donderdag 10 juli 2025
Home Blog Pagina 81

Test 2025 Indian Challenger Limited: Vanishing Point

Door
Pieter Ryckaert
-
0
2025 Indian Challenger Limited

De witte Challenger raast door de Amerikaanse woestenij. Achtervolgd door demonen en de lange arm der wet, een onzekere toekomst tegemoet. Een punt aan de einder dat razendsnel dichterbij komt en dan weer verdwijnt achter elke heuvel. Ik ben Kowalski.

Als ik ‘Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen’ even vergeet, dan is ‘Vanishing Point’ de eerste film die ik me kraakhelder herinner en die me wellicht getekend heeft voor m’n nog veel te jonge leven. Barry Newman vertolkt Kowalski, een stilzwijgende ex-agent, stijf van de speed, die met een spierwitte Dodge Challenger dwars door de VS raast om een dwaze weddenschap en omdat hij – afgaand op de vele flashbacks – behoorlijk worstelt met z’n verleden.

Test 2025 Indian Scout: vijf verschillende nieuwe Scouts getest in Amerika

Z’n pad wordt gekruist door allerhande figuren, de één al vreemder of naakter dan de ander, achtervolgd door de politie een aangevuurd door een blinde radio-DJ in een soort moderne, Amerikaanse versie van ‘De Kleine Prins.’ Tot – spoiler alert – een paar bulldozers het einde van z’n rit betekenen. Ik moet een jaar of vijf zijn geweest en bij het zien van de exploderende Dodge Challenger moet ik in één klap m’n kinderlijke onschuld zijn kwijtgeraakt.

Ik geloof net zomin als Kowalski in lotsbestemming, maar wanneer op de oevers van Lake Las Vegas uitgerekend de enige witte Indian Challenger Limited op de parkeerplaats aan mij wordt toegewezen, voelt het aan alsof het zo moest zijn. Ola Stenegard, de Zweedse huisdesigner van Indian, die iets verderop staat te kijken, steekt z’n duim op en lacht breed wanneer onze blikken kruisen. Ik weet sinds gisterenavond dat de man z’n Amerikaanse muscle cars kent en dus ook ‘Vanishing Point.’ Lief dat hij dit heeft geregeld voor me. Het maakt dat ik met een ander gevoel dan doorgaans in het zadel kruip. Het plaatje klopt zoals het nog nooit heeft geklopt.

King of the Baggers

De Indian Challenger een plaatje noemen, wringt wat met m’n Europese normen en waarden. Niet zo hard als de huidige Amerikaanse president dat doet, maar toch… En toch vind ik het een retecool ding. Ergens op een dijkweg in de vlakke Nederlanden of z’n treeplanken opschurend in de Ardennen past de Indian niet helemaal. Maar hier, tussen de Escalades en opvallend vaak aanwezige, moderne Dodge Challengers, barst de Indian van het ‘King of the Road’-gevoel.

Het uiterlijk is niet of nauwelijks gewijzigd van de vorige modellen. Het verschil zit ‘m in het intussen van 108 naar 112 Cubic Inches opgetrokken Powerplus-blok. Dat is 1835 cc in mensentaal. Het 108CI-blok voldeed niet meer aan de huidige euronormen, waardoor de Challenger al even uit het Europese gamma was verdwenen. Maar de Challenger is dus helemaal terug.

De Challenger oftewel ‘Uitdager’ heeft z’n naam niet gestolen, want uitdagen doet-ie. In eerste plaats richting de Amerikaanse concurrent uit Milwaukee. In de intussen ontzettend populaire King of the Baggers-raceklasse waarmee ze met deze weinig daartoe geschikte voertuigen racen, is Indian in 2024 kampioen geworden. Stenegard wil me niet zeggen hoeveel pk ze uit deze watergekoelde King of the Baggers-blokken peuren, maar hij noemt m’n gok van 185 pk een uitstekende poging. Geen kattenpis uit een blok met enkele bovenliggende nokkenas. Deze standaardversie heeft ‘slechts’ 126 pk, maar vooral het koppel van 184 Nm is van het soort oerkracht waarmee vulkanen worden geschapen.

Sport-modus

Indian toont ook grafieken van de koppel- en vermogenscurves en hoe ver het koppel en vermogen doorlopen. Dit lijkt in niks op wat je gewend bent van een cruiser van dit type, waar het na streepje vier vaak al afgelopen is met de pret. De Challenger gaat nog vlot twee strepen verder, wat de ‘fun’ er volgens Indian enkel maar groter op maakt.

Indian koos voor een 60° V-Twin. Dat maakt het blok minder hoog dan een 45° variant, waardoor het blok lager in het frame kan hangen, het zwaartepunt lager ligt en het stuurgedrag dus positief wordt beïnvloed. Geen overbodige luxe als er een massieve kuip op het balhoofd gemonteerd zit en de motor in z’n totaliteit, volgetankt en wel 381 kilogram moet wegen.

Dat gewicht vergeet ik al bij de eerste U-bocht op de parkeerplaats. Gasrespons in Sport-modus, de niet al te zwaar aandoende koppeling en de goed doseerbare achterrem maken dat dit slagschip makkelijk keert. Een beetje de gang erin houden helpt, want stapvoets voel je het gewicht wel nadrukkelijk tegenwerken. Het is de enige U-bocht die we vandaag zullen maken. Bij het eerst stoplicht wordt meteen ook duidelijk dat hoewel Kowalski in z’n Dodge Challenger in 1970 goed waren voor een kwartmijl in 14 seconden en de honderd in zeven seconden en een beetje, de Indian Challenger veel sneller aanvoelt. En is dat ook ongetwijfeld.

Perfecte windbescherming

Kowalski zou in een sprintrace worden ingepakt, ook al omdat het gewicht van de Indian maakt dat je vol kan accelereren zonder vrees voor wheely’s of iets dergelijks. En de zes-assige IMU houdt ook het achterwiel onder controle op het vrij gladde Amerikaanse asfalt.

Zo ook de remmen, die ongetwijfeld een stuk beter werken dan op een Dodge Challenger van 1970. Misschien had Kowalski met de Indian en z’n radiale Brembo’s wel op tijd kunnen stoppen voor die verdraaide bulldozers. Had hij dat al gewild tenminste… Ook hier wordt alles elektronisch tot in de puntjes geregeld en uiteraard hellingshoekgevoelig. De remmen zijn nu ook gelinkt, waardoor de IMU steeds de beste remverdeling tussen voor- en achterkant zoekt. En indien nodig kan je ook een hill hold van drie minuten inschakelen.

De grondspeling van de Challenger laat weinig fantasie toe qua hellingshoeken en de treeplanken raken wel erg snel het asfalt. Een beetje jammer, want het frame en de USD-voorvork en de enkele, regelbare schokbreker achteraan kunnen meer hebben. Terwijl ze tegelijk ook veel comfort toelaten. Een paar monumentale hobbels en putten worden perfect afgevlakt.

