Komend weekeinde wordt de beeldregistratie deels verzorgd door de recent ontwikkelde ‘Red Bull Drone 1’. Dat is een gezamenlijk project van Dutch Drone Gods en Red Bull Advanced Technologies en dat belooft de manier waarop we naar motorsport kijken fundamenteel te veranderen. Deze uitzonderlijke drone, die in staat is om snelheden tot 350 km/u te bereiken, is specifiek ontworpen om MotoGP-motorfietsen tijdens races te volgen en unieke beelden vast te leggen die voorheen simpelweg onmogelijk waren. En dat gebeurt dus komend weekeinde tijdens de MotoGP op de Red Bull Ring in Oostenrijk.
Specs die grenzen verleggen
De Red Bull Drone 1 is een technisch hoogstandje dat indrukwekkende specificaties combineert met uitzonderlijke vliegeigenschappen. Met een gewicht van slechts 985 gram kan deze drone accelereren van 0 tot 300 km/u in minder dan 4 seconden, wat neerkomt op een acceleratie van ongeveer 6G. Ter vergelijking: deze acceleratie is vergelijkbaar met die van een Formule 1-wagen. De rotoren van de drone kunnen snelheden bereiken tot 42.000 omwentelingen per minuut, wat essentieel is voor de benodigde wendbaarheid en reactiesnelheid.
De Red Bull Drone 1 werd al gebruikt voor de Red Bull Rookies Cup tijdens de MotoGP in Jerez.
De drone is uitgerust met twee 4K-camera’s die gezamenlijk zorgen voor hoogwaardige beeldregistratie, zelfs bij extreme snelheden. Het frame bestaat uit een combinatie van koolstofvezel, glasvezel en 3D-geprinte polymeren, materialen die zowel licht als sterk zijn – een cruciale balans voor een drone die zulke extreme prestaties moet leveren. Hoewel de exacte motorspecificaties niet publiekelijk zijn vrijgegeven, wordt aangenomen dat de drone gebruik maakt van high-KV borstelloze motoren, waarschijnlijk in de 2207 tot 2507 formaat range, aangedreven door hoogwaardige LiPo-batterijen (6S of hoger).
Een drone besturen die zulke extreme snelheden bereikt, vereist buitengewone vaardigheid. Ralph Hogenbirk, beter bekend als ‘Shaggy FPV’, is de piloot die deze formidabele taak op zich neemt. Hij bestuurt de drone handmatig met twee joysticks en een voetpedaal voor het aanpassen van de camerahoek. Deze vorm van besturing vereist intense concentratie en jarenlange ervaring in het besturen van FPV (First Person View) drones.
De uitdaging wordt nog complexer door de aard van de motorsport. MotoGP-motoren zoals de KTM RC16, waarmee de drone is getest, kunnen eveneens snelheden van meer dan 350 km/u bereiken en beschikken over acceleratievermogen van 0-100 km/u in ongeveer 2,6 seconden. De drone moet dus niet alleen deze snelheid bijhouden, maar ook de abrupte richtingsveranderingen en rem-acties volgen, terwijl tegelijkertijd stabiele en bruikbare beelden worden vastgelegd.
Wordt de super-drone vaker ingezet?
De Red Bull Drone 1 is oorspronkelijk ontwikkeld voor gebruik tijdens de MotoGP van 2025 op de Red Bull Ring in Oostenrijk. De drone heeft echter al eerdere succesvolle toepassingen gekend in de Formule 1 en bij rallysporten. Deze veelzijdigheid toont het potentieel van deze technologie voor diverse motorsportdisciplines.
De drone heeft het potentieel om de sportbeeldregistratie te transformeren op een manier die vergelijkbaar is met de introductie van de “Skycam” in American football, die volledig nieuwe perspectieven bood aan kijkers thuis. De mogelijkheid om races vanuit het perspectief van een razendsnel bewegende camera te volgen, geeft kijkers een ongekend immersieve ervaring die conventionele vaste camera’s niet kunnen evenaren.
Uitdagingen en Beperkingen
Ondanks de baanbrekende mogelijkheden van de Red Bull Drone 1, zijn er significante uitdagingen en beperkingen voor het wijdverspreide gebruik ervan in live motorsport. Weersomstandigheden vormen een belangrijke beperking; sterke wind, regen en andere ongunstige weersomstandigheden kunnen de stabiliteit en veiligheid van de drone aanzienlijk beïnvloeden. Veiligheidsoverwegingen zijn eveneens van cruciaal belang, aangezien een drone die met zulke hoge snelheden vliegt potentieel gevaarlijk kan zijn bij een storing of botsing.
Regulatorische hindernissen vormen een andere significante uitdaging. Drone-operaties zijn onderworpen aan regelgeving die per locatie kan verschillen, en het verkrijgen van de benodigde vergunningen en goedkeuringen kan een complex proces zijn. Bovendien kunnen signaalstoringen het besturingssignaal tussen de piloot en de drone onderbreken, wat potentieel kan leiden tot controleverlies.
Zijn er soortgelijke drones?
Directe alternatieven met exact dezelfde specificaties als de Red Bull Drone 1 zijn moeilijk te identificeren vanwege de op maat gemaakte aard van deze drone. Er zijn echter andere high-speed FPV-drones die in vergelijkbare toepassingen worden gebruikt. Speciaal gebouwde racedrones worden bijvoorbeeld vaak gebruikt voor het filmen van high-speed achtervolgingen in films en commercials, waarbij ze doorgaans topsnelheden in het bereik van 150-250 km/u bereiken.
Bedrijven zoals XM2 en Aerigon Labs zijn gespecialiseerd in het bouwen van drones voor professionele cinematografie, en hoewel hun drones mogelijk niet de extreme snelheden van de Red Bull Drone 1 halen, bieden ze geavanceerde stabilisatie- en camerabedieningsfuncties. Een voorbeeld van een alternatieve high-speed drone is de Peregreen 2, die een nieuw wereldrecord heeft gevestigd voor de snelste quadcopter met snelheden van meer dan 450 km/u
In de wereld van motorfietsen is er altijd ruimte voor speculatie en creativiteit. Terwijl fabrikanten hun productielijnen zorgvuldig plannen, fantaseren liefhebbers over wat zou kunnen zijn. Een van deze fascinerende concepten is de hypothetische Suzuki GSX-4TT café racer – een idee dat tot nu toe niet verder is gekomen dan de tekentafel.
De oorsprong van het concept
Het idee van een Suzuki GSX-4TT café racer is ontstaan als een gedachte-experiment onder motorenthousiastelingen. Het combineert de betrouwbare mechanische basis van Suzuki’s DR-Z4- platform met designelementen die doorgaans worden geassocieerd met een café racer. De denkbeeldige GSX-4TT vertegenwoordigt een interessante kruising tussen het robuuste karakter van Suzuki’s offroad en de strakke, minimalistische esthetiek van moderne café racers.
Hoewel er geen officiële plannen zijn van Suzuki om een dergelijk model te ontwikkelen, is het concept interessant omdat het een niche zou kunnen vullen in het huidige motorlandschap: een middelzware café racer met de betrouwbaarheid van Japanse techniek, maar met het karaktervolle uiterlijk dat doorgaans wordt geassocieerd met Europese merken.
Als een GSX-4TT werkelijkheid zou worden, zou deze waarschijnlijk worden aangedreven door een aangepaste versie van Suzuki’s beproefde 398cc-eencilinder uit de DR-Z4 serie. Deze krachtbron heeft zijn betrouwbaarheid bewezen en levert in standaardvorm ongeveer 39 pk bij 7.500 tpm en 39 Nm koppel bij 6.600 tpm. Voor een café racer-toepassing zou de motor mogelijk worden afgestemd voor meer middenrange koppel en een responsievere gasrespons in het straatgebruik.
