maandag 12 mei 2025
Home Blog Pagina 132

Exclusieve veiling bij Catawiki: de Capirossi Collection!

Door
Jelle Verstaen
-
0

Enkele weken geleden dook nog een Capirossi Desmosedici GP3 op een veiling op, vanaf deze week gaat een sensationele Capirossi-collectie onder de hamer. De Nederlandse veilingspecialist Catawiki heeft immers maar liefst vier unieke motoren uit de privécollectie van ‘Capirex’ te koop – van een exclusieve Honda CR 500 R, over twee prototypes, tot een heel bijzondere Vespa Capirex Edition. En dat is niet alles…

Honda CR 500 R

Aftrappen doen we met een heel bijzondere Honda CR 500 R, die in 2023 volledig naar de wensen van de drievoudige wereldkampioen is geboetseerd. Daarvoor kreeg Rappa Racing, een van de meest gelauwerde crossmotorbouwers in Europa, een 50th Anniversary Honda CRF 450 R ter beschikking. Naar goede gewoonte werd het viertaktblok meteen na aankomst uit het frame gehaald, en vervangen door een tweetakt-krachtbron die Capirossi zelf had uitgezocht. En dat bleek wel even een dingetje. Capirex’ oog was immers gevallen op een 500cc tweetaktblok van de CR 500 uit de late jaren 90, dat nogal wat aanpassingen aan het aluminium frame vergde. Voorts gingen uitlaat en demper op de schop, werden het gashendel en het filterhuis veranderd, én kreeg de motor een aangepaste ketting, schokdempers en elektronica. Kortom, een motor die volledig is gebouwd volgens Capirossi’s wensen en specs. En net daarom ook een stempel met zijn naam draagt op het frame. Een ongezien pareltje.

Piaggio – Vespa Special 144cc 4m Capirex Edition

Misschien nog specialer: het allereerste prototype van de Vespa Special 144cc 4m Capirex Edition dat ooit het levenslicht zag. Van dit model zijn uiteindelijk tien stuks vervaardigd, die stuk voor stuk zijn verkocht aan verzamelaars. Dit is geen exemplaar uit die reeks, wel het serienummer ’00’. Zeiden we al dat dit een uniek exemplaar was? Onder het knalrode kuipwerk van de Vespa Special steekt een versterkt frame dat steunt op schokdempers van respectievelijk Bitubo en VM Engineering. Daarin huist een 144cc blok met onder meer een Epoca 144R-cilinder, een Ellezeta-krukas en Sip-carters. Maar ook een Benelli-versnellingsbak, een FRT-koppeling en een 39mm Dell’Orto-carburateur. Deze indrukwekkende verschijning blaast zijn uitlaatnoot via een speciaal voor deze machine gebouwde en genummerde Dexter-uitlaat (met Capirex-logo!) naar buiten. De tubeless-velgen zijn omgord door Continental Racing-rubber, en een radiale Dexter-remset moet het gevaarte gecontroleerd tot een halt brengen. De kersen op de taart? Ledverlichting voor- en achteraan, een Alcantara zadel met Capirex-logo en een rits onderdelen van Carbon Italy. Ga dat zien… en horen!

Kawasaki KX 500 2T prototype

Een tweede pareltje uit de koker van Rappa Racing is dit Kawasaki KX 500 2T prototype. Die werd door de motorbouwer uit Cortemaggiore gekneed op basis van een viertakt Kawasaki KX 450 uit 2023. De modus operandi is gekend. Rappa Racing schroeft het viertaktblok eruit, en monteert op vraag van Capirossi een Kawasaki KX 500 tweetaktblok van de late jaren 90. Net zoals bij de CR 500 R dienden ook hier een pak aanpassingen gemaakt om de harttransplantatie in goede banen te leiden. Vervolgens moesten uitlaat en demper eraan geloven, kregen het gashendel en het filterhuis een update, en monteerde Rappa Racing een aangepaste ketting, schokdempers en elektronica. Ook deze creatie kreeg een stempel met Capirossi’s naam op het frame. Een extra troef: deze motor heeft amper gedraaid. En volgens de Italiaanse racer zelf hebben de noppenbanden nooit de grond geraakt. Belt u alvast even naar de bank?

Suzuki RM 250 2-stroke prototype Special Loris Capirossi

Of Loris Capirossi een fan is van Rappa Racing? Blijkbaar wel. Want ook de derde machine op deze veiling werd door Andrea Rapaccioli en Marco Bardetti onder handen genomen. Dit keer duwde Capirossi hen een viertakt Suzuki RM 450 uit 2023 in handen en vroeg hen om eenzelfde behandeling als zijn andere Rappa Racing-bolides. Exit viertaktblok, enter tweetaktkrijser. Maar ook: exit Suzuki, enter KTM! De heren kregen dit keer niet de opdracht om een ouder blok op te snorren. In de plaats daarvan gingen ze voor een tweetaktblok van KTM uit 2023. Ook voor deze telg dienden frame, uitlaat, demper, filterhuis, ketting, elektronica, ophanging en gashendel aangepast. Het resultaat kreeg de intussen gekende Capirossi-stempel op de ribben getatoeëerd. Dit volledig unieke bouwsel is slechts enkele minuten getest op een crossparcours. En is dus helemaal klaar voor een testrit door zijn nieuwe baasje. Al past deze telg misschien nog beter onder een glazen stolp in de living…

Bieden maar!

Zin om zelf mee te bieden op een van bovenstaande machines, Capirossi’s indrukwekkende Mercury 2D of Spada – Codatroca Monza TSS Barchetta of een Capirex helm, handschoenen of racepak? Rep je dan als de wiedeweerga naar Catawiki. De veiling van de Capirossi Collection start vandaag en zal eindigen op zondag 8 september, na de GP van Misano. Veel succes! O ja, na de koop mag je de motoren ophalen in Monaco – drie keer raden wie daar woont…

Dusseldorp Automotive breidt uit met overname MR Motoren

Door
Redactie
-
0

Met de overname van MR Motoren B.V. in Barendrecht breidt Dusseldorp Automotive haar BMW Motorrad activiteiten verder uit naar de regio Zuid-Holland. Afgelopen donderdag 29 augustus jl. heeft Dusseldorp alle aandelen verworven in één van de grootste BMW Motorrad dealers in Nederland.

Het bedrijf MR Motoren B.V. is opgericht door Marcel Kremers en Rob de Ruiter. Sinds 2014 zijn zij BMW Motorrad dealer. Na de overname blijven Marcel en Rob werkzaam in het bedrijf. “De verkoop van ons bedrijf was geen eenvoudige keuze, maar wel het beste voor de toekomst. In de branche verandert er nu en in de komende jaren erg veel en daar willen we tijdig op inspelen. We werken met een groep zeer betrokken medewerkers en voor hen is de continuïteit geborgd vanwege de overname door Dusseldorp. Rob en ik blijven werkzaam in het bedrijf dat we samen met Dusseldorp verder willen laten groeien”, aldus Marcel Kremers.

Sinds 2019 is Dusseldorp dealer van BMW Motorrad in Alkmaar. De overname van MR Motoren is een welkome aanvulling voor de regio Zuid-Holland, waar Dusseldorp al BMW en MINI dealervestigingen heeft in Brielle, Den Haag, Schiedam en Wateringen. Daarnaast heeft Dusseldorp onlangs de BMW en MINI dealerbedrijven van Breeman in Rotterdam overgenomen. “De overname van MR Motoren past helemaal in onze strategie om een dedicated partner van de BMW Group te zijn”, meldt Richard Dusseldorp. “Wij hebben vertrouwen in de merken BMW, MINI en BMW Motorrad en willen de komende jaren de dienstverlening en het mobiliteits-aanbod voor onze klanten verder ontwikkelen.”

