Marc Márquez op de fabrieks-Ducati: roder kan niet!
Nog nooit veranderden zoveel MotoGP-coureurs (negen) en ook technici van merk en/of team. Daarbij komen ook nog eens drie Moto2-coureurs bij, die debuteren in de koningsklasse. Vol spanning werd dan ook uitgekeken naar de eerste test voor het seizoen 2025.
Op het circuit van Barcelona waren natuurlijk in de eerste plaats alle ogen gericht op de kersverse wereldkampioen Jorge Martin (die zijn Ducati heeft ingeruild voor een Aprilia) en Marc Márquez als volwaardig Ducati-fabriekscoureur. Bij zo’n eerste test gaat het niet zozeer om de tijden, maar om de eerste indrukken. Die bleken bij Jorge Martin (uiteindelijk de elfde tijd) en ook zijn nieuwe teamgenoot Marco Bezzecchi (dertiende) positief te zijn. Hoewel ze geen (mondeling) commentaar mochten geven vanwege nog lopende contracten, gaven opgestoken duimpjes en een lach dat aan. ‘The Martinator’ presteerde het zelfs om al in de derde ronde op zijn nieuwe wapen in de beruchte bocht vijf van het Catalaanse circuit met zijn schouder over de kerbstones te vegen. Zo plat! Later ging het nog platter oftewel het eerste schuivertje met de Aprilia was een feit. Het is nog niet bekend met welk startnummer de wereldkampioen in 2025 gaat rijden. Blijft het #89 of wordt het toch #1? In ieder geval reden Pecco Bagnaia (63) en Pedro Acosta (37) weer met hun ‘oude’ nummer.
Als nieuwe Ducati-fabriekscoureur reed Marc Márquez uitgerust in het knalrood op een knalrode machine zonder stickers. Het was een lust voor het oog. Maar er waren ook mensen die er oogpijn van kregen. In dit geval was er eveneens sprake van verschillende, concurrerende sponsorcontracten. In de eerste plaats tussen Monster (het team) en Red Bull (de coureur). De Ducati-troeven waren snel aan hun prototype van de Desmosedici GP25 gewend. Aan het einde van de test bedroeg het verschil tussen Bagnaia (als derde) en Márquez (als vierde) slechts 0,056 seconde. De jongere broer van laatstgenoemde, Alex, reed met een GP24-machine met 1.38,803 de snelste tijd. Hij werd gevolgd door Fabio Quartararo op de nieuwste Yamaha M1. En dat geeft hoop voor de toekomst. Terwijl Raul Fernandez als vijfde de snelste Aprilia-coureur was, gold dat in het geval van Honda voor Johann Zarco (tiende). Maverick Viñales leek als twaalfde weinig moeite te hebben met zijn overstap van Aprilia naar KTM. Fermin Aldeguer (Ducati GP24) was als twintigste de snelste rookie.
Van 5 t/m 7 februari 2025 wordt het testen voortgezet op het circuit van Sepang (Maleisië).
Foto’s: ANP
1 van 2
Jorge Martin op de fabrieks-Aprilia; platter kan niet! (Of je valt ….)
Marc Márquez op de fabrieks-Ducati: roder kan niet!
Na één jaar komt er al een einde aan de samenwerking tussen Pate Yamaha Ten Kate Racing en Glenn van Straalen in de World Supersport. De Nederlandse combinatie werd vorige winter nog met hoge verwachtingen aangekondigd. Van Straalen eindigde met één overwinning en twee podiumplaatsen op een achtste plaats in de eindstand. Motor.NL vroeg de betrokkenen naar hun verhaal achter de breuk.
Pata Yamaha Ten Kate Racing teammanager Kervin Bos: ‘Het is jammer dat de samenwerking met Glenn niet verder gaat. Glenn heeft als rijder gedurende het seizoen zeker progressie geboekt, maar in de sport gaat het ook om andere belangen en verplichtingen. We hadden een optie aan onze kant in het contract om de samenwerking onder bepaalde financiële voorwaarden te kunnen verlengen in 2025. Een week voor de einddatum van de optie (begin september), hebben we medegedeeld dat we geen gebruik wilden maken van de optie in ons contract en deze dus lieten verlopen. In samenspraak met en op voordracht van Yamaha (Japan) is er uiteindelijk gekozen voor Yuki Okamoto. Hij is momenteel de snelste Yamaha-rijder in Japan met diverse kampioenschappen in de Supersport- en Superbike-klasse op zijn naam. Met Stefano Manzi hopen we na twee vice-wereldtitels nu voor de allerhoogste plek in het WK te gaan. De nieuwe Yamaha R9 moet ons gaan helpen in die strijd. Ik verwacht dat we met de Yamaha R9 vanaf het begin gelijk competitief zijn en dat we gedurende het seizoen alleen maar sterker gaan worden.’
