Door een motorupgrade van de Amerikaanse specialist S&S Cycle kan de Royal Enfield 650-tweecilinder (Continental GT of Interceptor) zijn cilinderinhoud verhogen naar 865 cc. Het vermogen stijgt van 47,5 pk naar 74 pk en het koppel van 52,3 Nm naar 80 Nm. Dit zorgt ervoor dat de Royal Enfield als een echte krachtpatser aanvoelt! Om de prestaties verder te verbeteren, heeft STG Motorcycles een complete roadsteruitvoering ontwikkeld.
Ken je de Royal Enfield Interceptor 650? Dit is een aantrekkelijke neo-retro roadster met een prettige rijervaring en een goede prijs-kwaliteitverhouding. De Royal Enfield 650 Continental GT is vergelijkbaar en maakt gebruik van dezelfde staande tweecilinder van 647,95 cc, maar heeft een sportievere uitstraling door de clip-ons.
Met de motorupgrade van S&S Cycle kun je de prestaties van deze motor, die oorspronkelijk ontworpen is voor efficiëntie en gemak, aanzienlijk verbeteren. De cilinderinhoud groeit van 647,95 cc naar 865 cc, wat een toename van ongeveer 218 cc betekent. Het vermogen neemt toe naar 74 pk, wat een extra 26,5 pk oplevert. Dit maakt het mogelijk om op het circuit de 200 km/u te overschrijden. Het is echter belangrijk om te vermelden dat deze cilinder-zuiger kit niet kan worden geïnstalleerd zonder aanvullende onderdelen zoals versterkte drijfstangen, een kleppenwisselkit, racing nokkenassen en een 2-1 uitlaatsysteem voor circuitgebruik.
Voor de cilinder- en zuigerkit kun je rekenen op minimaal 850 dollar, plus 600 dollar voor de drijfstangen en mogelijk 1.500 dollar voor het complete uitlaatsysteem. Deze onderdelen worden regelmatig getest door deelnemers aan de Royal Enfield Cup in de VS.
De Royal Enfield 865 is herzien door STG en S&S Cycle; deze Interceptor is echt snel! STG Motorcycles heeft de Royal Enfield 650 getransformeerd met carbon onderdelen, een onderstel van Yamaha R1/R6, een swingarm van Yamaha R6, en trendy elementen zoals een micro-dashboard van Motogadget. Het resultaat is een combinatie van agressieve en retro stijlen, met een ‘carbon’ zwarte uitstraling en raceonderdelen.
De 2025 KTM 790 Adventure komt voor het komende seizoen met een herzien onderstel, dankzij de adoptie van nieuwe volledig instelbare WP-vering. De 43 mm upside-down voorvork biedt 200 mm veerweg en maakt gebruik van de ‘split function’-technologie, die de compressie- en rebound-instellingen op de twee vorken scheidt. Achteraan vinden we een WP mono-schokdemper met instelbare veerspanning en rebound, ook met 200 mm veerweg.
Geen nieuws wat betreft het blok: de 790 Adventure behoudt de parallel-twin LC8c van 799 cc, al bijgewerkt in 2023. Deze motor levert 95 pk bij 8.000 tpm en 88 Nm bij 6.500 tpm, en voldoet aan de Euro 5+-norm.
De elektronische uitrusting omvat een 6D inertieplatform, dat de tractiecontrole, ABS Cornering, de slipregeling en de rijmodi beheert. Zoals gebruikelijk is het mogelijk om de motor te personaliseren met KTM PowerParts-accessoires. Ook is de ‘Demo’-functie geïnstalleerd, wat betekent dat je de elektronische opties gedurende de eerste 1.500 km kunt uitproberen om daarna te beslissen of je tot aankoop overgaat.
De 2025 KTM 790 Adventure zal vanaf december 2024 beschikbaar zijn bij KTM-dealers in de kleuren Oranje en Wit.
BMW introduceert voor 2025 de vernieuwde F 900 R en F 900 XR, die voldoen aan de Euro-5+-norm. Deze modellen zijn niet alleen lichter, maar bieden ook een uitgebreidere basisuitrusting, wat ze nog aantrekkelijker maakt voor motorrijders.
Prestaties en Koppel
Met een 895 cc parallel-twin motor behouden beide modellen hun vermogen van 105 pk. Het koppel is echter verhoogd naar 93 Nm, wat zorgt voor een verbeterde rijervaring.
De nieuwe instelbare upside-down vork biedt gebruikers meer persoonlijke aanpassingsmogelijkheden. De gewichtsreductie van 3 kg per model, onder andere door lichtere wielen en een nieuwe batterij, verbetert de acceleratie en remprestaties.
Uitgebreide Basisuitrusting
Standaard zijn nu ABS Pro, DTC, MSR en DBC inbegrepen. De F 900 XR is ook voorzien van verbeterde windbescherming en extra comfortopties.
Prijsstelling
De 2025 BMW F 900 R blijft op 10.200 euro, terwijl de 2025 BMW F 900 XR met een lichte verhoging op 14.650 euro komt.
Yamaha Motor heeft samengewerkt aan de originele sci-fi anime serie Tokyo Override, die op 21 november 2024 wereldwijd exclusief op Netflix beschikbaar is.
De anime, geregisseerd door FUKUDA Yusuke en Veerapatra Jinanavin, speelt zich in Tokio 100 jaar in de toekomst af, waar kunstmatige intelligentie en automatisering een integraal onderdeel van het dagelijks leven zijn. In deze sci-fi serie racen zowel bestaande als originele motorfietsen door de straten van de stad.
