Van 26 tot 28 juli slaat de Schaal van Richter weer alle kanten uit, want dan vindt in en om het legendarische circuit van Misano de 2024-editie van de World Ducati Week plaats. Een feest voor iedereen die van motoren houdt. Want anders dan de naam laat vermoeden, zijn alle motorliefhebbers welkom. Ongeacht het merk van je motorfiets.
De Ducati World Week werd voor het eerst georganiseerd in 1998 en is sindsdien uitgegroeid tot een van de meest prestigieuze evenementen in de motorwereld. Bij iedere editie nam de belangstelling voor de WDW toe en ook dit jaar worden meer dan 80.000 motorliefhebbers verwacht voor een motorfeest dat z’n gelijke niet kent. Uiteraard draait alles om het merk Ducati, maar liefhebbers van andere merken zijn ook meer dan welkom. Dus als je eind juli nog wat plaats hebt in je agenda overweeg dan zeker een bezoekje.
Nieuw model
Wat kan je zoal verwachten? Het epicentrum van het evenement is het iconische Misano World Circuit Marco Simoncelli. Daar vinden tal van events plaats die een voor een uniek zijn in de motorwereld. Het thema van deze twaalfde editie is ‘All In One’ wat betekent dat het een totaalbeleving moet worden, waarbij elk aspect van motorrijden en motorsport ruim aan bod komen. Verwacht georganiseerde rondritten, workshops met de Ducati- ingenieurs, stuntshows, reusachtige barbecues en tal van party’s op de stranden van de Romagna Riviera. Maar ook een meet & greet met wereldsterren als Pecco Bagnaia en Marc Márques én de onthulling van een nieuw Ducati-model staan op de planning.
De World Ducati Week kent traditioneel twee échte hoogtepunten: de motorenparade op het circuit en natuurlijk ‘La Notte Del Campioni’, de ‘nacht der kampioenen’. Deze laatste vindt plaats op 27 juli en is dé knaller van het hele Ducatifeest. Het circuit wordt dan omgedoopt tot een groot feest waarbij de opzwepende sfeer (met onder meer DJ-sets van Fargetta, Marco Melandri en Rudeejay) wordt toegespitst naar de Lenovo Race of Champions. Dat is een race waaraan liefst vijftien Ducati-toppers uit verschillende raceklassen het tegen mekaar opnemen. De race wordt verreden op identieke Panigale’s V4 en vormt daardoor een echte graadmeter voor de coureurs én de verschillende raceklassen. Is WorldSBK-kampioen Alvaro Bautista in staat om Pecco Bagnaia het vuur aan de schenen te leggen? Of is het regerend wereldkampioen WorldSSP Nicolo Bulega die het achtvoudig wereldkampioen Marc Márques moeilijk maakt? Ik sprak op de persconferentie van de WDW kort met Pecco Bagnaia en vroeg hem hoe hoog hij de Race of Champions inschat. Bagnaia: ‘Dit is de enige race in het jaar waarin al onze toprijders het tegen elkaar opnemen op gelijke motoren. Ik won de wedstrijd bij de vorige editie van de WDW (2022) en zal er ook dit jaar alles aan doen om de race te winnen. Maar de Ducati-racefamilie wordt elk jaar groter en succesvoller, dus ik verwacht zeker hevige tegenstand …’. De volgende toppers staan zeker aan de start: Pecco Bagnaia (tweevoudig wereldkampioen MotoGP), Mark Márques, Jorge Martin, Enea Bastianini, Alvaro Bautista (wereldkampioen WorldSBK), Nicolo Bulega (wereldkampioen WorldSSP), Marco Bezzecchi, Fabio Di Giannantonio, Andrea Iannone, Glenn Irwin, Alex Márques, Franco Morbidelli, Denilo Petrucci, Michele Pirro en Michel Ruben Rinaldi. Al deze rijders zijn tijdens het event beschikbaar voor foto- en handtekeningensessies.
Racelegenden
Het andere hoogtepunt is de motorenparade op vrijdag 26 juli. Het vormt traditioneel de grootste Ducati-parade ter wereld. Nadat al deze motoren zorgen voor een overvolle omloop van Misano rijden ze in kolonne door de straten van de Romagna Riviera om halt te houden op de Samsara Beach in Riccioni voor de ‘Land Of Joy on the Beach Party’. Op het Samarastrand voorziet Ducati een ‘Rustida’, een typische barbecue van de streek gevolgd door een feest met DJ’s dat tot in de late uurtjes zal doorgaan. Het feest staat trouwens in het teken van tien jaar Ducati Scrambler.
Helemaal nieuw is de aanwezigheid van het voltallige crossteam van Ducati. Om de ontwikkeling van de Desmo 450 MX verder te ondersteunen, neemt Ducati onder meer deel aan het Italiaanse crosskampioenschap. Het volledige team mét negenvoudig wereldkampioen Antionio Cairoli zal er zijn en de prototypemotoren zullen heel toegankelijk worden opgesteld. Uiteraard mag ook de Ducati 916 niet ontbreken. De 916 viert dit jaar immers z’n dertigste verjaardag en dat zal met veel activiteiten worden gevierd. Je mag racelegendes Carl Fogarty en Troy Bayliss verwachten. Uiteraard zal de volledige Ducati line-up in verschillende thematentoonstelling worden getoond en kan er getest worden met zowat alle modellen.
Heb je na het lezen van bovenstaande zin gekregen in een bezoekje aan de WDW, kijk dan hier voor meer informatie. Er zijn verschillende formules beschikbaar, maar wacht niet te lang want traditioneel vliegen de tickets de deur uit. Hopelijk ontmoeten we mekaar daar!
Het Planetarium van amateur-astronoom Eise Eisinga staat sinds vorig jaar op de Unesco Werelderfgoedlijst. Dat saaie ding van schoolreis? Ja die. Maar het is allesbehalve saai. Net als het leven van maker Eise én het motorterrein rondom zijn levenswerk. Op naar Franeker!
Ochtend in Dronryp, de geboorteplaats van Eise Eisinga. Het is nog stil als ik er na de lange aanloop over de snelweg binnenrijd. Wie denkt dat ze in Dronryp te koop lopen met hun beroemdste zoon, heeft het mis. Het geboortehuis, zijn graf en het beeld van de hobby-astronoom staan niet met grote borden aangegeven.
Nadat de navigatie me drie rondjes door het dorp laat rijden, wijst een behulpzame Friese me de juiste route: ‘Naar Eise? Dan moet je in het oude dorp zijn. Hier terug naar de grote weg, linksaf en dan een paar honderd meter verderop tussen twee herenhuizen door het laantje nemen. Is prachtig!’
1 van 15
Buste in de oude kern van Dronryp.
Plaquette naast de kerkdeur.
Het graf van Eise wordt goed beschermd.
Waar Eise ooit gevangen zat.
De Nassaus waren machtig in Friesland.
Café De Bak, in de voormalige gevangenis.
Bibliotheek en Café samen in voormalige cellencomplex.
Geen water en brood in Café De Bak.
Mooie landhuizen op het Friese platteland.
Wachten voor de boot.
