Traditioneel worden remklauwen radiaal aan motorfietsen gemonteerd, waarbij twee steunen uit de onderkant van de vork steken en de remklauw met schroeven wordt bevestigd. Dit systeem heeft zich bewezen, maar Hitachi Astemo, het moederbedrijf van Showa en Nissin, ziet mogelijkheden voor verbetering.
Het nieuwe systeem verenigt de onderkant van de vork en de remklauw in één constructie. De fabrikanten claimen dat dit leidt tot meer stijfheid en betere warmteafvoer. De grotere materiaalverbinding tussen vork en remklauw zorgt voor een efficiëntere warmteafvoer dan traditionele systemen.
De voordelen van het nieuwe systeem zijn onder andere:
Verhoogde stijfheid: De monolithische constructie maakt de verbinding tussen vork en remklauw stabieler, wat de remprestaties ten goede kan komen.
Verbeterde warmteafvoer: Showa en Nissin stellen dat de constructie de temperatuur van de remklauw met ongeveer 5% verlaagt, doordat de warmte beter wordt afgevoerd via het grotere oppervlak.
Gewichtsbesparing: Het geïntegreerde systeem weegt ongeveer 200 gram minder dan een traditionele radiaal gemonteerde remklauw.
Mogelijke uitdagingen in de praktijk
Ondanks de veelbelovende voordelen roept de innovatie ook enkele vragen op. De stevige verbinding tussen remklauw en vork kan onderhoud, zoals het vervangen van remblokken, bemoeilijken. Ook kan de procedure bij servicewerkzaamheden een zwak punt zijn, wat de praktijk zal moeten uitwijzen.
Furygan onthult de Adventure- en Touring-collectie voor 2025, een indrukwekkende lijn die is voorbereid op alle omstandigheden. Deze collectie bevat geavanceerde jassen, broeken, laarzen en handschoenen voor zowel on- als offroad-rijders wereldwijd. Ontworpen door het ervaren productteam van Furygan en het R&D Motion Lab, biedt het assortiment de nieuwste technologieën voor rijcomfort, stijl en bescherming.
De collectie bevat zes nieuwe jassen, met vier opvallende modellen: de Montroc Kevlar PrimaLoft 3IN1, Apalaches Evo, Apalaches Lady Evo en Brooks Vented +. De AA-gecertificeerde Montroc is uitgerust met AFS Max-ventilatie, het Humax In&Out-membraan en D3O level 2-protectoren, en is beschikbaar in twee kleuren. De Apalaches is verbeterd op basis van feedback van rijders en komt in vier mannen- en drie vrouwenversies, met waterdicht Humax-membraan en een uitneembare thermo voering.
De collectie omvat ook twee nieuwe motorbroeken: de Killington en Killington Lady, beide uitgerust met D3O-bescherming, polyester buitenstof, AFS-ventilatie en een waterdicht membraan. De Killington is veelzijdig met stretchzones en een verstelbare taille.
Daarnaast zijn er vier nieuwe Furygan-handschoenen, waaronder de robuuste Dirt Road en de Jet All Seasons D3O Evo, die zowel flexibiliteit als bescherming bieden.
Een opvallend paar laarzen is de Chattan D3O Michelin, ontworpen voor diverse terreinen. Ze bieden D3O-enkelbescherming, een ademend membraan en zijn voorzien van Michelin X Furygan-zolen voor duurzaamheid en grip. Deze laarzen zijn vanaf voorjaar 2025 in twee kleuren verkrijgbaar.
Gastronomen waarderen het departement Ain om zijn regionale specialiteiten, motorrijders houden van de heerlijke, rustige wegen tussen Genève en Lyon, omdat ze ideaal zijn voor een plezierige rit – met of zonder Jane Birkins ‘Je t’aime’ in je oren.