Yamaha Motor’s Creative Center heeft intensief samengewerkt aan de productie, van het aanleveren van 3D-gegevens en het vastleggen van de geluiden van de iconische YZF-R1 en VMAX, tot het bijdragen aan het verhaal en het ontwerpen van een futuristische racemotor, de Y/AI.
Een van de hoogtepunten van Tokyo Override zijn de racescènes waarin de hoofdpersoon, Amarin, door een toekomstig Tokio rijdt op de Y/AI, een motor die volledig afhankelijk is van de vaardigheden van de bestuurder. De actie op de motor is een belangrijk aspect van de anime. Yamaha was betrokken bij verschillende fases van de productie. De personages rijden op bekende modellen zoals de Yamaha YZF-R1 en VMAX. Naast het aanleveren van 3D-ontwerpen en geluidsopnames, waren Yamaha’s ontwerpers en planners ook actief betrokken bij het ontwikkelingsproces, waarbij ze de racescènes 100 jaar in de toekomst visualiseerden.
Er is ook een levensgroot model van de Y/AI gemaakt dat tijdens de Motor Expo 2024 in Thailand (29 nov – 10 dec) zal worden tentoongesteld.
Satoshi Nakamura van de afdeling Planning Design herinnert zich het proces van wereldopbouw dat zij met het productieteam hebben doorlopen. Ze besteedden veel tijd aan discussies over de toekomst van Tokio, wat resulteerde in een 400 pagina’s tellende ‘bijbel’ die als leidraad diende tijdens de productie.
In de AI-gedreven samenleving van Tokyo Override is het risico op verkeersongelukken aanzienlijk verminderd, maar natuurrampen blijven een uitdaging. Het productieteam richtte zich op de wereld van de racesport als een manier om risico’s te identificeren en oplossingen te vinden voor mogelijke problemen.
Nakamura legt uit dat in de racerij onverwachte situaties altijd kunnen optreden. Het idee om racen te gebruiken als een manier om risico’s te verkennen en naar veiligheid te zoeken, is uniek. De entertainmentwaarde van racen voegt een realistisch element toe aan de anime.
Amarin, de hoofdrolspeelster, rijdt op de Y/AI, een motor die menselijke vaardigheden benut. Het ontwerp van de motorfiets is geïnspireerd op de MotoGP-machine “YZR-M1”, met een balans tussen futuristisch en hedendaags design. Het conceptmodel van de Y/AI zal eind november worden onthuld op de Motor Expo 2024 in Thailand.
Nakamura benadrukt dat het verhaal is gebaseerd op sociale structuren, technologie en waarden die we hebben ontwikkeld volgens de wereldopbouwprincipes. Hij moedigt kijkers aan om zich onder te dompelen in de wereld van de anime en het verhaal te ervaren.
Kawasaki heeft een innovatief motorconcept onthuld op de EICMA in Milaan dat alleen de helm van de rijder en het voorwiel toont. Deze slimme marketingstrategie versterkt de terugkeer van de KLE 500, een tweecilinder Enduro die van 1991 tot 2007 werd geproduceerd. Voor oudere motorrijders zal dit model nostalgische gevoelens oproepen.
De nieuwe KLE, die naar verwachting in 2025 onthuld wordt, zal waarschijnlijk aangedreven worden door een 451cc-tweecilinder, vergelijkbaar met de oude GPZ-twin. Met een vermogen van 45 pk en een gewicht van iets meer dan 170 kilo, is deze A2-Enduro ideaal voor nieuwe rijders.
Het model heeft een 21-inch voorwiel en een USD-voorvork, wat bijdraagt aan een betere rijervaring. Ondanks het ontbreken van gedetailleerde specificaties, belooft de nieuwe KLE veel op het gebied van ontwerp en prestaties.
We zien ze graag komen, motoren die geüpdatet zijn om te voldoen aan nieuwe emissie-eisen. Meestal gaat het om kleine motorische aanpassingen en daarmee basta, maar fabrikanten profiteren ervan en voegen nog wat extra technologie toe, een rijkere standaarduitrusting of zoals in het geval met de 2025 Kawasaki Ninja 1100SX: een nieuwe SE-versie. En die gingen wij rijden.
Uiterlijk kun je de Ninja 1100SX nauwelijks onderscheiden van zijn voorganger, de 1000SX. Hij ziet er namelijk exact hetzelfde uit, op wat andere stickers en kleuren na. Is dat erg? Niet echt. Kawasaki kon de toer-Ninja wel een facelift geven, maar zijn gezicht is al zo strakgetrokken dat het er alien-esque zou kunnen uitzien. En zoals we wel weten bij facelifts van bekende tv-gezichten, moet je weten wanneer je ermee moet stoppen. Alle nieuwigheden op de Ninja 1100SX zijn dus onderhuids. De motor is met andere woorden naar de sportschool gegaan. Of net niet. Nee, hij heeft in zijn luie zetel gelegen de afgelopen tijd. Zijn cilinderinhoud groeit namelijk van 1043 naar 1099 cc. Een dikkere buik dus. Vast te veel sushi gegeten. De Ninja wordt er minder krachtig door en verliest 6 pk (van 142 naar 136 pk), maar wint wel 2 Nm. Het komt erop neer dat Kawasaki het blok meer slag gegeven heeft en dat het nu krachtiger en soepeler is bij lage tot middelhoge toeren. Een luier blok, met andere woorden.
1 van 8
Instelbare Öhlins S46 op de SE.
