Holy Highneck: Kris bouwt Hardtail naar Softail

Voor Kris Meersman stond het als een paal boven water dat hij ooit met een vette chopper zou rijden. Toch stelt het eerste ritje op een hardtail hem dusdanig teleur, dat hij bij thuiskomst direct actie onderneemt om de verchopperde machine te verbouwen. Over het ontwerp moest hij niet lang dubben…

Kris: “Na een tijdje brommeren op een Yamaha RD en DT kocht ik op de leeftijd van zeventien en een half mijn eerste motor. Een vriend van mij had een 750 cc Yamaha driecilinder chopper met lange voorvork die weg mocht. Ik nam hem mee voor een appel en een ei, want het beestje was compleet uitgeblust en er waren geen documenten bij. Na de montage van een gewone vork ben ik na wat ‘tjollen’ (dwalen) toch nog aan papieren geraakt. Maar eigenlijk wou ik iets steviger gaan gassen, want ik had in die periode nogal wat peper in de kont. Een aantal Japanse buikschuivers later kwamen ik en mijn vrouw tot de conclusie dat ik al iets te veel op de straatstenen gelegen had, dan goed was voor de gezondheid. De aanschaf van een Suzuki 1400 Calvacade Touring bracht innerlijke rust, maar ook daar kreeg ik een ongeval mee. Met de vergoeding van de verzekering kocht ik een Goldwing. Comfort bij de vleet, maar na een tijdje kreeg ik iets anders op het oog…”

1 van 11

HARLEY VIBES

Kris: “Ik had inmiddels opgemerkt dat ik onderweg steeds meer Harley’s tegenkwam. Mijn vrouw schrok zich rot toen ik vertelde dat ik bij een bevriende dealer in Knokke een Fat Boy wou kopen. Toen ik met het geld van de verkochte Goldwing op zak aan de kust arriveerde, moest ik helaas vaststellen dat de vogel al gaan vliegen was. Na een maandje zonder motor, heb ik dan maar de Fat Boy van een vriend afgekocht. Het eerste ritje was een regelrechte teleurstelling. Dat veerde en remde niet als mijn vertrouwde Honda en ik zat me voortdurend af te vragen waar ik in hemelsnaam aan begonnen was. Desondanks vertoefde ik steeds meer in de entourage van Harley fanaten en langzamerhand kreeg ik de Harley vibes alsnog stevig te pakken. Op  zoek naar wat extra comfort voor mijn motorreizen werd er geswitcht naar een Street Glide. Ik reed doorheen gans Europa, tot Zweden en Noorwegen toe. Mijn vrienden lachten met mijn bakken en wilden er een sticker van Ijsboerke opkleven. Ze waren echter wel onder de indruk van het comfort en wat later reden ze allemaal op zo’n ‘bakfiets’ rond. De volgende stap was een Road Glide, een machtige machine waarvan ik er ondertussen al twee gehad heb. Op de superrally’s zag ik constant choppers voorbijschuiven en mijn inmiddels verdrongen highneck chopperdromen begonnen terug de kop op te steken!”

Per Aspera Ad Astra: Indian/Harley-Davidson custom van Rogier

GEKAFFER

Kris vertelt verder: “Een bevriende restauranthouder uit het Brusselse liet me via een belletje weten dat hij een gele chopper had aangekocht van het meisje dat bij hem in de keuken werkte. Ik moest maar eens komen zien. De jongedame vond de hardtail chopper, met een smalle voor- en dikke achterband, wat raar sturen. Daarom deed ik een bod op de machine, maar dat werd meteen afgeslagen. Toen ik een paar jaar later vernam dat de motor amper gereden werd, ondernam ik een nieuwe poging. Dit keer met ronduit onnozele inzet, maar tot mijn verbazing was de deal meteen geklonken. De machine, die in 1994 in Amerika gebouwd was, werd mettertijd naar Nederland verscheept. Daar had de Brusselse deerne hem jaren later aangekocht. Tijdens het eerste ritje, op het traject naar huis, heb ik nogal wat gekafferd. Met de hardtail viel op de Vlaamse betonbanen en kasseien amper te rijden. Verschrikkelijk, dat kon niet zijn. Bij thuiskomst heb ik het mormel stante pede op de hefbrug gezet. De sluipschijf mocht er vol in…”