Het bestaande buizenframe van de DR-Z zou waarschijnlijk worden aangepast met een lagere zitpositie, gewijzigde geometrie en meer straatgerichte ophangingscomponenten. Waar DR-Z4’s zijn ontworpen voor veelzijdigheid tussen on- en offroad gebruik, zou een GSX-4TT café racer zich exclusief richten op de weg met scherpere stuurrespons en stabielere wegligging bij hogere snelheden.
Andere technische aanpassingen zouden kunnen omvatten:
Overgang van carburatie naar elektronische brandstofinjectie voor betere emissiecontrole
Moderne remsystemen met standaard ABS
Weggeoriënteerde banden in plaats van de dual-purpose banden van de DR-Z
Een digitaal dashboard met mogelijk connectiviteitsfuncties
LED-verlichting rondom voor een moderne uitstraling
Styling en Design
Het meest onderscheidende aspect van een hypothetische GSX-4TT café racer zou ongetwijfeld de styling zijn. Waar de DR-Z4 een spartaanse, functionele enduro-motorfiets is, zou een café racer-variant een drastische heroverweging van de visuele elementen vereisen. We zouden waarschijnlijk design-elementen zien zoals:
Een compacte, agressief gevormde brandstoftank
Een minimalistisch zadel met café racer-kenmerkende achterkap –
Lager geplaatste clip-on sturen of stuur-gemonteerde clip-ons voor een sportievere rijpositie
Minimale, elegante bodywork met misschien subtiele kleuraccenten die verwijzen naar Suzuki’s raceverleden
Een kort, oplopend uitlaatsysteem met een karakteristiek geluid
Spaakwielen of lichtgewicht gietwielen voor een authentieke of moderne uitstraling
Het ontwerp zou waarschijnlijk een balans zoeken tussen retro-café racer-esthetiek en moderne Suzuki-designtaal, zoals we zien in de nieuwe GSX-8S en GSX-8R modellen.
Interessant marktsegment
Als de GSX-4TT ooit in productie zou gaan, zou deze zich in een interessant marktsegment bevinden. De café racer-markt wordt momenteel gedomineerd door merken als Royal Enfield, Triumph en verschillende Japanse fabrikanten (Kawasaki W800, Meguro S1 en W230, Honda GB350S). Nog een Japanse inzending in deze categorie, vooral een met een monocilinder motor in plaats van een paralleltwin of boxer, zou een onderscheidend product zijn.
In Nederland zou een GSX-4TT café racer mogelijk een geïnteresseerd publiek vinden. De Nederlandse motormarkt heeft de afgelopen jaren een groeiende interesse getoond in karaktervolle middelzware motoren, en café racers in het bijzonder genieten populariteit in stedelijke gebieden zoals Amsterdam, Rotterdam en Utrecht.
De combinatie van wendbaarheid in druk stadsverkeer, genoeg vermogen voor snelweggebruik en een onderscheidend uiterlijk zou de GSX-4TT aantrekkelijk maken voor Nederlandse motorrijders. Bovendien zou het relatief lage vermogen (vermoedelijk onder de 40 pk) het een geschikte optie maken voor A2-rijbewijshouders, een belangrijk segment in de Nederlandse motormarkt.
Motorcycle Storehouse, de bekende distributeur van custom- en V-twin-onderdelen, heeft zijn assortiment verder versterkt met de toevoeging van V-Performance Exhausts. Dit Italiaanse merk staat bekend om zijn hoogwaardige uitlaten die zowel prestaties als design combineren en richt zich op motorrijders die het beste van hun machine verlangen. Op ons dus!
V-Performance biedt een breed assortiment aan gehomologeerde uitlaten voor Amerikaanse V-twin-modellen, ontworpen voor maximale vermogensafgifte en een responsieve gasrespons. Motorrijders kunnen rekenen op de beroemde krachtige, diepe klank zonder concessies te doen aan de wettelijke eisen. Of het nu gaat om volledige systemen of slip-ons, elk product is zorgvuldig ontwikkeld met de rijervaring in gedachten en uitvoerig getest op zowel dyno-prestaties als dagelijkse betrouwbaarheid. De uitlaten zijn vervaardigd uit hoogwaardig roestvrij staal en titanium, met een keramische coating en opties voor details in koolstofvezel. Dit zorgt niet alleen voor een prestatieverbetering, maar ook voor een visuele upgrade van de motorfiets.
‘We geloven altijd in samenwerkingen met bedrijven die onze passie voor de branche delen. Motorcycle Storehouse is een van de meest gerespecteerde namen in de Europese aftermarket en we zijn trots om deel uit te maken van hun portfolio. Samen kunnen we het unieke geluid, de stijl en de kwaliteit van V-Performance aan een breder publiek aanbieden.’
Manuel De Liso, oprichter van V-Performance
Dealers en motorrijders die zich willen onderscheiden met hoogwaardige, gehomologeerde uitlaatoplossingen kunnen het nieuwe assortiment van V-Performance nu bekijken op www.motorcyclestorehouse.com.
Pata Yamaha Ten Kate Racing is met Stefano Manzi hard op weg naar hun dertiende wereldtitel. Maar hoe gaat het met de laatste rijder die voor het Nederlandse team wereldkampioen werd? Dominique Aegerter kroonde zich in 2021 en 2022 tot de beste in de World Supersport en maakte daarna de overstap naar de World Superbike. MOTO73 sprak met de 34-jarige Zwitser die dit weekend tijdens de Nederlandse ronde van het IDM in Assen, als vervanger van de geblesseerde Jan Mohr, zijn opwachting voor Team SWPN in de IDM Superbike klasse maakt.
In Zwitserland zijn er vanwege het jarenlange verbod geen racemogelijkheden. Is het daarom lastig om als coureur uit Zwitserland te komen?
‘Dat is zeker een nadeel, omdat er geen circuits zijn. Je moet altijd uitwijken naar een ander land, vaak Italië of Spanje. Dat betekent extra reisdagen en dat je altijd iemand moet meenemen voor de banden en het onderhoud, enzovoort. Dat is niet altijd makkelijk om geregeld te krijgen.’
Dominique Aegerter won zijn enige Grand Prix in 2014. De Zwitser zegevierde in de Moto2-race op de Sachsenring in Duitsland.
Heb je er ook wel eens aan gedacht om Zwitserland te verlaten en ergens anders te gaan wonen?
‘Ik heb er wel aan gedacht, maar mijn wortels liggen in Zwitserland. Jarenlang ben ik in het voorseizoen wel voor een aantal weken naar Spanje gegaan, maar nu ik in de WorldSBK rijd, met de vroege race in Australië (februari), is dat lastiger geworden. In januari zijn namelijk al de tests, waardoor de voorbereiding heel kort is. Afgelopen winter ben ik wel op de ranch van Valentino Rossi geweest en heb ik meegedaan aan de ‘100km dei Campioni’-race.’
Hoe was dat?
‘Het is een droom voor elke rijder om een uitnodiging te krijgen om op zijn ranch te rijden. Hij kiest zelf welke rijders er mogen deelnemen aan deze crossrace. Het is een eer, het was gaaf en het is een fantastische baan van meer dan twee minuten lang. Er waren veel WK-rijders, en Rossi zelf natuurlijk – een geweldige ervaring.’
Hoe zou jij jezelf omschrijven in een aantal termen en wat maakt racen zo leuk?