Rust en ruimte in het hoge Noorden.
Visvliet, waar Eise in ballingschap zat.
Visvliet eert Eise met kunst en wetenschap.
Eerbetoon aan Eise in Visvliet.
Eise maakte fortuin met een wolkammerij.
De dame had gelijk. Een mooie route brengt me naar het deel van het dorp dat kennelijk nog ouder is dan waar ik aan het ronddwalen was. Lage huizen rondom een grasveld met de witte Salviuskerk als blikvanger. Hoewel ik langzaam rijd en mijn motor nauwelijks geluid maakt, voel ik me bijna schuldig aan het verstoren van de serene rust en stilte van deze fraaie plek.
Ik parkeer naast het beeld van Eise Eisinga. Hij kijkt open en nieuwsgierig de wereld in. Tikje brutaal misschien. Zeker niet hooghartig. Recht tegenover staat het huis waar hij op 21 februari 1744 werd geboren, bij de kerk bevindt zich zijn graf. Lesje wiki-historie: Eise is de zoon van wolkammer Jelte en zijn vrouw Hitje, was al vroeg geïnteresseerd in wis- en sterrenkunde en werd rijk dankzij de wolkammerij. Zijn eigenzinnigheid zou hem ook een boel ellende opleveren, waarover later meer.
Nu eerst het dorp uit. De wijde wereld in. Het plan? Een ronde in het teken van Eise Eisinga, met zijn planetarium als finish. Het begint in elk geval goed. Lekker rijden over Friese polderwegen. Ademhalen. Het terrein is bochtiger dan je van zo’n landschap met rechte kavels zou verwachten. De gps leidt me langs dorpen, boerderijen, kerkjes, vaarten en sloten. Aan de horizon ligt de stad Leeuwarden, de volgende stop. Nog even geduld, want de route maakt een omtrekkende beweging en laat me genieten van een paar fijne bochten.
Doodstraf
Als vernieuwer en man van de wetenschap en verlichting had Eise Eisinga, toen hij al vermogend en machtig was, zich aangesloten bij de patriotten. Deze beweging wilde af van de Oranjes en dat leidde uiteindelijk tot een soort kleine burgeroorlog. Lang historisch verhaal kort: de patriotten verloren en Eise ging noodgedwongen op de vlucht naar Duitsland.
Ik stuur de motor Leeuwarden in voor een koffiestop in Café De Bak. Deze bevindt zich in het voormalige huis van bewaring. Net zoals onder meer een bibliotheek en een hostel met de passende naam Alibi. Historische grond, want op de plek waar ik nu mijn koffie drink, zat Eise uiteindelijk toch nog gevangen. Hij was uitgeleverd en wachtte zijn straf af. Met dank aan goede relaties ontsnapte hij aan de doodstraf en werd hij voor vijf jaar uit Friesland verbannen. Een meevaller.
Ik stuur mijn motor door de gevangenispoort weer naar buiten. Na een klein rondje centrum laat de stad me al snel los. Binnen anderhalve minuut maakt de drukte plaats voor de totale rust. Sturen door de ruimte. Soms over rechte wegen, dan weer over een slingerende weg langs het water. Ik volg het spoor van vluchteling Eise naar het oosten. De wereld om me heen is groen van de weilanden, blauw van de hemel, wit van de wolken. Zoeken naar een fijn ritme en genieten van de combinatie rijden en kijken. De wind glijdt langs mijn gezicht.
Keerpunt is Visvliet, een klein dorp in Groningen. Daar zit een verhaal aan vast. Hier woonde Eise eerst als vluchteling en daarna tijdens zijn ballingschap. Na het overlijden van zijn eerste vrouw Pietje Jacobs, trouwde hij in Visvliet met Trijntje Eelkens Sickema. Het dorp eert zijn beroemde zoon met onder meer De Droomtocht, een route langs objecten die aan Eise herinneren zoals schaalmodellen van planeten, zonnewijzers en sterrenbeelden.
Zoveel hemel
Net als Eise keer ik vanuit Visvliet terug naar Friesland. Dwars door het noorden. Voorbij sfeervol Dokkum is het leeg, leger, leegst. Voor ons motorrijders allerminst vervelend terrein. Er is nauwelijks ander verkeer en zoveel overzicht dat je zelfs de haakse bochten scherp kunt insturen.
Helm open. In de rijwind hangt een vleugje zilte lucht van de verderop gelegen Waddenzee, die ook op de Werelderfgoedlijst staat. Heerlijk rijden. De wegen worden smaller en smaller, de luchten groter en groter. De kleigrond op het wegdek is droog en aangekoekt. Met een adventure motor geen probleem. Goed, het rijdt niet altijd even comfortabel maar zolang het niet gaat regenen is er geen gevaar voor een onverwachte schuiver.
Prachtige stapelwolken drijven op snelheid over. Met zoveel hemel boven Friesland is het misschien geen toeval dat juist hier zo’n beroemd planetarium is gebouwd. Tegenwoordig staat het noorden ook bekend om zijn donkere nachten. Bij Lauwersoog bevindt zich een internationaal erkend Dark Sky Park, een gebied met zo weinig lichtvervuiling dat je er de sterrenhemel goed kunt bestuderen. Nederland telt maar twee van zulke plekken.
Dat Eise Eisinga altijd al in planeten geïnteresseerd was, is niet per se de reden geweest dat hij zo’n ingenieus en groot planetarium heeft gebouwd. De aanleiding was, aldus de overlevering, de voorspelling van een predikant uit Bozum dat de wereld zou vergaan. Volgens hem had dit te maken met de stand van vier planeten. Het leek Eise daarom wel leuk om een sterrenhemel te bouwen waarop je op elk moment kon zien wat er precies met de planeten gebeurde. En dat liep vervolgens wat uit de hand.
Zeebodem
De route voert ondertussen langs leuke plaatjes als Burdaard met een museum over de primitieve schilder Ruurd Wiersma, ook een Fries fenomeen. Als niet opgeleide kunstenaar beschildert hij alles dat los en vast zit. Van de muren van zijn huisje tot de kolenkit en zijn instappers. Iets verderop passeer ik Bartlehiem met het beroemde bruggetje van de Elfstedentocht.
Bij het gehucht Zwarte Haan eindigt de weg aan de Waddendijk. Parkeren bij de herberg met fijn terras en daarna de dijk beklimmen. Vanaf de top is er vrij uitzicht over de Waddenzee. Het is eb. Vogels snacken op de drooggevallen zeebodem en aan de horizon liggen de contouren van Ameland en Terschelling.
Het lege land bevalt me. Er rijdt nauwelijks ander verkeer zodat je vaak onbezorgd de bochten kunt insturen. Het geeft een gevoel van vrijheid. Die leegte heeft natuurlijk nadelen voor wie er woont. Er zijn zorgen over de leefbaarheid, het verdwijnen van voorzieningen als winkels en openbaar vervoer. Het is de prijs die wordt betaald voor wonen in schoonheid.
