Dit is geen test of reisverhaal, maar een ode onze vaders en opa’s. Een eerbetoon aan de avonturiers die in lang vervlogen tijden op gammele motoren onvervaard het onbekende tegemoet reden. Wij treden in de voetsporen van die moedige mannen en vrouwen. Eens, maar nooit meer. Serieus, echt nooit, nooit meer.
Er waren twee vonkjes nodig om het even avontuurlijke als onzinnige idee voor een monstertocht met miniscooters te doen ontbranden. Het eerste vonkje sprong over bij het maken van een verhaal over de Heinkel Tourist voor Classic & Retro. Een proefrit met de befaamde Duitse scooter was de kers op de taart. Eindelijk reed ik op de scooter waarmee mijn vader Cees en moeder Ria – met mijn broer Ton daar tussenin geperst – op vakantie gingen. Het welvende plaatwerk gaf me altijd het idee dat de Tourist een grote scooter is. Het tegenovergestelde blijkt het geval. Het is een uiterst klein fietsje en mijn respect voor mijn ouders groeide per gereden meter.
Het tweede vonkje kwam van collega Joost Overzee. Eind 2017 eert hij zijn vader in een prachtige column. De zwart-witfoto ernaast spreekt minstens zo tot de verbeelding. Vader Overzee tuurt zittend op zijn Dürkopp Diana-scooter uit over de Alpen. Het avontuur en het pionieren spatten ervan af. Hier staat een man die samen met zijn vrouw in 1956 op een kleine scooter vanuit Brabant naar Oostenrijk reed. Deze avonturiers op twee wielen verdienen een passend eerbetoon. Samen met mijn motormaatje Peter besluiten we op twee 125cc-scooters naar Oostenrijk te gaan. Net als vroeger, met amper vermogen. Met als klapstuk de beklimming van de meer dan tweeduizend meter hoge Silvretta Hochalpenstrasse.
Straal genegeerd
Het plan kan vanaf het eerste moment op hoon rekenen. Van mijn naaste collega’s hoef ik het zeker niet te hebben Tom houdt het nog bij een simpele ‘Sterkte Ad’, maar Barry gooit alle registers open. ‘Dit is een vorm van zelfkastijding, waarvoor een monnik met downsyndroom nog bedankt.’ Zien wij het dan zo verkeerd? Het lijkt ons vooral grappig en een compleet andere ervaring. Voor het eerst in jaren moeten we bijvoorbeeld de bagage tot het absolute minimum terugbrengen. Onderbroeken hebben plotseling weer twee kanten. Een tas achterop herbergt de tent en wat kampeerspullen, en onder het zadel vindt de kleding nog verbazend gemakkelijk een plekje.
Om het ‘gevoel van toen’ zo veel mogelijk te benaderen rijden we met een jethelm en leren jack. Verder bezoeken we zoveel mogelijk plekken die decennia geleden verplichte toeristische kost waren. Bij Meerssen verlaten we de A2 en vanaf dat moment gaat alles binnendoor. Het noodgedwongen slipstreamen in het zog van vrachtwagens is voorbij, vanaf nu rijden we puur toeristisch.
MOTO73 26-01/2018
Wil je weten hoe het scooteravontuur verder verloopt? Je leest het verhaal in MOTO73 26-01/2018! Koop het nummer hier online of in de winkel.
Foto: Jowin Boerboom, Ad van de Wiel
Tekst: Ad van de Wiel
