Bij het noemen van Jimi Hendrix gaat het natuurlijk altijd over het uitzonderlijke talent van de linkshandige gitarist uit Seattle. Zijn enorme invloed op rockgitaristen wordt vaak aangehaald, net als zijn gebruik van alcohol en verschillende soorten drugs. Zijn overlijden – dat volgde op dat van Brian Jones en voorafging aan dat van Janis Joplin en Jim Morrison – draagt bij aan de legende van de Club van 27. Waar echter zelden over gesproken wordt, is zijn liefde voor Harley-Davidson.
Die liefde begon al toen Jimi op tienjarige leeftijd samen met zijn broer Bob in 1953 de film The Wild One zag. Ze waren allebei danig onder de indruk. Jaren later zou Jimi’s song If 6 Was 9 op de soundtrack van de film Easy Rider verschijnen, en los van die film bracht hij het nummer Ezy Rider uit — een nummer over een biker op de highway.
De foto hiernaast werd genomen door Ed Thrasher op het permanente buitendecor van de filmstudio’s van Warner. Kort voor zijn dood poseert de gitaarheld op zijn verchopte Panhead uit 1964. Eén van de foto’s uit deze sessie zou later worden gebruikt voor de hoes van het album South Saturn Delta. Daarnaast was deze foto een populaire poster in de jaren ’70.
Alle aandacht van Jorge Martinez gericht op het tv-scherm in de pitbox.
Tijdens de TT van 2024 spraken we voor dit artikel al met Martinez. Met een tolk, want ondanks zijn jarenlange verblijf in de GP’s spreekt Martinez geen vloeiend Engels. Waarom dan nu pas op Motor.NL? Nou, uit het gesprek bleek dat Martinez een eigen circuit runt op nog geen uur rijden van de plaats waar mijn vrouw en ik altijd in het voorjaar de Spaanse zon opzoeken. En daar zocht ik hem in april nog eens op.
Als je het over ‘The Doctor’ hebt weet iedereen welke coureur er wordt bedoeld. a is het geval met ‘Aspar’, die naam is onlosmakelijk verbonden met Jorge Martinez. Het woord is afgeleid van het Catalaanse woord esparenya, een woord afkomstig uit de schoenenindustrie, een sector waarin zijn vader en grootvader werkzaam waren. Was het aanvankelijk een bijnaam, tegenwoordig fungeert Aspar als merknaam voor al zijn bezigheden, zoals zijn raceteam en zijn eigen circuit iets ten zuiden van Valencia.
De op 26 augustus 1962 geboren Jorge Martinez reed zijn eerste GP in 1982. Dat was in de 50cc van de Spaanse GP op het circuit van Jarama. Z’n laatste GP (125cc) was de Australische op Phillip Island van 1997. Martinez reed in totaal 196 GP-races. Daarvan won hij er 37, tweeëntwintig in de 80cc en vijftien in de 125cc. Dat leidde tot vier wereldtitels in de jaren 1986-1988, drie in de 80cc en één in de 125cc. Voor hij op z’n 35e stopte als actief coureur had hij al vijf jaar zijn eigen raceteam, het Aspar Team, waarmee hij grote successen behaalde en tot op de dag van vandaag nog steeds behaalt. ‘Dat was best ingewikkeld, coureur zijn en een team runnen,’ herinnert Martinez zich.
Ook op nationaal niveau deed hij het goed. In de periode 1981-1994 werd hij twee keer 50cc-kampioen van Spanje, was hij zes keer de beste in de 80cc, won drie keer de 125cc-titel en was eenmaal de sterkste in de 250cc.
1 van 3
Het 2200 meter lange circuit kent maar liefst twintig bochten.
Mooi logo van het Aspar Circuit.
Assen beviel direct
Martinez kwam al op jonge leeftijd met de wegrace in aanraking: ‘In mijn woonplaats Alzira was een raceteam gevestigd, genaamd Avidesa naar de sponsor, een fabrikant van ijs. Ik denk dat zij toen het beste team van Spanje waren. Ik ging naar dit team om de motoren schoon te maken. Ik was toen een jaar of twaalf.’ Een paar jaar later begon Martinez met racen. Omdat hij nog maar zestien was moest z’n vader toestemming geven. Die wilde dat niet doen en daarom zette hij zelf maar een handtekening. Het succes kwam snel en al in zijn eerste seizoen bij de junioren op een Bultaco kon hij meestrijden om het kampioenschap. Hij ontmoette daar later bekende rijders als Sito Pons en Carlos Cardus. Martinez kwam daarna in contact met Ricardo Tormo, wereldkampioen 50cc in 1978.
Na het behalen van het Spaanse kampioenschap in de 50cc volgde de overstap naar de GP’s. Hij kan zich zijn eerste keer in Assen nog heel goed herinneren: ‘Het was ongelooflijk toen ik daar arriveerde na er met de auto vanuit Spanje naartoe te zijn gereden. De kathedraal van de motorsport. De baan beviel me direct. Assen behoort tot m’n meest favoriete circuits. De bochten met verkanting, de vloeiende manier van rijden. De baan is nu wel heel anders. Ik heb vijf keer in Assen gewonnen. Ik won er in 1984 mijn eerste GP op een 80cc-Derbi. Van 1986-1988 won ik de 80cc-race drie keer achter elkaar. In dat laatste jaar was ik ook eerste in de 125cc, eveneens op een Derbi.’
