donderdag 21 augustus 2025
Home Blog Pagina 264

Honda blijft sleutelen aan nieuw airbagsysteem

0
Het concept van Honda is ontworpen om de airbag uit het achterste gedeelte van de tank te activeren, waarbij de airbag zich om de rijder heen wikkelt en vervolgens loskomt, zodat wanneer de rijder van de motor loskomt, de airbag meegaat.

Motorrijders hebben vaak een ambivalente houding ten opzichte van veiligheid. Hoewel we allemaal erkennen dat motorrijden inherent risico’s met zich meebrengt, worden ideeën om deze gevaren te verminderen vaak met argwaan bekeken. Echter, Honda is momenteel bezig met de ontwikkeling van een nieuw airbagsysteem dat wel eens baanbrekend zou kunnen zijn – het verminderen van letsel bij een crash zonder enige druk op de berijder om zijn of haar gewoontes te veranderen.

Net als ABS en tractiecontrole behoren airbags tot die veiligheidsvoorzieningen die in auto’s voor het eerst werden geïntroduceerd en nu discreet aanwezig zijn. In tegenstelling tot veiligheidsmaatregelen waarbij de gebruiker actief betrokken moet zijn, zoals autogordels of motorhelmen, nemen we er zonder bij na te denken aan dat auto-airbags aanwezig zijn totdat we ze daadwerkelijk nodig hebben.

Komt er in 2025 een motorfiets met standaard een airbag?

Gedetailleerde documentatie

Helaas is zo’n soort airbag nog geen werkelijkheid voor motorfietsen. Hoewel er motorkleding met ingebouwde airbags verkrijgbaar is, dicteert Murphy’s wet dat je juist op de dag dat je besluit deze niet te dragen, deze noodzakelijk zullen zijn. Als alternatief heeft Honda sinds 2007 Gold Wings uitgerust met ingebouwde airbags, maar dit systeem werkt specifiek voor grote touringmotorfietsen en is nog niet aangepast voor meer gangbare motorfietsen. Vorig jaar hebben we Honda’s eerste octrooi gezien dat een nieuw type airbag illustreert, welke beide problemen oplost. Nu heeft het bedrijf meer gedetailleerde documentatie ingediend over hetzelfde systeem, wat aantoont dat het nog in ontwikkeling is en verfijnd wordt voor mogelijke toekomstige productie.

Het voorgestelde airbag systeem zou zich om de romp van de rijder wikkelen.

Het idee is om een onzichtbare airbag te creëren, vergelijkbaar met die in auto’s. Echter, wanneer geactiveerd, functioneert deze als een draagbare airbag in plaats van de huidige ‘auto-airbag’ die momenteel wordt gebruikt in de Gold Wing. De nieuwe airbag bevindt zich onder een afdekking – zie illustratie – in het achterste gedeelte van de brandstoftank van de motorfiets. De airbag zal opblazen wanneer een versnellingssensor een impact detecteert. Tot nu toe lijkt dit systeem op een conventionele airbag, maar er zijn twee belangrijke verschillen.

Een nadere blik op de vorm van de airbag.

Het eerste verschil betreft de vorm van de airbag. In plaats van een ballonvormig ontwerp heeft de ‘Honda-airbag’ een W-vorm. De buitenste delen strekken zich uit tot onder de armen van de berijder terwijl het centrale gedeelte tegen de borst rust. Terwijl de airbag zich vult met lucht, wikkelt deze zich om de berijder heen en houdt hem of haar vast, vergelijkbaar met een reddingsvest.

Beschermende airbagjas

Het tweede verschil is dat nadat de airbag is opgeblazen, deze loskomt van de motorfiets terwijl de twee inflators zich afsluiten om de druk te behouden. Dit gebeurt allemaal in een fractie van een seconde, zodra een impact wordt gedetecteerd en voordat de berijder loskomt van de motorfiets. Hierdoor blijft de airbag om de berijder gewikkeld bij een val en is deze niet verbonden aan de motorfiets. Het resultaat is vergelijkbaar met het dragen van een beschermende airbagjas.

Een Gold Wing met airbag is beschikbaar sinds 2007.

Het meest recente octrooi van Honda betreft het scheidingsmechanisme, waaruit blijkt hoe de airbag loskomt zodra de druk gelijk is aan die in de twee inflators. Het ontwerp moet relatief eenvoudig zijn, niet alleen om kosten laag te houden, maar ook voor betrouwbaarheid. Meerdere elektronische of bewegende onderdelen garanderen immers geen probleemloze werking na jarenlange inactiviteit van de airbag.

Zoals gebruikelijk bij technische octrooien kunnen we nauwelijks aangeven wanneer dit concept daadwerkelijk in productie zal gaan. Echter, gezien Honda al meerdere octrooien heeft ingediend gerelateerd aan dit concept, kan men niet anders dan concluderen dat dit een serieus R&D-project is. De potentiële voordelen zijn enorm en gezien Honda’s doelstelling om dodelijke ongevallen met hun motorfietsen of auto’s tegen 2050 uit te bannen – binnen slechts 26 jaar – is het logisch dat hier prioriteit aan wordt gegeven. Bovendien zijn er ook commerciële voordelen: een motorfiets die aantoonbaar veiliger is dan andere zal veel interesse wekken, met name bij nieuwe motorrijders die wellicht twijfelen over de overstap naar twee wielen.

