Natuurlijk hebben jullie allemaal gezien dat Jack Miller, Maverick Viñales, Fabio Quartararo en Franco Morbidelli tijdens de MotoGP-test op Losail sneller waren dan de tot dan toe snelste ronde ooit, de 1.53,380 van Marc Marquez uit 2019. Om het echte verhaal van deze test te begrijpen, moet je echter veel verder kijken dan die ene snelle ronde waarin waarschijnlijk bijna alles klopte. Maar juist dat verder kijken is nou net het aller moeilijkste in de wegrace. Gelukkig wil Chris Pike, voormalig crewchief van Jonathan Rea, ons helpen en zo krijgen we toch zicht in het onzichtbare verhaal van de Qatar-test.
Gecombineerde tijden MotoGP-test Qatar 2
(woensdag – donderdag – vrijdag)
Ja, natuurlijk zeggen bovenstaande tijden echt wel iets. Jack Miller is bloedsnel, net zoals Maverick Viñales, Fabio Quartararo en Franco Morbidelli. Maar dat is zelfs iets wat iemand met weinig racekennis nog wel begrijpt. Je kunt immers niet bovenaan staan door langzaam te rijden, dan sta je 22e en heet je Lorenzo Savadori. Maar als je weet dat Miller tijdens de tweede test op Losail in twee dagen – vrijdag verviel door een zandstorm – liefst 109 ronden reed en Viñales zelfs 133 keer over start-finish kwam, snap je direct dat er veel meer verhalen zijn na twee intensieve dagen. Verhalen die normaal alleen voor insiders duidelijk worden, want testtijden analyseren is zonder twijfel één van de moeilijkste dingen in de wegrace. De Engelsman Chris Pike is zo’n insider, want hij werkte jarenlang met de absolute wereldtop. Om de gereden rondetijden te snappen, creëerde hij aan uniek algoritme dat inmiddels zo perfect is, dat het ons een geweldige kans geeft om echt te ontdekken wie snel was en wie niet.
Conclusie 1
Viñales, Quartararo en Morbidelli zijn echt bloedsnel, maar…
Met deze gemiddelde rondetijden wordt heel goed duidelijk dat Yamaha het op Losail erg goed naar de zin had. Het bijzondere aan deze gemiddelde rondetijden is dat dankzij het algoritme van Chris Pike de ‘foute’ ronden eruit gefilterd worden. Bij foute ronden moet je denk aan een slechtere rondetijd door een remfout, door een niet oplettende concurrent een gele vlag of het wachten op vrij baan. Kortom, alle ronden die een goed beeld op de gemiddelde snelheid ernstig kunnen vertroebelen. Hoe groener, hoe beter in dit geval, het rode, hoe slechter. En dat geldt ook voor de gemiddelde topsnelheid van al die ‘goede ronden’ waarbij je duidelijk kunt zien dat Yamaha nog altijd langzaam is. Quartararo eindigt daar namelijk op de 16e plek, Viñales op plek 18 en Morbidelli op de 17e stek. Eén Yamaha deed het daar ietsje beter, maar daar komen we straks op terug. Dat Yamaha het gemiddeld gezien zo goed deed, komt niet als een verrassing want het gripniveau was – uitgezonderd de zanderige vrijdag – meer dan perfect en dan zijn de Yamaha’s op hun best. Grote vraag is of ze ook zo sterk zijn, als het gripniveau minder is. Bijvoorbeeld door meer zand op de baan. Of bijvoorbeeld doordat de Moto2 voor de MotoGP rijdt waardoor het griplevel anders is omdat het Michelin-rubber dan ‘gemengd’ wordt met dan van Dunlop. Nu reed enkel de MotoGP er. Een ander vraagteken is wat er gebeurt met de snelheid van Yamaha zodra ze in gevecht raken met andere merken. Vorig jaar werd pijnlijk duidelijk dat Yamaha dan in grote problemen kan komen. Quartararo heeft al laten weten om die reden ‘een beetje bang te zijn voor Qatar terwijl Viñales de ene na de andere proefstart maakte om er zo voor te zorgen dat hij niet in het begin van de race terugzakt tot zelfs in de achterhoede.
Conclusie 2
Waar is Suzuki?
