Een echte reis is volgens Kawasaki de ideale manier om de nieuwe Versys 1000 aan de tand te voelen. Met zon, zee en eilanden vol mooie stuurwegen is aan alle voorwaarden van zo’n reis voldaan. Houdt de Versys 1000SE zich op de droomlocaties Lanzarote en Fuerteventura zo goed staande als Kawasaki beweert?

Tekst Ad van de Wiel, foto’s Kawasaki

De overtocht per veerboot van Lanzarote naar Fuerteventura duurt een half uurtje. De krachtige motoren van de catamaran vlammen ons in een mum van tijd van het ene naar het andere Canarische eiland. De motoren staan beneden stevig vastgesnoerd op het autodek, de berijders hebben zich verzameld op het zonovergoten achterdek. Het is het ideale moment om de eerste indrukken van de Versys 1000SE te bespreken. We doen het niet. De gesprekken gaan voor de verandering niet over gasaanname, elektronische vering of rijgedrag. Sommige motorrijders staren slechts dromerig uit over de azuurblauwe zee, anderen bewieroken de schoonheid van het vulkanische eiland Fuerteventura dat we achter ons laten. Kawasaki’s snode plannetje om ons het vakantiegevoel te geven, is nu al gelukt.

Dure variant

Introducties volgen regelmatig hetzelfde stramien. Motorfabrikant vliegt journalisten uit de hele wereld in en laat ze een kronkelroute rondom het luxe sterrenhotel rijden. Niks mis mee, maar Kawasaki pakt het met de Versys 1000SE origineler aan. Het wil ons het gevoel geven waar alle motorrijders dol op zijn: een ontdekkingsreis maken op de motor door een prachtige en uitdagende omgeving. Op dag één rijden we eerst over het gitzwarte vulkanische eiland Lanzarote, aan het eind van de middag brengt de snelle veerpont ons naar het gele en zanderige Fuerteventura en daar logeren we in een allerliefst landelijk hotelletje. En zelfs daar gaan de gesprekken nog niet over de nieuwe Kawasaki. Het is eerst tijd voor een
welverdiend biertje en een uitgebreide sessie onderbroekenlol. Mannen onder elkaar, de motoren in een keurig rijtje voor de deur; je kent dat gevoel wel.

Pas bij het avondeten, geen buffet gelukkig, maar borden vol voedsel uit de streek, maken we de eerste analyses van de Versys 1000. De Versys 1000SE om precies te zijn. Dit jaar is de reguliere Versys 1000 vernieuwd (zie kader), maar rijden deden we hem niet. We reden alleen met de SE-versie. Omdat we zo langzamerhand uit de door Kawasaki opgeroepen vakantiesferen zijn, begin ik met de prijs. De SE kost € 17.999,-, terwijl een gewone Versys voor € 14.699,- de jouwe is. Eerlijk is eerlijk: je krijgt wel wat voor die meerprijs. De dure variant heeft een tft-dashboard met smartphoneconnectiviteit, een 40watt- stroomvoorziening, handvatverwarming, handkappen, bochtenverlichting en – het allerbelangrijkste – elektronische vering (KECS). Die vering laat zich dus met een simpele druk op de knop instellen. De veervoorspanning kent drie standen: solorijder, solorijder met bagage en rijder met duopassagier en bagage. De demping is samen met de tractiecontrole gekoppeld aan de rijmodus. In Rain is de vering boterzacht, grijpt de tractiecontrole al in als je naar het gashendel kijkt en geeft de vier-in-lijn zijn vermogen poeslief af. Iedereen snapt dat het bij Road en Sport steeds strakker en leuker wordt.

Ongeduldige trucker in je nek

De vierde rijmodus Rider is helemaal naar wens in te stellen. Dat kan via de knoppen op het stuur, al vraagt dat wel de nodige oefening. Mijn advies is dan ook toch maar de handleiding door te nemen. Het kan ook met een smartphone na het downloaden van de Rideology-app. Een kanttekening hierbij: de app is klaar voor iPhone, maar nog niet voor Android.

Noem me hebberig, maar het liefst zou ik twéé eigen rijmodi hebben. Alle twee met vol vermogen en minimale tractiecontrole, maar de ene modus met de zachtste vering en de ander met de hardste. De vering kan namelijk nog iets harder dan in de Sport-stand en zachter dan in de Rain-stand. Het levert een motor op die het goed en comfortabel doet op asfalt van dramatische kwaliteit en eentje waarmee het goed scheuren is op strakke stuurwegen. Een ding nog over de rijmodi: om van de ene naar de andere stand te wisselen moet je het gas twee à drie seconden afsluiten. Met een ongeduldige trucker in je nek voelt dat als een eeuwigheid.

Het is nog niet over met de digitale verwennerij. De Kawasaki Versys 1000SE heeft ook cruise control gekregen en dat past prima bij deze toermotor, die het ook goed zou doen tussen woonplaats en werkplek. Met een tankinhoud van 21 liter sta je gelukkig niet elke werkdag bij de benzinepomp. Tijdens de rit tekenen we een gemiddeld verbruik van 1 op 17 op, maar dat is met een maagdelijke motorfiets. Dat moet beter kunnen als het blok goed is ingereden.

