woensdag 27 augustus 2025

Organisator en marketeer Lee van Dam: ‘Anderen proberen het twee keer, ik tien’

Lee van Dam heeft eigenlijk geen introductie meer nodig. De 76-jarige Assenaar is een autoriteit als het gaat om het organiseren en vermarkten van evenementen én coureurs in de motorsport – of het nu gaat om wegrace, cross of autosport. En niet alleen in Nederland: ook in Brazilië kennen ze Lee van Dam. Zijn aanpak? Gedurfd, volhardend en altijd blijven proberen. Daarmee begon hij al op zijn zestiende – een echte selfmade man dus. Samen met de succesvolle CEO van LDP International zoomen we in op zijn bijzondere carrière. Buiten de gebaande paden denken en doen: dáár is Van Dam nog steeds een kei in.

Hoe is die connectie met de motorsport en het vermarkten daarvan ontstaan?

‘Ik ben geboren in Assen (1949), en in deze stad raak je al snel besmet met de motorsport. Ik woonde aan de Rolderstraat en daar vond tijdens de TT de keuring van de motoren plaats. Toen ik op de HBS in Assen zat – ik was een jaar of 16, 17 – werd ik benaderd door de motorcrosser Wiebe Plötz uit de stad. Hij wilde graag in Frankrijk rijden en ik sprak een beetje Frans. Ik heb toen brieven voor hem geschreven naar Franse organisatoren met de vraag of hij daar kon meedoen. Dat lukte en we kregen contractjes teruggestuurd, waar ik een klein percentage op verdiende. Al snel had ik als jonkie zo’n tien crossers voor wie ik de wedstrijdcontracten regelde. Ik ging ook mee naar crosswedstrijden en leverde daarnaast foto’s en verslagen aan bladen. In 1973 ben ik bijvoorbeeld als enige Europese journalist naar de Amerikaanse cross-Grand Prix gereisd. Daardoor kon ik materiaal leveren aan zo’n 25 tijdschriften. Ik heb zelfs nog een internationale fotoprijs gewonnen met een foto van Roger De Coster.’

Lee van Dam (links) was 13 jaar lang de manager van Egbert Streuer (rechts). Op de foto hebben Streuer en Bernard Schnieders (midden) zojuist de Grand Prix van België in 1985 gewonnen.

Hoe ging dat verder met het managen van de crossers?

‘In de jaren ’70 vroegen een aantal rijders: “Kun je ook helpen met sponsoring?” Dat deed ik en zo ging ik langs bedrijven. Voor crossers is dat best lastig, want na één rondje is door de modder alle reclame al verdwenen. Ton van Heugten – van wie ik persoonlijk manager was – stapte over naar het zijspanracen. Dat ging goed en zo kreeg ik al snel ook allerlei buitenlandse toprijders erbij. Ik heb de zijspanrijders ook verenigd en zo zijn we twee keer op tournee door Amerika gegaan. Alle spannen gingen in een container naar New York. Daar waren ze nog nooit geweest en toen deden we daar ineens zo’n acht races.’

Hoe kreeg je dat op zo’n jonge leeftijd allemaal voor elkaar?

‘Ik ben altijd al avontuurlijk ingesteld geweest. Je moet initiatief nemen en dingen doen die eigenlijk niet kunnen, maar tóch gewoon proberen. En dat doe ik nog steeds. Nadat Ton (van Heugten) Europees kampioen was geworden, ging zijn familie zich ermee bemoeien. Toen was het voor mij wel een beetje klaar. Rond die tijd kwam Egbert Streuer naar me toe en vroeg of ik zijn manager wilde worden. Wegrace leek me heel leuk. Hij had– eind jaren ’70 – zijn zijspan nog helemaal vol met stickers, maar die sponsors betaalden allemaal maar heel weinig. Ik zei: dit gaan we anders doen. We hebben toen het hele span in de kleuren van North State (sigaretten) laten maken, ondanks dat zij maar weinig betaalden. De overige sponsors kwamen in het klein eronder. Eerst presteren en dán kun je geld vragen, zei ik. Streuer werd Nederlands kampioen en toen zijn we naar British American Tobacco – waar North State onder viel – gegaan. Daar kregen we een groot budget. Vervolgens heeft Streuer tot het einde van zijn carrière altijd tabaksmerken van British American Tobacco als hoofdsponsor gehad.’

