Suzuki heeft aangekondigd dat het tijdens de 46e Coca-Cola Suzuka 8 Hours Endurance Road Race (1-3 augustus 2024) zal deelnemen met een GSX-R1000R die volledig op duurzame brandstof rijdt. Het Team Suzuki CN Challenge zal in de Experimental Class aantreden met een machine die wordt aangedreven door Excellium Racing 100, een 100% bio-brandstof ontwikkeld door TotalEnergies. Dit markeert een belangrijke vooruitgang ten opzichte van Suzuki’s deelname in 2023, toen de motorfiets nog draaide op een brandstof die voor 40% uit bio-componenten bestond.
De motorfiets zal worden bestuurd door een ervaren team bestaande uit Etienne Masson, Takuya Tsuda, en een derde rijder die nog moet worden aangekondigd. Shinichi Sahara, de teamdirecteur, benadrukt dat dit project verder gaat dan alleen racen: “We zijn serieus over het behalen van betere resultaten dan vorig jaar en natuurlijk om te winnen. Er is geen reden om het anders te doen.”
De Excellium Racing 100 brandstof is volledig gemaakt van biologische grondstoffen, waaronder druivenpulp, gebruikte bakolie en andere bijproducten uit de voedingsindustrie. Door deze afvalstoffen te verwerken via fermentatie, verestering en hydrotreating, produceert TotalEnergies een hoogwaardige racingbrandstof die geschikt is voor zowel viertakt als tweetaktmotoren.
Het meest indrukwekkende aspect van deze brandstof is de geclaimde reductie van 65% in CO₂-uitstoot over de gehele levenscyclus vergeleken met standaard benzine. Deze berekening is gebaseerd op een “well-to-wheel” analyse die alle fasen van grondstofwinning tot verbranding meeneemt. In concrete cijfers betekent dit ongeveer 1,7 kg CO₂-equivalent per liter brandstof tegenover 4,8 kg voor standaard benzine.
Experimentele klasse als testplatform voor innovatie
De Experimental Class in de Suzuka 8 Hours biedt fabrikanten de vrijheid om innovatieve technologieën te testen onder racecondities. Hoewel de technische reglementen minder strikt zijn dan in andere klassen, moeten de motorfietsen nog steeds voldoen aan strenge veiligheidsnormen.
Wat dit project extra bijzonder maakt, is dat het volledige team bestaat uit Suzuki-medewerkers. Dit onderstreept het belang van dit initiatief als een onderzoeks- en ontwikkelingsproject in plaats van alleen een raceprogramma. De kennis die wordt opgedaan onder extreme raceomstandigheden zal waardevol zijn voor de toekomstige ontwikkeling van duurzame motorfietstechnologieën.
Breder perspectief: duurzame brandstoffen in de motorsport
Suzuki is niet de enige fabrikant die experimenteert met duurzame brandstoffen. De MotoGP heeft sinds 2024 een vereiste dat alle motorfietsen op minimaal 40% niet-fossiele brandstoffen moeten rijden, met als doel 100% duurzame brandstof tegen 2027. Ook het FIM World Endurance Championship onderzoekt het gebruik van biobrandstoffen.
Deze trend komt op een kritiek moment voor motorfabrikanten, vooral gezien de steeds strengere emissieregels. De GSX-R1000R is bijvoorbeeld al uit productie genomen in Europa en andere markten vanwege de uitdagingen om te voldoen aan de Euro 5-emissienormen. Duurzame brandstoffen zouden een levensvatbaar alternatief kunnen bieden voor traditionele verbrandingsmotoren, naast de opkomst van elektrische motorfietsen.
Implicaties voor de toekomst
Als Suzuki’s experiment succesvol blijkt, kan dit verstrekkende gevolgen hebben voor de motorindustrie. De schaalbaarheid van duurzame brandstofproductie blijft een uitdaging, maar diversificatie van grondstoffen en optimalisatie van productieprocessen kunnen hierbij helpen.
Voor motorliefhebbers biedt deze ontwikkeling de hoop dat de karakteristieke ervaring van verbrandingsmotoren behouden kan blijven, terwijl de milieu-impact aanzienlijk wordt verminderd. Dit vereist echter wel verdere investeringen in onderzoek en ontwikkeling om motoren efficiënt te laten draaien op deze nieuwe brandstoffen.