LS2 Bolton: ‘bodyguard’ voor in de stad

0

De LS2 Bolton is waterdicht en geschikt voor tussenseizoenen en milde winters. Gemaakt van drielaags softshell-materiaal, biedt deze jas waterdichtheid en windbestendigheid, waardoor hij ideaal is voor slecht weer. De afneembare protectie op schouders en ellebogen zorgt ervoor dat de rijder veilig blijft volgens de EN1621-1:2012 norm op CE Level 1. Optioneel kan er ook een rugprotector (LS2 851 Level 2) worden toegevoegd en is de jas voorbereid voor een borstprotector. De jas is verkrijgbaar in zowel dames- als herenversies.

Suzuki Hayabusa miniatuurpuzzel: Japans meesterwerk

De LS2 Bolton-jas heeft een lichtgewicht ontwerp en is voorzien van een afneembare thermische voering, capuchon en waterdichte ritssluiting aan de voorkant. Dit maakt de jas comfortabel en functioneel. Daarnaast bevat de jas handige details zoals een borstzak aan de voorkant, zijzakken en reflecterende strips voor optimale zichtbaarheid in alle omstandigheden. Het ontwerp speelt ook een belangrijke rol met zijn ingetogen stedelijke uitstraling die perfect past bij het lichaam van de rijder.

De LS2 Bolton waterdichte jas is verkrijgbaar in zwart en diverse maten, variërend van S tot 5XL voor heren en XS tot 5XL voor dames, tegen een adviesprijs van €149,-.

‘Gezocht: jouw verhalen en memorabilia van de Raalte Races’

0

Hoewel ik de Raalter-tijd van MOTO73 helaas niet (bewust) meegemaakt heb, kom ik er om een of andere reden telkens weer terecht en altijd met een leuke reden. Ooit omdat collega Luc er woonde, later vanwege een redactie-uitje in het American Motorcycle Museum en afgelopen najaar vanwege de MOTO73 50 Jaar Rally. Onder het motto ‘het is een best eind sturen, maar dan heb je ook wat’ belandde ik er begin dit jaar wéér! Voor waar Raalte ooit wereldberoemd om was. Juistum, de beroemde Raalte Races. Iedereen reed er in die tijd. Natuurlijk vanwege het startgeld en omdat de meesten vanwege de TT in Assen toch al in de buurt waren, maar ook omdat het winnen van Raalte het verschrikkelijk goed deed op je CV. Vertaal vooral dat laatste naar 2024 en je realiseert je direct dat er heel veel veranderd is.

Foto: Erich Vermeulen

Boet van Dulmen en Marco Lucchinelli in Raalte

Tijdens de Classic Race Demonstratie Luttenbergring – 15 juni – en tijdens het vijfdaagse oogstfeest de Stoppelhaene – eind augustus – wordt met een waanzinnige foto-expositie stilgestaan bij de fantastische racegeschiedenis in Raalte. Initiatiefnemer hiervan is Rob Aa, een man die zo enthousiast kan praten over de Raalte Races dat je het evenement per seconde meer gaat missen. Ik vermoed dat zijn enthousiasme zelfs de NEFOM kan bekeren tot wegraceliefhebbers, maar da’s voor een andere keer. Eerst die expositie tot een goed einde brengen en daarvoor heeft Rob Aa onze hulp hard nodig. Rob is op zoek naar verhalen, foto’s, posters, verslagen, krantenberichten en programmaboekjes uit de periode van de jaren 60 tot jaren 90. Letterlijk alles over de Raalte Races is waardevol en kan bijdragen aan het creëren van een prachtige collectie. Dus duik in je archieven, scan alles in en stuur het voor 15 april op naar ram.historie@outlook.com. Voor meer informatie kun je bellen naar 0572-366 127. Je krijgt dan contact met initiatiefnemer Rob en alleen dat is al de moeite waard!

Scoop: Komt na de Honda CB1000 Hornet de cross-over CB1000X?

0

Het duurt niet lang meer voor de Honda CB1000 Hornet binnenkort officieel wordt gelanceerd. In Japan welteverstaan, Europa laat nog op zich wachten. Maar omdat dit model een kernplatform is, zullen er in de zeer nabije toekomst meerdere, afgeleide modellen verschijnen. En er is al informatie opgedoken over een cross-over tourer met een avontuurlijk karakter.

Met de introductie van de Yamaha Tracer 9 GT+, voorzien van Adaptive Cruise Control en Brake Assist Unified Brake, de Suzuki GSX-S1000GX met elektronisch gestuurde ophanging en de Kawasaki Versys 1000 SE met elektronisch gestuurde ophanging en aangedreven door het Ninja 1000SX-blok, lijkt de line-up voor cross-over tourers in de 1000cc-klasse compleet te zijn. Lijkt, want wie missen we?

