Het kost je handen vol geld, op de motor word je gegeseld door de elementen en overal loert het gevaar. Dan moet er toch een steekje los zitten, aan elke motorrijder?
Tekst Olivier Visser, foto’s Chjris Pennarts
Ducati-freak Harm Heuvelman doet een duit in het zakje. Als er een rangorde bestaat van Ducati-gekken in Nederland, staat Harm Heuvelman (52) uit Bergambacht geheid in de topdrie. Hij is geen doorsnee liefhebber, maar een specialist in koningsassers. Voor wie dat intussen klassieke begrip niet meer kent: het is een naast de cylinder staande as, die de bovenliggende nokkenas aandrijft via konische tandwielen. In het tijdperk van de koningsassers ging Ducati over de toppen van roem. Zo zeer, dat wereldwijd nog steeds een flinke schare fans zwijmelt van deze Italiaanse legende. Harm is er ook zo een.
Gebruiksgemak
Gebruiksgemak komt niet voor in zijn woordenboek. ‘Daar maal ik niet om. Ik heb vorig jaar een lange reis gemaakt op de 900 Mike Hailwood Replica. Dat is echt geen genoegen, want die motor is gemaakt voor een pasgeboren Italiaan. Bij het passeren van de Duitse grens had ik het al hélemaal gehad. Het zitcomfort is dramatisch. Maar een geluíd en een leven dat er in zit. Dat maakt alles goed. En dan de koningsas. Die dateert uit het tijdperk dat arbeidskosten niet telden. Montage van het motorblok kostte drie dagen, zo gecompliceerd zit de aandrijving van de kleppen in elkaar. Dat is toch schitterend?’
BSA gewonnen met kaarten
Harm bestiert zijn motorcollectie weliswaar ook zakelijk – soms gaat er een motor van de hand en hij verkoopt wat onderdelen – maar de collective laat wel zien dat passie hier met een hoofdletter wordt geschreven. Een BSA Goldstar crosser – ‘op mijn zestiende gewonnen met een potje kaarten’ – een Ducati GT, en paar Ducati Scramblers en een stel bloedjes van klassieke Nortons, verraden zijn bandeloze passie voor klassiekers. Bij elk merk heeft Harm een verhaal, hartstochtelijk, maar met mate. ‘Je zult bij mij geen tranen zien als ik afscheid neem van een motor. Ooit had ik er veertig. Ik geniet meer van de herinneringen aan alle plezier dat ik eraan heb beleefd, dan dat ik treur om het afscheid. Te veel hechten geeft verdriet.’
Saaie middenmoot regeert
Schamper zul je Harm niet horen over hedendaagse fietsen. ‘Er wordt nog genoeg moois gemaakt, ook in Japan. Maar het is allemaal wel grauwe massa geworden. De productiekosten worden zo veel mogelijk gedrukt en emissie- en geluidseisen hebben het laatste zetje gegeven. De saaie middenmoot regeert. Ik verbaas me een beetje over de vermogenswedloop die gaande is. Sinds de grens van 100 pk is geslecht, lijkt de beer los. Niemand die het hardop zegt, maar 99,9% van de motorrijders heeft aan 50 pk dik genoeg. Ik heb zelf ook 170 pk onder mijn kont gehad en dik 250 km/u gereden, maar het is wel gekkigheid.’ Opmerkelijk is dat Harm met geen woord spreekt over de Guzzi in zijn collectie. ‘Dat is een blindganger. Hij staat hier nu eenmaal, maar ik heb er niks mee. Een cardan, dat is toch vreselijk? Hij gaat alle kanten op, behalve de juiste.’