Glenn van Straalen reageerde als volgt: ‘Het was mijn beste seizoen met onder andere een WK-overwinning in Assen, maar het heeft een zure nasmaak gekregen. Na een lastig begin was ik in het tweede deel van het seizoen constant, anders was er wellicht meer mogelijk geweest dan de achtste plaats in de eindstand. Ik heb er lang – achteraf te lang – op vertrouwd dat we samen verder zouden gaan in 2025, aangezien het team ook lang die signalen gaf. Vooraf was het plan ook om er een tweejarige samenwerking van te maken, zodat we in het tweede jaar echt konden scoren. Het was daardoor een domper en het werd erg lastig om in zo’n late fase van het seizoen een goed, nieuw zitje te vinden. Dat is uiteindelijk wel gelukt bij een Italiaans Ducati-team in de World Supersport, wat binnenkort officieel bekend wordt.’
Van Straalens manager Laurens Klein Koerkamp voegde daaraan toe: ‘Na de trotse aankondiging van een jaar geleden van ”weer een Nederlander in het Ten Kate-team” is het teleurstellend dat de optie niet door het team is genomen. En dan met name omdat door hen is aangegeven dat ze tevreden waren met de resultaten en geboekte progressie, en dat ze daarom op zich met Glenn door wilden, maar niet tegen de financiële voorwaarden waarvoor is getekend indien de optie zou worden genomen. Het is uiteraard aan hen om de optie wel of niet te nemen, maar dat is het feitelijke verhaal en die is naar mijn mening teleurstellend. Daar komt bij dat vanaf het begin het idee van beide kanten was om de samenwerking langer dan één jaar te laten duren. Dat maakt het wel wrang. Maar Glenn z’n carrière gaat verder en hij heeft een goede plek voor komend jaar bij een ander team.’
Glenn van Straalen (rechts) en Kervin Bos (links) op het podium na de World Supersport-overwinning in Assen.
Kort door de bocht
Slechts twaalf combinaties stonden aan de start tijdens de laatste ronde van de WK Zijspannen in Estoril. Bennie Streuer reed niet met zijn gebruikelijke bakkenist Kevin Kölsch, maar met de Nederlander Ferry Segers. Het team uit Grolloo kwalificeerde zich als zevende, maar kon zich niet bemoeien met de podiumplaatsen: vijfde en zesde. Team Streuer eindigde zo op een zesde plaats in het wereldkampioenschap. Tijdens een bloedstollende titelstrijd wonnen Payne en Rousseau beide races en werden zo wereldkampioen.
Luisteraars van De Motor Podcast weten dat hosts Peter en Dennis al een tijd fantaseren over een bike shed in Nederland. In Londen en Los Angeles is het tenslotte al jaren een succes, dus waarom in ons eigen kikkerlandje niet. Het moet een plek worden waar bikers en motorliefhebbers elkaar kunnen ontmoeten onder het genot van een hapje en drankje. Natuurlijk moet er dan een gezellige bar in en natuurlijk een studio om De Motor Podcast op te nemen.
Begin oktober was het zover, de pop-up variant van hun jongensdroom werd even werkelijkheid bij Motor.NL die daarvoor de ruimte beschikbaar stelde. Na een mooie rit rondom Hilversum genoten de ongeveer 50 luisteraars van onbeperkt vette hap uit de frietkraam én een opname met Thalia Nijholt.
Zij leerde motorrijden in Afrika en maakte daar bizarre dingen mee. Terwijl ze nog helemaal geen rijbewijs had, leerde ze motorrijden op de off-roadwegen in Afrika. Als je daar kunt rijden, ben je zeker in staat daarna je kunsten voor het Nederlandse CBR te laten zien.
Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering.
Tijdelijke flitspalen hebben in de eerste acht maanden van het jaar 527.502 te hard rijdende bestuurders op de bon geslingerd. Dit aantal ligt al 11,7 procent hoger dan in heel 2023, blijkt uit onderzoek van Independer op basis van data van het CJIB. Vooral in de Randstad worden wegpiraten steeds vaker betrapt.
De mobiele flitspaal op de A16 in Rotterdam is de koploper met meer dan 100.000 boetes. Auto-expert Menno Dijcks legt uit dat flexibele flitsers strategisch zijn geplaatst en regelmatig van locatie wisselen, wat ze effectiever maakt dan vaste flitspalen. In Zuid-Holland is een sterke toename van het aantal boetes te zien – een stijging van 115,3 procent ten opzichte van vorig jaar.