Dusseldorp Automotive startte in 1959 als eerste officiële BMW-dealer van Nederland in Apeldoorn. In de jaren die volgden, vestigde Dusseldorp zich in Deventer en door overnames groeide het bedrijf door met vestigingen in Zwolle (2012), Alkmaar, Hoorn en Oostzaan (2016), Den Haag (2019) en Assen en Groningen (2022). Eind 2023 breidde Dusseldorp verder uit in Zuid-Holland met de vestigingen in Brielle, Schiedam, Wateringen en vanaf 1 november in Rotterdam-Noord en Rotterdam-Zuid. Sinds december 2019 is BMW Motorrad in Alkmaar onderdeel van Dusseldorp Automotive.

Tom Crooijmans, Head of BMW Motorrad Nederland, ondersteunt de overname van MR Motoren door Dusseldorp Automotive. “Verdere consolidatie draagt bij aan de schaalgrootte die gewenst is om voorop te blijven lopen in professionaliteit, digitalisatie en duurzaamheid. Wij kunnen ons netwerk in de breedte daarmee uitbreiden om de best mogelijke dienstverlening aan onze klanten te verlenen, nu én in de toekomst. Wij waarderen de manier waarop de partijen met elkaar tot overeenstemming zijn gekomen.”

MR Motoren zal met terugwerkende kracht per 1 januari 2024 onderdeel worden van Dusseldorp Automotive.

Dixon wint op Aragón in onvoorspelbaar Moto2-seizoen

Door
Asse Klein
-
0

Jake Dixon is de rijder in vorm in de Moto2 en pakte op Motorland Aragón zijn tweede overwinning van het seizoen. Door zijn goede reeks stijgt de Brit snel in het kampioenschap, terwijl de titelkandidaten telkens punten laten liggen. Zonta van den Goorbergh finishte na een sterke slotfase als veertiende, terwijl Bo Bendsneyder vroeg in de race ten val kwam.

Sergio Garcia reed een goede en constante eerste seizoenshelft. De 21-jarige coureur – die bezig is aan zijn tweede seizoen in de Moto2 – gaat praktisch het hele seizoen al aan de leiding in het wereldkampioenschap. Toch bleek het (nog) niet genoeg om een MotoGP-zitje af te dwingen, terwijl hij Ai Ogura, Somkiat Chantra en Fermín Aldeguer in 2025 wel naar de koningsklasse ziet gaan. De jonge Spanjaard had het hier mentaal moeilijk mee, vertelde zijn MT Helmets – MSI teammanager in Aragón. Het was ook te zien in de resultaten. Garcia werd veertiende op de Red Bull Ring en twee weken later in Aragón kwalificeerde hij zich na een stevige crash pas als dertigste. Jake Dixon is een rijder die na de zomerstop wel in vorm is. De Brit mocht vanaf pole position vertrekken met Diogo Moreira en Arón Canet naast hem op de eerste startrij. Garcia had het geluk dat de overige rijders in de top-vijf – Ogura, Joe Roberts, Alonso López en Aldeguer – in het kampioenschap ook niet van de eerste twee startrijen mochten vertrekken. Het geeft tevens aan hoe onvoorspelbaar de Moto2-klasse momenteel is.

Dixon trekt vorm door

In de race bleek het niet veel beter te gaan voor Garcia; hij bleef in het achterveld bungelen. Uiteindelijk zocht de jonge Spanjaard – nadat hij ook nog een long lap penalty had gekregen – vroegtijdig de pits op. De schade in het kampioenschap bleef beperkt omdat de nummer twee in het WK én zijn MT Helmets – MSI teamgenoot Ogura niet verder kwam dan de achtste plaats. Hierdoor blijft Garcia de leider in het kampioenschap, maar de jonge Spanjaard zal zijn vorm wel snel moeten zien terug te vinden wil hij aanspraak maken op de wereldtitel.

Aan kop ontstond er in de openingsfase een kopgroep van zeven rijders. Dixon en Tony Arbolino deden het meeste kopwerk. Dat was opvallend, aangezien de nummer twee (Arbolino) en nummer vier (Dixon) van vorig jaar een moeizame eerste seizoenshelft kenden. Deniz Öncü maakte verrassend ook deel uit van de voorste groep. Het was de eerste keer dat de Turkse rijder zich in de voorste gelederen van een Moto2-race liet zien. Öncü reed op een derde plaats toen Aldeguer hem probeerde te passeren. Het duo kwam met elkaar in contact, waardoor Aldeguer met een highsider ten val kwam. Het incident zorgde ook voor een breuk in de voorste groep. Dixon en Arbolino wisten vanaf dat moment steeds verder weg te rijden. In de slotfase had Dixon nog iets extra’s. De Brit scoorde zijn vierde podiumplaats op rij en zijn tweede zege van het seizoen. Dixon heeft de laatste vier races veruit de meeste punten behaald en stijgt daardoor hard in het klassement. Omdat de koplopers in het kampioenschap telkens punten laten liggen, kan Dixon zich nog zomaar gaan bemoeien in de zeer onvoorspelbare Moto2-titelstrijd. En dat terwijl Dixon vanwege een blessure en tegenslagen pas in de zesde race van het seizoen zijn eerste WK-punten van het jaar behaalde. Arbolino scoorde zijn eerste podiumplaats van het seizoen. Öncü – die volgend jaar Collin Veijer als teamgenoot bij Red Bull KTM Ajo krijgt – werd knap derde. Roberts verloor dure punten door een crash in de laatste ronde terwijl hij op een achtste plaats reed. Het was tevens opvallend dat er geen Boscoscuro-rijder op het podium eindigde, nadat het Italiaanse chassis aan het begin van het seizoen nog zo dominant was op de Pirelli-banden, die sinds dit jaar worden gebruikt.

Sterke slotfase

Zonta van den Goorbergh mocht als achttiende aan de race beginnen. De 18-jarige coureur zette de snelste tijd neer in Q1, maar kon deze snelle rondetijd niet evenaren in Q2. In de race viel Van den Goorbergh in de openingsronde terug naar een tweeëntwintigste plaats. Het tempo van de RW-Idrofoglia Racing GP-rijder was goed, vooral in het laatste deel van de race. Van den Goorbergh begon posities te winnen en aansluiting te vinden met de puntenposities. De jonge Brabander ging als zestiende de laatste ronde in, maar wist Mario Aji nog te passeren. En door de crash van Roberts finishte Van den Goorbergh zelfs op een veertiende plaats, wat hem twee WK-punten opleverde. Het is de zesde keer – uit twaalf races – dat hij dit seizoen WK-punten scoort.

Bo Bendsneyder kwam goed voor de dag tijdens de trainingen. De Rotterdammer kwalificeerde zich als dertiende, maar kon in de race geen voordeel halen uit zijn goede startpositie. Bendsneyder kwam in de eerste ronde ten val. Barry Baltus scoorde voor het eerst sinds de tweede Grand Prix in Portugal weer eens punten, nadat hij tijdens de openingsronde in Qatar tweede was geworden. De Belg in Nederlandse dienst passeerde als dertiende de eindstreep.

UITSLAGEN EN TUSSENSTAND

Moto2 Aragón: 19 ronden = 96,463 km

1. Jake Dixon (GB), Kalex, 35.54,402; 2. Tony Arbolino (I), Kalex, +1,779; 3. Deniz Öncü (TR), Kalex, +5,479; 4. Alonso Lopez (E), Boscoscuro, +9,190; 5. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +11,098; 6. Somkiat Chantra (TH), Kalex, +13,060; 7. Marcos Ramirez (E), Kalex, +16,494; 8. Ai Ogura (JP), Boscoscuro, +18,672; 9. Darryn Binder (ZAF), Kalex, +19,757; 10. Celestino Vietti (I), Kalex, +21,301; 11. Filip Salac (CZ), Kalex, +24,737; 12. Ayumu Sasaki (JP), Kalex, +25,415; 13. Barry Baltus (BE), Kalex, +27,797; 14. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +28,493; 15. Mario Aji (ID), Kalex, +29,694; DNF. Bo Bendsneyder (NL), Kalex.

