Hercules W2000 (1974-1978)
De Stofzuiger
Eind jaren zestig, begin jaren zeventig is de motorwereld in opperste staat van beroering door de invasie van bloedsnelle, voordelige én betrouwbare Japanse viertakten en tweetakten. Het kleine Hercules uit Nürnberg besluit in 1969 – net als Suzuki iets later – tot het ontwerpen van een motor die wordt aangedreven volgens het concept van Felix Wankel. De begaafde technicus, die zijn bedenkelijke affiniteit met de Duitse NSDAP in 1940 bekroond zag met de titel Obersturmbahnführer, presenteerde in 1957 voor NSU een rotatiemotor die in de spreek- en schrijftaal zou uitgroeien tot de wankelmotor.
Het prototype van de Hercules W2000 (DKW in sommige markten) werd gepresenteerd op de Keulse Ifma van 1970, maar het seriemodel zou pas in 1974 ten tonele worden gevoerd. Dat was dus krap na de oliecrisis, waarmee één van de redenen van het echec van Suzuki’s RE-5-wankel, een notoire zuiplap, al is verklaard.
Lees ook: Geboren klassiekers – Honda NS400R
Waar de wankel uit Hamamatsu vloeistofkoeling kende, was de enkelschijfs Hercules-motor met 294 cc kamervolume rijwind- en ventilatorgekoeld. Vandaar de op zijn minst opmerkelijke vormgeving van de krachtbron als die van een futuristische straalmotor. Deze was ontworpen en vervaardigd door het gerenommeerde Fichtel & Sachs, dat er als de kippen bij was geweest om het concept met deze configuratie te patenteren. Immers, een soortgelijke motor werd al toegepast in kleine vliegtuigen en snowmobiles. Veel van de gebruikte onderdelen hadden hun oorsprong op de BMW R27, zoals de cardanaandrijving en vierbak.
Hoe excentriek en origineel ook, de Hercules W2000 zou een weg vol kuilen berijden. De productie van de R27 werd gestaakt, waardoor Hercules zelf aan het ontwikkelen moest slaan. De cardan verviel en de afwerking (van knoppen en elektra) bevond zich op bromfietsniveau. Blokken koolden dicht bij gebruik van verkeerde olie en door loodafzetting, de lagering van de schijf bleek broos en er moest mengsmering worden getankt. In 1976 verscheen een verbeterde versie met oliepomp, maar het leed was allang geschied. Tot overmaat van ramp was de W2000 uitsluitend bij fiets- en bromfietszaken verkrijgbaar. Er zouden 1.784 exemplaren van de Hercules W2000 worden gebouwd. In 1978 viel het doek en Norton kocht de productievoorraad om er later de Commander-wankelfiets mee te produceren. Ook een mislukking.
Collector’s item?
Ja, natuurlijk. Zeker door de huidige opmars van elektrisch rijden ben je met een – bepaald niet milieubewuste – wankelmotor een ideale kettingrokende dwarsligger. Zeer recentelijk stond er een gloednieuwe Hercules W2000 met zeven kilometer op de klok op eBay, waar dertien mille voor werd gevraagd. En een strakke tweedehandse voor tien mille. Voor zulke unieke motoren nog betrekkelijk schappelijk.
Tekst: Joost Overzee
Fotografie: Hercules
