Werkelijk onwerkelijk
Een naked bike; dat is de Energica Eva Ribelle. Je zou het een
elektrische naked kunnen noemen, maar dat voelt ergens toch denigrerend. In
naam van het hedendaagse deugen en de inclusieve samenleving testen we
Energica’s sterkste nieuwe naked, die toevallig elektrische aandrijving heeft.
Noem het burgerlijke ongehoorzaamheid, maar de nieuwe maximumsnelheid maakt op de snelweg rijden niet opbeurender, dus iets harder dan toegestaan rijden op de Energica Eva Ribelle kort de trip qua tijd in elk geval wat in. Met de cruisecontrol al bijna een uur lang op een monotone 107 kilometer per uur, wordt de accuspanning, ...
Werkelijk onwerkelijk
Een naked bike; dat is de Energica Eva Ribelle. Je zou het een
elektrische naked kunnen noemen, maar dat voelt ergens toch denigrerend. In
naam van het hedendaagse deugen en de inclusieve samenleving testen we
Energica’s sterkste nieuwe naked, die toevallig elektrische aandrijving heeft.
Noem het burgerlijke ongehoorzaamheid, maar de nieuwe maximumsnelheid maakt op de snelweg rijden niet opbeurender, dus iets harder dan toegestaan rijden op de Energica Eva Ribelle kort de trip qua tijd in elk geval wat in. Met de cruisecontrol al bijna een uur lang op een monotone 107 kilometer per uur, wordt de accuspanning, inmiddels beneden de veertig procent, in het geel weergegeven. Het gebrek aan uitlaatgeluid maakt dat de windruis om mijn helm me zachtjes in slaap dreigt te wiegen. In een poging deze Italiaanse naked een praktische impuls te geven, werd de Ribelle voorzien van een ruitje en ook de zijtassen doen hun duit in het zakje wat dat betreft. Dat de wind vakkundig van de borst gehouden wordt is het enige soelaas, want verder ontneemt het ruitje nog meer snelheidsbeleving – het telt op.
Waarom rijden we hem?
Omdat voor hypernakeds de grens van 200 pk inmiddels
niet meer heilig is. De Energica Eva Ribelle doet het alleen een beetje anders
en legt in plaats van pk’s een vergelijkbaar aantal newtonmeters trekkracht aan
de dag.
Vooraf geplande stop
Het grauwe weer op weg naar de testfotografielocatie in
het afgelegen, doch prachtige Montferland versterkt het verlangen naar een
uitlaatklep. Geen letterlijke gelukkig, want die ga je op de Ribelle uiteraard
niet vinden. Het geduld en de concentratie lopen terug met de accuspanning. De
noodzaak van bijladen is niet anders dan wanneer het brandstofreservelampje
aanschiet op welke andere motorfiets dan ook en de vooraf vakkundig geplande
stop ligt nog maar tien kilometer verderop. Nog 38 kilometer aan actieradius
voor handen vertelt de Ribelle me zakelijk als een onwerkelijk schouwspel plots
de snelwegsleur doorbreekt. Een oude Lancia op een auto-ambulance haalt me met
amper snelheidsverschil in. In de cabine slechts de chauffeur, terwijl in de
klassieke Italiaanse sedan achterop twee jongens lachend om zich heen kijken.
Niet voorin bij de berger, maar volgens de aangegeven RIVM-richtlijnen op
afstand en dus achterop in hun gestrande bolide; op grote hoogte uitkijkend en
lachend als twee boeren met kiespijn. Een blik uitwisselend met de jongeman op
de bijrijdersstoel van de Lancia, haalt hij zijn schouders glimlachend op en
lijkt hij me te manen gas te geven. Alsof hij stelt dat zij nergens heengaan,
maar de Energica en ik niet eenzelfde lot hoeven te ondergaan. Onder invloed
van fris optimisme geef ik gehoor. Van de Urban-rijmodus wissel je eenvoudig
naar Sport met het knoppencluster links op het stuur, waarna de Ribelle zich
vakkundig ontdoet van het zakelijke dat me haast deed indommelen.
