Voor de start van de races op zondag was de Nederlandse equipe in het Amerikaanse Crawfordsville al uitgeschakeld, omdat Glenn Coldenhoff na de eerste dag geblesseerd moest afhaken. Australië won vóór de Amerikanen, met de Fransen als derde.
Vooraf was er nogal wat te doen over de keuze van KNMV-bondscoach Barry Forschelen. Al in een vroeg stadium – ruim een week voor de MXGP van Arnhem – maakte hij zijn selectie bekend van het trio dat Nederland zou vertegenwoordigen op het wereldkampioenschap voor landenteams, de Motocross of Nations. Op dat moment was Jeffrey Herlings net weer terug op de circuits na zijn sleutelbeenbreuk. Nog niet duidelijk was hoe sterk Herlings terug zou komen. Forschelen koos er niet voor af te wachten hoe Herlings zou presteren, maar koos voor Kay de Wolf (MX2), Glenn Coldenhoff (MXGP) en Calvin Vlaanderen (Open klasse). Herlings werd aangewezen als reserve en gaf te kennen zich te kunnen vinden in deze keuze.
MXoN Engeland 2024: Hoofdrol voor de Nederlanders
In het weekend na de bekendmaking van het Nederlandse team werd Herlings in de Zweedse GP in beide manches tweede, een week later in Arnhem won hij al z’n drie races, in Turkije werd hij tweede en eerste, in China zegevierde hij in beide manches en hij sloot het seizoen af met een tweede plaats in Australië, waar vanwege de weersomstandigheden de tweede manche niet werd verreden.
Om Herlings alsnog een plaats in het Nederlandse team te geven, had of Coldenhoff of Vlaanderen gepasseerd moeten worden. Een dergelijke stap had ook gegarandeerd tot kritiek geleid en was niet elegant geweest richting de betrokken rijder. Achteraf bekeken had Forschelen beter kunnen afwachten in welke vorm Herlings zou terugkeren en had hij later zijn team bekend kunnen maken. Er was namelijk geen enkele reden om al anderhalve maand voor de MXoN een selectie door te geven. Daar had best enkele weken mee gewacht kunnen worden. Buiten kijf staat dat ook zonder Herlings, die niet afreisde naar de VS, Nederland op papier een ijzersterk team inzette met de nummer twee van de MX2 en de nummers drie en zes van de MXGP. (Ondanks het missen van vijf GP’s werd Herlings vijfde…).
Nederland telt niet mee
In de GP’s bepaalt de tijdtraining de opstelling voor de kwalificatierace en het resultaat daarvan is bepalend voor de volgorde van oprijden naar het starthek in de beide manches. Bij de MXoN worden drie kwalificatieraces verreden, voor elk van de drie categorieën één. De opstelling achter het starthek wordt bepaald door loting. In Crawfordsville, gelegen in de staat Indiana, was het lot Nederland goed gezind met de achtste startplaats. Van de toonaangevende landen lootte alleen Australië met een zevende plaats beter. Pech was er voor de Amerikanen die plek 35 lootten; er deden 37 landenteams mee.
Van de drie resultaten tellen de beste twee mee. Voor Nederland pakte dat goed uit met een tweede plaats voor Kay de Wolf en een derde voor Calvin Vlaanderen. Glenn Coldenhoff had de pech dat hij ten val kwam over een gevallen rijder. Hij viel uit. Dat was op zich geen probleem, maar hij raakte behoorlijk geblesseerd aan zijn schouder en rug. Coldenhoff wilde in zijn dertiende achtereenvolgende deelname aan de MXoN met pijnstillers rijden, maar kwam op zondagmorgen niet door de medische keuring. Nog voor er een meter was gereden was Nederland daarom op de Ironman Raceway al uitgeschakeld voor een goede klassering, omdat voor het klassement de beste vijf van de zes resultaten tellen en Nederland door het noodgedwongen afhaken van Coldenhoff slechts tot maximaal vier uitslagen kon komen. Coldenhoff overkwam twee jaar geleden in het Franse Ernée hetzelfde, ook toen moest hij op zondag geblesseerd afhaken. In de voorgaande twaalf edities van de MXoN stond Coldenhoff zes keer op het podium, met als hoogtepunt de overwinning in Assen in 2019 samen met Herlings en Vlaanderen. Daarnaast werd hij tweede in 2016 (Maggiora), 2017 (Matterley Basin), 2018 (Redbud) en 2021 (Mantova) en derde afgelopen jaar in Matterley Basin.
