Honda CBF1000A – Marathonmotor

Als je het over degelijke en betrouwbare motorfietsen hebt, dan staat de Honda CBF1000A heel hoog in dat lijstje. Dat was ook precies de reden waarom Peter van der Vaart in 2014 eigenaar werd van zo’n CBF1000A. Op de Honda is het plezier in motorrijden bij de Almeloër daarna alleen maar toegenomen. Hij had ook nog wat in te halen, want pas op 59-jarige leeftijd haalde hij zijn motorrijbewijs.

Belangstelling voor alles wat zich op wielen voortbeweegt en waar benzine in kan was er bij de in Haarlem opgegroeide Peter van der Vaart wel. ‘Karting was in mijn jeugd een van mijn dromen. Ik werd door mijn vader ooit van een huurkart geplukt, veel te gevaarlijk vond hij. Dus op de fiets en later de brommer naar de middelbare school en toen ik 18 was een auto gekocht, wel met hulp van mijn vader. Daarna een studie aan de HTS. Later heb ik ook nog deelgenomen aan (auto)rally’s en puzzelritten. Toen ik daarna tijdens een vakantie op Gran Canaria eens een racekart huurde, was ik verkocht. Kart aangeschaft en veel plezier mee gehad. Maar oei wat was dat kostbaar. En ’s maandags met zwarte nagels naar kantoor, dat kon natuurlijk niet. Ik vond het allemaal even leuk. Voor mijn werkgever(s) heb ik op diverse plekken in de wereld gewerkt en gewoond. Misschien is het er daarom nooit van gekomen om mijn motorrijbewijs te gaan halen.’

Dat veranderde, nadat Peter met vervroegd pensioen kon gaan. ‘Ik had een baan in India, maar hield het daar niet vol vanwege de mensonterende toestanden. Werknemers worden daar als grofvuil behandeld, of erger nog. Gaan ze dood omdat ze giftige stoffen inademen tijdens hun werk? Och, er zijn er toch genoeg over was dan de reactie van de grote bazen. Daar kon ik niet mee leven en ik ben terug naar Nederland gegaan, naar mijn vrouw en drie sportieve kinderen. Het werd tijd om van het leven te gaan genieten en daar paste een vakantiehuis in Zweden prima bij. Het was in Zweden dat ik op het idee kwam om motor te gaan rijden. Het leek me wel leuk om op de motor van Nederland naar Zweden te reizen. De rest van de familie kon met de auto of het vliegtuig.’

En zo geschiedde. Peter, nu 69 jaar, haalde in 2010 zijn motorrijbewijs. ‘Het had helemaal niks met een midlifecrisis te maken. Die heb ik mijn hele leven al gehad, want ik deed wel vaker dingen die je niet direct van mij zou verwachten. Ik had mijn vrouw niks verteld over mijn voornemen om motor te gaan rijden, maar toen ze een balaclava in mijn jas vond en vroeg of ik van plan was een bank te gaan overvallen, had ik wat uit te leggen. Gelukkig gunde ze mij het plezier. En nog steeds, al heeft ze zelf niets met snelheid. Het lessen op de motor voelde direct vertrouwd en ik kon al snel afrijden. Daarna ben ik op zoek gegaan naar mijn eerste motor. Die moest rood van kleur zijn en een volle kuip hebben. De keuze viel op een Yamaha XJ600 Diversion. Dat leek me een simpele degelijke motor om op te beginnen.’

Yamaha XT600E – Marathonmotor

Tevreden

Vier jaar deed Peter motorrijervaring op met de Diversion. Lang genoeg om erachter te komen dat een wat zwaardere motor op de lange afstanden toch wel prettiger zou zijn. ‘En vooral eentje met meer vermogen, want ik ben iemand die van doorrijden en vlot inhalen houdt. Dat heeft er bij mij al mijn hele leven lang in gezeten, ook op vier wielen. Van motoren had en heb ik nog steeds weinig verstand. Maar door zoveel mogelijk motorbladen te lezen, kwam ik er wel achter dat een Honda CBF1000A wel iets voor me was. De motor moest ook niet al te duur zijn. Ik vond er eentje voor drieduizend euro bij een particulier, maar bij de motorzaak waar ik al geregeld kwam, Jos Engbers Motoren in Tubbergen, stond een mooie blauwe in de showroom. Wel duizend euro duurder.’