Geen enkele tussenkomst van een koppeling, geen te
beroeren schakelpedaal en zelfs niet het allerminste hikje staat tussen de
rijder en een willekeurig punt aan de horizon. In een soepele polsbeweging gaat
het licht bedienbare, elektronische gashendel tegen de stuit en als aan een
bungeejumpkoord lanceert de Energica zichzelf in werkelijk onwerkelijk tempo
naar die stip op de horizon, terwijl de auto-ambulance in de spiegels krimpt
tot een speelgoedautootje en kort daarna slechts een vaag geel vlekje wordt. Zo
snel, zo waanzinnig snel. Dat ene moment van brute acceleratie is als een ferme
spuit adrenaline linea recta de bloedbaan in. Weg is elk gebrek aan
concentratie; de Ribelle schudt je wakker. Het geduld is ook verdampt, maar
vooral omdat die machtige tussensprint smaakt naar meer. Nog een keer dan; dat
laadpunt halen lukt toch wel.
Nietsontziende verslaving
Onder het overdekte laadstation is er vervolgens alle
tijd de Ribelle in je op te nemen. Terwijl de hartslag van de veelvoud aan
tussensprintjes mondjesmaat afzwakt tot gezonde waarden, laadt de Energica met
de standaard snellader in twintig minuten tijd schijnbaar moeiteloos tachtig
procent bij. Schijnbaar wordt al snel blijkbaar, want met het zadel omhoog geklapt,
de twee rubberen afdekkapjes verwijderd en de stekker aangesloten, begint het
laden vervolgens vanzelf.
Wachten tijdens het laden vergt wat gewenning, zoals ook
het uiterlijk van de Ribelle wennen is. De optionele carbon spatborden voor en
achter maken hem af, terwijl de eveneens optionele verstelbare ruit en de
tasjes het uiterlijk geen goed doen. Hier staat een agressieve naked bike, die
zich op uiterlijk zeker kan meten met machines als de Z1000 van Kawasaki en
bijvoorbeeld de Yamaha MT-10. Gespierd met esthetisch veel gewicht op de
voorkant, maar bovenal straalt het veel agressie uit. Laat de 215 aanwezige
newtonmeters los en je bent je bewust dat het kwaadaardige lijnenspel meer is
dan enkel uiterlijk vertoon. Het is een nietsontziende verslaving die immense
trekkracht aan te spreken. Ik las ooit de uitspraak dat het prima is een
verslaving te hebben, zolang je je afspraken maar nakomt en wat dat betreft maakt
de Ribelle het je niet gemakkelijk.
Volgens planning
Terwijl de lader van 26 procent is opgeklommen tot
een bruikbare 85 procent en de motor weer afgekoppeld kan worden, zijn er 33 minuten
verstreken. Tijd waarin je bijvoorbeeld een bakje koffie kunt doen. Alleen: wil
je dat en kun je dat? De stop is gepland, de tijd die ervoor nodig is te laden
ook, zodat de afspraak met de fotograaf kan worden nagekomen. Omdat het noodzakelijk
is om de accu op te laden, niet per se omdat de benen zo nodig gestrekt moeten
worden, met dank aan de werkelijk perfecte zit en zithouding van de Ribelle.
Het zadel, de afstand tot en de breedte van het stuur, en zelfs de kniehoek; zo
hoort een naked te zitten. Geen gebrek aan ruimte, geen onnodige spierspanning
en desondanks zit je toch actief en in een aanvalshouding.
De stop wordt dan ook echt alleen gedicteerd door het bereik. Tussen de iets meer dan 80 procent aan lading bij vertrek tot de 26 procent bij de elektrische pomp zijn er 86 kilometers onder de Pirelli’s van de Ribelle doorgegleden. Snelwegkilometers zijn moordend voor je bereik, zelfs op constant cruisecontrol-tempo. De regeneratie-functie biedt soelaas en verruimt de actieradius door onder remmen energie terug te winnen. Dat de mate van regenererende motorrem in te stellen is, maakt ook uit. Er is zelfs over nagedacht dat het remlicht knipperend wordt ingeschakeld, wanneer je het gashendel sluit en er een bepaalde vertraging wordt opgemerkt. Als je maximaal regenereren instelt, remt het namelijk vergelijkbaar met een dikke V-twin die op de motor remt.