Het maakt dat ik ontzettend geniet van de ontspannen zithouding en – als ik het kuipruitje wat heb afgesteld – perfecte windbescherming. Ik heb zin om hard te rijden. De onverwacht slingerende wegen in een totaal leeg en eenzaam landschap noopt daar perfect toe. Maar m’n inwendige Kowalski wordt geremd door de enorme motoragent die aansluit op z’n Milwaukee ‘Hog’, die onder de lijvige man lijkt te verdwijnen. ‘Iets te veel chips gegeten, in plaats van Chips gekeken,’ bedenk ik me terwijl ik het tempo legaal tracht te houden. Het nieuwe Collision Warning Systeem met achterwaarts kijkende radar heeft dan ook geen moeite de man op te merken en via dashboard en spiegels aan te geven dat-ie er nog steeds vertoeft.

Test 2024 Harley-Davidson Street Glide: Cruisen in de Camargue

SuperSoul

Ik profiteer ervan om het dashboard en instellingen met het touchscreen te doorlopen. Werkt geweldig. Tot zelfs de radio met vier inwendige speakers en 50 Watt aan klank toe. Twee speakers zitten ingebouwd in de standaard koffers die – praktischer dan bij de concurrentie, aan de bovenzijde openen. Ik ga op zoek naar een DJ die klinkt als SuperSoul, de blinde DJ die Kowalski via de ether aanmoedigde en ook de weg langs politieblokkades loodste, maar vindt niks dat nog maar in de buurt komt. Helaas. Het had het plaatje helemaal perfect gemaakt.

We houden halt in de Valley of Fire voor een burrito. Die heeft de omvang van een volwassen baksteen en verteert ook navenant. Ik vraag de agent, die mij al de hele tijd volgt, wat z’n idee over snelheidshandhaving is. ‘You don’t crash, I don’t care,’ is z’n gevleugelde antwoord. De Kowalski in me veert spontaan op, waardoor de rit terug naar het hotel met hoogst illegale snelheden geschiedt. Het helpt met het verjagen van demonen. En de agent volgt gedwee. Zonder sirene of wachtende wegversperring. Het heeft weinig met rebellie te maken, maar dat het kan én mag geeft misschien aan dat in de VS nog niet alles naar de knoppen is.

Conclusie test 2025 Indian Challenger Limited

En ook met deze snelheden gaat al het  voorgaande over de Indian Challenger nog steeds op. Het koppel is verslavend, het blok en het rijwielgedeelte verdoezelen het gewicht en de Challenger stuurt en remt gewoon goed. Waarbij ik de toevoeging ‘voor een bagger’ of ‘voor een crusier’ volkomen durf weg te laten. Het is een dijk van een motor. Ook eventueel op een dijkweg. Zeg dat Kowalski het gezegd heeft!

Pluspunten 2025 Indian Challenger Limited

  • Koppel
  • Evenwicht sturen/comfort
  • King of the Road-gevoel

Minpunten 2025 Indian Challenger Limited

  • Gewicht
  • Europese wegen
  • Telefoon laden is wat gedoe

Foto’s: Indian

Technische gegevens 2025 Indian Challenger Limited

MOTOR
Typevloeistofgekoelde V2, OHC
Cilinderinhoud1834 cc
Boring x slag110 x 96,5 mm
Compressieverhouding11,4:1
Carburatieelektronische injectie
Koppelingnatte multiplaat, met anti-hop
Transmissiezesbak
EindoverbrengingRiem
PRESTATIES
Maximaal vermogen126 pk (92,5 kW)
Maximaal koppel81,4 Nm @ 3.800 tpm
ELEKTRONICA
Motorhellingshoekgevoelige tractiecontrole
Rijwielgedeeltehellingshoekgevoelige ABS, rijmodi, radar
RIJWIELGEDEELTE
Framealuminium wiegframe
Vering voor43 mm UPSD
Stelmogelijkhedengeen
Vering achtermonoshock
Stelmogelijkheden achterveervoorspanning
Veerweg v/a130/114 mm
Rem voortwee 320mm-remschijven met radiale vierzuiger remklauw
Rem achtereen 298mm-remschijf met éénzuiger remklauw
Banden v/a130/60-19, 180/60-16
PRIJZEN
Nederlandv.a. €39.190
Belgiëv.a. €33.690
ALGEMEEN
Wielbasis1.668 mm
Balhoofdhoek25°
Naloop150 mm
Zithoogte672 mm
Gewicht388 kg rijklaar
Tankinhoud22,7 liter

WorldSSP Australië: podium stemt Bendsneyder niet volledig tevreden – wereldtoppers

Door
Asse Klein
-
0

Bo Bendsneyder eindigde als vierde en derde tijdens de openingsronde van de WorldSSP op Phillip Island in Australië. Sterke resultaten, al had de Rotterdammer zelf op meer gehoopt na zijn indrukwekkende optreden en poleposition in de trainingen. De races werden gewonnen door Stefano Manzi van Pata Yamaha Ten Kate Racing en Tom Booth-Amos. Tijdens de testdagen op Phillip Island – op maandag en dinsdag voorafgaand aan het raceweekend – werd al duidelijk dat Bendsneyder een absolute kanshebber was voor de overwinning. De MV Agusta-coureur zette in alle vier de trainingssessies de snelste tijd neer, soms zelfs met een halve seconde voorsprong op de concurrentie. Toch hing zijn deelname aan de races even aan een zijden draadje. In de kwalificatie had de 25-jarige Nederlander net de snelste tijd genoteerd toen hij in zijn volgende ronde opnieuw aanzette voor een verbetering. Daarbij kwam hij hard ten val door een highsider, met als gevolg een klein breukje in zijn rechtervoet. Terwijl Bendsneyder in het medisch centrum lag, kwam niemand meer aan zijn tijd, wat zijn eerste poleposition in de WorldSSP betekende. De Rotterdammer kreeg groen licht om te racen, maar zijn uitstekende startpositie leverde hem weinig op. Na de start zakte hij direct terug naar een positie buiten de top tien en reed daar tot aan de verplichte pitstop halverwege de race, noodzakelijk vanwege de hoge bandenslijtage op Phillip Island. Met vers rubber onder zijn MV Agusta begon Bendsneyder aan een indrukwekkende inhaalrace. Hij zette constant de snelste raceronden neer en wist in slechts acht ronden het gat van 5,5 seconden met de koplopers te dichten. Uiteindelijk kwam hij als vierde over de streep – één ronde extra en een podiumplaats had erin gezeten. ‘Er was duidelijk iets mis in de beginfase. Ik had met het eerste setje banden 0,0 grip. Na de pitstop was het gevoel met de motor weer goed,’ verklaarde Bendsneyder. De overwinning ging naar Stefano Manzi, die samen met het Nederlandse Pata Yamaha Ten Kate Racing een knappe prestatie neerzette bij het debuut van de nieuwe Yamaha R9. Een dag later was Manzi opnieuw snel en eindigde hij als tweede achter Tom Booth-Amos, die in de eerste race als tweede was gefinisht. Dankzij de snelste raceronde mocht Bendsneyder opnieuw vanaf poleposition vertrekken, maar opnieuw had hij er weinig aan. Na de start verloor hij direct posities in de sprint naar de eerste bocht, iets waar de MV Agusta nog winst kan boeken. Halverwege de race reed hij op een twaalfde plaats en leek een topklassering opnieuw buiten bereik. Maar opnieuw was hij in het tweede deel van de race veel sneller. Mede door crashes in de kopgroep schoof hij snel op naar een zesde plaats en mengde zich alsnog in de strijd voorin. Bendsneyder bereikte uiteindelijk de derde positie en dat leverde hem een podiumplaats op in zijn nog prille WorldSSP-carrière. Met een gehavende voet strompelde hij naar het podium en deed na afloop zijn verhaal: ‘Na de trainingen had ik meer verwacht, maar we moesten twee keer een inhaalrace rijden. Nu moeten we analyseren hoe dat komt en ons verbeteren voor de volgende races.’ Loris Veneman maakte in Australië zijn WorldSSP-debuut. De 18-jarige kwalificeerde zich als negentiende, op 1,8 seconde van Bendsneyder’s pole-tijd. In de eerste race kwam Veneman vroeg ten val, maar in de tweede race wist de EAB Racing Team-coureur als achttiende te finishen. Glenn van Straalen kende een ongelukkige start van het seizoen. De coureur uit Hoogkarspel crashte tijdens de testdagen over een oliespoor van een andere rijder en liep daarbij een hersenschudding op. Hierdoor moest hij het raceweekend aan zich voorbij laten gaan.