Langzaam rijd ik richting Franeker. Natuurlijk staat daar het bezoek aan het planetarium op het programma. Franeker was na Leiden de tweede Nederlandse stad met een universiteit, de Academie. Eise vergaarde er de kennis van wiskunde en astronomie die nodig was om zijn planetarium te bouwen. Daarnaast had hij als succesvol ondernemer de tijd en het geld om zich op zijn project te storten.
Ik rijd het leuke stadje in met zijn grachten en historische centrum. De motor gaat op de standaard en ik loop naar Nederlands jongste aanwinst op de Werelderfgoedlijst. Het museum geeft een tijdsbeeld, vertelt over Eise en zijn tijdgenoten en uiteraard is er aandacht voor sterrenkunde.
Het hoogtepunt is natuurlijk de planetariumkamer. Hier bouwde Eise samen met zijn vader en zijn broer een model van ons zonnestelsel, althans, van de zon met daaromheen zes planeten. Hij vond het zo belangrijk dat hij er de woonkamer van zijn huis aan opofferde. Het raderwerk van houten tandwielen op de etage erboven is misschien al net zo bijzonder, want alles werkt ontzettend nauwkeurig. Sinds 1781!
Het is bijna sluitingstijd als ik naar buiten wandel. Aan de overkant van de gracht stap ik op de motor en rijd Franeker uit. Het begint te schemeren en aan het plafond boven me verschijnt een eerste ster.
– 1744 Geboren in Dronryp – 1774 Ontstaan idee planetarium – 1778 Eise kondigt bouw aan – 1781 Opening planetarium – 1782 Bezoek koning van Zweden – 1787 Op de vlucht – 1791 Uitgeleverd en verbannen – 1795 Terugkeer Franeker – 1818 Bezoek Koning Willem I – 1828 Overleden Franeker
1 van 10
Molen in de polders rond Dokkum.
Burdaard, dorp van primitief schilder Ruurd Wiersma.
De Kawasaki Z 7 Hybrid en Ninja 7 Hybrid zijn de eerste hybride productiemotorfietsen ter wereld. Met verbrandingsmotor én elektrische tractiemotor. Vandaag is dus alles anders. Of toch niet?
De hagelnieuwe hybriden staan in het volle zonlicht op het parkeerdek van Kawasaki in Hoofddorp als de eerste lezers binnendruppelen. Het is een diverse groep heren en één dame. De groep heeft over het algemeen beroepsmatig en privé een affiniteit met techniek. Iedereen heeft zin in de dag en is heel benieuwd hoe dat nou rijdt, zo’n hybride motorfiets.
Het is eerst eens even goed kijken en rond de motoren lopen. Even voelen, even kloppen, even zitten. De gekuipte Ninja en de naakte Z zijn op de voorkant en de kleur na verder identiek. Ook qua prijs, die bij allebei €14.395 bedraagt. We vinden het allemaal slanke en strak vormgegeven motoren. De Hybriden ogen wat langer dan normaal. En dat klopt ook, want de achterbrug is iets langer om ruimte te creëren voor de 9 kW-elektrische tractiemotor, die achterop de 451cc-paralleltwin zit.
1 van 4
Prikkelende stelling
Aan de linkerkant van de hybriden lijken op het eerste gezicht wat zaken te missen. Schakelvoetsteun? Niet aanwezig. Koppelingshendel? Ook niet. Wat dan wel? Nou, twee knoppen om te schakelen op de linker stuurhelft bijvoorbeeld en op rechts een intrigerende knop waar e-boost op staat.
Dat Kawasaki erop vertrouwt dat het ontbreken van conventionele schakelarij en wat nieuwe knoppen ons geen parten gaat spelen, blijkt wel uit het feit dat we acht motoren meekrijgen. Ik mag in het zadel van een Ninja 7 Hybrid voorrijden met hulp van een TomTom. Voordat het zover is, krijgen we een uitgebreide presentatie onder het genot van koffie en gebak. Wat bij velen blijft hangen is dat de hybridetechniek kan zorgen voor het verbruik van een 250cc-motor, maar ook een acceleratie heeft vergelijkbaar met een 1000 cc. Een stelling die de groep prikkelt.
Kawasaki lijkt te weten: al het goede komt in drieën. De hybriden hebben dan ook drie standen: Sport Hybrid, Eco-Hybrid en EV. Ieder met hun eigen kenmerken. Kort samengevat: Eco-Hybrid is standje zuinig – opgegeven verbruik 1 op 27,2 – waarbij de motor standaard automatisch schakelt, maar je ook kan switchen naar handmatig schakelen. In Sport-Hybrid geeft het 451cc-blok z’n volle vermogen, waarbij je zelf schakelt met de ‘stuurflippers’ en voor vijf seconden per keer assistentie van de elektromotor kunt inschakelen met de e-boost knop. In de EV-modus rijden ze volledig elektrisch, waarbij de maximumsnelheid 60 km/u is en het rijbereik tien kilometer. Genoeg om elke ‘zero-emissiezone’ fluisterstil door te glijden. Handig, want vanaf volgend jaar komen die er in zo’n 25 Nederlandse gemeenten.
De motoren staan standaard in de ALPF-stand. Dat staat voor Automatic Launch Position Finder. Dan schakelt de Hybrid ook bij handmatig schakelen zelf terug naar z’n één als je tot stilstand komt. Ook handig. Het uitschakelen hiervan lijkt me dan ook nogal nutteloos en enkel weggelegd voor de ware controlfreaks onder ons.
Klaar?
Even later zit ik in het zadel van mijn ‘voorrijders- Ninja’. Sleutel om en even checken of er ‘Ready’ in het display staat. Ja hoor. De Ninja is er klaar voor en staat standaard in de Sport-Hybrid stand. Met een druk op de startknop roffelt de twin tot leven. In deze stand is het zelf schakelen. Het is in eerste instantie een bijzondere gewaarwording om deze motor met slechts je wijsvinger in z’n één te zetten en dan niet vooruit te bewegen. Dat verandert zodra je gas geeft. Het werkt fantastisch en schakelen gaat hartstikke vlot en soepel met de knoppen. ‘Wel gas helemaal loslaten bij terugschakelen met de min-knop’, hoor ik nog in mijn hoofd. Check. Met de groep in mijn kielzog vertrekken we.
Mijn vingers moeten de eerste kilometers even wennen aan de positie van de schakelknoppen. Daardoor tik ik per ongeluk zowel het richtingaanwijzerlicht als de claxon een keer aan. Dat gebeurt daarna niet meer. Ik zet de motor onder het rijden in de Eco-Hybrid modus. De motor schakelt dan automatisch en bij laag toerental. Niet teveel benzine verstoken is hier immers de missie. Evengoed voelt de twin bij de laagtoerige schakelmomenten goed bij de les. Toch kies ik snel weer voor Sport-Hybrid en druk nieuwsgierig even de e-boost knop in. Daarbij voel ik duidelijk een extra versnelling, maar als een 1000 cc voelt het nog niet.
1 van 2
Anne: 'Ik ben onder de indruk. Prachtige technische geavanceerde motor dit. Gas open, knop indrukken en gaan!'
Jeffrey: 'Voelt gelijk vertrouwd, deze hybride techniek mag ook naar de Versys wat mij betreft.'