De straffen voor te hard rijden zijn niet te onderschatten. Bij een snelheidsovertreding van 30 kilometer of meer bouw je een strafrechtelijk verleden op, wat gevolgen heeft voor je autoverzekering. Het is dus verstandig om je aan de snelheid te houden.
Na dik 20.000 verkochte units achtte Honda de tijd rijp voor een fikse upgrade van de NT1100. Naast de gewone NT komt er ook een versie met elektronisch geregelde vering. Meer info hebben wij niet nodig om met een trolley vol nieuwsgierigheid af te reizen naar Malaga voor een eerste test.
Even leek het erop dat de presentatie van de nieuwe 2025 Honda NT1100 bijna letterlijk in het water zou vallen. Malaga werd immers na Valencia geplaagd door waanzinnig veel regen, met veel waterellende tot gevolg. Gelukkig viel de schade in Malaga mee en bleven ons hotel en de geplande route van dik 185 km grotendeels gespaard. Onze testmotoren staan de ochtend van de test mooi op een rijtje voor het hotel te schitteren in een heerlijke najaarszon. De humeurige weergoden kunnen terug lachen, zoveel is duidelijk. En wij ook. Want de nieuwe NT maakt een eerste positieve indruk. Het nieuwe, scherpere design en de mooie kleuren geven de NT een sjiekere en meer stijlvolle uitstraling. De nieuwe dubbele LED-koplamp heeft geïntegreerde knipperlichten en oogt een stuk dynamischer dan het vorige exemplaar. De standaard gemonteerde zijkoffers in koetswerkkleur en het ruime en comfortabel uitziende zadel maken de ambities van de nieuwe NT duidelijk: lekker kilometers malen, desgewenst met duo en optionele topkoffer. De zijkoffers werden 25 mm breder en bieden nu elk plaats aan een integraalhelm en zijn handig in gebruik. Regenpak, notitieboekje en een lichter helmvizier vinden vlot hun plaats en we zijn er helemaal klaar voor.
1 van 6
Honda voorziet tal van accessoires om de toch al rijke uitrusting van de NT nog verder uit te breiden.
Honda en knopjes …
Het 6,5 inch touchscreen dashboard voorziet veel informatie. Op het LDC-scherm zie je steeds de wettelijke verplicht weergave van de snelheid.
In de nieuwe koffers past nu wel een integraalhelm.
Dankzij het handige verstelsysteem van de ruit en de nieuwe deflectoren is de windbescherming uitmuntend.
Minder bruusk
Het 6,5 inch grote TFT-touchscreen dashboard is zowel met Apple CarPlay als Android Auto te gebruiken. Het koppelen van je smartphone is niet draadloos maar via een kabeltje en de daarvoor naast het dashboard voorziene USB-aansluiting. Voor je telefoon (of andere kleine zaken) is geen opbergvakje voorzien. Je moet dus een telefoonhouder monteren wil je optimaal genieten van de uitgebreide mogelijkheden van het dashboard. Aan de bediening van het dashboard veranderde (helaas) niet veel. Voor de hier geteste versie van de NT met elektronisch geregelde vering heb je op beide stuurhelften samen niet minder dan 21 knoppen. Dat vraagt om gewenning en voorafgaand aan onze testrit een behoorlijk woordje uitleg. Wanneer je begrijpt wat het concept achter deze omslachtige interface is, valt er mee te leven. Maar toch blijft de vraag waarom Honda niet even heeft rondgekeken om vast te stellen dat het ook veel eenvoudiger kan. Temeer daar het dashboard zelf ook een touchscreen is waarop je op een andere manier bijna hetzelfde kan doen als met al die knoppen.
