De Japanners Haruchika Aoki, Tomomi Manako, Kazuto Sakata, Masaki Tokudome en Noboru Ueda waren gevestigde namen aan het begin van het 125cc-wereldkampioenschap in 1996. Vanuit Europa kregen zij tegenstand van rijders als Jorge Martínez, Emilio Alzamora, Dirk Raudies, Peter Öttl en Stefano Perugini. Maar er was ook een nieuwkomer die al snel indruk maakte in 1996: Valentino Rossi. De toen 17-jarige Italiaan liet vanaf het eerste moment zien dat hij razendsnel was, al was hij soms nog wat onstuimig, getuige crashes op onder andere Paul Ricard en tijdens de TT van Assen. In meerdere races streed de langharige jongeling al mee om de overwinning, maar het ontbrak hem soms nog aan ervaring. Vooral geduld. Tijdens de tiende race van het seizoen, in Oostenrijk, stond Rossi voor het eerst op het podium.
Welke vijf eigenschappen maakten Valentino Rossi tot een legendarische motorcoureur?
Zijn enthousiasme en fanatieke rijstijl veroverden langzaam maar zeker de harten van motorsportfans wereldwijd. De elfde race vond plaats op Brno in Tsjechië. Rossi wist zich samen met de ervaren, 33-jarige Martínez los te rijden van de kopgroep. In de laatste ronde versloeg de jonge Italiaan de viervoudig wereldkampioen en pakte zo zijn allereerste Grand Prix-overwinning. De uitloopronde en het podium zorgden voor uitzinnige taferelen. Engels sprak hij nog niet, dus het interview na afloop werd in het Italiaans gedaan. Het bleef Rossi’s enige zege in 1996, waarin hij uiteindelijk als negende eindigde in het kampioenschap. Maar een jaar later was er geen maat op VR46: met elf overwinningen in vijftien races werd hij op dominante wijze 125cc-wereldkampioen. Een racelegende was geboren!
Foto: Henk Keulemans
