De groep Performance Europe is deels ontstaan uit Clubstyle Europe, maar het gezelschap staat verder op eigen benen. Ze maakt ook mooie roadtrips en laat ons daar graag van meegenieten…

Na de fantastische trip door Europa van vorig jaar (5.000 km), met Punta Bagna als een van de hoogtepunten, waren er voor dit jaar weer mooie nieuwe plannen. Met ons team bestaande uit Tom, Olaf, Nick, Joram, Patrick, Willem en Eli gaan we naar het 120-jarig verjaardagsfeest van H-D in Budapest en vanaf daar verder Europa in. Geen vooraf geplande route, maar gewoon gaan waar de zon ons brengt!

Voorbereidingen

Performance Europe speelt in op de opkomst van de performance motoren van Harley en Indian. Deze hype komt over vanuit Amerika en we hebben al veel contacten weten te leggen met andere liefhebbers van dit type Amerikaanse V-twins. De voorbereidingen van deze trip begonnen al vroeg. In november vorig jaar zijn we bij elkaar gekomen om een beetje het idee uit te werken. Het uiteindelijke plan is op donderdag 22 juni te vertrekken vanuit Nederland richting Budapest. Het liefst daar aankomen met niet meer dan één overnachting. Vanaf zondag 25 juni gaan we verder door Europa. Het eerste plan was om naar Athene te gaan door het binnenland van Oost-Europa. Iedere dag bekijken we dan waar het weer het best zou worden en die kant gaan we op.

Vier vrienden op Himalayans door Nepal: naar het Dak van de Wereld

Voor het vertrek van de mannen moest er nog wel wat gebeuren. Nick had besloten een nieuwe uitlaat te monteren. Na wat kluswerk zat er een prachtige Jekill & Hyde uitlaat op zijn motor, toch een beetje een ultieme droom. Helaas zaten er wat probleempjes in de motor, de uitlaatbochten en de demper, waardoor Nick twee dagen voor de trip nog snel een andere uitlaat moest monteren. Je snapt een hoop stress en gedoe. Tom en Olaf hadden wat problemen met de versnellingsbak. Gelukkig wist West Coast het allemaal op tijd op te lossen en waren de motoren vier dagen voor de trip gereed. Patrick had besloten om een week voor de trip zijn vertrouwde Dyna FXDXI in te ruilen op een Ultra Glide Limited.

Verder hadden we allemaal wel wat te doen, maar op 22 juni stonden we dan om 10.00 uur klaar op de parkeerplaats bij Oldenzaal. Op dag 1 was het voor een deel van de groep verzamelen bij het bekende restaurant ‘De Witte Bergen’ bij Hilversum. Daarna dus naar de eerdergenoemde parkeerplaats in Oldenzaal en door richting Budapest. Dat gingen we natuurlijk nooit in één dag halen en eind van de middag stopten we dan ook bij een hotel in het prachtige Praag (Tsjechië).

120 jaar H-D

De volgende morgen voor vertrek naar Budapest moest er uiteraard wel nog even een bezoekje worden gebracht aan de Harley dealer in Praag. Na dit snelle bezoek in één streep doorgereden naar Budapest, waar we om 17.00 uur in het hotel aankwamen. Daarna snel wat eten en meteen naar het 120 jaar feest van Harley-Davidson. Wat een fantastisch groot en goed georganiseerd evenement en ook zo veel liefhebbers van dit fantastische merk. Na wat uren rondstruinen keerden we hals over kop terug naar het hotel, want het begon te onweren. De volgende dag was het vroeg ontbijten en op tijd naar het evenement. Wij hadden de uitnodiging gekregen om onze motoren op de stand van Jekill & Hyde neer te zetten. (Sjoerd, enorm bedankt!). Na een bakkie met de mannen van Jekill & Hyde kwamen de nog leukere dingen aan bod. We zijn natuurlijk niet voor niets een jaar bezig geweest met ons social media kanaal. We kregen nu de kans om persoonlijk kennis te maken, kennis te delen en nieuwe vriendschappen te sluiten. Oude vriendschappen werden aangehaald en er werd gekletst over motoren, bier en alles wat verder leuk is. We zijn deze dag dan ook tot ‘s avonds op het evenement gebleven en het was te gek! Onze socials werden zo hard gedeeld, dat we zelfs uit Instagram werden gezet. De reden was dat ze dachten dat we gehackt waren. We waren continu aan het posten om maar zoveel mogelijk content te delen. In de loop van de dag bleek dat Olafs bike olielekkage had. Maar door de fantastische service van het servicecenter op de locatie was het probleem de volgende dag alweer opgelost. De monteur van dienst kende de motor van social media en was bevriend met Bas, de eigenaar van West Coast. We kregen dus een extra snelle en goeie service.