Immer aanwezige spanning
Elk stuk rechtuit met een snelheid van 90 kilometer
per uur of meer win je dus weinig tot niets terug, terwijl de kWh’tjes in rap
tempo de accu uit lijken te rennen. Vanaf de ‘benzinestop’ de heuvels van
Montferland met zijn bochtige weggetjes in geeft dan ook een heel ander beeld.
Gecombineerd gebruik tekent een bruikbaarder bereik op. Waar eerst 1,45
kilometer per procent accuspanning opgeslokt werd, doet de Ribelle uiteindelijk
1,69 kilometer per procent. Daarmee kom je dus reëel aan 170 kilometer
actieradius als je A- en B-wegen en echte binnendoorweggetjes aan elkaar rijgt.
Dat is inclusief een aantal van die niet te versmaden, hartslag verhogende
doortrekmomentjes. Alleen staat daar tegenover dat het vermoeiend is om constant
bezig te zijn met de vraag of je je volgende laadpaal haalt. De belofte van
onthaasten door op je dooie akkertje te wachten tot de motor bijgeladen is,
weegt maar moeilijk op tegen de immer aanwezige spanning om die volgende
laadpaal.
Dat terwijl de Eva Ribelle echt een verrassend goede
naked bike is, die zich in veel opzichten kan meten met de concurrentie. Met
een gewogen 282,8 kilogram – exclusief de optionele tasjes, maar inclusief het
ruitje, het rekje en de lichtere carbon spatborden – is-ie maar liefst 12,8
kilo zwaarder dan zijn opgave. Desondanks rijdt het als een veel lichtere
machine. Hij moet merkbaar veel gewicht verplaatsen, maar doet het met verve en
ook de stabiliteit is prima voor elkaar, zonder loom te sturen.
Ook de Brembo-remmerij is uitgekiend met lekker veel
beet en een goede doseerbaarheid, al voel je het gewicht juist dan wel. De
motor lijkt rechtdoor te willen en de voorband krijgt op zijn lazer, waarbij
onder koude omstandigheden het ABS aan de bak moet.
Terugkerend thema
Het is een terugkerend thema bij de Ribelle: elk
voordeel heeft zijn nadeel. Zijn krachtbron is waanzinnig, maar gulzig. De
zithouding is perfect, maar lang kun je er zelden van genieten. De stabiliteit
en strakke remmerij tonen de potentie, maar toch voel je het gewicht. Zelfs de
gemonteerde opties volgen de trend; het ruitje en de zijtassen zijn handig,
maar ze verpesten het gave uiterlijk alsof je een roze strikje in de kuif van
een zilverruggorilla knoopt. Zo praktisch als Energica de Ribelle probeert te
maken, is de Eva Ribelle simpelweg geen praktische motorfiets.
Rest de vraag of een brute naked praktisch moet zijn want een MV Agusta Brutale 800RR of zelfs een Yamaha MT-10 zijn dat evenmin. Zoals de Ribelle zijn dat nakeds van het agressievere soort en zoals de Ribelle zijn ook dat motoren die niet feilloos zijn. Tel erbij op dat de genoemde twee hun actieradius er in een beschamend tempo doorheen jagen en de conclusie is duidelijk. Zo onpraktisch als nakeds als dit zijn – elektrisch of niet –, bieden ze wel die zo nu en dan broodnodige dosis adrenaline. De Energica Eva Ribelle hoeft geen tasjes en hoeft geen ruitje; die heeft een afgeladen accu nodig en de ruimte om al zijn brute kracht los te laten. Die kleine momentjes maken zo veel goed, dat je hem bijna alles vergeeft. Bijna. Vooruit, nog een keer zo’n tussensprintje dan?
TestlocatieNederland
OmstandighedenVan zonnig, maar koud tot grauw en grijs
TemperatuurTussen de 9 en 16 graden
Totaal testkilometers385
BijzonderhedenHet dashboard toont desgewenst een toerenteller. Leuk, maar waar het voor dient?