Bo Bendsneyder (11) moest na matige starts twee keer een inhaalrace rijden vanaf poleposition.

MXGP Argentinië 2025: toppers op dreef bij eerste GP

Openingscross Lierop – Toppers op dreef

Veel wedstrijden zijn er niet in de aanloop naar het nieuwe seizoen. Eén daarvan is Lierop, een wedstrijd waar tal van toppers zich hadden aangemeld. Zij hebben de toeschouwers niet teleurgesteld, want de winst in de 500cc ging naar Romain Febvre, terwijl Kaj de Wolf de sterkste was in de 250cc.

De 500cc moest het doen zonder Jeffrey Herlings, die nog niet voldoende is hersteld van zijn zware knieblessure. In de eerste manche won Febvre met ruime voorsprong op Glenn Coldenhoff; het verschil op de finish was zeventien seconden. Coldenhoff had op zijn beurt ruim afstand genomen van Jago Geerts, Pauls Jonass en Valentin Guillod. In de tweede race ging de zege opnieuw naar de Fransman, maar toen kwam Coldenhoff in dezelfde seconde over de meet en vlak erna finishten Jonass en Geerts. Op grote afstand werd Guillod weer vijfde. De GP-rijders gaven dus de toon aan. Met Febvre en Coldenhoff mocht Jonass als derde naar het podium. Kaj de Wolf schreef beide manches van de 250cc op zijn naam en was de duidelijke winnaar. In de eerste race werd Jens Walvoort tweede. Kort na hem kwamen Quentin Prugnieres en Cas Valk over de eindstreep. Vijfde man David Braceres was een minuut langer onderweg dan Valk. In het tweede deel van de wedstrijd was Valk tweede voor de verrassend goed voor de dag komende debutant in deze klasse Gyan Doensen, die in de eerste manche tiende was geworden. De vierde plaats ging nu naar Walvoort, Bradley Mesters werd vijfde. Met De Wolf mochten Valk (tweede) en Walvoort (derde) naar het podium. De vierde plek ging naar Doensen. De 125cc werd een prooi voor Jarne Bervoets, die net als Febvre en De Wolf ook beide manches won. De tweede plaats was voor Dani Heitink, die telkens tweede werd, met Cole McCullough als derde. De dames reden ook mee in deze klasse, maar kenden wel een afzonderlijk klassement. Dat werd gewonnen door Lynn Valk voor Shana van der Vlist en Sarah Andersen.

Geen Nederlandse GP zijspancross

In 2025 zal er geen Nederlandse GP zijspancross worden verreden. Op de voorlopige kalender stond Oss vermeld als Nederlandse WK-ronde. Maar al snel werd duidelijk dat dit geen doorgang zou kunnen vinden, omdat ze in Oss maar één weekend per jaar wedstrijden mogen organiseren. Met op 8 en 9 maart de ONK Sidecars/Quads en de Dutch Nationals was circuit de Witte Ruysheuvel al volgeboekt. In een reactie laat WK zijspancross-promotor WSC weten dat ze nog wel met twee andere organisatoren in Nederland bezig zijn om Oss te kunnen vervangen, maar op korte termijn konden ze niet meer definitief rond maken. Wel vindt in Heerde op 27 en 28 september de Quad- en Sidecarcross of Nations plaats, het WK en EK voor landen waarin de Nederlandse teams de titel wél in eigen land kunnen gaan verdedigen.

Vier jaar geleden reden de zijspannen een GP in Oss, dit jaar helaas niet.

Abu Dhabi Desert Challenge – Winst voor Sanders

Na winst in de Dakar heeft Daniel Sanders (KTM) ook de tweede WK-rally van dit jaar gewonnen. Hij won de Abu Dhabi Desert Challenge met een voorsprong van bijna zes minuten op Honda-rijder Ricky Brabec. De derde plaats ging naar zijn teamgenoot Tosha Schareina met een verschil van minder dan een halve minuut.

Sanders begon met een vijfde plaats in de door Schareina gewonnen proloog. De Spanjaard won ook de eerste etappe, maar verloor de dag erna enige tijd, waardoor dagwinnaar Sanders aan de leiding kwam. Schareina herstelde zich goed in de derde etappe, hij won en pakte de leiding weer terug. In de vierde etappe maakte Schareina een navigatiefout, waardoor hij in het klassement terugzakte naar de derde plaats achter winnaar Sanders en Brabec. Schareina won de vijfde en laatste etappe, maar de zege van Sanders kwam niet meer in gevaar. Sanders: ‘De vorige keer dat ik hier was, verspeelde ik de zege op de laatste dag. Daarom is het nu erg mooi gewonnen te hebben.’ In de WK-stand leidt Sanders met 63 punten, Schareina is tweede met 46 punten en de derde plaats is voor Brabec met 37 punten.

De sterkste drie van de Abu Dhabi Desert Challenge, v.l.n.r. Ricky Brabec, Daniel Sanders en Tosha Schareina.

Tekst: Emil Bilars Jan Boer, Asse Klein
Foto’s: Emil Bilars, Jan Boer, WorldSBK

Ducati Panigale V4 S 2025 nog exclusiever met Carbon en Carbon Pro pakket

Door
Redactie
-
0

Ducati Panigale V4 S 2025 biedt nog meer exclusiviteit en prestaties met het Carbon en Carbon Pro pakket. Twee nieuwe versies zijn beschikbaar voor rijders die een wendbaardere motor met betere remprestaties willen. De Carbon uitvoering heeft vijfspaaks carbonvelgen die het gewicht met 0,950 kg verminderen, wat de wendbaarheid verbetert. Ook zijn er carbon spatborden en winglets toegevoegd voor extra gewichtsbesparing.

De Carbon Pro uitvoering voegt het Front Brake Pro-systeem toe, met Brembo T-Drive-schijven van 338,5 mm voor verbeterde remkracht. Deze schijven zijn afgeleid van de raceversies gebruikt in het Superbike-kampioenschap. De motor kan nu gepersonaliseerd worden via de Ducati.com configurator, met levering vanaf juni. Het Carbon pakket kost €6.000 en het Carbon Pro pakket €10.900.

