Middenklasse sportmotoren zijn ‘hot en happening’, zoals dat heet. Nagenoeg elk merk heeft wel een machientje in de rangen, dat doorgroeiers op termijn moet overtuigen om voor het sportieve vlaggenschip van overeenkomstig merk te kiezen. Twee interessante nieuwkomers zijn Aprilia’s RS 457 en CFMoto’s 450SR. Maar zijn die twee nu volbloed circuitmotoren, of toch vooral straatmotoren met een sportieve jas? Wij trokken naar de Ardennen in de zoektocht naar het antwoord.
Even een disclaimer, voor we aftrappen. Ondanks wat de kop zou doen vermoeden, zijn we tijdens deze test niet voor de snelste rondetijd gegaan. Dat hoort immers niet, op de openbare weg. We hebben zelfs amper de wettelijke snelheidslimieten overschreden… op enkele korte spurtjes na, dan. We zijn niet heiliger dan de paus. Maar de opzet van deze test was vooral om te zien welke sportieveling z’n streng trekt in elke mogelijke situatie op de openbare weg. Ze ogen dan wel atletisch, maar de realiteit is dat ze 95% van de tijd op de weg zullen doorbrengen en slechts sporadisch aan de curbs zullen snuffelen. Of hebben ze toch meer in hun mars?
Vergelijkingstest Honda CB1000 Hornet vs. Kawasaki Z900 vs. Yamaha MT-09
Het ‘circuit’
De route zelf start net buiten de dorpskern van het schilderachtige Houffalize, en loodst ons gedurende 19,8 km diep door Belgisch Luxemburg. We trappen af op een spurt onder de E25 van dik 1,8 km rechtdoor – een rechte lijn waar ‘t circuit van Catalunya jaloers op zou zijn. In de buurt van Vellereux wenden we de steven noordwaarts, en slalommen we een eind weg richting Bonnerue. Vervolgens zetten we een onberispelijk geasfalteerde, heerlijk kronkelende afdaling in richting Grande Mormont. Even een brugje over de kolkende rivier en vervolgens meanderen we terug mee met de Ourthe richting Houffalize. Van daaruit rest ons nog de klim naar Mabompré, met de finish onder de brug over de autosnelweg van Arlon naar Visé. Een korte, maar geweldig leuke omloop – voor zowel (welgemanierde) aspirant-laagvliegers als liefhebbers van rustig toeren.
Op de startgrid
Terwijl we de kemphanen oplijnen voor de start, nemen we even de tijd om ze van dichtbij te inspecteren. De Aprilia RS 457 zou je van een afstandje zo kunnen verwarren met z’n grote broer RS 660, met een uiterst verleidelijk lijnenspel en een erg verzorgde afwerking. Van de prachtige lichtsignatuur voor- en achteraan, over de bedachtzaam aangebrachte ‘oversized’ stickers over het hele lijf, tot het alu frame dat vol in beeld is gebracht. Een absoluut pareltje van een motor. Alle kabels en leidingen zijn netjes weggewerkt, en het plastic voelt solide aan. De 457 pakt voorts uit met stelmogelijkheden voor de ophanging, een knap uitgefreesde kroonplaat, ride-by-wire en rijhulpjes, en een strak TFT’tje achter de kopkuip. Om de onvermijdelijke budgettaire shortcuts te spotten, moet je ‘m al van heel dichtbij besnuffelen: het ietwat iele rempompje vooraan bijvoorbeeld, of de Indiase Eurogrip-rubbers om de wielen.