Soepel
Zoals afgesproken stoppen we vandaag al na een kwartiertje om te checken hoe het met iedereen gaat. De gewenningsperiode blijkt verrassend kort; iedereen kan prima uit de voeten met de Hybriden. Vooral dat elektrische wegrijden in Eco-Hybrid oogst lof. Want we hadden afgesproken dat we in die stand zouden beginnen, toch? Blijkbaar had ik dat even gemist. Daarna rijd ik licht beschaamd uiteraard weg in Eco-Hybrid. De motor accelereert soepel maar rustig en bij 20 km/u neemt de verbrandingsmotor het werkelijk naadloos over. Ik ben onder de indruk en begrijp meteen ook het enthousiasme van de groep. Het vermogen verrast je niet, maar het werkt gewoon goed. Wanneer we op een krappe weg even achter een vrachtwagen rijden, doen we dat stil. Dat heeft in Eco-Hybrid een dubbele betekenis, want de benzinemotor onder je laat even niks van zich horen en je hoort de vogeltjes fluiten.
Check hier een video van deze dag.
Wat vinden de lezers?
Na wat fotomomenten stoppen we voor een uitgebreide lunch. Sommigen van ons spelen bij het neerzetten van de motoren nog even met de ‘walk-modus’. Dan loop je naast de motor en laat je ‘m met een kilometer of twee drie laten rollen op de elektrische tractiemotor. Dat werkt naar voren én naar achteren. Dat laatste doe je door de gashendel naar voren te draaien. Werkt fantastisch en kan tot enige hilariteit leiden als je in het zadel blijft zitten. Maar goed, tijd om de eerste balans op te maken.
Giel en Sylvester zijn beiden van de computers en software. Wat vinden ze van de high tech hybriden? Sylvester is er vanachter zijn broodje hete kip kort over. ‘Dit rijdt heerlijk. En ik vind ‘m verrassend wendbaar voor het opgegeven gewicht van 227 kilo. Met de e-boost erbij vlieg je echt weg, man!’
Giel heeft als berijder van een Zero DSR als enige van de groep ruim ervaring met elektrisch motorrijden. Hij kan dus wat vergelijkingen maken. ‘Qua power heeft deze Kawasaki niet in huis wat mijn volledig elektrische Zero wel heeft. Maar die heeft een beperkte actieradius en daar doet deze hybride het weer veel beter. Met de Kawasaki kun je wel op reis. Ik mis wel de mogelijkheid om ‘m met een kabel thuis op te laden. De Hybriden laden alleen op tijdens het rijden, wat aan de andere kant ook wel weer laadstress onderweg voorkomt.’
Marco is enthousiast: ‘Echt een leuke motor, het concept is helemaal goed.’ Schakelen doet Marco het liefst zelf: ‘In de Eco stand vind ik de automaat soms wat schokkerig. De EV-modus is top. Overall is de motor wat sportiever dan mijn Honda NC700.’ En hoewel deze milieuvriendelijke motoren het predicaat ‘Groen’ verdienen, had Marco dat graag wat letterlijker zo gezien. ‘De kleuren zijn goed maar ik had ook graag een volledig groene versie gezien.’
Rob heeft de hele dag al een twinkeling in zijn ogen. Zijn korte samenvatting over de Hybriden is dan ook: Vermakelijk!’ Omdat Rob en zijn vrouw allebei op zoek zijn naar een nieuwe motor heeft hij de laatste tijd veel gezien en geprobeerd. De hybriden scoren bij hem op technische innovatie, zithouding en afwerking. Het zadel is voor hem wel wat aan de harde kant. Hij concludeert: ‘Eigenlijk is dit de perfecte motor voor mijn vrouw. Die is een stuk lichter en kleiner dan ik en voor haar is de walk-modus geniaal.’
De Almelose Jeffrey vat het met oosterse nuchterheid en tongval als volgt samen: ‘Een fijne fiets, voelt gelijk vertrouwd.’ Als trotse bezitter van een Versys 650 zou hij uitbreiding van de hybride techniek naar de Versys-lijn ook verwelkomen. Daarin is hij niet de enige in de groep.
Anne is helemaal vriendjes geworden met de Ninja 7 Hybrid. Ze geniet en is druk in de weer geweest met het testen van de verschillende modi. ‘Die walk-modus is superhandig en de e-boost knop is echt vet.’ Ze is ook goed te spreken over de zithouding. ‘Ergens tussen supersport en toer in.’ Goed uit te houden dus.
Freek is het dagelijks leven controller en heeft na een ochtend rijden de Z 7 Hybrid ook helemaal onder controle. ‘Het is even wennen, maar als je het door hebt is het top. De motor rijdt heel makkelijk en in EV is ie heel soepel. Wel een beetje onhandig dat je eerst langzamer dan twintig moet rijden om terug te gaan naar de Eco- of Sport-modus.’
Dat laatste punt hoor ik vaker vandaag. Uit navraag hierover bij Kawasaki blijkt dat dit ook is aangedragen door het motorjournaille dat de motor eerder dit jaar testte. Hoewel er nog geen nieuws over is, zal dit waarschijnlijk typisch zo’n ding zijn dat later met een update aangepast kan worden. ‘Kosteloos uiteraard!’
1 van 2
Sylvester: 'Rijdt heerlijk dit. Verrassend wendbaar. Je vliegt weg met de e-boost.'
Freek: 'Dit rijdt echt soepel. Je bent er zo aan gewend. Vanuit EV naar andere modus kan beter.'
Van braaf naar beestachtig
Tijdens de lunch valt het op dat de meningen over de e-boost knop verdeeld zijn. Waar de één een pittige acceleratie vermeldt, is de ander minder onder de indruk. Rob bijvoorbeeld. Nee, dit voelt hooguit als een pittige 650, vindt hij. Maar wat blijkt: Rob heeft het verkeerd aangepakt, want hij deed het bij vrij lage toerentallen en in een hoge versnelling. Na de lunch pakt hij het anders aan. En het moet gezegd: de e-boost knop indrukken bij vol gas in z’n eerste en tweede versnelling is andere koek! Dan schiet je echt weg. Het motorkarakter gaat dan ineens van best braaf naar beestachtig. De combinatie van het volle vermogen van de benzine- en elektrische tractiemotor leidt voor maximaal vijf seconden aaneen tot 17% meer vermogen en 39% meer koppel, dat al vanaf 2.800 tpm beschikbaar is. En geloof me, dat voel je. Rob doopt de e-boost knop dan ook volkomen terecht om tot pretknop.
Aan het einde van de rit moeten de Hybriden uiteraard volgetankt terug. Na zo’n honderd kilometer waarbij ook lustig met de e-boost knop is gespeeld, gaat er bij de meesten nog geen vier liter in de tank. Netjes hoor. Geïnspireerd hierdoor, besluit ik geen druppel meer te verstoken. Het laatste stukje is kort en binnendoor dus ik zet mijn Ninja 7 Hybrid in de volledig elektrische EV-stand. Dat had ik als voorrijder van de groep nog niet gedaan. Een bijzondere ervaring, zo blijkt. Zoals anderen al rapporteerden vandaag: dit rijdt heel soepel. Met het gas vol open tik ik nu maximaal 63 km/u aan op het kraakheldere display, terwijl ik de wind langs m’n helm hoor ruisen.