De A39 ten zuiden van Dijon. In plaats van in een sportieve strijd met de verkeerspolitie continu de weg op radarvallen te scannen, zet ik de cruisecontrol liever op 130, misschien iets meer. Dat bespaart misschien geen tijd, maar mogelijk wel geld. En het laat het oog niet alleen tussen de snelheidsmeter en de berm dwalen, maar ook ver daarbuiten. Langs al die dingen die in Frankrijk aan je voorbijtrekken. Zoals nu dit gigantische kippenbeeld. Een levensgrote, wat een mooi woord in dit verband, sculptuur van metallic glanzend buiswerk – een echte blikvanger en quasi embleem van de rustplaats Aire du Poulet de Bresse. We zijn zo bij het onderwerp en bijna in het doelgebied, Ain. In het alfabet helemaal bovenaan, door reizigers die verder naar het zuiden trekken vaak achteloos genegeerd, kan dit in vier regio’s verdeelde departement naast landschappelijke ook met culinaire diversiteit scoren. Het beroemdste zijn waarschijnlijk de Poulet de Bresse, de superzachte vrije uitloopkippen uit de regio La Bresse. ‘Och, het was best lekker, maar zo’n half kip van mijn favoriete snackbar smaakt ook niet slecht,’ merkt mijn collega Rainer op na de innige kennismaking met de lokale specialiteit, geserveerd in restaurant ‘Le Verre Gourmand’ in Bourg-en-Bresse, onze eerste twee nachten in Ain. Echter, om de flauwe beoordeling te relativeren: we zijn hier niet als culinaire critici. In plaats daarvan willen we asfaltwegen waarderen, en dat met een stevige motor voor fijnproevers, de Street Glide Special in bordeauxrood, pardon: Wicked Red Denim.
Het hoogtepunt van lokale lekkernijen vindt plaats op de woensdagmarkt in Bourg-en-Bresse, inclusief kleindierbeurs. Maar wie stopt er nu vers gekocht gevogelte in de elegante Harley-koffers? Juist. Dan stiefelt men liever, niet al te dom en gierig (negen euro entree), door het Monastère Royal de Brou. Wat een kloosterkerk kan zijn, meesterwerk van de flamboyante gotiek en een liefdesbewijs van Margarete van Oostenrijk voor haar overleden echtgenoot Philip de Schone, kan niet alleen kunsthistorici echt imponeren. En nu, kaa-lonk, eerste versnelling erin en gaan. Voor een rit door de Bresse, het noordwestelijke deel van de vier regio’s de van Ain. Het is weide- en akkerland, stil en idyllisch. De weilanden af en toe wit gesprenkeld met kippen, het grijze lint van de D45 en D96 lichtjes kronkelig. Slowfox voor de Street Glide – tot de siësta in Vonnas, de thuisbasis van Georges Blanc, sinds 1981 bekroond met drie Michelin-sterren. Van de kaasplank voor 30 euro tot het zeven gangen menu voor 295 euro, de kaart is divers. Niets voor penny watchers, die snel kunnen rekenen: voor de prijs van bijna honderd keer smullen heb je toch al het edele ijzer uit Milwaukee! Hoe dan ook, wij zijn geen ridders van de kosten, maar van de landelijke wegen, en daar genieten tenminste de oren, gevoed met hits van Virgin Radio uit de boombox in de Batwing-kuip.
Zo imposant de tweewielige kolos ook is: bijna als een kuiken verschijnt hij naast het forse Bressehoen-beeld in Mantenay-Montlin. Een ‘Bressosaurus’, drie meter hoog – een droom voor gentechnologen en vleesproducenten. En daarmee het tegenovergestelde van de kippenfilosofie, zoals die bijvoorbeeld door Silvia en Joël wordt nageleefd op hun bezoekwaardige Ferme Auberge du Poirier bij Montrevel-en-Bresse: uitgebreide vrije uitloop, geen mannelijke kuikens in de shredder, stressvrije slacht ter plaatse; als bijzondere delicatesse worden kapoenen beschouwd, onder medische supervisie gecastreerde vleeskuikens, die minimaal acht maanden oud zijn en alleen met Kerstmis verkocht worden. Typisch voor het ras Bresse Gauloise zijn de Franse nationale kleuren: rode kam, witte veren, blauwe poten. De bijnaam ‘Les Bleues’ delen ze trouwens met de voetballers van het nationale team rond Griezmann, Mbappe en Co.
1 van 11
Koninklijk klooster Brou, Philibert de Schöne.
Vijverlandschap Dombes bij Villars-les-Dombes.
Haarspeldbochten bij Grand Colombier.
Middeleeuws Pérouges.
Middeleeuws Pérouges.
Bressekip-monster in Mantenay-Montlin
Markt op het kerkplein in Brénod.
Grand Colombier, mist.
Adonis en steenhouwer Remy de Lorenzi tijdens het wijnfestival in Vongnes.
