Test Honda GB350S 2025

Zij was 39, ik amper 18. Zij met de nodige kilometers op de teller en een veelvoud aan eerdere aanbidders. Ik met een broek vol goesting en een achterzak vol zuurverdiende euro’s van de weekendjob. Zij was een Honda CB350 K2, ik een aspirant-motorrijder in een veel te ruime helm-en-ledercombinatie. Mooie, mooie tijden. Een vlaag weemoed die heel even om de hoek komt kijken tijdens m’n testrit met de Honda GB350S.

Samen met m’n broers de auto in, om een motor te gaan bekijken die ergens in een hoek stond te verstoffen – weinig trips waar ik destijds meer naar uitkeek. Koffie in de thermos, klamme handen en hoge hartslag van de voorpret, en rijden maar. Vooraf al even de strategie doorspreken. ‘Jij lult wat over het roest, het muizennest in het luchtfilter en het feit dat-ie niet start, ik doe een belachelijk laag bod en we nemen ’m mee. Nog voor ’t donker krijgen we ’m aan de praat!’ Aan het woord m’n jongere broer, mechanieker des huizes en liefhebber van het betere ‘batje’ – een mooi woord voor een koopje, op ons deel van de akker. Hij zou ’m uiteindelijk laten staan vanwege de roest, ik ging helemaal overstag en vouwde de 350 in de koffer van onze Renault Espace. Na veel oppoets- en verbouwwerk kregen we de 350 aan de praat, reed ik er fier als een gieter-met-pukkelkop mee rond… en verkocht ik ’m véél te snel en goedkoop omdat ik verliefd was geworden op een compleet verbouwde Ducati Supersport 620ie – sla me dood. Doet m’n broer overigens nog steeds in gedachten, als we het over de 350 hebben. Sorry, Jasper, echt waar. Vijf jaar na de verkoop las ik in de regiokrant dat de schuur waarin ‘mijn’ Honda stond tot op de grond was afgebrand. M’n motorhart in scherven.

Weke knieën

Als ik bij de Honda-boer oog in oog kom te staan met de nieuwe GB350S, word ik instant teruggekatapulteerd naar die geweldige tijd van m’n jeugd. Heel even week in de knieën. Je kan beide modellen bezwaarlijk als familie beschouwen, en toch… Die verchroomde letters op de tank (doen eerder aan de CB350 Four denken, weliswaar), de logootjes op de zijkastjes, de opgeschuurde koelribben, het ronde koplampje, de stofhoezen over de vorkpoten, stereoveren achteraan, de analoge teller, dat gestikte zadeltje met de nostalgische zadellus. Heerlijk, vind ik het. En het is ook exact het effect dat Honda met z’n GB350S poogde te realiseren – missie geslaagd, op dat vlak.

Onze testmotor is uitgerust met het Style Pack, bestaande uit een kopkuipje, valbeugels met verstralers, stuurgewichtjes, een duozitcover en rubberen tankpads. Uiterlijk geen absolute meerwaarde, naar onze mening, maar functioneel zal het z’n doel ongetwijfeld dienen. Ondanks de retro-insteek krijgt de GB350S uiteraard enkele rijhulpjes mee die ’m vooral qua veiligheid actueel houden in 2025: ledverlichting rondom (voor- en achteraan, richtingaanwijzers), een slipperassistkoppeling die onder meer een stuiterend achterwiel bij terugschakelen voorkomt, ABS én HSTC oftewel Honda’s versie van tractiecontrole. Op zich een vrij copieuze uitrusting voor wat eigenlijk een heel eenvoudige machine is.

Kinderlijk eenvoudig

De zadelhoogte van amper 800 mm zorgt in combinatie met de relatief soepel afgestelde ophanging voor een kinderlijk eenvoudige opstap. Zelfs naar Nederlandse normen korter afgezaagde rijders – zoals ondergetekende – steunen makkelijk met beide zolen op het asfalt. Met je knieën en rug onder een quasi-rechte hoek, en je armen ontspannen richting het hoge stuurtje gemikt, zetel je erg comfortabel op het mooi dwarsgestikte zadel, met een prima zicht op stuur en teller. Het woord ‘eenvoud’ is al vaak gevallen, tijdens dit testverslag, en dat is geen toeval. Ook de knoppenwinkel is immers lekker retro: claxon, richtingaanwijzers en grootlicht aan de linkerkant, dodemans- en startknop rechts. Klaar. Of toch niet helemaal: net zoals weleer kan je middels knopjes op de teller zelf nog door de summiere info op het ingebouwde lcd’tje scrollen: tripmeters, odo, voltagemeter, actieradius en het verbruik. Een versnellingsindicator staat steevast in beeld, net zoals het brandstofbalkje. Geen toerenteller, maar de roffel in het vooronder maakt je wel duidelijk dat het tijd is om in het vijfbakje te roeren.

