Met een Japanse retro-twin toeren in Groot-Brittannië klinkt als vloeken in de kerk. Toch hoef je je nergens voor te schamen met de Kawasaki W800. Iedereen valt voor z’n klassieke uitstraling. Op een paar uur hiervandaan ondervind je dit aan den lijve op de Moeder aller retro-testbanen.
De staande twin is een beproefd Engels concept, dat in de jaren vijftig ook zijn weg vond naar Japan. Kawasaki maakt sinds 1953 lichte motoren, maar brak definitief door toen het in 1963 Meguro overnam. Kawasaki bemachtigde daarmee de licentie om BSA A7 en A10-klonen te produceren. De W-serie zag in 1967 het levenslicht als een ‘verbeterd’ ontwerp met een 650 cc korteslagmotor. Anno 2012 belichaamt de W800 de oude klassiekers als geen ander. Kawasaki heeft met het laatste W-model zelfs de lange slag van het blok in ere hersteld. Daardoor kun je genieten van een ouderwets bullige motorkarakteristiek. Missie geslaagd? Wij vinden van wel.
Het draait in Engeland allemaal om ontspannen rondrijden in een omgeving die zelf al net zo retro is als de testmotor. Pak in Rotterdam een veerboot, vaar een paar uur en de tijd is een halve eeuw teruggedraaid. De mensen zijn er vriendelijk en om een praatje zit je niet snel verlegen. Zeker niet met de onweerstaanbare charmes van de W800. De Kawa past perfect in het plaatje en niemand neemt het hem kwalijk dat hij een kopie van het Britse origineel is. Je kunt beter spreken van een geslaagd eerbetoon.
De fabrikant in Kobe heeft een fiets neergezet die je midden jaren zestig zonder op te vallen voor het Ace Cafe had kunnen parkeren. Geen rocker zou je gesommeerd hebben op te donderen met die gore Jap. Elke vetkuif zou hebben gedacht dat er een lotgenoot was gearriveerd. De verhoudingen van de Japanse machine kloppen gewoon. Bekijk de plaatjes maar eens van voor naar achter: de spaakwielen, de banden met ouderwets profiel, de koplamp, de metallic-lak, de juiste hoeveelheid chroom, alles komt verfijnd over. Het rijden op de W800 blijkt zo geweldig leuk en authentiek, dat je de motor telkens weer in het hart sluit. En daarvoor hoef je slechts een paar meters te rijden, want het korte keer- en draaiwerk gaat de Japanner goed af. Hij heeft geen last van overgewicht.
Bovendien zit je op de motor en dat maakt de zitpositie actief. Een straatje keren doe je moeiteloos en te allen tijde zonder meesteppend voetje. Het poeslieve blok ondersteunt je bij zulke manoeuvres. De kabelbediende koppeling is licht en uiterst doseerbaar te bedienen, zodat je de motor tot op de millimeter nauwkeurig laat wegrijden. Het koppel en vermogen rollen zo aangenaam bruikbaar uit het blok dat het bijna voelt alsof de motorfiets een troostende arm om je heen slaat. Speciale oefeningen tijdens een rijexamen moeten een makkie zijn aan boord van deze goedzak.
Problemen krijg je pas wanneer je de remmen moet aanspreken. Je knijpt werkelijk het bloed uit je vingers om de enkele schijfrem een beetje te laten ankeren. De authentieke trommelrem aan de achterzijde helpt ook al niet echt. ‘Dankzij’ het beweeglijke frame, maar vooral door de zachte vering dweilt hij bovendien de bochten uit. Zeker als het wegdek er niet strak bij ligt, stuitert de W800 bijna als een skippybal naar de buitenkant. Op de veervoorspanning van de achterveren na kun je daaraan eigenlijk niets veranderen. De motor fluistert op zachte wijze in hoe die wel bereden dient te worden en daarnaar luister je gewoon. Je krijgt er een comfortabele onthaastmachine voor terug.
Geen rocker zou je gesommeerd hebben op te donderen met die gore Jap.
Gemaakt voor
Onthaasters die graag een praatje maken over klassiekers. Je hoeft niet hard te gaan om er pret mee te hebben, integendeel. In alle opzichten aardig voor je portemonnee.
Motor
Klassieker die oude en nieuwe techniek moeiteloos combineert. Bergen koppel onderin, dankzij de lange slag en de smeuïge injectie. Juweeltje om te zien, met een échte koningsas om de kleppentrein aan te drijven. Maarreh… hadden er geen blèrpijpen op gekund?
Eerbetoon
Voor een retrofiets is de W800 buitengewoon goed geslaagd. Je kunt met recht spreken van een eerbetoon aan de motorhistorie. Alles klopt. Het rijgedrag is – net als het uiterlijk – ouderwets. Toch wint hij steeds weer je hart en vergeef je hem z’n makkes.