1984: de eerste van drie wereldtitels voor Streuer en Schnieders

Streuer werd met Bernard Schnieders drie keer wereldkampioen, maar Egbert is niet een man die graag in de schijnwerpers staat. Hoe ging je daarmee om?

‘Egbert is een intelligent en super eerlijk persoon, maar geen makkelijke prater in het openbaar. We hebben dertien jaar samengewerkt en er heeft nooit een letter op papier gestaan. Toen Lucky Strike in 1987 hoofdsponsor werd, ging het ineens hard. In alle tabakszaken en supermarkten verscheen Streuer op banners van Lucky Strike. Andere sponsors wilden daar maar wat graag op meeliften. Dat was bingo voor ons. Levior had bijvoorbeeld een aparte helm die je bij de kin al open kon doen. Egbert wilde die eerst niet dragen, maar toen ik vertelde dat Levior daar honderdduizend gulden voor over had, ging het wel door. Ook Philips was geïnteresseerd. Ik heb toen uitgezocht of het volgens het reglement toegestaan was om een koplamp aan de voorzijde van het span te bevestigen – en er stond niets over in. Dus reed hij in 1990 met een koplamp op zijn span. Philips kreeg er enorm veel aandacht door en wij veel geld. Egbert moest ook regelmatig naar tv-optredens en dan kwam hij bij mij aan in een trui en een vale spijkerbroek. Dat kon echt niet, zei ik dan – en dan luisterde hij ook wel. Egbert is altijd zichzelf gebleven, en dat is heel mooi. Maar het was voor mij soms ook best lastig.’

Heb je daar nog een voorbeeld van?

British American Tobacco kreeg begin jaren ’90 een nieuwe brandmanager. Ze wilden Lucky Strike wat hoger in de markt positioneren en daar paste – volgens hen – een man met een baard niet bij. Ze wilden daarom stoppen met Streuer. Uiteindelijk heb ik via mijn contacten in Brazilië nog een contract kunnen sluiten met Hollywood, een Braziliaanse tak van British American Tobacco. We hebben toen ook met allerlei zijspanteams een tournee naar São Paulo georganiseerd. Egbert zag dat eerst helemaal niet zitten, maar toen hij er eenmaal was, vond hij het geweldig. We hebben op Interlagos een demorace gereden voor veel publiek. Ik had met Webster, Biland en Streuer afgesproken dat ze stuivertje zouden wisselen tijdens de race. Egbert won niet, maar werd – vanwege de hoofdsponsor – wél als winnaar gehuldigd op het podium. Daar was hij later flink boos over.’

In de periode dat je manager was van Streuer, was je ook al betrokken bij de sponsoring rondom de TT Assen.

‘Ik heb alle tabaksbedrijven als hoofdsponsor naar de TT gehaald. Dat is ontstaan via mijn netwerk bij British American Tobacco, in de tijd dat Streuer nog met North State reed. Later heb ik ook allerlei zaken geregeld voor de TT, zoals de persconferentie. Die deden we vaak in het westen, bijvoorbeeld in het Hilton of het Kurhaus, waar we het span van Streuer met een helikopter een keer op het strand lieten landen. Ik vind dat de TT Assen nu te veel gefocust is op Drenthe. Als je het landelijker aanpakt, krijg je ook meer aandacht. In 2000 hebben we Rizla aan de TT Assen gekoppeld. Ik moest daarvoor een presentatie geven in Antwerpen. Ik was net in Brazilië geweest en had foto’s laten maken van een model in een bikini met het Rizla-logo. Ik kreeg volop applaus bij de presentatie en had het contract binnen. De voorbereiding is daarin het allerbelangrijkste. In mijn carrière hebben we veel gewerkt met BN-ers en modellen ter promotie. Wij waren – denk ik – ook de eerste partij in Europa die met (paraplu)dames op de grid werkten.’