MrGPS: hoe importeer en bewerk je een route in de MyRouteApp? #1

Door
Hans Vaessen
-
0

In de vorige aflevering zagen we dat het importeren en bewerken van een track in de routeplanner van TomTom ietwat problematisch was. We zagen ook dat het prima lukte de route één op één naar de Rider over te zetten, maar om de route te bewerken… Nou, dat was nog wel een dingetje. Eens zien of dat beter gaat met de, veel uitgebreidere, concurrent MyRouteapp (MRA).

MrGPS: Wat is de goedkoopste en makkelijkste motornavigatie?

Om de vergelijking zuiver te houden, nemen we dezelfde route als vorige keer; de toertocht van Tom Boudewijns: ‘GPS-tocht Zuid-Limburg/Eifel: holle bergweggetjes en snelstromende watertjes:

Op de site ziet de route er zo uit:

Ben je ingelogd, dan kun je onderaan het zip-bestand downloaden, pak het uit en onthoud waar je het gpx bestand opslaat.

Op de homepage van MRA kies je de knop ‘uploaden’.

In de volgende pagina kies je voor de tracklog en blader je naar de plek waar je de gpx hebt opgeslagen.

Je ziet hem vanzelf verschijnen in je lijst met tracklogs:

Klik eenmaal op de routenaam en je ziet de track verschijnen, exact zoals hij ook op de website stond. So far so good. Maar met die track kun je nog weinig. Je kiest rechtsboven voor ‘gebruik als route’. Dat klinkt verwarrend, het is immers toch een route? Maar om een route te kunnen bewerken, hebben we routepunten nodig en die worden geplaatst zodra we deze optie kiezen. Overigens is het wel handig om dan ook meteen de naam van de route aan te passen:

En dit is dan het resultaat: er zijn maar liefst tachtig routepunten toegevoegd en de route ziet er goed uit.

Toch passen we voor alle zekerheid nog een klein truckje toe. Linksboven zie je ‘routepunten’:

Klik op de drie liggende streepjes en kies voor ‘tracklogs’:

En vervolgens ‘toevoegen’. Zoek nu je oorspronkelijke track op. Wat er nu gebeurt is heel simpel: de oorspronkelijke route wordt op de kaart geprojecteerd. En ook al zag de route er op het eerste gezicht goed uit; nu zie je toch behoorlijk wat verschilletjes ontstaan. Voor we de route gaan aanpassen, willen we zorgen dat hij toch zoveel mogelijk lijkt op het origineel. Soms een kwestie van het toevoegen van een viapunt. Maar soms zul je juist ook kiezen voor het voorstelde alternatief.

TIP: standaard zal deze route gemaakt worden op basis van de Open Street Map-kaart. Heb je de betaalde versie van MRA (iets dat écht het overwegen waard is!) dan kun je ook de kaart van TomTom of Garmin (HERE) gebruiken. Best kans dat de verschillen dan minder zijn, simpelweg omdat de oorspronkelijke versie in een andere kaart gemaakt werd. Om onnodig veel aanpassingen te voorkomen adviseer ik eerst te kijken wat het effect is met een andere kaart.

Een voorbeeld:

Met de standaard OSM-kaart zie ik dit: de blauwe lijn is de oorspronkelijke track, maar OSM laat me onderlangs rijden.

Ga ik naar de kaart van Garmin dan is dit het effect. Nu volgt de route in eerste instantie wél de schuine lijn omhoog, maar rijdt vervolgens rechtdoor om pas bij het water naar rechts te gaan.

Ga ik naar de TomTom-kaart dan zie ik dat het punt wel exact gelijk blijft:

Het lijkt (!) er dus op dat de route op de TomTom0-kaart gemaakt is en dat we die het beste kunnen gebruiken. Hoewel: op een andere plek zien we juist een averechts effect met OSM:

Je ziet de zwarte lijn. De berekende route loopt keurig over de blauwe, originele route. Wel is er rechts een afwijking en zien we links een raar fliepertje. Even kijken in de Garmin-kaart:

Oh jee! Wat een drama! Als je deze route met een groep gaat rijden, wordt dat een hele boel frustratie onderweg.

En ook op de TomTom-kaart zien we dat MRA je hier over de snelweg stuurt. Hier gebeuren rare dingen! En dat is echt wel belangrijk om op de letten: wat MRA doet is viapunten toevoegen exact op de tracklijn. En die worden niet altijd even gelukkig geplaatst. Oorzaak kan ook in de track zelf liggen. Daarin zit altijd een paar meter onnauwkeurigheid. Zeker nabij afslagen kan dat van enorme invloed zijn. Ziet er dramatisch uit, maar het valt in de praktijk reuze mee, als je er maar even op let. Zoom maar eens helemaal in op punt 26, dat staat nét een beetje in de zijweg.

Door je linkermuisknop ingedrukt te houden, kun je dat punt ietsje naar links of rechts verplaatsen, nabij de blauwe lijn, de oorspronkelijke track:

En je ziet meteen dat de route hier weer in orde is. Toch zie je dat de lijnen niet exact gelijklopen. Dat heeft te maken met kaartkalibratie en is op zich geen probleem. Bovenstaande is de TomTom-kaart. Switchen we naar de Garmin-kaart, dan zie je dit:

Kijk! Dát willen we graag zien: exact gelijk! En daarmee is dan ook meteen duidelijk dat de oorspronkelijke route hoogstwaarschijnlijk wel degelijk met de Garmin kaart gemaakt werd. En dan is het ook handig met verdere aanpassingen in die kaart te blijven werken. Maar we hebben nog steeds dat rare effect rechts:

Die lus wordt als het ware overgeslagen. Dat komt, in dit geval, doordat er bij de conversie nét te weinig viapunten zijn geplaatst, waardoor de route dus niet over dat omweggetje gedwongen wordt. Routetechnisch begrijpelijk. Maar tsja, in StreetView (betaalde versie) zien we dat het een leuk weggetje is. Weet je wat? Ik verplaats punt 28 naar de lus:

Aha! Nu wordt de lus wel gemaakt. Alleen nog een kleine afwijking op dat schuine stukje. Even in StreetView kijken wat daar loos is:

Oh… da’s wel bijzonder. Als we de track volgen, rijden we recht dat huis in! Kan me niet voorstellen dat Tom met z’n Goldwing dat trapje op is gereden!

Waaruit maar weer blijkt: het bewerken van een route kan een ‘gedoetje’ zij, maar soms haal je er juist ook fouten mee uit. Het is een beetje monnikenwerk, maar als je er wat handigheid mee krijgt zó leuk om te doen.

In de volgende aflevering ga ik verder prutsen met deze route: ik wil een ander startpunt, de route iets langer maken en bovendien moet het een rondrit worden.

Wordt vervolgd!

MXGP Argentinië 2025: toppers op dreef bij eerste GP

Door
Jan Boer
-
0
Maxime Renaux is de verrassende leider in de MXGP.

In het Argentijnse Córdoba kwamen de titelkandidaten bij de eerste GP van dit jaar goed voor de dag. In de MXGP werd het podium bezet door Maxime Renaux, Romain Febvre en Tim Gajser, terwijl wereldkampioen Kay de Wolf de MX2 won.

Tot enkele seconden voor het eind van de tweede manche van de MX2 zag het er niet naar uit dat De Wolf net als vorig jaar met de rode leidersplaat huiswaarts zou vliegen. De Duitser Simon Längenfelder, overgestapt van GasGas naar KTM, lag in gewonnen positie. Maar met nog slechts een paar honderd meter te gaan, verslikte hij zich in een bocht. Dat betekende een paar plaatsen verlies en een betere klassering voor De Wolf, waardoor die net een paar punten meer scoorde dan Längenfelder.

