Pas viel ik al ‘zappend’ op Facebook in een Formule 1-discussie rond Kimi Antonelli, een Italiaan die hartstikke jong is maar al wel bij het grote Mercedes rijdt. De discussie ging erover of hij veel te vroeg in de F1 gegooid is en al snel was de hele tafel het erover eens dat Antonelli ‘slachtoffer’ is van het succes van Max Verstappen. Max was heel jong natuurlijk al verschrikkelijk goed, maar is daarmee wel een uitzondering. Iets dat Antonelli volgens veel F1-kenners laat zien met zijn zeer lastige seizoen tot nu toe.
Wat dit met motorsport te maken heeft? Meer dan je denkt, want waar de F1 dus te maken heeft met het Max-effect rondom talenten, lijkt in Nederland er een soortgelijke situatie te ontstaan. Met Collin Veijer. Ook hij is verschrikkelijk goed en werd mede zo goed doordat de familie Veijer eigen (en uiteindelijk juiste) keuzes durfde te maken richting misschien wel de MotoGP. Misschien wel is hier een zeer belangrijke nuance. Eerst maar eens een Moto2-podium behalen, dan een Moto2-zege en vervolgens de Moto2-wereldtitel. En dan nog maar afwachten of je in de MotoGP komt en dan durf ik niet eens te spreken over een MotoGP-wereldtitel. En – om het allemaal nog veel lastiger te maken – als je pas na drie jaar of later een Moto2-topper bent, dan ben je te laat en word je niet goed genoeg bevonden. Vraag dat maar aan Aron Canet, Jake Dixon en velen anderen.
Moto2 & Moto3 Japan 2025: Collin Veijer terug in de top-tien
Maar toch, zeker voor Nederlandse begrippen is Veijer haast ongewoon goed, alleen wil dat niet zeggen dat voor elk jong Nederlands talent nu ineens dit Veijer-pad garanties geeft op succes. Natuurlijk niet. Los van dat Collin verschrikkelijk hard kan rijden, weet zijn entourage precies wat er komt kijken bij de wegrace. En dan niet alleen op het circuit, maar ook qua begeleiding, techniek, training, management en ga maar door. Het Veijer-traject is ontstaan door op bepaalde momenten de juiste keuzes te maken. Als Collin een jaar jonger zou zijn, had zijn traject er misschien zelfs wel helemaal anders uit gezien. Omdat precies dat jaar de Italiaanse CIV pre-Moto3-klasse misschien wel te maken had met een historisch laag aantal deelnemers, waardoor het niveau ineens helemaal niets voorstelde en geen ‘groot’ team die klasse serieus zou nemen. Rij je daar mooi van Jan-met-de-korte-achteraan vooraan omdat Collin dat eerst ook deed… Ik noem zomaar wat om te laten zien dat een 1-op-1-kopie nooit garantie geeft op succes. Ik hoop echt dat iedereen in de Nederlandse motorsport dat durft te realiseren. Maar ik vrees van niet, want ik hoor overal rondom jonge talenten steeds meer veel te grote verhalen over het Veijer-traject. Echt, er is maar één Collin. En trouwens ook maar één Max, zo blijkt de laatste tijd.
Foto: teams