De connectie met Brazilië noemde je al. Je hebt daar de eerste Grand Prix in 1987 georganiseerd. Hoe kwam dat zo?

‘Lucky Strike was hoofdsponsor van het evenement en vroeg of ik bereid was om te helpen. Met een goede tolk – want ik sprak geen Portugees – wilde ik dat wel doen. Ik ben naar Goiânia gegaan en heb daar een maand gewerkt om de Grand Prix op te zetten. Lucky Strike gaf iedereen die bij het vliegveld was een kaartje, om zo de populaire rijders – zoals Randy Mamola – te ontvangen en promotie te maken. Uiteindelijk waren er 60.000 mensen aanwezig en we hadden veel exposure. Maar het was ook een enorme uitdaging.’

Kan je daar iets meer over vertellen?

‘Er waren veel veiligheidskwesties en bij de eerste GP in 1987 mochten er geen vliegtuigen landen in Goiânia. Dus moest alles anderhalve dag lang met trucks worden vervoerd vanuit Rio de Janeiro. Maar er kwamen geen motorfietsen aan op het circuit. Toen heb ik auto’s van Rio naar Goiânia en andersom gestuurd om de trucks te zoeken. Bleek dat de chauffeurs allemaal bij een zijweg waren gestopt om naar het bordeel te gaan. Ondertussen hadden kinderen de containers geopend en waren ze aan het spelen met de helmen van Wayne Gardner en Eddie Lawson. Een grote chaos. Een jaar later mochten we wél landen op het militaire vliegveld bij Goiânia en was dat probleem opgelost. Leuk dat Goiânia nu in 2026 weer terugkeert op de MotoGP-kalender.’

En qua organisatie op het circuit zelf?

‘Brazilianen zijn erg geïnteresseerd in snelheidsporten, dat scheelde enorm. We hebben het drie jaar Goiânia gedaan, totdat het circuit aangepast moest worden en het stopte. In 1994 werd ik benaderd door de gouverneur van Rio de Janeiro, want ze wilden via sport iets doen aan het imago van de stad. Ik heb toen diverse voorstellen gedaan, waaronder een wegrace-Grand Prix. De burgemeester van Rio is vervolgens bij de TT in Assen geweest en was helemaal enthousiast. We hebben Hermann Tilke ingevlogen, die het circuit heeft aangepast, en de eerste GP vond plaats in 1995.’

Hoe maakte je promotie voor dat evenement?

‘We hadden voetbalster Romário geregeld en hij zou de bekers uitreiken op het 500cc-podium. Zoals dat wel vaker gebeurt bij Brazilianen, was hij te laat. Maar aan het einde van de ceremonie hebben we gelukkig nog een foto met hem op het podium kunnen maken. Dat zorgde voor mega veel aandacht. Ook organiseerden we daar jaarlijks een missverkiezing. We hadden weleens 20.000 aanmeldingen! Coureurs zaten in de jury en het werd live op tv uitgezonden. Dat deden we trouwens ook al in Goiânia. Veel dingen in Brazilië zijn helaas behoorlijk corrupt. Voor de missverkiezing liet de secretaris van Sport me per helikopter naar zijn kantoor vliegen. De deur ging op slot en daar zat hij met een meisje. “Dit is mijn vriendin en zij moet morgen winnen,” zei hij. Ik heb uitgelegd dat wij zo niet werken. Je moet echt stevig in je schoenen staan om iets in Brazilië te organiseren.’

Lee van Dam (links) organiseerde jarenlang de Grand Prix van Brazilië. Hier had hij net geregeld dat de Braziliaanse voetballegende Romário op het podium poseerde met de top-drie van de 500cc-race in 1997.

En er waren Nederlandse officials bij de Grand Prix in de jaren ’90.