Overmoedig

Dag 4 werd dus de dag van vertrek uit Budapest en het vervolg van ons avontuur. In de ochtend de weer-app geraadpleegd en daarna besloten waar de rit naar toe zou gaan. Het eerst doel werd Kroatië, in eerste instantie richting Zagreb. Vanaf Zagreb deden wat we het leukste vinden en dat is de bergen in en binnendoor richting de kust. Na een mooie rit kwamen we rond 4 uur aan in het mooie kustplaatsje Novi Vinodolski. De rit naar de kust was voor onze Eli de eerste kennismaking met de bergen. Hier ging hij ietwat overmoedig het avontuur aan en na een half uurtje miste hij een bocht en stond vast in het hoge gras. Gelukkig liep dit goed af, maar onze voelsprieten stonden hierna in ieder geval aan. Na aankomst in het dorpje een fijn hotel gezocht en gevonden. De eigenaresse bleek ook nog een mooi restaurant aan de zee te hebben en dit was de perfecte diner locatie. Daar heerlijk gezeten, gegeten en zelfs gezwommen.

Crash

Dag 5 begon wat minder. Onze Joram had namelijk besloten om naar huis te gaan. Hij had te veel last van een schouderblessure, die hij al had voor vertrek. Joram wilde de groep niet ophouden en besloot samen met Eli op huis aan te gaan. De mannen zijn, met een overnachting in München, in twee etappes naar huis gereden. De rest van de groep ging dus verder als vijftal. De vijfde dag was ook niet de meest rustige dag van de trip. Na een paar uur rijden was er een probleem met de koppeling van Patrick. Er zat op een of andere manier wat lucht in de leidingen en dat moest opgelost worden. Handige Nick en Tom wisten raad. Eerst de leiding spoelen en daarna met verse olie gevuld. We hebben hierdoor anderhalf uur stil gestaan, maar we konden weer verder. We hadden onze zinnen vandaag op Slovenië gezet, dus daar ging de route binnendoor naartoe. Na een aantal uur trippen overkwam ons helaas een ongeluk. In een flauwe bocht in een dorp met drie inwoners kwam een auto ons tegemoet. Die reed erg dicht op de middenlijn en Tom schrok daarvan. Hij liet het gas los, de motor kwam rechtop en botste tegen de zijkant van een zo goed als nieuwe auto. Een hoop schrik en gedoe. Gelukkig had Tom geen verwondingen, zijn been en voet zijn waarschijnlijk gered door de crashbar. De motor echter had best wat schade aan de kuip, crashbars, voorvork, tank, schakelpedaal en nog een hoop kleine zaken. We hebben de motor ter plaatse opgelapt met ducttape en tie-wraps. Tom vulde een schadeformulier in met de vriendelijke Sloveense eigenaar van de auto. Uiteindelijk moest ook de politie erbij komen en wát een toneelstuk was dat! We hebben uiteindelijk 3 uur stil gestaan om alles te regelen. Het belangrijkste was dat we de motor rijdend hadden en Tom er goed vanaf was gekomen.

Hierna hebben we nog de Vrsic-pas gereden en kwamen we om 21.00 uur aan bij het hele mooie Jasna skiresort, waar we onze rust konden nemen.