Het allergrootste vraagteken van 2021 is tot nu toe Suzuki, zoals de tabel bij de drie snelle Yamaha;s laat zien. Normaal gesproken zou iedereen het moeten hebben over de twee titelkandidaten Joan Mir en Alex Rins maar dat durft niemand nog aan. Zo gebruikte Suzuki het eerste gedeelte van de Qatar-test om het 2022-blok alvast te proberen met testrijder Sylvain Guintoli en Rins. Wereldkampioen Mir liet daarnaast weten dat ze de vijfde dag echt nodig hadden en daarom – net als bij KTM – echt baalden van de zandstorm. Mir maakte op de vierde dag wel een enorme stap nadat ze op dag 3 zeer waarschijnlijk niet met de beste banden reden om die uit te sparen voor de dagen erna (waarvan er dus eentje verzandde…) Echt druk lijken ze zich niet te maken bij Suzuki, want ze weten dat een gemiddeld raceweekeinde op Qatar echt geen probleem hoeft te zijn. Ze begonnen 2020 met een crash (Mir) en blessure (Rins), dus ja, wie spreekt ze tegen? De snelheid over één ronde is nog altijd een lastig iets, maar in tegenstelling tot Yamaha kan Suzuki dit meestal wel rechtzetten in de wedstrijd. Niet de eenvoudigste tactiek, wel de spectaculairste dus wij zullen er niet over klagen.
Marien voorspelt (en ja, je mag ’m daar knetterhard op afrekenen!)
Voorspelling 1: De twee GP’s op Qatar worden waanzinnig!
Uit het algoritme van Chris Pike bestaat de eerste groep na de testen op Qatar uit zes rijders: Maverick Viñales, Franco Morbidelli, Fabio Quartararo, Francesco Bagnaia, Aleix Espargaro en Joan Mir. Maar ik tel daar gewoon Alex Rins, Valentino Rossi, Johann Zarco, Pol Espargaro en natuurlijk Jack Miller bij op. Dan heb je het dus over elf man. Kom maar op!
Conclusie 3
Jack Miller is erg nog niet
Omdat ze bij Ducati de zandstorm op donderdag al aan zagen komen, reed Jack Miller een dag eerder alvast een aantal lange runs en maakte zelfs een racesimulatie. Hij reed, volgens het algoritme van Chris, uiteindelijk 36 waardevolle ronden met slechts een rondetijd variatie van 1,77 procent. Dat is weinig, helemaal als je weet dat het meeste verval zat aan het einde van zijn racesimulatie toen hij in de problemen kwam omdat de Michelin’s het wel erg zwaar kregen. De focus van Ducati zal echter vooral op de derde sector liggen, want daar zit Miller in het rood en dat is de kleur die je niet wilt hebben. Of, als je het positief bekijkt, waar de meeste tijdwinst nog te halen is. Aan de andere kant, dit is het wel stuurgedeelte van Losail waar de Yamaha’s zich juist onderscheiden. Iets dat Ducati doet op het topsnelheid en dat onderscheid maakt 2021 mede zo interessant. Maken we nog even een korte uitstap naar Yamaha zie je in sector 4 iets heel bijzonders. Quartararo is daar erg goed, terwijl Viñales daar juist zo’n beetje alles verliest. Erg interessant want het zijn teammaten, dus het antwoord op dit probleem zit in hun eigen pitbox.
Conclusie 4
Bagnaia is de underdog
Kijk je naar de gemiddelde rondetijden van dag 3 en 4 bij de conclusie over Yamaha dan is Francesco Bagnaia zelfs de snelste Ducati-coureur. Iedereen praat dan dus wel over Jack Miller, maar iedereen vergeet Bagnaia. Daarnaast is hij redelijk constant in zijn rondetijden (zie conclusie over Jack Miller). Het contrast met een Zarco of een Takaaki Nakagami hierin is groot en dat maakt hem wat ons betreft de underdog van 2021.