Al voordat in 1990 de 80cc uit de GP’s verdween, kreeg Martinez een aanbod om naast de 125cc ook in de 250cc van start te gaan. ‘Ik werd gevraagd door Yamaha, maar daar kon ik niet op ingaan, want Yamaha werd gesponsord door Marlboro, terwijl ik Ducados als sponsor had.’ Een jaar later volgde wel een overstap naar de kwartliters. Hij reed in 1990 op een JJ Cobas, waarop hij in Australië met een elfde plaats zijn beste resultaat boekte.
In 1994 behaalde Martinez op een 125cc-Yamaha zijn laatste GP-zege. In zijn drie laatste racejaren stond hij nog vijf keer op het podium (tweemaal tweede en drie keer derde). De laatste podiumplaats was in zijn voorlaatste GP, die van Indonesië. Martinez herinnert zich: ‘Ik vertrok vanaf pole, Valentino Rossi won daar, Kazuto Sakata was tweede. In mijn laatste jaar werd Valentino voor het eerst wereldkampioen. Een jaar eerder won Rossi zijn eerste GP na een gevecht met mij.’ Het jaar dat Martinez zijn eerste wereldtitel behaalde (1986) was het laatste racejaar van de Spaanse legende Angel Nieto.
Martinez kent de racerij als coureur en als teambaas. Welke rol is het gemakkelijkst? ‘Als rijder heb je het veel gemakkelijker. Als teambaas moet je overal voor zorgen, je moet rijders hebben, je moet zorgen voor het budget, voor sponsors, je moet monteurs hebben. Dat is veel meer werk. En je moet iedereen tevreden houden. Dat valt niet altijd mee. Alle rijders hebben tegenwoordig managers met wie je moet onderhandelen. Toen ik begon sloot ik het contract met de coureur af.’
Je hebt in je lange carrière met veel merken gewerkt, zoals KTM, Aprilia, Mahindra en Japanse merken. Maakt het verschil uit welk land een merk komt? ‘Daar zitten enorm grote verschillen tussen. Met Latijnse mensen, zoals Italianen, is het eenvoudiger te werken. Met de Japanners is het veel gecompliceerder. Daar moet je lang van tevoren afspraken mee maken. Met hen kun je niet van de ene op de andere dag iets veranderen. Met Mahindra ging het ook goed. Dat team viel terug op Suter en was gevestigd in Italië, niet in India. Daar hielden slechts twee mensen zich met het project bezig. Ook het management zat in Italië. Die samenwerking duurde drie jaar.’
Het Aspar Team mag een groot succes worden genoemd. Er werden meer dan 150 GP’s gewonnen en daarnaast werden er nog 250 podiumplaatsen behaald. Dat resulteerde in tal van individuele wereldtitels (zie kader). Twee keer was het team van Martinez de beste van de onafhankelijke teams in de MotoGP. Dat was beide keren met Aleix Espargaró (2012 en 2013). Met de dit voorjaar zeventien geworden Máximo Quiles heeft Martinez een potentiële wereldkampioen in zijn Moto3-team. Hij is teamgenoot van Dennis Foggia. Bij de kwartliters zijn de rijders David Alonso (die vorig jaar in de kleuren van CFMOTO Moto3-wereldkampioen werd) en Daniel Holgado.
Het aantal coureurs dat in de loop der jaren voor het team van Martinez heeft gereden loopt in de tientallen. Naast de kampioenen waren dat onder andere Thomas Lüthi, Arnaud Vincent, Toni Elías, Randy de Puniet, Sebas Porto, Mattia Pasini, Alex de Angelis, Bradley Smith, Jonas Folger, Nicky Hayden, María Herrera en Barry Baltus. Een derde van de huidige MotoGP-coureurs heeft ooit voor het Aspar Team gereden: Pecco Bagnaia, Jorge Martín, Fermin Aldeguer, Franco Morbidelli, Miguel Oliveira, Luca Marini, Raúl Fernandez en Marco Bezzecchi. Al z’n hele leven zit Martinez in de wereld van de wegrace. Binnenkort wordt hij 63. Wordt er al voorzichtig aan een pensioen gedacht? ‘Oh nee, dit is mijn leven, dit is mijn alles. En het houdt me jong. Al wordt het reizen soms wel een beetje veel.’
1 van 5
Het begon voor Jorge Martinez met deze Bultaco en daarna volgden nog veel andere motoren.
Een indrukwekkende rij motoren van Jorge Martinez. Erachter worden alle successen vermeld.
Een paar van de successen van het Aspar Team.
Helmen van coureurs die voor het Aspar Team hebben gereden.
Op de bovenverdieping van het complex bij het Aspar Circuit bevindt zich een restaurant.
Aspar Museum
Op weg naar het Aspar Circuit laat de enige jaren oude navigatie ons in de steek. We vragen aan een oudere man op straat de weg naar het circuit, maar daar heeft hij duidelijk nog nooit van gehoord. Even verder zien we een dertiger. ‘Je houdt van motoren?’, is zijn wedervraag nadat we hem naar het circuit hebben gevraagd. Na ons bevestigende antwoord zegt hij: ‘Ik ook, ik ben een neef van Aron Canet.’ Hij legt ons de juiste route uit en een paar minuten later zijn we bij het in de buurt van de plaats Guadassuar gelegen circuit. Dat is niet zo ver van de grotere plaats Alzira, de geboorteplaats van Jorge Martinez. Vlak bij het circuit bevindt zich de thuisbasis van het Aspar Team.