Op dit moment heeft alleen Honda z’n kaarten nog niet op tafel gelegd en fans zullen ongetwijfeld gespannen afwachten. Maar maak je geen zorgen! Het ziet ernaar uit dat de cross-over tourer CB1000 Type X of CB1000NX – laten we ‘m zo maar even noemen -, gebaseerd op de streetfighter CB1000 Hornet met CBR1000RR-blok, naar verwachting in 2025 zijn opwachting zal maken.

Honda introduceert exclusieve CBR1000RR-R Carbon Edition

Diverse technologieën

Hoewel details zoals het design nog niet bekend zijn, wordt voorspeld dat de X/NX het blok en het frame deelt met de Hornet. Of beide worden licht aangepast natuurlijk. De focus ligt met name op de uitrusting. 1000cc cross-overs van andere fabrikanten zijn voorzien van diverse technologieën, zoals tractiecontrole, rijmodi en elektronische ophanging en fungeren als vitrines voor geavanceerde high-tech functies zoals Adaptive Cruise Control.

Maar Honda lijkt af te wijken van deze trend en kiest voor een meer standaard benadering door het gebruik van elektronische controlesystemen te beperken. Dit biedt natuurlijk voordelen op het gebied van prijsstelling. Een andere onbekende variabele is de prijs-prestatieverhouding. Het SC77-blok van de Fireblade levert met z’n 192 pk indrukwekkende prestaties, maar dat zal in de X/NX worden teruggeschroefd naar zo’n 150 pk. En dan laat je als cross-over van je spreken in dit belangrijke segment. Overigens is de foto een door software gegenereerd beeld.

Bron: Youngmachines

BMW rijdt met synthetische brandstof in WorldSBK

0

De tijden veranderen dankzij steeds strengere milieuregels en druk van belangengroepen. Zelfs in de wereld van het motorracen, de laatste vesting van petrolheads die conventies negeren, wordt er groener gereden. BMW Motorrad speelt hierop in en introduceert een nieuwe synthetische brandstof voor het jaar 2024. Deze brandstof is bedoeld voor gebruik in het WorldSBK-kampioenschap om te voldoen aan de nieuwe regels binnen die serie.

WorldSBK ronde 1: Alex Lowes verrassende WK-leider

Gezamenlijk project

De nieuwe efuel is het resultaat van een gezamenlijk project tussen BMW Motorrad Motorsport en NORDOEL. De aankondiging van deze nieuwe brandstof werd gedaan in april 2023; sindsdien hebben BMW en hun partners hard gewerkt en vervolgens tests uitgevoerd op het circuit. Het eerste gebruik van de brandstof op het circuit (die RacE-Fuel WSBK R40-A wordt genoemd) vond deze winter plaats in januari, op Portimão en Jerez.

Dit zegt BMW over de brandstof, voordat deze voor het eerst verscheen bij een WSB-race:

‘Tijdens de tests in Zuid-Europa hebben het ROKiT BMW Motorrad WorldSBK Team, Bonovo action BMW Racing Team en het BMW Motorrad WorldSBK Test Team de efficiëntie en prestaties van de alternatieve brandstof voor motorsport geoptimaliseerd. De concurrentiekracht en het gebruiksgemak van de regeneratieve brandstof RacE-Fuel WSBK R40-A, met minimaal 40% niet-fossiele inhoud zoals voorgeschreven door de FIM-regels voor 2024, werden bevestigd. Hiermee wordt RacE-Fuel WSBK R40-A de eerste regeneratieve brandstof op basis van MtG (Methanol-to-Gasoline). Het ontwikkelingswerk gaat door om inzichten uit eerdere experimenten te verdiepen en mogelijke optimalisatiegebieden te identificeren.’

Natuurlijk is BMW niet de enige OEM die efuel gebruikt in het WorldSBK-kampioenschap dit jaar – iedereen rijdt op synthetische brandstof dankzij de nieuwe FIM-regelgeving.

Negen belangrijke motorfietsen van de afgelopen 50 jaar

0

Gedurende de 50-jarige geschiedenis van MOTO73 hebben we duizenden motorfietsen aangekondigd, besproken en getest. We hebben een breed scala aan typen behandeld, waaronder praktisch alles met een kenteken: cruisers, tourmotoren (sport/luxe/traditioneel), sportmotoren, standaardmodellen, adventure motoren, dual-sports, caféracers, klassiekers, scooters, trikes, elektrische motorfietsen en sommige die moeilijk te categoriseren zijn. Hier zijn negen motorfietsen die het verloop van de tweewielergeschiedenis volgens ons mede hebben veranderd.