Door te racen in de extreme omstandigheden van de Suzuka 8 Hours, verzamelt Suzuki waardevolle gegevens die alleen onder deze omstandigheden kunnen worden verkregen. Dit benadrukt het belang van motorsport als testplatform voor technologieën die uiteindelijk hun weg vinden naar productiemodellen voor de openbare weg.
De geruchten zijn bevestigd: Toprak Razgatlıoğlu maakt in 2026 zijn MotoGP-debuut voor het Prima Pramac Yamaha team. De Turkse coureur, die indruk maakte als WorldSBK-kampioen in 2021 met Yamaha en in 2024 met BMW, keert terug naar het Japanse merk voor zijn langverwachte overstap naar de koningsklasse van de motorsport. Met deze aankondiging rijst direct de vraag welke huidige Pramac-rijder – Jack Miller of Miguel Oliveira – plaats zal moeten maken.
De komst van Razgatlıoğlu naar het Prima Pramac-team zorgt voor een interessante situatie. Momenteel bezetten Jack Miller en Miguel Oliveira de twee beschikbare zitjes. Oliveira beschikt over een contract voor 2026, terwijl Miller aanvankelijk voor één seizoen tekende. De contractsituatie lijkt op het eerste gezicht duidelijk, maar insiders suggereren dat het complexer ligt door prestatieclausules in Oliveira’s contract.
Miller heeft zich bewezen als een waardevolle kracht voor de ontwikkeling van de Yamaha YZR-M1, met name op het gebied van elektronica. De Australiër onderhoudt bovendien een goede relatie met teameigenaar Paolo Campinoti. Daartegenover staat Oliveira, wiens prestaties in 2025 inconsistent zijn gebleken, met enkele uitschieters maar ook crashes en mechanische problemen.
Paolo Pavesio, Managing Director van Yamaha Motor Racing, liet in een officiële verklaring weten: “We zijn verheugd om Toprak weer in de Yamaha-familie te verwelkomen. Verdere details over de complete rijdersopstelling van het Prima Pramac Yamaha MotoGP Team voor 2026 worden later bekendgemaakt.”
Ontwikkeling Yamaha YZR-M1
De keuze voor Razgatlıoğlu past in Yamaha’s strategie om de YZR-M1 competitiever te maken ten opzichte van Ducati en andere Europese fabrikanten. De afgelopen jaren heeft Yamaha gewerkt aan het verbeteren van het motorvermogen, de aerodynamische efficiëntie en de elektronica-pakketten van de MotoGP-machine.
De huidige YZR-M1 wordt aangedreven door een 1000 cc viercilinder lijnmotor die ongeveer 240-250 pk produceert en snelheden boven de 360 km/u haalt. De expertise van Miller op het gebied van elektronica is cruciaal gebleken voor het optimaliseren van de prestaties en het rijgevoel van de motorfiets.
Contractuele implicaties
Als Oliveira moet vertrekken ondanks zijn doorlopende contract, kan dit aanzienlijke financiële en juridische gevolgen hebben voor Yamaha. MotoGP-contracten bevatten vaak complexe clausules met betrekking tot prestaties, beëindigingsvergoedingen en potentiële juridische geschillen.
De kosten voor het uitkopen van een rijderscontract kunnen variëren van honderdduizenden tot miljoenen euro’s, afhankelijk van de specifieke voorwaarden en de marktwaarde van de rijder. Een prestatieclausule kan bijvoorbeeld bepalen dat een rijder een bepaald aantal podiumplaatsen of kampioenschapspunten moet behalen om zijn positie te behouden.
Terugkeer naar Yamaha
Voor Razgatlıoğlu markeert deze overstap niet alleen zijn MotoGP-debuut maar ook een terugkeer naar Yamaha, waarmee hij in 2021 de WorldSBK-titel veroverde. Met 63 overwinningen in het WorldSBK-kampioenschap tussen 2018 en 2025, waaronder een indrukwekkende reeks van 13 opeenvolgende overwinningen in 2024, brengt de Turkse rijder een indrukwekkend palmares mee naar de MotoGP.
De overstap van Razgatlıoğlu is een duidelijke indicatie van zijn langgekoesterde ambitie om in de MotoGP te racen op competitief materiaal. Zijn terugkeer naar Yamaha zet de toon voor een boeiende nieuwe uitdaging in zijn illustere carrière.