Racegemiddelde winnaar: 161,1 km/h

Snelste ronde (16e): Jake Dixon (GB), Kalex, 1.52,597 = 162,3 km/u

WK-Stand na 12 van 20 Races

Positie Coureur Team Punten
1 Sergio Garcia Boscoscuro 162
2 Ogura 150
3 Lopez 133
4 Roberts 130
5 Dixon 119
6 Fermin Aldeguer Boscoscuro 112
7 Vietti 102
8 Gonzalez 102
9 Aron Canet Kalex 91
10 Arbolino 81
22 Van den Goorbergh 20
24 Bendsneyder 7

Knappe tweede plaats voor Collin Veijer

Door
Asse Klein
-
0

Collin Veijer behaalde in een Moto3-race met lastige baancondities een knappe tweede plaats op Motorland Aragón. Alleen José Antonio Rueda was mede door zijn bandenkeuze te sterk voor de Nederlander. De Spanjaard pakte zijn eerste Grand Prix-zege. Met zijn zesde podiumplaats van het seizoen steeg Veijer naar de tweede plaats in het wereldkampioenschap.

Collin Veijer reisde met goede herinneringen af naar Motorland Aragón. De laatste keer dat de Staphorster daar reed in 2022 won hij – met een mooie inhaalactie in de laatste bocht – de tweede Red Bull MotoGP Rookies Cup-race. Daarnaast kreeg Veijer tijdens dat weekend te horen dat hij in 2023 een Grand Prix-rijder ging worden bij Liqui Moly Husqvarna Intact GP. Tijdens de race van 2024 mocht David Alonso vanaf pole position vertrekken. De 18-jarige kampioenschapsleider was ruim sneller dan de rest. José Antonio Rueda klokte een tweede tijd en was vier tienden langzamer dan de poletijd. Nummer drie David Muñoz – die Veijer volgend jaar gaat vervangen bij Liqui Moly Husqvarna Intact GP – moest een seconde toegeven op Alonso. Gedurende de kwalificatie gingen de rondetijden in rap tempo omlaag. Veijer wist zich in de slotfase als één van de weinigen niet te verbeteren en dat kwam hem duur te staan. De Nederlander zakte in de slotminuut van de voorlopige eerste startrij naar een negende positie op de grid. Zijn grootste concurrenten voor de tweede plek in het wereldkampioenschap hadden ook geen geweldige uitgangspositie. Daniel Holgado kwalificeerde zich als zevende en Iván Ortolá mocht als tiende aan de race beginnen.

Knappe inhaalrace

Tijdens de kwalificatie waren er mede door het nieuwe asfalt – wat weinig grip bood – al veel crashes geweest. In de nacht van zaterdag op zondag was er veel regen gevallen. Bij aanvang van de race waren er naast de ideale lijn nog veel natte plekken. Ook lag er veel vuil op de baan. In alle opzichten verraderlijke en lastige omstandigheden waar de coureurs rekening mee dienden te houden. Veijer moest ook nog eens starten op het natte en vuile gedeelte. Na de eerste bocht reed de Nederlander op een elfde plaats. Meteen werd duidelijk dat er nog niet voluit gereden kon worden. Polesitter Alonso kon zich verreweg het snelst aanpassen aan deze lastige omstandigheden en reed in de openingsronde anderhalve seconde weg. Daarachter ontstond er een groep van zes rijders. Veijer miste in eerste instantie de aansluiting, maar wist het gat te overbruggen door de snelste raceronde te noteren. De Nederlander nam een groot aantal rijders in zijn slipstream mee. Het tempo ging steeds verder omhoog, omdat de baan door de toenemende zon snel opdroogde. Veijer wist zich snel door de groep te werken en binnen de kortste keren reed hij op een tweede plaats. De Staphorster schudde met zijn hoge tempo de concurrentie gelijk van zich af. Het gat naar Alonso was op dat moment ruim twee seconden.

Goede zaken in het klassement

De Nederlander bleef de snelste rondetijden draaien en wist met nog zes ronden te gaan het achterwiel van de leider in het wereldkampioenschap te vinden. Veijer passeerde de Colombiaan meteen. Ondertussen kwamen ook Rueda en Luca Lunetta – beiden voorzien van een harde achterband – opzetten en maakten er een kopgroep van vier van. Alonso had in de beginfase van de race te veel van zijn medium achterband gevraagd. Rueda nam de leiding van Veijer over. De kopgroep van vier werd vervolgens alweer uit elkaar gereden. Veijer deed er alles aan om Rueda te volgen, maar de jonge Spanjaard was met zijn harde band iets te snel. De 19-jarige coureur reed net als Alonso met een medium achterband. Rueda hield de leiding vast en behaalde zijn eerste Grand Prix-zege, terwijl Veijer een knappe tweede plaats behaalde. Veijer: ‘Ik had gezien de condities vooraf niet gedacht dat ik voor het podium kon strijden. De omstandigheden waren erg lastig. Iedere bocht moest je 100% focus houden om niet te crashen. We hadden geen harde achterband meer, dus ik moest op de medium rijden. Mijn band was in de laatste ronden echt op. Met een harde band hadden we denk ik kunnen winnen, maar ik ben blij met dit resultaat.’ Het was zijn zesde podiumplaats in 2024. Lunetta bekroonde zijn sterke optreden met een derde plek. Het was de eerste podiumplaats van de Italiaan, die bezig is aan zijn debuutjaar in de Grand Prix. Alonso moest genoegen nemen met een vierde plaats. Veijer deed ook goede zaken in het wereldkampioenschap. De Husqvarna-rijder schoof op naar de tweede plaats in het klassement, mede omdat Holgado (P9) en Ortolá (P12) niet goed scoorden. Maar Alonso lijkt met een voorsprong van 75 punten niet meer van de Moto3 wereldtitel af te houden. Al ziet Veijer het zelf niet als onmogelijk. ‘Zeg nooit nooit, maar mijn focus is om iedere race goed af te werken en telkens het maximale resultaat eruit te halen’, vertelde hij kort na de race.

UITSLAGEN & TUSSENSTAND

Moto3 Aragón: 17 ronden = 86,309 km

1. José Antonio Rueda (E), KTM, 34.51,635; 2. Collin Veijer (NL), Husqvarna, +1,985; 3. Luca Lunetta (I), Honda, +3,556; 4. David Alonso (CO), CFMoto, +4,942; 5. Joel Kelso (AU), KTM, +8,503; 6. Taiyo Furusato (JP), Honda, +13,628; 7. David Muñoz (E), KTM, +16,692; 8. Xavi Zurutuza (E), KTM, +17,029; 9. Daniel Holgado (E), GasGas, +17,165; 10. Matteo Bertelle (I), Honda, +17,578; 11. Adrian Fernandez (E), Honda, +19,026; 12. Ivan Ortolá (E), KTM, +20,422; 13. Stefano Nepa (I), KTM, +23,417; 14. Tatsuki Suzuki (JP), Husqvarna, +23,532; 15. Joel Esteban (E), CFMoto, +23,594.

Racegemiddelde winnaar: 148,5 km/u

Snelste ronde (10e): José Antonio Rueda (E), KTM, 2.01,193 = 150,8 km/u

WK-Stand na 12 van 20 Races

Positie Coureur Punten
1 Alonso 237
2 Veijer 162
3 Ortolá 157
4 Holgado 156
5 Muñoz 117
6 Rueda 99
7 Fernandez 90
8 Ryusei Yamanaka (JP) 85
9 Kelso 83
10 Angel Piqueras (E) 73

Marc Márquez domineert in Aragón

Door
Asse Klein
-
0

Na bijna drie jaar – exact 1.043 dagen – wist Marc Márquez weer een Grand Prix-race te winnen, nadat hij een dag eerder ook zijn eerste Ducati-zege in de Sprint had behaald. De Spanjaard domineerde op de lastige baancondities van Motorland Aragón zoals hij in zijn gouden Honda-jaren deed. Het mag na al zijn blessures en tegenslagen van de afgelopen jaren gezien worden als de grootste comeback in de koningsklasse ooit.