Opgefokt

Voor dag 6 hadden we wel al besloten niet verder te zakken naar Athene. De wegen binnendoor waren ronduit slecht en we kozen we voor de veiligheid en bovenal fun van de bergen. Deze dag reden we binnendoor richting Venetië. Dit was uiteraard leuk om te zien, maar als motorrijder wil je vooral graag rijden. Na het San Marco plein te hebben bekeken, weer snel naar de motoren. Het vervolg van de rit ging naar Padua, waar we de nacht wilden doorbrengen. Als je dan toch in Italië bent, moet je natuurlijk ook een pizza eten en die was heerlijk. Op dag 7 zijn we verder richting het noorden gegaan, om daar wat mooie passen te rijden. Italië trakteerde ons echter ook op een aantal van haar minder mooie kanten. Zo hadden we opgefokte Italianen bij een tankstation, alleen maar omdat we vroegen hoe het tankapparaat werkte. De man in kwestie was achter in de 70 en waarschijnlijk bezig met zijn laatste adem en kracht. Nou deze heeft hij aan ons verspild. Na het dreigement dat hij de politie ging bellen, ging de pomp toch ineens aan en konden we tanken. We zijn daarna weggegaan en lieten de man in z’n sop gaar koken. Bij de volgende tankbeurt werden we getrakteerd op ‘service’ van de tankbediende. Harstikke aardig, maar we tanken toch liever zelf. Dat mocht, maar de betreffende pomp met bediende was wel 29 cent per liter duurder. Daar kwamen we achter toen de andere mannen tankten bij de zelfservice en beduidend goedkoper uit waren. Wat ons betreft pure oplichting, maar helaas weer niets aan te doen. Dan was er nog de wegwerker bij een opstopping. Wij stonden netjes te wachten, maar deze man wilde opeens een soort van vete met ons uitvechten. Hij maakte het echt bont en Olaf kon zich nog maar net inhouden. De laatste nare Italiaanse ervaring was bij het eerste hotel. Nog voordat we goed en wel binnen waren om kamers te boeken, werden we gesommeerd de motoren weg te halen. Deze stonden namelijk op de parkeerplaats voor gasten, maar dat wilden we toch ook worden? Een hoop gedoe met de baliemedewerker en vriendelijk gezegd dat we graag kamers wilden boeken. Maar hij bleef moeilijk doen en op een gegeven moment waren we er klaar mee zijn we maar gewoon weg gegaan. Uiteindelijk terecht gekomen in het dorpje Rasun di Sotto. Dit was tegen de grens met Oostenrijk en de mensen waren hier echt een heel stuk vriendelijker. We hebben hier dan ook heerlijk overnacht.

Regen

De volgende dag, de 8^ste alweer, was het doel Oostenrijk. Olaf komt hier al vanaf zijn jeugd en weet dus een hoop mooie plekken en passen. De eerste die op de planning stond was de Grossglockner. De weg er naar toe was fantastisch en wat zijn er toch een mooie ritten te maken in die omgeving. Bovenop de Grossglockner een bakkie gedaan met apfelstrudel, want ja, zo hoort dat in Oostenrijk. Onderweg nog het testteam van Mercedes AMG tegen gekomen. Voor hun de enige plek in Europa waar ze 14 km alleen maar kunnen stijgen. Was een mooi moment, zij kijken naar onze Harleys en wij kijken naar alle mooie toekomstige AMG uitvoeringen. Mooi gezelschap met 5 Harleys en 10 AMG’s. Vanaf deze locatie nog heel wat bergwegen genomen en geëindigd in Gerlos. Eigenlijk een wintersportplaats bij uitstek, maar ook nu prachtig, wat een mooie natuur. We waren hier wat eerder dan verwacht en hebben heerlijk in de zon gezeten en gerelaxt. Dag 9 was een verassingsdag. We wisten namelijk zeker dat we in de regen zouden rijden. De route was niet bekend, eerst naar Duitsland, of toch de Vogezen, of toch naar Punta Bagna in Courchevel (ook een mooi Harley event in de Franse Alpen). Aan Nick en Olaf de eer om de route te rijden, wij zouden er gewoon achteraan gaan. Ja hoor, net als vorig jaar richting Courchevel, 600 km door de regen om even een bakkie te scoren bij onze vrienden van Clubstyle Europe in Courchevel. De rit ging deels door Italië en het was weer raak. Nu tolpoorten die dienst weigeren en vervolgens stonden we daar een uur het verkeer op te houden. Nee, echte liefde zal het niet worden met Italië. Voor dat we daar waren nog wel even overnacht in het altijd mooie Aosta, een plekje in Italië waar ze wel een klein beetje aardig zijn.