Geen twee topresultaten
Duitsland zag z’n kans op een medaille in rook opgaan in de eerste race, waarin de MXGP- en de MX2-rijders aantraden. In het verleden werd er een uitslag per categorie opgemaakt, maar daar is al geruime tijd geleden een eind aan gemaakt. Dat komt de strijd ten goede, want voor een MX2-rijder die eerste in zijn klasse was, bestond er geen enkele reden om te proberen een plaatsje winst te boeken. Dat is sinds de wijziging van de regels wel het geval. Meteen na de start schoof de al lang in Amerika rijdende Duitser Ken Roczen onderuit. Pas heel laat kon hij zijn race vervolgen; meer dan de achttiende plaats zat er voor hem niet meer in. Landgenoot Simon Längenfelder viel in de eerste ronde uit, waardoor de klassering van Roczen geen schrapresultaat kon worden. De Italianen hadden met Andrea Adamo als twaalfde hun beste uitslag. Veteraan Tony Cairoli kwam door een val in de beginfase niet verder dan de 25e plaats.
Voor de spanning was het goed dat geen enkel land twee echt goede uitslagen kon noteren. De Amerikanen leidden dankzij de vierde plaats van Eli Tomac en de tiende van Justin Cooper. De Fransen werden vijfde (Roman Febvre) en negende (Mathis Valin). Racewinnaar Jett Lawrence zag zijn Australische MX2-teamgenoot Kyle Webster slechts vijftiende worden. De Belgen verspeelden een voorlopig hoge klassering, omdat Sacha Coenen op de tiende plaats liggend in de slotronde door problemen met z’n rem onderuitging en als twintigste over de finish kwam. Broer Lucas deed het met de tweede plaats uitstekend. Derde man Tim Gajser zag zijn MX2-teamgenoot Jaka Peklaj slechts 33e worden.
Kay de Wolf was aanvankelijk tweede MX2-rijder achter Sacha Coenen, ruim voor de helft van de race kwam hij voor Coenen. Later was Valin even de eerste MX2-rijder, maar na 30 minuten plus twee ronden was De Wolf op de finish achter zeven MXGP-rijders de beste van zijn categorie.
De Wolf beste in MX2
In de race van de MX2 en de Open klasse was in de beginfase de Amerikaan Cooper de beste MX2-rijder, maar in de zesde ronde werd hij gepasseerd door De Wolf, die tot aan het eind de beste van zijn categorie bleef. Hij werd als achtste afgevlagd. Eén positie na hem kwam Vlaanderen over de finish. Als team kwam Nederland er dus niet aan te pas, maar er was wel een troostprijs voor Kay de Wolf die beste MX2-rijder was voor Justin Cooper en Mathis Valin.
Ondanks twee kleine valpartijen ging de zege naar Hunter Lawrence. Teamgenoot Webster verloor enige plaatsen door een val, maar werd nog wel veertiende, waardoor Australië na twee races met 30 punten aan de leiding ging. De Amerikanen zagen RJ Hampshire twee keer onderuitgaan. De eerste keer toen hij probeerde de Sloveen Jan Pancar van de tweede plaats te verdringen. In de laatste ronde ging hij nog een keer naar de bodem en kwam als zevende over de finish. Met teamgenoot Cooper als tiende was het voor de Amerikanen nog best een redelijk resultaat, wat in de stand de voorlopige tweede plaats opleverde met 31 punten. De tweede plaats was voor de Japanner Jo Shimoda. Pancar deed goede zaken voor Slovenië met zijn derde plaats, maar Peklaj eindigde wederom in de achterhoede. Liam Everts, op een 450-Husqvarna, deed het voortreffelijk met een vierde plaats. Opnieuw eindigde Sacha Coenen laag; deze keer werd hij gehinderd door een pijnlijke pols, waardoor de Belgen op 47 punten kwamen. De Fransen bleven goed meetellen met Renaux als vijfde en Valin als veertiende, wat hen na twee races 33 punten opleverde. Duitsland viel definitief af door het niet starten van Längenfelder, die aan zijn val in de eerste race een schouderblessure had overgehouden.
Spannend tot het eind
Na de eerste doorkomst van de slotrace was nog geen zinnig woord te zeggen over de teamuitslag. Op dat moment leidde Australië (met Hunter Lawrence als koploper) met 31 punten voor België (Lucas Coenen derde en Everts vierde) met 33 punten en Frankrijk met 35 punten. Naarmate de race vorderde werd steeds duidelijker dat de Australiërs na vorig jaar opnieuw de Chamberlain Trophy zouden winnen, want Hunter Lawrence handhaafde zich gemakkelijk op kop, terwijl Jett Lawrence na een val als een wervelwind naar voren vloog en uiteindelijk derde werd. De Australische overmacht bleek ook uit de eerste plaatsen individueel van Hunter Lawrence (Open klasse) en Jett Lawrence (MXGP).
