De Honda NT1100, Europa’s best verkochte touringmotor, krijgt voor modeljaar 2025 diverse updates op het gebied van styling, prestaties en gebruiksgemak. De vernieuwde kuip zorgt voor een scherper silhouet. Nieuwe dagrijlichten met geïntegreerde richtingaanwijzers geven de voorkant een unieke lichtsignatuur.
De 1084cc-paralleltwin motor is getuned voor 7% meer koppel in het lage en middelhoge toerengebied, terwijl het piekvermogen gelijk blijft. Dit resulteert in betere allround prestaties. De actieradius bedraagt 400 km dankzij de efficiënte motor en 20 liter tank.
Comfort en gebruiksgemak zijn verbeterd met herwerkte winddeflectoren, een langer voorspatbord, een met één hand verstelbaar windscherm en een groter, comfortabeler zadel. De koffers hebben nu meer volume en bieden elk plaats aan een integraalhelm.
Elektronische rijhulpsystemen worden aangestuurd door een nieuwe zesassige IMU voor nauwkeurige controle. Drie standaard rijmodi zijn beschikbaar, plus een instelbare ‘User-modus’. Optioneel is de geavanceerde Showa-EERA™ ophanging met realtime dempingsoptimalisatie en verstelbare achterveervoorspanning.
De DCT-transmissie is geoptimaliseerd voor een beter gevoel bij lage snelheden en schakelt intuïtief in bochten dankzij de IMU-koppeling. Standaard zijn onder meer een 6,5-inch TFT-touchscreen, smartphone-connectiviteit, cruisecontrol, handvatverwarming en laadaansluitingen.
De Honda NT1100 is voor 2025 leverbaar in drie nieuwe kleuren: Mat Warm Ash Metallic, Gunmetal Black Metallic en Pearl Hawkseye Blue.
Kawasaki heeft zojuist de prijzen vrijgegeven voor hun offroads van 2025. Er is voor iedere crosser wel een geschikte motor te vinden, variërend van de KLX110 voor beginners tot de krachtige KX450 voor gevorderden.
Afgelopen weekend haalde Mathis Valin het EMX-kampioenschap binnen op de KX250 en toonde daarmee aan helemaal klaar te zijn voor zijn overstap naar de MX2-klasse met het Kawasaki Racing Fabrieksteam. De nieuwe KX250 vormt de basis van Kawasaki’s aanval op de MX2-titel. Met een krachtiger motorblok, nieuw frame en de toevoeging van Traction Control en Rider Modes is deze nieuwe 250 strijdlustiger dan ooit. Om rijervaring helemaal naar wens aan te passen zijn de Ergo-Fit voetsteunen en het stuur verstelbaar en kunnen motormappings snel en gemakkelijk worden aangepast via een smartphone.
Toprak Razgatlıoğlu (54) kende een sterke en succesvolle comeback op Motorland Aragón.
Nadat Toprak Razgatlıoğlu vanwege een blessure zes races moest missen, had de BMW-rijder met drie tweede plaatsen een sterke comeback in Aragón. Razgatlıoğlu liep 26 punten uit op Nicolò Bulega, die hem tijdens zijn afwezigheid tot dertien punten was genaderd in de tussenstand. De racezeges in Cremona en Aragón gingen naar Danilo Petrucci, Andrea Iannone en Alvaro Bautista, terwijl Michael van der Mark constante resultaten in de subtop behaalde.
Kampioenschapsleider Toprak Razgatlıoğlu was de grote afwezige tijdens de allereerste WorldSBK-ronde ooit op het Cremona Circuit. Danilo Petrucci wist daar optimaal van te profiteren. De Italiaan voelde zich uitstekend op het krappe, kartbaanachtige circuit in Italië. Petrucci had nog nooit een WorldSBK-race gewonnen, maar zou in Cremona drie races op zijn naam schrijven. Petrucci is daarmee de eerste rijder in de geschiedenis die zowel in de MotoGP, WorldSBK als Dakar heeft gewonnen. Ook Nicolò Bulega deed goede zaken met een tweede, vierde en derde plaats. De nummer twee in het wereldkampioenschap verkleinde het gat tot dertien punten op Razgatlıoğlu. De Turkse rijder had ondanks het missen van zes races nog steeds de WK-leiding in handen. Dit kwam voornamelijk doordat Razgatlıoğlu dertien races op rij had gewonnen, voordat hij zijn klaplong opliep bij een angstaanjagende crash in Frankrijk.
1 van 4
Alvaro Bautista (1) versloeg kampioenskandidaten Toprak Razgatlıoğlu (54) en Nicolò Bulega (11) tijdens een spannende Superpole Race in Aragón.
Danilo Petrucci werd de vierde rijder – na Jonathan Rea, Alvaro Bautista en Toprak Razgatlıoğlu – die een hattrick in de WorldSBK behaalde.
Een geëmotioneerde Andrea Iannone. De Italiaan won voor het eerst na zijn schorsing van vier jaar weer een race. De laatste zege van Iannone dateerde van 2016 toen hij won in de MotoGP op de Red Bull Ring.
Michael van der Mark (60) strijdt met Andrea Locatelli en Andrea Locatelli voor de zesde plaats in het wereldkampioenschap.
Tactische zet BMW
Het BMW-fabrieksteam bereidde zich in Cremona wel optimaal voor op de terugkeer van hun kopman. Iedere rijder – evenals zijn eventuele vervanger – mag gebruik maken van zes motorblokken per seizoen. Het inzetten van een extra blok levert per keer een straf (achteraan starten en twee long lap penalties) op. Omdat Razgatlıoğlu al meerdere van zijn zes motorblokken had verbruikt, koos BMW ervoor om bij zijn invaller Markus Reiterberger zowel voor de eerste als tweede race een nieuw motorblok te monteren. De Duitser kreeg voor beide races penalties opgelegd, maar het betekende dat Razgatlıoğlu – zonder straffen – gebruik kon maken van verse motorblokken in de laatste drie wedstrijdweekenden van 2024. Ook Jonathan Rea moest de Italiaanse ronde missen vanwege een duimblessure en zou in Aragón terugkeren. Alvaro Bautista – die een rib brak in Frankrijk – was wel fit genoeg om te starten. De regerend wereldkampioen kende echter een tegenvallende kwalificatie waarin hij een dertiende tijd zette. In de hoofdraces wist Bautista ondanks zijn blessure wel tweemaal naar het podium te rijden. Iemand die het zichzelf ook lastig maakte in de kwalificatie was Michael van der Mark. Zijn snelste ronde werd geklokt onder een gele vlag situatie en werd daarom geschrapt. De Nederlander zakte naar de zeventiende plaats in de uitslag. In de hoofdraces kwam Van der Mark twee keer sterk naar voren en finishte tweemaal op een zevende plaats. In de Superpole Race lukte het de BMW-rijder niet om net zo snel terrein te winnen en werd twaalfde. Dit leverde Van der Mark geen punten op, omdat slechts de eerste negen rijders punten scoren in de sprintrace.