Enfin, genoeg gezaagd, tijd om te rijden. Met de standaard handvatverwarming in stand 1 en de tractiecontrole in de stand Urban (je kan verder kiezen tussen Rain, Tour en twee zelf in te stellen modi) zetten we de dikke 270° paralleltwin met DCT in drive. De zitpositie is comfortabel en het stuur ligt precies zoals het hoort in de hand. Je voelt je dus ook op deze Honda meteen thuis. Dat typische Honda-gevoel wordt in het Japans trouwens omschreven als O-Me-Te-Na-Shi wat zoveel betekent als ‘welkom’. En zo voelt het in het nieuwe zadel van de NT ook meteen aan. Het blok is identiek aan dat van de nieuwste versie van de Africa Twin. De 1084cc-achtklepper levert 102 pk bij 7.500 toeren en een koppel van 112 Nm bij slechts 5.500 toeren. Dat is 7 Nm meer bij 750 toeren minder. Maar belangrijker dan de topwaardes is dat er in lage en middelhoge toeren meer koppel beschikbaar is. Vanaf de eerste kilometers voelt het blok opmerkelijk soepel aan. Het heeft niet de romigheid van een viercilinder, maar de motorloop en gasreactie zijn merkbaar fijner afgestemd dan bij het uitgaande model. Ook de werking van de DCT is duidelijk verbeterd. Vooral vertrekken vanuit stilstand en de eerste reactie bij het gas openen verlopen nu minder bruusk. Honda blijft ook na veertien jaar investeren in DCT. Voor deze nieuwe NT1100 werd zelfs een volledig nieuwe sturing ontwikkeld. Door de drukken in de twee koppelingskamers nauwkeuriger te sturen reageert het systeem zachter wanneer je het gas opent. Bovendien zorgt de combinatie van de nieuwe zes-assige IMU met de DCT dat het schakelgedrag wordt aangepast aan de op dat ogenblik geldende fysieke toestand van de machine (hellingshoek, versnellen, vertragen…). Hierdoor is het DCT beter dan bij de uitgaande versie. Daar werkte het systeem soms een beetje eigenzinnig en verrassend.
Zoals gebruikelijk bij DCT kan je kiezen tussen volledig automatisch schakelen (AT) of semi-automatisch (MT) waarbij je met de knoppen op de linker stuurhelft kiest wanneer er geschakeld wordt. Binnen de AT-modus heb je vervolgens nog de keuze tussen D-modus (rustig rijden met laag verbruik) of een S-modus die op zich weer in drie standen instelbaar is. Op de droomwegen van het Spaanse binnenland was het een genot om de NT1100 in de S-modus in stand 2 te rijden. Dat is de op een na meest sportieve stand. Door te spelen met de schakelknoppen op de linker stuurhelft ontpopt de NT zich tot een sportieve toermachine, waarbij de dikke tweecilinder zich echt van z’n allerbeste kant laat zien. Van het hoge Golden Retriever-gehalte dat de vorige NT1100 kenmerkte blijft dan niet veel meer over. Good job!
Het grootste nieuws
Met een gewicht van 261 kg (inclusief koffers en een 90% gevulde tank) is deze nieuwe telg in de NT-familie geen lichte jongen. Maar de herwerkte krachtbron heeft daar totaal geen problemen mee. Vooral onderin is er meer vermogen voorhanden. In theorie lijkt 102 pk wat mager, maar in de praktijk heb je echt niet het gevoel dat er vermogen ontbreekt. Volledig bepakt en met duozit zal je vooral beroep moeten doen op het sterke middengebied en de zestraps DCT. Onder die omstandigheden gebruik je best de rijmodus Touring. Die is door Honda specifiek geprogrammeerd voor betere prestaties bij zware belading. Waarom Honda in het nieuwe elektronicapakket een drievoudig instelbare wheeliecontrole heeft voorzien is een raadsel. Zeker bij de versie met DCT is de kans dat je ongewild een wheelie maakt kleiner dan een goed wifi-signaal in de kelder van je oma. Allicht was het een (goedkoop) eitje om deze wheeliecontrole bijkomend te programmeren. Want met die nieuwe IMU met zes assen beschikt het systeem over alle data die nodig zijn voor dit soort rijhulpsystemen. Naast de eerder genoemde rijmodi en setting van de DCT beschik je verder over drie verschillende instelniveaus van Honda’s Selectable Torque Control (HSTC) waarbij niveau 3 zorgt voor de hoogste mate van interventie. Desgewenst is het HSTC ook uit te schakelen.
