donderdag 28 maart 2024

Aprilia Shiver 900 Test 2017

De Aprilia Shiver werd tien jaar geleden geïntroduceerd als een sportieve naked met een cilinderinhoud van 750 cc. Het karakter was energiek en de prijs competitief. Mooi eigenschappen maar de V-twin bereikte nooit de sterrenstatus als de Triumph Street Triple of – nog vervelender – de Ducati Monster.

Roland Brown

Op z’n tiende verjaardag mag de Shiver wat groeien, van 750 naar bijna 900cc, met een grotere 896 cc V-twin. Die extra cc’s zorgen voor een flinke brok extra koppel in het middengebied. Het maximum koppel ligt nu bij 90 Nm, waar dat voorheen 81 was. Plus, het komt er 500 tpm eerder uit, bij zo’n 6.500 tpm. De nieuwe Aprilia heeft ondanks de vergrote longinhoud (door een langere slag) geen extra pk’s, waardoor je nog altijd op pad gaat met 95 pk. De reden is simpel en doortastend: de Shiver kan eenvoudig omgezet worden naasr een 47 pk-versie, waarmee de motor voldoet aan het A2-rijbewijs. Boven de 95 pk mag er hoe dan ook geen pk-castratie plaatsvinden. En, hoe kan het anders, de 2027 Shiver heeft ook de Euro4 eisen doorstaan.

Lenen van Tuono 1100

Op het terrein van de elektronica zijn nog veel meer veranderingen te vinden. En was dat al niet de specialiteit van de ‘oude’ Shiver? De originele 750 was ooit de pionier op het gebied van ride-by-wire en de verschillende rijmodi. Het nieuwe model gaat nog een stapje verder met onder meer een driewegs verstelbare traction control en een TFT-display, geleend van de Tuono 1100. En daar komt de optie bij dat je verbonden kunt worden met Aprilia’s multimedia-platform.

Het stalen en aluminium buizenframe is ongewijzigd, maar het rijwielgedeelte kreeg wel een aanpassing. Een nieuwe Kayaba 41 mm voorvork is op veervoorspanning en uitgaande demping te verstellen, en is lichter en dunner dan de niet-instelbare 43 mm vork van de oude. De achterschokbreker, van hetzelfde merk, is niet gewijzigd en dus nog steeds verstelbaar, op veervoorspanning en uitgaande demping. Nieuwe driespaaks velgen zijn gelijk aan die van de RSV4 en wegen wat minder, waardoor de 900 uiteindelijk iets lichter is dan de 750. Aprilia geeft 218 kilo aan, inclusief het gewicht van een voor 90% gevulde tank.

Ook het ontwerp is licht gewijzigd. De luchtinlaten aan de voorzijde hebben een ander design, de uitlaatdempers hebben en andere vorm en het stalen buizenframe is rood gespoten. Ik vraag me af waar ze dat idee vandaan hebben gehaald.

Zeer flexibel

Als ik opstap, ziet (los van het nieuwe, blitse display) en voelt de nieuwe Shiver niet eens zoveel anders als de oude. Het zadel is breed, zo’n tien millimeter langer en met een zithoogte van 810 mm staan de meeste motorrijders wel met hun beide voeten aan de grond. De 900 kreeg wel een andere koppeling, waardoor je het hendel wat lichter kunt bedienen. Tijdens de introductierit door de bergen van de Dolomieten in het noorden van Italië blijkt hij ook nog eens foutloos te werken.

De boterzachte gasreactie van de Shiver geeft je extra controle. Het maakt niet uit welke rijmodi je selecteert. Die instellingen schakel je overigens gemakkelijk door een druk op de startknop. Sport is uiteraard het meest pittige, gevolgd door een licht aangepaste Touring. Het meest soepel is Rain, waarbij ook het vermogen wordt beperkt. De Aprilia blijft zich in elke mode zeer flexibel opstellen, waardoor ik al snel de voorkeur heb voor de Sport-stand. Ondanks dat de wegen nat zijn door een recente regenbui levert de meest sportieve mode geen verrassingen op.

Zoals verwacht rijdt de 900 niet anders dan de 750 gaf. Wel is de Shiver wat sterker in het middengebied en reageert ie iets beter op gas geven vanuit lage toeren. Een echt eindschot is nauwelijks voelbaar. Op de bochtige bergwegen zorgt dit flexibele karakter er wel voor dat de Aprilia gemakkelijk te rijden is, en ook snel. Er is continu voldoende trekkracht aanwezig, dat wordt bijgestaan door een zware brom uit de uitlaat die onder het zadel doorloopt.

De Shiver accelereert gretig, op het rechte stukken speert ie soepel naar z’n topsnelheid. En word je geconfronteerd met het karakter van een naked: de hoekige koplamp levert vanaf zo’n 110 km/u nauwelijks meer windbescherming. Overigens was de hoogste snelheid die ik wist te bereiken 195 km/u. Dat gretige accelereren vertaalt zich ook in het schakelgedrag: schakel je te laat, lichten er in het display verschillende waarschuwingslichten op om aan te geven dat ik tegen het toerenplafond beuk.