1. 1975 Honda GL1000 Gold Wing

We hebben een zwak voor de Gold Wing omdat deze niet zo heel lang na het begin van MOTO73 werd geïntroduceerd. Met zijn cardanaandrijving en vloeistofgekoelde motor is de Wing in de afgelopen 49 jaar geëvolueerd van een naakte high-performance machine tot een luxe tourmotor, van vier naar zes cilinders en van een inhoud van 1000cc naar 1833cc. De eerste dresser-versie maakte aftermarket onderdelen voor kuipen en zadeltassen vrijwel overbodig, en latere versies introduceerden de eerste motorfiets-airbag en waren verkrijgbaar met Honda’s automatische Dual Clutch Transmission.

Waarom worden er nauwelijks meer zescilindermotorfietsen gebouwd?

2. 1981 BMW R 80 G/S

De R 80 G/S was de eerste motorfiets die zowel op de weg comfort en prestaties als daadwerkelijke offroad capaciteiten bood, en zijn luchtgekoelde boxer-motor en cardanaandrijving gaan terug tot BMW’s eerste productiemotorfiets, de R 32 uit 1923. Tussen 1981 en 1985 behaalde de G/S (het schuine streepje werd later weggelaten) vier overwinningen in de slopende Paris-Dakar Rally. De GS werd het bestverkochte model van BMW en in het kader van het honderdjarig bestaan van BMW Motorrad werd een volledig nieuwe R 1300 GS onthuld.

3. 1984 Harley-Davidson FXST Softail

In 1983 verkeerde Harley-Davidson in diepe problemen. Hun oude Shovelhead-motor had zijn tijd gehad, dus introduceerde het merk een nieuwe Evolution-motor met een inhoud van 80ci, een luchtgekoelde V-twin motor met een hoek van 45 graden, aluminium koppen en talloze verbeteringen. Hij werd aangeboden in verschillende modellen uit ’84, waaronder de nieuwe custom-look Softail, die een klassiek hardtail-frame leek te hebben maar dubbele schokdempers verborg onder de motor. Deze Evolution-motor redde het bedrijf en de Softail was een enorm succes, wat de weg vrijmaakte voor het Harley-Davidson-imperium van de jaren 90 en daarna.

4. 1986 Suzuki GSX-R750

Voordat de Gixxer verscheen, was een ‘sportmotor’ een standaardmotorfiets waarvan de eigenaar motoraanpassingen, een lager stuur en upgrades aan vering en remmen had toegevoegd, alles in een uitputtende en dure poging om vermogen en handling te verbeteren. Met zijn oliegekoelde vier-in-lijn en aluminium frame was de lichtgewicht GSX-R750 direct klaar voor het circuit. De GSX-R ontketende de sportmotoroorlog tussen de vier grote Japanse merken, en modellen met inhoud van 600cc, 750 cc en 1000 cc verkochten als warme broodjes en wonnen talloze kampioenschappen.

5. 1990 Honda ST1100

In 1990 zette Honda de gedurfde stap om een speciaal ontworpen sport-tourer te introduceren met een volledige kuip, geïntegreerde carrosserie, afneembare koffers en cardanaandrijving. Zijn vloeistofgekoelde V-viercilinder was specifiek voor dit model ontwikkeld. De Pan stond bekend om zijn comfortabele vering, comfortabele zitpositie en enorme brandstoftank van 28 liter. De ST1100 was een groot succes en stond aan de wieg van de sport-touring klasse.

6. 1993 Ducati M900

Bekend om exotische, verfijnde motorfietsen die races winnen en harten stelen; de Ducati Monster is een van de meest geliefde modellen. Met eenvoud als uitgangspunt zei ontwerper Miguel Galluzzi: ‘Alles wat je nodig hebt is een zadel, tank, motor, twee wielen en een stuur.’ De M900 (bijgenaamd Monster) had een stalen vakwerkframe, een luchtgekoelde 904cc L-twin motor, een gebogen stuur en een ronde koplamp. Het was direct een hit en leverde talloze Monster-modellen op en werd het icoon van hoe een naked bike eruit zou moeten zien.

7. 2001 Triumph Bonneville

Weinig motorfietsen zijn zo iconisch als de Triumph Bonneville. Voor het eerst geïntroduceerd in 1959 en vernoemd naar de beroemde zoutvlaktes in Utah waar Triumph een wereldrecord vestigde, werd de Bonneville geadverteerd als ‘de snelste productiemotorfiets die er is’ en werd enorm populair in het Verenigd Koninkrijk en Amerika. Nadat Triumph begin jaren 80 failliet ging, werd het merk nieuw leven ingeblazen door John Bloor en midden jaren 90 opnieuw gelanceerd. Maar pas in 2001 werd de moderne Bonneville geboren, met een perfecte mix van retro stijl en moderne techniek.

