vrijdag 29 maart 2024

Tanktastocht #6: Gelderse kusten

Een intensieve TankTasTocht van 161 km langs noordwestelijk Gelderland. Actief zwierend door agrarisch landschap, langs oude botters, over wildroosters en door donkere bossen. Genietend van de afwisseling, maar vooral van de diversiteit in flora en fauna. Met het vizier op scherp navigeer je ongejaagd langs lieflijk Zuiderzee-erfgoed en herfstgeurige Veluwe.

[sgpx gpx=”/wp-content/uploads/gpx/tanktastocht-6-gelderse-kusten.gpx”]

Jacco van de Kuilen

Na de start in Harderwijk voert de route al snel door weelderig polderlandschap. Opvallend is de goede kwaliteit van het veelal slingerende wegdek langs fraaie boerderijen. Tegenliggers of medeweggebruikers kom je niet of nauwelijks tegen. Lekker weg van de drukte. Landelijke rust die van gehucht tot gehucht aan elkaar verbonden is. De vele nevelbanken boven de akkers en waterwegen versterken het gevoel van prettige eenzaamheid. Ongetwijfeld is dit voor velen een stukje aangenaam onontdekt Nederland. De agrarische activiteiten in het oogstseizoen laten soms nog wat sporen op weg de achter. Dat vergt hier en daar wat meer aandacht voor het asfalt dan gebruikelijk. Zwaluwen scheren regelmatig met bravoure langs en over de motor. Overtuigd van hun eigen navigatiekunsten en als statement aan wie de omgeving toebehoort. In de weides verraden lange, pluizige oren hun knabbelende eigenaren: hazen. Een enkeling daagt je uit tot een sprintje.

Na de start in Harderwijk voert de route al snel door weelderig polderlandschap. Opvallend is de goede kwaliteit van het veelal slingerende wegdek langs fraaie boerderijen. Tegenliggers of medeweggebruikers kom je niet of nauwelijks tegen. Lekker weg van de drukte. Landelijke rust die van gehucht tot gehucht aan elkaar verbonden is. De vele nevelbanken boven de akkers en waterwegen versterken het gevoel van prettige eenzaamheid. Ongetwijfeld is dit voor velen een stukje aangenaam onontdekt Nederland. De agrarische activiteiten in het oogstseizoen laten soms nog wat sporen op weg de achter. Dat vergt hier en daar wat meer aandacht voor het asfalt dan gebruikelijk. Zwaluwen scheren regelmatig met bravoure langs en over de motor. Overtuigd van hun eigen navigatiekunsten en als statement aan wie de omgeving toebehoort. In de weides verraden lange, pluizige oren hun knabbelende eigenaren: hazen. Een enkeling daagt je uit tot een sprintje.

Aan de Drosterweg heb je de mogelijkheid om te stoppen bij de propeller van een neergehaalde oorlogsvlieger. Wellicht een fotomoment. De route is in het eerste deel overzichtelijk en kromt zich voornamelijk langs maïsteelt en grazende veerassen in alle soorten. Menig paard volgt je bij het voorbijrijden. Je krijgt trouwens voldoende gelegenheid om de koppeling te mennen of aan te sporen. Veel kleine (oude) boerderijen hebben zichtbaar een frisse doorstart gemaakt hetgeen propere tevredenheid uitademt. Oude bomenlanen bepalen de karaktervolle toegang tot de dorpjes.

Denderen over wildroosters

Langs het Veluwemeer kom je uit in het fraaie middeleeuwse Hanzestadje Elburg. Een botterwerf, de palingrokerij en de hangende visfuiken illustreren buiten de vestingwal het vissersverleden aan de Zuiderzee. De gekoesterde architectuur in het oud-Hollandse binnenstadje verwijst vooral naar trots. Voelbare toeristische energie maakt hongerig en vraagt om motor bij de vis. Het geschiedenisrijke centrum biedt ruim voldoende etablissementen om onder het genot van koffie of kabeljauw de vinnen te strekken. Daarna gaat de tocht noordoostelijk verder langs het landelijke welzijn aan het Drontermeer. Door de lange akkers en de dijk langs het water blijft de koppelingshendel lange tijd onberoerd. Een dorpje is soms maar een paar straten klein. Grote vijvers, kleurige tuinen met schone straatjes. Je wordt er nog bekeken als je voorbij rijdt. Plattelandskinderen lijken ook hier een vanzelfsprekende fascinatie voor motorvoertuigen te hebben. Even zwaaien dus. Onderweg zal je de boerderij- en frisse najaarslucht opsnuiven. Vlak na het dorpje Noodeinde passeer je het meest noordelijke deel van de route. Ongecompliceerd overgeleverd aan de duidelijke aanwijzingen op je navigatie.