Het circuit – eind 2022 overgenomen door Martinez en een groep investeerders – heeft een lengte van 2.200 meter. Het bevat een redelijk lang recht stuk en is verder een en al bocht; twintig om precies te zijn. Daarnaast is er een kartbaan van 850 meter, die ook geschikt is voor minimotoren. Verder is er nog een baan voor het beoefenen van dirttrack. Het oorspronkelijk genaamde ‘Circuito de Guadassuar’ stamt uit 2011, maar vier jaar later raakte het in financiële problemen.
In het nieuwgebouwde complex naast de baan bevinden zich pitboxen. Naast de receptie is de entree van het Aspar Museum. Daar staat een hele verzameling motoren waarop Martinez heeft geracet. Ook zijn pakken en helmen zijn er te bewonderen. Een belangrijk deel van het museum is ingeruimd voor zijn succesvolle periode als teammanager. Daar zie je tal van motoren waarmee zijn team heeft gereden.
Boven de entree bevindt zich een restaurant dat de hele dag is geopend. Daar kun je koffiedrinken en het menú del día eten. Vanuit dat restaurant heb je een mooi overzicht over de baan, waar op dat moment enkele coureurs rijden.
Opleiding voor racemonteurs
Het zijn niet de minste coureurs die op het Aspar Circuit komen trainen. Voor zij afreisden naar de Amerikaanse GP reden Marc en Alex Márquez er, uiteraard niet op hun GP-motoren, want dat is niet toegestaan. Ze reden op een Ducati Panigale V2 S. Ook andere rijders waren in het voorseizoen op deze baan te vinden, zoals Fabio Quartararo, Joan Mir, David Alonso, Tony Arbolino, Scott Ogden en Filip Salac. Jorge Martin reed er met een Aprilia RSV4.
Niet alleen aan coureurs wordt gedacht, ook is er aandacht voor monteurs in de vorm van de Aspar KSB Technical Academy. Hier worden monteurs opgeleid voor een baan in de GP’s. De opleiding duurt twee jaar en bestaat voor 20% uit theorie en 80% praktijk. Martinez: ‘Het praktijkonderwijs wordt uitgevoerd in een opstelling zoals een pitbox er in een GP-weekend uitziet. Ze leren dus in een omgeving zoals die er in het echt ook is.’ Ook is er Aspar KSB Sport, niet opgericht door Martinez maar door Kike Bañuls, waar jonge rijders worden voorbereid op een start in de racerij. Martinez: ‘Ik ben op het circuit van Valencia begonnen met allerlei activiteiten, zoals het opleiden van jonge coureurs, de opleiding voor monteurs, rijvaardigheid. Dat heb ik nu allemaal ondergebracht op mijn eigen circuit.’
Op maandag is het complex gesloten. Verder kan er nagenoeg elke dag worden gereden. Slechts een enkele dag is het circuit afgehuurd en kun je er niet terecht. Omdat de Spaanse winters over het algemeen mild zijn kun je er het hele jaar rijden. Alle informatie is te vinden op asparcircuit.com.
CFMOTO
Het team van Jorge Martinez staat ingeschreven als CFMOTO Valresa Aspar Team. CFMOTO is een Chinese fabrikant, die niet de motoren voor het team levert. Die komen, zoals veel van de motoren in de Moto3, van KTM. CFMOTO fungeert sinds 2024 als sponsor van het team, nadat het in 2022 z’n entree in de GP’s had gemaakt met het Prüstel GP-team. Toch is er wel een link met de Oostenrijkers, want veertien jaar geleden is CFMOTO een samenwerking aangegaan met KTM op het gebied van technologische ontwikkelingen, productiesystemen en distributie. Zes jaar later werd de samenwerking geïntensiveerd en werden nieuwe bedrijfsterreinen ingericht met daarop een R&D-centrum en een testparcours.
CFMOTO begon met de productie van lichte motoren in 1992. In 1999 kwamen daar scooters bij en in 2004 werden quads aan het programma toegevoegd. In 2011 kwam het eerste zwaardere model op de markt, een 650 cc. Inmiddels worden er nog zwaardere modellen gemaakt, zoals de 700MT en 700MT Adventure, en de 800MT, die er in drie verschillende uitvoeringen is. In de motorsport is CFMOTO ook actief in rally’s met quads. Daarin zijn ze succesvol, want afgelopen jaar werden drie eerste en drie tweede plaatsen behaald met de CForce 1000.
In de Nederlandse verkoopcijfers tot en met mei staat CFMOTO op de zevende plaats met bijna een verdrievoudiging van de verkoop vergeleken met de eerste vijf maanden van afgelopen jaar. CFMOTO wordt in de Benelux geïmporteerd door het in het Belgische Mechelen gevestigde BW Import.