VERHOOGD FRAME

Met een blik op de motor vervolgd Kris: “De voorvork stond oorspronkelijk veel verder onderuit. Om er een echte highneck van te maken heb ik het frame 10 cm verhoogd. Voor de achterbrug heb ik een extra frame bijgekocht om te verslijpen. Ik heb heel wat ervaring met metaalconstructies en ben bijgevolg vertrouwd met lassen en machines bouwen. Tussendoor kon ik ook op de hulp van Barry van Motortechnica rekenen. Op zijn advies heb ik de meeste onderdelen, waaronder de reeds gemonteerde Mikuni, grondig gerestaureerd. Dat kan nooit kwaad. De luchtfilter is een bont allegaartje van acht samenraapsels, opgescharreld op een beursje hier en daar. De fraai naar beneden lopende uitlaten had Barry nog liggen van een gecrashte motor. Het merklogo was weggeschaafd en er was redelijk oplapwerk aan. Ze klonken behoorlijk stevig, maar met twee dempertjes erin luiden ze thans een stuk beschaafder. Ik kan ze nog beter dempen, maar het moet toch iets zijn, hé. Uiteindelijk is het een Harley. De oorspronkelijke Amerikaanse Ultima RSD rechtsgestuurde 6-versnellingsbak heeft Barry vervangen door een Zodiac revisiekit met vijf versnellingen. De machine sprong soms uit zijn  derde versnelling en de nieuwe bak is sterker en compatibel met het krachtige 1800 cc motorblok. Het lijkt soms een woeste stier. Een inwendige check toonde aan dat de motor weinig interne slijtage had. De SAS Air suspension heb ik zelf gemonteerd en na wat experimenteren met de afstelling levert de machine het gewenste comfort aan de gehavende rug. Voor toeristische tripjes heb ik overigens nog een Road Glide in de garage.”

ONVERWACHT CONFLICT

Kris: “De verchroomde, kogelvormige schijnwerper, die naar mijn goesting iets te ver vooruitsprong, werd vervangen door een Zodiac koplamp met Motea kuipje. Het selfmade stuur is voor een comfortabele zithouding wat naar achter geplooid en gespoten met dezelfde flakes als het koetswerk. De verchroomde handvatten met pinnen vond ik nogal kitscherig. Ze zijn vervangen door lederen covertjes die bij Topstich Garage gemaakt werden in hetzelfde leder als dat van het zadel. Ik vond niks naar mijn gading en heb de bodemplaat en vulling zelf gemaakt. In het vakje achter het zadel zit een Motogadget Mo unit met het formaat van een pakje sigaretten. Deze maakt armdikke kabelbomen en mechanische relais overbodig en er zit een track en trace op. Het voorspatbord heb ik volgens eigen inzicht versmald en ingekort. Achteraan zit er een V-Rod fender op, dat ideetje heb ik van internet geplukt. Een kameraad van mij had er zelfs eentje op overschot liggen. Het monteren van de aangekochte uitlaten was een ander verhaal, want ze kwamen in conflict met de ronde olietank. Alles was al gepolierd, dus dat was eventjes vloeken natuurlijk. Een originele, afgeronde Softail tank met stopsel onder het zadel bracht gelukkig licht in de duisternis. Zodoende had ik redelijk wat stukken over, maar dat is niet erg. ‘Een beetje verlies heb je altijd’, is mijn lijfspreuk. Bij verbouwingen smijt ik trouwens nooit iets weg, dat komt later ooit wel eens van pas.”

HEILIG VERKLAARD 

Afsluitend: “Bij de aankoop had ik eigenlijk al een zeer goede basis. Ik heb de chopper verder verbouwd zoals het reeds in mijn hoofd zat. Ik ben van origine een Pietje Precies en heb alles minutieus opgemeten. Zodoende kreeg de motor ongeveer de perfecte dimensies. Special paint was geen optie omdat dat volgens mij na een tijdje gaat vervelen. Een zwarte kleurstelling sluit beter aan op het royaal aanwezige chroom. Een hardtail tot softail verbouwen leverde geen problemen op. Integendeel. Ik heb me er een jaar lang mee geamuseerd. Mijn vrouw was in die periode minder content, vooral omdat ik ‘s avonds altijd in de garage zat. Dat is ondertussen al goedgemaakt en gelukkig is ze ontzettend motorminded. Vijfentwintig jaar geleden had ik al eens een Suzuki GSX1100 tot Streetfighter verbouwd, de M1. Bijgevolg was het niet lang zoeken naar een naam voor de highneck. Het werd dus de M2. Het bleef tussendoor zolang stil omdat ik naast de dagelijkse job ook nog drummer ben in de Rock en Blues coverband ‘Nightlife’. Dan moet je soms harde keuzes maken. De chopper is heilig voor mij, want zowat alles is zelf vervaardigd. Mijn eigen zweet en gedachtegoed zitten erin. In 2023 stond hij op de Bigtwin Bikeshow, waar ik massa’s positieve reacties kreeg. Dat deed enorm deugd. Toch is er altijd nog wel iets dat je wil veranderen. Je blijft maar bezig, de werkzaamheden stoppen nooit. Moto’s verbouwen, dat is verdorie een wreed geestige hobby.”

Fotografie: Patrick De Muynck

1 van 5