De Tularis 800 was veel meer dan zomaar een motorfiets; het was een gedurfd experiment in tweewielig ingenieurswerk. Ontworpen in de late jaren ’90 door Dr. Robin Tuluie, een Renaissance-mens met diepgaande kennis en vaardigheden op vele verschillende vakgebieden, was deze machine bedoeld om de grenzen van motorprestaties te herdefiniëren. Tuluie’s visie was het creëren van een compromisloze raceplatform, een toonbeeld van geavanceerd ontwerp en een verkenning van ongekende vermogen-gewichtsverhoudingen.
Het aanpassen van een sneeuwscootermotor – normaal gesproken ontworpen voor lagere toerentallen en langdurig vermogen – aan de eisen van hoogwaardig motorracen vereiste een geniale aanpak om het ruwe potentieel van de motor te benutten binnen een vederlicht chassis. Dit was precies de uitdaging die Tuluie aantrok als ingenieur en wetenschapper.
John Penton: de man die KTM vooruit stuwde
Een meesterwerk van innovatie
De specificaties van de Tularis 800 lezen als een manifest van radicaal ontwerp. De motor, een 772 cc tweetakt parallel-twin, werd overgenomen uit een Polaris sneeuwscooter en nauwkeurig aangepast voor hoogwaardige toepassing in een racemotor. Het resultaat was indrukwekkend: ongeveer 183 pk (136,5 kW) bij 8.700 toeren per minuut aan de krukas, wat zich vertaalde naar 161 pk (120 kW) aan het achterwiel.
Dit vermogen werd bereikt door uitgebreide aanpassingen aan de in- en uitlaatpoorten, op maat gemaakte expansiekamers en meedogenloze afstelling. Het koppel was al even indrukwekkend: een duizelingwekkende 160 Nm aan de krukas, wat 141 Nm aan het achterwiel opleverde en zorgde voor een brute acceleratie.
Misschien wel het meest verbazingwekkende aspect van de Tularis 800 was het gewicht: slechts 119 kg (droog). Dit werd bereikt door verregaande gewichtsreductie en het gebruik van exotische materialen. Het frame was een aluminium twin-spar, waarschijnlijk vervaardigd uit een 7000-serie aluminiumlegering, bekend om zijn uitzonderlijke sterkte-gewichtsverhouding.
De motorfiets maakte ook veelvuldig gebruik van koolstofvezel voor het subframe en de carrosserie, terwijl magnesium strategisch werd ingezet in niet-structurele componenten om nog meer gewicht te besparen. De wielophanging werd verzorgd door Öhlins, met usd-vorken aan de voorkant en een monoshock aan de achterkant, beide volledig instelbaar voor racetoepassingen.
Een ontembaar beest
De Tularis 800 was ontworpen voor messcherpe wendbaarheid en directe respons. Het aluminium frame, een toonbeeld van torsiestijfheid, in combinatie met de geavanceerde Öhlins-ophanging, beloofde ongeëvenaarde demping en controle. De rijpositie was agressief voorwaarts gericht, met een laag stuur en naar achteren geplaatste voetsteunen, waardoor de input van de rijder werd gemaximaliseerd ten koste van comfort.
Hoewel concrete windtunnelgegevens niet beschikbaar zijn, suggereert de slanke carrosserie een streven naar minimale aerodynamische weerstand. Tijdgenoten schetsen een levendig beeld van een motorfiets die respect afdwong – een machine waarvan de explosieve vermogensafgifte en neiging tot wheelies zelfs de meest ervaren rijders op de proef stelde.
Als pure raceprototype deed de Tularis 800 afstand van overbodige luxe. De instrumentatie was beperkt tot het absolute minimum: een toerenteller om de opgewonden toerentallen van de motor te bewaken, aangevuld met basisindicatoren voor watertemperatuur en andere kritieke functies. Elektronische rijhulpmiddelen, tegenwoordig gemeengoed, waren afwezig, waardoor de verantwoordelijkheid volledig bij de vaardigheid van de rijder lag.
Buiten Bereik
De Tularis 800 overschreed de grenzen van de conventionele motormarkt. Het was een puur technisch gedachte-experiment, dat de geest weerspiegelde van andere grensverleggende motorfietsen uit de jaren ’90, zoals de Yamaha GTS1000 met zijn radicale RADD-voorwielophanging en de Bimota Tesi-serie, die het chassis-ontwerp opnieuw durfde te interpreteren.
Deze machines, voorbeelden van technologische innovatie, bleken vaak te duur of onpraktisch voor massaconsumptie. Hoewel de Tularis 800 nooit de showrooms heeft gehaald, waren er in die tijd vergelijkbare hoogwaardige sportmotoren beschikbaar, zoals de Honda CBR900RR Fireblade (122 pk, 185 kg), de Kawasaki Ninja ZX-11 (145 pk, 227 kg) en de Ducati 916 (114 pk, 198 kg).
Het schatten van de ontwikkelingskosten van de Tularis 800 is moeilijk, maar vergelijkbare high-end raceprototypes uit de jaren ’90 konden gemakkelijk bedragen van meer dan €90.000 kosten. De gecombineerde kosten van materialen, gespecialiseerde fabricage en de onschatbare expertise van het engineeringteam droegen bij aan deze hoge, zij het theoretische, prijs.
De briljante geest van Dr. Robin Tuluie
Als je ooit hebt willen weten hoe wetenschap en snelheid samenkomen, kijk dan naar Dr. Robin Tuluie. Deze man is het toonbeeld van innovatie in de motor- en autosportwereld.
Van sterren naar snelheid
Tuluie’s reis begon in de koele, berekenende wereld van de astrofysica. Maar zijn liefde voor snelheid en techniek trok hem naar de motorsport, waar hij al snel zijn stempel drukte. Of het nu gaat om het ontwerpen van de baanbrekende Tularis 800 of zijn invloed bij topteams zoals Renault en Mercedes-Benz, zijn vindingrijkheid kent geen grenzen.
Doorbraak in Formule 1
In de Formule 1 bracht hij frisse ideeën naar Renault en hielp hij de dominantie van Ferrari te breken, om vervolgens Mercedes naar ongekende hoogten te leiden. Zijn geheim? Het gebruik van wetenschappelijke principes om raceprestaties te verbeteren, ver buiten de vaste kaders van de industrie.
Erfenis van Innovatie
Dr. Tuluie is niet zomaar een naam in de racerij. Hij is een pionier, een creator, iemand die met elke innovatief idee de lat hoger legt. Zijn werk blijft invloed uitoefenen op een generatie ingenieurs en raceliefhebbers.