Beperkte windbescherming, maar wel een goed systeem.
Standaard handvatverwarming op de SE.
Knap staaltje design, want je hebt de looks én het comfort.
Gekend Kawasaki tft-scherm: voldoende groot en zeer duidelijk.
De SE krijgt een Brembo-voorrem met M4.32-klauw.
De usb-C oplaadpoort is nogal in your face. Bijna letterlijk…
Een jammerlijke evolutie? Nee hoor, want het gros van de tijd kom je toch niet hoog in toeren. Om de viercilinder nog extra lui te maken, werden de vijfde en zesde versnelling langer gemaakt, waardoor je nu op hoge (snelweg)snelheden minder toeren maakt en dus zuiniger rijdt. Opnieuw een goede update.
De quickshifter is vernieuwd en kan nu gebruikt worden vanaf 1.500 tpm. Maar daarover later meer. Tot slot nog enkele kleine dingetjes: de remschijf achteraan is groter geworden en de smartphoneconnectiviteit is verbeterd waardoor je de Rideology-app nu kunt bedienen met voice command. Tijdens het rijden kun je dus via je bluetooth-helmset vragen om de snelste route naar een benzinestation te berekenen, wat betekent dat je niet moet stoppen, je handschoen uittrekken en manueel moet zoeken naar dat benzinestation. Handig als het goed werkt, maar we hebben het niet kunnen testen tijdens de introductie.
Een laatste goede toevoeging, zij het niet klein, maar wel GIGANTISCH GROOT, is een standaard USB-C poort. Die massieve unit is niet mooi weggewerkt in of naast het dashboard, maar is nogal bruut op het stuur gezet. De aanwezige Kawasaki-mensen waren er ook niet bepaald trots op, wat even begrijpelijk is als dat het onbegrijpelijk is dat zoiets in het productiestadium geraakt.
Naast de updates voor het standaard SX-model, is er nu dus ook een SE-model. Dat volgt ongeveer dezelfde koers zoals wij die kennen van de Z900 SE. In het geval van de Ninja 1100SX SE krijgt die een instelbare Öhlins S46-monoshock achteraan, een Brembo M4.32-voorrem, stalen remleidingen en handvatverwarming. En wat zijn we maar al te blij met dat laatste als we aan onze rit beginnen. We zitten in Catalonië, Spanje, en het kwik stijgt ’s ochtends niet boven negen graden. Valt best mee, hoor ik je denken, maar er hangt een dichte mist waardoor de gevoelstemperatuur een stuk lager is. Het instelbare windscherm gaat meteen in de hoogste van vier standen waardoor we redelijk uit de wind zitten. Laten we zeggen tot aan de tepelgrens, alles daarboven krijgt nog steeds de volle laag. Beter dan niets dus, maar verwacht geen wonderen van het sportieve scherm. Qua comfort valt er verder weinig te klagen op de Ninja 1100SX. De zitpositie is aangenaam sportief, waardoor je het makkelijk een hele dag kunt uithouden. Ook het zadel is goed gevoerd en spaart je billen. Het is altijd de magie geweest van de Ninja-sporttouring: het uiterlijk van een supersport met het comfort van een toermotor. Hij heeft het nog steeds. Daarbij kun je optioneel harde zijkoffers monteren die niet eens misstaan op de Kawasaki.
Te scherp sturen
Na een uur rijden zien we een rode aanduiding op ons dashboard. Oei, een probleem? De temperatuurmeter geeft twee graden aan. Voorzichtig zijn dus, want het is gevaarlijk glad in de bergen. Het goede nieuws? De zon breekt door, terwijl mist en wolken verdwijnen. Eindelijk! We zijn ondertussen al wat gewend aan de machine, maar nu zien we ook degelijk meer dan drie meter voor ons en kan er iets minder op eieren gereden worden.
De Ninja 1100SX SE voelt zich goed op deze wegen. De motor stuurt vrij direct en op het sportieve af, waardoor je hem soms wat moet temperen om een bocht niet té scherp in te sturen. Ligt dat aan de sportieve Bridgestone S23-banden? Of aan de Öhlins-achtervering? Moeilijk te zeggen, beide topcomponenten doen hun werk uitstekend. Hoe de standaardvering van de SX presteert in vergelijking met de Öhlins van de SE kunnen we niet beoordelen, omdat we niet met de SX gereden hebben. Maar over de S46 hebben we in ieder geval geen klachten. En als dat toch zo is, kun je eenvoudig de veervoorspanning bijdraaien. De kracht van de Brembo-remklauw is bijzonder goed. Die hapt voorzichtig aan, maar bijt dan keihard en zonder drukverlies. Ook als het tempo er gedurende vele kilometers stevig in zit. Wel merken we dat, van al dat gasgeven en remmen, de gasslag wat lang is. Regelmatig moesten we dan ook even herpakken om alles uit de viercilinder te halen.