‘De stad Rio betaalde destijds flink om het evenement goed neer te zetten. Ook Dorna was tevreden, want dankzij deze race konden ze grote sponsornamen als Repsol en Telefónica aan zich binden. Ik wilde graag Nederlandse officials erbij, omdat ik wist dat het dan goed geregeld zou zijn langs de baan. Ik had een plan. VARIG – toen de grootste luchtvaartmaatschappij van Brazilië – vloog in 1995 naar bijna alle Europese steden. Ik regelde dat vrijwel alle rijders en teams met VARIG naar de Grand Prix vlogen. In ruil daarvoor kreeg ik gratis vliegtickets voor de Nederlandse officials. Ik heb toen nog oranje overalls laten maken. De NOS is er ook geweest; dat leverde een erg leuk item op. De Nederlanders werkten samen met de Braziliaanse baco’s, die een heel andere mentaliteit hadden. Dan kwam er weer iemand naar me toe met: “Hé Van Dam, er liggen weer wat baco’s in het gras te slapen.” We hebben nog altijd warme contacten in Brazilië en gaan ervoor om daar in 2026 de motorcross Grand Prix te organiseren.’

En nog steeds organiseren jullie met LDP International allerlei evenementen. Wat is jouw kracht en die van het bedrijf?

‘Onze hoofdevenementen zijn tegenwoordig de Racing Day en de Classic Grand Prix in Assen. En in 2027 brengen we het zand weer terug naar Assen, want dan organiseren we de Motorcross of Nations. In het verleden hebben we ook al vier keer de Grand Prix georganiseerd en telkens werden we uitgeroepen tot beste organisator. Je onderscheidt je al snel, want normaal gesproken wordt zo’n cross in een bos gehouden, met relatief weinig faciliteiten. Wij hebben het omgedraaid en organiseren de cross op een locatie waar alles – behalve het zand – al aanwezig is.’

Is het organiseren na al die jaren nog steeds leuk?

‘Zolang het een uitdaging is, vind ik het nog steeds leuk. Vroeger was het makkelijker om sponsorgelden binnen te halen. Als er vertrouwen was, kreeg je het geld en keken ze achteraf wat eruit kwam. Nu moet je vrijwel een garantie geven over wat het gaat opleveren.’

In 2000 is de Rizla Racing Day begonnen in Assen. Dat bleek een schot in de roos.

‘In Zandvoort organiseerden we al sinds de jaren ’90 iets soortgelijks, maar wij woonden in Assen. Toen ik het contract regelde met Rizla en het TT Circuit, heb ik een gratis-weekend Racing Day bedongen. Het werd een gecombineerd auto-, motor- en kartevenement. De kracht zat in het gratis karakter, al moest je wel ergens een kaartje uitknippen. De echte doorbraak kwam toen Gamma hoofdsponsor werd. Zij wilden dat we het evenement aan het einde van de bouwvak zouden organiseren. Het idee was dat mensen gingen klussen en daarna, als beloning, naar de Racing Day konden. De bezoekersaantallen schoten omhoog. Ook met de Racing Day werkten we veel samen met BN-ers en modellen. Later wilde Gamma zich groener profileren. Na tien jaar Racing Day zijn ze overgestapt naar het sponsoren van het schaatsen. Tegenwoordig zijn we heel blij met Jack’s Casino als hoofdsponsor.’

Hoe gaat het nu met het evenement?

‘Helaas haakte de KNMV in 2025 af, omdat er binnen de BeNeLux Trophy te weinig deelnemers waren. Dat hebben we opgelost met klassieke motoren, als een soort opwarmer voor onze TABAC Classic GP. We hebben nog steeds veel autosport en dat kan eigenlijk ook niet anders – zij kunnen de huur van het circuit tenminste nog betalen. Ons uitgangspunt blijft: de deelnemers betalen, niet de toeschouwers. Dat concept klopt gewoon helemaal en het zorgt elk jaar weer voor ontzettend veel publiek. Het is wel belangrijk om aansprekende raceklassen en demonstraties te hebben. En natuurlijk de promotie – die pakken we op met onze partners. Denk aan Scapino, waar in alle winkels gratis kaartjes liggen en aan een bijlage in de Telegraaf. De tv-aandacht groeit nog elk jaar. We zijn zelfs benaderd om een soortgelijk concept in België, Duitsland en Frankrijk op te zetten.’