Steampunk Trudi: Max schiet zelf de kogelgaten in de tank

8. 2001 Yamaha FZ1

De FZ1 bood prestaties vergelijkbaar met die van literklasse sportmotoren in een comfortabel pakket dat geschikt was voor dagelijks woon-werkverkeer, bochtenwerk op binnenwegen, sport-touring of trackdays. Afgeleid van de machtige YZF-R1 had zijn 998cc-vier-cilinder-in-lijn een aangepaste afstemming voor meer koppel bij lage toeren, maar leverde nog steeds 120 pk aan het achterwiel. De FZ1 legde de basis voor krachtige en qua zithouding praktische sportmotoren zoals de Aprilia Tuono, BMW S 1000 RR en KTM Super Duke. De FZ1 uit 2006 leeft voort in de Yamaha MT-10.

9. 2014 KTM 1190 Adventure

Afgeleid van KTM’s Dakar Rally-winnende LC8 950R waren de 950/990 Adventure-modellen van KTM tussen 2003 en 2013 de meest offroad georiënteerde grote adventure motoren op de markt. In 2014 lanceerde KTM de 1190 Adventure, die sportmotorprestaties op straatniveau bood terwijl hij nog steeds zeer capabel was in het terrein. Zijn LC8 V-twin leverde maar liefst 150 pk, en zijn state-of-the-art elektronica omvatte niet alleen rijmodi, tractiecontrole en elektronisch geregelde vering, maar ook ’s werelds eerste hellingshoekgerelateerde ABS-systeem, waarmee het tijdperk van high-tech adventure motoren werd ingeluid.

Indian Motorcycle lanceert in 2025 vloeistofgekoelde PowerPlus-modellen

0

Indian Motorcycle werkt naar verluidt aan een nieuwe versie van het PowerPlus-blok dat momenteel wordt gebruikt in de Challenger- en Pursuit-modellen. Deze nieuwe versie zou vloeistofgekoeld zijn, wat uniek is voor Indian. Interessant genoeg zou deze motor ook beschikbaar worden voor de Chieftain- en Roadmaster-modellen. De lancering van deze modellen wordt verwacht in 2025.

Indian x Roland Sands: rebelse Super Hooligan FTR-special

Interne documenten van Indian bevestigen deze berichten. Er wordt gesproken over de Chieftain PowerPlus- en Roadmaster PowerPlus-modellen met een cilinderinhoud van 1834 cc. Dit nieuwe blok zal naast de huidige 1768cc-PowerPlus gebruikt worden in de Pursuit- en Challenger-modellen. Er zullen vier uitvoeringen beschikbaar zijn: basis, Dark Horse, Elite/Limited Edition en Limited.

Het is nog niet duidelijk of alle Chieftain PowerPlus- en Roadmaster PowerPlus-modellen gebruik zullen maken van de grotere motor, of dat dit alleen voor bepaalde modellen geldt. Met deze twee nieuwe PowerPlus-modellen komt het totaal aantal vloeistofgekoelde tourmotoren van Indian op vier.

Voor zij die liever een luchtgekoeld blok hebben, blijven de Roadmaster en Chieftain met Thunderstroke 116-blok in ieder geval tot 2025 verkrijgbaar. De vloeistofgekoelde versies zullen worden onderscheiden door toevoeging van ‘PowerPlus’ in hun specificaties.

Eerste indruk 2024 Kawasaki Ninja ZX-6R: supersport is springlevend

0
2024 Kawasaki Ninja ZX-6R

Tot voor kort had niemand nog een cent om de toekomst van de supersportklasse durven verwedden, maar anno 2024 komt de heropleving stilaan op volle toeren. Honda duwt z’n CBR600RR terug op de bühne, Triumph komt op kousenvoeten terug met een Daytona 660, en Kawasaki presenteert na z’n Ninja ZX-4RR ook de nieuwe versie van z’n Ninja ZX-6R. In afwachting van diens dertigste verjaardag (°1995), zette onze man het feestje alvast luidkeels in op het circuit van Almeria. Wij krijgen ‘m nat van het zweet aan de lijn.

Motor.NL: Uitgefeest, Verstaen?

Jelle Verstaen: “Pfieuw, nog niet helemaal, chef! Wat een heerlijk dagje was het alweer – zowel qua weer, testdecor, motor als opzet.”

Opzet?

“Kawasaki Benelux heeft ditmaal niet gewacht op de andere landen om een presentatie op poten te zetten, maar had gewoon een select kransje Nederlanders en Belgen op de gastenlijst gezet. Vijf man, vier sessies, drie motoren, twee fotografen, één circuit – geweldig!”

Test 2024 Kawasaki Ninja ZX-4RR: krijsen met dat kreng!

Mooi zo. Wat is er zo nieuw aan die Ninja ZX-6R?

“Wel, dat is nogal wat – en toch ook weer niet. Ik verklaar me nader: het 636cc viercilinderblok wordt dan wel bijgespijkerd om Euro5+ te halen, maar blijft in grote lijnen identiek aan z’n voorganger – inclusief kabelbediend gas, quickshifter (enkel up), afwezige IMU en autoblipper, maar mét de 37cc extra ten opzichte van de concurrentie. Het kuipwerk kreeg een make-over, het TFT-scherm maakt z’n intrede en zet de deur open naar zowel connectiviteit als gecombineerde powermodi en instellingen voor tractiecontrole, én de remschijven krijgen een andere vorm. Leuk extraatje: vandaag kregen we de 40th Anniversary Edition ter beschikking – wat een ongelofelijk knap ding!”