De wereldtitels van het Aspar Team
Jaar
Rijder
Klasse
1986
Jorge Martinez
80cc
1987
Jorge Martinez
80cc
1988
Jorge Martinez
80cc
1988
Jorge Martinez
125cc
2006
Alvaro Bautista
125cc
2007
Gabor Talmacsi
125cc
2009
Julián Simón
125cc
2011
Nico Terol
125cc
2018
Raúl Fernández
Moto3 Junior
2020
Izan Guevara
Moto3 Junior
2021
David Alonso
Red Bull Rookies
2021
Dani Holgado
Moto3 Junior
2022
Izan Guevara
Moto3
2024
David Alonso
Moto3
Foto’s: Jan Boer, Henk Keulemans, ANP Foto, Aspar Team
De KNMV (Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging) heeft een nieuwe campagne opgezet om motorrijders bewust te maken van het belang van goede motorkleding. Terwijl het dragen van een helm verplicht is, geldt dat niet voor andere belangrijke beschermende kleding zoals handschoenen, motorjassen, broeken of laarzen. Dit is opvallend, want een complete motoroutfit kan vaak het verschil maken tussen een paar blauwe plekken en ernstiger letsel.
Jaarlijks gebeuren er nog steeds ernstige ongelukken in het verkeer, ook onder motorrijders. Veel van deze incidenten blijven onopgemerkt, maar de gevolgen zijn vaak heftig. Het gezegde “voorkomen is beter dan genezen” is hier zeker van toepassing.
Arjan Everink, hoofd Verkeer en Opleidingen bij de KNMV en zelf een ervaren motorrijder, zegt: “Deze campagne is geen beschuldigende vinger. We willen zowel nieuwe als ervaren motorrijders laten zien hoe belangrijk goede bescherming is.” Hij legt uit dat het verleidelijk kan zijn om op een warme dag in spijkerbroek en sneakers te rijden, maar dat dit bij een val desastreuze gevolgen kan hebben.
Gelukkig hoef je geen stijl op te geven. Er zijn tegenwoordig veel stijlvolle en veilige motorkledingopties die nauwelijks van gewone kleding te onderscheiden zijn. Motorrijders investeren vaak veel in hun motor, maar vergeten soms hun outfit. Dit kan ze duur komen te staan.
De campagne, genaamd “Ook motorrijden heeft een dresscode,” is te volgen via de KNMV-kanalen, zoals sociale media, nieuwsbrieven en de website. De KNMV hoopt dat motorkledingfabrikanten en rijscholen zich bij dit belangrijke initiatief aansluiten, zodat de boodschap verder verspreid kan worden.
Het is simpel: hoe meer motorrijders het goede voorbeeld geven, hoe meer anderen zullen volgen. Veiligheid moet voorop staan!
De transfermarkt voor het Superbike World Championship 2026 is nog verre van vastgelegd. Met slechts vijf bevestigde rijders is het zogenaamde ‘silly season’ in volle gang – een periode van speculaties, onderhandelingen en strategische zetten die de competitieve verhoudingen voor de komende jaren kan herdefiniëren. De recente overstap van toprijder Toprak Razgatlioglu naar de MotoGP heeft een aardverschuiving veroorzaakt in de paddock, waardoor teams en rijders hun positie moeten heroverwegen.
Het spel dat achter de schermen gespeeld wordt, draait niet alleen om snelheid, maar om een complexe mix van potentieel, ervaring en marketingwaarde. Teammanagers zoeken naar rijders die niet alleen resultaten kunnen leveren, maar ook passen binnen de teamstrategie en merkidentiteit.
Tot nu toe hebben vijf rijders hun toekomst veiliggesteld voor het 2026-seizoen:
Alex Lowes blijft bij Bimota by Kawasaki Racing, waar hij een meerjarige deal heeft getekend. De Britse Superbike-kampioen van 2013 staat bekend om zijn consistente prestaties en brengt stabiliteit naar het team.
Axel Bassani heeft eveneens zijn toekomst bij Bimota by Kawasaki Racing verzekerd. Na indrukwekkende prestaties als onafhankelijke rijder krijgt hij nu toegang tot uitgebreidere middelen en technische ondersteuning.
Ryan Vickers maakt de overstap naar Motocorsa Racing op een Ducati Panigale V4 R. De opkomende Britse rijder heeft een tweejarige overeenkomst getekend, wat het vertrouwen van het team in zijn potentieel onderstreept.
Andrea Locatelli blijft Yamaha trouw tot 2027. De Wereldkampioen Supersport van 2020 heeft zichzelf bewezen als een consistente topper in WorldSBK.
Nicolo Bulega heeft zijn contract met Ducati met één jaar verlengd. Zijn snelle progressie in de WorldSBK maakt hem een sleutelrijder voor de Italiaanse fabrikant.
Rijders met onzekere toekomst
De meest intrigerende aspecten van deze transferperiode zijn de rijders wier toekomst nog onzeker is:
Álvaro Bautista, de regerend kampioen, staat op een kruispunt na mislukte contractonderhandelingen met Ducati. Geruchten wijzen op mogelijk pensioen of een overstap naar de MotoGP met een satellietteam.
Jonathan Rea, zesvoudig wereldkampioen, zoekt een competitieve motorfiets. Hij zou in gesprek zijn met Honda en BMW, op zoek naar een team waar hij kan strijden voor overwinningen.
Iker Lecuona en Xavi Vierge, beiden momenteel bij Honda, wachten op duidelijkheid over de toekomstplannen van het Japanse merk voor hun WorldSBK-programma.
Michael van der Mark’s positie bij BMW is onzeker geworden na het vertrek van Razgatlioglu. De voormalig Wereldkampioen Supersport zou bij BMW kunnen blijven of elders kansen kunnen zoeken.