Op zaterdag was De Wolf de nieuwe campagne begonnen met een derde plaats achter Andrea Adamo en Sacha Coenen. In de eerste manche leidde De Wolf na kopstart de hele race van dertig minuten plus twee ronden en zegevierde met een voorsprong van acht seconden op Längenfelder.

Bij de tweede start kwam De Wolf iets minder goed weg en was geruime tijd vijfde. Net nadat hij een plaats winst had geboekt en vierde reed achter Adamo (die hij had moeten passeren voor de GP-winst) schoof de wereldkampioen onderuit. Die moest de race vervolgen op de achtste plaats. In de slotfase won hij nog twee plaatsen, maar de zege bleef buiten bereik, tot Längenfelder in de fout ging. De Wolf over zijn race: ‘Het had niet beter kunnen beginnen dan met een zege. Kopstart in de eerste manche was een enorme opkikker. Ik vocht me naar voren na de minder goede start in de tweede race. Na mijn val kostte het me enige ronden om weer in het goede ritme te komen. Nu met de rode plaat naar de GP van Spanje.’

Vijftig jaar Jan Boer bij MOTO73/MOTOR: ‘De basis is gewoon een goed verhaal maken’

De eerste manche begon voor de Nederlanders geweldig met vier Nederlanders bij de eerste zeven bij de eerste doorkomst: De Wolf eerste, Cas Valk derde, Jens Walvoort zesde en Rick Elzinga zevende! Voor wat Valk – die al wel enkele GP’s had gereden, maar nu vaste deelnemer is – betreft veranderde er niets, want hij bleef de hele race op de derde plek achter De Wolf en Längenfelder. Wat een geweldig debuut voor de rijder van Van Venrooy KTM. Provinciegenoot Elzinga, die zijn startnummer heeft gehalveerd (van 44 naar 4) zakte iets terug, terwijl Walvoort op de negende plaats liggend al snel uitviel. De tweede manche verliep minder goed voor de Nederlanders. Valk begon halverwege het veld en werd dertiende. Dat leverde wel voldoende punten op om in het klassement in de top-tien te staan. Ook Elzinga (14e) en Walvoort (17e) scoorden WK-punten.

Kay de Wolf begon uitstekend aan de verdediging van zijn wereldtitel MX2.

Frans dubbel

Wie vooraf had gezegd dat er na de eerste GP een Fransman aan de leiding zou gaan, was zeker niet voor gek verklaard. Dat het niet Romain Febvre was, maar zijn landgenoot Maxime Renaux was toch wel een verrassing. Renaux won de kwalificatierace voor Febvre en Tim Gajser. In de eerste manche waren de rollen omgedraaid, maar in de tweede race was Renaux weer de sterkste. Gajser werd in beide manches derde. Ducati kan terugkijken op een goede start, want Mattia Guadagnini werd twee keer vierde.

Beste Nederlander werd Glenn Coldenhoff, die het nieuwe seizoen goed begon met een vijfde en zevende plaats. Hij kende in beide races goede starts en won in de eerste manche drie posities. In de tweede race leek hij mogelijk vierde te kunnen worden, maar door een val verloor hij enige plaatsen. Hij vocht zich nog terug naar de zevende plaats en werd vijfde totaal. Teamgenoot Brian Bogers scoorde in beide manches. Datzelfde deed ook Calvin Vlaanderen, die tevreden was over zijn rijden, maar niet te spreken was over zijn uitslagen.

Foto’s: Fabrikanten

MXGP Argentinië uitslagen

Kwalificatie: 1. Renaux; 2. Febvre; 3. Gajser; 4. Seewer; 5. Horgmo; 6. Coldenhoff; 7. Guadagnini; 8. Vlaanderen; 9. Jonass; 10. Fernandez.

1e manche: 1. Febvre; 2. Renaux; 3. Gajser; 4. Guadagnini; 5. Coldenhoff; 6. Seewer; 7. Coenen; 8. Geerts; 9. Fernandez; 10. Jonass; 11. Bonacorsi; 12. Gifting; 13. Pancar; 14. Bogers; 15. Toendel; 16. Watson; 17. Horgmo; 18. Koch; 19. Vlaanderen; 20. Forato.

2e manche: 1. Renaux; 2. Febvre; 3. Gajser; 4. Guadagnini; 5. Guillod; 6. Horgmo; 7. Coldenhoff; 8. Coenen; 9. Jonass; 10. Bonacorsi; 11. Vlaanderen; 12. Geerts; 13. Fernandez; 14. Pancar; 15. Watson; 16. Aparecido dos Santos; 17. Bogers; 18. Seewer; 19. Koch; 20. Brumann.

GP: 1. Renaux; 2. Febvre; 3. Gajser.

WK-stand na 1 GP

Positie Rijder en Nationaliteit Team Punten
1Maxime Renaux (F)Yamaha57
2Romain Febvre (F)Kawasaki56
3Tim Gajser (SLO)4848
4Mattia Guadagnini (I)Ducati40
5Glenn ColdenhoffFantic35
6Lucas Coenen (B)KTM27
7Jeremy Seewer (CH)Ducati25
8Kevin Horgmo (N)Honda25
9Pauls Jonass (LV)Kawasaki25
10Jago Geerts (B)Yamaha22
14Calvin VlaanderenYamaha15
16Brian BogersFantic11

MX2 Argentinië uitslagen

Kwalificatie: 1. Adamo; 2. Coenen; 3. De Wolf; 4. Längenfelder; 5. Valin; 6. Benistant; 7. Reisulis; 8. Everts; 9. Oliver; 10. Walvoort.

1e manche: 1. De Wolf; 2. Längenfelder; 3. Valk; 4. Braceras; 5. McLellan; 6. Farres; 7. Lata; 8. Everts; 9. Coenen; 10. Elzinga; 11. Benistant; 12. Reisulis; 13. Mikula; 14. Prugnieres; 15. Zanchi; 16. Rossi; 17. Silva; 18. Vennekes; 19. Pascual; 20. Piroli.

2e manche: 1. Coenen; 2. Adamo; 3. Everts; 4. Valin; 5. De Wolf; 6. Längenfelder; 7. Reisulis; 8. McLellan; 9. Oliver; 10. Benistant; 11. Farres; 12. Lata; 13. Valk; 14. Elzinga; 15. Zanchi; 16. Prugnieres; 17. Walvoort; 18. Braceras; 19. Mikula; 20. Rossi.

GP: 1. De Wolf; 2. Coenen; 3. Längenfelder.

WK-stand na 1 GP

Positie Rijder en Nationaliteit Team Punten
1Kay de WolfHusqvarna49
2Sacha Coenen (B)KTM46
3Simon Längenfelder (D)KTM44
4Liam Everts (B)Husqvarna36
5Andrea Adamo (I)KTM32
6Camden McLellan (SA)Triumph29
7Cas ValkKTM28
8Karlis Alberts Reisulis (LV)Yamaha27
9Thibault Benistant (F)Yamaha26
10Guillem Farres (E)Triumph25
14Rick ElzingaYamaha18
20Jens WalvoortKTM5
Maxime Renaux is de verrassende leider in de MXGP.