‘Grappig, blij, doelgericht en nooit opgeven. Ik hou van motoren, snelheid en competitie. Elk weekend is een nieuwe uitdaging, want ieder circuit is anders en biedt nieuwe kansen.’
Voor iemand die zoveel van racen houdt, zijn twaalf WorldSBK-raceweekenden per jaar dan niet te weinig?
‘Dat is zeker niet genoeg voor mij. In het verleden combineerde ik de World Supersport ook met de MotoE, maar dat is nu niet meer mogelijk. Er zitten bovendien veel lange breaks in de kalender. En voor mij als Zwitser zijn er simpelweg minder trainingsmogelijkheden dan voor Spanjaarden en Italianen – dat is een klein nadeel. Voor mij had het racen, zoals vroeger in de jaren ’70, toen er ieder weekend wel ergens een race was, beter gepast.’
Je broer Kevin is je manager. Hoe is het om met je broer te werken?
‘Het ontstond toevallig. Hij probeerde mij te helpen toen ik in 2018 nog in de Moto2 reed en geen manager had. Het is niet makkelijk dat ik als jongere broer hem opdrachten geef, maar omdat wij zo close zijn, heeft dat ook voordelen. Teams moesten er in het begin wel aan wennen, want ze dachten misschien dat zijn opmerkingen meer vanuit de familie kwamen dan vanuit zijn rol als manager. Er komt veel bij kijken om een manager te zijn. Ik weet niet of een andere rijder het kan, maar ik zou het in ieder geval niet allemaal zelf kunnen doen en regelen.’
De Zwitser in actie op zijn GYTR GRT Yamaha in 2025.
Tijdens je periode bij Ten Kate Racing was duidelijk dat je veel aandacht gaf aan je fans en sponsoring. Waarom is dat zo belangrijk voor je?
‘De fanbase werd gedurende de jaren steeds groter, en dat gold ook voor de sponsors. Het begon ooit met sponsors die materiaal gaven; later werd dat geld. Ik heb thuis geleerd dat het niet vanzelfsprekend is dat mensen je (sponsor)geld geven. Je moet ze iets teruggeven. Dat probeer ik in het team ook te doen, door mijn dankbaarheid te laten zien.’
We zien je eigenlijk altijd lachen in de paddock. Het lijkt bij jou niet zo moeilijk om de knop om te zetten na een lastige race.
‘Haha, nou, dat is zeker niet makkelijk. Het hangt er natuurlijk ook vanaf wat er in de race is gebeurd. Ik hoop altijd te kunnen glimlachen; dan zijn de races ook goed gegaan. Maar ik ben van mezelf wel een blij persoon.’
Van 2007 tot en met 2019 was je een vaste Grand Prix-rijder, eerst in de 125cc en daarna in de Moto2. Je hebt veel top-tienklasseringen behaald en één Grand Prix gewonnen. Heb je ergens spijt van als je terugkijkt op die periode?
‘Als ik het opnieuw kon doen, had ik het denk ik grotendeels hetzelfde gedaan. Met de ervaring van nu had ik het racen wel anders aangepakt en ik denk ook wel betere resultaten gehaald. Ik heb altijd alles gegeven.’
In 2021 ben je naar Ten Kate in de World Supersport gegaan, en dat resulteerde in twee wereldtitels in twee seizoenen. Waarom waren jullie zo’n goede match?
‘Ten Kate was één van de beste teams uit mijn carrière. Ook was ik op dat moment in de beste vorm van mijn carrière – een combinatie van ervaring en lichamelijk en mentaal alles goed voor elkaar. Ten Kate en ik hebben dezelfde mentaliteit, en ze begrepen wat ik nodig had. Hun manier van werken – ook het familiegevoel buiten het racen – hielp mij enorm om geconcentreerd te zijn op de momenten dat het nodig was. Maar ze konden daarna ook ontspannen en genieten van het moment. Dat is erg belangrijk.’
1 van 2
Dominique Aegerter behaalde twee podiumplaatsen in de World Superbike, beide in zijn debuutjaar in deze klasse in 2023. Zijn laatste podium was in Jerez, waar de Zwitser (77) kort achter Álvaro Bautista (1) en Toprak Razgatlıoğlu (54) als derde finishte.
Het is momenteel nog onduidelijk wat de toekomst brengt voor de 34-jarige Aegerter.
Je promoveerde in 2023 naar GYTR GRT Yamaha in de World Superbike. Je begon heel goed, met onder andere twee podiums in je eerste jaar. Daarna werd het minder. Waarom was dat?
‘We waren vanaf het begin snel en zaten eigenlijk constant binnen de top-tien, maar in 2024 heb ik veel blessures gehad. Dit jaar probeer ik weer terug te komen op het oude niveau en te vechten voor resultaten waar we tevreden mee kunnen zijn.’
Je wordt dit jaar 35 jaar. Zie jij jezelf nog lang doorgaan en waar ligt je toekomst?
‘Als ik fit en snel blijf, en gemotiveerd ben door een goede motor en een goed team, dan zou ik nog wel vijf jaar door willen gaan. Waarom niet? De belangrijkste focus is World Superbike, en daarna zien we wel. Ik ben een open persoon, en als iemand met mij wil praten over een ander kampioenschap, dan sta ik altijd open voor een gesprek.’
Wil je na je carrière ook werkzaam blijven in de sport?
‘Ik zou graag in de paddock blijven werken als fitness- of rijderscoach. Ook zou ik graag jonge rijders in Zwitserland helpen om hen de kans te bieden een internationale rijder te worden.’
Geen vervolg bij Yamaha in WorldSBK
Na het interview met MOTO73 werd bekend dat Dominique Aegerter’s contract bij GYRT GRT Yamaha in de World Superbike niet wordt verlengd. In 2026 wordt hij vervangen door niemand minder dan Stefano Manzi, die op dit moment nog uitkomt voor Pata Yamaha Ten Kate Racing. Aegerter hoorde dit via het officiële persbericht van Yamaha. ‘Ik las het nieuws op sociale media, en hoewel ik de beslissing volledig respecteer, moet ik toegeven dat ik teleurgesteld ben dat ik geen persoonlijk telefoontje of gesprek heb gekregen om te horen dat onze samenwerking in WorldSBK – jaren die als familie voelden – ten einde komt. Het is niet makkelijk om dit soort nieuws online te lezen. Toch ben ik ongelooflijk trots op alles wat we als team hebben bereikt, en ik zal in de laatste vier races mijn uiterste best doen. Dank aan iedereen die mij onderweg heeft gesteund,’ vertelde Aegerter op zijn social media kanalen.
Terugkeer naar Ten Kate een optie?
