Monstertoer Cannonball Bike Run 2025: waarom wij vanaf nu echt verslaafd zijn aan de Cannonball

Wat?! Alweer een Cannonball-verhaal… Klopt, nog maar in juni reed redacteur Gijs de Cannonball 1000, het kleine broertje van de Cannonball en nog altijd begint hij structureel over zijn driedaagse avontuur – haast tot in den treure – hierover. Alsof het zo moest zijn, belde kort na zijn rit Wilco ons dat hij meeging doen aan de Cannonball Bike Run 2025. Met nog meer enthousiasme dan Gijs. En na het lezen van dit verhaal snap je helemaal waarom wij vanaf nu ons trots Cannonball-verslaafd noemen.

Stel je voor: je rijdt al 45 jaar onafgebroken op de motor. Je hebt talloze superbikes gereden en hebt meer gezien op twee wielen dan de meeste mensen in hun leven. Wat blijft er dan nog te wensen over? Iets uitdagends, natuurlijk! Iets dat je niet alleen maar gezapig laat rondtoeren, maar je ook een flinke dosis adrenaline biedt. Bochten en bergen zijn jouw speelveld, en een leuke groep motorliefhebbers om je heen maakt het plaatje compleet. In Europa is er een evenement dat al 15 jaar bestaat, maar in de Benelux amper bekend is: de Cannonball Bike Run.

Cannonball 1000 op een Harley-Davidson CVO Road Glide ST

De Cannonball Bike Run is een epische rit van maar liefst 2.800 kilometer van zeven dagen, met duizenden bochten en 21 hoge bergpassen van Italië naar Spanje. Dit is niet zomaar een rit; het is een evenement dat deelnemers uit 12 landen samenbrengt. Een unieke kans om motorliefhebbers te ontmoeten en samen te rijden door waanzinnige landschappen.

Het geluk zit bovendien ook nog eens aan mijn zijde, want via het goede, oude Facebook heb ik contact met veel motorliefhebbers wereldwijd. Alan is een van de vaste deelnemers en woont in het knusse Limburgse Valkenburg. Hij heeft al meer dan tien keer deelgenomen aan de Cannonball. Na een inspirerend gesprek met hem, en met mijn partner in crime, Andy (Ducati Multistrada V4 Pikes Peak), die niet minder enthousiast is over het avontuur, heb ik me meteen ingeschreven. We behoorden tot de ‘lucky ones’, want er zijn slechts 55 plekken beschikbaar en de wachtlijst staat vol.

1 van 7

De spirit van de Cannonball

Waarschijnlijk denk je bij de naam Cannonball aan de legendarische film met Burt Reynolds, vol met illegale straatraces en sabotage. Maar de Cannonball Bike Run is totaal anders. Dit is een evenement voor motorenthousiastelingen die de liefde voor het motorrijden begrijpen. Natuurlijk wordt er flink doorgereden en de avonden zijn gevuld met gezelligheid en een biertje, maar de uitdaging blijft groot. Gemiddeld rijden we 400 kilometer per dag over kleine B-wegen, wat een goede fysieke conditie en rijvaardigheid vereist. En het mooiste? De dagroute wordt pas de avond ervoor bekendgemaakt, in een rally-roadbook op A5- of A4-formaat.

Een uitdaging als deze ga je natuurlijk niet aan met een brommertje. Gelukkig ziet Kawasaki dat ook in en geeft mij een Ninja 1100SX SE mee. Met zijn 136 pk en koppelrijke motor is het de ideale motor voor deze uitdaging. De sportieve uitstraling en de goede windbescherming maken het wat mij betreft zelfs een echte Cannonball-waardige fiets. Extra leuk: mijn ervaring met Kawasaki gaat maar liefst 37 jaar terug, toen ik mijn nieuwe Z1300 DFI – met injectie – kocht. Een motor die ik ook nog steeds bezit, met inmiddels 180.000 kilometer op de klok.

Het avontuur begint

We verzamelen in Biella, Noord-Italië, in de Alpen, om kennis te maken met organisator Steve en andere deelnemers. Het enige wat we weten is dat we in Lloret de Mar eindigen, met onderweg een circuitdag in Pau-Arnos. De sfeer is vriendschappelijk, want iedereen deelt dezelfde passie voor motorrijden. De band die we creëren is bijzonder; een beetje getikt moet je wel zijn om hieraan deel te nemen. Wat dacht je van een groep Finnen en Noren die alleen al 2.000 kilometer heen naar het event moeten rijden. En na afloop ook weer terug uiteraard. Of een stel Amerikanen die hun motor laten verschepen en hier ook stallen om één keer per jaar zeven dagen te knallen met gelijkgestemden. Ik voel mij thuis tussen die gasten.

Maar hoogste tijd om te rijden! We geven onze bagage af aan de volgauto en sluiten ons aan bij een groep Limburgers. Alan, onze voorman op zijn KTM 1290 Super Duke R, leest het roadbook met gemak en dus is het tempo hoog. De Ninja 1100SX SE geeft geen krimp terwijl we de St. Bernhardpas en Col de l’Iseran overrijden, met als hoogtepunt de Galibier en Izoard, eindigend in Embrun. De gemiddelde dag begint om 8 uur en eindigt rond 18.30 uur, met slechts een paar korte pauzes.

De hotels zijn van hoge kwaliteit, maar de tijd om van de luxe te genieten is beperkt. De adrenaline van het rijden houdt ons in de flow, en zelfs als er – gelukkig vrij onschuldige – incidenten plaatsvinden, blijven we gemotiveerd. De laatste drie dagen rijden we met Jason, een sympathieke Engelsman, en bouwen we een band op met rijders uit verschillende landen met wie we nog altijd volop contact hebben.

Een geweldig slot

Aan het eind van de rit in Lloret de Mar worden prijzen uitgereikt. Dit jaar wordt Ina uit Noorwegen uitgeroepen tot ‘Legend’. Ze is een van de vier vrouwen die deelneemt en is een voorbeeld van de Cannonball spirit. Tristan uit België wint de Spirit of the Event Award, omdat hij, ondanks de pech dat zijn motor werd gestolen in Grenoble, er toch de hele rit bij bleef. Weliswaar in de volgauto, maar zelfs dan heb je een fantastische tijd. Beter kunnen we het gevoel van deelname niet beschrijven. Het is zeker niet goedkoop, maar spektakel en rijsensatie gegarandeerd met in totaal 38 cols! Ja, echt. Echt 38!

Tekst: Wilco Vonk
Foto’s: Wilco en organisatie

Bergpassen en hoogtes

1 van 18