België leek de tweede plaats vast te kunnen houden met Lucas Coenen op de tweede plaats. Hij kwam echter ten val en viel terug tot buiten de top-tien, waardoor België van het podium duikelde. Hoewel hij nog terugkwam tot de negende plaats zat er voor de Belgen niet meer dan de vierde plaats in.
De tweede plaats wisselde voortdurend tussen de Fransen en de Amerikanen. Toen Febvre Shimoda passeerde hadden de Fransen de tweede plaats in handen. Voor de Amerikanen moest Tomac de tweede plaats in handen houden, want Hampshire was uitgevallen. In de laatste ronde verdrong de Zweed Isak Gifting Renaux van de achtste plaats, waardoor de Amerikanen weer op de zilveren positie terechtkwamen. Ze hadden evenveel punten als de Fransen, maar behaalden hogere klasseringen.
Voor Nederland eindigde de MXoN in mineur, want Vlaanderen viel al in de beginfase uit. Nederland werd als negentiende geklasseerd. Hopelijk gaat het volgend jaar in het Franse Ernée beter met het Nederlandse team, dat in 2027 in Assen weer een thuiswedstrijd heeft.
Foto’s: Infront
MXoN Verenigde Staten 2025 uitslagen
Kwalificatie MX2: 1. S. Coenen; 2. De Wolf; 3. Cooper; 4. Längenfelder; 5. Webster; 6. McLellan; 7. Farres; 8. Valin; 9. J. M. Reisulis; 10. Adamo
Kwalificatie MXGP: 1. J. Lawrence; 2. Roczen; 3. Febvre; 4. Fernandez; 5. Gajser; 6. L. Coenen; 7. Gifting; 8. Cairoli; 9. Tomac; 10. Seewer
Kwalificatie MX Open: 1. H. Lawrence; 2. Shimoda; 3. Vlaanderen; 4. Hampshire; 5. Everts; 6. Bonacorsi; 7. Renaux; 8. Guillod; 9. Jonass; 10. Pancar
Teamuitslag kwalificatie: 1. Australië, 2; 2. Nederland, 5; 3. België, 6; 4. Duitsland, 6; 5. Verenigde Staten, 7; 6. Frankrijk, 10; 7. Spanje, 11; 8. Italië, 14; 9. Slovenië, 15; 10. Japan, 16
Race MX2/MXGP: 1. J. Lawrence; 2. L. Coenen; 3. Gajser; 4. Tomac; 5. Febvre; 6. Fernandez; 7. Gifting; 8. De Wolf; 9. Valin; 10. Cooper; 11. Seewer; 12. Adamo; 13. McLellan; 14. Lopes; 15. Webster; 16. Farres; 17. Haarup; 18. Roczen; 19. K. A. Reisulis; 20. S. Coenen
Race MX2/Open: 1. H. Lawrence; 2. Shimoda; 3. Pancar; 4. Everts; 5. Renaux; 6. Bonacorsi; 7. Hampshire; 8. De Wolf; 9. Vlaanderen; 10. Cooper; 11. Jonass; 12. Adamo; 13. Webster; 14. Valin; 15. Haarup; 16. Farres; 17. J. M. Reisulis; 18. McLellan; 19. Kulass; 20. Östlund
Race MXGP/Open: 1. H. Lawrence; 2. Tomac; 3. J. Lawrence; 4. Gajser; 5. Febvre; 6. Shimoda; 7. Everts; 8. Gifting; 9. Renaux; 10. L. Coenen; 11. Guillod; 12. Roczen; 13. Cairoli; 14. Pancar; 15. Bonacorsi; 16. Seewer; 17. Jonass; 18. Mewse; 19. Lopes; 20. Kullas
Teamuitslag: 1. Australië (Hunter Lawrence, Jett Lawrence, Kyle Webster, 19; 2. Verenigde Staten (Eli Tomac, RJ Hampshire, Justin Cooper), 33; 3. Frankrijk (Romain Febvre, Maxime Renaux, Mathis Valin), 33; 4. België, 43; 5. Slovenië, 57; 6. Italië, 58; 7. Zweden, 84; 8. Zwitserland, 86; 9. Letland, 88; 10. Spanje, 89; 19. Nederland