Nu duidelijk is dat Dominique Aegerter volgend jaar niet meer zal uitkomen voor het GYTR GRT Yamaha WorldSBK Team, doen geruchten de ronde dat de Zwitser mogelijk terugkeert naar de World Supersport. Al snel valt dan de naam Ten Kate Racing. We vroegen teammanager Kervin Bos naar de stand van zaken: ‘Nu we weten dat Stefano (Manzi) volgend jaar promoveert naar de World Superbike, komt er een plek vrij. We zitten nog in een fase van het seizoen waarin we met veel rijders in gesprek zijn – Dominique is daar één van. Het is lastig, want we hebben twee geweldige jaren samen gehad, die moeilijk te evenaren zijn. Tegelijkertijd speelt zijn leeftijd – hij wordt bijna 35 – mee, en de afgelopen jaren zijn sportief gezien niet zijn beste geweest. Maar onze relatie is nog steeds supergoed, en in de racerij moet je nooit nooit zeggen.’ Op de vraag of er ook Nederlandse rijders op het lijstje staan, antwoordde Bos: ‘Op dit moment niet. Vóór Bo Bendsneyder naar de World Supersport ging, hebben we gesprekken gevoerd om hem onder te brengen bij Yamaha Thailand. Daar is hij toen niet op ingegaan, en daarna is er geen contact meer geweest.’ Tot slot vroegen we de teammanager van Pata Yamaha Ten Kate Racing wanneer hij verwacht duidelijkheid te hebben over de rijderssamenstelling voor 2026: ‘In de voorgaande jaren heb ik geleerd dat eerst de zitjes in de Moto2 en World Superbike worden verdeeld, en dat daarna pas duidelijk wordt wie er beschikbaar zijn voor de World Supersport. Vaak komt dit vanaf september echt op gang. Dan gaan we verder de markt verkennen om te kijken welke rijder – of rijders – het beste bij ons team past om in 2026 succesvol te zijn.’
In 2021 en 2022 werd Dominique Aegerter wereldkampioen Supersport in dienst van Ten Kate Racing Yamaha.
Geen garantie voor meer succes
Ten Kate Racing heeft inmiddels twaalf wereldtitels behaald met negen verschillende coureurs. Elf keer leverde het Nederlandse team de beste rijder in de World Supersport en één keer in de World Superbike. Toch is een wereldtitel bij Ten Kate Racing geen garantie voor blijvend succes in je verdere carrière. Opvallend genoeg wist slechts één coureur ná zijn periode bij Ten Kate Racing nog een wereldtitel te veroveren: Kenan Sofuoglu. De Turkse rijder werd daarna nog drie keer World Supersport-kampioen op een Kawasaki. De conclusie mag dan ook zijn dat Ten Kate Racing het maximale uit zijn rijders weet te halen en ook heel vaak een motorfiets van wereldtitel-waardige kwaliteit op de grid heeft gezet.
Blom Motoren, de Triumph-dealer van Midden-Nederland, is per 1 juli officieel benoemd tot Triumph Motocross & Enduro dealer. Daarmee behoort Blom Motoren tot een select gezelschap van drie gespecialiseerde Triumph motocrossdealers in Nederland.
De uitbreiding sluit naadloos aan bij Triumph’s wereldwijde introductie in de motocross- en enduromarkt in 2024, met baanbrekende modellen zoals de TF 250-X, TF 450 RC, TF 250-E en TF 450-E. Deze modellen zijn ontwikkeld in samenwerking met legendarische namen als Ricky Carmichael en Iván Cervantes en bieden toonaangevende prestaties, high-end componenten en een kenmerkende Triumph Racing uitstraling.
Motorsportliefhebbers hoeven niet ver te reizen om deze modellen in actie te zien: tijdens de MXGP van Nederland op 23 en 24 augustus in Arnhem worden ze op het allerhoogste niveau ingezet.
Eigenaar Stijn Blom, met ruim 20 jaar motocrosservaring in diverse klassen en winnaar van het NK Open Motocross 2013, is verheugd over deze nieuwe stap:
“Motocross zit in mijn DNA. Na twintig jaar zelf actief te zijn geweest in de sport, is het extra bijzonder om nu ook officieel Triumph motocrossdealer te zijn. Met deze nieuwe modellen hebben we alles in huis voor de off-road liefhebber. Van motor tot complete uitrusting.”
Shop-in-shop met totaalbeleving
De nieuwe motocross- en endurolijn is ondergebracht als shop-in-shop binnen de bestaande showroom van Blom Motoren. Bezoekers vinden er niet alleen de complete line-up van Triumph’s motocross- en enduromodellen, maar ook een uitgebreid assortiment kleding, onderdelen en accessoires van topmerken als Alpinestars, Thor, 100%, Haan Wheels, Akrapovic, HGS en DT1. Dankzij een 24/7 online bestelsysteem kunnen onderdelen direct besteld en snel geleverd worden, zelfs vanaf het circuit.
Eerste blik tijdens Triumph After Summer Meeting
Op 12 en 13 september krijgen bezoekers van de Triumph After Summer Meeting de kans om de nieuwe motocross- en endurolijn uitgebreid te bewonderen in de shop-in-shop van Blom Motoren. Er is muziek, gezelligheid en volop Triumph-beleving. Een officiële opening volgt later dit jaar, maar voor wie niet kan wachten: er zijn al enkele demo’s onderweg, zodat de nieuwe modellen binnenkort ook zelf ervaren kunnen worden.
Broers die in de cross aan de top meedraaien zijn geen uitzondering. In het verleden hadden we de families Van Heugten, Karsmakers en Dirkx. Meer recent waren er de broers Bayle en momenteel Lucas en Sacha Coenen. Uniek is dat een zus en broer beiden tot de toppers behoren. Dat is het geval met Lynn en Cas Valk.
Terwijl veel leeftijdsgenoten vakantie vieren op een buitenlands strand (en boulevard), zijn Lynn (22) en Cas Valk (20) gewoon thuis in Nijverdal. Voor hen geen vakantie in de zomer, want bij hen draait alles om de cross. Lynn staat halverwege de competitie van de vrouwen op de derde plaats, MX2-debutant Cas staat al het hele seizoen in de top-tien. Beiden draaien al een tijd in de top van de cross mee. Lynn is vanaf 2018 achtereenvolgens elfde, zevende, vijfde, zevende, tweede en tweemaal vierde geworden in de WK-eindstand. Cas heeft al twee Europese titels behaald (EMX125 in 2022 en EMX2T in 2023) en werd tweemaal derde in het EMX250. Begin dit jaar werd hij ongeslagen 250cc-kampioen bij de Dutch Masters.
Kopstart voor Lynn Valk in de Spaanse GP. Naast haar Kiara Fontanesi (8).
Meisjes crossen ook
En daarmee hebben beiden het aanzienlijk verder geschopt dan vader Gerrit Valk, die amateurcrosser was, maar na een ongeluk van de dokter te horen kreeg dat hij vanwege zijn rug maar beter kon gaan zwemmen. Lynn: ‘Toen hebben mijn ouders jetski’s gekocht en hebben daarmee aan races deelgenomen.’ De liefde voor de cross was er nog steeds. Lynn: ‘Toen mama zwanger was van mij kocht mijn vader een motortje. “En als het dan een meisje is?”, zei ze. “Meisjes kunnen ook crossen”, was het antwoord van mijn vader. Vanaf m’n derde, vierde zat ik op een quadje, daarna kwam er een motortje en sindsdien ben ik nooit meer gestopt. Er waren toen nog niet veel meisjes, dus reed ik altijd mee met de jongens. In het ONK 85cc heb ik wat punten behaald bij de jongens. Ik heb twee jaar gereden in de Europese Honda 150 Cup en werd in 2017 daarin vijfde. Andrea Adamo werd toen kampioen. En daarna wilde ik vanaf mijn vijftiende meedoen in het WK.’
Voor Cas lag het heel anders. ‘M’n ouders hebben me nooit gepusht. Ze zeiden dat ik moest doen wat ik leuk vond. Ik was denk ik zeven toen ik op een 50cc’er begon. Ik ben daarna snel naar een 65cc’er gegaan. Daar heb ik nooit belangrijke wedstrijden op gereden. Die ervaring miste ik toen ik 85cc ging rijden. Het echte competitieve begon met de 85cc. Op de 85cc met kleine wielen heb ik in 2017 mijn eerste Nederlandse titel gepakt.’
