Op nog geen uur rijden boven Madrid ligt een, bij buitenlanders, vergeten berggebied: de Sierra de Guadarrama. Madrilenen komen er om de drukte van de stad te ontvluchten. Wij om het gebied te ontdekken en bochten te rijden. Mucho bochten!
Tekst en fotografie Hans Avontuur
Net op tijd. Over twintig minuten gaat de weg
naar de bergwereld van la pedriza dicht. Het natuurgebied is overdag gesloten
voor gemotoriseerd verkeer. Alleen wie s ochtends op tijd voorbij de slagboom
is, kan er rijden. Het wegdek is er met opzet slecht onderhouden. Dat drukt de
snelheid en verhoogt de oplettendheid.
Ik stuur ...
Op nog geen uur rijden boven Madrid ligt een, bij buitenlanders, vergeten berggebied: de Sierra de Guadarrama. Madrilenen komen er om de drukte van de stad te ontvluchten. Wij om het gebied te ontdekken en bochten te rijden. Mucho bochten!
Tekst en fotografie Hans Avontuur
Net op tijd. Over twintig minuten gaat de weg
naar de bergwereld van la pedriza dicht. Het natuurgebied is overdag gesloten
voor gemotoriseerd verkeer. Alleen wie s ochtends op tijd voorbij de slagboom
is, kan er rijden. Het wegdek is er met opzet slecht onderhouden. Dat drukt de
snelheid en verhoogt de oplettendheid.
Ik stuur de BMW RnineT Scrambler langs de scheuren en kuilen in het asfalt. Meer een allroadroute? Jawel, maar er staat toch niet voor niets scrambler op de lak van onze Duitse vriend? Langzaam gaat het naar boven. Een route voor fijnproevers met veel kort en hoekig stuurwerk.
En dan ineens, net over de top van de pas, volgt het wow-moment. En niet te zuinig ook. Weergaloos uitzicht op de spectaculaire wereld van rots en steen waar La Pedriza bekend om staat. Ik rijd de weg helemaal naar het eindpunt om er zo lang mogelijk van te genieten. Daarna parkeer ik bij het barretje van de familie Torrero voor een cafe solo op het terras. Recht voor me rijzen prachtige rotswanden naar de blauwe hemel.
TIPProbeer altijd de zondag te mijden. Dan komen de Madrilenen naar de Sierra om er hun vrije dag te vieren en de drukte van de stad te ontvluchten. Het gevolg: volle hotels, volle terrassen en volle wegen.
De door wind en water gepolijste steenklompen
lijken willekeurig in het land te zijn gestrooid, maar vormen samen een mooi
geheel. Volgens de gasten aan een ander tafeltje moet ik hier s avonds nog eens
terugkomen. Voor de zonsondergang, maar vooral voor de gebraden kip, de
specialiteit van de familie Torrero.
Het is kenmerkend voor het Spaanse dagje uit.
Met de hele familie rijden Spanjaarden naar de Sierra de Guadarrama om er een
rondje door een dorp te lopen, een beetje te shoppen en daarna heel lang en
uitgebreid te lunchen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Daarbij geldt bovendien
de stelregel dat er zo veel mogelijk op tafel moet staan.
Ziekenhuis
met uitzicht
het enige nadeel van La Pedriza is dat er geen
doorgaande weg is. Je moet heen en terug over hetzelfde traject. Nou is dat
hier geen straf.
En dat geldt ook voor de route door een
verderop gelegen vallei: La Barranca. Die passeert een verlaten ziekenhuis de patiënten hadden er meesterlijk
uitzicht en eindigt bij een stuwmeer.
Ik kies de iets verderop gelegen route over de
Puerto de Navacerrada, met op de top een skigebied. Mooi breed asfalt met
snelle bochten. De bergen nemen hier serieuze vormen aan en gaan tot zon 2.000
meter hoogte. Boven staan enkele gebouwen die voor ons, gewend aan de alpen,
moeilijk met wintersport te rijmen zijn. De grote bombastische panden komen
rechtstreeks van de fascistische tekentafel van generaal Franco, de dictator
die spanje van 1939 tot 1975 onder de knoet hield.
Eenmaal over de top, volgt de BMW RnineT de
weg naar segovia. Onderweg passeer ik eerst la
7 revultas - de 7 haarspeldbochten - en daarna het koninklijk
paleizencomplex van san ildefonso. Blikvanger is een tuin waar de halve Flevopolder
in past. Ik heb het geduld niet voor een bezoek, want er moet gereden worden.