Nooit gedacht dat we deze zin nog zouden neerpennen, maar de Aprilia oogt best subtiel naast z’n uitdager van vandaag. De 450SR pakt immers uit met een set vleugels op de neus waar menig Cessna mee zou wegkomen tijdens de pre-flight check. CFMoto entte z’n nieuwkomer op de opvallende conceptbike SR-C21, die in 2021 op EICMA het licht zag en wereldwijd hoge ogen gooide. Maar ook de hoogglanzende grijszwarte lak is prima aangebracht, stickertjes zitten netjes onder een laag transparante verf, en de rode details zorgen voor een erg geslaagd contrast. De radiaal gemonteerde Brembo-vierzuigers maken ‘t plaatje helemaal af. Het nagebootste carbonpatroontje is minder onze meug. Tot slot zijn beide motoren uitgerust met 5-inch TFT-schermen: Aprilia heeft een soberder, beter leesbaar ontwerp. CFMoto pakt uit met kleurrijke graphics en standaard smartphoneconnectiviteit, terwijl Aprilia dit enkel als optie (MIA-module) aanbiedt. Kiezen is verliezen.
Klaar voor de start…
Met de helm op de tank, ellebogen wijd en de voeten stevig op het asfalt geplant, maken we ons op voor de start. Een por op de respectievelijke startknoppen jaagt geen MotoGP-waardig gebulder door de Ardense bossen, maar beide machines staan hun mannetje – zij het elk op hun manier. Het hart van de RS 457 is een paralleltwin met 270°-ontstekingsinterval. Het kleine Italiaantje kan uitpakken met 47,6 pk bij 9.400 tpm en 43,5 Nm bij 6.700 tpm – netjes binnen de A2-limiet van 35 kW, dus. Volgens Aprilia is dik vier vijfde van het koppel al beschikbaar vanaf 3.000 tpm. Lekker krachtig onderin, zo mogen we het horen! Het motorblok maakt gebruik van RS 660-technologie: offset-cilinders voor lagere wrijving, DLC-gecoate zuigerpennen, naaldgelagerde balansas en compact geïntegreerde koeling en smering. De slipperassistkoppeling voorkomt een stuiterend achterwiel bij te vlot terugschakelen, en het Ride-by-Wire-systeem biedt drie rijmodi (Sport, Rain en Eco), plus instelbare tractiecontrole. Een quickshifter is optioneel – maar zit wel op onze testmotor gemonteerd.
De CFMoto 450SR is een tikkeltje rustiger van inborst: met 46 pk en 39 Nm komt hij op papier een tikkeltje minder krachtig aan de start. Nochtans pronkt de Chinees met een gelijkaardige 270°-paralleltwin, inclusief dubbele balansas, en een FCC-slipperassistkoppeling. Het kabelbediende gas zorgt voor een enkele rijmodus, al heeft deze versie wel tractiecontrole aan boord. Op papier lijkt de Aprilia het meest moderne en potente pakket op de startgrid gezet te hebben. Al moet de praktijk nog uitwijzen of dat ook daadwerkelijk zo is.
… en af!
De blokjes zijn stilaan op kooktemperatuur, het toerental zwelt per seconde verder aan, de koppeling vol ingeknepen. Nog even nu, en… gaan! Heel even glijdt het rubber piepend over het asfalt, tot de tractiecontrole op beide machines ingrijpt. Maar al vanaf de allereerste centimeter laat de Aprilia RS 457 zien waarom de Italianen 54 wereldtitels op hun naam hebben. In de gekozen Sport-modus reageert de RS vlijmscherp op onze gasimpuls. Het blok raast lekker lineair door de toeren en blijft krachtig trekken tot dicht tegen de begrenzer. De vibraties blijven tot een minimum beperkt, de soundtrack is vol en lekker duister, met dat typische ‘V-twinkarakter’ waarvoor zo’n 270°-paralleltwin bekendstaat. De quickshifter (optioneel op ons testexemplaar) schakelt kwiek en trefzeker. De CF komt door z’n iets slomere gasrespons en tragere opbouw onderin opvallend later van de plaats weg, waardoor de Aprilia meteen een mooie voorsprong uitbouwt. Maar… dat maakt de kleine Chinees helemaal iets verderop wel grotendeels goed. Tussen de 8.000 en 10.000 tpm leeft het blok van de CFMoto immers volledig op, waarbij het blok gretig hoge toeren vreet en beide straatracertjes zowaar weer in elkaars buurt komen. De Aprilia haalt het evenwel met enkele lengtes voorsprong – maar heeft dat vooral aan z’n kwieke start en sterke middengebied te danken.