De impact van Razgatlioglu’s MotoGP-overstap
Het vertrek van Toprak Razgatlioglu naar Pramac Yamaha in MotoGP heeft grote gevolgen voor de WorldSBK-rijdersmarkt. BMW moet nu haastig op zoek naar een waardige vervanger, met Rea en Bautista als mogelijke kandidaten. De Duitse fabrikant overweegt mogelijk zelfs hogere investeringen om hun WorldSBK-programma op peil te houden na dit gevoelige verlies.
Teamdynamiek en strategieën
De selectie van rijders gaat verder dan alleen rondetijden. Teams zoals Ducati en Yamaha, met hun bewezen motorfietsen en sterke ontwikkelingsprogramma’s, blijven aantrekkelijk voor toptalent. Ducati’s neiging om jong talent zoals Bulega te koesteren sluit aan bij hun strategische visie, terwijl Yamaha de voorkeur geeft aan ervaren rijders zoals Locatelli voor stabiliteit.
De samenwerking tussen Kawasaki en Bimota is een berekende gok, waarbij Bimota’s chassisexpertise wordt gecombineerd met Kawasaki’s motorvermogen om de gevestigde orde uit te dagen.
Het 2026 WorldSBK-seizoen belooft een spectaculaire mix te worden van verschuivende rijdersloyaliteiten, evoluerende teamdynamiek en technologische innovaties die de grenzen van prestaties verleggen. Terwijl de onderhandelingen verdergaan, blijft één ding zeker: de komende competitie zal een showcase zijn van snelheid, strategie en meedogenloze strijd om de wereldtitel.
Na een turbulente periode en de recente beëindiging van de samenwerking met KTM staat MV Agusta voor de uitdaging om opnieuw een stabiele koers te varen in de competitieve motorfietsmarkt. De Italiaanse fabrikant, bekend om zijn exclusieve designs en rijke racehistorie, onderneemt nu concrete stappen om zelfstandig te opereren onder de vleugels van de Sardarov Group, die de aandelen van KTM overnam.
Een nieuwe koers na herhaalde overnames
MV Agusta, opgericht in 1945, kent een geschiedenis vol hoogtepunten in de motorsport maar ook gekenmerkt door financiële uitdagingen en wisselende eigenaren. De samenwerking met KTM’s moederbedrijf Pierer Mobility AG in 2022 leek aanvankelijk een stabiele basis te bieden voor de toekomst, met focus op het stroomlijnen van productie en distributie. De onverwachte terugtrekking van KTM na ongeveer een jaar samenwerking roept echter vragen op over de toekomstbestendigheid van het merk.
De Sardarov Group, die al een minderheidsbelang had, staat nu voor de taak om MV Agusta te herpositioneren als een levensvatbaar premiummerk dat niet alleen exclusiviteit biedt maar ook de betrouwbaarheid die het in het verleden soms miste.
MV Agusta implementeert momenteel diverse operationele veranderingen die cruciaal zijn voor een stabiele toekomst. De fabriek in Schiranna wordt gereorganiseerd met een verplaatsing van de ontwerpafdeling (Centro Stile) naar de productielocatie, wat moet leiden tot een geïntegreerde en efficiëntere werkwijze onder het motto ‘Made in Varese’.
De MV Agusta-fabriek in Varese, aan de oever van het Lago di Varese.
De internationale ambities van het merk krijgen vorm door de oprichting van regionale hoofdkantoren in Europa, Amerika, Azië en Oceanië, ondersteund door een uitgebreid dealernetwerk. Voor de onderdelenvoorziening werkt MV Agusta tijdelijk nog samen met het logistieke netwerk van KTM, maar streeft ernaar om eind 2025 een volledig onafhankelijk distributiesysteem operationeel te hebben dat wereldwijd onderdelen binnen zeven dagen kan leveren.
Productinnovatie als sleutel tot groei
De toekomstplannen van MV Agusta draaien in belangrijke mate om productvernieuwing. Op de komende EICMA 2025 zal het merk een volledig nieuw model onthullen waarbij slechts 1% van de onderdelen niet is hergebruikt – een duidelijk signaal dat MV Agusta een nieuwe weg inslaat.
Daarnaast ontwikkelt het bedrijf een nieuw motorplatform dat moet voldoen aan de nieuwste emissie-eisen terwijl het de karakteristieke prestaties en rijbeleving van MV Agusta behoudt. In het huidige assortiment spelen modellen als de F3 RR Ottantesimo (jubileumeditie), F3 Competizione en de adventure-georiënteerde LXP, Enduro Veloce een belangrijke rol in de herpositionering van het merk. Het is zelfs mogelijk dat het project Lucky Explorer 5.5 opnieuw keven wordt ingeblazen.
Prijsbeleid en versterkt vertrouwen door uitgebreide garantie
Een opvallende strategische zet is de introductie van een fabrieksgarantie van vijf jaar op de nieuwste modellen, waaronder de Ottantesimo-serie, F3 Competizione en het LXP- en Enduro Veloce-assortiment. Deze garantie geldt zelfs met terugwerkende kracht en is een directe reactie op de betrouwbaarheidsproblemen uit het verleden.
