De Britse motorcoureur Scott Redding heeft recent stevige kritiek geuit op wat hij ziet als een fundamentele transformatie van de MotoGP-competitiegeest. Tijdens de motorsportrepublica podcast liet de voormalige MotoGP-rijder weten dat het kampioenschap naar zijn mening te veel is veranderd van een ‘oorlog’ tussen rivalen naar een samenwerkingsverband tussen vriendelijke collega’s.
‘Nu houden ze elkaars handen vast. Het is geen diner met vrienden, het is een oorlog! Ik haatte mijn tegenstanders,’ verklaarde Redding onomwonden. Deze uitspraak is meer dan alleen een nostalgische verzuchting van een voormalig rijder, maar snijdt aan de kern van hoe MotoGP als sport is geëvolueerd.
Toprak Razgatlıoğlu naar MotoGP? Hardnekkige geruchten blijven terugkeren
Van jongste winnaar tot kritische waarnemer
Redding maakte in 2008 geschiedenis door op 15-jarige leeftijd (15 jaar en 170 dagen) de jongste Grand Prix-winnaar ooit te worden bij de Britse Grand Prix in de 125cc-klasse. Zijn carrière kende hoogtepunten, waaronder een tweede plaats in het Moto2-kampioenschap van 2013 met drie overwinningen, maar in de MotoGP-klasse (2014-2018) wist hij nooit door te breken tot de absolute top. Bij verschillende teams – Honda, Ducati en Aprilia – behaalde hij enkele podiumplaatsen, waaronder een tweede plaats bij de Dutch TT in Assen (2016), maar een Grand Prix-overwinning in de koningsklasse bleef uit.
Na zijn MotoGP-tijd vond Redding nieuw succes in het World Superbike Championship, waar hij in 2020 als tweede eindigde in het kampioenschap en bijdroeg aan de teamtitel voor Aruba.it Racing-Ducati.
Technologische revolutie verandert de competitiegeest
Reddings kritiek komt niet uit het niets. De MotoGP heeft de afgelopen jaren ingrijpende veranderingen ondergaan, zowel technisch als cultureel. Motorinhouden wisselden van 990 cc naar 800 cc en weer naar 1000 cc, met een geplande verkleining naar 850 cc in 2027. Aerodynamica is geëvolueerd van een bijzaak naar een essentieel onderdeel van motorprestaties, met complexe vleugels en stroomlijnkuipen.
De elektronische systemen hebben een nog grotere impact gehad. Geavanceerde regelsystemen voor tractie, start en rijhoogte hebben de rijdersvaardigheden deels vervangen door technologische oplossingen. Deze ontwikkelingen, bedoeld om veiligheid en competitie te verbeteren, hebben ook de dynamiek tussen rijders en teams fundamenteel veranderd.
Van oorlog naar samenwerking
De moderne MotoGP-cultuur kent een grotere nadruk op dataverzameling, teamwerk en strategische samenwerking. Rijders delen nu gegevens en werken samen aan strategieën om prestaties te optimaliseren. Dit staat in schril contrast met de ‘oorlogsmentaliteit’ die Redding voorstaat, waarbij rivalen elkaar werkelijk haatten en niets deelden.
Deze cultuurverandering heeft verschillende oorzaken. Enerzijds vereist de technologische complexiteit meer samenwerking. Anderzijds speelt de financiële realiteit een grote rol. Het runnen van een MotoGP-team kost tussen de €10 miljoen en €15 miljoen per jaar voor een satellietteam. De topcoureurs verdienen tussen €1 miljoen en €5 miljoen jaarlijks, met Marc Márquez als uitschieter met een geschat basissalaris van ongeveer €14,8 miljoen ($16 miljoen).
Verschillende perspectieven binnen de MotoGP-gemeenschap
De meningen over deze ontwikkeling zijn verdeeld. Sommigen, zoals Redding, verlangen terug naar de tijden van intense rivaliteiten zoals tussen Valentino Rossi en Jorge Lorenzo of Rossi en Sete Gibernau. Anderen argumenteren dat de huidige professionele omgeving duurzamer is, veiliger voor de rijders en beter voor de technologische vooruitgang.
Ducati-teammanager Davide Tardozzi heeft bijvoorbeeld verklaard dat interne rivaliteit niet hoeft te ontaarden in teamvernietigende vetes, terwijl hij erkent dat competitie tussen teamgenoten een inherent deel van de sport is. Kleinere teams zien samenwerking vaak niet als keuze maar als noodzaak om te kunnen concurreren met de grotere fabrieksploegen.
Een veranderende sport in evenwicht
Reddings kritiek is geen simpele uiting van nostalgie, maar een scherpe observatie van de evolutie van MotoGP. Terwijl hij verlangt naar de ongepolijste rivaliteiten van weleer, heeft de sport onmiskenbaar nieuwe dimensies ontwikkeld. De moderne MotoGP-rijder moet navigeren in een complexe wereld waarin individuele ambitie constant wordt getemperd door de behoefte aan teamwerk, financiële zekerheid en een zorgvuldig beheerd publiek imago.
De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden: een sport die zijn competitieve karakter behoudt, maar erkent dat zelfs gladiatoren bondgenoten nodig hebben in het aangezicht van steeds complexere uitdagingen.