De drie musketiers
Van vlees naar vis, verder naar de zuidwestelijke regio Dombes, waar de lucht zich in ongeveer duizend vijvers weerspiegelt. Als op een gigantisch net navigeert de V2-stoomboot door het geperforeerde land. Karper, snoek, voorn en bliek worden hier gekweekt, de vijvers worden daarbij regelmatig drooggelegd en op andere plaatsen opnieuw aangelegd. Een perpetuum mobile lacus. Ook luchtgebonden wezens zijn er in overvloed, in het Parc des Oiseaux van Villars-les-Dombes met meer dan 2.000 vogels van alle vijf continenten, waarvan de meesten niet achter tralies zitten. En wat Homo architectus zoal op de fundamenten heeft geplaatst, daarvoor zijn Châtillon-sur-Chalaronne, het kleine Venetië van Dombes, en vooral het middeleeuwse Pérouges prachtige voorbeelden, waar in authentieke setting al historische films als ‘De drie musketiers’ zijn opgenomen. En waar restaurants te vinden zijn die vast snoekballetjes, karpercreaties en andere visgerechten serveren. Wie zich aan het pittoreske Pérouges niet kan verzadigen, boekt misschien al een kamer voor de volgende maaltijd.
Geniaal klein meer
De derde en grootste regio van Ain is het oostelijk gelegen Bugey, aan de uitlopers van de Jura. Het klinkt als bochten, hoera. Midden in een boerendorp de L’Auberge d’Aranc, een formidabele plek voor de volgende twee nachten. Dus adieu Bourg-en-Bresse, bonjour Bugey. Bij Saint-Jean-le-Vieux de eerste tekenen van wat typisch is voor deze regio: wijngaarden. De geperste wijn, of het nu wit, rood of rosé is, is een zeldzame traktatie voor kenners. En dan Col de Montratier en Col du Cendrier. Eigenlijk zou je nu de sportmodus moeten inschakelen – maar op een Street Glide Special? De zware jongen met een 114-cubic-inch motor levert 90 pk en 163 Newtonmeter, dwingt tot zelfbeheersing en is duidelijk meer een comfortfiets dan een racemonster. En zelfs het afladen van de bagage, bij zulke tochten altijd een welkome tuning van niks, verbetert na de tussenstop in Aranc het vermogen/gewicht maar marginaal. Col de la Berche, Col de la Rochette, Col de Richemond, Col de la Biche: een preludium voor de Grand Colombier, 1.531 meter hoog, hellingen tot wel 20 procent, Hors Catégorie, de hoogste moeilijkheidsgraad bij de Tour de France, die hier in 2020 plaatsvond. Een feest voor de aspiranten op het rood-gevlekte bergtricot. Maar ze zullen nauwelijks oog hebben voor het grandioze uitzicht vanaf de Colombier naar het Lac du Bourget in het aangrenzende Savoya of zelfs naar het Mont Blanc-massief. Tenzij alles niet al in nevelige soep is verzonken – een extra portie adrenaline voor de stuurkunstenaars bij de razendsnelle afdaling door haarspeldbochten. Cool down voor ons op de schattige straatjes D53 en D102 van Virieux-le-Grand terug naar de L’Auberge d’Aranc, waar chef-kok Eric al op de twee motards uit Nederland wacht. En als culinaire specialiteit heeft hij menu’s met kikkers in de pan. Maar niet alleen dat.
En wat heeft de Bugey nog meer te bieden? Eerst de Gorges de l’Ain; vanaf Poncin wordt de met beboste kliffen omringde, naar het departement vernoemende rivier in symbiotische verbondenheid door de D91 begeleid. Très jolie. Zo mooi, dat zelfs Jane Birkin zachtjes ‘Je t’Ain’ fluistert. Het einde van de romance, nauwelijks verstoord door andere verkeersdeelnemers, is in Oyonnax, een bloeiend centrum van de kunststofindustrie. In de supermarkt bananen uit Martinique, het belangrijkste exportproduct van het tot Frankrijk en dus tot de EU behorende Caribische eiland. Via Appremont op een uitdagend bospad omhoog naar Lac Genin, een geniaal klein meer. Aan de oever de Auberge du Lac Genin, een paradijselijke plek om even tot rust te komen. Tenzij de kamweg D991 langs de Crêt de la Neige, met 1.720 meter de hoogste top van de Jura, en de Col de la Faucille ons naar de noordoostelijke punt van de Ain lokken. En ons zo in de vierde regio brengen, het Pays de Gex. De lokale specialiteit is de blauwschimmelkaas Bleu de Gex. Maar niets is er wat lijkt op romantische, rauwe melkveredeling in schilderachtige boerderijen onder een blauwe lucht. Alleen uitgestrekte stedelijkheid onder een grijs regenfront in het verzorgingsgebied van Genève. Doorschakelen en vite vite zoals de wind over Bellegarde-sur-Valserine, het plateau de Retord en de Col de Cuvillat – ondertussen applaudisseert de rode klaproos weer voor de opklarende lucht – naar de gedekte tafel in Aranc.