Conclusie Kawasaki Ninja 7 Hybrid en Z 7 Hybrid testevent
Terug bij Kawasaki concluderen we dat deze motoren echt drie gezichten hebben. In Eco-Hybrid is de techniek gericht op zuinigheid en kan je werkelijk moeiteloos automatisch rijden. In EV krijg je de stille sensatie en voordelen van helemaal elektrisch rijden. En Sport-Hybrid is gericht op prestaties en plezier, waarbij je zelf -letterlijk- aan de knoppen zit en los kunt gaan met de e-boost knop. Dat de Hybriden in essentie ontwikkeld zijn als zuinige woon-werk-motorfietsen waarop je je ook even lekker kunt uitleven, snappen we dan ook helemaal. Missie geslaagd wat ons betreft. Maak je een proefrit, laat je dan goed informeren. Neem de tijd en probeer alles rustig uit. Laat de andere bediening je niet weerhouden, want je went er echt zo aan.
Foto’s: Guus van Goethem
Specificaties Kawasaki Ninja 7 Hybrid / Z 7 Hybrid
Ducati heeft een nieuwe variant van de DesertX-enduro aangekondigd: de DesertX Discovery. Deze zal vanaf volgende maand beschikbaar zijn in een zwart-rode kleurstelling.
1 van 6
De Discovery onderscheidt zich van de standaard DesertX door diverse avontuurlijke accessoires. Zo is hij uitgerust met aluminium zijkoffers met een totale inhoud van 76 liter, een middenbok, stalen valbeugels, motorbeveiliging, aluminium radiatorrooster, handkappen, verwarmde handgrepen en een hoger windscherm.
Qua blok en onderstel is de Discovery identiek aan de standaard DesertX. Hij wordt aangedreven door een 937 cc V-twin met 110 pk en 92 Nm koppel. Het rijwielgedeelte bestaat uit een stalen buizenframe, aluminium achterbrug en verstelbare voor- en achtervering van KYB met lange veerwegen. De Discovery heeft een zithoogte van 875 mm en weegt naar schatting circa 250 kg rijklaar.
Wat de DesertX Discovery gaat kosten konden we op de website van Ducati niet achterhalen. Een standaard DesertX kost €19.690, de DesertX Rally €25.490. Ter er een kleine 3.000 euro bij op en je komt dicht in de buurt van de 30 mille…
In de hoogzomer verlangen motorrijders naar verkoelende rijwind, zonder afstand te doen van bescherming. Wij laten de wind de vrije loop in twaalf mesh-jacks.
‘Zet gewoon het raam open!’ Op de motorfiets is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Want bij hoogzomerse temperaturen kennen ook de langste ventilatieopeningen hun grenzen, vooral wanneer de rijwind over een vast ingebouwd membraan kan waaien in plaats van direct over je huid. Met de jas open rijden, is meestal geen goed idee. Die bolt op tijdens het rijden, gaat flapperen, zorgt voor onrust bij hogere snelheden en je vangt insecten met zo’n buitengewoon groot vlindernet. En in geval van een schuiver zit de jas te los en zal het je onvoldoende bescherming bieden.
In plaats daarvan lokken airflow-jassen als zomergeschikt alternatief. De jassen zijn gemaakt van een bijzonder luchtdoorlatend weefsel, dragen meestal strak, zijn slijtvast, voorzien van protectoren. Dat je in de zomer je benauwde jas met klimaatmembraan in de kast laten hangen is in de zomer dan ook helemaal niet zo vreemd. Ga je voor een doorwaaijas, moet er wel een regenpak mee in de zijkoffer. Niet alleen om een wolkbreuk te weerstaan, maar ook omdat het in de koele avonduren in zo’n geventileerd jasje al snel te koel wordt. Een jas van windstopper helpt dan ook enorm. Op zoek naar de meest praktische ‘frisse lucht jas’ voor de zomer laten we ons door twaalf jassen de les lezen.
Zo test Motor.NL
Alle mesh-jassen werden in maat XL getest op een naked Suzuki GSX-8S bij temperaturen rond de 30 graden Celsius en nogmaals bij minder dan 20 graden Celsius. Aangezien de meeste jassen zonder rug- en borstbeschermers worden verkocht, werden deze vóór het wegen uit alle jassen verwijderd om de resultaten met elkaar te kunnen vergelijken. Dit geldt ook voor meegeleverde voering, windstopper of membranen. Naast de beschermingsklasse hebben we ook de maximale ventilatie-effectiviteit en de grootte van het temperatuurbereik waarin je je nog comfortabel voelt in de jas beoordeeld. Dit is natuurlijk een subjectieve waarde, maar geeft wel een belangrijke indicatie.
Alpinestars SMX Air
Bescherming op schouder en elleboog: Niveau 1
Rugbeschermer: voorbereid
Herenmaten: S–4XL; dames XS–2XL
Gewicht: 1,58 kg, Windstopper 0,14 kg
Prijs: €259,95
In warm weer behoort de Alpinestars-jas tot de meest luchtige opties in deze vergelijking. Voor koudere temperaturen is bovendien een winddichte voering inbegrepen in de prijs, die je overdag compact kunt opbergen. Tegen regen staat hij weliswaar machteloos, maar in ieder geval beschermt een waterdichte zak de allerbelangrijkste spullen. Kritiek kan er zijn op de vrij korte snit en de minimalistische veiligheidsuitrusting.
Gecertificeerde beschermingsklasse
A
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ● ● ●
Alpinestars SMX Air.
1 van 2
De schouderbescherming is beperkt..
Berik Imola Air
Schouder- en elleboogbeschermers: Level 1
Rugprotector: voorbereid
Herenmaten: 48–58; dames: 38–48
Gewicht: 1,62 kg, thermische voering 0,32 kg
Prijs: €219,95
Veiligheidstechnisch doet de Berik Imola Air het goed: AA-certificering, grote reflecterende prints en Level 2-beschermers op schouders en ellebogen bieden een goed beschermingsniveau. Bovendien is een verwijderbare thermische voering meegeleverd. Bij hitte zijn torso en bovenarmen goed geventileerd. Het materiaal en de minder bodyfit snit kunnen niet helemaal tippen aan de andere kandidaten.
Gecertificeerde beschermingsklasse
AA
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ● ●
Maximale ventilatie
● ●
Berik Imola Air.
1 van 2
Bowtex Elite Shirt
Beschermers op schouder en elleboog: Level 2
Rug- en borstbeschermer: inbegrepen in de prijs
Herenmaten: XS–2XL; dames: in ontwikkeling
Gewicht: 0,82 kg
Prijs: €399
Wat eruitziet als functioneel ondergoed, is volwaardige beschermende kleding met beschermingsklasse AAA, Level 2-beschermers op schouders, ellebogen en rug, evenals een Level 1-borstbeschermer. Kritiek is er echter op de zeer korte en smalle rugbeschermer. Reflecterende accenten en zakken ontbreken ook. Rechtstreeks op de huid gedragen, voelt het Bowtex-shirt lekker koel aan, het elastische materiaal beperkt de bewegingsvrijheid niet.