Marien voorspelt
Voorspelling 2: Aleix Espargaro wordt de verrassing van dit jaar
Uitgerekend het team dat de zwaarste klappen kreeg vanwege corona, profiteert het meest van deze wereldwijde crisis. Te bizar, maar als je weet dat Aprilia het blok nog verder mag doorontwikkelen dit jaar, kan ik mij heel goed voorstellen dat andere fabrikanten al snel gaan protesteren hiertegen. Ook al hebben ze er zelf mee ingestemd… Dat dit de gevolgen zijn, had toen niemand verwacht.
Conclusie 5
Johann Zarco is een raket
Met 357,6 km/u noteerde Johann Zarco een nieuw topsnelheidrecord op zijn Ducati. Voor vrijdag werd er zelfs 360 km/u verwacht vanwege nog meer rugwind, maar een zandstorm voorkwam dat. Zarco had er sowieso flink de sokken in, want gemiddeld behaalde hij een top van 350.7 en hij was daarmee de enige in de 350’s. Maar Zarco was niet alleen snel rechtdoor, hij zit er telkens goed bij zoals te zien in de grafiek die staat bij de conclusie over Yamaha. Kijken we verder naar de topsnelheden is het allemaal Ducati bovenin, met een verdwaalde Honda van Pol Espargaro er haast per ongeluk tussen. Erg interessant hierbij is dat Ducati met de nieuwe aerodynamica (zie M73 #4 2021) nog steels zo snel is, ondanks dat de weerstand zeer waarschijnlijk is toegenomen. De verklaring hiervoor moet gezocht worden in meer tractie in de bocht en ook meer tractie bocht-uit. Daardoor is de snelheid hoger bij het opkomen van start-finish. Zo hoog dus dat de extra weerstand geen probleem is. Goed zichtbaar in dit overzicht is trouwens wat een sterkere rugwind doet met een MotoGP-motor. Die toegenomen wind is namelijk de reden voor de grote verschillen tussen de twee dagen.
Conclusie 6
Rossi spreek de waarheid
Valentino Rossi liet weten dat hij het gevoel had dat de top van zijn Yamaha met nieuwe aerodynamica en een nieuw chassis iets hoger was. Uit de grafiek die staat bij de conclusie over Johann Zarco wordt duidelijk dat dit klopt, al is hij nog altijd meer dan tien kilometer langzamer dan Zarco en is het verschil met de andere Yamaha-rijders wel erg klein. De vraag is of Rossi nu wel in de slipstream kan blijven van de snelle mannen, een belangrijk doel van Rossi en ook van de andere Yamaha-rijders aangezien de M1 onder het huidige reglement nooit een raket kan worden.
Los van dit alles lijkt Rossi sowieso erg op zijn plek binnen het team van Wilco Zeelenberg. ‘Ik voel mijn weer een echte coureur’, klonk het zelfs. Zeelenberg liet echter nog wel weten dat er nog werk te verzetten is bij de snelheid over één ronde van Rossi En dat is echt wat je nodig hebt met de Yamaha omdat je in het middenveld in grote problemen kunt komen op de M1.
Conclusie 7
Aprilia is daar!
Of beter gezegd, Aleix Espargaro is daar! Neem bijvoorbeeld de topsnelheid alleen al. Daar staat ‘ie toch maar mooi twaalfde. Aan de andere kant, Lorenzo Savadori geeft een heel ander beeld. Het zou kunnen dat hij met een ander, minder motorblok rijdt, iets dat Aprilia vaker deed. Dat Savadori met een schouderblessure rijdt, helpt eveneens niet. Kijk je echter naar de tabel die staat bij de conclusie over Yamaha, dan zie je daar dat Espargaro de enige is die bij Yamaha kan aanpikken en dat is echt wel ongekend knap. Als je ook de eerste test op Qatar erbij pakt, staat hij zelfs op de tweede plek qua gemiddelde rondetijden en daarmee wordt heel duidelijk dat Aprilia nu al optimaal profiteert van de extra testmogelijkheden. Espargaro reed namelijk al op Jerez, net als Honda-collega Stefan Bradl die er daardoor in het begin ook al goed bijzat. De veel besproken aero van Aprilia lijkt dus te werken, al heeft de immense voorvleugel ook een nadeel. Espargaro liet namelijk weten dat de RS-GP nu fysiek veel zwaarder is om te rijden, waardoor het nog zoeken is naar de juiste balans. Uitgezonderd de eerste sector (zie conclusie Jack Miller) is hij gemiddeld gezien de beste niet-Yamaha. Zelfs toen ze even de weg kwijt raakte… Knap!