Als er een nadeel aan de Shiver kleeft, dan is het wel Aprilia’s besluit om het maximale vermogen op 95 pk te houden, waardoor de Italiaan niet de kracht levert die je hoopt te krijgen van een 900cc V-twin. Het is zeker geen langzame machine, maar de vermogensopbouw kan wat flauw overkomen. Qua gevoel leunt de Shiver eerder dichter tegen de 74 pk sterke en luchtgekoelde Monster 797 dan de vloeistofgekoelde Monster 821, met z’n 112 pk. En eigenlijk zou deze Ducati normaliter de concurrent zijn waarmee de Shiver zich moet meten.

Vrij standaard

Maar de elektronica van de Shiver is wel veel moderner. Samen met de eigenlijk overbodige rijmodi heeft deze Aprilia ook traction control met drie niveaus. Die is gemakkelijk te verstellen via een Tuono-achtige knop op het linkergedeelte van het stuur. Het is een simpel systeem dat geactiveerd wordt door het verschil tussen voor- en achterwiel te meten, waardoor je het ook uit moet schakelen om een wheelie te kunnen trekken. Het systeem kent zijn waarde, al geeft het minder vertrouwen als een IMU (Internal Measuring Unit, dat gebruikt hellingshoeksensoren, red.). Maar dat zal je gelet op de prijs niet verbazen.

Het nieuwe rijwielgedeelte is capabel genoeg, maar vrij standaard en voelt ook niet veel lichter dan andere middenklasse nakeds. Tijdens deze zeer bochtenrijke introductie rijdt de Shiver prima, met een redelijk licht en precies stuurkarakter. Daarnaast geeft de fiets via de vering (met een redelijke sportieve veerweg van 120 mm aan de voorzijde en 130mm achter) een stabiel gevoel door aan de rijder. Als ik het tempo verder opschroef wordt de standaard setting van de Shiver wat vaag. De Aprilia stuurt niet zo scherp als ik hoopte en minder dan ik verwachtte van een naakte Italiaanse V-twin. Door een paar klikjes extra uitgaande demping toe te voegen, werd de voorkant een stuk beter. Achter moest de veervoorspanning eraan geloven, evenals de uitgaande demping. De achterkant komt daardoor wat hoger te staan en dat levert voor mijn gewicht van 85 kilo meteen een scherper stuurkarakter op. De Shiver wordt daardoor een leukere machine om mee te sturen als het tempo wat hoger komt te liggen.

Qua remmen doet de Aprilia nauwelijks iets fout. De combinatie van een 320mm schijven en radiaal opgehangen vierzuiger remklauwen hebben wel een flinke knijp in het hendel nodig, maar de motor remt dan ook hard af. Ook beschikt de Shiver over veel grondspeling en laten de banden (Dunlop Qualifier) zich van hun beste kant zien op de natte bergwegen.

Grootste probleem

De Shiver blijkt ook redelijk praktisch. Het brede zadel is comfortabel, al verwacht je er wellicht meer van gelet op de afmeting ervan. Een passagier heeft wat minder ruimte, maar heeft wel weer robuuste handgrepen om zich aan vast te houden. Om het luxe niveau wat extra op te vijzelen is er een hele trits aan accessoires beschikbaar, waaronder zachte koffers, plastic handkappen en een middenbok. Het relatief rustige tempo tijdens de introductie zorgt ervoor dat het verbruik op een gezonde 1 op 19 uitkomt. Dat is ook wat eigenaren van een 750 veelal beweren. En dus kunnen we met de ongewijzigde tank van vijftien liter uitgaan van een actieradius die rond de 240 kilometer zal liggen.

Gewoon acceptabele getallen dus. En dat geldt ook voor de rechtuit-snelheid en de prestaties van het rijwielgedeelte. Maar nergens steekt de Shiver ergens met kop en schouders bovenuit. En misschien is dat het grootste probleem van de Shiver. De Italiaan doet alles gewoon prima en laat weinig steken vallen, maar mist daardoor een beetje charisma. En was dat niet het verhaal van de Shiver 750? Daardoor heeft de Aprilia moeite om op te vallen in de overvolle middenklasse waar sommige rivalen veel sterker zijn of met een spannender karakter aan komen zetten.

Dit vindt Roland

Een punt dat de Shiver wellicht kan helpen, is de prijs waarvoor ie in de markt wordt gezet. De 900 is een stuk goedkoper dan een Monster 821 en concurreert daardoor ook met de Monster 797. Dat lijkt van de Aprilia een krachtigere en betere tegenstander te maken, zeker als je je blik beperkt tot Italiaanse motoren. Doe je dat niet, leveren een Kawasaki Z900 en ook een Yamaha MT-09 voor hetzelfde geld betere prestaties.

Redactie
Redactie
De redactie van Motor.nl bestaat uit alle redactieleden van MOTO73 en Promotor. Redacteuren Marien Cahuzak, Jan Kruithof, Maikel Sneek en diverse freelancers zijn dagelijks actief voor Motor.nl.

GEBRUIKERSSCORE

Ben jij eigenaar van dit type en jaartal motorfiets? Doe dan mee met de gebruikersscore. Vul onderstaande velden in zodat andere geïnteresseerden nog meer informatie hebben voor dat ze eventueel tot aankoop overgaan.

Deel jouw ervaring met dit model met andere motorrijders

Motorblok
Stuureigenschappen
Vering en Demping
Remmen
Comfort
Afwerking
Uitrusting
Verbruik
Prijs/Kwaliteit

Gebruikers die hun ervaring hebben gedeeld (0)

Er zijn nog geen ervaringen van eigenaren/gebruikers van deze motor.

Laatste Artikelen

Gerelateerde artikelen