De TABAC Classic GP is een relatief jong evenement. Waarom zijn jullie daarmee begonnen in 2022, en wat is het potentieel ervan?

‘Onlangs ben ik samen met mijn dochter Hilde naar klassieke evenementen geweest in Duitsland en Frankrijk, waar soms wel 100.000 bezoekers op af komen. Het potentieel is er dus absoluut, maar ons eigen evenement is nog echt in ontwikkeling. De eerste editie hadden we allerlei MV Agusta-motoren, daarna volgden namen als Kevin Schwantz en Randy Mamola. En vorig jaar hadden we zijspaniconen Rolf Biland en Steve Webster, samen met voormalig F1-coureur Emerson Fittipaldi. Dat laatste sloeg enorm aan en daarop bouwen we dit jaar verder. 2025 staat volledig in het teken van Ayrton Senna en Lotus. We verwachten zo’n 1.000 Lotussen naar Assen te krijgen. Daarnaast komen er opnieuw een groot aantal bijzondere klassieke motoren in actie en presenteren we spectaculaire raceklassen.’

Team Lotus en Senna komen naar de TABAC Classic GP Assen

Je hebt de pensioenleeftijd inmiddels al ruim bereikt. Hoe lang wil je nog doorgaan?

‘Zolang ik het nog leuk vind om te doen. Voorlopig komen er nog steeds leuke, nieuwe projecten voorbij. De administratieve afhandeling vind ik minder interessant, maar daar hebben we gelukkig goede mensen voor. Wat ik wél leuk vind, is nadenken over sterke concepten. En als ik er op een gegeven moment mee stop, gaat het bedrijf sowieso door. Mijn dochter Hilde is nu al mijn steun en toeverlaat. LDP International is bij haar in uitstekende handen.’

Foto’s: Henk Keulemans, ANP, Archief Lee van Dam

De grootste projecten van LDP International – van Lee van Dam – op een rij. En dat zijn er nog al wat!

Activiteit Periode
Promotor voor Dutch MotoGP round Assen ’79 – ’06
Promotor voor Dutch F1 GP Zandvoort ’85
Promotor voor Brazilian MotoGP round Goiania ’85 – ’87
Organisator / Promotor Brazilian MotoGP round Rio de Janeiro ’94 – ’99
Promotor voor Lucky Strike World Championship Grand Prix Team ’86 – ’95
Promotor voor Hollywood PacWest Indycar Team ’95 – ’97
Promotor voor Barclay Arrows Formula One Team ’83 – ’86
Promotor voor KENT Aerobatic Stunt Flying Team ’89 – ’92
Promotor voor Gauloises DAKAR Team de Rooy ’01 – ’06
Organisator / Promotor voor Ice Racing World Championship ’84 – ’94
Organisator / Promotor Dutch Champ Car World Series round Assen ’07
Promotor voor Dutch A1GP round Zandvoort ’08
Organisator / Promotor voor Moscow F1 City Race ’09
Organisator / Promotor voor Superleague Formula GP Assen ’10 – ’12
Organisator / Promotor voor GAMMA Racing Day Assen ’00 – ’18
Organisator / Promotor voor MXGP Assen ’15 – ’18
Mis de TABAC Classic GP 2025 niet!
Van 5 t/m 7 september 2025 staat het TT Circuit Assen volledig in het teken van historische racewagens, tijdloze motoren en pure snelheid. Drie dagen lang waan je je in de glorietijd van de auto- en motorsport. Kijk voor tickets, programma en deelnemers op www.classicgp-assen.com.
De TABAC Classic GP is een relatief jong evenement van LDP International, dat sinds 2022 wordt georganiseerd in Assen. Tijdens de tweede editie waren Randy Mamola en Kevin Schwantz te gast.

Stay tuned

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en mis nooit het laatste nieuws! Onze nieuwsbrief wordt iedere week op dinsdag (bij veel nieuws) en donderdag verstuurd.


Gerelateerde artikelen