Een week later maakte Razgatlıoğlu zijn rentree op Motorland Aragón. Vanaf de eerste training liet de Turkse rijder zien weer competitief te zijn. Concurrent Bulega pakte pole position, maar had daar in de eerste race geen profijt van. Na een rode vlag situatie vanwege een oliespoor van Sam Lowes kreeg Bulega in de opwarmronde voor de herstart een technisch probleem. De Italiaan ging niet van start. Razgatlıoğlu liep twintig punten uit door achter de sterk rijdende Andrea Iannone als tweede te finishen. Voor Iannone was het een bijzondere zege na zijn dopingschorsing, die hem tussen 2020 en eind 2023 langs de kant hield. Iannone werd tevens de achtste winnaar van een WorldSBK-race in 2024. In de Superpole Race was er lange tijd een rechtstreeks duel tussen de twee titelkandidaten. Bautista ging zich daar in de slotfase mee bemoeien en wist zowel teamgenoot Bulega als Razgatlıoğlu te passeren. Ook in de tweede hoofdrace was Bautista het sterkst, waarbij de 39-jarige coureur weer zijn vorm en goede gevoel met de Ducati tijdens zijn kampioensjaren gevonden lijkt te hebben. Razgatlıoğlu liep met een tweede plaats opnieuw uit op Bulega, die na een moeizaam begin nog naar de derde plaats wist te komen. De Turkse rijder wist in Aragón zijn geslonken voorsprong van dertien punten weer uit te bouwen naar 39 punten. Met nog twee raceweekenden te gaan lijkt de eerste wereldtitel voor een BMW-rijder in de WorldSBK binnen handbereik.
Van der Mark reed in de subtop een solide weekend in Aragón waarbij hij als negende en zevende finishte in de hoofdraces. In de Superpole Race leverde de Nederlander de knapste prestatie. Nadat Van der Mark in de eerste ronde was teruggevallen naar een achttiende plaats, wist hij zich tijdens de tien ronden lange sprintrace nog naar een achtste plaats te knokken.
Het EMX125 leverde Gyan Doensen de zilveren medaille op.
EMX125 EN EMX250 CÓZAR (E)
In het bijprogramma van de Spaanse MXGP reden de EMX125 en EMX250 hun laatste wedstrijd van 2024. In beide klassen was de kampioen nog niet bekend. In de EMX125 ging Noel Zanócz lange tijd aan de leiding. Bij de vorige wedstrijd wist Gyan Doensen de rode plaat van de Hongaar over te nemen. Door winst in de eerste manche in Cózar pakte Zanócz zaterdagmiddag de leiding weer terug omdat Doensen vijfde werd. Op zondag eindigde Zanócz als tweede en werd Doensen vierde. Dat betekende dat de Hongaar na zijn wereldtitel 125cc bij de Junioren (veroverd in Heerde begin juli) nu ook EMX125-kampioen is. Met slechts zeven punten minder gaat het EK-zilver naar Doensen. Dean Gregoire werd elfde in Cózar, Jayson van Drunen dertiende en Dani Heitink 21e. De zesde plaats van Heitink in de stand kwam niet in gevaar.
Cas Valk en Ivano van Erp draaien al het hele seizoen mee in de top van de EMX250. Dat was ook het geval in de slotwedstrijd. Daarin werd Valk derde door als derde en zesde te eindigen in de manches. Van Erp werd zaterdag vierde, maar viel zondag uit. Met een tiende en dertiende plaats scoorde Bradley Mesters ook behoorlijk wat punten. In de eindstand bezet Valk de derde plaats, is Van Erp vierde geworden en bezet Mesters (die door een blessure enkele wedstrijden moest missen) de vijftiende plaats. De titel ging naar de Fransman Mathis Valin, hij bleef de Italiaan Valerio Lata ruim voor.
Vanluchene wereldkampioen in Italiaanse toestanden!
WK Zijspannen La Colla (I)
Marvin Vanluchene/Glenn Janssens zijn in het Italiaanse La Colla wereldkampioen zijspancross geworden. De finaleronde van het WK Zijspannen, gewonnen door Hermans/Van den Bogaart, stond bol van controverse. Motodrome La Colla was alleen te bereiken via een smal bergpaadje en bleek een te kleine locatie voor een WK. Daarbij bleek bij de laatste controle door de FIM op vrijdag dat het medische team niet meer over een FIM-goedkeuring beschikte. Dus kwam op vrijdagavond ineens het bericht dat er op de zaterdag niet gereden zou worden door de zijspannen. Halsoverkop werd er een Zwitserse arts ingevlogen en pas op zondag om 7.30 werd er groen licht gegeven om de WK finale te rijden.
In de eerste heat leek Vanluchene al de titel te pakken, liggend op plek vier en in de wetenschap dat tegenstrever Lielbardis op plek twee reed. Lielbardis gaf echter alles en pakte in de laatste fase nog knap de overwinning waardoor Vanluchene nét geen kampioen was. Een half uur na de heat echter bleken er maar liefst elf zijspannen een straf te krijgen voor springen onder de gele vlag. Hieronder zakte Hermans één plek in de uitslag. Dit betekende dat Vanluchene wel al wereldkampioen zou zijn. Hermans en co tekenden protest aan, waardoor Vanluchene twijfelend de felicitaties in ontvangst nam. Niks leek zeker in Italië. Rond 15.15 uur kwam het bericht dat de straffen bleven staan en liet team Vanluchene hun tranen de vrije loop omdat de wereldtitel ondanks de chaos nu toch definitief binnen was.
Hermans was furieus om de straf en wilde eigenlijk met meerdere benadeelde teams in de tweede heat niet starten. Omdat iedereen toch van start ging, niemand wilde een plek zakken in de WK-stand, ging Hermans ook overstag en ving op het nippertje de sightinglap aan. De furieuze Hermans/Van den Bogaart vatten de koe bij de horens en reden een dijk van een wedstrijd! Met grote overmacht won Hermans de tweede heat en hiermee zelfs de totale GP! Zo klonk het Wilhelmus op het podium toen Hermans werd gelauwerd. Later, bij het uitreiken van de FIM WK-medailles, werd opnieuw het Wilhelmus ingezet voor de Belgische wereldkampioenen Vanluchene/Janssens. Het was tekenend voor een zijspancross GP die de boeken in gaat als één van de meest bizarre ooit.
1 van 3
GP winnaar Hermans (NL) in de Italiaanse bergen.
Vanluchene/Janssens die onder de luifel nu definitief hebben gehoord dat ze wereldkampioen zijn.
Prunier met brons, Lielbardis met zilver en Vanluchene met goud, lachend op het podium omdat het Wilhelmus klonk voor de Belgische wereldkampioen...
Hummel en Meijer in de wachtkamer
WK langbaan Roden (NL)
Het WK langbaan werd op het Speedcentre in Roden beslecht. Een week na zijn zware crash tijdens de voorlaatste GP in het Duitse Vechta wilde Romano Hummel hoe dan ook starten in Roden om WK-deelname voor 2025 zeker te stellen. Vrijdagochtend, voorafgaand aan de wedstrijd, onderging de coureur uit Hoogkerk allerlei neurologische testen. Hummel kreeg groen licht van de artsen om in Roden van start te gaan, maar eenmaal op de motor viel het allemaal tegen. Het voelde niet goed in het hoofd, waarna Hummel de enige juiste beslissing nam door niet van start te gaan.
Mika Meijer begon het WK op de reservebank, maar mocht na de eerste race een geblesseerde collega vervangen. Dat deed hij zo goed dat hij in Roden nog mee kon strijden voor plek in de top zes, hetgeen een vaste startplek voor 2025 zou opleveren. Meijer reed een dijk van een wedstrijd en wist door te dringen tot de finale. Hierin moest hij minimaal vierde worden om die gewilde top zes-klassering te bemachtigen. Dit lukte niet, Meijer werd vijfde. ‘Het is jammer van dat ene puntje, maar ik denk dat de vijfde plek het maximaal haalbare was vandaag.’
Hummel en Meijer moeten nu beide hopen op een van de drie wildcards voor het seizoen 2025. Maar met Dave Meijerink en Henry van der Steen staan er al twee Nederlanders op de startlijst voor volgend jaar. Dat maakt hun kansen in de FIM-burelen niet groter. ‘Maar ik vind dat in een wereldkampioenschap de snelste rijders moeten starten en dan maakt in mijn ogen de nationaliteit niet uit’, stelde Meijer.