Het prijsbeleid wordt aangepast om het exclusieve karakter te behouden maar tegelijkertijd toegankelijker te worden door nieuwe financieringsopties zoals ballonfinanciering in de Europese markt te introduceren.
Kansen en uitdagingen voor MV Agusta
MV Agusta staat voor de uitdaging om zijn premium positie te behouden in een concurrerend segment waar merken als Ducati, BMW en KTM al sterk gevestigd zijn. De Nederlandse markt, waar kwaliteit en design hoog in het vaandel staan, biedt kansen voor groei mits MV Agusta investeert in een sterk dealernetwerk en effectieve marketingstrategieën.
De cruciale vraag blijft of MV Agusta erin zal slagen om de emotionele aantrekkingskracht van het merk – gebaseerd op Italiaans design, exclusiviteit en prestaties – te combineren met een betrouwbare en efficiënte bedrijfsvoering. De geschiedenis heeft geleerd dat een roemrijk raceverleden en fraai design alleen niet volstaan; operationele excellentie en klanttevredenheid zijn minstens zo belangrijk voor duurzaam succes in de motorbranche.
Royal Enfield is bezig met de ontwikkeling van twee belangrijke nieuwe modellen die recent zijn gespot tijdens tests in de uitdagende omgeving van Khardung La – de hoogste pas ter wereld met een doorgaande weg, in Ladakh. Het gaat om de Himalayan 750, een krachtigere versie van de bestaande Himalayan-serie, en de HIM-E, een volledig elektrische adventure. De aanwezigheid van zowel de CEO als het hoofd design van Royal Enfield tijdens deze tests onderstreept het strategische belang van deze modellen voor het merk.
Himalayan 750: meer vermogen voor grotere avonturen
De Himalayan 750 wordt naar verwachting uitgerust met een 750 cc paralleltwin die volgens schattingen meer dan 55 pk en 60 Nm koppel zal leveren. Dit betekent een aanzienlijke vermogenstoename ten opzichte van de bestaande Himalayan 450. De motor zal waarschijnlijk gekoppeld worden aan een zesversnellingsbak.
Qua uitrusting valt op dat de Himalayan 750 is voorzien van dubbele remschijven aan de voorzijde met tweezuiger-remklauwen, vermoedelijk van ByBre. De wielcombinatie van 19 inch voor en 17 inch achter suggereert een balans tussen offroad-capaciteiten en weggedrag. De veerweg van de ophanging lijkt minder te zijn dan die van het elektrische prototype, wat wijst op een meer op de weg gerichte benadering.
In het middensegment van de adventuremotoren zal de Himalayan 750 concurreren met modellen als de BMW F 750 GS, Triumph Tiger 900 en KTM 790 Adventure.
1 van 2
HIM-E: Royal Enfield’s eerste elektrische avontuurmotor
Naast de Himalayan 750 werd ook de HIM-E gespot, Royal Enfield’s eerste elektrische adventure. Het prototype vertoont enkele interessante technische kenmerken die Royal Enfield’s aanpak voor elektrische mobiliteit weerspiegelen.
Het frame van de HIM-E maakt gebruik van CNC-bewerkt en gesmeed aluminium, waarbij de batterij en motor als dragende delen van de constructie fungeren. De motor is direct verbonden met de achterbrug. De motor is voorzien van lange-slag vering met verstelbare voorvorken en een Öhlins-achterdemper met piggyback-reservoir. De remmen vooraan lijken te bestaan uit een Nissin-remklauw gekoppeld aan een 310mm remschijf.
Opvallend aan het ontwerp zijn de koelribben die de vloeiende lijnen nabootsen van de recent op EICMA 2024 geïntroduceerde Flying Flea FF-C6 en FF-S6 modellen. Hoewel specifieke details over het vermogen en de batterijcapaciteit nog niet zijn vrijgegeven, wordt verwacht dat de elektrische motor een vermogen zal hebben dat past bij avontuurlijk toeren, mogelijk in de 40-60 kW (54-80 pk) range, met een batterijcapaciteit van 10-15 kWh.
Royal Enfield HIM-E.
Marktintroductie en verwachtingen
Beide modellen bevinden zich in een vergevorderd stadium van ontwikkeling, wat suggereert dat een officiële onthulling niet ver weg is. Mogelijk volgt meer informatie tijdens de komende EICMA-motorshow. De tests in de uitdagende omgeving van de Himalaya passen in Royal Enfield’s traditie om hun avontuurlijke modellen grondig te beproeven in het terrein waarvoor ze zijn ontworpen.
Met deze twee nieuwe modellen lijkt Royal Enfield zowel traditionele motorrijders als milieubewuste avonturiers te willen aanspreken, waarmee het merk zijn positie in het groeiende segment van avontuurmotoren verder verstevigt.
Het gevoel, het geluid, de passie. Het enthousiasme voor de Italiaanse finesse spat eraf tijdens de 45e Ducati Club Race. Deze podcast aflevering is opgenomen in het gezellige Club Race Café in het midden van de paddock op het TT Circuit Assen. Daar praten Peter en Dennis met Ducati Club Voorzitter Hans Bakker over Ducati passie en wat er komt kijken bij het organiseren van dit prachtige evenement.
Hans rijdt zelf een Ducati 888 voor de echte passie en een Honda VFR 1200 voor de boodschappen. Op de motorparking lopen meer Ducatisten die voor de microfoon uitleggen wat hun favoriete Duc is. De één is er zelf een aan het bouwen, de ander loopt verlekkerd te kijken naar het moois dat er geparkeerd staat.