Na een jaar van afwezigheid werd er dit jaar weer een Grand Prix georganiseerd op Motorland Aragón in Spanje. Tijdens de laatste race in 2022 werd Enea Bastianini in dienst van Gresini Racing de winnaar, nadat hij Pecco Bagnaia in de slotronde versloeg. En ook in deze editie zou een Gresini Racing-rijder de hoofdrol spelen. Dit jaar zijn de Ducati GP24-motoren van Bagnaia, Jorge Martin en Bastianini praktisch onverslaanbaar. Het verschil met de GP23-Ducati’s is groter dan vorig jaar, toen rijders met een GP22-Ducati nog regelmatig een race konden winnen. Voorafgaand aan de Grand Prix van Aragón was Aprilia-rijder Maverick Viñales de enige niet-GP24-Ducati-rijder die een hoofdrace wist te winnen. Marc Márquez was na zijn overstap naar Ducati (GP23) al wel een aantal keer dicht bij een zege. In de Grand Prix van Amerika en Duitsland begon de achtvoudig wereldkampioen – vanwege zijn vele successen in het verleden – als kanshebber, maar slaagde hij er om verschillende redenen niet in om te winnen. Een belangrijke reden was dat de GP24-Ducati-motoren gewoon te sterk waren. Bagnaia en Martin roemden dit jaar al meermaals de snelheid van Márquez en dan vooral in de linkerbochten. Een kwaliteit waar hij gedurende zijn hele carrière al om bekend staat. Motorland Aragón is net als het Circuit of The Americas en de Sachsenring een baan die meer linker- dan rechterbochten kent. Die layout ligt Márquez perfect, wat te zien is aan zijn vijf zeges die hij er in het verleden al met Repsol Honda behaalde. De voortekenen waren gunstig dat de Gresini Racing-rijder mogelijk ook op zijn thuiscircuit kon gaan winnen met een Ducati. Márquez gaf tijdens de voorgaande Grand Prix in Oostenrijk al aan dat zijn gevoel met de GP23-Ducati beter dan ooit was. Door een crash in de Sprint en een slechte start in de race kon hij daar zijn snelheid nog niet omzetten in een gevecht voor de overwinning.

Machtsvertoon

Motorland Aragón was voorzien van een nieuwe asfaltlaag. Het nieuwe wegdek gaf weinig grip. Dit werd versterkt door de regen en vuil die iedere nacht weer op de baan kwam. Veel rijders hadden moeite met de condities en klaagden dat ze praktisch in iedere bocht het gevoel hadden om de voorkant van hun motor te verliezen. Een rijder die bekend staat om zijn uitstekende aanpassingsvermogen wanneer de omstandigheden anders dan anders zijn, is Márquez. Na vrijdag al constant de snelste tijden te hebben geklokt, liet de Spanjaard in de kwalificatie een staaltje machtsvertoon zien wat zelden in de huidige MotoGP wordt vertoond. MM93 was maar liefst 0,8 seconde sneller dan de concurrentie en veroverde daarmee zijn tweede pole position van het seizoen. Met zijn stuurmanskunsten – voornamelijk in linkerbochten – en aanpassingsvermogen in lastige baancondities maakte Márquez het verschil. Pedro Acosta kwalificeerde zich via Q1 verrassend als tweede voor titelkandidaten Bagnaia en Martin. Later op de dag in de Sprint pakte Márquez de kopstart en reed onbedreigd naar zijn eerste zege in dienst voor Ducati. Het was goed te zien dat de 31-jarige coureur in sommige bochten duidelijk sneller was dan zijn concurrenten. Márquez – opgegroeid in het nabijgelegen Cervera – kon zijn eerste Ducati-overwinning vieren met de vele fans die speciaal voor hem naar Aragón waren gekomen. Een emotioneel moment voor de achtvoudig wereldkampioen, aangezien hij tussen 2020 en 2023 zware tegenslagen heeft gekend en door zijn bovenarmblessure een aantal keer dicht bij het einde van zijn carrière was.

Het veld achter Márquez was al snel uit elkaar gevallen met Martin alleen op de tweede plek en Acosta eenzaam op de laatste podiumplaats. Acosta liet zijn enorme talent zien, door zich na een heel moeizaam weekend in Oostenrijk te herstellen met een podiumplaats op deze gladde baan. Voor Martin was het geen groot probleem dat Márquez de Sprint won, aangezien hij (nog) geen directe bedreiging vormde in het wereldkampioenschap. Bagnaia is dat wel en die werd na een moeizame Sprint slechts negende, waardoor Martin de leiding in de tussenstand weer overnam. De regerend wereldkampioen had een slechte start, omdat hij op het vuile deel van de baan moest vertrekken. Maar ook gedurende de Sprint viel de Italiaan steeds verder terug vanwege een probleem met de banden en werd ‘zelfs’ verslagen door Fabio Quartararo met een Yamaha. Alex Márquez (P4) en Miguel Oliveira (P5) zorgden ervoor dat er in de Sprint geen enkele fabrieksrijder in de top-vijf finishte.

1.043 dagen

Ook in de race was Marc Márquez geweldig weg. In de tweede ronde viel eigenlijk al de beslissing. Martin deed een late uitremactie bij Acosta voor de tweede plaats. Beide rijders gingen wijd en verloren kostbare seconden op Márquez. Even later wist Martin wel Acosta van zich af te schudden, maar MM93 liep alleen maar verder uit. Zowel in de Sprint als de race reed Márquez van start tot finish aan de leiding, waardoor hij na 1.043 dagen zijn indrukwekkende en perfecte weekend met zijn eerste Grand Prix-zege afsloot. Martin werd opnieuw tweede, terwijl zijn concurrent Bagnaia de finishlijn niet haalde. Net als in de Sprint kwam Bagnaia slecht weg op het vuile deel van de baan. De regerend wereldkampioen wist wel naar voren te komen en haakte aan bij Alex Márquez in de strijd om de derde plaats. De jongere Márquez maakte een remfout. Bagnaia haalde hem in de daaropvolgende bocht buitenom in. De Gresini Racing-rijder zat nog wel aan de binnenkant. Márquez raakte de achterkant van de Ducati van Bagnaia, waardoor ze beiden hard ten val kwamen. Gelukkig kwamen de rijders er zonder breuken vanaf, al verschilden ze wel van mening over het voorval. Alex Márquez gaf aan ‘Pecco niet gezien te hebben en dat hij de lijn dichtgooide’. Bagnaia zag dat compleet anders: ‘Het is onmogelijk dat hij mij niet gezien heeft. Ik had veel meer snelheid, genoeg om hem in te halen. Ik hoorde hem zelfs nog accelereren voordat hij mij raakte. Ik vind het een rare actie van hem.’ Nadat beide rijders bij de racedirectie hun verhaal hadden gedaan, werd er geen straf uitgedeeld. Acosta profiteerde van het voorval en werd opnieuw derde. Naast Marc Márquez werd Martin de grote winnaar van het weekend, die een achterstand van vijf punten wist om te buigen naar een voorsprong van 23 punten in het wereldkampioenschap. Johann Zarco werd uitgeroepen tot de ‘Man van de dag’ op vrijdag. De Fransman kwam in actie met diverse nieuwe onderdelen op zijn RC213V. Het harde ontwikkelingswerk van de Japanse fabrikant werd beloond met een klein succesje. Zarco wist een achtste tijd te klokken in de training, waardoor hij zich als eerste Honda-rijder in 2024 rechtstreeks wist te plaatsen voor Q2. De ervaren coureur zou zich als tiende kwalificeren, maar kon dit resultaat niet omzetten in goede uitslagen. Zarco viel in de openingsronde van de Sprint en werd ondanks veel crashes pas dertiende in de race. Ook de overige Honda-rijders reden weer in het achterveld. Voorlopig lijkt Zarco’s goede startplek voor Honda nog een toevalstreffer te zijn geweest.