Gecertificeerde beschermingsklasse
AAA
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ● ● ●
Bowtex Elite Shirt.
1 van 2
Het Bowtex-shirt voldoet aan de strenge AAA-klasse.
Büse Livorno
Beschermers op schouders en ellebogen: Niveau 1
Rugbeschermer: voorbereid
Herenmaten: S-5XL; dames: 34-48
Gewicht: 1,74 kg
Prijs: vanaf €199,95
Tijdens het rijden biedt de Büse Livorno je veel frisse lucht. Des te verrassender is het iets zweterige gevoel dat zich al na korte tijd bij stilstand voordoet. Pluspunten zijn de aangename snit, praktische verstelbare mogelijkheden en grote zakken. Ook het materiaal, afwerking en de looks spelen een belangrijke rol. Maar uiteindelijk is het comfortabele temperatuurbereik te klein.
Gecertificeerde beschermingsklasse
A
Comfortabel temperatuurbereik
●
Maximale ventilatie
● ● ● ●
Büse Livorno.
1 van 2
De zak is duidelijk niet waterdicht.
FLM Ram Air
Beschermers op schouders en ellebogen: Level 2
Rug- en borstbeschermer: voorbereid
Herenmaten: M–3XL; dames: XS–XL
Gewicht: 1,62 kg
Prijs: €179,99 euro
De Ram Air van Polo voorziet je tijdens het rijden van voldoende frisse lucht, en eenmaal op je bestemming aangekomen, kan je de jas snel uittrekken. Gecertificeerd volgens klasse A, biedt deze jas slechts basisbescherming tijdens een schuiver, maar de ellebogen en schouders zijn gepolsterd met level 2-beschermers. In het gebied van de schouders ontbreekt een flexzone voor onbeperkte bewegingsvrijheid, maar verder draagt de Ram Air comfortabel zonder te klapperen in de wind.
Gecertificeerde beschermingsklasse
A
Comfortabel temperatuurbereik
● ●
Maximale ventilatie
● ● ●
FLM Ram Air.
1 van 2
Borstplaat: er is ook ruimte voor een beschermer voorop.
Held Sonic II
Beschermers op schouder en elleboog: Level 1
Rugbeschermer: voorbereid
Herenmaten: S–5XL; dames: S–2XL
Gewicht: 1,60 kg
Prijs: €189,95
Er is bijna geen jas die zo perfect zit op de armen en zo elegant gesneden is als de Held Sonic II. De geventileerde frontritssluiting, die je bij koudere temperaturen kunt afdekken, breidt het comfortabele temperatuurbereik uit. De veiligheidsuitrusting beperkt zich met beschermingsklasse A en Level-1-beschermers tot de basisbeveiliging. Het 3D-geweven materiaal zorgt voor een luchtkussen tussen de beschermer en de rug.
Gecertificeerde beschermingsklasse
A
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ● ●
Held Sonic II.
1 van 2
De frontritssluiting breidt het comfortniveau uit.
iXS Trigonis-Air
Beschermers voor schouder en elleboog: Level 1
Rugbeschermer: voorbereid
Herenmaten: S–5XL; dames: S–5XL
Gewicht: 1,52 kg
Prijs: €179,95
Dankzij de goede slijtvastheid is de Trigonis-Air, ondanks de Level 1-beschermers op schouders en ellebogen, gecertificeerd in beschermingsklasse AA. De binnenzijden van de armen worden effectief gekoeld, maar we zouden graag meer ventilatie voor de romp zien. Ook de ritsen aan de buitenkanten van de polsen zijn irritant, omdat ze gemakkelijk vanzelf opengaan. Wat betreft draagcomfort en materiaaluitstraling is er echter weinig op aan te merken.
Gecertificeerde beschermingsklasse
AA
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ● ●
iXS Trigonis-Air.
1 van 2
Ook de binnenkanten van de armen zijn geventileerd.
De Klim Induction Pro valt duidelijk te groot uit. Twee maten kleiner dan gebruikelijk zit deze echter goed. Dankzij grote mesh-gedeeltes behoort deze tot de luchtigste jassen in de vergelijking. Met geitenleren accenten op de ellebogen, signaalkleur, grote reflecterende gebieden en een uitstekende beschermeruitrusting ligt het veiligheidsniveau boven het gemiddelde. Zelfs het draagcomfort hoeft daar niet onder te lijden.
Gecertificeerde beschermingsklasse
AA
Comfortabel temperatuurbereik
● ●
Maximale ventilatie
● ● ● ● ●
Klim Induction Pro.
1 van 2
Luchtig en veilig: Voorbeeldige beschermeruitrusting.
Modeka Khao Air
Protectors op schouder en elleboog: Level 1
Rugbeschermer: voorbereid
Herenmaten: S–3XL; dames: 34–48 (€189,90)
Gewicht: 1,70 kg, membraan 0,56 kg
Prijs: €194,90
Met CE-beschermingsklasse AA voldoet de Khao Air aan meer dan alleen het minimum. Hij is comfortabel en bodyfit gesneden – het enige dat stoort is dat de jas de neiging heeft om omhoog te kruipen tijdens het zitten en de zachte kraag merkbaar op het strottenhoofd rust. De voorritssluiting mag ook wat steviger zijn. Daar tegenover staat dat een waterdicht, verwijderbaar membraan is inbegrepen. Zonder dit membraan rijdt de jas uiterst luchtig, zonder dat je last hebt van tocht.
Gecertificeerde beschermingsklasse
AA
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ● ●
Modeka Khao Air.
1 van 2
Meegeleverd: waterdichte membraanjas.
Rukka Airgobi
Beschermers op schouder en elleboog: Level 2 (dames alleen Level 1);
Rug- en borstbeschermer: voorbereid
Herenmaten: 46–66; dames: 34–50
Gewicht: 1,82 kg
Prijs: €479
Met zijn fijne poriën blaast de wind niet zo stormachtig door de Airgobi als door de grofmazige mesh-stof van de concurrentie. Toch wordt de huid voldoende en zeer gelijkmatig geventileerd. Een waterdichte zak herbergt documenten en smartphone. Terwijl de herenformaten zijn voorzien van Level 2-beschermers, moeten dames tevreden zijn met iets mindere Level 1-beschermers. En je moet de korte snit wel leuk vinden.
Gecertificeerde beschermingsklasse
A
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ●
Rukka Airgobi.
1 van 2
Veilig in de zak: haak voor smartphonebescherming.
Touratech Companero Summer Traveller
Schouder- en elleboogbeschermers: Level 2
Rugbeschermer: Level 2
Borstbeschermer: voorbereid
Herenmaten: 46–64; dames: 36–44
Gewicht: 2,16 kg
Prijs: €749
Gezien het gewicht en de stijve buitenkant van de gedetailleerde Companero Summer Traveller’ verbaast het bijna dat de jas, die in samenwerking met Stadler is gemaakt, genoegen neemt met een AA-certificering. Praktisch zijn de twee zakken aan de linkerkant van de arm en de afsluitbare borstventilatie, die het comfortabele temperatuurbereik vergroten. Het outdoor-gevoel van sommige mesh-kandidaten heeft de Touratech-jas niet.