2025 CFMoto 800MT-X eerste impressie: nieuwe generatie

Door
Gijs Gilis
-
0

CFMoto’s van de vorige generatie waren al goede motoren, maar lieten hier en daar wat steekjes vallen met bijvoorbeeld een te zwaar rijgedrag of een nukkige gasreactie. De 800MT-X, die tot de nieuwe generatie behoort, is een motorfiets die verder is doorontwikkeld. Wat vindt redacteur Gijs van deze 2025 CFMoto 800MT-X?

Inhoud MOTO73 #4: vanaf 6 maart in de losse verkoop en online nu te lezen

Door
Redactie
-
0
MOTO73 04 2025 website

MOTO73 #4 ligt vanaf 6 maart in de schappen. Wat kun je allemaal verwachten in deze editie? De online editie lezen abonnees hier.

Introductie CFMoto 675SR-R

Zelden kregen we zoveel vragen, berichtjes en telefoons van vrienden en collega’s na een test van een motor. Dat de CFMoto 675SR-R veel nieuwsgierigheid opwekt, is dan ook niet vreemd want deze gloednieuwe machine heeft een fonkelnieuwe driecilinder.

Honda Africa Twin CRF 1100 vs Moto Guzzi Stelvio

Honda CRF1100L Africa Twin Adventure Sports ES DCT vs. Moto Guzzi Stelvio PFF

Twee motoren die niet alleen indruk maken door hun lange typenamen maar ook een vergelijking van 19-inch avonturiers. Technisch gezien zijn de wegen naar het 19-inch avontuur heel verschillend. Waar roept het avontuur jou naartoe?

Toertocht: Outer Banks

Als je een trip gaat maken door de USA is North Carolina niet de eerste bestemming die bij je opkomt. Maar wie over de US12 de Outer Banks – een smalle landtong in de Atlantische Oceaan – heeft verkend, komt geheid met prachtige verhalen thuis.

5 duels waar we niet op kunnen wachten

Sommige motorfietsen staan zo te springen om onze belangstelling dat wij niet kunnen wachten ze aan een vergelijkingstest te onderwerpen. We kunnen in 2025 niet om deze vijf setjes heen omdat ze op papier nauwelijks voor elkaar onderdoen. Kortom: aan ons de taak scherprechter te spelen zodra ze beschikbaar zijn.

Suzuki GSX-S1000GT vs. GSX-S1000GX

Nee, je ziet niet dubbel al twijfelen wij soms ook nog. Heel veel Suzuki, GSX, S1000 in deze test maar ook een GT en een GX en precies om dat verschil draait deze haast duizelingwekkende test.

Techniek: Tunen met Erwin Druijff

Wie van zijn hobby zijn beroep maakt, hoeft geen dag in zijn leven te werken. Zoiets kun je ook zeggen van Erwin Druijff. Jarenlang racete hij in diverse Nederlandse kampioenschappen, maar tegenwoordig kennen we hem vooral van het tunen. Ook voor op straat!

En verder:

  • Ducati XDiavel V4
  • Update motorweekendverbod de Meije
  • Introductie Indian Challenger 112 Power Plus
  • De memoires van Ivar: Andy Goldfine
  • MrGPS: Importeren en bewerken in MyRouteApp
  • Column Herman Brusselmans
  • MOTO73 #05 (verschijn 20 maart)

Sport

  • Sportkalender 2025
  • 50 jaar Jan Boer
  • MotoGP Thailand
  • Moto2 Thailand
  • Moto3 Thailand
  • WorldSBK Australië
  • MXGP Argentinië
  • Wereldtoppers
  • TTerugblik #4

MOTO73 #04 – 2025

Door
Redactie
-
0
MOTO73 04 2025

Honda Koraidon: Innovatie ontmoet Pokémon

Door
Redactie
-
0

Koraidon, een strijd- en Pokémondraak, dient in het spel als rijdier en transportmiddel. Honda heeft deze eigenschappen omgezet in een functioneel voertuig van 2,5 meter hoog en 303 kilogram zwaar, vergelijkbaar met zijn virtuele tegenhanger.

Honda past zijn zelfbalanceringstechnologie, die voor het eerst in 2017 werd gepresenteerd, toe op Koraidon. Dit ‘Honda Riding Assist’-systeem maakt het mogelijk dat het voertuig zowel op vier benen kan lopen als op twee wielen kan staan. Hoewel dit niet in de spellen voorkomt, demonstreert het Honda’s innovaties op het gebied van autonomie.

Een ander opvallend aspect zijn de beweegbare lichaamsdelen van Koraidon, die zich dynamisch aanpassen aan de snelheid om de visuele dynamiek van een Pokémondraak realistisch weer te geven.

Honda neemt afscheid van de CB1300 Super Four – Het einde van een tijdperk

Koraidon is van 7 tot 9 maart 2025 te zien in het Honda Welcome Plaza Aoyama in Tokio, maar alleen statisch, zonder rijdemonstratie. Honda’s uitgebreide uitleg over de technologieën suggereert dat Koraidon in de toekomst mogelijk actiever gepresenteerd zal worden.

Hoewel het project op het eerste gezicht lijkt op een marketingactie voor Pokémon-fans, verbindt Honda het met geavanceerde mobiliteitstechnologie. De zelfbalancerende basis kan ook in andere toepassingen, zoals assistieve mobiliteit, worden ingezet.

Of Koraidon een stap richting rijdende mech’s is of slechts een creatieve technologische demonstratie, blijft afwachten. Honda combineert speelse popcultuur met serieuze techniek en biedt een blik op de mobiliteitsconcepten van de toekomst.

Technische gegevens

  • Hoogte: 2,5 meter
  • Gewicht: 303 kg
  • Aandrijving: zelfbalanceringstechnologie, gebaseerd op Honda Riding Assist
  • Locatie: Honda Welcome Plaza Aoyama, Tokio. Stationaire tentoonstelling, zonder rijdemonstratie.
  • Datum: 7 tot 9 maart 2025

MotoGP Thailand 2025: van start met de Gebroeders Márquez Show!

Door
Henk Keulemans
-
0
Heel veel vreugde bij Marc (r) en Alex Márquez na hun unieke prestatie.

Het MotoGP-seizoen 2025 is in de zinderende hitte van het Thaise Buriram van start gegaan met een perfecte show en unieke prestatie van de gebroeders Marc en Alex Márquez. Want ze werden eerste en tweede in de kwalificatie, de Sprint én de GP-race. Alle drie de keren werd Pecco Bagnaia derde en daarmee was de Ducati-dominantie ook nu alweer een feit.