Rijden als met een V4
Merk je iets van 6 pk minder en 2 Nm meer? Nee, tenzij je continu volgas geeft, maar dat is onmogelijk op openbare wegen. Wel voelen we dat de viercilinder nu nog soepeler reageert op het gas. Het wat bokkige karakter van de voorganger is eruit. De Kawasaki-1099 cc is in ieder geval een geniaal motorblok. Het is geen typische vier-in-lijn die veel toeren nodig heeft om ervandoor te gaan, want hij heeft onderin al zoveel soepel koppel dat je er als een V4 mee rijdt. Trouwens, hoog in toeren heb je helemaal niets te zoeken, want de rode zone bereik je al bij 10.500 tpm, wat voor dit type motorblok erg laag is. Je kunt hem dus niet ‘oneindig’ doortrekken, maar dat hebben we geen enkele keer gemist. Het volle middengebied en de soepele loop van de vier-in-lijn is een geweldige combinatie, al helemaal met de fijn werkende quickshifter. Die is nu actief vanaf 1.500 tpm, wat er in de praktijk op neerkomt dat je altijd kunt quickshiften. Niemand op aarde die normaal met de motor rijdt, doet dat bij minder dan 1.500 tpm. De quickshifter is nog wat soepeler geworden en schakelt nog duidelijker. Jammer is dat je niet kunt terugschakelen als het gas open is. Iets dat je niet zoveel gebruikt, maar wel doet als je een trager voertuig inhaalt. Een luxeprobleem, zoveel is duidelijk, maar we worden dan ook verwend tot en met door de huidige generatie quickshifters.
Van deze test maakten we ook een video. Bekijk deze hieronder.
Speelterrein in zicht
Na het middaguur hebben we nog twee uur om tijdig bij het hotel aan te komen. Het wordt al snel donker na 16.00 uur, en we moeten bij dat hotel onze videopresentatie nog opnemen. De gps-aankomsttijd is dertig minuten te laat, waardoor we die tijd moeten goedmaken op een afstand van honderd kilometer aan bergachtige, bochtige wegen. En dan komt de Ninja 1100SX SE helemaal tot zijn recht. Dit is exact waarvoor deze machine gemaakt is. Snel afstanden overbruggen zonder limieten op te moeten zoeken. Het is zondag in Spanje, dus gelukkig is het niet te druk op de wegen en dus kan de Kawasaki zich eens goed uitleven. En wijzelf natuurlijk ook… Of je nu met 100 km/u (k*ch) door de bergen jaagt, of rustig met 50 km/u door een dorpje rijdt; de Ninja doet het graag. Een versnelling te hoog of te laag? Wat maakt het allemaal uit. Heel de rit in tweede versnelling? Als je dat wil, kan het. Het soepele karakter, het moeiteloze vermogen, het sportieve sturen, het comfort in het zadel… Dit is het speelterrein van de Ninja 1100SX SE. Een rit tegen de klok, hij doet niets liever. Op erg bochtige wegen voel je natuurlijk wel het rijklaargewicht van 234 kg onder je werken bij het overgooien. Maar hij blijft mooi stabiel en weet die kilo’s al rijdend goed te verstoppen. Ondertussen zien we de aankomsttijd krimpen en krimpen. We gaan het nog halen ook! En zo geschiedde. Netjes op tijd weer in het hotel. De Kawasaki heeft waargemaakt wat hij beloofd had.
De Kawasaki Ninja 1000SX was een goede motorfiets en de 1100SX is dat nog steeds. De update die hij krijgt heeft vooral te maken met emissie-eisen, en daar profiteert de motorrijder alleen maar van. Het motorblok mag dan wat pk’s verliezen, het is nu wel nog soepeler en bruikbaarder. De SE-versie is echter de grote nieuwigheid. Met topmateriaal van Öhlins en Brembo moet je alle moeite doen om de motorfiets te bedotten, dus ook op de Ninja 1100SX SE zijn het goede toevoegingen voor rijders die wat meer prestaties willen hebben. Al dat lekkers heb je voor een interessante meerprijs van 1.750 euro. Maar moet je je Ninja 1000SX omruilen voor een 1100? Nee. Daarvoor is het verschil te klein, zelfs ten opzichte van de SE. Wel blijft Kawasaki een sterke vuist maken tegen alle sportieve hoogpoters en wegafgeleiden van adventure bikes. En dat kunnen we alleen maar toejuichen.
Pluspunten 2025 Kawasaki Ninja 1100SX SE
Soepeler motorblok
betere quickshifter
interessant SE-model
Minpunten 2025 Kawasaki Ninja 1100SX SE
Beperkte windbescherming
uiterlijk identiek aan voorganger
usb-C monster
Foto’s: Kawasaki
Technische gegevens 2025 Kawasaki Ninja 1100SX SE
Specificatie
Detail
MOTOR
Type
Vloeistofgekoelde vier-in-lijn
Cilinderinhoud
1099 cc
Boring x slag
77 x 59 mm
Compressieverhouding
11,8:1
Koppeling
Natte multiplaat, A&S-koppeling
Transmissie
Zesbak
Eindoverbrenging
Ketting
PRESTATIES
Maximaal vermogen
136 pk (99,9 kW) @ 9.000 tpm
Maximaal koppel
113 Nm @ 7.600 tpm
ELEKTRONICA
Motor rijmodi
Cruisecontrol
Rijwielgedeelte
Tractiecontrole, quickshifter
RIJWIELGEDEELTE
Frame
Aluminium twin tube
Vering voor
41 mm UPSD
Stelmogelijkheden voor
Volledig instelbaar
Vering achter
Öhlins S46-monoshock
Stelmogelijkheden achter
Veervoorspanning en uitgaande demping
Veerweg v/a
120/141 mm
Rem voor
Dubbele 300mm schijf met Brembo M4.32 vierzuigerklauw
Het leven van de West-Vlaamse Renilde Vanderschelden bestaat hoofdzakelijk uit motorrijden. Alles ervoor en erna is voor haar slechts nodeloos wachten tot ze haar geliefde Harley-Davidson terug tot leven kan wekken.