Verrassing

Dag 10 het laatste stuk van Aosta naar Courchevel. We waren daar vorig jaar twee dagen en hebben het nu bij drie fijne uren gehouden. Even bijgekletst met Jim, Stevie en Dimitri van CSE. De vrienden van Malporido, Jekill & Hyde en Dominator waren ook van de partij. Het was een gezellig samenzijn en ook altijd weer leuk om te zien dat de motoren toch wel wat bekijks hebben. Na Punta Bagna binnendoor naar Geneve in Zwitserland. Dit zou onze laatste overnachting worden. De dag hierna zouden we in één streep naar huis rijden. Na 11 hele vette dagen eindigde onze trip bij Van der Valk De Witte Bergen in Hilversum. We werden daar als verassing opgewacht door onze vrouwen, vriendinnen en onwijze achterwacht. Dit hadden we echt niet verwacht, maar het was een perfecte afsluiting van een hele toffe trip.

De trip was in één woord fantastisch! We hebben 11 landen bezocht en het ging van Nederland, naar Duitsland, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Kroatië, Slovenië, Italië, Oostenrijk, Italië, Frankrijk Zwitserland, Frankrijk, België en weer terug naar het altijd mooie Nederland. Wij als Performance Europe zeggen: ‘Always riding, never hiding’.

Tekst & foto’s: Patrick

1 van 71

Een Harley-chopper bouwen was altijd al een droom van Djess Bruggeman. Geïnspireerd door de choppers uit San Francisco, bouwde de Achterhoeker een compacte Sportster lane splitter in een eigen stijl. De Djess-style, wat betekent: ‘Alles anders dan de rest!’ Het hardtailen van het frame was het startsein voor een mooi avontuur…

Djess stond een jaar of zes geleden al in Bigtwin met zijn prachtig verbouwde Virago, die de naam ‘Little Bobby’ meekreeg. “Die motor was al heel anders dan de rest”, vertelt Djess, die de Yamaha al op jonge leeftijd bouwde. Deze motor staat nog steeds startklaar in zijn garage. Inmiddels heeft de Virago gezelschap gekregen van deze ruige hardtail Sportster. Als custom is dit weer een stap vooruit. Djess kan zijn passie voor motoren inmiddels delen met zijn tweejarig zoontje Sev. Ook beschikt de motorfreak nu over een huis met garage, waar hij lekker kan sleutelen.

1 van 3

HARDTAIL KIT

Djess vertelt: “Een Harley chopper was altijd al mijn droom. In 2021 kocht ik een Sportster met het idee om deze met wat basisingrepen netjes te maken. Er kwam een Biltwell Z-bar stuurtje op, de knipperlichten werden er af getrapt en er werd een andere kleur op geklatst. Een dik jaar heb ik zo rondgereden, tot Sev werd geboren.” De verse luierdampen brachten Djess nieuwe inspiratie. “Ook uit chopperfilmpjes haal ik veel ideeën over wat ik wél wil, maar ook zeker wat ik absoluut níet wil! Drie choppers in het bijzonder waren een voorbeeld: die van Max Schaaf, de bike van Dice-eigenaar Matt Davis én de chopper van Sik Bloemsma!” Wie de bewuste motoren kent, begrijpt dat Djess helemaal ging voor de chopperstijl uit San Francisco! Deze ‘Frisco’ choppers werden in de Sixties compact en functioneel opgebouwd voor show and go. Kenmerkend zijn de tankjes, die hoog op de framebuis werden gemonteerd en hoger gemonteerde footpegs, zodat met serieuze snelheid door bochten geracet kon worden. Djess besloot voor ‘the real deal’ te gaan en bracht het frame naar René van BCCB in Zutphen voor een hardtail job. De keuze ging uit naar een weld-on hardtail kit van Chopperbrothers. Vanwege de mooie lijn, maar ook omdat de wielbasis nagenoeg standaard zou blijven, zodat de belt-drive kon worden behouden. Maar daar kwam hij later nog op terug…