Met twee kinderen die beiden rijden, maar in verschillende competities, gebeurde het met enige regelmaat dat moeder Brenda met Lynn naar een wedstrijd ging en vader Gerrit met Cas onderweg was. Lynn: ‘We hebben samen een jaar EK bij de dames gedaan. Ik was toen rijder en monteur. Op dat moment was ik meer met mama onderweg dan met papa. Ik ben nu iets meer met m’n vriend onderweg. Die houdt gelukkig ook van de sport.’
1 van 2
Een unieke situatie drie jaar geleden, Lynn en Cas hadden beiden de rode plaat.
Tweemaal rode plaat
Een overeenkomst tussen beiden is dat ze op jonge leeftijd voor een Italiaans team gingen rijden. Lynn kwam terecht bij JK Racing. Hoe kwam je als 15-jarige bij dat team? Lynn: ‘Volgens mij is dat via Erik Eggens gegaan, Erik werkte toen voor Yamaha. Ik had het geluk dat ze mij wilden opnemen voor de 125cc. Ze hadden me in de Honda 150 Cup wel zien rijden. Het beviel meteen goed. Het waren superleuke mensen in een goed team, ik heb het daar heel erg naar mijn zin gehad. Ik verbleef niet in Italië, ik was nog maar vijftien en was gewoon thuis. De ondersteuning kreeg ik tijdens de wedstrijden.’ Na een uitstapje naar het Nederlandse SKS Husqvarna in 2021 keerde Lynn in 2022 terug bij het Italiaanse team. Dat jaar behaalde ze haar beste resultaat tot nu toe bij de WMX met een zilveren medaille.
Vanaf 2022 kwam Cas uit voor het Fantic Factory Team Maddii, geleid door de twee keer als tweede in het WK 125cc geëindigde Corrado Maddii en zijn zoon Marco. Cas: ‘Ik reed in 2021 een EMX125 in Mantova. Daar haalde ik het podium en daarna werd ik door het team gevraagd. Ik moest verhuizen naar Italië. Ik kon een stap maken in mijn carrière, want het team van Maddii heeft een goed aanzien. We zaten met een stel jongeren in een appartement, ik had het er erg naar mijn zin. Ik heb daar super veel geleerd, vooral in het eerste jaar. Ik werd meteen Europees kampioen 125cc. Het jaar erna naar de EMX250, waarin ik derde werd.’ Dat jaar deed Cas ook mee met het EK voor tweetakten, een kampioenschap dat in slechts één wedstrijd wordt beslist. In het Tsjechische Loket won hij beide manches met grote voorsprong en dat leverde hem zijn tweede Europese titel op. In dat tweede jaar reed Lynn ook voor het team van Maddii.
In 2022 deed zich een heel bijzonder feit voor: Lynn en Cas waren tegelijkertijd houder van de rode plaat, de plaat die de leider van een kampioenschap krijgt. Cas: ‘Dat was een bijzonder moment, ook voor de familie, voor onze ouders, die er toch altijd alles voor hebben gedaan.’ Cas behield de rode plaat tot het eind van het jaar, Lynn niet. Lynn: ‘Dat was het jaar dat Nancy van de Ven wereldkampioen werd.’
Zes wedstrijden
In een interview van een jaar of vijf geleden vertelde Lynn dat het haar doel was wereldkampioen te worden. Is die doelstelling er nog steeds en is het een reële doelstelling? Lynn: ‘Dat doel is er absoluut nog. Er is nu wel een sterke concurrentie, met een Lotte en een Daniela. Het niveau is wel de lucht ingegaan. Maar ik denk dat we dit jaar meer aan elkaar gewaagd zijn dan vorig jaar. Ik heb deze winter wel een stap gemaakt. Dus ik denk dat het zeker nog een reëel doel is.’
Halverwege de slechts zes wedstrijden tellende competitie steken vier dames ver boven de rest uit. Naast Lynn Valk, Lotte van Drunen en Daniela Guillen telt ook de zesvoudig wereldkampioen Kiara Fontanesi ook dit jaar weer volledig mee. Dat wordt dus met z’n vieren strijden om de drie WK-medailles. Zes wedstrijden is wel erg weinig? Lynn: ‘Dat is wel heel erg jammer. En dan ook nog helemaal naar Australië, dat is eigenlijk gewoon belachelijk.’ En met zo weinig wedstrijden is een keer uitvallen funest. Lynn: ‘Dat heb ik gehad in 2022. Toen heb ik één manche mijn motor kapot gehad en dan mis je veel punten en weg was meteen m’n rode plaat.’
In tegenstelling tot Lynn heeft Cas wel een goed gevulde wedstrijdkalender, want alleen aan GP’s heeft hij al twintig wedstrijden. Cas: ‘Als ik wil kan ik wel elk weekend een wedstrijd rijden. Ik bouw wel bewust rust in door een keer een weekend geen wedstrijd te rijden. Naast de GP’s heb ik de Dutch Masters gereden. Dat was wel mijn prioriteit, want als Nederlander wil je graag de wedstrijden in eigen land rijden. Ik heb wel enkele andere wedstrijden afgezegd. Een weekend rust is niet alleen rust voor het lichaam maar ook voor het hoofd. Even wat anders, in plaats van de cross. Ik vind fietsen heel leuk.’
Wat is ontspanning voor Lynn? ‘Ik ga naar vriendinnen, of ga met mijn vriend uit eten. Fietsen vind ik ook heel leuk. Recent waren Cas en ik twee weken in Italië en daar hebben we in de bergen op de fiets veel geklommen. Lekker met de familie thuis zijn is ook belangrijk voor mij.’
Sterke start
In voorgaande jaren startte Cas een enkele keer in een MX2-GP, in een weekend dat er geen wedstrijd was voor de EMX250. Vanaf dit jaar is hij vaste GP-rijder en komt uit voor het door Klaas Hattem geleide Van Venrooy KTM Racing, een team dat kan rekenen op steun van de Oostenrijkse fabriek. Hij kende een heel sterke start van zijn debuutseizoen. Cas: ‘Dat was echt super goed. De laatste wedstrijden zijn zeker niet volgens plan gegaan. Kort gezegd, het is niet goed. Ik kijk ernaar uit om in de laatste wedstrijden weer wat meer punten te scoren. Ik ga ervoor mijn plek in de top-tien vast te houden. Dat was ook mijn doelstelling vooraf. Ik wist zeker dat ik het kon. Dat heb ik aan het begin al bewezen. Als ik in de top-tien wil blijven, moet ik de laatste wedstrijden nog goed mijn best gaan doen.’ Om te beginnen in Arnhem? Cas: ‘Ik stel mezelf geen hoge verwachtingen voor Arnhem. Mijn grootste doel is om een goed weekend te rijden, een goede snelheid te laten zien en vooral goede starts, want dat is het halve werk. Ik wil me vooral focussen op de start en hopen dat die goed gaat. En dan zien we het wel. Ik heb niet per se een doelstelling, ik wil het beste uit mezelf halen en dan zien we wel waar we finishen. Ik wil op zondagavond tegen mezelf kunnen zeggen dat ik alles heb gegeven.’
Voor Lynn ligt het doel hoger: ‘De eerste plek is nog altijd mijn doelstelling. Ik sta nu derde, vijftien punten achter de eerste. Ik hoop nog wel te klimmen. We gaan zien wat het gaat brengen. Ik ben hard aan het trainen. Er is nog van alles mogelijk, ik kijk echt uit naar de volgende wedstrijden.’