Renilde vertelt hoe haar Low Rider eerder toevallig bij haar terecht kwam: “Mijn vorige motor was een Fat Bob, waarop ik tien jaar lang tevreden heb rondgesjeesd. Dat is het onvermijdelijke tijdstip waarop je langzamerhand begint te vrezen dat de gangbare slijtagekosten niet meer veraf zijn. Daarenboven vond ik hem met de jaren, mede door zijn tamelijk robuuste voorband, steeds lastiger om in te sturen. Toen ik met een aantal gelijkgestemde zielen doorheen de showroom van Harley West-Flanders aan het kuieren was, begon ik onbewust een aantal machines wat grondiger te inspecteren.”
Meer Renilde
Naam
Renilde Vanderschelden
Bouwjaar
1962
Beroep
Medewerker kwaliteit Daikin
Ik ben van type
Alles moet vooruit
Drank
Blonde Leffe
Eten
Bijna alles
Beste film
Braveheart
Muziek
AC/DC
Boek
Motorreis verslagen
Sport
Hardlopen/motorrijden
Hobby
Plezier maken
Motoren betekenen
Vrijheid en genieten
Droommotor
Crossbone en mijn huidige motor
Meest pijnlijke motormoment
Motor achterlaten i.v.m. pech
Mooiste motorervaring
Reizen met mijn partner
Zonder motor zou ik
Zeer ongelukkig zijn
Gebruikt de motor meest voor
Reizen naar mijn partner in Wildervank
Wat maakt uw motor speciaal
Hij is uniek
Wat kan er beter aan de motor
Bagagerek
Zonden in het verkeer
Passeren op de vluchtstrook bij files op afritten
Lijfspreuk
Het mag vooruit gaan
Persoonlijk voorbeeld
Trots op mezelf en familie
Heb een hekel aan
Twijfelaars en valse mensen
Wat met 5 miljoen
Wereldreis en een paar choppers kopen
IMPULSIEVE BESLISSING
Renilde verklaart:“Diverse machines, zoals onder andere de Sport Glide, wekten weinig affectie bij me op, maar met de tentoongestelde Low Rider ST had ik meteen een stevige match”. “Enkel de zwarte kleur vormde een onoverbrugbare barrière. Voor dat euveltje had Ludwig, de verkoper, gelukkig een interessante oplossing. Hij stelde me vrijblijvend voor om de machine bij Radical Customz te laten overspuiten met een unieke, gepersonaliseerde laklaag. Bordeaux is mijn favoriete kleur. Aangevuld met een tikkeltje brons moest dat ongetwijfeld een fantastische finishing touch opleveren. Op die bewuste dag ging ik enkel voor de gezelligheid langs bij de West-Vlaamse Harley dealer. Er is altijd volk en je kan er steeds terecht voor een aangenaam babbeltje. Maar amper twee uur na aankomst kwam ik onverwacht buiten met een bestelbon op zak voor een nagelnieuwe Low Rider. Tja, voor mij mag het wel een beetje vooruit gaan. Ik heb er gelijk een stel regelbare Kesstech uitlaten bijgekocht. Zo’n Amerikaan mag best wat baard in de keel hebben, want ik ben verschrikkelijk verzot op de karakteristieke Harley sound. De geluidsopbrengst heb ik voor de aanschaf niet kunnen checken en ik heb gewoon blindelings het advies van Ludwig opgevolgd.”
De motor werd besteld in het najaar en afgeleverd in het voorjaar van 2024. “Tijdens één van mijn reguliere bezoekjes aan de Harley dealer vroeg ik Ludwig ongeduldig wanneer de motor klaar zou zijn. Ik schrok me het pleuris toen ik stiekem in de richting van een motor gedirigeerd werd, die in de toonzaal onder een doek verscholen zat. De verrassing was compleet en het liefst had ik er terstond met een dartel vreugdesprongetje opgewipt. Helaas had ik net die dag een rokje aan, waardoor ik de eerste proefzit noodgedwongen moest uitstellen. We hebben wel enkele foto’s genomen voor de facebook pagina, waarop ik als een onvervalste diva naast de motor poseer. Achteraf heb ik nooit meer vriendschapsverzoeken gekregen als in die periode”, schatert Renilde. “De bijgeleverde topcase heb ik er afgezwierd. Die is veel te hoog en de motor oogt er volgens mij wat minder stoer mee. De Amerikaan is een regelrechte bijou (schatje), waarop ik als enige minpunt een praktisch bagagerekje moet ontberen. Om de lak niet te beschadigen gebruik ik siliconenpapier en een kussen met zuignapjes. Daarmee kan ik toch wat extra bagage opsjorren.”
1 van 5
KILOMETERVRETER
Met gepaste trots vertelt Renilde:“Op mijn eerste tripje reed ik ondanks de aanhoudende regen meteen naar de Motorbeurs in Utrecht. Onder dergelijke omstandigheden leer je de gedragingen van de motor vrij snel kennen. In het begin is het altijd een beetje aanpassen. De pedalen staan anders en het schakelen vroeg wat gewenning. Het viel me tevens op dat de Low Rider, ondanks het geringe gewichtsverschil, veel wendbaarder is dan de Fat Bob. Ook het stationeren in de garage verloopt thans veel vlotter. Om de twee weken rijd ik naar mijn vriend die in de buurt van Groningen woont. Hij heeft een Ultra Glide en ik leerde hem kennen via de Harley gemeenschap. Zonder de uitstapjes ter plaatse tikken de bezoekjes telkens dik 870 km bij op de teller. Tussendoor rij ik in België ook nog behoorlijk wat kilometers bij elkaar. In Frankrijk zijn er een paar toffe Harley treffens waar ik regelmatig naartoe ga. Enkele honderden kilometers rijden op een dag is peanuts voor mij en over zadelpijn hoor je me nooit klagen. Met de Fat Bob ben ik zelfs op reis geweest naar Malaga. Op de motor mag je mij overal naartoe sturen. Ik heb het zelfs een tijdje zonder auto gedaan. Voor beperkte afstanden gebruik ik de fiets. De langere trajecten worden steevast en zelfs bij hondenweer, met de motor afgelegd. Regen deert me niet, enkel ijzel of sneeuw kunnen me tegenhouden.”