Dorpskern
Met een bebouwde kom in aantocht zakt het tempo, en hebben we tijd om de zithouding door te lichten. Want die verschilt behoorlijk, ondanks een gelijkaardig silhouet en ergonomie. Op de CFMoto 450SR zak je een stuk dieper ‘in’ de motor, met een relatief comfortabele sporthouding, al staan de voetsteunen (gezien het vrij lage zadel, 795 mm) naar aanvoelen vrij hoog en ver naar voren. De windbescherming is prima, en de iets zachtere afstelling van de ophanging zorgt voor een aangename rit. Ondergetekende bolt op de testdag ruwweg 300 km op de SR (heen- en terugrit naar de testlocatie inclusief) en stapt op ‘t eind van de dag met de glimlach af. Klaar voor nog een ritje. Al heeft die iets zachtere standaardafstelling wel enkele consequenties op vlak van precisie qua stuurgedrag in vergelijking met de duidelijk stuggere Italiaan.
De Aprilia RS 457 voelt op zijn beurt een stuk ruimer in het zadel aan. De knieën passen natuurlijk in de uitsparingen van de tank, het stuur staat net iets hoger, en de zithouding is sportief zonder extreem te zijn. Opvallend: als je wilt keren in een straat, bots je heel snel tegen de beperkte stuuruitslag aan. Waarbij je handen tussen tank en stuurhelften gekneld komen te zitten en je amper nog gas- en of koppelingshendel kan bedienen. Tijdens een gewone rit merk je daar weinig van, tijdens een fotoshoot met meerdere passages op eenzelfde punt des te meer.
Sneller bochtenwerk
De tweede sector van het Houffalize-circuit bestaat uit een opeenvolging van bochten over glooiend terrein, met hoogteverschillen en verschillende wegdekken. Een waar festijn voor frame, ophanging en geometrie, waar de RS 457 als eerste aan kan beginnen.
Terwijl we de ene na de andere bocht soldaat maken, komt bovendrijven wat we hadden verwacht: de Aprilia RS 457 voelt zich duidelijk volledig in z’n sas. Het alu frame met het motorblok als dragend element zorgt voor een uiterst strak aanvoelend geheel. De 41mm UPSD-vork, monoshock (beide instelbaar qua veervoorspanning) en stalen swingarm zorgen voor een stugge basis, waardoor de RS zich behoorlijk scherp laat insturen. Je krijgt een pak feedback van het voorwiel, en de motor volgt zonder aarzeling en in alle stabiliteit de gekozen lijn. Geen gehaper in de gasrespons, een stoïcijns rijwielgedeelte… Wat zou je je als jonge rijder meer wensen? De keerzijde: op ruwer asfalt, zoals we er – opgepast, understatement van de dag – wel wat hebben in België, wordt die stugheid ook doorgeseind. Elke scheur of ribbel voel je in polsen, bips en onderrug. Wie snel wil zijn, wordt derhalve beloond op de Aprilia. Wie de RS 457 uit de schuur had geduwd voor een rustig ommetje, moet op de blaren zitten.
Of… voor de CFMoto kiezen. Want het stalen buizenframe van de Chinese inzending zorgt voor voelbaar meer flexibiliteit, wat hem vergevingsgezinder en over het algemeen aangenamer maakt – breder inzetbaar, zo je wilt. In snelle opeenvolgende bochten appreciëren we het lage rijklaargewicht van amper 168 kg (tegenover 175 kg voor de Ap). Ondanks de niet-instelbare voorvork blijft ook de 450SR prima in balans, en over de al bij al comfortabele standaardsetting van de monoshock hebben we al helemaal niet te klagen.