Veranderingen voor 2025

De laatste jaren was de MotoGP-kalender qua locaties en volgorde van evenementen redelijk gelijk. Ook al is er nog geen officiële 2025-kalender, toch worden er een groot aantal veranderingen verwacht. Een aantal wijzigingen zijn al bekend. De Grand Prix van Groot-Brittannië wordt verplaatst van augustus naar eind mei, waarschijnlijk met als doel om meer publiek te trekken tijdens het ‘Bank Holiday’-weekend waar de Engelsen met maandag een extra vrije dag hebben. De afgelopen edities vielen de toeschouwersaantallen tegen. Daarnaast werd bekend dat de Tsjechische Grand Prix in Brno terugkeert. De race was vanwege het slechte asfalt en verouderde faciliteiten in 2021 van de kalender verdwenen. Het circuit van Brno heeft onlangs een nieuwe eigenaar gekregen – Karel Hubáček – die gaat investeren in het moderniseren van het circuit. Dit zorgde ervoor dat Dorna en de FIM deze voorheen populaire Grand Prix graag weer van 2025 tot en met 2029 in het wedstrijdprogramma wilden zetten. Waarschijnlijk wordt deze race begin augustus – net voor de GP van Oostenrijk en in het voormalige weekend van de GP van Groot-Brittannië – verreden. Er bestaat een grote kans dat dit ten koste gaat van de Grand Prix van Portugal of één van de vier Spaanse GP’s.

De openingsronde van het seizoen zal vanwege de Ramadan niet in Qatar plaatsvinden. Deze eer gaat naar het Thaise Chang International Circuit waar het seizoen 2025 van 28 februari tot en met 2 maart zal beginnen. Dat betekent dat Somkiat Chantra zijn MotoGP-debuut gaat maken tijdens zijn thuisrace. De huidige Moto2-rijder wordt volgend jaar namelijk de vervanger van Takaaki Nakagami bij Idemitsu LCR Honda. Chantra wordt de eerste Thaise rijder ooit in de koningsklasse. Nakagami gaat zijn opgedane ervaring na zeven MotoGP-seizoenen inzetten als HRC Honda-testrijder. De Japanner zal de naaste collega van Aleix Espargaró worden, die deze rol ook gaat vervullen met als doel om de Honda-coureurs verder naar voren te brengen.

Fermin Aldeguer zal in 2025 ook definitief zijn MotoGP-debuut gaan maken als coureur van Gresini Racing naast Alex Márquez. Begin dit jaar werd al bekend dat Aldeguer een tweejarig Ducati-contract had getekend, maar het was nog niet bekend voor welk team de 19-jarige Spanjaard zou gaan uitkomen. Wie niet verder gaat in zijn huidige functie als teammanager van Trackhouse Racing is Wilco Zeelenberg. Teamdirecteur Davide Brivio legde het als volgt uit: ‘We hebben besloten om in de toekomst te kiezen voor een andere richting. Het is een zakelijk beslissing, maar dit soort situaties zijn altijd lastig. Helemaal na wat Wilco allemaal heeft opgebouwd met het team.’ Brivio werd dit jaar na zijn Formule 1-avontuur toegevoegd aan Trackhouse Racing. De beslissing lijkt het probleem van ’twee kapiteins op één schip’ op te lossen. Of Zeelenberg een andere rol in de MotoGP gaat vervullen is op dit moment nog niet bekend. Maar eerst gaat het MotoGP-circus – inclusief Zeelenberg – zich opmaken voor een dubbele ronde op het Misano World Circuit Marco Simoncelli. Er wordt twee keer achter elkaar – met een weekend rust – op het Italiaanse circuit gereden, omdat de Grand Prix van India en Kazachstan dit jaar vanwege verschillende redenen niet door konden gaan.

UITSLAGEN

Sprint 11 ronden = 55,847 km

1. Marc Márquez (E), Ducati, 19.50,034; 2. Jorge Martin (E), Ducati, +14,904; 3. Pedro Acosta (E), KTM, +6,694; 4. Alex Márquez (E), Ducati, +9,950; 5. Miguel Oliveira (PT), Aprilia, +11,749; 6. Brad Binder (ZAF), KTM, +14,144; 7. Enea Bastianini (I), Ducati, +14,291; 8. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +18,836; 9. Pecco Bagnaia (I), Ducati, +20,298.

Racegemiddelde winnaar: 168,9 km/u

MotoGP: 23 ronden = 116,771 km

1.M. Marquez (E), 41.47,082; 2. Martin, +4,789; 3. Acosta, +14,904; 4. Binder, +16,459; 5. Bastianini, +18,776; 6. Franco Morbidelli (I), Ducati, +50,549; 7. Marco Bezzecchi (I), Ducati, +24.759; 8. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +37,159; 9. Alex Rins (E), Yamaha, +39,420; 10. Aleix Espargaro (E), Aprilia, +40,602; 11. Takaaki Nakagami (J), Honda, +41,782; 12. Augusto Fernandez (E), KTM, +42,083; 13. Johann Zarco (F), Honda, +43,264; 14. Joan Mir (E), Honda, +49,735; 15. Jack Miller (AU), KTM, +55.966

Racegemiddelde winnaar: 167,6 km/u

Snelste ronde (9e): M. Márquez, 1.48,186 = gem. 168,9 km/uur

STAND MOTOGP NA 24 RACES

MotoGP Stand

Positie Coureur Nationaliteit Team Punten
1 Jorge Martin E Ducati 299
2 Pecco Bagnaia I Ducati 276
3 Marc Márquez E Ducati 229
4 Enea Bastianini I Ducati 228
5 Pedro Acosta E KTM 148
6 Brad Binder ZAF KTM 145
7 Maverick Viñales E Aprilia 139
8 Aleix Espargaró E Aprilia 119
9 Fabio Di Giannantonio I Ducati 112
10 Alex Márquez E Ducati 104
11 Franco Morbidelli I Ducati 83
12 Marco Bezzecchi I Ducati 82
13 Miguel Oliveira POR Aprilia 60
14 Fabio Quartararo F Yamaha 51
15 Jack Miller AUS KTM 48

Voortdurende gedaantewisseling van Jeroens Kawasaki Z1-900

Door
Floris Velthuis
-
0

Als er een trofee zou zijn voor motor die het vaakst in Bigtwin heeft gestaan? Dan komt Jeroens Kawasaki Z1-900 zeker in aanmerking voor een nominatie! Jeroen heeft de motor al ruim 40 jaar in zijn bezit en de motor is in die periode diverse keren onherkenbaar verbouwd. Van klimrekchopper tot caféracer! Jeroen vertelt nu hoe zijn ouwe trouwe vierpitter de voortdurende metamorfose heeft ondergaan.

Mr. Blue Sky: Murray en Simon laten het ietwat uit de hand lopen…

De Kawa kwam ooit als standaard, schade-exemplaar in zijn bezit. Maar dat zou niet lang duren, want choppers werden populair in Nederland en Jeroen volgde de mode. “In 1983 kwamen er lange vorkpoten in die werden verlengd met zelf gelaste bussen. De motor stond helemaal achterover, een echte klimrek-chopper. De motor is zes keer volledig verbouwd, waarvan al drie gedaantes in Bigtwin hebben gestaan. Dit is dus de vierde keer! In 1997 werd het blok in een Zodiac chopper-frame gelepeld. De motor moest daardoor opnieuw gekeurd worden als Eigenbouw. Toen de keurmeester de chopper zag grapte hij dat ik er beter een hometrainer van kon maken, omdat het geval nooit langs de keuring zou komen. Op niet minder dan 52 punten werd het project afgekeurd. Wist ik veel dat je de uitlaat voor de keuring helemaal moest afknijpen met purschuim en staalwol… De tweede keer kwam m’n motor glansrijk door de keuring. Wat nou, ‘hometrainer’? In de loop der jaren veranderde mijn smaak en de Kawa veranderde mee. In 2019 stond ‘ie in Bigtwin als crème-witte caféracer”, vertelt Jeroen.