Marien voorspelt
Voorspelling 3: Morbidelli wint de eerste race
Yamaha is zo snel, maar wel onder juiste omstandigheden. Morbidelli is van de drie Yamaha-rijders het minst afhankelijk van deze omstandigheden omdat zijn Yamaha het meest in balans is (hij zit nog altijd op een 2019-motor met wat lichte aanpassingen). Iedereen die je spreekt rondom Morbidelli bevestigd mijn voorspelling en dat zijn echt niet alleen na-praters… Jack Miller wordt trouwens tweede, voor Alex Rins.
Conclusie 8
KTM zit echt in de problemen
Dag 4 geeft het beste beeld om KTM te analyseren, aangezien ze heel veel problemen hadden en daardoor van ver moesten komen. Als je kijkt naar de beste ronde van die dag, zie je Brad Binder op de 16e plek, maar ga je naar het gemiddelde kijken dan staat hij 19e. Ai… . Miguel Oliveira lijkt voorlopig de eer van KTM te moeten gaan hoog houden, want hij staat 12e als je kijkt naar de gemiddelde rondetijden. Het is dan ook niet toevallig dat Oliveira uit het KMT-kamp nog het meest tevreden was na afloop van de test. Maar echt tevreden? Nee. Zoals te zien is bij het stuk over Zarco, heeft KTM ook een probleem qua topsnelheid. Dat zit ‘m zeer waarschijnlijk in het feit dat ze nog maar 7 in plaats van 9 blokken mogen gebruiken in 2021 (vanwege het succes afgelopen jaar waardoor ze geen concessie-team meer zijn). Ter verdediging van KTM moet je zeggen dat Losail niet past bij de RC16. Die houdt meer van krappe bochten, meer stop-en-go zoals de Red Bull Ring. Daarnaast heeft KTM met de nieuwe motor nooit geracet op Losail omdat vorig jaar de MotoGP er niet doorging en dat is een serieuze achterstand die je met weinig testdagen niet zomaar inloopt.
Conclusie 9
Pol Espargaró weet hoe met een Honda te rijden
“Voor mij is Pol Espargaro de echte uitblinker van deze test.” Was getekend Jack Miller. Het is altijd gevaarlijk om de tijden van vier dagen met elkaar te vergelijken maar toch doen we het hier wel. Puur om te laten zien hoe snel Espargaro leert. Zelfs Alberto Puig was tevreden en dat is haast een wereldwonder te noemen. Het lijkt dan ook geen toeval te zijn dat KTM zonder hem stuurloos is en Honda met hem juist niet meer. Espargaro staat er bekeken over vier dagen gewoon echt bij en dat met maar vier testdagen in totaal! Normaal zijn dat er twee tot vier na Valencia, twee op Jerez, drie op Sepang en drie op Losail. (Daarom laten we de rookies Enea Bastianini, Luca Marini en Jorge Martin – allen op Ducati – even met rust nu). Toch is Honda er nog lang niet, want stevige crashes voor Stefan Bradl, Alex Marquez (inclusief voetblessure) and Takaaki Nakagami laten zien dat de Honda nog altijd flink kan bijten.
Wie is die Chris Pike?
De meeste zullen Chris Pike kennen als crewchief van Jonathan Rea toen hij nog voor Ten Kate reed. Maar hij heeft ook een berg aan ervaring opgedaan in de MotoGP, het WK Endurance en het Brits Superbike. Daarnaast was hij voor Honda de manager in het WorldSBK. Kortom, een man die weet waar het om draait in de motorsport en een man die je altijd kunt vragen voor een uitleg. Dit jaar zou hij eigenlijk gaan samenwerken met Lucas Mahias binnen het Puccetti Racing Team maar vanwege persoonlijke redenen koos hij uiteindelijk toch voor een rol binnen het Honda UK British Superbike-team. Doordat de start van het BSB pas gepland staat voor eind juni, had hij mooi tijd om voor ons de Qatar-test op een rij te zetten. Want zo is Chris, hij helpt altijd waar het kan. Thanks a lot Chris!
