Suzuki Hayabusa: een legende uit productie

Suzuki heeft besloten de productie van de Hayabusa stop te zetten. De Japanners hebben de krachtbron van deze icoon nooit Euro5-klaargemaakt en dat betekent dat ie in 2019 niet als nieuwe motor binnen Europa geleverd mag worden. De voorraad die rest wordt naar Noord-Amerika verscheept.

De motor staat al een tijd niet meer in de showrooms, maar toch moesten we even slikken. Begin dit jaar was er nog even sprake namelijk van een nieuwe Hayabusa volgens insiders. Het hyper-toersegment heeft met dank aan de H2 van Kawasaki weer een flinke opleving gekregen en een turbo-geblazen Hayabusa leek nog altijd een logische stap. Enkele bronnen verklaren nog steeds dat Suzuki eind 2019 met die nieuwe Hayabusa komt, maar het blijft toch een beetje gissen.

Geschiedenis

Je nieuwe motor vernoemen naar de slechtvalk, ’s werelds snelste dier, legt de lat nogal hoog. Niet alleen daarom noemde Suzuki hun GSXR1300 de Hayabusa. Ook omdat Honda’s snelste model indertijd de Super Blackbird heette, en laat de slechtvalk nu net de natuurlijke vijand van de merel zijn. Toeval? Ga er maar vanuit van niet!

Honda begon de strijd om het voeren van ’s werelds snelste motorfiets nadat ze met hun CBR1100XX Super Blackbird in 1996 doelbewust de Kawasaki ZX11 na elf jaar van die troon stootten. Honda kon maar twee jaar van de titel genieten, want het record van 287,3 kilometer per uur viel ten prooi aan de radicale Suzuki GSXR1300 Hayabusa, die met een geclaimde snelheid van tussen de 303 en 312 kilometer per uur ruim over dat record heen ging.

Opvallend was dan vooral de marge waarmee het record verbroken werd. Voorheen gebeurde dat met slechts luttele kilometers meer topsnelheid, maar de Hayabusa trok van leer en nam dus een marge van meer dan vijftien kilometer per uur over de Honda. Niet zo opvallend was de manier waarop, want zwart op wit is een vloeistofgekoelde, zestienkleps viercilinder met bovenliggende nokkenassen niet bepaald vernieuwend. Maar waar de CB1100XX nog met naaldjes en sproeiertjes in de brandstofvoorziening rondreed, was de Hayabusa voorzien van injectie.

SRAD

Let wel, de 1300 was ook voorzien van Suzuki’s revolutionaire SRAD-technologie. Dat wil dus zeggen dat de motor bij stilstand een lager vermogen had dan op snelheid, doordat de snelstromende lucht via inlaatpijpen de airbox op druk bracht. Meer lucht in de cilinders en dus meer vermogen. Niet dat de cilinderinhoud van de ‘Busa miniem te noemen was om te beginnen. Met 1.299cc was de GSXR1300 indertijd de bestbedeelde sportmotor verkrijgbaar. Het vermogen was dan ook de ruim aanwezig. Het topvermogen zou op ruim 160 pk liggen, maar hoeveel precies is door de geforceerde inlaat moeilijk in exacte nummers uit te drukken.

Lelijk en overdreven

De combinatie van een gigantisch motorblok met veel vermogen en een relatief laag drooggewicht van 220 kilogram maakt al voor een potente mix, maar voor Suzuki moest het niet potentieel schijnen. Het moest blijken. Dus werd de Hayabusa ontworpen in de windtunnel. Projectleider Koji Yoshiura vertelde later dat het altijd de bedoelding was om de Hayabusa lelijk en overdreven te maken, zodat men niet over de Hayabusa uitgepraat zou raken. Overigens zou het ook nooit de bedoeling geweest zijn om met de GSXR1300 de snelste motor ooit te bouwen. Nee, nee. Natuurlijk niet, meneer Yoshiura.

Het overdreven uiterlijk zou haast net zo controversieel blijken als de gigantische topsnelheid van het apparaat. Zeker als je bedenkt dat in Japan alle voertuigen in principe op 180 kilometer per uur begrensd zijn. Meer heb je niet nodig, toch?

Eind 2000, een jaar na de introductie van de inmiddels berucht en beroemde GSXR1300, kwamen de geruchten op gang dat oud-recordhouder Kawasaki zijn kroon terug wilde eisen met de aangekondigde ZX12R. En op dat moment greep de Japanse regering in, uit pure angst voor een uit de hand lopende wedloop van steeds maar snellere motoren. Meer dan 180 kilometer per uur had je niet nodig volgens de Japanse regering (zelfs de Tweede Kamer in Nederland had de komst van de ‘Busa besproken, kun je nagaan), maar meer dan 300 kilometer per uur is waanzin. Daarop werd tussen de fabrikanten afgesproken dat daar de grens lag; 299 kilometer per uur mocht, maar alles hoger was uit den boze.

Topsnelheid

Toen de Hayabusa in 2008 groeide van 1.299cc naar 1.340cc en het vermogen toenam naar het astronomische 197 pk, zou een dergelijke update en upgrade ook een hogere topsnelheid op moeten leveren, maar de heren van Suzuki eerden de gentlemen’s agreement en begrensden de 2008 Hayabusa op 299 kilometers per uur precies. Verder werd het bodywork en rijwielgedeelte gemoderniseerd, maar bovenal werd de Hayabusa nog meer de motor die Suzuki altijd al gezegd had te willen maken. Een motor die vermogen heeft in elke versnelling, die goed stuurt en remt en qua design de tongen losmaakt.

Nog altijd is men verdeeld over de Hayabusa; je vindt ‘m geweldig, of je haat alles aan zijn bestaan. Al beginnen de eerste modellen in bijvoorbeeld de koperkleur al waardevaster en -voller te worden. Dus misschien heeft meneer Yoshiura in zijn poging de motor lelijk en tijdloos te maken toch raak geschoten. Een ding is zeker, de Hayabusa is zeker iconisch.