De eerste stap om het gat met de koploper te verkleinen kun je in Arnhem zetten. Lynn: ‘Ik ben de laatste tijd vaker in Arnhem geweest, ook al omdat het voor ons dichtbij is. Het is een leuke baan. Rijden voor het thuispubliek, ik heb er zin in. Ik zie het niet als extra druk. Je zit in een weekend toch in je eigen bubbel, je houdt vast aan je eigen routine, zoals eten op vaste tijden, warming-up doen en je klaar maken voor de wedstrijd. Je moet je focussen op de wedstrijd. Er zullen wel mensen langskomen, maar die moeten begrijpen dat het onze job is waarvoor wij daar zijn. Na de wedstrijd zal ik altijd tijd vrijmaken voor iedereen.’
Als debutant in de MX2 is Cas Valk bezig aan een goed seizoen.
Twee keer 172
Bij Van Venrooy KTM Racing heeft Cas een bijzondere teamgenoot, namelijk zijn zus. Zij zou aanvankelijk rijden voor het Duitse Schmicker Racing KTM, dat geleid wordt door de Nederlander Jef Janssen. Hij heeft in januari een herseninfarct gehad en moest daarom afzien van het runnen van een team. Lynn: ‘Ik snap dat Jef zijn rust nodig heeft en dan wil je hem niet opzadelen met stress en veel werk. We hebben toen contact gezocht met het team van Cas. Zij waren eigenlijk direct wel positief en wilden mij wel helpen. Dus dat was supermooi.’
Lynn en Cas delen niet alleen het team, ze delen ook hun startnummer, want beiden rijden met nummer 172. Lynn: ‘Ik reed vroeger altijd met nummer 8, maar moest wisselen omdat iemand anders er mee reed. Wij zijn bevriend met Mikkel Haarup. Zijn vader heeft ooit als verrassing voor mij een setje stickers gemaakt met nummer 172 en dat nummer heb ik altijd gehouden.’ Dat Cas met 172 rijdt heeft volgens Lynn een heel eenvoudige reden: ‘Cas kreeg in het begin altijd mijn oude motoren en daar zat nummer 172 op. En dat is nu ons nummer.’
MXGP Arnhem
De Nederlandse MXGP wordt net als de beide voorgaande jaren verreden op Motorsportpark Gelderland Midden, gelegen aan de A50 Arnhem-Apeldoorn. Er wordt gereden in het weekend van 23 en 24 augustus. Naast de beide vaste klassen MXGP en MX2 rijden in Arnhem de WMX en de EMX250. In elk van deze vier klassen zijn Nederlanders kandidaat voor een podiumplaats. In de MXGP geldt dat voor Glenn Coldenhoff en Jeffrey Herlings. Wereldkampioen Kay de Wolf gaat voor de winst in de MX2. De WMX zou met wereldkampioen Lotte van Drunen, Lynn Valk en Shana van der Vlist mogelijk een geheel Nederlands podium kunnen krijgen. In de EMX250 behoren Gyan Doensen en Ivano van Erp tot de kanshebbers op een podiumplaats.
Op zaterdag 23 augustus wordt getraind en gekwalificeerd en wordt het programma afgesloten met de eerste manches van de EMX250 en de WMX. Zondag begint met de tweede manche van de EMX250, gevolgd door de tweede race van de dames, waarna ’s middags de MX2 en de MXGP hun beide manches verrijden.
Voor verdere informatie en toegangskaarten in de voorverkoop, check mxgparnhem.nl.
In een tijd waarin elektrische motorfietsen het gesprek over duurzame mobiliteit domineren, hebben studenten van de Universiteit van British Columbia (UBC) een verrassend alternatief gepresenteerd. Hun aangepaste Harley-Davidson Softail, voorzien van een Kubota dieselmotor die draait op biodiesel en zelfs gebruikte frituurolie, daagt de gevestigde opvattingen over milieuvriendelijk motorrijden uit. Dit project is niet alleen een technisch kunststukje, maar ook een statement over alternatieve wegen naar duurzaamheid in de motorwereld.
Een Harley op biodiesel
De basis van dit opmerkelijke project is een Harley-Davidson Softail, waarschijnlijk uit de late jaren ’90 of vroege jaren 2000. De studenten hebben de originele verbrandingsmotor vervangen door een Kubota dieselmotor. Hoewel de exacte specificaties niet bekend zijn gemaakt, leveren vergelijkbare Kubota-motoren doorgaans tussen de 20 en 30 pk. Wat deze motor bijzonder maakt, is de mogelijkheid om op biodiesel en gerecycleerde frituurolie te rijden.
De modificaties zijn ingrijpend en omvatten niet alleen de motorwissel zelf, maar ook een volledig aangepast brandstofsysteem dat geschikt is voor biodiesel, een op maat gemaakte uitlaat, en waarschijnlijk aanzienlijke aanpassingen aan de transmissie en aandrijflijn. Volgens de studenten resulteert deze aanpassing in een indrukwekkende 74% reductie in CO2-uitstoot vergeleken met standaard dieselbrandstof.
Antwoord op duurzaamheidsvragen
Dit project raakt aan een cruciaal debat binnen de motorwereld: hoe maken we transport duurzamer? Terwijl elektrische voertuigen veel aandacht krijgen, brengen ze hun eigen uitdagingen met zich mee, zoals de ethische en milieukosten van batterijproductie. De biodiesel Harley biedt een alternatieve benadering die gebruikmaakt van bestaande technologie en infrastructuur.
Een van de studenten benadrukt een belangrijk voordeel: monteurs zijn al bekend met verbrandingsmotoren, waardoor de overgang naar biodiesel soepeler zou kunnen verlopen dan een plotselinge overstap naar elektrische aandrijving. Dit aspect van het project benadrukt de sociale dimensie van duurzaamheidstransities, waarbij niet alleen technologische maar ook menselijke factoren een rol spelen.
Praktische Aspecten
Over de rijervaring van deze unieke motorfiets is helaas weinig bekend gemaakt. We kunnen alleen speculeren over hoe de combinatie van een diesel trekkermotor en het kenmerkende Softail-frame aanvoelt op de weg. Vermoedelijk biedt de motor veel koppel bij lage toerentallen, wat zorgt voor een geheel andere rijervaring dan met een traditionele Harley-Davidson.
De topsnelheid en acceleratie zijn waarschijnlijk niet indrukwekkend naar hedendaagse standaarden, maar dat is ook niet het primaire doel van dit project. Deze motorfiets is ontworpen als een proof-of-concept, een demonstratie van wat mogelijk is met alternatieve brandstoffen in de motorwereld.
Het is belangrijk te benadrukken dat deze biodiesel Harley geen commercieel product is, maar een educatief project. Dieselmotorfietsen zijn zeldzaam; de Royal Enfield Diesel (Taurus) was een van de weinige productiemotoren met een dieselmotor, maar is al jaren niet meer verkrijgbaar. In Nederland hadden we ooit de Robin Diesel, ook op basis van een Royal Enfield-rijwielgedeelte. En later natuurlijk de helaas gesneefde Track. Deze aangepaste Harley-Davidson bevindt zich in een zeer specifieke niche, gericht op milieubewuste rijders die een statement willen maken.
De studenten hebben een crowdfundingcampagne opgezet om hun project te financieren. Ten tijde van de berichtgeving hadden ze ongeveer 5.000 Canadese dollars (ongeveer €3.400) van hun streefbedrag van 15.000 CAD (ongeveer €10.200) opgehaald. Deze fondsen zijn bedoeld om een eco-tocht van bijna 2.000 kilometer mogelijk te maken, waarmee ze de praktische toepasbaarheid van hun concept willen demonstreren.