Uiterlijk is één ding, maar wat is je voor ‘t overige bijgebleven?

“De grote troef van de Ninja ZX-6R is die erg krachtig lopende vierpitter in het vooronder, waarbij je niet enkel helemaal bovenin terecht kan voor vermogen (124 pk bij 13.000 tpm) – dankzij z’n iets ruimere motorinhoud heb je ook iets meer koppel ter beschikking bij iets lagere toeren (69 Nm bij 10.800 tpm). Ideaal als je even een versnelling te hoog te bocht uit komt; waar bij niet nader genoemde concurrenten weinig te rapen valt onderin, trekt de ZX-6R zich eigenlijk overal vlot doorheen. Met een geregistreerde 251 km/u kwamen we ook aan top-end helemaal niks tekort, en hoewel de 6R aanvankelijk de neiging had om ietwat wijd te lopen, was dat met een minimale aanpassing aan de volledig instelbare ophanging van de baan. Top.”

Waar wringt het schoentje?

“De klachten zijn heel beperkt, wat mij betreft. Op circuit miste ik bij wijlen de mogelijkheid om de quickshifter in te zetten voor afschakelen, al smoort de slipperassistkoppeling het meeste gestuiter achteraan in de kiem. En de Pirelli Diablo Rosso IV’s zijn prima rubber voor sportiever straatgebruik, maar liepen tegen hun limieten aan op de – toegegeven, best stoffige – bloedsnelle en technisch uitdagende omloop van Almeria.”

Wat moet zo’n Ninja ZX-6R kosten?

“Met 13.799 euro haal je de standaardversie in KRT-kleurtjes in huis, wil je de 40th Anniversary Edition in de garage, dan tel je 250 euro extra neer. Voor die pleuro’s krijg je niet enkel de goud geanodiseerde voorvorkpoten, en het zilvergrijsgelakte frame en swingarm, maar ook de waanzinnig knappe kleurstelling. Een no-brainer, als je ‘t mij vraagt. Die 40th is overigens geen limited edition, maar zal wel enkel dit jaar aangeboden worden. Goed om mee te geven: onze testmotor was uitgedost met 1.499 euro aan extraatjes, waaronder de Akra, tankpad, grippads, duozitcover en het gerookte windschermpje.”

Dus eh, supersport is niet dood?

“Verre van, annuleer die koffietafel en doodsprentjes maar. 2024 wordt een gewèldig jaar voor al wie houdt van krijserige middenklasse viercilinders. Nu hopen dat ook de verkoopcijfers volgen.”

Test 2024 Moto Guzzi Stelvio: Pasmunt

0
2024 Moto Guzzi Stelvio

Test 2024 Moto Guzzi Stelvio. De Moto Guzzi Stelvio is terug van weggeweest, waarmee de Italianen opnieuw het heftige strijdtoneel van de allroads betreden. We reden in Alméria de Spaanse Stelviopas omhoog, of de Spaanse tegenhanger van de moeder aller bergpassen, omdat die nu eenmaal beter rijdt dan het Italiaanse origineel en proberen uit te vogelen of de 2024 Moto Guzzi Stelvio met pasmunt betaalt ten opzichte van de concurrentie.

Met het verschijnen van de V100 Mandello was het slechts een kwestie van tijd voor het gloednieuwe blok ook zijn weg naar andere motoren zou vinden binnen de Guzzi-stal. Hoewel, met die van Mandello weet je maar nooit. Want de eerste vraag die spontaan bij me opkomt is wat er met de vorige generatie Stelvio is gebeurd. Een motor die ik altijd heb weten te pruimen. ‘Milieunormen en we waren met andere dingen bezig,’ weet ingenieur Arturo Sansom me te melden. Meer ‘Guzzi’ kan je een antwoord niet krijgen. Moto Guzzi is zo’n zeldzaam geworden motormerk waar mensen nog de baas zijn. Mensen met een hart en niet zozeer een marketingdiploma aan de muur. Iets wat ik zeer kan appreciëren aan het merk. Kwaaie tongen beweren dat Moto Guzzi iets van een anachronisme is in tijden van just-in-time, supply chains en andere economische termen waar ik niets mee te maken wil hebben.