1 van 7

Charme

Een opvallende, maar erg gesmaakte keuze. Zo kunnen we de luchtgekoelde, 348cc-tweekleps eencilinder wel noemen. De luchtkoeling – inclusief fraai opgeschuurde koelribben – past perfect bij de retro-insteek van dit model, maar erg krachtig is zo’n stampertje uiteraard nooit. En toch… Ondanks de ‘amper’ 21 pk en 29 Nm, die bij respectievelijk 5.500 en 3.000 tpm neergezet worden, charmeert Honda’s nieuwkomer meteen. Op het kabelbediende gas zit een tikkeltje vertraging, op het gashendel zelf een lange aanloop, maar eenmaal het blokje tot leven gewekt, zit er best wat in verscholen. Een gezapige draf sleurt je nagenoeg perfect lineair door de toeren richting topsnelheid, met een heerlijke roffel erbovenop. Die ligt op de teller op ruwweg 130 km/u in vijfde versnelling – zij het bergaf, meewind en mits voldoende geduld, aangezien de laatste versnelling overduidelijk een overdrive is. Op onze navigatie lezen we maximaal 117 km/u af. Nét genoeg voor de nodige snelwegkilometers, maar duidelijk meer in z’n sas op secundaire wegen. Soms moet het niet meer zijn.

Fluks

Al slalommend langs dorp en wei, val je als rijder al snel voor de flukse GB350S. Wie had gedacht dat het 19-inch voorwiel een pak input zou vereisen, knikt vermoedelijk reeds goedkeurend na de eerste bocht; de 178 rijklaarkilo’s laten zich immers met sprekend gemak insturen. Een vingertje op elke stuurhelft volstaat om ’m van z’n ene op z’n andere oor te vleien. En tegelijk zorgen diezelfde wielmaat en de relatief lange wielbasis (1.440 mm) voor een rechtuit- en bochtenstabiliteit waar je als aspirant-rijder meteen voor zou tekenen.

De ophanging vlakt in alle sereniteit de meeste oneffenheden uit, en ook onder remdruk blijft de GB te allen tijde stabiel. Er zijn geen stelmogelijkheden aan de voorvork, de stereovering achteraan kan qua veervoorspanning bijgeregeld worden – handig voor een weekendtrip met bagage en/of vriend(in) achterop. In dat laatste geval calculeer je het best wat extra marge in bij je remmanoeuvres. De voorrem – een enkele, axiale Nissin-vierzuiger vooraan – vereist twee goed getrainde vingers om de nodige bite te genereren, maar echt overtuigen doet de setup niet. En ook achteraan moet je flink duwen om wat vertraging te realiseren. Een zeldzaam minpuntje, zowaar.

Concurrentie

Ben je op zoek naar een licht A2-motortje van maximaal 400 cc, dat geen rib uit je lijf kost en elke motorliefhebber weet te verleiden met z’n retrolooks, dan heb je anno 2025 wel wat keuze. Eerst en vooral dus onze testmotor voor vandaag: Honda’s GB350S moet 5.499 euro kosten, voor 21 pk en 29 Nm. De dichtste uitdager komt uit de catalogus van Royal Enfield. Met een vanafprijs van 5.599 euro is de HNTR 350 een tikkeltje duurder en zet er ook iets minder tegenover: 20 pk en 27 Nm. De Triumph Speed 400 speelt in een hogere prijsklasse met 7.045 euro, maar pronkt met een duidelijk sterker blok: 40 pk en 37,5 Nm. Prijsgewijs zit Kawasaki’s W230 er met 5.499 euro pal tussenin, maar met een kleinere cilinderinhoud van amper 233 cc en navenant bescheidener prestaties (18 pk/18,6 Nm) is hij eerder een buitenbeentje in deze strijd.

Conclusie

Ach, nostalgie. Het blijft een gewiekste marketingstrategie waarmee je zelfs de meest doorgewinterde rijders op de knieën krijgt. Heimwee creëren naar ver vervlogen tijden, waarin alles rustiger en eenvoudiger leek, een berisping nog voor een boete kwam, en je niet om de haverklap gestoord werd door een of ander hyperactief schermpje in broek- of rugzak. Met z’n GB350S raakt Honda (ook bij ondergetekende) de nodige gevoelige snaren én zet het een heel fijne motor in de markt voor een al bij al bescheiden budget. De afwerking is prima, de mix tussen veilig moderne en lekker retro-elementen is perfect in balans, het blokje presteert net genoeg en het rijwielgedeelte is een onverwachte voltreffer. Tel daar een (gemeten) verbruik van iets meer dan 3 l/100 km bij op – goed voor een theoretische actieradius van ongeveer 450-500 kilometer – en je hebt een heerlijk alternatief voor de budgetbewuste A2-rijder of nostalgische downsizer. Absoluut de tijd voor een testrit waard.

Pluspunten Honda GB350S

+ Geslaagde nostalgische insteek en looks

+ Leuk blokje dat meer in z’n mars heeft dan je aanvankelijk zou vermoeden

+ Prima rijwielgedeelte, van ophanging tot banden

Minpunten Honda GB350S

– Remmen konden beter

– Nogal wat vibraties in de spiegels – ‘t blijft een mono, natuurlijk

Foto’s: Manu De Soomer

Technische gegevens Honda GB350S