Hoewel het evenmin de bedoeling was om
helemaal naar Segovia af te dalen, bezwijk ik uiteindelijk voor het prachtige
aangezicht van de stad. Oké dan, goed dan, richtingaanwijzer de andere kant op.
Geen moment spijt. Segovia heeft een schitterend oud centrum. Zo rijd ik onder
een romeins aquaduct door en doe ik een blokje historische kern, het geluid van
de boxer lekker brommend tussen de oude gevels. Hier geen internationale hip en
hot, maar gewoon honderd procent Spanje. En dat is meer dan genoeg.
De
mooiste bergpas
zodra de smalle straten me na een puzzeltocht
door eenrichtingverkeer hebben losgelaten, volg ik de gps die me richting de
Puerto de Navafria leidt. Heerlijk traject. Aanvankelijk door dichte bossen
zonder uitzicht. Alle energie kan er in het rijden zelf worden gestoken.
Bochten aansnijden, kijken, scherp insturen, gas erop. De nineT klapt er moedig
in. En dan moet het mooiste nog komen. Maar eerst is daar het dorp Lozoya met
een fijn terras.
Vol nieuwe energie stap ik weer in het zadel.
Een blik op de kaart leert dat er een spectaculair traject volgt. Geen woord
aan gelogen. De weg slingert als een alpenpas. Het landschap wordt leger,
ruiger, steniger, knokig. Het dagtoerisme vanuit Madrid lijkt hier volkomen
verdwenen. De nineT staat in de derde versnelling en maakt een opgetogen
geluid. Zelden hoef ik te schakelen. Alles in un, dos, tres!
De Puerto de la Morcuera laat zich ondertussen
van zijn beste kant zien. Dit is misschien wel de mooiste bergpas van de Sierra
de Guadarrama. Hoger en hoger. Links in de diepte staat een klein stenen huisje
met een grote kraal er omheen voor het vee. Afgezet met een muurtje van
gestapelde rotsblokken. Een monnikenwerk uit de tijd dat de mensen geen geld
hadden maar wel tijd.
Vroeger was zon afzetting noodzakelijk om de
dieren te beschermen tegen de wolven. Die zijn er niet meer, in de jaren
tachtig van de vorige eeuw zijn de laatste exemplaren doodgeschoten. Aan het
eind van een geweldige afdaling, bij het binnenrijden van het dorp Miraflores
de la Sierra, staat een monument ter ere van ene Tio Francachela, een
negentiende-eeuwse wolvenjager.
De weg eindigt op een plateau. De zon schijnt
er uitbundig. Rechts staat een groot kasteel uit het sprookjesboek: Castillo de
Manzanares el real. De stoere buitenkant heeft torens en kantelen. Ook binnen
oogt het robuust en eenvoudig. Verderop in het dorp bevinden zich de restanten
van een andere vesting. Deze is ouder en was vooral bedoeld als
verdedigingsbolwerk. Veel meer dan de fundering is er niet meer van over.
Terug naar draai- en rustpunt Navacerrada. Ik
parkeer er bij een barretje waar ze geweldige tapas serveren. Een
gelukstreffer. Geen idee wat ik allemaal precies aan het eten ben, maar het
smaakt zoals het eruit ziet: heerlijk. Dat is het voordeel van de nabijheid van
Madrid. Er zijn tal van leuke eet- en drinkadressen, waar je meer kunt krijgen
dan alleen stevige bergkost.
Een dag later verleg ik mijn route naar het oosten. Hier gaat de Sierra del Guadarrama over in de Sierra Norte, minder hoog en minder op bezoekers berekend. De smalle wegen zijn voer voor de BMW Scrambler. Af en toe pak ik een puntje offroad mee. Niet omdat het op mijn gps-route staat maar omdat een weggetje er spannend uitziet. Hoewel er geen noppenbanden op liggen, kan de nineT er goed mee vooruit.
3x AfstappenCastillo de Manzanares el RealZo hoort een middeleeuws kasteel er precies uit te zien. Je kunt er wandelen over de borstwering met uitzicht op de hoogste toppen van de Sierra de Guadarrama. Op een half uur rijden vanaf Navacerrada ligt ook nog El Escorial, een koninklijk complex van paleis, abdij en mausoleum.Patones de ArribaKlein geïsoleerd dorp in de Sierra Norte. Zet de motor er niet op de eerste parkeerplaats, maar negeer als het niet druk is de verbodsborden en zet hem vlak voor de ingang van het dorp onder de bomen.La PedrizaDe weg is fantastisch, maar stap vooral af bij het terras van de familie Torrero. Aan de achterkant zit je fijn en heb je meesterlijk uitzicht op de omliggende bergen. De Torreros staan bekend om de beste kip van de streek.