Nieuwe start

Jeroen heeft een eigen sportschool, die het tijdens de pandemie zwaar te verduren had. Jeroen: “Door Corona is mijn zaak technisch failliet geweest. Inmiddels heb ik gelukkig een doorstart gemaakt met een nieuw en modern concept. Maar je kunt wel stellen dat ik in die periode veel stress heb gehad. Het opbouwen van de Kawa was in die periode een uitlaatklep voor me. De vorige versie – de witte caféracer – zag er op zich goed uit, maar technisch waren er wat mankementen. De stuureigenschappen lieten te wensen over, omdat het blok niet precies in lijn stond met het achterwiel. Ook de bedrading gaf problemen: dat zag er uit als een bekend Italiaans gerecht dat onder het zadel zat geperst. De remmen hadden aandacht nodig. De uitlaten, die eigenlijk niet mooi waren gelast, rammelden tegen een framebuis aan. Tenslotte zaten er nog dikke chopperwielen in, die niet lekker de bocht in wilden. Het was dus tijd om helemaal opnieuw te beginnen.”

Smalle velgen

Met hulp van Marcel Ebbes van Beast Motoren werd Jeroens motor opnieuw opgebouwd, waarbij niet alleen optisch alles is veranderd, maar ook vooral technisch! “Tijdens het bouwen liep ik telkens tegen problemen aan en ik heb veel feedback en hulp gehad van anderen”, vertelt Jeroen. “Het frame is naar de fameuze framebouwer Nico Bakker in Heerhugowaard gebracht, waar zijn schoonzoon Iwan zorgde voor de nodige aanpassingen. Zo werd de achterbrug-ophanging verbeterd, maakte hij valbeugels en deed kleine aanpassingen aan het frame. Met zijn 76 jaar is Nico nog elke dag met zijn team bezig aan motoren en dat is bewonderenswaardig”, vindt Jeroen. “Kawasaki-expert Jan Smit in Assendelft (Jan Smit’s Powerparts) heeft het blok geheel gereviseerd. Het blok is in delen gespoten. Jan heeft nog voor de in de dragracewereld legendarische Henk Vink een dragbike gebouwd. Hij zet zo’n Kawasaki-blok met de ogen dicht in elkaar. De wielen moesten er ook aan geloven. Ik heb de naven naar Haan Wheels gebracht en die spaakte er twee smalle 17 inch velgen omheen. Deze zijn een stuk groter dan de oude chopperwielen en dit zijn de goede maten voor een scherp en sportief sturende motor.”

Eye catchers

Jeroen: “De belangrijkste veranderingen zitten in… eigenlijk alles! Naast het frame, de wielen en de remmen, zit er een ander stuur op, een nieuw Koso dashboard met 24 functies, nieuwe bedrading, andere zijkapjes en ook is alles opnieuw gespoten.” Enkele bestaande onderdelen, zoals de Z1000 tank uit 1977 met het originele logo mochten blijven. Al voor een van de vorige versies werd de koppeling open gewerkt. Dit ziet er gaaf uit en ook dit was een blijvertje. Het spuitwerk is spectaculair! De Spuiter – die anoniem wil blijven – is een grote naam in Kawasaki specials en replica’s. Hij was een grote inspiratie voor Jeroen en altijd hulpvaardig om zijn creativiteit te delen. Bovendien wist hij het prachtige gedetailleerde spuitwerk aan huis af te leveren. Samen met de spuiter bedacht Jeroen een schitterend kleurenschema die de retrolook van vroeger combineert met de kleurstelling van nu. Een ode aan het 50 jaar bestaan van deze Z1-900! De metallic groen gespoten carburateurs en kleppendeksels zijn echte eyecatchers en het contrast tussen aluminium, groen, zilver en zwart is een lust voor het oog.

Een mix

Ondanks de agressieve look, die zelfs iets in de richting gaat van een streetfighter, is Jeroens Kawa een knipoog naar vroegere tijden. Het is daarom moeilijk om er een labeltje aan te hangen en dat maakt Jeroen ook weinig uit: “Het is een mix tussen race en custom, maar dan op mijn eigen manier waar ik helemaal achter sta. Per toeval had ik een foto op de Facebookgroep ‘Z Owners Group’ geplaatst en die ging viral met 8.652 likes en 525 shares! Ik dacht… Laat ik weer eens een foto naar Bigtwin sturen”, lacht Jeroen. En daar is Bigtwin weer blij mee en de redactie vroeg of hij deel wilde nemen aan de Bigtwin Bikeshow in Houten… Laat Jeroen nou ook nog de 3e prijs winnen in de categorie Streetfighter/Tracker! Jeroen besluit: “Ik heb er inmiddels 1000 probleemloze kilometers opzitten en de rigoureuze verbouwing heeft z’n vruchten afgeworpen. Deze motor heeft behalve een hele geschiedenis, voor mij ook een emotionele waarde. Deze gaat nooit weg.”

Tekst & fotografie: Floris Velthuis

TECHNISCHE SPECIFICATIES KAWASAKI Z1-900

ALGEMEEN
Eigenaar Jeroen Maas
Bouwer Jeroen Maas, Marcel Ebbes
MOTORBLOK
Bouwjaar 1973
Merk Kawasaki/JM Special eigenbouw
Type Z1
Cilinderinhoud 1072 cc
Versnellingsbak standaard
Ontsteking DynaS
Carburateur Z1000 Four VM 28 SS Mikuni
Luchtfilter open kelken met afgezaagde theezeefjes van de HEMA
Uitlaat eigenbouw, Thomas Kortenbach, SuperTrapp dempers
Bijzonderheden open koppeling
RIJWIELGEDEELTE
Frame Eigenbouw aluminium door Bakker Framebouw
Schokbrekers Hyperpro
Voorwiel Haan Wheels, Acront 17 inch, 80-spaaks
Voorband 130/60-17
Voorrem double SJP Billet alu, dubbelzuiger klauwen
Voorvork SJP, eerste exemplaar uit 1996
Balhoofdplaten SJP
Achterwiel Haan Wheels Harley, 17 inch, 40-spaaks
Achterband 150/70-17
Achterrem double SJP Billet aluminum dubbelzuiger klauwen
Bijzonderheden eigenbouw zijkappen, eigenbouw valbeugels
DIVERSEN
Stuur caféracer met groene eindstops
Snelheidsmeter Koso RX2
Risers SJP ingekort
Hendels/hand controls universale koppeling- en rempomp
Handvatten standaard
Koplamp Cagerace LED
Foot controls SJP, aangepast
Benzinetank standaard Z-1000 1977
Kont alu eigenbouw Thomas Kortenbach
Zadel Milla Ebbes van Beast motoren
Kont custom
Voorspatbord caferacer
Achterlicht LED
Knipperlichten LED
Kentekenplaathouder eigenbouw
SPUITWERK
Kleur Kawasaki Z900, 2022 Metallic Green
Spuiter anoniem
Bijzonderheden alle originele bouten zijn gepolijst en opnieuw verzinkt
DANK AAN
Marcel Ebbes advies opbouw en bedrading
Jan Smit en Maarten af- en opbouw blok
Willem van Classic Kawasaki Bikes leveren originele onderdelen
Pieter Latenveer, Kawasaki Z specialist troubleshooting

De Lezer Test: Suzuki GSX-S1000GX vs. Yamaha Tracer 9 GT+

Door
Gijs Gilis
-
0

De meeste motorrijders staan wel eens voor de keuze hun motor in te ruilen voor een andere. Omdat de verrassing er niet meer is, de onderhoudskosten de pan uit rijzen of de liefde voor het model gewoonweg is bekoeld. Tegenwoordig is de keuze zo groot, dat motorrijders soms niet meer kunnen kiezen. Dan kun je ons inschakelen. Wij zorgen dan dat de beoogde motor klaarstaat en zetten er een concurrent naast. Daarna is het een kwestie van proeven, rijden en kiezen. Met ons.