Na een korte onderhandeling werd het toch de motor die bij Engbers stond. Vertrouwen wil ook wat zeggen. Acht jaar oud en 15.000 op de teller. Peter: ‘Dat waren dan wel mijlen, omgerekend circa 24.000 kilometer. In januari 2014 had ik de motor op mijn naam staan. De hoge verwachtingen die ik van de CBF1000A had zijn tot op de dag van vandaag uitgekomen. Een geweldige toermotor met voldoende power. En uiterst betrouwbaar. Ik heb het hoge noorden (Noordkaap), het warme zuiden (Gibraltar) en het verre Oosten (Oekraïne) met de Honda aangedaan. Nooit heeft de motor onderweg een klap verkeerd gegeven. Voor iedere reis zorg ik wel dat de motor er topfit bij staat. Daar zorgen ze bij Engbers dan weer voor. Behalve wat accessoires op de motor prutsen (navigatie, handvatverwarming, verwarmde handschoenen, voltmeter, telefoonaansluiting, et cetera), doe ik verder zelf niks aan de motor. Dat laat ik liever over aan de vakmensen. Behalve op z’n tijd een beurt heeft de Honda weinig aandacht nodig. De CBF1000A is afgeleid van de veel snellere Fireblade. Het blok is berekend op veel meer pk’s. Ik denk dat er daarom ook niets stuk gaat.’

Ride-on

‘Ik denk niet dat ik een doorsnee motorrijder ben. In ieder geval niet iemand die de hele tijd over motoren kan praten en bij wie een motor er altijd spic en span moet uitzien’, aldus Van der Vaart. ‘Poetsen doe ik de Honda maar zelden of het moet echt te gek worden, zoals tijdens de rit over slechte wegen door Oekraïne. Mijn motor leek wel een crossmotor, zo zag die eruit. Tijdens de bijna 100.000 reiskilometers, die ik inmiddels heb afgelegd, zijn er onderweg nooit problemen geweest. Ik ben via ANWB en KNMV verzekerd voor pechhulp, maar (gelukkig) heb ik ze nog nooit nodig gehad. Wel bleek na afloop van de reis naar de Noordkaap in 2016 de radiateur lek. Tot twee keer toe hebben ze bij Engbers geprobeerd met hars het lek te dichten, maar dat hield geen stand. Er zat niks anders op dan een nieuwe radiateur te plaatsen. Dat is dan ook meteen het enige onderdeel dat is vervangen. Afgezien dan van een krom stuur, maar dat had een andere oorzaak. En omdat algemeen bekend is dat bij een Honda vaker dan normaal de spanningsregelaar het begeeft (die ging bij mijn oude Diversion overigens ook twee keer stuk), heb ik achter in mijn topkoffer altijd een reserve-exemplaar. Voor een paar tientjes besteld op Ali Express. Misschien heb ik hem nooit nodig, des te beter. Maar het geeft me een prettig gevoel als ik weer eens door een godverlaten gebied ergens in Europa rijd.’