Daar is Torrelaguna, een dorp met een prachtig
bejaard centrum. Ik wil naar de Plaza Mayor, de grote markt. Zoals in meer
plaatsen in Spanje is deze verboden toegang voor gemotoriseerd verkeer. Vaak
kun je niet eens in de buurt komen. Maar met de motor ligt dat anders. Waar
alle toegangswegen aan de stadskant zijn afgesloten, daar is er aan de
achterkant altijd wel een sluiproute te vinden.
Ook nu. Probeersel 1 loopt vast op een stenen
trap, probeersel 2 op een verbodsbord. Daarna lukt het toch. Aan de achterkant
van het plein vind ik een klein straatje dat steeds smaller wordt. Op het
laatst kan ik de nineT er nog precies doorheen sturen. Vijf centimeter over aan
beide kanten van het stuur. Dan opent de straat zich en kijk... Plaza mayor! Ik
parkeer in de schaduw en zoek een vrije stoel bij Bar de la Plaza. Vanaf mijn
plek onder de arcades zie ik de pompeuze façade van de basiliek en de ietwat
verfijndere gevel van het stadhuis.
Hooggelegen
enclave
tijd om een plan te maken voor de finale. Eigenlijk hoef ik er niet lang over na te denken: Patones de Arriba, een hooggelegen enclave die is ontsnapt aan de moderne tijd en het grootste toerisme. Oh jawel, er zijn winkeltjes en terrassen, maar de sfeer is altijd ingetogen. Bij een barretje hangt een foto van Arriba eind negentiende eeuw. Het dorp is aanzienlijk groter dan nu. Veel huizen aan de rand van het centrum zijn, ruim honderd jaar later, ingestort en overwoekerd. Maar het centrum is met liefde gerestaureerd. Ik wandel er doorheen en steek de rivierbedding over voor een beter uitzicht. De sfeer is zo lekker ontspannen, dat ik bijna de verleiding voel om er een lange, lome Spaanse middag van te maken. Maar dat doe ik natuurlijk niet. Er liggen nog zoveel fraaie wegen te wachten. Te beginnen met de afdaling vanuit het dorp, slingerend omlaag. Ik wandel het dorp uit, trek mijn jack aan, zet mijn helm op en start de NineT. Vamos!
Klik hier: DOWNLOAD DE ROUTE ALS TRACK, GPX OF ITN.
Reisinformatie
Erheen
Natuurlijk kun je er naartoe rijden. Zeker als
je tijd hebt, dwars door België en Frankrijk. Vanaf Utrecht is het 1.700
kilometer rijden. Een andere optie is vliegen naar Madrid en daar een motor
huren. De Sierra ligt op amper een uur rijden vanaf het centrum. Je kunt de
motortocht ook combineren met een citytrip.
Overnachten
wij sliepen in Hacienda los Robles in Navacerrada. Ongedwongen sportieve sfeer aan de rand van een sfeervol dorp. Een overnachting kost er 92 euro voor een tweepersoonskamer met ontbijt. Er is een heerlijke veranda en een zwembad. www.haciendalosrobles.com
Informatie
www.sierraguadarrama.infowww.spain.info
Doorgaan met lezen?
Om verder te lezen heb je een abonnement nodig. Heb je die al? Dan kun je
hier inloggen.
Wil je graag toegang? Kies dan één van onze abonnementen, dat kan al vanaf €2,99 per maand.
Alle artikelen uit MOTO73, Promotor en Classic & Retro lees je iedere dag vers online via onze Premium artikelen of de (downloadbare) bladerbare PDF magazines.
Het beste magazine voor toerrijders valt iedere maand weer bij je in de bus. Motortests, leuke routes om zelf te rijden, producten en meer. Inclusief digitale toegang op Motor.nl (Premium artikelen) en bladerbare (en downloadbare) PDF magazines.
Iedere twee weken krijg je de laatste motortests, achtergrondverhalen, columns en sportnieuws direct op je deurmat. Maar daar houdt het niet op! Inclusief digitale toegang op Motor.nl (Premium artikelen) en bladerbare (en downloadbare) PDF magazines.
De redactie van Motor.nl bestaat uit alle redactieleden van MOTO73, Promotor en Classic & Retro. Redacteuren Ad van de Wiel, Jan Kruithof, Eddie de Vries, Nick Enghardt, Maikel Sneek en diverse freelancers zijn dagelijks actief voor Motor.nl.