STOERE MOTORBINKEN
Met een kwinkslag komen de adolescentiejaren ter sprake: “Volgens mijn moeder was ik half meisje, half jongen. In mijn pubertijd had ik speelkaarten met wasknijpers aan de spaken van mijn fiets vastgemaakt. Dat maakte lawaai onder het rijden. Met Barbie heb ik niks. Van zodra de gelegenheid zich voordeed ging ik enkele jaartjes later vaak uit in de Franse grensstreek. Daar voelde ik me thuis tussen de stoere motorbinken, die me leerden hoe ik met een motorfiets moest rijden. We zaten soms met drie op de motor en toen ik onder het dolen eens achterom keek, zag ik mijn vriendin op de grond spartelen. Mijn ex was ook een motorrijder. Niemand mocht zijn machine aanraken. Soms was hij dagenlang weg voor het werk en als de kinderen naar school waren reed ik heimelijk op zijn motor rond. Gelukkig heeft hij het nooit ontdekt en speelde deze angstvallig verborgen zonde geen rol bij de latere breuk. Vervolgens reed ik met een Yamaha RD250 tweetakt, een Virago en een Honda 600cc Hornet. Het waren machines van vrienden of vriendinnen die amper met hun motor reden. Met het tweetaktje heb ik onvergetelijke avonturen beleefd, maar voor mijn eerste ‘eigen’ motor verkoos ik evenwel een dikke Fat bob.”
RECORD VERBREKEN
Met twinkelende oogjes zegt Renilde:“Motorrijden is voor mij meer dan de spreekwoordelijke microbe, het is cruciale therapie! Harley rijders leggen makkelijk sociaal contact, maar als vrouw is het niet onverstandig om overmoedige kastaars op tijd schaakmat te zetten. Tijdens het eerste bezoek aan een treffen dacht ik meteen: dit smaakt naar meer. Achteraf krijg je wel eens het deksel op de neus. Zo kwam ik ooit in de dropshots en Jägermeisters terecht. Daar was ik ’s anderendaags niet zo goed van. Als neutraliserende afsluiter had ik een cola gedronken en ik heb altijd beweerd dat dit de boosdoener was. Van één van mijn dochters kreeg ik ooit een belletje als geluksbrenger. Bijgelovig ben ik niet, maar toen ik onderweg eens vaststelde dat het nog thuis lag, ben ik toch stante pede teruggekeerd. Stil zitten lukt me slecht en om stoom af te laten ga ik elke dag 10 km joggen. Ik heb ergens opgevangen dat de oudste motorrijdster ter wereld 86 jaar was en dat record wil ik supergraag verbreken, al was het maar met een paar dagen. Met het motorgewicht van 320 kg heb ik momenteel weinig last, dus blijf ik nog wel een tijdje motorrijden. Van AC/DC ga ik compleet uit mijn dak, maar verder kan je me best omschrijven als ‘veel te braaf’. Alhoewel…”, knipoogt ze. “Ik moet nu ook niet alles vertellen hé. Het nageslacht kan al lezen hoor!”
Eindelijk weer eens een seizoen zonder blessures voor Jeffrey Herlings, die WK-brons behaalde in de MXGP.
Met drie Nederlandse wereldkampioenen is het crossjaar 2024 fantastisch verlopen. Kay de Wolf heerste het hele jaar in de MX2. Lotte van Drunen bepaalde het beeld bij de WMX. Kash van Hamond greep in Heerde de wereldtitel 65cc.
Kijkend naar de eindstanden van de diverse klassen in het wereldkampioenschap en het Europees kampioenschap kan er maar één conclusie worden getrokken: voor Nederland is het een geweldig jaar geweest. Naast de drie wereldkampioenen was er ook nog een derde plaats bij de MXGP en werden meerdere ereplaatsen behaald in het EK.
De meest in het oog springende prestatie werd geleverd door Kay de Wolf. De MX2-rijder uit Eersel begon het seizoen met winst in de eerste GP, verreden in Argentinië. Daardoor mocht hij in de tweede GP met de rode leidersplaat van start gaan. Ook die won de Brabander en de derde GP eveneens. Daarna stond hij drie GP’s niet op het podium, maar behield wel de rode plaat. Vervolgens kwamen er twee tweede plaatsen en twee GP’s zonder podium. Van de volgende vier GP’s won De Wolf er drie. Na bij een GP niet bij de beste drie te zijn geëindigd volgden drie twee plaatsen, afgewisseld met een zege. In de laatste GP, verreden op de dag dat hij 20 werd, behaalde hij de mooiste podiumplaats van het jaar: hij stond als wereldkampioen bovenaan bij de huldiging van de beste drie van het seizoen. Met zeven GP-overwinningen en zes eerste plaatsen in de kwalificaties was hij de beste van het veld.