Dominator FXR van Michiel Visser: Never Ending Story

TROMPET

In overleg met René werd besloten dat BCCB ook een one-off sissybar zou fabriceren en een custom olietank zou leveren. Toen het vers gelaste frame eenmaal weer bij Djess in de garage stond, kon hij zijn creativiteit helemaal de vrije loop laten. “Iedereen wil een 21 inch voorwiel in z’n chopper. Ik vond dit echter te groot voor deze motor en besloot dat het originele 19 inch mooi in verhouding was. Met een Avon Speedmaster band er op stond het te gek! Ik monteerde het dichte achterwiel van een Fat Boy, dat past bij de gewenste compacte uitstraling. Door montage van een vette 5.00 Avon paste de belt niet meer. Deze liep tegen de band en moest dus vervangen worden door een ketting. Zo kwamen er steeds meer wijzigingen! De uitlaat heb ik wel een keer of zes veranderd. In de schuur zie je het gewoon niet. Pas als ik de chopper in de tuin rolde, zag ik dat het totaalplaatje niet klopte. Uiteindelijk besloot ik om één trompet – in plaats van twee – te monteren. Net weer iets anders dan de rest. De demper kreeg een knikje omhoog. Dat dit precies in lijn met het frame is, is puur toeval.”

GUARDIAN BELL

Djess: “Lang heb ik zitten twijfelen over het luchtfilter. Iedereen heeft een S&S Teardrop of een aftermarket filter. Ik zocht iets wat niet iedereen heeft en monteerde een groot Screamin’ Eagle filter. Ooit komt er nog wel wat anders op, maar voor nu is het wel even goed. Een chopper is dan ook nooit af. Veel onderdelen haalde ik lokaal bij Roadside Repairshop. Ook het zadel is in de buurt gemaakt door Miller Kustom Upholstery uit Zutphen. Het zadel is tuck ’n roll bekleed met een ruw, verweerd soort leer.” Details zijn het mooist als er een verhaal achter zit. Zo vertelt Djess over de ‘guardian bell’ aan zijn motor: “Een jaar of zeven kreeg ik via de socials contact met een oude biker uit Maryland. We hielden al die jaren contact. Nadat ik een foto van mijn mancave had opgestuurd, vroeg hij mijn adres. Als verrassing stuurde hij een pakket met oude Amerikaanse kentekenplaten en leuk spul zoals een sleutelhanger en dit belletje! Zo’n ‘guardian bell’ brengt geluk, maar alleen als je hem van iemand krijgt. Zeker als het van de andere kant van de wereld komt.”

GEEN KITSCH

Nadat alles thuis in ruwbouw was klaargezet, werd de chopper bij BCCB technisch gereed gemaakt. Zo werd er een kabelboom geknoopt en werd alles netjes afgesteld. Thuis haalde Djess de motor weer uit elkaar voor spuitwerk en afbouw. Zo kwam hij nog van alles tegen. “Het bouwen van een chopper is één groot avontuur”, vertelt Djess, die calculator is bij een schadeherstelbedrijf. Op zijn werk is dan ook van alles voorhanden om plaatwerk te spuiten. “Ik wilde geen plamuur, dus ben ik uren bezig geweest met lassen, slijpen en schuren van het metaal. Ik heb alle voorbewerking en het afplakken gedaan en collega Patrick deed het spuitwerk. Ik wilde geen opvallende kleuren en ben gegaan voor zwart met een subtiel patroon van vlammen en strepen. In het donker lijkt de motor zwart. Maar in volle zon komt er een paarse gloed met flakes naar voren.”

Na een geslaagde fotoshoot voor Bigtwin is het tijd om naar huis te rijden. Djess laat het Sportster-blok even warmdraaien en haalt dan de choke eraf. De V-twin daalt gestaag in toerental en loopt zo langzaam dat je de klappen kan tellen. “Wat een geluid hè, ik ben echt kneiterblij!”, lacht Djess met een lach van oor tot oor. De grijns past nog maar nét in de helm en dat is te begrijpen, want zijn trompetdemper klinkt als een fanfare van het juiste soort. “Het is een echte scheurfiets geworden. Door de mid-pegs geeft het een sportief rijgevoel. Ik heb veel controle over de motor en je kunt lekker aan het stuur hangen.”

Tekst & fotografie: Floris Velthuis

1 van 6