Grand Colombier.
Beetje bezopen
Typische afsluiting van een menu in Frankrijk? Een kaasplank. Een uitstekende selectie van verschillende soorten zou er zijn in Brénod, had men ons als tip meegegeven. ‘Ah, Fromagerie – daar zijn ze allemaal zeer vroom,’ grapt mijn collega. En kiest dan in plaats van een geurende ervaring toch liever voor de visuele sensatie van een kleurrijke markt op het kerkplein van Brénod, vlak naast de Fromagerie. Kaas en wijn, dat gaat goed samen. Vooral als het naar de laatste tip over de D31 gaat. Een landweg om van te houden. Helemaal groen. Geen verkeerslichten. Dorpjes met Mairie, École en een 14/18-monument. Zesde versnelling, rond de 1.500 toeren, snelheidsmeter 70. Potato, potato – stalen hartslag, dat past. In Artemare afslag naar Vongnes, een met bloemen versierd wijndorp, waar, het zijn net de Wijndagen, de geurige dampen de vele mensen al een beetje bezopen maken. Ach Ain. Weg uit het oog van de orkaan en naar een rustiger plekje in een straatcafé op het Place de Terreaux in Belley. Misschien heeft daar ook de beroemdste zoon van de stad gezeten, Jean Anthelme Brillat-Savarin, schrijver van het in 1826 verschenen, met aforismen doorspekte cult-kookboek ‘Physiologie du goût’. Waarin onder andere staat: ‘De ontdekking van een nieuw gerecht verheugt de mensheid meer dan de ontdekking van een nieuwe ster.’ Des te feestelijker natuurlijk, als bij nieuwe smaaksensaties ook een tot dan toe onbekend gebied komt, niet onbereikbaar ver weg in de melkweg, maar heel dichtbij – zoals de Ain.
Tekst en foto’s: Klaus H. Daams
Reisinfo
Het is een echte tip voor fijnproevers, het in het oosten van Frankrijk gelegen département Ain, genoemd naar de gelijknamige rivier. Of je nu kromme wegen door de uitlopers van de Jura en de wijngaarden van Bugey neemt of rustig door het vijverlandschap van Dombes en de landelijke Bresse rijdt, en niet te vergeten het kaasparadijs Pays de Gex: het is alsof je langs een meergangendiner rijdt, en dat op meestal mooi lege wegen.
Aanrijden
Vanuit bijvoorbeeld Rotterdam is het via Brussel, Troyes en Dijon ongeveer 800 kilometer naar Bourg-en-Bresse, de hoofdstad van het département Ain.
Verblijf
In Bourg-en-Bresse, vlakbij de abdijkerk Brou, vind je Le Logis de Brou, www.logisdebrou.com; in Aranc, een boerendorp omringd door cols en kromme wegen, is er L’Auberge d’Aranc, www.auberge-aranc.com; in het bos bij Apremont, met een zwemmeer direct voor de deur, L’Auberge du Lac Genin, www.lacgenin.fr.
Literatuur en kaarten: Een reisgids “Ain” is niet bekend, in plaats daarvan biedt het internet graag Dubai aan, wat een aanwijzing is dat dit gevarieerde département toeristisch gezien een Terra incognita is – en daarmee perfect voor ontdekkers. Wie toch op zoek is naar passend leesvoer, kan zich vermaken met het boekje ‘Physiologie du goût’ van Brillat-Savarin. Daarnaast is er de Michelin-kaart 523, ‘Rhône-Alpes’, 1:200.000, voor 7,50 euro.
Binnenkort zou Harley-Davidson enkele nieuwe modellen kunnen presenteren, en het is waarschijnlijk dat er een nieuwe FLHXU bij zal zitten. Dit is onthuld door homologatiegegevens die in Australië zijn gelekt. Voor degenen die niet goed bekend zijn met de afkortingen die door de fabrikant uit Milwaukee worden gebruikt, is het model de FLHX Street Glide. De nieuwe afkorting zou dus een Street Glide Ultra moeten identificeren, die tot nu toe nog nooit heeft bestaan.
De Ultra-modellen zijn de grote toermodellen, die doorgaans zijn uitgerust met een lagere kuip, een topkoffer en een rugleuning voor de passagier, samen met andere accessoires die zijn ontworpen om lange ritten in comfort mogelijk te maken. In het verleden zijn er Ultra-versies gemaakt van de Road Glide, Ultra Limited en Electra Glide Ultra Classic. Er is zelfs een Ultra-versie geweest van de driewieler Tri Glide, maar een Street Glide Ultra heeft nooit eerder bestaan en dat zou nu kunnen veranderen.