De Duitser Martin Smolinski had in Roden genoeg aan een derde plaats om voor de derde keer wereldkampioen te worden. Zijn landgenoot Lukas Fienhage won in Roden en pakte het WK-zilver. Het brons ging naar de Brit Zach Wajknecht.
1 van 2
Roden Fienhage-Meijer: Mika Meijer (54) reed in Roden een ijzersterke wedstrijd. Hier duelleert hij met de latere winnaar Lukas Fienhage.
Roden WK-podium: De beste drie coureurs van 2024. Wereldkampioen Martin Smolinski wordt geflankeerd door Lukas Fienhage (links) en Zach Wajknecht.
Letse surprise tijdens Gouden Helm Veenoord
Gouden Helm Veenoord (NL)
Het Drentse dorpje Veenoord is sinds jaar en dag de locatie voor Nederlands enige Nederlandse speedway-klassieker. Het publiek wist in grote getale de weg naar het vorig jaar opgeleverde circuit te vinden. Na twintig heats streden de vier beste coureurs van de avond in twee finale heats om de Gouden Helm. De winnaar van vorig jaar, de Pool Lars Skupien, de 16-jarige Let Damirs Filimonov, de Deen Patrick Baek en Nederlands kampioen Mika Meijer kruisten nog eens de degens.
Curieus maar waar, na de twee finaleritten had ieder van de finalisten drie punten achter zijn naam. Dat betekende dat ze voor een derde keer weer de baan op werden gestuurd. De uitslag van de derde rit zou dan ook uitsluitsel brengen over de verdeling van de Gouden, Zilveren en Bronzen Jopa-Helmen. Filimonov schoot als snelste uit de startblokken en exporteerde voor het eerst de Gouden Helm naar Letland. Hij deed dat in een gehuurde bus, nadat het eigen vervoersmiddel op weg naar Veenoord in Polen de geest had gegeven. Skupien eindigde als tweede, terwijl Meijer het bronzen kleinood in ontvangst mocht nemen.
Veenoord finale: Driemaal moesten de finalisten in actie komen om een winnaar te bepalen. Hier gaan tijdens de eerste poging v.l.n.r. Filimonov, Meijer, Skupien en Baek de bocht in.
Veneman houdt kans op Supersport 300 wereldtitel levend
WorldSSP(300) Cremona (I) & Aragón (E)
Loris Veneman gaat als de nummer twee in het Supersport 300-wereldkampioenschap en met een achterstand van zestien punten beginnen aan de seizoensfinale in Jerez. Tijdens de voorlaatste ronde in Aragón veroverde Veneman pole position, ondanks een vroege crash in de kwalificatie. In de races bleef er – zoals praktisch altijd in deze raceklasse – een grote kopgroep bij elkaar. De verschillen op de finish waren minimaal. Veneman eindigde als derde en vijfde. Kampioenschapsleider Aldi Mahendra scoorde vier punten meer dan de 18-jarige coureur uit Dalfsen. Inigo Iglesias is de derde overgebleven titelkandidaat. De Spanjaard heeft na de races in Aragón 32 punten minder dan Mahendra. Jeffrey Buis had ook nog een kleine kans op de wereldtitel, maar verspeelde die op het circuit waar hij in het verleden zo vaak wist te winnen. Buis liet zich wel veel vooraan zien, maar kwam in de slotfase niet goed uit. De KTM-rijder eindigde als negende en achtste, en maakt geen kans meer op zijn derde wereldtitel. Ruben Bijman finishte tweemaal buiten de punten.
Glenn van Straalen reed een week eerder ook al tijdens de WorldSSP-ronde in Cremona. De 24-jarige coureur kende een moeizaam weekend in Italië. Van Straalen kwam ten val in de eerste race en scoorde slechts één WK-punt met een vijftiende plaats in de tweede race. Op Motorland Aragón ging het aanmerkelijk beter. Van Straalen behaalde met een vijfde plaats zijn beste kwalificatieresultaat van het seizoen op een droge baan. In de races eindigde de coureur uit Hoogkarspel als negende en tiende. Zijn Pata Yamaha Ten Kate Racing-teamgenoot Stefano Manzi heeft nog steeds een kleine kans op de wereldtitel. De Italiaan won een race in Cremona en eindigde in de overige drie races als tweede. Met nog vier races te gaan gaat Adrian Huertas aan de leiding in het wereldkampioenschap. De Spanjaard heeft 41 punten meer dan landgenoot Yari Montella en 46 punten meer dan Manzi.
De fotofinish tijdens de eerste World Supersport 300 race in Aragón, waarbij Loris Veneman (7) als derde de finishlijn passeert.
Bijman scoort eerste IDM-zege in 2024
IDM Hockenheim (D)
Voorafgaand aan de seizoensfinale in Hockenheim kwam Ruben Bijman al negen keer als tweede over de finish in een IDM Supersport 300-race. Een overwinning ontbrak nog. De 21-jarige coureur plakte nog een tiende tweede plaats aan zijn totaal toe in de eerste race, maar in de laatste race was het dan eindelijk ‘raak’. Deze keer wist de KTM Freudenberg-coureur de concurrentie te kloppen en zijn eerste zege van het seizoen te behalen. Zijn teamgenoot Oliver Svendsen stelde de IDM Supersport 300-titel veilig. Bijman eindigde als tweede in het kampioenschap. In het IDM racete Bijman met KTM, terwijl hij in het WK voor een Yamaha-team uitkomt. Dylan Czarkowski werd derde in de tweede race, waardoor hij zijn seizoen met vier podiumplaatsen en een vierde plek in de eindstand afsloot.
Twan Smits behaalde twee podiumplaatsen in de IDM Supersport door als tweede en derde te finishen in Hockenheim. Smits eindigde als vierde in de eindstand, grotendeels omdat de vicekampioen van vorig jaar in de openingsfase van het seizoen veel punten had laten liggen. Zijn Apreco-teamgenoot Kas Beekmans behaalde zijn beste seizoensresultaten door tweemaal als vierde te finishen. De IDM Supersport titel ging naar de Oostenrijker Andrea Kofler.
Milan Merckelbergh werd tiende en twaalfde in de IDM Superbike-races, terwijl Colin Velthuizen als dertiende en elfde de eindstreep passeerde. Rob Hartog wilde zijn carrière op een mooie manier afsluiten in Hockenheim, maar de coureur van Team SWPN kreeg een startverbod opgelegd omdat hij op fysieke wijze zijn frustraties had geuit richting Martin Vugrinec tijdens de voorlaatste IDM-ronde op de Nürburgring. Vugrinec had Hartog in de tweede IDM Superbike-race op brutale wijze van de baan gereden, waarvoor de Kroaat ook een straf had gekregen. Voor de 32-jarige Hartog – die in al zijn racejaren nooit betrokken is geweest bij dergelijke situaties – was dit een triest einde van een mooie racecarrière.
Ruben Bijman.
Kort door de bocht
De strandcross van Vlissingen is gewonnen door Micha-Boy de Waal. Hij won beide manches van de 500cc-klasse.
Twee Britse crosstitels zijn door Nederlanders gewonnen: Jeffrey Herlings zegevierde in de MX1 en Cas Valk in de MX2.
Het Britse Superbike-kampioenschap keert in 2025 terug naar Nederland. Het BSB-evenement wordt van 19 t/m 22 september verreden op het TT Circuit Assen. Het wordt de negende ronde van het seizoen, wat de eerste races van de welbekende ‘Showdown’ zijn. In 2019 kwam het BSB-kampioenschap voor het laatst naar Assen.
Jaimie van Sikkelerus was voornemens om zijn rentree te maken tijdens de voorlaatste ronde van het British Superbike-kampioenschap op Donington Park. Tijdens de trainingen bleek dat de coureur uit Akersloot nog onvoldoende hersteld was van zijn knieoperaties, waardoor hij besloot af te zien van deelname aan de races. Jorel Boerboom scoorde één punt op Donington Park door als vijftiende te finishen in de eerste British Supersport-race. In de tweede race eindigde hij als negentiende.