Vol belangstelling werd uitgekeken naar de comeback en ook het GP-debuut op Aprilia van regerend MotoGP-wereldkampioen Jorge Martin. Maar dat gebeurde niet. Want enkele uren voordat hij naar Thailand zou afreizen, kwam de Spanjaard tijdens een laatste training op een supermoto op een baantje in het Spaanse Lleida zwaar ten val. In plaats van naar het vliegveld van Barcelona te gaan, werd Martin naar de Dexeus Clinic in Lleida vervoerd. Hier werd de ongelukkige coureur voor de tweede keer binnen achttien dagen door de onderhand in motorsportkringen fameuze dokter Xavier Mir geopereerd. Dit keer ging het bij Martin om meerdere breuken in zijn linkerhand. Ook was zijn linker hielbeen gebroken. Al met al liep de ‘Martinator’ sinds 5 februari bij twee valpartijen maar liefst acht breuken in zijn lichaam op. De breuken in en zo de noodzakelijke operaties aan beide handen zorgen ervoor dat de MotoGP-wereldkampioen niet alleen de openings-GP van 2025 in Thailand aan zich voorbij moest laten gaan, maar dat hij voor langere tijd is uitgeschakeld. Hoe lang dat zal zijn, is nog niet te voorzien. Daarmee is Martin de derde regerend wereldkampioen in de koningsklasse, die in de 77-jarige geschiedenis van het WK-wegracen de eerste wedstrijd van een nieuw seizoen moest missen. De eerste die dat deed, was Geoff Duke. De op dat moment zesvoudig wereldkampioen (twee keer in de 350cc en vier keer in de 500cc) miste in 1956 als regerend 500cc-wereldkampioen de eerste Grand Prix, omdat hij een half jaar door de FIM was geschorst. De Engelsman kreeg deze straf opgelegd omdat hij het seizoen ervoor de privécoureurs had gesteund toen die tijdens de TT van Assen in staking gingen in een poging meer startgeld te krijgen. De andere coureur die als titelhouder bij de eerste race van het seizoen afwezig was, was Kenny Roberts (sr). De Amerikaan kon in 1979 niet aan de GP van Venezuela in San Carlos deelnemen nadat hij tijdens het testen van de nieuwe Yamaha YZR500 in Japan zwaar ten val was gekomen. Maar door daarna onder andere vijf van de twaalf te verrijden GP’s te winnen, slaagde ‘King Kenny’ erin om toch nog zijn wereldtitel te prolongeren voor de Suzuki-coureurs Virginio Ferrari en Barry Sheene. De Nederlanders Wil Hartog, Boet van Dulmen en Jack Middelburg werden respectievelijk vierde, zesde en zevende in de WK-eindstand.

Zinderende hitte

Of Jorge Martin dat in navolging van Kenny Roberts dit seizoen ook gaat doen, lijkt nu al hoogst onwaarschijnlijk. En dat terwijl er nog eenentwintig raceweekenden op het programma staan. Maar de concurrentie voor de op dit moment ‘gebroken kampioen’ is moordend. Dat komt in de eerste plaats door het Ducati Lenovo-duo Pecco Bagnaia en Marc Márquez. En dan met name door laatstgenoemde. De eerste confrontatie van 2025 vond vanwege de viering van de ramadan niet in Qatar, maar in Thailand plaats. Zo werd de nachtelijke hitte van de woestijn verruild voor de zinderende hitte van Buriram. Oftewel veertig graden onder een felle, brandende zon en zelfs meer dan zestig graden boven het asfalt! Dat was zelfs in deze tijd van het jaar voor deze regio extreem. In ieder geval waren de omstandigheden bij deze GP van Thailand compleet anders dan die van verleden jaar. Want vijf maanden geleden regende het op zondag in Buriram. Iets wat ook hoger was, waren de bezoekersaantallen. De Grandstand van het Chang International Circuit was al maanden geleden uitverkocht nadat bekend was geworden dat Somkiat Chantra als nationale raceheld van Thailand zijn debuut in de MotoGP zou maken. De immer goedlachse en kleurrijke Honda-coureur stelde zijn duizenden enthousiaste fans niet teleur en besloot zijn eerste optreden in de koningsklasse met de achttiende plaats. Vooraan in het MotoGP-veld werd het openingsweekend van het GP-seizoen 2025 gestolen door één man. En dat was Marc Márquez. Als nieuwbakken Ducati-fabriekscoureur maakte de zesvoudig MotoGP-wereldkampioen alle (hoge) verwachtingen waar. Eerst veroverde hij de pole met een tijd van 1.28,782. Dat was iets langzamer dan de 1.28,700, die Bagnaia verleden jaar realiseerde. Maar de op dat moment grootste verrassing was toch wel dat Alex Márquez in het spoor van zijn oudere broer meeging en van de tweede startplaats mocht vertrekken. Nota bene voor titelkandidaat Pecco Bagnaia. De Italiaan zou dit weekend niet in zijn beste vel zitten. Bovendien had hij de pech, dat hij door toedoen van zijn maatje Franco Morbidelli, die hem in de tijdtraining in de weg reed en daardoor voor straf drie startplaatsen werd teruggezet, zich via Q1 naar Q2 moest zien te plaatsen. Dat lukte. Maar als derde moest hij wel de gebroeders Márquez voor zich dulden. Dat zou het hele weekend zo blijven. Mede omdat Bagnaia voor de Sprint voor de hardere voorband koos, had hij in de korte race geen kans tegen de twee Spanjaarden, die als de meeste coureurs voor de zachtere optie hadden gekozen. De tweevoudig MotoGP-wereldkampioen moest zelfs oppassen zijn podiumplaats niet te verliezen aan de zeer sterk debuterende Moto2-titelhouder Ai Ogura. De Japanner hield als vierde de eer van Aprilia hoog, nadat de nieuwe kopman van het merk, Marco Bezzecchi, ten val was gekomen. De één-twee-zege van de gebroeders Márquez was een primeur voor de koningsklasse. En voor een overgelukkige Marc betekende dit dat hij voor het eerst sinds 17 november 2019 (!) weer eens de wereldtitelstrijd in de MotoGP aanvoerde. En er was niemand die hem dit na alle blessureleed misgunde.

Een ontspannen onderonsje tussen het Lenovo Ducati-duo Marc Márquez en Pecco Bagnaia (l).