In zijn tweede jaar in de MX2 behaalde Rick Elzinga mooie resultaten. Hij scoorde negen keer in de kwalificatieraces en bleef slechts één manche puntloos. In de WK-eindstand werd hij zevende. Debutant Jens Walvoort behaalde op zaterdag éénmaal punten. Uitgerekend in Arnhem boekte hij zijn slechtste resultaat met slechts eenmaal een achttiende plaats. In alle andere GP’s behaalde hij in elke manche punten en werd twee keer tweede in een GP. Hij werd vijftiende in de eindstand. Drie plaatsen onder hem eindigde Kay Karssemakers, die door blessures drie GP’s moest laten schieten.
Van de eerste tot en met de laatste GP ging Kay de Wolf in de MX2 aan de leiding in de WK-stand.
Nieuw avontuur
In de MXGP is Jeffrey Herlings al jarenlang het Nederlandse uithangbord (als hij niet geblesseerd is). Ook dit jaar was hij weer de beste Nederlander in de topklasse van het WK motorcross. Lang leek het erop dat hij een rol zou kunnen spelen in de strijd om de wereldtitel, maar dat gevecht werd uiteindelijk gevoerd door Jorge Prado en Tim Gajser. Meer dan de derde plaats zat er voor hem niet in. Voor Herlings was het zeker een geslaagd seizoen, want vooraf had hij laten weten graag een heel jaar zonder blessures door te komen. Dat is gelukt, maar na het seizoen liep hij een ernstige knieblessure op (gescheurde knieband). Daarvoor staat een genezingstijd van een half jaar. Dan zou de seizoensstart 2025 wel eens te vroeg kunnen komen. In elk van de kwalificatieraces scoorde Herlings punten, slechts één keer had hij in de manches een nulscore. Herlings kwam in dertien manches als eerste over de finish en won vier GP’s.
Op z’n 33e kan Glenn Coldenhoff nog steeds met de besten meekomen. Hij begon aan een nieuw avontuur doordat zijn team, waar Yamaha afscheid van had genomen, overstapte naar Fantic. Het kostte Coldenhoff wel enige moeite om aan zijn nieuwe motor te wennen. Coldenhoff kwam in nagenoeg alle manches bij de eerste tien over de finish en werd zesde in het WK.
Eén plaats lager eindigde Calvin Vlaanderen, die tot zijn in Arnhem opgelopen knieblessure de vierde plaats in de stand innam. In de beide Indonesische GP’s werd hij derde. Doordat hij na Arnhem de resterende vier GP’s moest laten schieten zakte hij naar de zevende plaats.
Het eind van de carrière van Brian Bogers leek in zicht toen zijn team kort voor aanvang van de GP’s stopte. Louis Vosters gaf hem vanaf de derde GP onderdak. In de eerste Indonesische GP maakte hij een zware val, waardoor hij geen punten behaalde en een week later niet kon rijden. Ondanks vier GP’s zonder punten werd hij elfde in de eindstand.
De Wolf, Herlings en Coldenhoff vormden het Nederlandse team in de MXoN, het wereldkampioenschap voor landenteams. In het Britse Matterley Basin werd een fraaie derde plaats behaald. Daarmee was Nederland het hoogst geklasseerde Europese land.
1 van 2
Eindelijk weer eens een seizoen zonder blessures voor Jeffrey Herlings, die WK-brons behaalde in de MXGP.
In Heerde werd Kash van Hamond wereldkampioen 65cc.
Sterke vrouwen
Lotte van Drunen maakte aan het eind van het seizoen 2023 haar debuut in de WMX. Ze werd zesde in de Turkse GP. Voor haar eerste volledige jaar in het WK waren de verwachtingen hooggespannen. Lotte stelde niet teleur. Ze begon met twee tweede plaatsen in Spanje, gevolgd door twee overwinningen in de Sardijnse GP en won de tweede Spaanse GP. Na een dubbelzege in Arnhem hoefde ze in de slot-GP niet meer optimaal te presteren om de titel te behalen. Ze deed in Turkije wat ze moest doen en werd na Nancy van de Ven de tweede Nederlandse wereldkampioen in de WMX. Eind november brak Lotte bij een training in Florida haar rechterenkel op drie plaatsen. De voorbereiding op het seizoen 2025 zal daarom niet optimaal zijn. Met Lynn Valk als vierde en Danee Gelissen als achtste deden de Nederlandse vrouwen het bijzonder goed.
In het WK zijspancross eindigden drie Nederlandse duo’s bij de beste tien. Koen Hermans en Ben van den Bogaart wonnen één GP, werden twee keer tweede en twee keer derde en eindigden als vierde in het klassement. Tim en Sem Leverink werden zevende, Stephan Wijers en Han van Hal werden tiende.
De titels in de 65cc en 85cc worden beslist in slechts één wedstrijd. Het WK werd dit jaar in Heerde betwist. Kash van Hamond finishte als tweede en eerste en dat betekende de wereldtitel voor hem. In het in het Tsjechische Loket verreden EK werd hij vierde. Dex van den Broek werd in Heerde na een tiende en een tweede plaats derde in de 85cc.
De 125cc kent een WK in één wedstrijd en een EK is een serie van elf races. Bij het WK in Heerde eindigde Gyan Doensen als vierde en werd Dani Heitink zevende. In het EK streed Doensen tot aan de laatste manche mee om de titel, die uiteindelijk naar de Hongaar Noel Zanocz ging. Doensen eindigde op zeven punten als tweede. Hoogtepunt voor hem was zijn dubbelzege in Arnhem. Heitink, die twee manches won, werd zesde.