Geen packs

Het nieuwe blok is wel helemaal bij de tijd en voldoet dus aan de Euro5+ normering. Hopelijk bouwden ze wat marge in, zodat ze er ditmaal wel in slagen om het model te laten doorontwikkelen, want dat had de vorige Stelvio echt wel verdiend. Nu, de nieuwe ziet er op papier en in de realiteit best wel goed uit. Met 115 pk en 222 lege kilo’s (246 kg volgetankt) is de nieuwe Stelvio krachtiger en een stuk lichter dan zijn vergeten voorganger. Wat me opvalt is dat de aluminium, gegoten delen die het carter vormen wat kleurverschil vertonen. Waarbij het typische ‘preproductie’-excuus uitblijft omdat het Moto Guzzi zelf klaarblijkelijk nog niet was opgevallen. Geinig. De typische V-twin met de watergekoelde cilinders dwars in de rijwind geplaatst, is voorzien van een IMU en dus alle hedendaagse elektronica als rijmodi en instelbare, hellingshoekgevoelige ABS en tractiecontrole. Je krijgt ook een elektrisch verstelbaar windscherm, LED-verlichting en een TFT-scherm. Connectiviteit is evenwel een optie, net als een quickshifter of middenbok. Leuk aan die opties is dat je niet met packs moet goochelen om de Stelvio naar jouw wensen te configureren. Alles valt apart aan te vinken en je hoeft ook geen elektronica te leasen. Dat Moto Guzzi op dat soort hedendaagse trends wat achterblijft heeft absoluut zijn voordelen als potentiële klant.

Dubbeltest BMW R 1250 RS vs. Moto Guzzi V100 Mandello: uitstekende cilinders

Cardan

Wel standaard is de onderhoudsvrije cardan, als enige motor in zijn klasse. Die cardan is net als het frame een stuk steviger uitgevoerd dan op de Mandello, wat met enige offroad-escapades in het achterhoofd uiteraard geen overbodige luxe is. De zithoogte van 830 mm is mooi behapbaar, in die mate dat ik een zadel van een centimetertje hoger had gewenst voor een iets comfortabelere kniehoek, zonder mijn voeten meteen in het luchtledige te laten zweven. Er staat een zadel met twee centimeter extra vulling in de catalogus (en ook een met ééntje minder), maar dat heb ik niet kunnen proberen. Vraag is wat er met een hoger zadel zou gebeuren qua windbescherming. Het windscherm krijg je makkelijk zeven centimeter hoger, maar een zitpositie compleet vrij van turbulentie vind ik nooit.

Vallen in bocht

Het is even een paar kilometer wennen aan het stuurgedrag van de Stelvio. Ten eerste valt hij nogal uitgesproken de bocht in en daarnaast staat de voorkant een stuk minder stug afgesteld dan de achterkant. Het maakt dat remmend insturen wat gewenning vraagt, want de voorkant gaat wat zoeken omdat ook de uitgaande demping weinig weerstand biedt. Maar bocht na bocht wen ik aan het stuurgedrag, weet het ‘in de bocht vallen’ zelfs te benutten en ga al snel behoorlijk aan het vegen. Geen gebrek aan grondspeling trouwens, al dient gezegd te worden dat Moto Guzzi wel alle slijtboutjes preventief heeft verwijderd. Alleen bij hard aanremmen van bepaalde bochten durft de voorkant zo hard in te duiken dat de achterkant wat van de wijs raakt. Maar dan spreek je al van een erg stevig tempo.

Dreun

Het blok doet wat een Moto Guzzi moet doen; vanaf helemaal onderin je met elke arbeidsslag een stukje vooruit schoppen. Ik zak zelfs bij het opdraaien van de snelweg in de vierde versnelling tot vlak boven de vrijloop en trek daarna in één ruk vlotjes door tot ver voorbij de legale snelheid op de Spaanse autowegen zonder de optionele en vrij goed werkende quickshifter te benutten. Opvallend is de aanwezige dreun in het stuur en vreemd genoeg ook koppelingshendel. De twin laat zijn aanwezigheid dus opvallend merken. Onaangenaam kan ik het niet noemen, althans niet op deze rit van een goede 180 kilometer, maar als je een dag lang gaat rijden met veel snelwegkilometers kan ik me voorstellen dat het toch wat vermoeiend wordt.

Op mijn 2024 Moto Guzzi Stelvio zit ook het optionele PFF radarsysteem, waarmee je gewaarschuwd wordt als een aanrijding voor je dreigt of een voertuig zich in je dode hoek bevindt. Daarbij zijn de waarschuwingslampjes wel erg klein uitgevallen en de pieptoon voor een frontale botsdreiging nauwelijks hoorbaar met helm en oordoppen. Desgewenst kan je ook adaptieve cruisecontrole krijgen, maar dan wel met bijbetalen, wat een beetje sneu is.

Test 2023 Moto Guzzi V100 Mandello S: de adelaar vliegt

Koppel geen vermogen

Na een eind rijden doen we de Spaanse Stelvio aan. Ik gok dat de pas Puerto de Enix heet, maar hij rijdt een stuk vlotter dan het vaak overbevolkte, veel te smalle en met veel te krappe haarspelden bezaaide onding in Bormio, Italië. Zelfs de Italiaanse voorrijders geven het grif toe. En de Stelvio weet zich hier ook uitstekend te aarden. Het tempo gaat nog wat omhoog. Daaruit blijkt dat verder doortrekken dan 7.000 tpm zich in een opvallend luider en best mooi klinkend uitlaatgeluid vertaalt, maar geen navenante extra acceleratie oplevert. Een Guzzi rij je op de Newtonmeters, niet op paardenkrachten. Zo ook de Stelvio.