Hoe het team in 2026 precies samengesteld zal worden, blijft voorlopig een open vraag. Duidelijk is wel dat Toprak Razgatlıoğlu deel zal uitmaken van de MotoGP-grid in 2026, en dat óf Jack Miller óf Miguel Oliveira op zoek moet naar een nieuwe uitdaging.
De Britse overheid heeft na een uitgebreide consultatie besloten om de wachttijd voor het verbeurdverklaren van in beslag genomen voertuigen te verkorten. Waar eigenaren voorheen veertien werkdagen de tijd hadden om hun voertuig terug te vorderen, is deze termijn nu ingekort tot zeven kalenderdagen. De maatregel, die op 28 mei 2025 van kracht werd, heeft betrekking op alle voertuigen die in beslag worden genomen vanwege “antisociaal gedrag” onder Sectie 59 van de Britse Police Reform Act 2002.
De oorspronkelijke plannen waren nog drastischer en voorzagen in een verkorting naar slechts 48 uur, maar na feedback van verschillende belanghebbenden is gekozen voor een gematigder aanpak. De nieuwe regeling streeft naar een evenwicht tussen effectieve handhaving en bescherming van de rechten van voertuigeigenaren.
De wijziging in de regelgeving komt voort uit de wens om antisociaal gedrag met voertuigen effectiever aan te pakken. Volgens het Crime Survey for England and Wales (CSEW) identificeerde ongeveer 10,6% van de respondenten voertuiggerelateerde problemen als een belangrijke bijdrage aan antisociaal gedrag in hun omgeving in het jaar eindigend maart 2024.
De nieuwe regelgeving is specifiek gericht op voertuigen die onder Sectie 59 van de Police Reform Act 2002 in beslag worden genomen. Deze wet geeft de politie de bevoegdheid om voertuigen in beslag te nemen die onzorgvuldig of inconsiderate worden bestuurd op de weg, of zonder toestemming off-road worden gebruikt op een manier die alarm, onrust of ergernis veroorzaakt of waarschijnlijk zal veroorzaken.
Nieuwe kosten voor berging, opslag en verwijdering
Tegelijk met de wijziging van de verbeurdverklaringstermijn zijn ook de statutaire kosten voor het verwijderen, opslaan en verbeurdverklaren van voertuigen herzien. Deze kosten zijn met 16,2% verhoogd ten opzichte van de tarieven uit 2021, om rekening te houden met inflatie.
Voor motorfietsen en andere tweewielers bedragen de bergingskosten nu £223,10 (ongeveer €260) wanneer het voertuig op de weg staat. De opslagkosten bedragen £15,11 (ongeveer €18) per 24 uur, beginnend vanaf 12 uur ’s middags na de dag van inbeslagname. Bij verbeurdverklaring worden kosten van £74,37 (ongeveer €87) in rekening gebracht.
Voor zwaardere voertuigen gelden aanzienlijk hogere tarieven, met kosten die kunnen oplopen tot duizenden ponden voor berging van zwaarbeschadigde of gekantelde voertuigen.
Gevolgen voor motorfietseigenaren
De ingekorte termijn heeft directe gevolgen voor motorrijders wier voertuig in beslag wordt genomen. Waar zij voorheen twee weken hadden om hun motor terug te vorderen, hebben zij nu slechts zeven dagen. Dit betekent dat eigenaars sneller in actie moeten komen en de benodigde documentatie moeten verzamelen om hun voertuig terug te krijgen.
Een praktisch voorbeeld: als een motorfiets op vrijdagavond in beslag wordt genomen vanwege vermeend antisociaal gedrag, heeft de eigenaar tot de volgende vrijdag om het voertuig terug te vorderen. Indien de eigenaar niet op de hoogte is van de inbeslagname, bijvoorbeeld omdat hij op vakantie is, loopt hij het risico dat zijn motorfiets wordt verbeurdverklaard, zelfs als hij onschuldig is aan enig vergrijp.
Ontmoedigen
De toekomst van de regelgeving rondom verbeurdverklaring van voertuigen in het Verenigd Koninkrijk zal waarschijnlijk gericht blijven op het vinden van een balans tussen het ontmoedigen van antisociaal gedrag en het beschermen van individuele rechten. Mogelijke uitdagingen omvatten het waarborgen van consistente toepassing van de wet door verschillende politiekorpsen en het monitoren van de effectiviteit van de nieuwe regelgeving bij het verminderen van antisociaal gedrag.