PlusBrute beleving, opvallend goede rijeigenschappen en prima balans qua gewichtsverdelingMin
Je bent niet véél tijd kwijt met laden, maar je bent wel
váák tijd kwijt met laden, ‘actieradius
angst’ is frustrerend
Conclusie
De grootste kracht van de Energica Eva Ribelle ontbloot zijn grootste zwakte. De elektromotor slingert op afroep 215 Nm koppel in de ketting en de sensatie van die verstandsverbijsterende acceleratie wil je keer op keer beleven. Nadeel is dat telkens als je dat doet, diezelfde elektromotor een flinke hap uit de stroomvoorraad neemt. De elektronische slimmigheden maken leven met de Ribelle nagenoeg dragelijk. Simpele toevoegingen als een achterruit en kruipstand om de stapvoets toch zware machine te verrijden doen wonderen, de hoeveelheid informatie die het tft-scherm voor je in petto heeft zullen de tech-nerds de vingers doen aflikken en de laadtijd per keer valt echt mee. Het aantal keren dat je laden moet, is waar de frustratie zit. De Energica Ribelle is een volgende stap in de evolutie van de elektrische naked bike. De potentie is echt voelbaar. Alleen afgezet tegen een – daar is hij weer – Yamaha MT-10, lijkt die brute en dorstige Japanner plots een geheelonthouder. De Ribelle bekoort en windt op, maar telkens maar voor even. Je moet bij jezelf te rade gaan of je met de nadelen van die – desondanks nog altijd bizar indrukwekkende – verslaving kunt leven.
Technische gegevens
Energica Eva Ribelle
Motor
Type Permanente Magneet AC-motor, oliegekoeldEindoverbrenging ketting
Prestaties
Maximaal vermogen 145,52 pk (107 kW) @ 6.000 tpmMaximaal koppel 215 Nm
Elektronica
Motor traction control, rijmodi, cruisecontrolRijwielgedeelte ABS, regeneratief remmen
Rijwielgedeelte
Frame stalen vakwerkbuizenframeVering voor 43mm-Marzocchi-upsidedownvorkStelmogelijkheden volledig instelbaarVering achter Bitubo-monoschokdemperStelmogelijkheden veervoorspanning en uitgaande dempingVeerweg v/a 110/131 mmRem voor 330mm-schijven met Brembo M4 monobloc-vierzuigerremklauwenRem achter 240mm-schijf met Brembo-tweezuigerremklauwBanden v/a 120/70-ZR17, 180/55-ZR17
Maten & gewichten
Gewicht 282,8 kg (gewogen, rijklaar)Tankinhoud 21,5 kWh Lithium (19,8 kWh nominaal)
Prijs & Info
Prijs € 27.990,-Prijs België € 27.990,-Importeur Electric MotorcyclesInternet www.electricmotorcycles.nl
Technische tekening
Wielbasis 1.465 mmZithoogte 790 mm
Tekst: Nick Enghardt Fotografie: Pim Hendriksen
Doorgaan met lezen?
Om verder te lezen heb je een abonnement nodig. Heb je die al? Dan kun je
hier inloggen.
Wil je graag toegang? Kies dan één van onze abonnementen, dat kan al vanaf €2,99 per maand.
Toegang tot MotorNL Digitaal en maandelijks Promotor edities op je deurmat
Het beste magazine voor toerrijders valt iedere maand weer bij je in de bus. Motortests, leuke routes om zelf te rijden, producten en meer. Inclusief digitale toegang op Motor.nl (Premium artikelen) en bladerbare (en downloadbare) PDF magazines.
Toegang tot MotorNL Digitaal en tweewekelijks MOTO73 op jouw deurmat
Iedere twee weken krijg je de laatste motortests, achtergrondverhalen, columns en sportnieuws direct op je deurmat. Maar daar houdt het niet op! Inclusief digitale toegang op Motor.nl (Premium artikelen) en bladerbare (en downloadbare) PDF magazines.