Gecertificeerde beschermingsklasse
AA
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ● ●
Maximale ventilatie
● ●
Touratech Companero Summer Traveller.
1 van 2
Gedetailleerd: veel functies, weinig frisse lucht.
Vanucci VAJ-3
Bescherming op schouders en ellebogen: Level 2
Rugbeschermer: aanwezig
Herenmaten: 48-58; dames: 34-46
Gewicht: 1,66 kg
Prijs: €319,99
Louis heeft extreem luchtige Level 2-beschermers geplaatst op de schouders en ellebogen van de VAJ-3-jas. De VAJ-3 is echter slechts CE-gecertificeerd volgens Klasse A. Het koelende effect is altijd voldoende, maar nooit te veel, zodat het ook bij gemiddelde temperaturen niet te koel wordt. Ook de vele zakken zijn praktisch. De zwarte bodycooler met witte ritsen heeft een hoge kraag, die vervelend op het strottenhoofd drukt.
Gecertificeerde beschermingsklasse
A
Comfortabel temperatuurbereik
● ● ● ●
Maximale ventilatie
● ● ●
Vanucci VAJ-3.
1 van 2
Breed temperatuurbereik: de koeling is nooit te veel.
We komen Gertjan van Geest tegen tijdens de door de VMC georganiseerde Koperteuten Rally, een evenement speciaal voor oldtimer motoren. De strak in de lak glanzende, grijze Harley-Davidson JD kop- zijklepper trekt meteen de aandacht. De uitnodiging om eens bij hem langs te gaan voor een kop koffie en uitleg over zijn motor, slaan we niet af en een paar weken later zijn we bij Gertjan en zijn Harley op bezoek.
Gertjan blijkt deze oude Harley helemaal van de grond af opgebouwd te hebben. Van motorblok en versnellingsbak reviseren tot en met het spuitwerk en de biezen trekken. Het was voor hem een project met verschillende doelen: zelf plaat- en laswerk kunnen doen, leren spuiten en biezen trekken en uiteindelijk mee te kunnen rijden met tourritten voor oude motoren.
1 van 6
Brand
De beloofde koffie staat op tafel en Gertjan begint te vertellen: “Ja, achter deze motor zit wel een verhaal. Het is een Harley-Davidson uit 1917 met een magneet-ontsteking. Vroeger had je bij aankoop de optie om carbidverlichting te nemen en ook een bagagedrager kon je tegen meerprijs bijbestellen. Bij deze motorfiets heb ik er bewust voor gekozen om beide weg te laten voor een nog meer klassieke uitstraling.” Vandaar weinig chroom en bling, maar vooral gepolijst nikkelwerk. Gertjan had hiervoor een Harley-Davidson uit 1923, die hij ook helemaal opgeknapt had en waar hij meerdere bijzondere oldtimer-ritten mee gereden heeft. “Na een aantal ritten heb ik hem verkocht en is de motor in het Top Mountain Motorycle Museum in Oostenrijk terechtgekomen, waarbij hij bij de grote brand in januari 2021 helaas verloren is gegaan.”
De keuze om voor een motorfiets uit 1917 te gaan, heeft te maken met de lang gekoesterde wens van Gertjan om eens aan de ‘Horsepower Run’ mee te doen. Daar rijden volgens het reglement alleen motorfietsen in mee, die van voor 1920 zijn. “Omdat ik al bekend was met Harley-Davidson en dan vooral met de oude modellen, ben ik na de aankoop gelijk met de restauratie begonnen. Verschil was wel dat mijn vorige motorfiets een elektronische ontsteking had en deze een magneetontsteking. Deze Harley uit 1917 bleek zelfs in een betere conditie te verkeren, zo bleek nadat ik het motorblok had opengemaakt. Verder had ik het geluk dat de cilinders niet gescheurd waren en de koelribben allemaal nog op de cilinders zaten. Het feit dat van het aluminium motorblok de motorsteun was afgescheurd, vormde nog wel een uitdaging. Gelukkig heb ik dat op kunnen lossen met hulp van iemand die vakkundig kan lassen. De man vond het prachtig om te doen en met een blije glimlach en tien gevulde koeken was ik weer geholpen. De rest van de onderdelen, zoals de kleppen, zuigerveren en lagers waren in Amerika te verkrijgen.” Gertjan weet uit ervaring dat het steeds moeilijker wordt om aan onderdelen te komen, dus moet er ook zelf veel gemaakt worden. “Zoals de bus van de kickstarteras, daar heb ik een nieuwe voor gedraaid.” Wijzend naar de wielen; “De naven heb ik aangepast, ik gebruik nu moderne SKS lagers, die zijn een stuk betrouwbaarder.”
Biezen trekken
Ook de voorvork had de nodige aandacht nodig, vooral het bovenste deel was slecht. Gertjan restaureerde de vork, waarbij de veren werden vervangen door zwaardere. Waar hij vooral veel plezier aan had, was het strak maken van het plaatwerk, het dicht lassen van gaatjes en het inzetten van nieuwe stukken. “Nieuw staalplaat in oud plaatwerk lassen bleek best lastig, omdat het oude staal helemaal bros was geworden”, verklaart hij. Tenslotte de tank; “Ik heb de tank voorzichtig open gemaakt, zodat ik deze van binnenuit kon uitdeuken en er een nieuw schot in kon plaatsen.” Daarna stralen en coaten en weer dicht solderen. Al het spuitwerk deed Gertjan zelf, zowel het voorbewerken, de grondlak, de kleur en de blanke lak. “Wat ik nog wel helemaal van het begin af moest leren, was het trekken van biezen. Volgens mijn vriendin heeft dat toch nog wel wat frustratie gegeven. Ik had namelijk eerst contact met een professional uit de omgeving Doetinchem en was daar ook naartoe gereden, wat nogal een onderneming is op zo’n motor als deze. Ik legde hem uit wat ik wilde, maar hij riep gelijk dat hij precies wist hoe dat moest. Hij zette er, in mijn ogen, veel te brede biezen op waardoor het subtiele effect teniet werd gedaan.” Enigszins teleurgesteld reed Gertjan naar huis en lag die nacht urenlang wakker, peinzend over de biezen. “Midden in de nacht stond ik op en veegde achter elkaar al die nieuwe biezen er af. De volgende dag ging ik oefenen, want ik wilde het zelf doen.” Een oude emmer werd grijs gespoten, YouTube geraadpleegd en Gertjan bleef oefenen tot hij de kunst onder de knie had en zelf de JD van biezen kon voorzien. De smalle dus, die erop horen. “Het is relatief makkelijk om een motor 80% netjes op te bouwen, maar om ‘m 100% te maken, heb je heel veel tijd en geduld nodig. Details als de boutjes en moertjes en zoveel kleine onderdelen… Om dat echt goed te doen, komt er veel bij kijken!”