Voor Nederlandse motorrijders die het Verenigd Koninkrijk bezoeken, is het van belang op de hoogte te zijn van deze strengere regelgeving. Bij inbeslagname van een voertuig is snelle actie essentieel om verbeurdverklaring te voorkomen.
Suzuki breidt het kleurassortiment van de GSX-8R uit met drie opvallende nieuwe opties, waardoor het totaal op zeven komt. De bestaande kleuren blijven ook beschikbaar. De toevoegingen benadrukken het sportieve karakter van de motorfiets.
De nieuwe kleuren zijn onder andere Pearl Tech White met blauwe accenten en stickers, een aangepaste Metallic Mat Black met rode velgen, en een volledig blauwe tank voor de Metallic Triton Blue variant.
Het volledige kleurassortiment vanaf augustus 2025 omvat:
Metallic Mat Black No.2 met zwarte velgen
Metallic Mat Black No.2 met rode velgen
Metallic Triton Blue met blauwe tank
Metallic Triton Blue met zwarte tank
Metallic Sword Silver met rode velgen
Pearl Ignite Yellow met grijze velgen
Pearl Tech White met blauwe velgen
De GSX-8R is uitgerust met een 776 cc DOHC-paralleltwinmotor, bekend om zijn soepele vermogensafgifte en geluid. Kenmerken zoals de Bi-directional Quick Shifter en het Suzuki Intelligent Ride System zorgen voor gebruiksgemak en controle. De nieuwe kleuren zijn vanaf medio augustus verkrijgbaar bij dealers.
In de maand juni biedt Aprilia een unieke kans om de SR GT, hun “urban adventure scooter”, te ervaren. Met een voordeel van maar liefst €1.000 en prijzen die beginnen bij €3.679, is dit het ideale moment om deze scooter aan te schaffen. De SR GT is ontworpen voor zowel stadsverkeer als avontuurlijke ritten, met een focus op comfort en controle.
Naast de aantrekkelijke prijsstelling is er de mogelijkheid om de SR GT te financieren met een vast maandbedrag, wat de aankoop nog toegankelijker maakt. Bovendien krijgen alle modellen met de Euro 5+ motoren nu maar liefst 4 jaar garantie, wat extra zekerheid biedt aan de klant.
Een bijzonder evenement, de Aprilia Days, vindt plaats op zaterdag 14 juni bij alle Aprilia-dealers. Dit is een kans om niet alleen de SR GT, maar ook andere modellen van Aprilia uit te proberen, inclusief de nieuwste 2025-modellen.
De SR GT is een innovatieve scooter die het plezier van stadsrijden terugbrengt. Met een actieve zithouding en een breed stuur geïnspireerd op motorfietsen, biedt deze scooter ultieme controle. De lange veerweg en grote bodemvrijheid maken het eenvoudig om obstakels te overwinnen, terwijl de robuuste banden het mogelijk maken om op diverse ondergronden te rijden.
Het design van de SR GT is sportief en modern, met een krachtige 125cc of 200cc Euro 5+ motor. De scooter is uitgerust met een Start & Stop-systeem voor optimale prestaties en bevat een LCD-instrumentenpaneel en volledige LED-verlichting. Voor de tech-liefhebbers is het APRILIA MIA connectiviteitssysteem optioneel beschikbaar.
Neem vandaag nog een kijkje op de website voor meer informatie en om deze unieke kans niet te missen.
Start 350cc van de TT van 1964 mrt vooraan Jim Redman (1) en Mike Hailwood (9).
Op de woensdag van de TT-week vindt een leuk gebeuren plaats in de Bonte Wever in Assen. Daar wordt dan een TTheatershow gehouden, waar oud-coureurs en anderen die op enigerlei wijze bij de TT zijn betrokken als gast aanwezig zullen zijn. Meest bijzondere gast is ongetwijfeld Jim Redman, zesvoudig wereldkampioen in de jaren ’60. Hij leverde in 1964 een geweldige prestatie door in de TT van dat jaar drie klassen te winnen. Van Nederlandse zijde komen rijders als Wil Hartog, Theo Louwes en Bert Smit naar de Bonte Wever. De zijspansport wordt belicht door Jaap Geerts en Egbert Streuer. Iemand die alles van de geschiedenis van de TT weet is Egbert Braakman. Fred Lubbers is er namens de Vrienden van het TT Circuit. Martin de Gries is voorzitter van de MC Assen en Omstreken, de club die aan de basis stond van de TT. Namens de huidige organisatie komt voorzitter Arjan Bos. Ook burgemeester Marco Out zal aan het woord komen. De presentatie is in handen van Kars Klok en Luc Rengers.