Terug naar de digitale verwennerij. De SE heeft een quickshifter. Het klinkt altijd wat kinderachtig om te zeggen hoe gaaf dat is, maar dat is het wel. Heerlijk om in een sportieve bui die pook vol omhoog of omlaag te trappen en weer door te knallen. Zoals zo vaak doet de quickshifter het prima bij hoge toerentallen, maar onderin de toeren werkt hij wat weerbarstiger. Dat is jammer, want het blok voelt zich prima bij lage toerentallen. Kawasaki heeft de vier-in-lijn terecht ongemoeid gelaten. De 120 pk zijn nog altijd meer dan genoeg om je – ook met duopassagier – prima mee te vermaken. Het is vooral de bullige soepelheid die indruk maakt. Over letterlijk het gehele toerenbereik heb je altijd meer dan voldoende stuwkracht tot je beschikking. In dorpjes met een snelheidsbeperking van 50 km/u kun je het blok in zes laten staan en zonder horten of stoten trekt het zich vanaf 2.000 tpm weer op gang. Heerlijk dat elastieken karakter. Minder heerlijk zijn de vibraties bij 6.000 tpm die je alleen via de tank voelt. Handen en voeten hebben nergens last van en de trillingen verdwijnen weer bij hogere toerentallen.

Grote klasse

Het asfalt op de Canarische eilanden is voor 99 procent zo goed dat de Versys 1000SE op standje Sport staat. Verwar Sport niet met opgefokt, want dat is deze motor niet. Ja, de inlaathuil bovenin klinkt racy, maar verder pakt het blok keurig en lineair op. De zithouding is serieus goed. Het zadel is zacht, maar toch comfortabel genoeg om kilometers te vreten, de kniehoek is ontspannen en het stuur zit precies waar een motorrijder het wenst. Het windscherm krijgt een extra vermelding. Hoewel de bediening van het verstelmechanisme wel wat 2008 overkomt, is het ruitje zelf van grote klasse. Het zet je zelfs in de laagste stand prima uit de wind en van turbulentie is bij 160 km/u nog geen sprake. Het maakt dus eigenlijk geen moer uit dat het ruitje zich zo knullig laat verstellen, je doet het in de praktijk namelijk nooit.

De zon dreigt weg te zakken achter de zwarte magmaheuvels, het signaal om de laatste kilometers naar het hotel extra gezwind af te leggen. De voorremmen werken krachtiger dan voorheen door de nieuwe radiale remklauwen. De voorvork zinkt niet diep in bij stevige remacties, omdat de KECS de ingaande demping omhoog schroeft en dat levert een soort anti-duik op. Pas bij dit serieuze stuurwerk sluipt er wat onrust in het rijwielgedeelte, maar zonder elektronische vering had ik dat al een stuk eerder opgemerkt. Het insturen kost geen moeite, maar een flitsende stuurfiets is de Versys niet. Eerder een vertrouwenwekkende en neutrale. Al merk je in het korte werk wel dat je met 257 kilo onderweg bent. Bij haarspeldbochten valt de Kawasaki naar binnen, maar laat-ie zich eenvoudig op het gas opvangen.

De Versys 1000 en alle pakketten

Rijden deden we hem niet, maar de reguliere Versys 1000 is eveneens voor dit jaar aangepakt. Het uiterlijk is opgefrist, de remklauwen vooraan zijn radiaal opgehangen, hij heeft ride-by-wire, cruise control en een lcd-scherm. De motor is het gemakkelijkst te herkennen aan de ontbrekende bochtenverlichting en aan de kleuren. De standaard Versys is leverbaar in het typische Kawasaki… oranje en wit. Net als bij de SE kun je kiezen uit een standaard model (€ 14.699,-), maar ook de Tourer (+ € 799,-), de Tourer Plus (+ € 1.199,-) en de Grand Tourer (+ € 1.599,-). Het goedkoopste pakket levert twee zijkoffers, een tankpad en handkappen op. Het middelste doet daar led-mistlampen bij. Het duurste pakket gaat daar overheen met een topkoffer, 12V-aansluiting, GPS-bevestiging en valdoppen. In de Benelux krijg je bij de standaard Versys als extra de luxe ruit van de SE.

Dit vindt Ad

De vorige Versys 1000 was al een prima toermotor, de SE-extra’s maken hem alleen maar beter. Het is geen woesteling. En dat is maar goed ook: niet iedereen zit te wachten op hoogpoters met 160 pk of meer. Integendeel zelfs, rijgemak is een groot goed. Het vermogen en vooral het boterdik uitgesmeerde koppel zijn – ook met duopassagier en bagage – meer dan voldoende om lekker vooruit te komen. Ook met elektronische vering is het niet de snelst sturende motor, maar het stuurgedrag is vertrouwenwekkend. Het KECS rekt het inzetgebied van de Versys 1000SE op. De motor verandert binnen een paar seconden van karakter en dat doet hem vooral goed bij een sportief ritje. Het rijwielgedeelte heeft meer reserve om dat soort scheurwerk goed te verteren, maar het verandert net zo eenvoudig in een aangename toermotor voor twee. Je mag gerust stellen dat Kawasaki de Versys 1000 weer op scherp heeft gezet.