Toekomstperspectief
Dit project komt op een moment dat de motorindustrie worstelt met strengere emissienormen en de druk om te verduurzamen. Terwijl grote fabrikanten zoals Harley-Davidson zelf investeren of investeerden in elektrische modellen (zoals de LiveWire), laat dit studentenproject zien dat er meerdere routes naar duurzaamheid kunnen zijn.
Biodiesel en gerecycleerde frituurolie als brandstof bieden een interessante tussenoplossing: ze maken gebruik van bestaande verbrandingsmotortechnologie maar met een aanzienlijk lagere milieu-impact. Voor landen waar de elektrische infrastructuur nog niet volledig ontwikkeld is, of voor rijders die sceptisch staan tegenover elektrische motorfietsen, zou dit een aantrekkelijk alternatief kunnen zijn.
Uitdagingen en onbeantwoorde vragen
Ondanks het innovatieve karakter van dit project blijven er vragen onbeantwoord over de praktische aspecten. Hoe zit het met de betrouwbaarheid op lange termijn? Wat zijn de onderhoudsbehoeften? Hoe toegankelijk is biodiesel of gerecycleerde frituurolie voor de gemiddelde motorrijder? Deze vragen zullen waarschijnlijk alleen beantwoord worden door verdere ontwikkeling en langdurige praktijktests.
Bovendien is er de vraag of een dergelijke aanpak schaalbaar is. Terwijl één motorfiets op frituurolie een interessant experiment is, zou een massale overstap naar biodiesel eigen uitdagingen met zich meebrengen, niet in de laatste plaats de beschikbaarheid van voldoende brandstof.
De Franse overheid zet sinds 2018 steeds vaker onopvallende radarauto’s in, bekend als het Radar Dexter systeem. Wat begon als een proef in Normandië is uitgegroeid tot een uitgebreid netwerk van ongeveer 300 voertuigen die dagelijks over de Franse wegen patrouilleren. Deze onopvallende auto’s, die niet te onderscheiden zijn van gewone personenauto’s, meten de snelheid van voorbijkomende voertuigen zonder waarschuwingssignaal of zichtbare flits. Alleen Île-de-France (regio Parijs) en Corsica zijn momenteel nog niet opgenomen in het netwerk, maar verwacht wordt dat dit slechts een kwestie van tijd is.
Het Radar Dexter systeem werkt fundamenteel anders dan traditionele flitspalen. De radarauto’s worden vaak bestuurd door particuliere chauffeurs in dienst van externe bedrijven, niet door politieagenten. Deze voertuigen zijn uitgerust met geavanceerde radar- en cameratechnologie die snelheidsovertredingen registreert zonder visuele indicatie voor de overtreder. De gegevens worden vervolgens automatisch doorgestuurd naar een verwerkingscentrum waar de boetes worden opgesteld.
De Franse overheid hanteert bij het vaststellen van overtredingen een marge van 10 km/u voor snelheden onder de 100 km/u, en 10% voor snelheden daarboven. Hoewel dit redelijk klinkt, kan het in de praktijk tot verrassingen leiden, vooral voor motorrijders die gewend zijn aan traditionele waarschuwingssystemen.
Geavanceerd systeem om overtreders te beboeten
Hoewel de Franse overheid niet alle technische details van het Radar Dexter systeem openbaar heeft gemaakt, kunnen we op basis van beschikbare informatie en vergelijkbare systemen een beeld schetsen van de gebruikte technologie. De radarauto’s maken vermoedelijk gebruik van een combinatie van:
De auto’s zelf zijn bewust gekozen uit gangbare modellen zoals Peugeot, Renault, Volkswagen en Dacia om zo min mogelijk op te vallen in het verkeer. Ze zijn uitgerust met radar- of LIDAR-technologie die de snelheid nauwkeurig kan meten op enkele honderden meters afstand. Hoogwaardige infraroodcamera’s maken foto’s van de nummerplaat, ongeacht de lichtomstandigheden, terwijl GPS-systemen de exacte locatie van de overtreding vastleggen. Automatische nummerplaatherkenning (ANPR) en veilige data-encryptie zorgen ervoor dat de informatie nauwkeurig wordt verwerkt en beveiligd verzonden.
Impact op motorrijders
Voor motorrijders vormt het Radar Dexter systeem een bijzondere uitdaging. Traditionele flitsapps en radardetectoren bieden geen bescherming tegen deze mobiele systemen, omdat ze niet door gebruikers kunnen worden gemeld en geen traditionele radarsignalen uitzenden die detecteerbaar zijn. Dit betekent dat motorrijders die regelmatig in Frankrijk rijden, zowel op secundaire wegen (D-wegen) als op snelwegen (Autoroutes), extra waakzaam moeten zijn.
Het belangrijkste verschil met traditionele handhavingsmethoden is dat deze radarauto’s continu in beweging zijn en volledig opgaan in het normale verkeer. Voor motorrijders, die vaak gevoeliger zijn voor snelheidsboetes vanwege de dynamiek van het motorrijden, betekent dit een verhoogd risico op onverwachte bekeuringen.
Groeten uit Frankrijk.
Mogelijke strategieën om boetes te voorkomen
De opties voor motorrijders om Radar Dexter te ontwijken zijn beperkt, maar er zijn enkele strategieën om het risico op boetes te verminderen:
De meest effectieve strategie is uiteraard het respecteren van de snelheidslimieten. Daarnaast is defensief rijden en het anticiperen op mogelijke controles essentieel. GPS-systemen met flitspaalwaarschuwingen zijn niet volledig legaal in Frankrijk – ze mogen enkel ‘gevarenzones’ tonen – maar ook bieden ze geen bescherming tegen de mobiele radarauto’s. Radardetectoren daarentegen zijn expliciet verboden onder Artikel R413-15 van de Franse verkeerswet en kunnen leiden tot boetes tot €1.500 en inbeslagname van de apparatuur.
Verkeersveiligheid of inkomstenbron?
De Franse overheid rechtvaardigt de inzet van Radar Dexter met het argument dat het de verkeersveiligheid verbetert. Critici, waaronder de Ligue de Défense des Conducteurs (een belangengroep voor bestuurders), stellen echter dat het systeem primair bedoeld is als inkomstenbron voor de overheid. De boetes vloeien deels terug naar de Franse staat en lokale overheden, wat deze kritiek voedt.
Vergeleken met andere Europese landen is de Franse aanpak met mobiele, onzichtbare radarauto’s relatief agressief. In Nederland ligt de nadruk meer op trajectcontrole, terwijl Duitsland experimenteert met soortgelijke ‘Section Control’ systemen, maar deze nog niet op dezelfde schaal heeft ingevoerd. De discussie over de juiste balans tussen handhaving, privacy en effectiviteit blijft voortduren.
Het Radar Dexter systeem begon in Normandië en heeft zich sindsdien uitgebreid naar vrijwel alle Franse regio’s, met uitzondering van Île-de-France en Corsica. De boetes variëren afhankelijk van de ernst van de overtreding, beginnend bij €68 voor overtredingen tot 20 km/u boven de limiet, oplopend tot €1.500 voor extreme snelheidsovertredingen (meer dan 50 km/u te hard). Daarbij komt dat bij ernstige overtredingen ook rijbewijspunten kunnen worden afgetrokken, wat voor toeristen bij herhaalde overtredingen kan leiden tot een rijverbod in Frankrijk.
Billy Joel, de Amerikaanse muzieklegende, staat op het punt afscheid te nemen van een van zijn grootste passies. De zanger heeft aangekondigd zijn uitgebreide motorcollectie te veilen en zijn motorzaak, 20th Century Cycles in Oyster Bay, New York, te sluiten. Deze ingrijpende beslissing volgt na zijn recente diagnose van Normal Pressure Hydrocephalus (NPH), een neurologische aandoening die zijn dagelijks leven aanzienlijk heeft beïnvloed.