In het EMX250 speelden Cas Valk en Ivano van Erp een belangrijke rol. Valk telde lang mee voor de titel en werd derde. Hij boekte in Portugal een dubbelzege en won later nog drie manches. Hij werd beloond met brons. Van Erp kwam drie keer tweede over de finish en werd vierde. De EMXOpen werd in één wedstrijd beslist. In Lommel eindigde Sven van der Mierden als zesde en Freek van der Vlist als negende.
Lotte van Drunen, nog slechts zestien jaar en toch al de beste in de WMX.
Harley-Davidson is van plan een overeenkomst met Dorna aan te gaan voor een terugkeer in de hoogste klasse, niet met een MotoGP-prototype, maar met zijn Bagger. Het is belangrijk om te benadrukken dat HD een lange geschiedenis in de motorsport heeft: tussen 1937 en 1969 was het samen met Indian een prominent deelnemer aan de 200 mijl van Daytona, met de laatste overwinning in dat jaar door de legendarische Cal Rayborn op de net zo legendarische XR TT 750.
In totaal heeft H-D de Amerikaanse klassieker zestien keer gewonnen. Renzo Pasolini reed ook met een XR TT 750, terwijl Walter Villa van 1974 tot 1976 vier wereldtitels won met de Aermacchi-Harley Davidson, waaronder één in de 350cc-categorie.
De serie ‘Mission King of the Baggers’ markeert Harley’s terugkeer naar het wegracen. Het debuut in MotoAmerica vond plaats in 2021, met Kyle Wyman als winnaar van het kampioenschap. Kyle, 34 jaar oud, begon zijn carrière met flat track op een HD XR750 en had dit jaar James Rispoli aan zijn zijde, de kampioen van de American Flat Track Production Twins 2020.
Dit duo presenteerde in Barcelona de Bisonte van Harley, die binnen enkele jaren – de exacte datum is nog niet vastgesteld – als nevenwedstrijd in de MotoGP zou kunnen debuteren. Dit zou echter niet de eerste keer zijn, aangezien de KotB al dit jaar in de koningsklasse heeft gereden in Austin, Texas.
In Amerika racen twee motoren: de Harley-Davidson Road Glide en de Indian Challenger, die dit jaar het kampioenschap heeft gewonnen.
Deze motoren zijn krachtpatsers met meer dan twee liter cilinderinhoud (de Indian heeft luchtkoeling en is ‘slechts’ 1800 cc), meer dan 200 pk en draaien net iets boven de 7.000 toeren, waardoor ze 281 kg aan gewicht met bijna 300 km/u kunnen voortbewegen. Het frame moet standaard zijn, maar de swingarm niet; deze is een waar kunstwerk met een prijs van 70.000 dollar. Ook de versnellingsbak is standaard, met zes versnellingen, maar de zesde versnelling wordt in de race niet gebruikt. Nog een paar bijzonderheden: de versnellingsbak is voorzien van een blipper voor opschakelen, maar heeft geen automatisering voor afschakelen. Voor zijn er dubbele Brembo-schijven en achter een enkele schijf van 320 mm, waarbij de rem, door het gewicht op het achterwiel, veelvuldig wordt gebruikt met duim en hendel.
Een opvallend verschil tussen de baggers van het Harley-Davidson Factory Racing Team en de modellen die je in de winkel kunt kopen, is de hoogte van het zadel. Wyman, die 1.80 m lang is, komt net in het zadel: ‘De hoogte is ongeveer 930 mm en vanwege de brede constructie kunnen kleinere rijders wat moeite hebben…’
Het lijkt de juiste tijd voor de lancering van de nieuwe GS, die is uitgerust met de traditionele lucht- en oliegekoelde boxer en het opvallende 21-inch voorwiel.
De GS-familie zou kunnen worden aangevuld met een nieuw model, de R 12 GS. Dit is een Duitse adventure motorfiets die, volgens de eerste berichten bevestigd door BMW’s CEO Markus Flasch, in de eerste maanden van 2025 zou kunnen worden geïntroduceerd. Laten we dit stap voor stap bekijken.
In een interview met Das Motorrad in maart 2024 bevestigde Markus Flasch wat al enkele jaren werd vermoed: er waren eerder al aanwijzingen voor een adventure motorfiets met een luchtgekoelde boxer en een 21-inch voorwiel. Waar het in 2021 nog om speculaties ging zonder concrete aanwijzingen, kunnen we nu dankzij Flasch’s uitspraken concluderen dat het model bijna klaar is.
Hoe het eruit zal zien
De nieuwe R 12 GS zal zijn uitgerust met de lucht- en oliegekoelde R 12 Nine T-boxer van 1170 cc, die 109 pk en 115 Nm koppel levert. Dit duidt op een sterke focus op offroad rijden. Het prototype heeft ook een upside-down vork met een ruime veerweg en een ‘aangepaste’ mono-swingarm aan de achterkant. Hoewel het ontwerp veel lijkt op dat van de R nineT Urban G/S, is deze nieuwe versie meer gericht op offroad prestaties. Aangezien de vorige R nineT met volle tank 223 kg woog, wordt verwacht dat de R 12 GS iets lichter zal zijn, omdat elk kilogram minder invloed heeft op offroad prestaties.
Wanneer komt-ie?
Het blijft nog onduidelijk. EICMA leek een platform voor de onthulling kunnen zijn, maar op dit moment lijkt de tijdlijn te worden opgerekt. De verwachting is dat 2025 moeilijk wordt; we houden je uiteraard op de hoogte.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