Milan Hunneman is met tweede plaatsen de dagwinnaar geworden tijdens de Molenaar NSF100 Cup-ronde in Lelystad. Quinn de Joode en Tobias Dogger wisten de races op het Midland Circuit te winnen. Dogger gaat als leider in het kampioenschap aan de laatste racedag van het seizoen in Assen beginnen.
Tijdens de voorlaatste ronde van het NK Junior Moto Racing in Lelystad wisten Luca van der Velde en JayJay den Hoed de races te winnen. Met nog één racedag in Assen te gaan staat de top-drie in het kampioenschap slechts vijf punten uit elkaar. Lars Weterings – die tweemaal tweede werd in Lelystad – gaat aan de leiding met 218 punten gevolgd door Den Hoed met 214 punten en Matthew Luisman met 213 punten. Het is ongelofelijk spannend in de Yamaha R125 Cup.
Zijspancross Team Nederland is in Loket-CZ wereldkampioen geworden. In een spannende finaleheat wist Nedserland nét Groot-Brittannië en Frankrijk achter zich te houden. Nederland pakte in Loket ook bij de quads de Europese titel en werd tweede in het WK dat werd gewonnen door de Verenigde staten.
Tekst: Asse Klein, Jan Boer, Gert Bos, Emil Bilars Foto’s: Damon Teerink, WorldSBK
Sportkalender
Datum
Evenement
5 oktober
WK X-Trial Andorra la Vella (AND)
5 oktober
IDC Assen
5 oktober
FIM MiniGP Assen
5 oktober
ONK enduro Vorden
5/11 oktober
WK rally Rallye du Maroc (MAR)
5/6 oktober
MotoGP Motegi (J)
6 oktober
WK zijspan en NSC Oschersleben (D)
6 oktober
MXoN en finale Yamaha bLU cRU Cup Matterley Basin (GB)
Oranje boven als Kay de Wolf de wereldtitel MX2 pakt.
Het mooiste verjaardagscadeau ooit kreeg Kay de Wolf op zondag 29 september in het zonnige Spaanse Cózar, want daar behaalde hij de wereldtitel MX2. Het hele jaar voerde de Brabander de ranglijst aan. Hij is de opvolger van Dave Strijbos, John van den Berk, Pedro Tragter en Jeffrey Herlings. Voor eigen publiek prolongeerde Jorge Prado zijn wereldtitel in de MXGP.
Slechts 22 deelnemers kwamen er aan de start in de MX2. Van de top-tien ontbraken Liam Everts en Rick Elzinga. Everts brak bij de vorige GP een nekwervel. Hij werd in China geopereerd en kon na enkele dagen terugkeren naar België. Elzinga maakte in de tweede manche van de Chinese GP een zware val. Hij liep daarbij geen zware verwondingen op, maar gaf er de voorkeur aan niet naar Spanje af te reizen voor de laatste GP van het jaar. Elzinga: ‘Ik heb met mijn team en met Yamaha overlegd en we hebben besloten dat het beter is om deze GP te laten schieten. Ik was al zeker van de zevende plaats in het WK en ik voel me geen 100%. Ik wil geen onnodige risico’s nemen, ik richt me nu al volledig op 2025.’ Sacha Coenen probeerde het weer na zijn in Zweden opgelopen beenblessure, maar besloot na de vrije training niet verder te rijden. Zodoende ontbrak er nog een rijder uit de top-tien.
1 van 3
Op de finish wachtte Kay de Wolf een champagnedouche.
Het is allemaal goud wat er blinkt voor Kay de Wolf: helm, plaat en de WK-medaille.
Kay de Wolf reed drie bekeken races in Cózar.
Bekeken naar de titel
Met een voorsprong van 36 punten op zijn teamgenoot Lucas Coenen begon Kay de Wolf aan de Spaanse GP. Eén van beiden zou wereldkampioen worden, want derde man – Simon Längenfelder – stond op een onoverbrugbare achterstand van het Nestaan-Husqvarna-duo. Een prachtig uitgangspunt voor het Nederlandse team met de plaatsen één en twee in het wereldkampioenschap. Coenen won op zaterdagmiddag de kwalificatierace, De Wolf werd derde, waardoor de Belg twee punten inliep op De Wolf. Die raakte daarvan niet van de wijs: ‘Ik lag tweede en werd gepasseerd door Simon Längenfelder. Ik ben daarna rustig op de derde plaats blijven rijden.’
Ook op zondag bleef De Wolf rustig. Dat demonstreerde hij in de eerste manche, waarin hij een niet al te beste start had en slechts tiende was bij de eerste doorkomst. Aan de leiding ging Thibault Benistant voor Coenen, die al in de derde ronde de eerste plaats overnam van de Fransman. De Wolf bleef rustig zijn ronden rijden, nam geen enkel risico, won een plaats, maar verloor die ook weer kortstondig. Uiteindelijk kwam hij als zevende over de finish, daarmee elf punten verspelend op Coenen, waardoor het verschil tussen beiden was teruggebracht naar 23 punten. En daarmee was het kampioenschap nog niet beslist.
‘Aanvallen is de beste verdediging’ moet De Wolf in de tweede manche hebben gedacht, want hij vertrok zo goed dat hij zelfs kopstart had. Hij werd gevolgd door Coenen, die al snel de kop van De Wolf overnam. Die deed geen enkele moeite om zijn rivaal te blijven volgen en reed lekker als tweede zijn rondjes over het circuit. En dat deed De Wolf toch wel in een zodanig tempo dat hij tot aan de finish tweede bleef. Daar werd hij opgewacht door heel veel Nederlanders die zich al in het kampioensshirt hadden gestoken. De Wolf: ‘Dit is fantastisch. En nog wel op mijn verjaardag. Er gaan zoveel emoties door mij heen. Dit team heeft vanaf het begin in mij geloofd. In 2018 hebben ze me al aangetrokken voor de 85cc. Vanaf dat moment hebben ze me elke dag gesteund, van de 125cc naar de EMX250 en toen de MX2. Zonder al het harde werk van dit team had ik dit niet kunnen bereiken. Ik heb vandaag gedaan wat ik moest doen om het resultaat veilig te stellen. Mijn dank gaat naar al mijn vrienden, familie en het hele team om mij heen. Ik ben iedereen geweldig dankbaar. Met de gouden plaat in handen hebben we wel iets te vieren.’
‘Verliezer’ Lucas Coenen: ‘Het is zwaar om de titel op twintig punten te missen. Maar ik ben geweldig trots op het seizoen dat ik heb gehad met zoveel overwinningen. Dank aan mijn team. Ik neem al het positieve van dit jaar mee om volgend jaar sterker terug te komen.’ Simon Längenfelder was voor de start al verzekerd van het WK-brons.
Jens Walvoort en Kay Karssemakers kunnen terugkijken op een goed seizoen. Walvoort scoorde in nagenoeg alle manches en viel slechts twee keer uit. Hij eindigt dit jaar op de vijftiende plaats. Karssemakers, twee keer twaalfde in Cózar, staat drie plaatsen lager. Hij zal volgend jaar zijn Fantic verruilen voor een Kawasaki bij Riley Racing, een team dat kan rekenen op steun van Kawasaki Europa en Kawasaki Benelux.
Jorge Prado heerste in eigen land.