Ook op de rubbers valt vandaag niet veel af te dingen: noch de CST’s van de 450SR, noch de Eurogrip-banden op de Aprilia laten zich op een foutje betrappen. Ondanks de droge en goed opgewarmde stroken asfalt, ligt het er onder het dichte bladerdek tussen Bonnerue en Grande Mormont best vochtig bij. We noteren geen enkele zijstap (mede dankzij het beperkte vermogen én TC bij uitaccelereren, uiteraard). Prima.
Test 2025 Aprilia Tuono 457: Gemis gevuld
In de remmen
Tijdens de afdaling richting de Ourthe-vallei worden het remvermogen en de stabiliteit van beide machines behoorlijk op de proef gesteld. De CFMoto 450SR blijft hier indruk maken. Nadat je de aanvankelijke vrije slag in het remhendel voorbij bent, bijt de radiale Brembo-remklauw krachtig en mooi voorspelbaar in de grote 320mm-schijf. Ook bij herhaaldelijk en langdurig doorremmen, bleef de druk constant. Hulde. Enkel het ABS-systeem mocht wat ons betreft iets later tussenbeide komen. De Aprilia RS 457 remt net zo krachtig, met een heel gelijkaardige, radiale setup van Brembo-dochter ByBre. De remkracht was gedurende onze trip uitstekend, al kon je lichte fading voelen bij veelvuldig gebruik. Geen gekkigheden en er is ruimschoots voldoende remkracht voor straatgebruik, maar of je er een lange circuitdag mee moet ambiëren, is een andere vraag. De duo-modus van het ABS (straat of circuit) is handig, maar in de straatstand grijpt het – net zoals bij z’n concullega vandaag – iets te gretig in.
Net voor we de brug over de Ourthe dwarsen, gaat de Aprilia stevig in de remmen… om vervolgens stevig uitgeremd te worden door de CFMoto, die meteen een halve motor voorsprong neemt. Kan de Aprilia RS 457 in de laatste bochtensectie terugkomen, spurt de CFMoto 450SR er vandoor of krijgen we een fotofinish?
Conclusie / Prijsuitreiking
Terwijl we de finishfoto richting doka sturen, kunnen we alvast onze bevindingen op een rijtje zetten.
De Aprilia RS 457 voelt als een echte sportmotor met race-DNA. Een plaatje van een motor, die de nodige finesse en inzet van de rijder vereist, maar beloont met haarscherpe lijnen, pittige prestaties en het nodige karakter. Het geluid, het stuurgedrag en de bouwkwaliteit doen een legendarisch merk als Aprilia alle eer aan. De RS 457 is minder comfortabel, maar wie rijdt om te rijden, is zonder twijfel om.
De CFMoto 450SR verrast dan weer met een erg volwassen en compleet pakket. Hij voelt robuust aan, is prima afgewerkt, en combineert comfort met sportiviteit op een manier die ideaal is voor A2-rijders. Qua rijcomfort, remmen en waar voor je geld scoort deze telg hoge ogen, het blok is (vooral bovenin) lekker krachtig, maar hij mist wat van het temperament dat de Aprilia zo aantrekkelijk maakt.
Als we uiteindelijk de rekening maken, dan blijkt het spagaat tussen beide modellen amper 650 euro te bedragen, in het voordeel van (uiteraard) de CFMoto. Rest jou enkel één vraag te beantwoorden: ben je sportief, of wil je vooral zo gezien worden? Als je daaraan uit bent, wordt de keuze (iets) makkelijker…
Pluspunten CFMoto 450SR
- Comfortabel
- Pak pit in hoge toeren
- Prima afwerking en remmen
Minpunten CFMoto 450SR
- Iets slomer onderin
- Kabelbediend gas sluit deur voor sommige elektronica
- Minder scherp sturend dan z’n uitdager
Pluspunten Aprilia RS 457
- Geweldig blok en rijwielgedeelte
- Uitgebreid elektronicapakket
- Amper te onderscheiden van grotere broers
Minpunten Aprilia RS 457
- Lichte fading op de remmen onder aanhoudende druk
- Iets spartaanser voor lange ritten
- Duurste van de twee (nu ja, wat heet…)