Het Ducati Race Café op de paddock in Assen is bij de organisatie van het evenement zo goed bevallen dat er zelfs plannen zijn voor een Ducati Café in Zuid Korea. Misschien komt ook de Nederlandse Bike Shed weer dichterbij?
Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering.
Kevin Benavides, de 36-jarige Argentijnse tweevoudig Dakar Rally-winnaar, heeft op 12 juni 2025 zijn afscheid van de professionele motorsport aangekondigd. De beslissing komt na een indrukwekkende carrière die werd gekenmerkt door grote successen maar ook door serieuze blessures die uiteindelijk tot zijn besluit hebben geleid.
“Afscheid nemen van de motor voelt als het opgeven van een deel van mezelf,” verklaarde een zichtbaar geëmotioneerde Benavides tijdens zijn aankondiging. De directe aanleiding voor zijn besluit waren de gevolgen van een ernstig ongeval tijdens de Desafio Ruta 40 van 2024. Ondanks de moeilijke beslissing zegt Benavides met trots terug te kijken op zijn carrière: “Ik stop met de wetenschap dat ik alles heb gegeven in elke competitie.”
Een decennium vol overwinningen
Benavides’ carrière is een indrukwekkend verhaal van sportieve prestaties. Hij schreef geschiedenis als de eerste Zuid-Amerikaanse rijder die de legendarische Dakar Rally wist te winnen, een prestatie die hij tweemaal realiseerde: in 2021 met Honda en in 2023 met KTM. Naast deze Dakar-triomfen telt zijn erelijst ook overwinningen in Enduro, de 6 Dagen, en verschillende prestigieuze rally’s waaronder Atacama, Desafio Ruta 40, Guarani en Andalucia.
Tijdens zijn loopbaan reed Benavides voor twee prominente fabrieksteams: Honda en KTM. Met de Honda CRF450 Rally, uitgerust met een 449,4 cc monocilinder motor en geavanceerd PGM-FI injectiesysteem, behaalde hij zijn eerste Dakar-overwinning. Later stapte hij over naar KTM, waar hij met de 450 Rally, voorzien van een chroomstalen frame en WP-ophanging, zijn tweede Dakar-titel veroverde.
Toby Price, Kevin Benavides en Skyler Howes.
Generatiewisseling in de rally-raid wereld
Het afscheid van Benavides markeert een duidelijke verschuiving in het rally-raid landschap. In de afgelopen jaren hebben meerdere toonaangevende rijders zoals Toby Price, Sam Sunderland, Mathias Walkner en Pablo Quintanilla plaatsgemaakt voor een nieuwe generatie. Met Benavides’ vertrek blijft Ricky Brabec als een van de weinige vertegenwoordigers over van wat velen beschouwen als de gouden generatie rally-raid rijders uit de jaren 2010.
Hoewel Benavides afscheid neemt van competitief motorrijden, lijkt hij de motorsportwereld niet volledig te verlaten. “Ik hoop verbonden te blijven aan de KTM-familie, mijn broer Luciano te blijven steunen en op nieuwe manieren bij te dragen aan deze sport,” aldus Benavides. Zijn ervaring en kennis zouden in de toekomst waardevol kunnen zijn in rollen als adviseur, coach of teammanager.
Nalatenschap
Benavides laat een onuitwisbare indruk achter in de wereld van de rally-raid. Zijn technische vaardigheid, doorzettingsvermogen en sportieve mentaliteit hebben hem tot een van de meest gerespecteerde rijders in het circuit gemaakt. Zijn prestaties hebben de weg vrijgemaakt voor een nieuwe generatie Zuid-Amerikaanse rijders in een discipline die historisch werd gedomineerd door Europese en Noord-Amerikaanse talenten.
Met het vertrek van deze icoon begint een nieuw hoofdstuk in de rally-raid sport, waarin nieuwe kampioenen zullen opstaan om zijn erfenis voort te zetten. Voor de motorsportwereld betekent het afscheid van Kevin Benavides het einde van een tijdperk, maar zijn invloed op de sport zal nog lang voelbaar blijven.
Internationale online-onderdelenleverancier JMPB Onderdelen uit Dedemsvaart heeft zijn samenwerking met het grootste bromfietsevenement van Nederland, BromfieTTs, verlengd voor 2025. Het evenement, de JMPB BromfieTTs, vindt dit jaar plaats op zaterdag 6 september 2025, wederom tijdens het TABAC Classic GP weekend op het TT Circuit Assen. Met deze verlenging van het hoofdsponsorschap onderstreept JMPB Onderdelen zijn betrokkenheid bij het behoud en de promotie van de klassieke bromfiets en de rijke geschiedenis van het bromfietsen in Nederland.
Van jongensdroom tot wereldwijde brommerspecialist, sinds de oprichting in 2005 heeft JMPB Onderdelen zich gepositioneerd als specialist in klassieke brommeronderdelen. Nu, 20 jaar later, is JMPB niet meer weg te denken. Vanuit het moderne magazijn met meer dan 25.000 artikelen leveren ze onderdelen aan brommerliefhebbers en wederverkopers over de hele wereld. Wanneer je zoekt naar een zeldzaam maatwerkonderdeel of een technische tekening van jouw klassieke brommer, biedt JMPB een ongeëvenaard assortiment. Het toegewijde team is inmiddels gegroeid naar 17 enthousiaste medewerkers en deelt dezelfde passie als alle bromfietsliefhebbers. Samen werken ze dagelijks met liefde aan het leveren van de beste service en producten voor de klanten.