Alles voor Prado
De MXGP leek op een heel spannende ontknoping af te gaan, want Jorge Prado en Tim Gajser werden door slechts zeven punten van elkaar gescheiden. Door winst van Prado in de kwalificatierace, waarin Gajser derde werd, begonnen ze op de racedag met een verschil van negen punten. Maar spannend werd het nooit echt, want er ontstond geen duel tussen de beide rivalen. In beide manches was er kopstart voor Prado. In de eerste race hield Gajser steeds zicht op Prado, maar tot een aanval kwam het niet. In de slotfase liet Prado het tempo iets zakken, waardoor Gajser tot op drie seconden naderde. Een dikke tien seconden daarna kwam Jeffrey Herlings als derde over de finish, maar hij werd als zesde gerangschikt omdat hij een straf van drie plaatsen kreeg. Herlings was buiten de baan geraakt en kwam niet op de juiste plaats weer terug op het circuit. Herlings was daar slecht over te spreken, omdat hij buiten de baan werd gedrukt. ‘Ik ben het er niet mee eens. Dit doet me toch wel een beetje zeer.’
In de tweede manche raakte Prado even in onbalans en kwam buiten de baan terecht. Hij verspeelde daarmee de leiding, die werd overgenomen door Herlings. Prado vervolgde de race als vierde achter Herlings, Romain Febvre en Gajser. Hij beperkte zich vervolgens tot het vasthouden van de vierde plaats, toereikend om opnieuw wereldkampioen MXGP te worden. Of er nog een vijfde wereldtitel komt (Prado won ook al twee MX2-titels) is verre van zeker, want hij lijkt komend jaar te gaan verkassen naar Amerika. Hij liet zich in Cózar nog niet uit over zijn toekomst en hield het bij zijn titelwinst: ‘Wat is het geweldig om in eigen land de titel te behalen. Het was een fantastisch jaar en ik geloof dat het team en ik de titel hebben verdiend gelet op het werk dat we hebben verricht. Aan het begin van het seizoen had ik hier niet op gerekend. En wat duurde die tweede manche lang en wat was het fijn om over de finish te komen en mijn vierde wereldtitel te behalen in het bijzijn van mijn familie, vrienden en fans.’
Gajser verspeelde door pech in de eerste manche van de Chinese GP (afgebroken voetsteun na een val) de WK-leiding aan Prado, na het klassement te hebben aangevoerd vanaf de GP van Letland. Hij was in Cózar niet bij machte de opgelopen achterstand teniet te doen. ‘Natuurlijk is het niet leuk om op slechts tien punten tweede te worden, maar over het hele jaar bekeken mag ik niet al te kritisch zijn. Ik ben trots op wat we hebben bereikt en om de één na beste crosser van de wereld te zijn is nog altijd ongelooflijk. Nu komend weekend nog de Motocross of Nations, vervolgens een tijdje pauze en dan beginnen met de voorbereiding op komend jaar.’
Jeffrey Herlings slaagde er eindelijk weer eens in een heel seizoen te rijden.
Jeffrey Herlings begon aan het seizoen 2024 met een duidelijk doel: een heel jaar zonder blessures rijden. In die opzet is hij goed geslaagd, al liep hij in Turkije twee gebroken ribben op, maar dat belette hem niet om in China en Spanje te rijden. Hij sloot het jaar af met de derde plaats in Spanje (was winnaar geweest als hij in de eerste manche zijn derde plaats had behouden) en werd ook derde in de WK-eindstand. ‘Het is voor mij een positief kampioenschap geweest. Het had misschien nog iets beter gekund als mijn starts beter waren geweest. Dat is iets waar ik aan moet werken. Mijn felicitaties aan Jorge. Hij was de beste en verdient de titel.’
Glenn Coldenhoff is met zijn zesde plaats de tweede Nederlander in de top-tien. Hij reed een goed seizoen, waarin hij geen podiumplaatsen wist te behalen, maar wel in nagenoeg alle manches bij de beste tien over de finish kwam. Calvin Vlaanderen liep in Arnhem een knieblessure op en moest de laatste drie GP’s laten schieten. Hij zakte daardoor van de vierde naar de zevende plaats. Brian Bogers reed in de laatste GP’s wat minder sterk dan aan het begin van het seizoen, waardoor hij uit de top-tien verdween en elfde werd in de WK-eindstand.
Matterley Basin
De GP’s zitten erop, rest nu nog de Motocross of Nations in het weekend van 5 en 6 oktober in het Britse Matterley Basin. Nederland mogen we daar tot de favorieten rekenen met Herlings, Coldenhoff en De Wolf. Dat geldt zeker niet voor de Belgen, die met Jago Geerts, Brent van Doninck en Lucas Coenen aantreden.
De Amsterdamse politie-eenheid heeft onlangs deelgenomen aan een landelijke proef om woon-werkverkeer per motor te stimuleren. Het doel was om de mobiliteit te verbeteren, parkeerkosten te verlagen en de CO2-uitstoot te verminderen. Medewerkers konden op drie locaties verschillende soorten motoren uitproberen, zowel elektrisch, hybride als conventioneel.
De pilot was een succes. Zowel actieve motorrijders als degenen met een motorrijbewijs die minder vaak reden, werden aangemoedigd om weer vaker de motor te pakken. Motorgebruik blijkt een goede optie voor medewerkers die niet met de fiets kunnen en voor wie openbaar vervoer niet efficiënt genoeg is. Motoren verbeteren de verkeersdoorstroming, verminderen de parkeerdruk en stoten minder CO2 uit dan auto’s.
Om motoren te integreren in mobiliteitsbeleid zijn vaak alleen simpele aanpassingen nodig, zoals parkeerplekken, opbergruimte voor motorkleding en een kilometervergoeding. Werkgevers kunnen medewerkers ook ondersteunen bij het aanschaffen van beschermende kleding voor veiligheid en professionaliteit.
Kawasaki heeft zojuist de compleet nieuwe Elektrode 20 onthuld, een lichtgewicht en gebruiksvriendelijke elektrische balansfiets die speciaal is ontworpen voor kinderen van 8 jaar en ouder. Met zijn krachtige elektrische aandrijving biedt dit model een soepele, stille en onderhoudsvrije rijervaring, waardoor kinderen op een fantastische manier kennis kunnen maken met de wereld van het motorrijden.
Krachtige prestaties en eenvoudig opladen
De Elektrode 20 is uitgerust met een 48 V/10.2 Ah (489.6 Wh) accu die gekoppeld is aan een borstelloze naafmotor met een vermogen van 750w. Hierdoor is de balansfiets zeer responsief en biedt hij indrukwekkende prestaties. Het opladen is een fluitje van een cent: sluit de lader en laadkabel aan op het accupakket in de diagonale framebuis en binnen vier uur is de Elektrode 20 volledig opgeladen. Bovendien wordt 90% van de lading al binnen drie uur bereikt.
Met drie selecteerbare snelheidsmodi (Low, Mid en High) kunnen jonge rijders de prestaties van de Elektrode 20 afstemmen op hun vaardigheden en behoeften. In de High-modus is een vol uur rijplezier mogelijk, terwijl op de lagere snelheidsinstellingen langere rijtijden haalbaar zijn, afhankelijk van het gewicht van de rijder, het terrein en het gebruik. De topsnelheid in de High- en Mid-modus is maar liefst 39 km/u, waarbij de Mid-modus iets milder accelereert dan de High-modus. In de Low-modus is de topsnelheid begrensd op 21 km/u, perfect voor beginners.
Robuust design en verstelbaar zadel
Het MTB-style frame van de Elektrode 20 is voorzien van een telescopische voorvork, kabelbediende schijfremmen voor en achter, en stoere 20-inch wielen. Het zadel biedt maar liefst 143 mm aan verstelmogelijkheden, waardoor de balansfiets comfortabel is voor jonge rijders van verschillende lengtes. De Elektrode 20 heeft zelfs een KX-stijl “nummerplaat” aan de voorzijde om zijn off-road uitstraling verder te versterken.