Wat het rijwielgedeelte betreft is het grote nieuws natuurlijk de intrede van elektronisch gestuurde Showa-vering. Daarmee zet de NT opnieuw een hele stap vooruit. De 43 mm UPSD vork en de achterdemper worden beiden elektronisch aangestuurd door Showa’s bekende EERA (Electronically Equipped Ride Adjustment) waarmee ook de nieuwste versie van de Africa Twin is uitgerust. Vooraan regelt het systeem de in- en uitgaande demping terwijl achteraan op verzoek (of automatisch) ook de veervoorspanning in 24 stappen wordt bijgestuurd. En ook hier komen de metingen van de nieuwe IMU goed van pas. Samen met de motorgegevens en de gemeten veerbeweging van de vork optimaliseert het systeem de settings. Dat alles duurt slechts 15 duizendsten van een seconde. Je hebt daarbij de keuze uit de standen Urban, Tour, Rain en een zelf in te stellen modus. Wij reden tijdens deze eerste test vooral in de Urban-modus. Die simuleert het meest een standaardsetting van de vering maar stuurt bij indien de rijomstandigheden erom vragen. En dat werkt meer dan behoorlijk. Hoewel de vorige NT redelijk was afgeveerd voelt deze nieuwe vering toch een stuk efficiënter. De stabiliteit bij hoge snelheden is perfect. Maar ook het insturen en het vasthouden van de gekozen lijn gingen erop vooruit. Bovendien is het duiken van de voorkant bij hard remmen een stuk minder. Ga je met passagier en bagage op pad, dan kies je best voor de Tour-stand die de demping verhoogt en zo zorgt voor voldoende stabiliteit bij hoge snelheden en volle belading en minder gekletter van botsende helmen bij hard remmen. De op onze testmotoren gemonteerde Metzeler Roadtec-banden presteerden foutloos en zorgen mee voor een stabiel en vlot stuurgedrag. Op niveau van de remmen is het grote nieuws natuurlijk de intrede van een bochtengevoelig ABS en Rear Lift Control die voorkomt dat bij hard remmen de achterband het contact met het wegdek zou verliezen.
Honda voorspelt een verbruik van 1 op 20 waardoor je met een volle tank van 20 liter dus zo’n 400 km ver zou moeten geraken. Wij reden een gemiddeld verbruik van 5,8 liter, maar minder is zeker mogelijk. Met zo’n actieradius is comfort natuurlijk belangrijk. En daar scoort de nieuwe NT1100 ook beter dan het uitgaande model. De nieuwe vorm van de kuip zorgt samen met de nieuwe winddeflectoren voor een nog betere windbescherming. Maar de grootste stap voorwaarts is zonder meer de verstelbare ruit. En dan met name de bediening ervan. Want die was bij het uitgaande model ronduit onhandig. Nu kan je de ruit met één hand vlot over een afstand van 167 mm in vijf verschillende posities verplaatsen en vind je afhankelijk van je lengte en de snelheid steeds een gepaste hoogte. In de laagste stand zorgt de luchtstroom voor voldoende snelheidsbeleving. In de hoogste stand kantelt de ruit lichtjes verticaal en zit je echt volledig uit de wind. Ook het voorspatbord werd onderaan 150 mm langer waardoor er minder water en vuil wordt opgeworpen.
Conclusie test 2025 Honda NT1100 DCT Electronic Suspension
Honda heeft voor de update van de NT1100 goed geluisterd naar haar klanten. Maar ze hebben misschien niet alles gehoord. De bediening van het dashboard blijft immers een moeilijk gegeven. Ook een opbergvakje vooraan in de kuip was mooi geweest. Maar verder is de nieuwe NT wel echt beter. Meer comfort en windbescherming, betere vering, bochtenafhankelijk ABS, een soepeler werkende DCT en een verbeterde motorkarakteristiek maken van de nieuwe NT1100 een zeer breed inzetbare en aangename machine. Bovendien zorgen tal van detailaanpassingen, zowel esthetisch als praktisch voor meerwaarde. We mogen dus spreken van een geslaagde update. De hier geteste versie met elektronisch gestuurde vering en DCT kost €19.999. Kies je voor de versie met gewone versnellingsbak en normale vering dan stopt de teller al op €17.499.
Vandaag heeft Honda Nederland Motorcycle Division een transformatie van haar dealernetwerk aangekondigd. Deze verandering zal de locaties van onze dealers optimaliseren en is bedoeld om de algehele klantervaring te verbeteren en de winstgevendheid van het dealernetwerk van Honda te waarborgen.
Jan Stevens, Hoofd Motorfietsdivisie Honda Benelux:
“Ons dealernetwerk is een vitaal onderdeel van ons bedrijf en deze transformatie is een strategische zet om het succes en de duurzaamheid ervan op lange termijn te garanderen. We zijn ervan overtuigd dat het optimaliseren van onze dealerlocaties niet alleen de winstgevendheid van onze dealers zal verhogen, maar ook de klantervaring aanzienlijk zal verbeteren.”
De bekroonde Tiger Sport 660 is voor 2025 uitgerust met meerdere nieuwe technologieën die gericht zijn op de rijder, waarmee het model zich onderscheidt in een concurrerende markt. Met zijn krachtige driecilindermotor en soepel rijgedrag is deze motor ideaal voor rijders die zowel in de stad als op avontuurlijke ritten willen genieten.