Bij Wezep kom je pas in de westelijke bossen van de Veluwe. De eerste wildroosters denderen onder de wielen door. Warme en natuurlijke tinten kenmerken het seizoen. Paddenstoelen als wegwijzers en levende herfstsymbolen. Langs de wegen wordt frequent gewaarschuwd voor overstekend gevaar. Dus opgelet voor wilde fietsers en zwijnen. De vele blubberpoeltjes langs het asfalt scheppen vragen. Dat komt door de nachtelijke wroetexcessen van deze ruige knorkoppen, op zoek naar voedsel. De kans dat je overdag het schuwe en grote wild zal zien is vrij gering. De beesten trekken zich dan terug in de veiligheid van de donkere bossen. Toch is het raadzaam om enigszins behoedzaam te rijden. De wegen slingeren door bossen met afwisselende hoge boomsoorten. De samenstelling ervan prikkelt de neus op aangename wijze. Daarbij kom je ook regelmatig langs zanderige heidegrond hetgeen een wijder zicht biedt.

Ontbossen

Na de heide volgt opnieuw bos, met een garantie voor rijplezier. Doorgaans zijn de wegen hier wat drukker vanwege andere recreatieve gebruikers, maar er is voldoende ruimte voor iedereen. Via de Prinsbernhardlaan schamp je Vaassen. Al is het zeker de moeite waard om daar bij Kasteel Cannenburgh de ankers uit te gooien. Daarna word je weer overgeleverd aan de natuur en diens schoonheid. Elk dorpscentrum op de Veluwe is trouwens bedacht op bezoekers, waardoor de menukaart op de terrasjes zeer royaal is. In Vierhouten kun je de kroonjuwelen laten rusten bij Restaurant De Vossenberg om daar de bekende vlezige bitterballen te proberen. De bediening is vlot en vriendelijk. Via de Vierhouterweg gaat de route met een knik door Elspeet naar de N310. Vanwege de heerlijke omgeving houden we je in de uitgestrekte en prachtige bossen bij Staverden en Speuld. Slootjes met bemoste wanden kabbelen zigzaggend tussen bruinrode bladerdekens. Stilletjes, vanuit de bomen of onder het struikgewas vandaan, heeft menig alert wild beest je voorbij zien rijden. Op de kaarsrechte en overzichtelijke Drieërweg naar Ermelo kun je gas geven. Maar let op: menig diender ligt met z’n lasergun in het struweel de snelheid te meten. Na Putten kun je nog zo’n twintig kilometer ‘ontbossen’, door de route langs boerenland die uiteindelijk weer eindigt in Harderwijk.

Gelderse kusten is een afwisselende rit, waarbij de maker ervan rekening houdt met een actieve maar vooral groene rijbeleving. Ingrediënten als natuur, cultuur en wegen prikkelen het motorhart. Eigenlijk een heerlijke afsluiting voor motorrijders die geplaagd worden door een van verzekeringswege verplichte winterstop. Voor de anderen betekent de tocht een voortzetting van een geslaagd motorseizoen.

Jie moe noe affe veurt moaken! (Je moet nu even opschieten)

Redactie
Redactie
De redactie van Motor.nl bestaat uit alle redactieleden van MOTO73 en Promotor. Redacteuren Marien Cahuzak, Jan Kruithof, Maikel Sneek en diverse freelancers zijn dagelijks actief voor Motor.nl.

Stay tuned

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en mis nooit het laatste nieuws! Onze nieuwsbrief wordt iedere week op dinsdag (bij veel nieuws) en donderdag verstuurd.


Gerelateerde artikelen