De TTheatershow begint om 14.30 uur en zal 100 minuten duren. De entree bedraagt slechts zes euro. Kaarten zijn vooraf hier te bestellen. Ook aan de zaal zijn ze te koop.
Na afloop van de TTheatershow wordt het Pop-up TT Museum in de Bonte Wever geopend. Dat is toegankelijk tot en met 11 juli. Daar zijn historische motoren te zien en je kunt er de TT-postzegels kopen.
Start 350cc van de TT van 1964 mrt vooraan Jim Redman (1) en Mike Hailwood (9). Foto: NMBA
Natuurlijk was De Motor Podcast weer aanwezig tijdens Riders Festival 2025; hét festival voor motorrijders. Een goede reden voor een bonus aflevering waarbij Peter en Dennis je meenemen langs de testritten op de allernieuwste modellen van topmerken, een markt vol motor hebbedingetjes, foodtrucks met lekker eten, en natuurlijk: de kans om je motorvrienden weer te ontmoeten.
Maar dat is nog lang niet alles – de sfeer werd compleet gemaakt door een indrukwekkende line-up van tribute bands die je even teruggebrachten naar de hoogtijdagen van rock en blues. En ja hoor, zelfs een reuzenrad stond er, voor dat unieke uitzicht over het terrein. Verder adembenemende stunts en motorbeheersing!
Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering.
De weg deint op en neer tussen heuvels en akkers. Hier en daar staat een plukje hoge bomen met bollen van maretak in de kruinen. Ook de entree van Romagne-sous-Montfaucon is ermee versierd. Ik ben zeker niet de eerste motorrijder die in dit dorp pauzeert. Het plaatselijke museum heeft een trouwe groep bezoekers uit alle windstreken, waarvan er veel op de motor komen – van een Harley-Davidson Heritage tot een knetter-Kreidler. Museumman Jean-Paul de Vries ziet ze graag komen, zelf rijdt hij Mobylette.
Het gezin De Vries was eigenlijk op weg naar Zuid-Frankrijk. Maar daar zouden ze nooit aankomen. Ze bleven hangen op de camping in Romagne-sur-Montfaucon in de Noord-Franse Ardennen en zouden er ook alle vakanties daarna doorbrengen. De zevenjarige Jean-Paul vatte een liefde voor de streek en ontdekte er zijn passie: de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in dit gebied. In de jaren 90 ging hij in Romagne wonen, opende er zijn Eerste Wereldoorlog-museum en begon aan zijn missie om de oorlog de wereld uit te helpen.
‘Ik heb altijd gedacht dat we door alleen maar te praten vrede kunnen stichten, maar dat gaat ‘m niet worden. Dus ben ik mijn oorlog begonnen om die vrede voor elkaar te krijgen.’ Oorlog voor vrede, zo noemt Jean-Paul dat. Zijn War for Peace Museum speelt daarin een rol, hij verkondigt zijn boodschap in media overal ter wereld en hij ontvangt schoolklassen, ook uit Nederland, om de jonge generaties de waanzin van oorlogvoeren duidelijk te maken. En omdat hij de streek kent als zijn broekzak kan hij ook de mooiste weggetjes aanbevelen voor motortochten in de omgeving. Weggetjes die hij zelf op zijn Mobylette verkent.
Vandaag moet Jean-Paul in zijn museum blijven om bezoekers te verwelkomen. Ik start dus alleen vanaf de museumstoep. Net buiten Romagne verbreedt de D123 zich in twee statige alleeën met boomrijen erlangs en keurig onderhouden grasvelden. Als ik even op de brede stoep ga staan, duikt er een soldaat op die mij vriendelijk verzoekt om hier niet te parkeren. Uit respect voor alle soldaten die op dit grootste Amerikaanse militaire kerkhof in Europa liggen begraven. Op tweeënvijftig hectare liggen 14.246 Amerikaanse jongens die hier in de herfst van 1918 sneuvelden. Of ik het nu leuk vind of niet, de Eerste Wereldoorlog is in deze streek rond Verdun nooit ver weg.