Triumph Motorcycles heeft geavanceerde functies toegevoegd die normaal alleen bij motoren met een grotere cilinderinhoud te vinden zijn, zoals een nieuwe Sport-rijmodus, smartphone-connectiviteit met navigatie, cruisecontrol en de Triumph Shift Assist quickshifter. De standaard aanwezige Optimised Cornering ABS en tractiecontrole zorgen voor nog meer veelzijdigheid in prestaties.
De unieke 660cc driecilindermotor biedt een uitstekende combinatie van prestaties bij lage, middelhoge en hoge toeren, waarbij meer dan 90% van het piekkoppel over het hele toerenbereik beschikbaar is.
De Showa-ophangingssystemen zijn eenvoudig aan te passen voor solo- of duo-rijden. Nissin-remmen en Michelin-banden zorgen voor betrouwbare controle en wendbaarheid. Het sportieve karakter, het opvallende design, de beschermende kuip en de comfortabele ergonomie maken de Tiger Sport tot een ideale middenklasse motor. Dit wordt verder versterkt door handige ontwerpelementen zoals geïntegreerde kofferbevestigingen, een ruime brandstoftank van 17,2 liter en een windscherm dat met één hand kan worden versteld zonder gereedschap.
Er is ook een optionele A2-restrictiekit beschikbaar die door een erkende dealer kan worden geïnstalleerd, wat de Tiger Sport 660 geschikt maakt voor A2-rijbewijs houders. Deze kit kan gemakkelijk worden verwijderd zodra het volledige A-rijbewijs is behaald.
1 van 10
Sportieve prestaties
Met een vermogen van 81 pk bij 10.250 tpm en een koppel van 64 Nm bij 6.250 tpm levert de driecilindermotor van de Tiger Sport 660 soepel en responsief vermogen bij elke gasreactie. De slipperassistkoppeling vergemakkelijkt het schakelen en vermindert de inspanning op de koppelingshendel, wat zorgt voor minder vermoeidheid tijdens lange ritten. De toevoeging van de Triumph Shift Assist versterkt de sportieve rijervaring en maakt de motor nog dynamischer.
Touring en stadsgebruik
De Tiger Sport 660 is ontworpen voor lange ritten en dagelijks gebruik. Het heeft een comfortabele zithouding, een verstelbaar windscherm en een comfortabel zadel voor zowel de berijder als de passagier. De ergonomie is verbeterd met geïntegreerde handgrepen voor de passagier.
De Showa 41 mm UPSD-vork en de instelbare monoshock-achtervering zorgen voor stabiliteit, of je nu alleen of met een passagier rijdt. De 17,2 liter brandstoftank biedt voldoende actieradius voor avontuurlijke ritten. Michelin Road 5-banden garanderen grip in alle omstandigheden, en de dubbele 310mm schijfremmen van Nissin vergroten het vertrouwen en de wendbaarheid. Met een rijklaargewicht van slechts 207 kg, een zithoogte van 835 mm en een slank frame is de Tiger Sport 660 licht en wendbaar, waardoor hij gemakkelijk door het verkeer en over kronkelige wegen te manoeuvreren is.
Rijdergerichte technologie
De update voor 2025 omvat meer technologie voor de rijder, in reactie op de vraag naar langere ritten en meer rijplezier.
De Tiger Sport 660 heeft nu drie rijmodi, waaronder een nieuwe Sport-modus naast Road en Rain. Deze modi passen de motorprestaties aan de wensen van de bestuurder aan, van een directe gasrespons voor een sportieve rit tot een zachtere vermogensafgifte onder uitdagende omstandigheden.
Cruisecontrol is nu standaard, wat de motor nog geschikter maakt voor ontspannen snelwegritten. Optimised Cornering ABS biedt uitzonderlijke stopkracht, terwijl de uitschakelbare tractiecontrole en ride-by-wire systeem stabiliteit bieden in lastige omstandigheden, zonder het rijplezier te verminderen.
De Tiger Sport 660 beschikt over volledige ledverlichting, waaronder heldere koplampen en gestroomlijnde achterlichten voor optimale zichtbaarheid. Rijders profiteren van een groot LCD-display met een gemakkelijk af te lezen TFT-kleurenscherm, terwijl het My Triumph Connectivity-systeem standaard is ingebouwd voor navigatie, oproepen en muziekbediening.
Onderweg
Er zijn meer dan 40 speciale accessoires voor de Tiger Sport 660, zoals geïntegreerde koffers, een topkoffer voor twee helmen, een bagagerek en een duo-comfortzadel. Een optionele A2-restrictiekit is beschikbaar voor nieuwe of jongere rijders om het vermogen te verlagen zonder in te boeten op rijplezier. Deze kan eenvoudig ongedaan worden gemaakt door een erkende dealer voor een naadloze overgang naar een onbeperkt rijbewijs.