Terug bij de kust doen we ook nog wat offroad. En dat gaat in de daartoe bestemde rijmodus (geen ABS noch tractiecontrole) behoorlijk vlot. De Stelvio toont zich daarbij opvallend speels. Je kan het achterwiel met uitgeschakelde tractiecontrole mooi dwars zetten en daar houden, al hebben de Michelin Anakee’s het knap lastig om in de stoffige zandweg grip te vinden.

2024 Moto Guzzi Stelvio

Conclusie test 2024 Moto Guzzi Stelvio

Aan het eind van die zandweg draaien we de parkeerplaats van het hotel op en zet ik alle voor- en nadelen van de Stelvio op een rijtje. Ik heb best wel wat aan te merken, maar laat dat steevast volgen door: ‘maar het is een Moto Guzzi.’ Dat wil niet zeggen dat alles met de mantel der liefde bedekt kan worden, maar toch heel veel. De grootste troeven van de Stelvio zijn de prijs, het cardan en dat het een mooie motor is die je niet op elke straathoek zal zien staan. Zijn stuurgedrag went of valt misschien wat meer in balans af te stellen. Het blok heeft pit én karakter. De enige echte minpunten zijn de windbescherming en de dreun in het stuur. En alles wat er niet opzit kan je optioneel per stuk bijbestellen. Waarbij ik zoals gezegd hoop dat Moto Guzzi niet vergeet de Stelvio verder te ontwikkelen, want ook deze is het waard. En misschien is het zelfs een betere basis dan de vorige, waarvoor ik ook een zwak had.

Pluspunten 2024 Moto Guzzi Stelvio

  • Cardan
  • Prijs
  • Het is een Guzzi

Minpunten 2024 Moto Guzzi Stelvio

  • Afwerking
  • Stuurgedrag vraagt gewenning
  • Het is een Guzzi
Technische gegevens Moto Guzzi Stelvio
MOTOR
Type vloeistofgekoelde V-twin, DOHC
Cilinderinhoud 1.042 cc
Boring x slag 96 x 72 mm
Compressieverhouding 12,6:1
Koppeling natte multiplaat, met anti-hop
Transmissie zesbak
Eindoverbrenging cardan
PRESTATIES
Maximaal vermogen 115 pk (84 kW) @ 8.700 tpm
Maximaal koppel 104,3 Nm @ 6.750 tpm
ELEKTRONICA
Motor tractiecontrole, ride-by-wire, rijmodi
Rijwielgedeelte hellingshoekgevoelige ABS, ledverlichting, IMU
RIJWIELGEDEELTE
Frame stalen buizenframe
Vering voor Sachs 46mm UPSD-vork
Stelmogelijkheden voorspanning en uitgaande demping
Vering achter KYB monoshock
Stelmogelijkheden veervoorspanning en uitgaande demping
Veerweg v/a 170/170 mm
Rem voor twee 320mm remschijven met radiale vierzuiger remklauw
Rem achter een 280mm remschijf met tweezuiger remklauw
Banden v/a 120/70-R19, 170/60-R17 (Michelin Anakee Adventure TL)
PRIJZEN
Nederland v.a. € 18.499
België v.a. € 16.499
MATEN EN GEWICHTEN
Wielbasis 1.520 mm
Balhoofdhoek 25,6°
Naloop 116 mm
Zithoogte 830 mm
Gewicht 246 kg (rijklaar)
Tankinhoud 20,8 liter

Tekst: Pieter Ryckaert

test 2024 Moto Guzzi Stelvio

Het Aprilia All Stars event is terug: 8 juni 2024 in Misano, Italië

0
Aprilia All Stars event

Het Aprilia All Stars-evenement keert terug, een grootschalig festival dat motorsportfans een unieke dag biedt vol met motoren en legendarische kampioenen op het Misano World Circuit.

Tijdens dit evenement kun je getuige zijn van de Aprilia RS-GP die meedoet aan het MotoGP-kampioenschap en zijn prestaties op het circuit bewonderen. Bovendien krijg je de kans om beroemde rijders zoals Aleix Espargaró, Maverick Viñales, Lorenzo Savadori, Miguel Oliveira en Raúl Fernández te ontmoeten. Daarnaast zullen ook alle grootheden uit de geschiedenis van Aprilia aanwezig zijn, onder leiding van zesvoudig wereldkampioen Max Biaggi.

In deze editie zullen Jacopo Cerutti en Francesco Montanari te zien zijn met de Aprilia Tuareg, na hun debuut in de Africa Eco Race.

Net als altijd zal Aprilia All Stars een festival zijn voor fans en gezinnen, waar je gratis proefritten kunt maken op motoren uit het assortiment van Aprilia, het Racing Museum kunt bezoeken om legendarische Italiaanse racemotoren te bewonderen en kunt deelnemen aan Aprilia Racing eSports.