1 van 14
Duizelingwekkende cijfers
Ik wilde dit deel van Noord-Frankrijk eens nader verkennen. Op de motor via de autoroute onderweg naar het zuiden van Frankrijk leek het me een saai gebied met eindeloze akkers. Maar is dat ook zo? Dit keer kies ik dus voor de verandering geen Route des Grandes Alpes, Route Napoleon, Gorges du Tarn of andere Zuid-Franse motorklassiekers. Dichterbij huis in de Belgische Ardennen is het mooi rijden, dus waarom niet ook aan de Franse kant van de grens, in het departement La Meuse?
De Maas ontspringt zo’n tweehonderd kilometer zuidelijk in de buurt van Langres en stroomt in Nederland uiteindelijk in de Noordzee. Bizar dat het gedeelte van die rivier in Noord-Frankrijk voor motorrijders het mooiste is, terwijl juist hier de Eerste Wereldoorlog zulke verschrikkingen bracht.
Boven de linkeroever verrijzen monumenten op heuvels als Mort Homme en kan ik bij het plaatsje Chattancourt in een gerestaureerd stuk originele Franse loopgraaf rondstappen. Vergeet je gasmasker niet, waarschuwt een bord in het Frans. Bij de kassa zijn ook Eerste Wereldoorlogsouvenirs te koop, dat vind ik wat ongepast.
107 Jaar na de wapenstilstand maakt de Eerste Wereldoorlog nog steeds ongemakkelijke gevoelens wakker. Op de rechteroever van de Maas neemt de dichtheid van de slagvelden toe naarmate de stad Verdun dichterbij komt. Hele dorpen zijn hier door artilleriebombardementen van de kaart geveegd en nooit herbouwd. Ze lagen in de Rode Zone, een gebied vol onontplofte munitie, menselijke resten en gif.
De stad Verdun was van groot historisch belang voor Frankrijk en daarom wilden de Duitsers de stad innemen om de Franse trots en vechtlust te breken. Het Ossuarium van Douaumont buiten Verdun bestaat uit een zesenveertig meter hoge toren en museum in de vorm van een granaat. In de kelders liggen de botten van 130.000 onbekende Duitse en Franse soldaten begraven, op de dodenakkers eromheen nog veel meer. In de Slag om Verdun, tussen februari 1916 en augustus 1917, sneuvelden in totaal zo’n 800.000 soldaten. Duizelingwekkende cijfers.
Voie Sacrée
Iets ten zuiden van Verdun stroomt de Maas door Saint-Mihiel, dat in de Eerste Wereldoorlog een Duits bruggenhoofd was. Pas nadat de Amerikanen in 1917 op het strijdtoneel verschenen, werden de Duitsers hier verdreven. Mijn motorbanden rollen weer op de westoever van de Maas over een historische weg. De Voie Sacrée was van vitaal belang om Verdun te bevoorraden en was de enige transportroute die buiten het bereik van Duitse artillerie lag. Over de huidige RD 1916 rolden toentertijd elke week 90.000 manschappen en 50.000 ton munitie naar het front in vrachtwagens, gemiddeld elke veertien seconden een wagen. En dat terwijl het Franse leger in 1915 nog maar 170 auto’s had. In geval van panne werd een truck onmiddellijk naar de berm gesleept om geen oponthoud te veroorzaken. Soldaten schepten voortdurend kalk en grind op de weg, die anders in een moeras zou veranderen.
Nu bestaat de Voie Sacrée uit een asfaltbaan die omhoog slingert tussen heuvels en weilanden. Bij Heippes duik ik het binnenland weer in via een wirwar van kronkelweggetjes langs beekjes en door bos. Van die razendsnelle motorisatie van Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog is hier geen spat te merken. De wegen zijn leeg. En de Maas heeft geen monopolie op natuurschoon, de Vallée de l’Aire kan prima meekomen met Madame la Meuse. Het Forêt d’Argonne heet het grootste aaneengesloten bosgebied van heel Frankrijk te zijn. Kelten en Romeinen scharrelden hier al rond, er was ijzererts en hout voor de smederijen. Pas na 1918 lijkt deze streek in een Doornroosjeslaap te zijn beland waaruit la Bel’Argonne nog steeds niet is ontwaakt.
Natuurlijk heeft elk gehucht hier wel een oorlogsmonument voor de helden die hun jonge levens gaven ter meerdere eer en glorie van Frankrijk. Vaak verbeeldt het monument de schone dame die zo mooi de Marseillaise kan zingen. Overigens is die hymne ook hier in dit gebied bekend geworden, tijdens een oorlog die nog ouder is dan de Eerste Wereldoorlog.
