken zowel sportief reed zoals een sportfiets als kon toeren zoals een toerbuffel zijn voorbij. Toch is de traditionele RS-balans tussen prestatie en praktische bruikbaarheid nog net zo zinvol als ooit tevoren.