De gebruikskosten zijn belangrijk voor klanten in deze klasse, en daarom heeft Triumph gezorgd voor een lage onderhoudstijd, een onderhoudsinterval van 16.000 km en een wereldwijde garantie van twee jaar zonder kilometerbeperkingen, die ook originele Triumph-accessoires dekt.
Met een vanafprijs van €9795 in België en €10895 in Nederland is de Tiger Sport 660 zeer aantrekkelijk. Klanten kunnen kiezen uit Sapphire Black of drie premium kleuren: Roulette Green, Carnival Red of Crystal White. De motoren zijn beschikbaar bij dealers vanaf januari 2025. Voor meer informatie, ga naar triumphmotorcycles.nl.
Jorge Martin wordt gehuldigd als 2024 MotoGP-wereldkampioen.
Op degelijke wijze stelde Jorge Martin in Barcelona in de laatste van veertig MotoGP-races de 2024-wereldtitel en zo het startnummer 1 veilig. Maar als de grootste winnaar van het afgelopen seizoen kan Ducati worden betiteld, want het Italiaanse merk was met haar Desmosedici’s oppermachtig en brak meerdere records. En dan is er nog een winnaar. Dat is Marc Márquez, die na vier onsuccesvolle en vooral pijnvolle jaren bij het familiaire Gresini Ducati-team niet alleen het plezier in het racen hervond, maar zich ook naar de top van de MotoGP terug knokte.
Met een voorsprong van 29 punten op Pecco Bagnaia reisde Jorge Martin naar de MotoGP-finale, die na alle tragische gebeurtenissen niet in Valencia maar in Barcelona plaatsvond. De grote vraag was, hoe de Spaanse coureur het nu zou gaan aanpakken. Zou hij net zoals in Maleisië er weer ‘in vliegen’? Daar hoopten alle racefans op, want door de keiharde maar faire duels tussen de twee rivaliserende Ducati-coureurs worden de eerste drie ronden op Sepang nu al als ‘legendarisch’ betiteld. Helaas gebeurde dat nu niet. Waarom niet? Gewoon omdat Jorge Martin in de laatste twee races van 2024 liet zien, dat hij dit seizoen ontzettend veel heeft geleerd. Als coureur is hij echt volwassen geworden. Van zijn optreden in Maleisië had ‘The Martinator’ ook het nodige geleerd. Want hij besefte, dat hij met een dergelijke puntenvoorsprong het duel niet met zijn enig overgebleven concurrent hoefde (moest) aan te gaan.
In Barcelona was de eerste slag echter wel voor Bagnaia, want door de snelste kwalificatietijd te realiseren pikte de Italiaan op het allerlaatste moment wel een twee ton kostende BMW M5 van Martin af. Maar die zat daar niet mee. Want de wereldtitel binnenhalen was voor hem veel en veel belangrijker. De Spanjaard kon dat al op zaterdag doen door de Sprint te winnen. Maar zover kwam het niet, want de Prima Pramac Ducati-coureur wilde niet tot het uiterste gaan om het Lenovo Ducati-duo Pecco Bagnaia en Enea Bastianini voor te blijven. Zij werden dus eerste en tweede, Martin derde. Door deze uitslag was ook de ‘Grande Finale’ voor op de zondag gered. En dat was mooi voor alle racefans. Met nu 24 punten voorsprong begonnen de coureurs aan de laatste 111,768 kilometers van een lang en enerverend MotoGP-seizoen. Maar dit keer werd het geen enerverende race als het op duels aankwam. Maar wel eentje die bol van de spanning stond. Vooral voor het Martin-kamp. Maar ook nu ging hun zoon, kleinzoon, vriend of held op de juiste manier met de situatie om. Andermaal was het Pecco Bagnaia die de race won met nu Marc Márquez op de tweede plaats. Daardoor verdrong de achtvoudig wereldkampioen alsnog Enea Bastianini (zevende) van de derde plaats in de WK-eindstand. Maar alle aandacht ging in de veertigste en laatste wedstrijd van 2024 uit naar de coureur met startnummer 89. Dat was Jorge Martin, die als derde en zeer geëmotioneerd over de finish kwam. Logisch, want door dit resultaat werd de Spanjaard wel de dertigste coureur in de 76-jarige geschiedenis van het wereldkampioenschap wegracen die zich kampioen in de koningsklasse mag noemen. Bovendien is het ook de eerste keer, dat een winnaar van de Red Bull Rookies Cup (in 2014) dit doet.