Uit mijn orgelpijpen van Vance&Hines schalt een lied dat niet de oren van al die jongens meer kan bereiken die in dit gebied door de hel op aarde zijn verzwolgen. Een lied van vrijheid en plezier. Ik zou me er bijna schuldig over gaan voelen. Is dit gedeelte van Frankrijk daarom buiten de toeristische mainstream weggezakt? Verwacht hier niet op elke kruising, in elk dorp, om de zoveel kilometer een café, restaurant, winkel of benzinepomp. Aan dit gebied gaan de toeristenstromen voorbij. En dat is voor motorrijders natuurlijk alleen maar van voordeel.
Terwijl er zijn hier ook echt wel glanzende pareltjes aan een motorroute te rijgen valt. Beaulieu-en-Argonne ligt boven op een beboste heuvelkam als lintdorp langs een weg die, als ik Jean-Pierre mag geloven, al door de Romeinen werd gebruikt. Er lopen hier aardig wat historische wegen. En Beaulieu verrast met Duits aandoende vakwerkarchitectuur achter bloembakken met vrolijk gekleurde inhoud. Het is in de Argonne zeker niet alleen maar triestheid troef.
Schuldig landschap’
Het Forêt d’Argonne ligt in de bovenkant van de diagonaal ‘leeg Frankrijk’, een relatief dunbevolkt gebied dat van het noorden naar het zuidwesten loopt. Door het Forêt d’Argonne lopen verleidelijke weggetjes. Vanaf Clermont en Argonne leidt de D2C langs wat boerderijen en slingert daarna omhoog het bos in. Bordjes wijzen de weg, maar veel keuze aan afslagen heb ik niet. Het asfalt wordt steeds smaller en pokdaliger, ik kom meer vossen (twee) en herten (drie) tegen op de weg dan auto’s (nul).
Op aanraden van Jean-Paul rij ik over de Haute Chevauchée, de hoge weg over een centrale heuvelkam. De hellingen daarvan zijn voorzien van ravijnen en daarin groeven Duitsers en Fransen in de Eerste Wereldoorlog ook hun loopgraven en schuilplaatsen. Een mooi voorbeeld daarvan is Ravin du Génie, een Frans hoofdkwartier dat is gerestaureerd en zoals een soort openluchtmuseum in het bos een beeld geeft van de situatie honderdtien jaar geleden. Een korte wandeling brengt me bij een legerplaats met opslagloodsen, keuken, slaapvertrekken, washokken, toiletten gecompleteerd met tunnels en bunkers. Net als in het museum van Romagne overheerst hier de menselijke schaal, zit het unieke in de kleine dingen in plaats van de bombarie van megamonumenten. De boodschappen daarvan zijn zo overweldigend dat ik ze niet kan bevatten.
Bomen en struiken groeien er alsof er nooit iets is gebeurd. En toch: tijdens het Maas-Argonne-offensief van 1918 sneuvelden in het bos tweehonderdduizend soldaten. Het Forêt d’Argonne was een desolaat maanlandschap, kaalgemaaid door artillerie, machinegeweren en vlammenwerpers. Zo ver je kon zien was er niets behalve ordeloze loopgraven, bomkraters, zandzakken en prikkeldraad waaruit verkoolde en verwrongen boomstompen staken. Overal lagen resten wapentuig en onontplofte granaten. Het stonk er alleen naar chloorgas en kruit, maar ook naar ontbindende menselijke resten. En nu oogt het bos als een paradijs op aarde.
‘Schuldig landschap’ noemde de Nederlandse kunstenaar Armando dat, een lieflijk ogend landschap waar in het verleden toch vreselijke gebeurtenissen zijn gebeurd. Een schuldig landschap zou het verleden als een last met zich meedragen. Dat is natuurlijk onzin. Niet bomen maken oorlog, maar mensen. Maar Armando heeft er wel mooi het gevoel aangegeven dat me bekruipt als ik door dit bos rij. Met ook hier ineens op ’n open plek een begraafplaats met duizenden kruizen op een keurig gazon of een ossuarium op de rand van een enorme krater. Met een beleefd saluut tegen de helm rij ik eraan voorbij.
Semper plus ultra. Altijd maar verder, de oude Romeinen zeiden het al. Na hen kwamen talloze anderen door het gebied. Fransen, Duitsers, Britten, Amerikanen. In geschiedenisboeken zijn alleen de namen van generaals bewaard, zoals Pétain, von Falkenhayn, Haig, Pershing. En die van een paar gekroonde hoofden.