De huidige Street Glide is al een toermodel van hoog niveau, dus het is spannend om te zien hoe de Ultra-versie eruit zal zien…
De aanwijzing komt van de bijgewerkte homologatieaanvragen in Australië voor de Harley-Davidson touringmodellen, waar ook een ‘onbekende’ FLHXU opduikt, de enige afkorting die nog nooit eerder is gezien. Er is een tweede aanwijzing afkomstig van Harley-Davidson zelf: in een lijst van onderdelen voor een gepolijste voorrem wordt vermeld dat deze niet past op de modellen ‘FLHXSE, FLTRXSE vanaf ’23, FLHX, FLTRX vanaf ’24, FLTRXSTSE vanaf ’24 en FLHXU vanaf ’25’. Dit betreft de CVO Street Glide en CVO Road Glide van 2023 en later, de Street Glide en Road Glide van 2024 en later, de CVO Road Glide ST van 2024 en de nieuwe FLHXU van 2025. Een vergissing die de vermoedens bevestigt.
Natuurlijk is er nog niets bekend over de nieuwkomer: of het daadwerkelijk de naam Street Glide Ultra zal krijgen of welke verschillen er zullen zijn met de Ultra Limited of de Electra Glide. We wachten met nieuwsgierigheid op de onthulling van de eerste lichting nieuwe motoren voor 2025.
De huidige Street Glide is al een toerfiets van hoog niveau; hoe zal de Ultra-versie zijn…
De eScooter E300SE Launch Edition is het eerste krachtige en meest snelle voertuig uit de L3e-A1 markt van Segway. De nieuwe motorconfiguratie produceert het meeste vermogen ooit voor een Segway, met een acceleratie van 0 tot 50 km/u in 2,9 seconden. De combinatie van ABS en smart TCS (Traction Control System) maakt een rit met de eScooter E300SE Launch Edition zo veilig als maar kan. Ook heeft de E300SE de optie om tot drie batterijen te hebben voor een groter bereik. Daarbij is het goed om te weten dat de derde batterij apart verkrijgbaar is. Met die derde batterij kom je op ongeveer uit op 120, 125 kilometer actieradius, gemeten via het zogeheten World Motorcycle Test Cycle-systeem (WMTC). De WMTC voor de E300SE met de standaard twee batterijen is 85 kilometer actieradius. De maximale snelheid is 105 km/u. In totaal heb je de beschikking over 34 liter opbergruimte onder het zadel. Tenminste, bij het gebruik van twee accu’s. Met drie accu’s neemt het aantal liters opbergruimte ietsje af. Om indrukwekkend af te sluiten, het maximale koppel is een forse 200Nm!
Segway E300SE.
Segway E125S
Een modieuze en duurzame manier van rijden, ontdek je met de Segway eScooter E125S! Let op, dit is geen motorscooter al ziet-ie er wel zo uit. Dankzij de twee batterijen – inbegrepen bij de eScooter – profiteer je in het meest gunstige geval van een actieradius tot 140 km. De WMTC actieradius is tot 102 km bij de 25 km/u versie en 81 km bij de 45 km/u versie. Inclusief een opbergruimte van 27 liter onder het zadel en antidiefstalfunctie met AHRS en een snel en slim ontgrendelingssysteem (RideyGo!).
Segway E125S.
Aanwezige Segway-modellen op MOTORbeurs Utrecht
Segway E300SE Segway E125S Segway E110S Gokart PRO 2 Ninebot MAX G3* Segway GT3 Pro SuperScooter*
* De elektrische steps zijn officieel in Nederland niet toegestaan op de openbare weg (al zie je ze inderdaad wel heel veel…).
Terwijl MV Agusta zijn 80e verjaardag viert, kijkt het merk terug op een legendarische geschiedenis die verweven is met innovatie, vakmanschap en een niet aflatend streven naar uitmuntendheid in de motorfietsindustrie. Opgericht op 19 januari 1945 in Cascina Costa di Samarate, Italië, begon het bedrijf als Società Anonima Meccanica Verghera. De oprichting werd beïnvloed door de uitgebreide achtergrond van de familie Agusta in de luchtvaartindustrie, een nalatenschap die subtiel tot uiting komt in het ontwerp en de techniek van MV Agusta motorfietsen.