Iconisch Kawasaki-design
Met zijn KX off-road geïnspireerde ontwerp en het kenmerkende Kawasaki Lime Green kleurenschema laat de Elektrode 20 de harten sneller kloppen van zowel kinderen die klaar zijn voor een grotere uitdaging als oudere kinderen die de gemakkelijke bediening, prestaties en het plezier van deze balansfiets niet kunnen weerstaan.
Nu verkrijgbaar bij officiële Kawasaki-dealers
De gloednieuwe Kawasaki Elektrode 20 is per direct beschikbaar bij alle officiële Kawasaki-dealers voor een adviesprijs van €2.299,-. Bezoek de voor meer informatie of ga langs bij een van de officiële Kawasaki-dealers bij u in de buurt om deze geweldige elektrische balansfiets van dichtbij te bewonderen.
De Elektrode 20 is niet toegestaan voor gebruik op de openbare weg. Controleer, alvorens de Elektrode 20 in gebruik te nemen, de lokale regelgeving.
Tijdens twee fascinerende Grands Prix, die van Emilia-Romagna en Indonesië, bleef het wat de wereldtitelkansen betrof jojoën tussen Jorge Martin en Pecco Bagnaia. Beide rivaliserende Ducati-coureurs wisten te winnen en gingen onderuit. Het is echter Martin die op dit moment aan het langste eind trekt. Maar dat is lang nog niet definitief, want er zijn nog vijf GP’s te gaan…! Enea Bastianini zorgde er in Misano voor dat Ducati niet alleen haar honderdste GP-zege boekte, maar zich nu ook al merkenwereldkampioen 2024 mag noemen.
Dat niet iedereen blij is met het feit dat Marc Márquez de komende twee jaar in het Ducati-fabrieksteam de teamgenoot van regerend wereldkampioen Pecco Bagnaia wordt, is bekend. Dat geldt zeker voor heel veel Italiaanse racefans, die de rivaliteit tussen de Spanjaard en ‘hun’ Valentino Rossi nog niet zijn (en willen) vergeten. Hun ongenoegen kwam dan ook tot uiting tijdens de huldiging van de door Márquez gewonnen Grand Prix van San Marino. Terwijl de Spanjaard op de hoogste trede van het podium stond, klonk er een heftig boegeroep. De als tweede geëindigde Bagnaia maande zijn landgenoten aan hiermee te stoppen. Een sportief gebaar waar hij later door Márquez voor werd bedankt. Het gedrag van deze ‘racefans’ schoot ook in het verkeerde keelgat van Nadia Padovani, de weduwe van Fausto Gresini de alom geliefde stichter van het Gresini Team waarvoor Márquez dit jaar uitkomt. De huidige eigenaresse van het team gaf aan dat ze het gedrag respectloos vond en dat het haar zeer had gedaan. Niet alleen ten aanzien van Marc maar voor alle leden van haar team. Een team dat in de loop der jaren niet alleen Daijiro Kato en Marco Simoncelli als coureurs heeft verloren, maar natuurlijk ook haar echtgenoot Fausto, tevens de vader van hun vier kinderen. En een team dat net zoals veel Italiaanse coureurs en teams afkomstig is uit de regio Emilia-Romagna, waar ook het circuit van Misano is gelegen. Juist voordat hier de tweede Grand Prix (nu met ‘Emilia-Romagna’ als naamgever) binnen twee weken plaatsvond, werd de streek getroffen door noodweer. Dat was niet de eerste keer, want verleden jaar moest de F1 Grand Prix van Emilia-Romagna in Imola worden afgelast nadat er de noodtoestand was uitgeroepen vanwege barre weersomstandigheden. En in 2007, toen de MotoGP voor het eerst na 1993 terugkeerde naar Misano, er op vrijdagmiddag ook een aantal hoosbuien naar beneden kwam waardoor niet alleen het circuit blank kwam te staan maar ook alle pitboxen. Uiteindelijk konden de races toen wel plaatsvinden. Iets wat gelukkig ook dit jaar het geval was.
1 van 3
Het duel met een discutabel einde tussen Jorge Martin (89) en Enea Bastianini (23) tijdens de GP van Emilia Romagna.
Voor eigen publiek had Ducati heel wat te vieren. Met v.l.n.r Jorge Martin, Emanuele Pirro (testrijder), Enea Bastianini en Marc Márquez.
Jorge Martin ging in de fout op Mandalika .
Verkleinen
Na de GP van San Marino stond Pecco Bagnaia in de titelstrijd nog maar zeven punten achter op zijn grote rivaal Jorge Martin. Voor de Italiaan kwam zijn tweede thuis-GP dus uitstekend uit om die achterstand verder te verkleinen. De Sprint zorgde ervoor dat dit gebeurde. Want Bagnaia profiteerde optimaal van een momentje waarin Martin zijn concentratie verloor omdat er een melding op zijn dashboard verscheen dat hij de tracklimiet had overschreden. De wereldkampioen passeerde de Prima Pramac-coureur en stond de leiding daarna niet meer af. Na dertien heel snelle ronden, ruim zes seconden sneller dan twee weken eerder, werd het onderlinge puntenverschil tussen de twee titelkandidaten zo teruggebracht tot vier punten.
De verwachting was dat Bagnaia de volgende dag tijdens de GP die achterstand wel zou gaan omzetten in een voorsprong. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Hoewel de rode machine met het startnummer 1 even aan de leiding reed, viel die al snel terug. Het initiatief werd overgenomen door Martin, terwijl ook de tweede Ducati-fabriekscoureur, Enea Bastianini, zijn grootste belager werd. Bagnaia zag zijn achterstand op het duo tot zo’n drie seconden groeien tot hij erin slaagde om het gat langzamerhand en via het rijden van een ronderecord weer kleiner te maken. Later gaf de Italiaan aan dat hij een probleem met zijn banden had. Of was het zelfvertrouwen? In ieder geval was het zo dat Bagnaia zeven ronden voor het einde ook nog eens totaal onverwacht onderuit schoof en zo kostbare WK-punten verspeelde. Hoeveel dat er zouden worden ten opzichte van zijn grote rivaal Martin was afhankelijk van Bastianini.
Zoals te verwachten zou die voor een zege in eigen huis gaan. De daarvoor noodzakelijke aanval kwam er. En wel in de laatste ronde. Het gebeurde op een manier waar nog lang over na zou worden gepraat. Het was een soort Valentino Rossi versus Sete Gibernau-actie als in Jerez 2005. Uiteindelijk kreeg de passeeractie van Bastianini de zege van het Stewards Panel onder leiding van Freddie Spencer, want die liet niets van zich horen. Maar veel mensen waren het daar niet mee eens. In de eerste plaats Jorge Martin, want die was van mening dat als hij zijn machine niet had opgericht ze gezamenlijk onderuit zouden zijn gegaan. Uiteindelijk ging de Spanjaard er als ‘verliezer’ heel sportief mee om. Hij had dan wel niet gewonnen, maar wel zijn voorsprong in de titelstrijd op Bagnaia weer weten uit te bouwen tot 24 punten.
Zijn honderdste MotoGP-start leverde Pecco Bagnaia dan wel niet het gehoopte (en verwachte) succes op, door zijn zege zorgde Enea Bastianini dat hij de coureur werd die Ducati MotoGP-zege nummer honderd bezorgde. Bovendien prolongeerde het motormerk uit Bologna nu al haar wereldtitel bij de constructeurs.
Mede door de nu droge weersomstandigheden had Marc Márquez niet zo kunnen schitteren als twee weken ervoor. Maar als derde stond hij wel weer op het podium. Helaas klonk er ook tijdens deze huldiging het nodige boegeroep richting de Spanjaard.
Marc Márquez houdt van de Indonesische racefans. En zij van hem.