Perfect weekeinde

Maar het belangrijkste tijdens de opener van het seizoen 2025 moest nog komen. En dat was natuurlijk de GP-race op zondag. Vanwege de hitte was hierin het managen van de banden cruciaal. Ook dat deed MM93 perfect. Want nadat hij in een minimum van tijd een ruime voorsprong op zijn broer had opgebouwd, deed hij in de zevende ronde het gas dicht om hem te laten passeren. Later vertelde de Spanjaard waarom hij dat deed. De druk in de voorband van zijn machine was namelijk te laag geworden. Dat zou een tijdstraf tot gevolg kunnen hebben. Door in de slipstream van zijn broer te kruipen liep de druk weer op en drie ronden voor het einde was het veilig genoeg om de leiding te heroveren. Dat deed de oudste Márquez op indrukwekkende wijze. Zo sloot hij zijn debuut als Ducati-fabriekscoureur op perfecte wijze af. Want na de pole, de winst in de Sprint en het rijden van een nieuw ronderecord, pakte hij ook de zege in de Grand Prix. Broer Alex maakte het familiefeest compleet door andermaal tweede te worden. Ook zorgden Marc en Alex zo voor een primeur in de geschiedenis van de koningsklasse, want nog nooit stonden er twee broers op de twee hoogste treden van het podium bij een Grand Prix. Pecco Bagnaia werd derde en dat was toch wel een teleurstelling. In de eerste plaats voor hemzelf. Als titelkandidaat stond de Italiaan het hele weekend niet alleen in de schaduw van zijn nieuwe teamgenoot Marc Márquez, maar ook in die van diens broer Alex. Het was dan ook terecht en realistisch dat Bagnaia zelf verklaarde dat hij niet naar Buriram was gekomen om er derde te worden. De vierde plaats in Thailand ging ook naar een Ducati-coureur: de sterk rijdende Franco Morbidelli. Ai Ogura liet zien, dat zijn vierde plaats in de Sprint geen toevalstreffer was, want de Japanner werd nu vijfde op slechts 7,450 seconde van de winnaar. Terwijl Pedro Acosta (KTM) en Joan Mir (Honda) in het hoofdnummer binnen de top-tien liggend ten val kwamen, deed Marco Bezzecchi dat niet. Het leverde de Italiaan bij zijn Aprilia-debuut een zesde plaats op. Maar wel op bijna vijftien seconden van Marc Márquez. Mede door de val van de ongelukkige Joan Mir, die tot zijn val eindelijk weer wat licht aan het einde van de Honda-tunnel zag, werd een dit keer onopvallende Johann Zarco als zevende de best geklasseerde Honda-coureur. Dat was nog altijd beter dan de prestatie van Brad Binder (achtste). Daarmee was de Zuid-Afrikaan onderdeel van een in de breedte toch wel zwak KTM-optreden. Lichtpuntje was Enea Bastianini als nieuwe coureur van het Oostenrijkse merk – waarvan de MotoGP-activiteiten definitief gered zijn – die na zijn desastreus verlopen Sprint vlak achter Binder negende werd. Nog slechter verging het Maverick Viñales bij zijn KTM-debuut, want de Spanjaard finishte als zestiende zelfs buiten de punten. En dan de Yamaha-coureurs. Na een hoopgevende zevende plaats in de Sprint, verknalde kopman Fabio Quartararo zijn kansen in de GP-race al in de eerste ronde door achter in het veld te belanden. Uiteindelijk pakte de Fransman als vijftiende nog het laatste WK-puntje. Maar dat was duidelijk minder waar vooraf op was gehoopt. Al met al werd Jack Miller als elfde de best geklasseerde Yamaha-rijder. De Australiër, die door heel veel inzet wel de vierde startplaats had weten veroveren, was (door die inzet) tijdens de Sprint ten val gekomen. Door een losgeraakte kuip verloor hij in de GP-race vervolgens heel veel terrein en kreeg hij met een elfde plaats niet echt loon naar werken bij zijn Yamaha-debuut.

MotoGP Voorbeschouwing 2025: klaar voor de start! Of niet?

Eerste conclusies

Na de eerste Grand Prix kunnen ook de eerste conclusies worden getrokken. De eerste is dat Marc Márquez de hoge verwachtingen als fabriekscoureur voor Ducati meer dan waar heeft gemaakt. De samenwerking tussen de Spanjaard en zijn Italiaanse team klinkt als een klok en ook de verstandhouding met teamgenoot Pecco Bagnaia is goed. Laatstgenoemde realiseert zich als de beste dat hij een tandje zal moeten bijschakelen wil hij een kans tegen de achtvoudig wereldkampioen hebben. En dat met de GP’s Argentinië en Amerika op de kalender. Want juist op de circuits van Termas de Rio Hondo en Austin is Marc Márquez ijzersterk. De twee grootste verrassingen van Buriram waren ongetwijfeld Alex Márquez en Ai Ogura. Dat de jongste van de twee Spaanse MotoGP-coureurs veel beter met de Ducati GP24 kan omgaan dan met de GP23 was tijdens de test al duidelijk geworden. Maar dat hij met deze machine Bagnaia op een soortgelijke machine twee keer wist te verslaan, hadden niet veel mensen voor mogelijk gehouden. Datzelfde geldt voor het MotoGP-debuut van Ai Ogura op de Aprilia. De prestatie van de Japanner, die in Buriram de beste niet-Ducati-coureur was, geeft ook de hoop dat Jorge Martin een reële kans heeft tegen de nog steeds oppermachtige Ducati’s. Maar dan moet de regerend wereldkampioen wel weer eerst honderd procent fit zijn. Als we verder naar de onderlinge verschillen tussen de vijf deelnemende merken kijken, kunnen we concluderen dat er niet veel is veranderd als we een vergelijking met 2024 maken. KTM had de pech dat hun snelste coureur, Pedro Acosta, (weer eens) ten val kwam. Nu werd Brad Binder de hoogst geklasseerde KTM-coureur. Maar zijn achterstand op de top (Ducati) bedroeg bijna twintig seconden! De stap die Honda heeft gemaakt, lijkt groter te zijn dan die van Yamaha. Maar ondanks alle testinspanningen, en dat zijn er nogal wat, is het gat van de twee Japanse merken ten opzichte van Ducati nog lang niet gedicht. En dan te bedenken dat het Italiaanse merk ervoor heeft gekozen om ook in 2025 met de machine van verleden jaar van start te gaan.

Foto’s: Keulemans, ANP en MotoGP.com.

MotoGP Thailand uitslagen

Sprint Thailand
1. Marc Márquez (E), Ducati, 19.35,005;
2. Alex Márquez (E), Ducati, + 1,185;
3. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +3,423;
4. Ai Ogura (J), Aprilia, +4,392;
5. Franco Morbidelli (I), Ducati, +5,790;
6. Pedro Acosta (E), KTM, +11,700;
7. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +13,437;
8. Brad Binder (ZAF), KTM, +14,228;
9. Joan Mir (E), Honda, +15,453.
  • 13 ronden = 59,202 KM
  • Racegemiddelde winnaar: 181,3 km/u
  • Snelste ronde (2e): Marc Márquez, 1.29,911 = 182,3 km/u
MotoGP Thailand
1.M. Márquez, 39.37,244;
2. A. Márquez, +1,732;
3. Bagnaia, +2,398;
4. Morbidelli, +5,176;
5. Ogura, +7,450;
6. Marco Bezzecchi (I), Aprilia, +14,967;
7. Johann Zarco (F), Honda, +15,225;
8. Binder, +19,929;
9. Enea Bastianini (I), KTM, +20,053;
10. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +21,546;
11. Jack Miller (AUS), Yamaha, +22,315;
12. Luca Marini (I), Honda, +23,940;
13. Fermin Aldeguer (E), Ducati, +24,760;
14. Miguel Oliveira (POR), Yamaha, +26,097;
15. Quartararo, +26,456.
  • 26 ronden = 118,404 KM
  • Racegemiddeld winnaar: 179,3 km/u
  • Snelste ronde (4e): Marc Márquez, 1.30,637 = 180,8 km/u (record)

Stand MotoGP (na 2 van 44 races)

Positie Rijder en Nationaliteit Team Punten
1Marc Márquez (E)Ducati37
2Alex Márquez (E)Ducati29
3Francesco Bagnaia (I)Ducati23
4Franco Morbidelli (I)Ducati18
5Ai Ogura (J)Aprilia17
6Marco Bezzecchi (I)Aprilia10
7Brad Binder (ZAF)KTM10
8Johann Zarco (F)Honda9
9Enea Bastianini (I)KTM7
10Fabio di Giannantonio (I)Ducati6
11Jack Miller (AUS)Yamaha5
12Luca Marini (I)Honda4
13Fabio Quartararo (F)Yamaha4
14Pedro Acosta (E)KTM4
15Fermin Aldeguer (E)Ducati3

Quotes

1...808182...1.865Pagina 81 van 1.865

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company