1947: Racing DNA
Vanaf het begin werd MV Agusta gekenmerkt door een streven naar geavanceerde techniek en competitief succes. De lancering van de MV 98 in de herfst van 1945 markeerde het begin van een zegevierende racereis, die uiteindelijk leidde tot een ongeëvenaard record van 75 wereldtitels, waaronder 38 kampioenschappen voor rijders en 37 kampioenschappen voor fabrikanten. Deze dominantie op het circuit heeft de reputatie van het merk in de motorsportwereld gevestigd.
MV Agusta’s affiniteit met de luchtvaart is niet alleen terug te zien in de prestaties, maar ook in de esthetische keuzes. Het iconische rode en grijze kleurenschema van de motorfietsen is een knipoog naar de Italiaanse motorsportidentiteit, waarin het grijs staat voor het ongeverfde aluminium van oorlogsvliegtuigen en zowel erfgoed als innovatie symboliseert.
1955: MV Agusta verkrijgt de licentie voor de bouw van Bell helicopters
Met de opkomst van de massaproductie van auto’s in het midden van de 20e eeuw veranderde MV Agusta van het produceren van functioneel vervoer naar het maken van ambitieuze, high-performance machines. Deze verschuiving was van vitaal belang voor het behoud van de allure van het merk, aangezien het zijn motorfietsen niet alleen als voertuigen positioneerde, maar ook als objecten van verlangen. De vooruitziende blik van graaf Domenico Agusta speelde een belangrijke rol bij het aantrekken van toptalenten in de racerij, zoals Giacomo Agostini, die met MV Agusta-machines 13 wereldkampioenschappen won en daarmee zijn naam – en die van het merk – in de annalen van de motorgeschiedenis schreef.
Giacomo Agostini
De nalatenschap van het merk gaat verder dan racen en heeft ook invloed op het ontwerp en de techniek van motorfietsen. Modellen als de 175 CSS “Disco Volante”, de 750 S “America” en de F4 hebben liefhebbers en verzamelaars over de hele wereld geboeid. De introductie van de F3 in 2010, met een tegengesteld draaiende krukas – een primeur in de sector van medium sport motorfietsen – is een goed voorbeeld van MV Agusta’s bijdrage aan technische innovatie.
In de afgelopen jaren is het bedrijf blijven innoveren met modellen als de Rush, Dragster en Superveloce, die allemaal MV Agusta’s mix van prestaties en design illustreren. De introductie in 2024 van de Enduro Veloce markeert een gedurfde intrede in het segment van de adventure bikes en weerspiegelt de voortdurende toewijding van het merk om geavanceerde technologie te combineren met esthetische kracht.
MV Agusta 175 CSS “Disco Volante”
De kunstzinnigheid van MV Agusta’s creaties wordt wereldwijd erkend en sommige modellen staan in prestigieuze kunst- en designmusea. De onthulling van de Superveloce in 2018 toonde het meesterschap van het merk in neo-retro styling, en trok de aandacht met zijn strakke lijnen die doen denken aan vervlogen racetijdperken. Dit model heeft zelfs samenwerkingen geïnspireerd met gerenommeerde kunstenaars als Daniel Arsham en filmmakers als Nicholas Winding Refn, waarmee MV Agusta’s positie als leverancier van “Motorcycle Art” verder werd verstevigd.
Om het 80-jarig jubileum te vieren, heeft MV Agusta een speciale serie onthuld: de Collezione Ottantesimo. Deze collectie, die op de EICMA werd onthuld en gelimiteerd is tot 500 stuks per model, is voorzien van historische stylingelementen en een opnieuw ontworpen logo, waarmee de duurzame nalatenschap van het merk wordt gevierd. Het is zowel een eerbetoon aan MV Agusta’s rijke verleden als een belofte van voortdurende uitmuntendheid.
1 van 5
MV Agusta Brutale 10000
MV Agusta Brutale 1000 RR
MV Agusta Brutale RR
MV Agusta Dragster RR
MV Agusta F3 RR
De toewijding van MV Agusta aan zijn Italiaanse wortels en zijn exclusieve vakmanschap wordt onderstreept door recente onderscheidingen, waaronder erkenning in de top 100 van Italië. Terwijl MV Agusta aan zijn volgende hoofdstuk begint, blijft het merk toegewijd aan het combineren van geavanceerde innovatie met het vakmanschap en de traditie die het al acht decennia lang definiëren.