Heldenontvangst
Twee dagen later en een kleine 11.000 vliegkilometers naar het oosten was de ontvangst voor Marc Márquez compleet anders. Want op Lombok, waar op het Pertamina Mandalika Circuit voor de derde keer in de geschiedenis de Grand Prix van Indonesië plaatsvond, werd de achtvoudig wereldkampioen weer door een grote menigte razendenthousiaste Indonesische racefans als een held verwelkomd. Dat gold overigens ook voor alle andere coureurs. En MM93 zou MM93 niet zijn als hij ook bij deze GP niet voor het nodige vuurwerk zou zorgen. Het begon al tijdens de tweede kwalificatie. Na bij de vorige twee GP’s hierin onderuit te zijn gegaan, deed de oudste van de twee racende broers dat ook in Indonesië. En nu zelfs twee keer binnen vijftien minuten en ook nog eens op twee verschillende Ducati’s! De Spanjaard, die zelf ook van mening was dat dit toch wel een beetje te veel van het goede was, bleef gelukkig ongedeerd. Maar omdat hij geen rondetijd op de klokken had weten te brengen mocht hij pas van de twaalfde startplaats vertrekken. Dat Jorge Martin in Mandalika met een Ducati op indrukwekkende wijze de pole pakte (ruim een halve seconde sneller dan de rest), was niet verrassend. Wel een verrassing was het feit dat voor het eerst in dit seizoen alle vijf deelnemende merken met minimaal één coureur in Q2 waren vertegenwoordigd. Voor KTM was dat Pedro Acosta (derde), voor Yamaha Fabio Quartararo (zesde), voor Honda Johann Zarco (zevende) en voor Aprilia Maverick Viñales (tiende). Het vele ontwikkelings- en testwerk van Honda en Yamaha begint langzaam vruchten af te werpen. Beide merken kwamen met nieuwe onderdelen voor de aerodynamica. Bovendien bevestigde Yamaha officieel dat er aan een compleet nieuwe V4-machine wordt gewerkt.
Maar als het erop aankomt, is Ducati op dit moment nog steeds oppermachtig. De vraag is alleen welke coureur van het Italiaanse merk er gaat winnen. Zo ook in Indonesië. Na zijn sterke optreden tijdens de kwalificatie ging Jorge Martin in de Sprint als de grote favoriet van start. Maar dat een fout, zeker op dit circuit, snel is gemaakt weet elke coureur. Daar kwam Jorge Martin niet alleen verleden jaar achter toen hij in de GP ruim op kop liggend totaal onverwacht in de fout ging, maar ook dit keer tijdens de Sprint. Nu schoof de WK-leider al op het einde van de eerste ronde onderuit. En het was juist zijn grootste concurrent in de titelstrijd, Pecco Bagnaia, die optimaal profiteerde. De Ducati-fabriekscoureur wist net uit de klauwen van zijn teamgenoot Enea Bastianini te blijven. Terwijl Marco Bezzecchi een podiumplaats verspeelde door een remfout (waarbij hij Bagnaia maar nauwelijks wist te ontwijken), was het Marc Márquez die vanaf de twaalfde plaats op spectaculaire wijze toch nog naar de bronzen medaille wist te rijden. Omdat de na zijn val weer opgestapte Martin als tiende net geen WK-punt meer wist te scoren, verkleinde titelverdediger Bagnaia zijn achterstand op zijn Spaanse merkgenoot weer van 24 naar twaalf punten. Er werd dus ijverig door gejojood!
Zeker en niet zeker
Ondanks zijn val in de Sprint was Jorge Martin voor de Grand Prix op zondag zeker van zijn zaak. En hoewel hij de korte race had weten te winnen, was Pecco Bagnaia dat juist niet. Dat gevoel kwam direct in het wedstrijdbeeld tot uiting. Terwijl de Spanjaard ook nu weer als een pijl uit de boog vertrok en direct een immens hoog tempo aan de dag legde, kwam de Italiaan na alweer een slechte start maar moeizaam op gang. Sterker nog; buiten zijn Italiaanse Ducati-merkgenoten Enea Bastianini, Marco Bezzecchi en Franco Morbidelli moest hij ook Pedro Acosta op de GasGas voor zich dulden. De jonge Spanjaard meldde zich na een mindere periode weer terug aan de top van het veld. Als enige wist hij zich staande te houden tussen het Ducati-geweld. Daarmee was Acosta ook het enige lichtpuntje voor de Pierer Group, want de KTM-coureurs Brad Binder en zeker Jack Miller lieten zich nauwelijks zien. De Zuid-Afrikaan had tijdens de kwalificatie in Indonesië de pech dat hij werd geplaagd door een probleem met zijn remmen en daardoor pas van de negentiende startplaats mocht vertrekken. In de GP-race wist hij nog op te klimmen naar de achtste plaats. En Miller zorgde in de GP-race door een fout in de tweede bocht al voor een snelle uitdunning van het deelnemersveld. Een veld dat eerder al afscheid had moeten nemen van Miguel Oliveira, nadat die bij een val in de training (buiten zijn schuld) een polsbreuk had opgelopen. Miller zorgde ervoor dat niet alleen voor hem maar ook voor Alex Márquez, Luca Marini en Aleix Espargaró de GP van Indonesië snel ten einde was. Ook Joan Mir en Fabio Di Giannantonio zouden door een val de finish niet halen.
Terug naar de kop van het veld. Onder bloedhete omstandigheden hield Jorge Martin nu wel het hoofd koel. De Spanjaard werkte dit keer foutloos zijn ronden af. Datzelfde deed Pedro Acosta op de tweede plaats. De strijd om de derde positie werd uiteindelijk gewonnen door Pecco Bagnaia, die net zoals in Misano niet bepaald een overtuigende race reed. Bovendien had hij het geluk dat Marc Márquez (door een kapotte Ducati, iets wat zelden gebeurt) en Enea Bastianini (door een val, iets dat ook niet vaak voorkomt) vroegtijdig werden uitgeschakeld. Al met al haalden slechts twaalf coureurs de finish in deze Grand Prix. En na de kwalificatie zat er bij de eerste tien gefinishte coureurs minimaal één rijder van elk merk. Voor Honda was vooral het optreden van Johann Zarco hoopgevend.
1 van 3
Met een Honda die steeds meer op een Ducati gaat lijken veroverde Johann Zarco in Indonesië twee keer WK-punten.
Knap van Pedro Acosta (l)! Als tweede op het podium met winnaar Jorge Martin (m) en titelhouder Pecco Bagnaia.
Druk ligt bij Bagnaia
Na Indonesië vloog het MotoGP-circus direct door naar Japan. Met nog vijf GP-weekenden voor de boeg, waarin dus maximaal 185 punten zijn te verdienen, heeft Martin nu weer 21 punten voorsprong op Bagnaia. De stand is 366 om 345 punten. Het jojoën tussen de twee (verreweg) belangrijkste titelkandidaten blijft dus doorgaan. Want door hun nul scores in Indonesië lijken Enea Bastianini en Marc Márquez alleen nog maar in theorie een kans op die titel te hebben. Wie wereldkampioen wordt is moeilijk te zeggen, want elk weekend maakte één van de twee, of zelfs allebei, wel een fout. Zeker is wel dat op dit moment de meeste druk op de schouders van Pecco Bagnaia ligt. Maar het hele seizoen laat zien dat dit zomaar weer kan veranderen.
Zowel in de Sprint als in de GP (foto) op Mandalika had Jorge Martin (89) kopstart.