Profiel lezer

Naam:
Jan Willem van Huet

Leeftijd:
39

Woonplaats:
Zaltbommel

Huidige Motor:
2015 Ducati Multistrada 1200

Waarom deze test:
Mijn Multistrada is bijna tien jaar oud en het onderhoud is bijzonder prijzig. Zo moest ik laatst 1.600 euro betalen voor een desmobeurt en een nieuwe kettingset. Dat zijn geen leuke grapjes. Voor een nieuwe Multistrada V4 heb ik geen budget, terwijl de Yamaha en Suzuki wel in dat geldlaatje passen. Ik vind beide modellen mooi. Ze hebben een rechte zit, wat ik belangrijk vind, en toch sportieve rij-eigenschappen met meer dan voldoende vermogen.

Jan Willem en zijn Ducati Multistrada 1200 uit 2015.
Ben jij de volgende lezer die met ons test?
Twijfel je tussen twee motoren en geraak je er niet uit? Wil je ze graag eens uitgebreid testen? Stuur dan een mail naar redactie@motor.nl met de twee 2024-motoren die je graag wil testen en motiveer kort waarom je voor deze keuze gaat. Met wat geluk pikken we jou eruit en kun jij met ons mee een dag testen, samen met een professionele fotograaf.

Uiterlijk

‘Ik vind beide motorfietsen erg mooi. Vooral de Suzuki in het donkergroen of de zwarte uitvoering is heel tof. De Yamaha vind ik ook heel gaaf. Hij voelt net wat chiquer aan, alsof ze betere materialen hebben gekozen, en lijkt beter afgewerkt. Alleen het windscherm vind ik op deze testmotor te groot. Dat mag gerust wat kleiner. Hopelijk ontstaat er dan niet te veel turbulentie. Ook vind ik het jammer dat er vooraan maar één lampje brandt, terwijl het tweede voor het grootlicht is. Het zou veel gaver zijn als beide lampen continu aan zouden staan, zoals op mijn Multistrada. Verder zien ze er beide gewoon stoer uit. Als ik een keuze moest maken, puur op het uiterlijk, zou ik voor de Suzuki gaan in het groen.’

Reactie van de Motor.NL-redactie
De Yamaha Tracer 9 en Suzuki GSX-S1000GX zien er op zijn zachtst gezegd apart uit. Een saaie uitziende motor kun je geen van beide modellen noemen. Door de kleurkeuze valt de Suzuki wat meer op, zeker in dit felle blauw met blauwe wielen. De Tracer kan trouwens ook met een uitgesprokener kleur uitgerust worden.

Duotest Suzuki V-Strom 800 vs. Triumph Tiger 900 GT Pro: je dagelijkse portie avontuur

Comfort

‘Beide motoren rijden soepel als het soepel moet zijn, maar als je een beetje meer wil gassen, weet je ook echt wel wat te doen. De elektronische vering werkt subliem, op zowel de Yamaha als de Suzuki. Qua zitcomfort zijn je knieën meer geplooid op de Suzuki. Het (optionele comfort)zadel van de GX vind ik wat te zacht. Op de Tracer vind ik de beste zithouding en ik vind hem net wat comfortabeler dan de Suzuki. Op het gebied van windbescherming heb ik geen grote verschillen gemerkt.’

Reactie van de Motor.NL-redactie
Ondanks zijn lagere en niet al rijdend instelbare windscherm, is de windbescherming op de Suzuki beter dan op de Yamaha. Dat heeft alles te maken met zijn bredere kuip, waardoor je in de breedte meer beschermd zit dan op de meer ‘open’ Tracer. Die zit wat rechter en relaxter dan de sportievere zithouding op de GX. Qua motorloop is de viercilinder rustiger en minder zenuwachtig dan de heftigere Yamaha-driecilinder.

Uitrusting

‘Het instelbare windscherm op de Yamaha is heel prettig. Dat op de Suzuki zit vast, tenzij je met een schroevendraaier gaat sleutelen. De quickshifter loopt soepel en je kunt de vering elektronisch instellen. Tractiecontrole en wheelie control geven je een veilig gevoel, ook al rij je niet zo op de limiet dat je het daadwerkelijk nodig hebt. De adaptieve cruisecontrol op de Tracer is ook fijn. Ik weet niet of ik het veel zou gebruiken in de praktijk, maar het is wel een veilig systeem. Beide koffersets zijn voldoende ruim, maar op de Suzuki moet je er wel voor bijbetalen. De handvatverwarming is standaard op de Yamaha en optioneel op de Suzuki. Dat vind ik vreemd. Op een toermotor van dit kaliber zou dat inbegrepen moeten zijn. Connectiviteit met de smartphone en navigeren kan met beide motoren, maar dat hebben we niet getest. Ik ben er wel benieuwd naar, want dan zou ik mijn TomTom gewoon thuis kunnen laten. Ook muziek in mijn helm is prettig op langere ritten. Dat maakt het allemaal wat comfortabeler.’

Reactie van de Motor.NL-redactie
Voor exact dezelfde prijs heeft de Suzuki meer pk’s en een cilinder meer, maar de Yamaha is rijkelijker uitgerust, met standaard zijkoffers, handvatverwarming, bochtverlichting, een middenbok, adaptieve cruisecontrol (tegen normale cruisecontrol op de Suzuki) en een daaraan gelinkt radargestuurd Unified Brake System. Wij zijn niet de grootste fan van adaptieve cruisecontrol en prefereren het minder ingrijpende en simpelere systeem op de GX. Op het gebied van elektronische rijsnufjes zijn beide machines zeer rijkelijk uitgerust.

Rij-eigenschappen

‘Het zijn zonder twijfel snelle motoren met voldoende power en lekker soepele motorblokken. De Suzuki accelereert goed, en als hij hoog in toeren komt, gaat hij er pas echt vandoor. De Yamaha-driecilinder reageert net wat fijner op het gas en is onderin pittiger. Ze remmen goed en duiken niet te hard in de voorveren als je stevig aan het remhendel trekt. Wel merkte ik wat trillende spiegels op de GX, waardoor het zicht naar achteren vervaagt. Ze sturen ook allebei hartstikke fijn. Je moet maar naar de bocht kijken en je gaat er al naartoe. De verschillende rijmodi zijn ook prettig, zodat je af en toe een keertje kan wisselen. Wel is de agressiefste stand op beide motoren te zenuwachtig. Dat is leuk voor even, maar niet voor altijd. Er is ook nog een duidelijk verschil in het aangrijpen van de koppeling. Die van de Yamaha komt pas heel laat in vergelijking met de Suzuki, maar dat is een kwestie van wennen. Als ik alle rij-eigenschappen optel, vind ik de Yamaha fijner rijden.’

Reactie van de Motor.NL-redactie
Het grote verschil in het rijden zit ‘m in de voorrem. Die van de Tracer grijpt meteen aan, die van de Suzuki pas heel laat. Dat went na een tijdje, maar niet iedereen vindt het prettig om zo lang te wachten tot er daadwerkelijk afgeremd wordt. Over de remkracht zelf valt er op beide motoren niets te klagen. Ook de motorblokken verschillen sterk. Ondanks de 33 pk en 13 Nm extra voelt de Suzuki niet sneller aan. Trek je echt hoog in toeren door, dan neemt hij wel afstand. We begrijpen de keuze van Jan Willem, komende van een tweecilinder, voor de driecilinder dus helemaal. Het is de logische stap.

Foto’s: Bert Claes

Conclusie Jan Willem

‘De Yamaha Tracer 9 GT+ is voor mij de winnaar van deze test. Hij scoort overal goed en ziet er vooral beter afgewerkt en wat chiquer uit dan de Suzuki. Ook het lakwerk op de Yamaha spreekt me erg aan. Toch vind ik de Suzuki de mooiere motor, zeker met zijn stoere neus. Het karakter van de driecilinder, met minder pk’s en toch meer pit, ligt me meer dan de viercilinder van de GX. Als je lekker sportief stuurt in de bergen heb je net dat koppel nodig. Hoog in toeren rijden doe ik zelden. Van onderuit accelereren vind ik gaaf. Ik ben het ook al jaren zo gewoon op mijn tweecilinder-Multistrada. Toch loop ik niet meteen naar de Yamaha-dealer om een Tracer 9 GT+ te bestellen. Tijdens het testrijden bedacht ik me dat ik ook eens een testrit met de nieuwe Multistrada V2 wil maken. De onderhoudsintervallen daarvan zijn nu een stuk langer en ik blijf gecharmeerd van het merk Ducati. Ook merkte ik na de test dat ik een tweecilinder prettiger rijden vind dan een drie- of viercilinder.’