Tijdens de Franse Revolutie van 1789 werden adel en kerk van hun macht ontdaan. Koning Lodewijk XVI en zijn vrouw, de Oostenrijkse prinses Marie-Antoinette vreesden voor hun leven. Ze besloten stiekem uit Parijs te vluchten naar het gedeelte van Noord-Frankrijk waar de vader van Marie-Antoinette zijn Habsburgse scepter zwaaide. In het plaatsje Varennes-en-Argonne, vlak voor de grensrivier de Aire, werden het koninklijk stel en hun gevolg herkend en gearresteerd.
Er zijn veel verhalen over die gebeurtenis, maar die van Jean-Paul de Vries is het mooiste daarvan. Volgens hem wilde het koningspaar nog één keer een favoriet Frans streekgerecht eten voordat ze het land verlieten. Ze stopten daarvoor bij een herberg bij de brug over de Aire. Dat oponthoud werd ze fataal, zo kwamen de snoepers te pas. Het koninklijk paar werd teruggebracht naar Parijs en daar ter dood veroordeeld door een revolutionair tribunaal. Marie-Antoinette was al de geschiedenis ingegaan met haar opmerking ‘laat ze dan cake eten’, toen ze hoorde dat het volk geen brood kon kopen. En ze voegde er kort voor haar onthoofding nog een aan toe: ‘oh, pardon, ik deed het niet expres’, toen ze op het schavot op de tenen van de beul ging staan. Lodewijk hield het zakelijker toen zijn gevangenwagen op het Place de la Révolution stilhield. ‘We zijn er, als ik me niet vergis’.
Symbool van liefde
Het Forêt d’Argonne ligt achter me, ik rij weer door open land met heuvels, weilanden en hier en daar een pluk hoge bomen met maretakbollen erin. Dat beeld is een krachtig symbool van deze streek. Eén mooie legende over de maretak gaat over Balder, zoon van de goden Wodan en Frigga. Balder was een god van het licht en de liefde en populair bij mensen en goden. Hij stierf door het gif van maretak. Mamma Frigga huilde en huilde maar en haar tranen veranderden in de witte bessen van de maretak. Frigga besloot daarom dat de maretak een symbool van liefde moest zijn. Deze legende is de oorsprong van de traditie waarom geliefden elkaar onder de maretak kussen. Volgens een andere legende moesten vijanden die elkaar onder de maretak ontmoetten hun wapens neerleggen en wapenstilstand houden. De maretak is dus ook een symbool voor vrede. En daarmee ben ik weer terug in Romagne-sur-Montfaucon.
Wat een wonderlijke motortocht heb ik gereden. Ik ben er beduusd van. Aan de ene kant die verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en aan de andere kant een gebied vol bossen en lege wegen waar het fijne bochtenwerk niet ontbreekt. Heel anders dan het uitzicht vanaf de snelweg laat vermoeden. Van het hele departement La Meuse heb ik nog maar een fractie gezien en dat voorproefje smaakt naar meer.
Ik zit met Jean-Paul in de tuin achter zijn museum onder de notenboom aan het kabbelende riviertje de Ardon. Hij wijst me op de kaart een overdaad aan stuurweggetjes langs de Maas, Aire en door de Argonne.
Een tingelend belletje kondigt de komst van nieuwe museumbezoekers aan, Jean-Paul laat ze hoogstpersoonlijk binnen. Wordt hij nooit moe om over die ongeveer 300.000 voorwerpen te vertellen die hij persoonlijk in een straal van vijftig kilometer rond Romagne heeft gevonden en in zijn museum tentoonstelt in de vorm zoals hij ze uit de aarde haalde: gebutst, verroest, verrot? ‘Nee hoor. De boodschap van die voorwerpen is dat we de waanzin van oorlog moeten stoppen en daarvoor vrede in de plaats moeten stellen.’
Dat is nogal een opgave. Hopelijk houdt De Vries genoeg tijd over om z’n Mobylette op te voeren. Want de volgende keer dat ik kom moet-ie me natuurlijk persoonlijk gidsen over al die prachtweggetjes. Dan trakteer ik op een streekgerecht in zo’n herberg aan de Aire. Een plakje cake, dat moet kunnen.
Reisinfo
War For Peace Museum/Romagne 14-18 en gastenverblijf Gîte Le Musée; www.romagne14-18.com
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