Stand MotoGP na 30 van 40 races
Positie
Rijder
Team
Punten
1
Jorge Martin (E)
Ducati
366
2
Francesco Bagnaia (I)
Ducati
345
3
Enea Bastianini (I)
Ducati
291
4
Marc Márquez (E)
Ducati
288
5
Pedro Acosta (E)
KTM
181
6
Brad Binder (ZAF)
KTM
173
7
Maverick Viñales (E)
Aprilia
162
8
Aleix Espargaró (E)
Aprilia
127
9
Marco Bezzecchi (I)
Ducati
125
10
Fabio Di Giannantonio (I)
Ducati
122
11
Alex Márquez (E)
Ducati
121
12
Franco Morbidelli (I)
Ducati
120
13
Fabio Quartararo (F)
Yamaha
82
14
Miguel Oliveira (POR)
Aprilia
71
15
Jack Miller (AUS)
KTM
58
Quotes
1 van 4
‘Ik heb nu een extra wapen, hoewel ik hoop het niet te hoeven gebruiken.’
Jorge Martin (Ducati), die het in Misano duidelijk niet eens was met het feit dat het Stewards Panel de inhaalactie van Enea Bastianini onopgemerkt liet. Wat er gebeurde mag dus.
‘Na twee valpartijen heb ik revanche op dit circuit kunnen nemen.’
Jorge Martin (Ducati) na zijn eerste GP-zege op het Pertamina Mandalika Circuit.
‘Toen ik echt voluit kon gaan, was ik heel snel. Het was alleen te laat.’
Pecco Bagnaia (Ducati) nadat hij in de GP van Indonesië als derde was geëindigd.
‘Liever tweede dan weer een val.’
De pas 20-jarige Rookie Pedro Acosta (GasGas) na zijn knappe tweede plaats.
Ai Ogura lijkt op weg naar de eerste Japanse wereldtitel in de Grand Prix wegrace sinds Hiroshi Aoyama (250cc) in 2009.
Aron Canet was een klasse apart in Indonesië, nadat de Spanjaard een week eerder in Misano de winst op de finishstreep nog aan Celestino Vietti moest laten. Ai Ogura deed tijdens de twee GP’s zeer goede zaken in de titelstrijd, mede omdat teamgenoot Sergio Garcia niet scoorde. Zonta van den Goorbergh – tegenwoordig de enige Nederlander in de Moto2 – bleef puntloos.
Bo Bendsneyder werd na zijn titel in de Red Bull MotoGP Rookies Cup in 2015 een Grand Prix-coureur. Het begon met twee seizoenen in de Moto3 en inmiddels was de 25-jarige coureur bezig aan zijn zevende jaar in de Moto2. Na de eerste Grand Prix in Misano werd bekend dat Bendsneyder uit het Pertamina Mandalika Racing Team is gezet. De Rotterdammer miste in zijn negen GP-jaren een aantal races door blessures, maar de Grand Prix van Emilia-Romagna was de eerste sinds 2016 waar hij niet meer op de permanente startlijst stond. Daniel Muñoz werd als vervanger van Bendsneyder aangekondigd voor de resterende races in 2024.
Aron Canet (44) was in Misano al heel dichtbij de overwinning, maar Celestino Vietti (13) kwam beter uit de laatste bocht.
Vietti wint op de streep
Zonta van den Goorbergh was wel van de partij en deed het uitstekend in de trainingen. Via Q1 wist de RW-Idemitsu Racing GP-rijder zich als achtste te kwalificeren voor de race. Het betekende de beste startpositie voor Van den Goorbergh in 2024. Helaas kon hij dat niet omzetten naar een goed resultaat in de race. In de tweede ronde was Van den Goorbergh al teruggevallen naar de vijftiende plaats toen hij ten val kwam. De oorzaak was een ‘valse neutraal’, wat betekent dat de rijder bij het terugschakelen tussen de versnellingen komt te zitten. Ook zijn teamgenoot Barry Baltus scoorde geen WK-punten. De Belg werd achttiende.
Aan kop wisten Tony Arbolino, Aron Canet en Celestino Vietti zich los te rijden. Arbolino had in de laatste ronde een klein gaatje geslagen en leek op weg naar zijn eerste zege in 2024. In de laatste sector maakte de Italiaan echter een cruciale remfout, waardoor hij terugviel naar de derde plaats. Canet had de beste papieren om optimaal te profiteren, want de Spanjaard ging als eerste het rechte stuk naar start-finish op. Maar Vietti kwam beter uit de laatste knik en ging in de laatste meters nog voorbij aan Canet. Vietti won zijn thuisrace. Het was voor de Red Bull KTM Ajo-rijder zijn tweede zege van het seizoen. Ai Ogura vergrootte met een vierde plaats zijn voorsprong in het WK-klassement naar 22 punten, omdat zijn concurrent en MT Helmets – MSI-teamgenoot Sergio Garcia ten val kwam.
Dubbele long lap penalty
Op het Pertamina Mandalika Street Circuit in Indonesië wist Van den Goorbergh zich in de kwalificatie niet te plaatsen voor Q2. In Q1 kwam de 18-jarige coureur tijdens een snelle ronde ten val, waardoor hij als twintigste moest starten in de race. Na de eerste bocht waren zijn kansen op WK-punten al flink geslonken. Van den Goorbergh maakte in de eerste bocht contact met Jaume Masia. De Spanjaard kwam daardoor met een highsider hard ten val en Van den Goorbergh werd bestraft met een dubbele long lap penalty. Na het uitvoeren van deze extra meters was de Nederlander van een vijftiende naar een drieëntwintigste positie gezakt. Tijdens het resterende deel van de race wist Van den Goorbergh nog naar zeventiende plaats te komen, maar dat leverde hem opnieuw geen WK-punten op. Zijn teamgenoot Baltus slaagde daar wel in. De Belg finishte als elfde.
Tijdens de Grand Prix van Indonesië stond er geen maat op Canet. De Spanjaard pakte zijn vijfde pole van het jaar en in de race kon niemand hem volgen. Met ruim zes seconden voorsprong won Canet de Grand Prix van Indonesië en steeg hij naar een gedeelde derde plaats in het wereldkampioenschap. Ogura deed de allerbeste zaken in het klassement. De Japanner finishte als tweede en zag zijn teamgenoot – en grootste concurrent – Garcia opnieuw ten val komen. Alonso Lopez finishte als derde net voor Fermin Aldeguer en Darryn Binder. Ogura lijkt meer en meer op weg naar de Moto2-wereldtitel. De Japanner staat 42 punten voor op Garcia. De Spanjaard kende een ijzersterk begin van het seizoen, maar scoort belabberd na de zomerstop. De andere grote verliezer van deze twee GP’s was Jake Dixon, die na de zomerstop een sterke serie had neergezet. De Brit scoorde vanwege crashes geen WK-punten in Misano en Indonesië en zakte van een vijfde naar een achtste plaats in het wereldkampioenschap.
1 van 2
In Indonesië pakte Aron Canet zijn tweede Moto2-zege uit zijn carrière. Ai Ogura (links) en Alonso Lopez (rechts) mochten met Canet mee naar het podium.
Zonta van den Goorbergh had de snelheid om WK-punten te behalen in Misano en Indonesië, maar haalde ze niet.
Foto’s: ANP, MotoGP, Teams
Moto2 Emilia-Romagna uitslag
Moto2 Emilia-Romagna
1. Celestino Vietti (I), Kalex, 35.14,240; 2. Aron Canet (E), Kalex, +0,029; 3. Tony Arbolino (I), Kalex, +1,921; 4. Ai Ogura (JP), Boscoscuro, +2,990; 5. Fermin Aldeguer (E), Boscoscuro, +4,491; 6. Joe Roberts (US), Kalex, +9,807; 7. Senna Agius (AU), Kalex, +12,509; 8. Marcos Ramirez (E), Kalex, +12,934; 9. Alonso Lopez (E), Boscoscuro, +14,086; 10. Filip Salac (CZ), Kalex, +16,055; 11. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +16,465; 12. Dennis Foggia (I), Kalex, +18,651; 13. Izan Guevara (E), Kalex, +19,490; 14. Somkiat Chantra (TH), Kalex, +22,401; 15. Jeremy Alcoba (E), Kalex, +23,042; DNF. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