Pluspunten Suzuki GSX-S1000GX

  • Design
  • soepel motorblok
  • sportief comfort

Minpunten Suzuki GSX-S1000GX

  • Vast windscherm
  • trillende zijspiegels
  • handvatverwarming niet standaard

Pluspunten Yamaha Tracer 9 GT+

  • Afwerking
  • rijkelijke uitrusting
  • karakter driecilinder

Minpunten Yamaha Tracer 9 GT+

  • Apart design
  • windscherm te groot
  • gescheiden rijverlichting

Nieuwe kleurstellingen Kawasaki Ninja 650 2025

Door
Redactie
-
0

Kawasaki introduceert drie nieuwe kleurstellingen voor het populaire 2025 model van de Ninja 650 motorfiets.

De nieuwe kleuropties voor 2025 zijn Lime Green/Ebony/Pearl Blizzard White, Metallic Spark Black/Metallic Flat Spark Black met groene accenten, en Metallic Matte Carbon Gray/Flat Ebony. Een 35kW kit is beschikbaar voor A2-rijbewijs houders.

Ducati-racelegendes geveild voor recordbedragen

Door
Redactie
-
0

Op 25 augustus 2024 vond een uitzonderlijke veiling plaats voor Ducati-liefhebbers, motorsportfanaten en verzamelaars. Twee originele MotoGP-racemachines van Ducati gingen onder de hamer: de Desmosedici GP3 uit 2003, ooit bestuurd door Loris Capirossi, en de Desmosedici GP7 waarmee Casey Stoner in 2007 wereldkampioen werd. Beide motoren zijn volledig rijklaar en leveren meer dan 220 pk.

De veiling werd georganiseerd door Iconic Auctioneers en vond plaats op het Silverstone Circuit in Engeland. Voor de Desmosedici GP3 van Capirossi werd een hoogste bod van 201.250 pond uitgebracht, omgerekend zo’n 237.500 euro exclusief veilingkosten en belastingen.

De Desmosedici GP7 van Stoner bracht nog meer op. Het winnende bod was 402.500 pond, ongeveer 475.000 euro. Inclusief de bijkomende kosten van 18 procent komt de totaalprijs boven een half miljoen euro uit.

De kopers moesten een dag na de veiling, op 26 augustus 2024, de volledige aankoopsom voldoen en de motoren ophalen bij het circuit. Het bood een zeldzame gelegenheid om twee iconische fabrieksracers uit de gloriedagen van Ducati in de MotoGP in handen te krijgen. Machines met een rijke historie en nog altijd indrukwekkende prestaties.

Onthulling: Suzuki’s verborgen MotoGP-aerodynamica patent

Door
Redactie
-
0

Suzuki, een naam die lange tijd synoniem was met uitstekende prestaties in de wereld van motorraces, verraste de motorsportwereld eind 2022 met de beslissing om zich terug te trekken uit het MotoGP-kampioenschap. Dit nieuws kwam als een verrassing voor zowel fans als experts, zeker gezien het feit dat Suzuki in 2020 net de titel had gewonnen met Joan Mir en in 2022 sterk eindigde met twee overwinningen in de laatste drie races. Desondanks besloot het Japanse bedrijf, ondanks deze successen en een veelbelovende toekomst, om de racerij achter zich te laten.

De officiële redenen voor Suzukis terugtrekking waren veelzijdig. Financiële uitdagingen en veranderende markttrends werden als belangrijkste oorzaken genoemd. Daarnaast speelden ook overwegingen omtrent koolstofneutraliteit en duurzaamheid een cruciale rol. Hoewel sommige redenen begrijpelijk zijn, blijft de beslissing betreurenswaardig, vooral omdat Suzuki zich in een fase bevond waarin het erin slaagde om met innovatieve technologie en slimme aerodynamica een naam te maken in de MotoGP.

De rol van aerodynamica

Suzuki stond bekend om de perfectie van de vier-in-lijn motor, vergelijkbaar met Yamaha. Dit maakte het merk de afgelopen jaren een serieuze concurrent voor andere grote fabrikanten zoals Honda en Yamaha, die lange tijd de MotoGP domineerden. Vooral Suzuki’s vooruitgang in aerodynamica viel op. Dankzij een nieuw aerodynamisch pakket, dat vergelijkbare technologieën als in de Formule 1 introduceerde, werd de GSX-RR een van de snelste machines op de rechte stukken, met topsnelheden van meer dan 354 km/u. Deze aerodynamische verbeteringen zorgden er ook voor dat de machine een van de beste bochtenprestaties in het veld had.

Een recent gepatenteerd ontwerp onthult dat Suzuki voor de terugtrekking uit de MotoGP werkte aan een innovatief aerodynamisch concept: ducted winglets. Deze speciaal ontworpen vleugels zouden onder extreme omstandigheden zoals acceleratie, remmen en bochten extra neerwaartse druk moeten genereren, terwijl ze tegelijkertijd de luchtweerstand op rechte stukken minimaliseren. De gepatenteerde ontwerpen tonen verschillende varianten van dit systeem, waaronder een versie waarbij lucht door openingen aan de onderzijde van de vleugels wordt geleid. Deze technologie zou de neerwaartse druk bij hoge snelheden kunnen verminderen, zonder deze bij lagere snelheden te beïnvloeden.

Inspiratie uit de Formule 1

Het idee achter de ducted winglets kan worden herleid tot systemen die meer dan een decennium geleden in de Formule 1 zijn ontwikkeld. Een bekend voorbeeld is de ‘F-duct’, die McLaren in 2010 introduceerde. Dit systeem stelde de teams in staat om door gerichte luchtstroom de neerwaartse druk en daarmee de luchtweerstand bij hoge snelheden te verminderen. Hoewel deze systemen in de Formule 1 inmiddels verboden zijn, heeft Suzuki soortgelijke concepten gebruikt om hun MotoGP-machines te optimaliseren.

Het door Suzuki gepatenteerde systeem zou zelfs door ventielen kunnen worden geregeld die de luchtstroom onder de vleugels in verschillende rijomstandigheden handmatig of elektronisch aan- of uitschakelen. Dit zou vooral in bochten voordelig kunnen zijn, aangezien het mogelijk maakt om de neerwaartse druk gericht aan één kant van de machine te activeren, wat de stabiliteit en grip zou verbeteren.

Zal het patent ooit realiteit worden?

Het blijft onduidelijk of deze innovatieve ideeën ooit zijn toegepast op de MotoGP-machines van Suzuki voordat het bedrijf zich uit de competitie terugtrok. Veel van de prototypes en onderdelen werden na de terugtrekking vernietigd, wat het moeilijk maakt om de daadwerkelijke vorderingen te beoordelen. Desondanks toont het patent aan hoe geavanceerd de technologieën waren waaraan Suzuki werkte.

Het is niet uitgesloten dat andere teams het patent zeer nauwkeurig zullen bekijken om te bepalen of ze van deze ideeën kunnen profiteren. De MotoGP ontwikkelt zich voortdurend, en de aerodynamische vooruitgangen die Suzuki nastreefde, zouden in de toekomst een rol kunnen spelen bij het in de strijd brengen van de snelste en meest stabiele machines. Zeker nu de vleugels aan de voorkant vanaf 2027 met 5 cm versmald moeten worden, is het voor veel fabrikanten interessant om te zien hoe dit ‘nadeel’ gecompenseerd kan worden.

Het is echter de vraag in hoeverre de sport hiervan zou kunnen profiteren, aangezien de beperking van de aerodynamica ervoor moet zorgen om inhalen makkelijker mogelijk te maken waardoor de races aan spanning winnen. Daarom is het misschien beter om het patent snel weer in de vergetelheid te laten raken.

1...131132133...1.834Pagina 132 van 1.834

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company