In 2024 heeft BMW Motorrad met de verkoop van 210.408 motoren het sterkste resultaat in de geschiedenis van het bedrijf bereikt. Duitsland blijft de grootste afzetmarkt, met belangrijke bijdragen van Europa, de VS, Azië en Latijns-Amerika.
Het succes in 2024 is te danken aan een overtuigend productportfolio en de introductie van populaire nieuwe modellen. De krachtige BMW M 1000 XR en S 1000 XR, de vernieuwde GS-modellen zoals de F 800 GS en F 900 GS, en de iconische R 1300 GS zijn enkele hoogtepunten. Markus Flasch, hoofd van BMW Motorrad, benadrukt het vertrouwen van klanten wereldwijd en de sterke positie in het premium motorfietssegment.
Europa is de sterkste verkoopregio met 118.727 verkochte motorfietsen. Duitsland voert de lijst aan met een stijging van meer dan 8%, gevolgd door Frankrijk en Italië. Ook de verkoop in de VS, Brazilië, China en India droeg aanzienlijk bij aan het record.
Populaire modellen en segmenten
De BMW R 1300 GS en R 1250 GS Adventure zijn bijzonder succesvol, met meer dan 68.000 verkochte eenheden. De sportieve modellen, zoals de S 1000 RR, bevestigen hun toppositie in het supersportsegment met 11.610 verkochte motoren. De vernieuwde F-serie heeft ook bijgedragen aan het record met 40.890 verkochte motorfietsen.
Toekomstige vooruitzichten
Met een sterke wereldwijde uitstraling en een aantrekkelijk productportfolio kijkt BMW Motorrad optimistisch naar 2025. Stephan Reiff, hoofd verkoop en merk, belooft nieuwe en innovatieve modellen en evenementen voor klanten en fans in het komende jaar.
Triumph bereidt zich voor op de lancering van de Thruxton 400, een kleine caféracer met een klassieke uitstraling. Op deze foto’s, gevangen tijdens een test, lijkt het model al goed gedefinieerd.
Stijlvol klassiek, met een modern hart
De toekomstige Triumph Thruxton 400, vastgelegd op enkele foto’s tijdens wegtests in India, toont een ontwerp dat doet denken aan de caféracers van weleer, maar met een moderne twist. De voorkant en de koplamp herinneren aan de grotere Speed Triple, terwijl het lage stuur en de achterste voetsteunen suggereren dat de rijpositie sportief is. Hoewel de meeste carrosseriedelen vergelijkbaar zijn met die van de Speed 400, onderscheidt de Thruxton zich door enkele details zoals de kuip en de ‘minimalistische’ achterkant met LED-verlichting. Ook zijn de richtingaanwijzers lager op de voorvork (usd) geplaatst om ruimte te maken voor de carrosseriedelen.
De Thruxton 400 zal waarschijnlijk motor en chassis delen met de Speed 400. Uit de spionagefoto’s blijkt dat de vering, wielen, remmen en het frame onveranderd lijken. De 398 cc luchtgekoelde eencilinder die op de Speed 400 39,5 pk en 37,5 Nm levert, zou ook op de nieuwe caféracer kunnen worden gebruikt met een iets aangepaste eindoverbrenging, zoals eerder gezien op de Scrambler 400 X.
Wanneer en voor welke prijs
Momenteel omvat het Triumph-assortiment van 400 cc de Speed 400 en de Scrambler 400 X, met prijzen van respectievelijk 6.995 euro en 7.695 euro. De Thruxton 400 zal waarschijnlijk tussen deze twee modellen gepositioneerd worden. Er is nog geen officiële informatie over de lanceringsdatum, maar het is waarschijnlijk dat we hem eind 2025 zullen zien.
Rijden in de winter is goed te doen met de juiste kleding, maar vaak zijn het vooral de vingertoppen en tenen die snel koud worden. Bij regen wordt het nog lastiger om handen en voeten warm te houden. Slim kopen kan helpen: de Fastway H-2401 winterhandschoenen en waterdichte laarsovertrekken zijn samen verkrijgbaar bij Louis voor minder dan 55 euro.
Handvatverwarming is fijn, maar bij extreme kou blijven je vingers vaak koud. Aangezien je vingers essentieel zijn voor een veilige bediening van de motor, vooral op gladde wegen, is het belangrijk om ze warm te houden. De Fastway H-2401 winterhandschoenen bieden een goede balans tussen kwaliteit en prijs. Ze zijn gemaakt van geitenleer en textiel, ademend, wind- en waterdicht, en geschikt voor smartphonegebruik. De handschoenen zijn niet te dik, zodat je vingers vrij kunnen bewegen. Daarnaast hebben ze knokkelbescherming, versterking in de handpalm en reflecterend materiaal voor zichtbaarheid in het donker. De prijs? Slechts 29,99 euro.