Joels liefde voor motorfietsen gaat terug tot zijn jeugd en heeft door de jaren heen zijn muziek en persoonlijke stijl beïnvloed. In 2010 opende hij 20th Century Cycles, niet zozeer als commerciële onderneming, maar als een zorgvuldig samengestelde ruimte die zijn diepe waardering voor motorontwerp en -geschiedenis weerspiegelde. De collectie, die bijna honderd motorfietsen omvat, herbergt alles van vintage modellen en Europese klassiekers tot Amerikaanse krachtpatsers.
De collectie weerspiegelt Joels eclectische smaak, met ongeveer 40% Europese motoren, 30% Amerikaanse modellen, 20% Japanse exemplaren en 10% motorfietsen uit andere delen van de wereld. Onder de hoogtepunten bevindt zich een uitzonderlijke 1952 Vincent Rapide, een legendarische Britse motorfiets bekend om zijn innovatieve ontwerp, krachtige motor en uitzonderlijke prestaties voor die tijd.
Pronkstukken uit de collectie
De Vincent Rapide uit 1952 is misschien wel het kroonjuweel van Joels verzameling. Met zijn 998cc luchtgekoelde OHV 50° V-twin motor die 45 pk bij 5.500 tpm levert, was dit een van de snelste productiemotorfietsen van zijn tijd. De huidige marktwaarde van een Vincent Rapide in uitstekende staat kan oplopen tot €150.000 of meer, afhankelijk van de conditie, originaliteit en herkomst.
De Vincent Rapide uit 1952 van Billy Joel.
Een ander opmerkelijk exemplaar is vermoedelijk een Ducati 750 Sport uit de periode 1972-1974, een iconische Italiaanse motorfiets bekend om zijn sportieve handling, krachtige V-twin en kenmerkende styling. Dit was een van de eerste Ducati-modellen met de kenmerkende 90-graden V-twin motor en buizenframe van het merk. Een goed geconserveerde 750 Sport werd begin 2025 door een Nederlandse klassieke motordealer aangeboden voor €35.000.
Joels voorliefde voor café racers komt tot uiting in een aangepaste Triumph Bonneville, een klassieke Britse motorfiets die populair was voor café racer-conversies. Deze motoren, geïnspireerd door de Britse café racer-cultuur uit de jaren 60, werden aangepast voor snelheid en handling, met upgrades zoals verbeterde ophanging, naar achteren geplaatste voetsteunen en clip-on sturen.
Joels Ducati 750 Sport.
De impact van NPH
De beslissing om de collectie te veilen en de winkel te sluiten volgt op Joels diagnose van Normal Pressure Hydrocephalus (NPH), een neurologische aandoening gekenmerkt door een abnormale ophoping van hersenvocht (cerebrospinale vloeistof) in de hersenen. NPH manifesteert zich typisch door een triade van symptomen: loopstoornissen, cognitieve achteruitgang en incontinentie.
Deze aandoening heeft Joels vermogen aangetast om optredens te verzorgen en zijn collectie te onderhouden, wat leidde tot de moeilijke beslissing om zijn motorfietsen te veilen en zijn geliefde winkel te sluiten. De diagnose heeft ook geleid tot het annuleren van verschillende shows.
Joels openheid over zijn NPH-diagnose heeft aanzienlijk bijgedragen aan de bewustwording van deze vaak verkeerd begrepen aandoening. Terwijl hij zich aanpast aan de veranderingen die zijn gezondheid met zich meebrengt, blijft zijn erfenis in zowel de muziek- als de motorwereld onbetwist.
20th Century Cycles: Meer dan een motorzaak
20th Century Cycles, opgericht in 2010, was meer dan alleen een motorzaak; het was een zorgvuldig samengestelde ervaring die Joels passie voor motorfietsen weerspiegelde. Het ontwerp van de winkel riep de sfeer op van een klassieke motorgarage uit de jaren ’50 of ’60, compleet met vintage borden, gereedschap en memorabilia.
Hoewel het geen reguliere detailhandel was, bood 20th Century Cycles bezoekers de kans om Joels uitgebreide collectie te bekijken, meer te leren over de geschiedenis van verschillende motorfietsen en de kunst van motorrestauratie te waarderen. Er waren monteurs aanwezig om de collectie te onderhouden en te restaureren.
De winkel diende ook als ontmoetingsplaats voor motorliefhebbers en organiseerde af en toe evenementen. Het inventaris omvatte niet alleen volledig gerestaureerde motoren, maar ook projectmotoren in verschillende stadia van reparatie, wat bijdroeg aan de authentieke werkplaatssfeer. De herbenoeming van de straat naar ‘Billy Joel Way’ in 2023 was een bewijs van Joels bijdrage aan de gemeenschap van Oyster Bay.
Laatste kans voor liefhebbers
Voor fans en verzamelaars biedt de aanstaande veiling een zeldzame kans om een deel van muziek- en motorgeschiedenis te bemachtigen. De laatste open weekenden met een “alles moet weg” verkoop staan gepland voor augustus 2025. Dit markeert het einde van een tijdperk voor zowel Billy Joel als de motorliefhebbers die zijn passie deelden.
Voor motorliefhebbers is de veiling van Joels collectie een bitterzoet moment: het einde van een bijzondere verzameling, maar ook een kans om een stukje motorgeschiedenis met een uniek verhaal te verwerven.
Indian Motorcycle-rijders vierden tijdens de UK National Rally 2025 in Cornwall van 8 tot 10 augustus. Het evenement bracht enthousiastelingen uit het Verenigd Koninkrijk, Europa en verder samen om hun passie voor motorrijden te vieren, nieuwe vrienden te ontmoeten, te genieten van live muziek en het prachtige Cornish landschap te verkennen.
Georganiseerd door Indian Motorcycle, de lokale dealer Indian Motorcycle South West en de Thor Riders IMRG-groep, verwelkomde de rally 240 deelnemers bij de Harbour Brewing Co. voor een levendig programma dat motorpassie combineerde met lokale smaken en entertainment. Het weer was het hele weekend fantastisch, met deelnemers uit België, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Italië, Spanje, en zelfs Koeweit en Indonesië.
Elke bezoeker ontving een goody bag met rally benodigdheden en verrassingen, terwijl de sfeer energiek bleef dankzij een indrukwekkende line-up van live optredens. Voor diegenen die hun rijvaardigheden wilden testen, bood de rally exclusieve demo-ritjes op de 2025 Indian Motorcycle-modellen, zodat ze de kracht, het comfort en de innovaties van de nieuwste modellen konden ervaren.
Een hoogtepunt was de zaterdagse Parade Ride, waar meer dan 200 Indian Motorcycles deelnamen aan een begeleide tocht naar Land’s End, gevolgd door een rit langs de adembenemende noordkust van Cornwall. Dit was een van de grootste parades van Indian Motorcycles ooit in het VK.
Het weekend werd afgesloten met een langverwachte loterij met diverse prijzen, waaronder een set banden van Metzeler en de kans om een nieuwe Indian Motorcycle een maand lang te rijden, gesponsord door Indian Motorcycle UK. De opbrengst ging naar lokale goede doelen, zodat deelnemers niet alleen kans maakten op geweldige prijzen, maar ook bijdroegen aan de gemeenschap.
Voor meer informatie over Indian Motorcycle kun je terecht op IndianMotorcycle.eu.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