Kippenvel
Nadat Gertjan het blok opnieuw had opgebouwd en de versnellingsbak gereviseerd, kon met de wederopbouw begonnen worden. Hij liet de wielen opnieuw spaken en toen die eenmaal gemonteerd waren, kwam de grote dag om de motorfiets te starten. Met een paar trappen kwam de ruim honderd jaar oude Harley tot leven met rake klappen uit de uitlaat. “Na een aantal dagen afstellen, had ik hem mooi lopend. Ik heb mezelf meteen ingeschreven voor de ‘Horsepower Run’, die ik ook nog eens helemaal uitgereden heb. Ik kijk met plezier uit naar de volgende mooie ritten!” Terwijl de zon langzaam ondergaat, maken we foto’s in het mooie Brielle. Gertjan, in stijl gekleed, tovert een oud krantenknipsel uit zijn leren jas tevoorschijn. Met een brede glimlach zegt hij; “Kijk, toen ik elf was, had ik de smaak van het customizen al te pakken, ik haalde er zelfs de krant mee!” Hij trapt met een ferme kick het duizend cc blok aan en behendig rijdt hij weg.
Het decor van het oude stadje Brielle met de prachtige Harley-Davidson, die in de zonsondergang rustig ploffend weg rijdt… Wauw, zo mooi! Het kippenvel staat op mijn armen. Prachtig!
Een nieuwe ronderecord markeerde vrijdag tijdens de GP van Nederland. Collin Veijer leidde de eerste Moto3-trainingssessie in Assen en zette de snelste ronde ooit op het circuit.
Na korte periodes aan de leiding van David Alonso (CFMoto Gaviota Aspar), Adrián Fernández (Leopard Racing/Honda) en David Muñoz (BOE Motorsports/KTM) met hun eerste vliegende ronden, ging Veijer de baan op en nam direct de leiding over.
De Liqui Moly Husqvarna Intact GP-rijder, die op eigen bodem uitkomt, reed een reeks snelle ronden en behield de leiding gedurende de hele sessie. Tegen het einde van de sessie zette hij de recordtijd van 1m40.259s. Ryusei Yamanaka (MT Helmets-MSi/KTM) noteerde de tweede tijd, 0.294s achter Veijer.
Na de leiding in de ochtendtraining, bleef Iván Ortolá (MT Helmets-MSi/KTM) zijn competitiviteit tonen met de derde tijd, 0.310s achter Veijer. De top vijf werd volgemaakt door Fernández en José Antonio Rueda (Red Bull KTM Ajo). Kampioenschapsleider Alonso had een lastige sessie met twee crashes en eindigde op de negende plaats.
De afgelopen weken hebben we ons deel aan regen wel gehad. Wat een gemartel als je in zo’n stortbui verzeild raakte. Waterdichte laarzen die doorsloegen, handschoenen die het niet volhielden en slecht zicht. Als je dapper met 120 km/u door de regen ploegt, helpt niets meer om het water buiten te houden. Het viaduct werd de reddingsboei… Mogelijk dat een viaduct de motorrijders van het Belgische YouTube-kanaal Meanwhile in the Garage op een idee bracht.
Het idee was simpel: bouw een doorzichtige kap rond je Yamaha YZF-R1. De uitvoering was echter allesbehalve simpel. En ook niet goedkoop en eenvoudig te realiseren ook. Maar uiteindelijk lukte het; de kap-motorfiets-creatie beschermt je echt goed tegen de regen. Bovendien raden we aan je maaltijden met de nodige zorg te kiezen. Mexicaans eten is uit den boze…
Mandello del Lario verwelkomt van 12 tot 15 september 2024 opnieuw Moto Guzzi-vrienden en motorliefhebbers van over de hele wereld voor een onvergetelijk weekend aan het Comomeer. De historische geboorteplaats van het meer dan honderd jaar oude Moto Guzzi staat dan in het teken van vriendschap, ontmoetingen en avontuurlijke verhalen.
Het programma van de Motoraduno Internazionale Città della Moto Guzzi start op donderdag 12 september. Een dag later opent de Moto Guzzi-fabriek haar deuren voor duizenden bezoekers tijdens de Open House 2024. De komende maanden ondergaat het complex een grondige renovatie om plaats te bieden aan een ultramoderne productiefaciliteit, een ontmoetingsplek voor de community en een trekpleister voor motorliefhebbers van heinde en ver. Tijdens de Open House is ook het Moto Guzzi Museum met zijn collectie van 150 historische motorfietsen te bezichtigen.
Je kunt proefritten maken op de nieuwste Moto Guzzi-modellen, waaronder de klassieke V7 en V85 en de V100 en Stelvio met innovatieve vloeistofgekoelde 1000cc Compact Block-motor. De slingerende wegen langs het Comomeer vormen het perfecte decor.
De BMW GS Trophy staat in september 2024 op het programma in Namibië en nu is bekend op welke motoren de deelnemers zullen rijden.
Zoals verwacht zullen ze rijden op machines gebaseerd op het R1300 GS-platform. BMW stuurt de deelnemers traditioneel uit op hun nieuwste boxer-adventuremotoren, wat in dit geval de nieuwe R1300 GS Trophy betekent.
Dat betekent goudgelakte gespaakte velgen, rally-zadel, radiateurbescherming, carterplaat en frameprotectie, verstelbare hendels en Vario-voetsteunen. Voor de wedstrijdmotoren heeft BMW ook stuurverhogers, een verstevigd versnellingspedaal en een extra grote skid plate toegevoegd. En natuurlijk noppenbanden op de spaakwielen. In Nederland levert BMW de Trophy ook met gesmede velgen.
Zelf opbouwen?
Met de uitgebreide onderdelencatalogus van BMW kun je deze onderdelen waarschijnlijk zelf ook bestellen, mocht je een identieke machine willen. De aftermarket kan ook vast soortgelijke onderdelen leveren. Maar de meeste rijders die op zoek zijn naar een meer terrein-vaardige R1300 GS zullen waarschijnlijk wachten op de vrijwel zekere introductie van de Adventure-variant later dit jaar, met verbeterde vering en een grotere brandstoftank.
Als je tot hier bent gekomen en je vraagt je nog af wat de BMW GS Trophy competitie inhoudt… Kortgezegd is het een motorvaardigheidswedstrijd gecombineerd met tests die je survival-, reis- en campingvaardigheden uitdagen. Het is bedoeld voor BMW-rijders die redelijk tot goed zijn in terreinrijden (ex-coureurs mogen niet meedoen!). Het evenement kent een tweejaarlijkse cyclus en keert in september terug naar Afrika, waar de eerste edities ook plaatsvonden.
Rijders van over de hele wereld nemen deel aan regionale kwalificaties om een plek in hun nationale team te veroveren. Vanuit de Benelux doet er voor het eerst een combinatieteam mee met Nederlandse en Belgische rijders. Aan twee eerdere Trophy’s deed al wel een Nederlands team mee. In totaal doen er 22 teams mee, waaronder zes vrouwenteams. Meer informatie is te vinden op de website van de Trophy competitie.
In 2022 werd de Internationale BMW GS Trophy in Albanië gehouden, een geweldig motorland. Hieronder enkele sfeerfoto’s van die editie, waarmee op de R 1250 GS werd gereden.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