Het brandstofverbruik, met moeite 1 op 16, zou volgens Peter wat beter kunnen. ‘Het zal ook wel te maken hebben met mijn rechter pols. Als de tank leeg is, gooi ik hem vol zonder te letten op het verbruik. Het enige waarvoor ik moet zorgen is dat ik niet droog kom te staan. Eén keer ging het maar net goed toen ik met een lege tank nog net het tankstationterrein op kon rollen. Met een kettingset doe ik ongeveer 30.000 kilometer. Om van het handmatig smeren af te zijn heb ik sinds kort een Cobrra-kettingsmeersysteem gemonteerd, een product gemaakt in Slowakije. Op het stuur zit een oliepotje, vergelijkbaar met het remvloeistofreservoir. Door af en toe aan het schroefdeksel te draaien ontstaat er druk en vloeien er druppeltjes olie op de ketting. Ik heb er wel vertrouwen in dat het werkt. Als er nieuwe banden op komen worden deze voorzien van Ride-On. Mocht ik er onderweg een spijker in rijden, dan kan ik de spijker eruit trekken en het gat dicht zich vanzelf. De kans op een lekke band onderweg is op deze manier minimaal.’

Honda CBF1000A op de brug

Peter van der Vaart is gewend om met slecht weer op de motor te zitten. ‘Op de een of andere manier heb ik vaak pech onderweg wat het weer betreft. Naar het noorden en oosten veel regen, naar het zuiden veel te warm.’ Op de dag dat hij naar Volkel komt om zijn Honda bij Motor.NL-expert Van Sleeuwen te laten onderzoeken is het niet anders. Maar mist en miezerregen hielden hem niet thuis. ‘Eigenlijk hoef ik niet eens een proefritje te maken, want aan een Honda CBF1000A met een 120.000 kilometer op de teller mankeert in de regel niks’, aldus Van Sleeuwen. Een brede grijns bij terugkomst op het gezicht van de expert bewijst zijn gelijk. De CBF1000A van Van der Vaart verdient geen schoonheidsprijs. Een stuk tape houdt een stukje kuip vast, een flinke deuk in de tank, schuifschade weggewerkt met wat blauwe verf en flinke gaten in de ruit. Maar dat laatste is met opzet. Peter: ‘Ik vond de ruit niet goed. Te veel herrie en turbulentie, ook met het opzetstuk. Ik had ergens gelezen dat gaten in de ruit voor een verbetering konden zorgen. Op hoop van zegen heb ik er de zaag in gezet en het werkte. Veel minder turbulentie.’

De remschijven zijn in zestien jaar nog nooit vervangen en gezien de geringe slijtage is dat voorlopig ook niet nodig. Van Sleeuwen: ‘De wiellagers zijn in orde evenals het linksysteem. Het balhoofdlager heeft zijn beste tijd gehad. Nog niet echt versleten, maar wel iets om een keer te vervangen als je van plan bent nog een poos met deze motor te blijven doorrijden.’

Het motorblok loopt niet alleen als een zonnetje, het ziet er ook nog eens een keer keurig uit. Geen verweerde zijdeksels of lak. De lak van kuip, tank en dergelijke laat wel gebruikssporen zien. De Honda is standaard niet voorzien van een voltmeter, die heeft de eigenaar zelf gemonteerd. Peter: ‘Met in het achterhoofd de gedachte op die manier de spanningsregelaar in de gaten te kunnen houden.’ Voorlopig lijkt er nog niks aan de hand. Van Sleeuwen: ‘Technisch gezien is deze motor helemaal in orde. Een ton of meer er bij hoeft geen enkel probleem te zijn.’

Peter: ‘Bij Engbers polsen ze natuurlijk wel eens of ik geen andere motor wil kopen. Snap ik, voor het geld hoef ik het niet te laten. Ik kan wel een nieuwe of jong gebruikte motor kopen, maar wat voegt het toe aan mijn motorrijplezier zolang ik het nog zo naar mijn zin heb op deze motor? Dus jammer voor de motorzaak, voorlopig blijf ik nog op deze rijden. En mogen zij het onderhoud blijven doen.’

Richtprijzen bij motorzaak

• 2006 circa € 3.800,-
• 2007 circa € 4.200,-
• 2008 circa € 4.600,-
• 2009 circa € 5.000,-
• 2010 circa € 5.800,-
• 2011 circa € 6.200,-
• 2012 circa € 6.200,-
• 2013 circa € 6.800,-
• 2014 circa € 7.500,-
• 2015 circa € 7.900,-