Nooit meer koude of natte voeten
Warme handen? Check! Nu de voeten nog. Water en kou dringen overal door, behalve door de Fastway waterdichte laarsovertrekken. Deze universele beschermers trek je eenvoudig over je motorlaarzen om je voeten droog en warm te houden. Een reflecterend Fastway-logo zorgt voor zichtbaarheid. Deze laarsovertrekken zijn essentieel voor de doorrijder, voor slechts 24,99 euro.
Start van de eerste TT met Arie Wuring (1), de winnaar van de 250cc race op een BSA met een gemiddelde snelheid van 67,3 km/uur.
De Drentse hoofdstad Assen telde een eeuw geleden zo’n 17.000 inwoners. In een provincie die vooral armoede kende, waren de Assenaren over het algemeen welgesteld. Mensen die zich een motor konden veroorloven, al zullen dat er vast niet veel zijn geweest. Een aantal van deze motorrijders richtte in 1922 de nog steeds bestaande Motorclub Assen en Omstreken op. Het Nederland van honderd jaar geleden kende nog geen wegraces. Die waren er wel in het buitenland, met als bekendste de TT op het eiland Man, die voor het eerst in 1907 werd verreden. Dat er in 1925 in ons land nog geen wegraces waren, is begrijpelijk, want de Nederlandse wet verbood snelheidswedstrijden op de openbare weg. Pas vanaf 1924, na de invoering van de Motor- en Rijwielwet, kwam er de mogelijkheid om bij de overheid een ontheffing van het verbod aan te vragen. Daar speelden de bestuursleden van de jonge Asser motorclub snel op in, want nadat de K.N.M.V. (de afkorting stond toen overigens voor Koninklijke Nederlandse Motorwielrijders Vereeniging) had gevraagd met initiatieven te komen, kwam na de aanleg van de weg tussen Rolde en Borger een mogelijk circuit in het vizier. Tussen de plaatsen Rolde, Borger en Schoonloo kon een driehoek worden uitgezet met een lengte van ruim 28 km.
Korte banen zoals nu kenden ze destijds niet. Net als nu moest ook toen de baan vooraf worden gekeurd. Maarten Flinterman en Willem Breeman gingen vanuit het westen van het land naar Rolde. Op een smal stukje zandweg (!) raakten ze elkaar en doken een slootje in. Dat was geen beletsel de baan goed te keuren, met wel de restrictie dat op dat stukje niet mocht worden ingehaald. De eerste wedstrijd werd op zaterdag 11 juli 1925 gehouden, aangekondigd als ‘Eerste Nederlandsche Motorsnelheidswegwedstrijd’. Waarom op zaterdag? Om de zondagspreek van de dominee in Rolde niet te verstoren door bulderende motoren! Het werd een traditie die negentig jaar heeft standgehouden. Twee dagen eerder werd er voor het eerst getraind. Daarvoor werd de baan niet afgesloten en moesten de coureurs tussen de – ongetwijfeld zeer spaarzame – overige weggebruikers rijden. Een makkie werd die eerste TT niet, want de 250cc (met twee deelnemers) moest acht ronden rijden, de 350cc (dertien deelnemers) en de 500cc (elf deelnemers) twee meer. Lijkt misschien niet zoveel, maar met een baanlengte van iets meer dan 28 km betekende dit respectievelijk 223 en 285 km! Bij de kwartliters finishte één coureur, bij de 350cc drie en bij de 500cc vier. Gelet op de aard van het circuit was de snelste ronde van 104 km/u van Bertus van Hamersveld met zijn 500cc-Harley-Davidson een geweldige prestatie. En dat was het begin van een evenement dat honderd jaar later nog steeds springlevend is en jaarlijks meer dan honderdduizend toeschouwers trekt. Het is daarom voor mij onbegrijpelijk dat er ondanks allerlei goede plannen in Assen nog steeds geen TT-museum is gerealiseerd.
Jan Boer op de TT
Jan Boer zag zijn eerste TT in 1964. Sindsdien miste hij slechts één keer. In dit jubileumjaar van de Dutch TT blikt hij op Motor.NL in meerdere delen terug op de geschiedenis van Nederlands bekendste sportevenement.
Start van de eerste TT met Arie Wuring (1), de winnaar van de 250cc race op een BSA met een gemiddelde snelheid van 67,3 km/uur.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
