Nog tijdens de tv-uitzending van het NOC*NSF Sportgala kreeg ik een sms van een bekende, waarin ze haar grote teleurstelling uitte over het feit dat Jeffrey Herlings niet was gekozen tot ‘Sporttalent van het Jaar’. In eerste instantie kwam het bij mij ook vreemd over dat een op de Olympische Spelen goed presterend fietsmeisje die titel kreeg, maar later realiseerde ik mij dat de Nederlandse sportwereld minimaal twee jaar heeft zitten slapen.
Iemand die wereldkampioen motorcross wordt – en zeker gezien de oppermachtige manier waarop, met als hoogtepunt zijn demonstratie van macht in Lierop – mag je niet meer aanmerken als talent, maar is een gearriveerd topsporter. De kandidatuur van Jeffrey Herlings was eind 2010 – na zijn eerste GP-jaar – terecht geweest, maar kwam nu als mosterd na de maaltijd.