JMPB Onderdelen uit Dedemsvaart is de trotse hoofdsponsor van de jaarlijkse ‘TT voor bromfietsen’
Op zaterdag 6 september reizen bromfietsers vanuit alle windrichtingen weer af naar het TT Circuit voor het (her)beleven van hun ‘brommertijd’. De JMPB BromfieTTs is inmiddels uitgegroeid tot het grootste bromfietsevenement van Nederland. Mede dankzij de promotie van JMPB komen er ieder jaar meer bromfietsers uit het buitenland naar Assen om te ‘brommen op de TT-baan’.
Terug naar die onbezorgde brommertijd
Tijdens de JMPB BromfieTTs staat het TT-circuit de hele dag in het teken van de 50cc-tweewieler die jarenlang het straatbeeld in Nederland bepaalde. Onder leiding van een ervaren crew van ‘voorrijders’ beleven bromfietsbestuurders de legendarische TT-baan. Onder de bezoekers zijn volwassenen die ooit als puber op de brommer naar de TT gingen om de snelste motorracers ter wereld in actie te zien, echtparen die hun ‘verkering’ opnieuw beleven, opa’s met hun kleinzonen en groepen brommervrienden en -vriendinnen. Iedereen heeft een eigen herinnering aan de ‘onbezorgde brommertijd’ en beleeft deze opnieuw tijdens de JMPB BromfieTTs.
Voor meer informatie over het evenement kunt u terecht op de officiële website: www.bromfietts.nl. Het volledige programma van de TABAC Classic GP Assen, met vele races en bijzondere demonstraties van klassieke racewagens en motoren, en alles wat er tijdens het Classic weekend te beleven is, waaronder natuurlijk de JMPB BromfieTTS – is te vinden op: www.tabacclassicgp.com
Freddie Spencer werd gefotografeerd bij het hunebed van Rolde.
De TT is altijd een mooie gelegenheid om interviews met coureurs te maken. Alleen of samen met een collega. Voor mij springen twee interviews er duidelijk bovenuit. Die met de Amerikanen Freddie Spencer en Eddie Lawson.
Freddie Spencer is de laatste coureur die in één seizoen een wereldtitel behaalde in twee klassen. In 1985 werd hij kampioen in de 250cc en 500cc. Twee jaar eerder had hij de 500cc-titel ook al veroverd. Op dat moment loste hij Mike Hailwood af als jongste wereldkampioen in de zwaarste klasse. Die titel moest hij later afstaan aan Marc Márquez. Spencer – bijgenaamd Fast Freddie – startte in 72 GP’s en won er 27. Hij reed steeds op Honda. Eddie Lawson maakte in eigen land naam bij de Superbikes, voordat hij naar de Grands Prix ging. Hij reed in de GP’s uitsluitend in de 500cc en startte in 127 GP’s. Daarvan won hij er 31. Vier keer was hij de beste, in 1984, 1986, 1988 en 1989. Lawson begon op Yamaha en reed later ook nog op Honda en Cagiva. Toen we met Freddie Spencer spraken, bleek dat hij in een hotel in Rolde verbleef. Na een leuk gesprek met hem opperden we dat het ons wel aardig leek om foto’s te maken bij het hunebed van Rolde. Na hem uitgelegd te hebben wat een hunebed was werd hij enthousiast.
Dus wij met hem naar Rolde. Hij had een huurauto en volgde ons. Van een coureur verwacht je dat die er een stevig tempo op na zou houden, maar dat was bij Spencer niet het geval. Hij reed met een slakkengangetje. Of hij het Nederlandse verkeer niet vertrouwde, of dat hij niet gewend was aan een schakelauto, ik weet het niet, maar zijn uiterst rustige rijden in een auto verbaasde wel. Met een coureur achter je verwacht je niet continu in de spiegel te moeten kijken. Eddie Lawson stond bekend als een nukkige man, die niet al te veel met de media ophad. Hij stemde wel in met een interview en zette meteen de toon toen we bij hem aan tafel schoven: ‘Jullie krijgen vijftien minuten’. Hij zette zijn woorden kracht bij door met zijn horloge te gaan spelen. Het duurde niet al te lang of hij legde het horloge opzij. Op elke vraag antwoordde hij uitgebreid en hij leek het gesprek best aardig te vinden en maakte geen moment de indruk er een eind aan te willen maken. Uiteindelijk bleven we drie kwartier met hem praten. Waarom een half uur langer? Kennelijk hadden we het interview goed voorbereid en vond hij het wel een aardig gesprek.
Foto’s: NMBA
1 van 2
Eddie Lawson bleef een half uur langer praten dan hij vooraf had gezegd.
Freddie Spencer werd gefotografeerd bij het hunebed van Rolde.
Jan Boer op de TT
Jan Boer zag zijn eerste TT in 1964. Sindsdien miste hij slechts één keer. In dit jubileumjaar van de Dutch TT blikt hij op Motor.NL in meerdere delen terug op de geschiedenis van Nederlands bekendste sportevenement.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