1 van 8
Tijdens de finale in Barcelona vochten Jorge Martin (89) en Pecco Bagnaia om de wereldtitel. En Enea Bastianini (23) en Marc Márquez (buitenkant) om de derde plaats.
In tegenstelling tot verleden jaar was het nu Pecco Bagnaia, die Jorge Martin met zijn titel feliciteerde.
Jorge Martin met het trotse #1 op zijn Ducati. Aan deze zegetocht kwam al na enkele honderden meters definitief een einde.
Pramac-eigenaar, teambaas en bovenal raceliefhebber Paolo Campinoti omhelst ‘zijn’ MotoGP-wereldkampioen.
Racebaas Gigi Dall’Igna mag met zijn mensen van Ducati Corse DE grote winnaar van 2024 worden genoemd.
Marc Márquez (93), hier met broer Alex, hervond zijn racegeluk en succes terug bij het familiare team van Gresini Ducati.
Brad Binder en Red Bull KTM hadden veel meer van dit seizoen verwacht.
Aki Ajo (rechts) moet als nieuwe MotoGP-manager Red Bull KTM in 2025 naar de gewenste successen leiden.
Andersom
Er was niemand, die de 26-jarige Spanjaard zijn grootste sportieve succes tot nu toe misgunde. Dat deed ook zijn grootste rivaal, Pecco Bagnaia, niet. Verleden jaar was het de Italiaan die in de finale de titel pakte ten koste van de Spanjaard. Nu was het andersom. Weliswaar won Bagnaia maar liefst elf GP-races tegen Martin slechts drie, het verschil zat hem wat de punten betreft vooral in de Sprints. Beide coureurs wonnen er zeven. Maar Martin scoorde op zaterdag 43 punten meer (171 om 128) dan Bagnaia. Laatstgenoemde was succesvoller op de zondag door in de GP-races 370 punten te scoren tegen 337 voor zijn rivaal. Oftewel 33 punten meer. Dat geeft uiteindelijk een totaalverschil van tien punten in het voordeel van Martin. Van grote invloed blijkt ook het aantal 0-scores te zijn. Door dat acht keer te doen (vijf keer in de Sprint en drie keer in een GP-race) verspeelde Bagnaia 135 punten. Martin (tweemaal gevallen in beide races) verspeelde zo slechts 74 punten. Anders gezegd: de Italiaan was meestal de snellere coureur, de Spanjaard de meer evenwichtiger rijder. En dat laatste gaf dit seizoen de doorslag en zo ontnam Martin Ducati tevens het prestigevolle startnummer 1.
Het grote succes van Jorge Martin was ook het grote succes van Pramac- en teameigenaar Paolo Campinoti, cheftechnicus Daniele Romagnoli en teammanager Gino Borsoi. Want als eersten wonnen zij als satellietteam de MotoGP-wereldtitel bij de coureurs. Verleden jaar hadden ze dat al bij de teams gedaan. Des te frappanter is het, dat dit team na al deze successen uit elkaar valt. Martin en Romagnoli gaan naar Aprilia en Campinoti wisselt na twintig jaar van Ducati naar Yamaha. De reden daarvan is bekend: de komst van Marc Márquez naar het Ducati-fabrieksteam. Maar het was mooi om te zien hoe ondanks de diverse scheidingen de betrokkenen toch nog altijd zeer amicaal met elkaar omgingen en gaan.
Jorge Martin is de nieuwe nummer 1.
Ducati dominatie
Als grootste winnaar van het MotoGP-seizoen 2024 kan echter Ducati worden betiteld. Natuurlijk, het motormerk uit Bologna had ook nu weer met acht rijders verreweg de meeste coureurs aan de start staan. Maar toch, je moet het maar doen. Het meeste respect verdienen racebaas Gigi Dall’Igna en zijn team voor het feit dat ze Pecco Bagnaia en Jorge Martin het hele seizoen hetzelfde materiaal en dezelfde technische ondersteuning hebben gegeven. Ook werden er geen stalorders uitgevaardigd. Dit alles onder het motto: ‘Het is sport, laat de coureurs het onderling maar op de baan uitvechten!’ En dat gebeurde dus. De Ducati-dominantie kan het best in cijfers worden uitgedrukt. Jorge Martin, Pecco Bagnaia, Marc Márquez en Enea Bastianini bezetten niet alleen de eerste vier plaatsen in de eindstand van de titelstrijd, ze wonnen met respectievelijk drie, elf, drie en twee ook negentien van de twintig GP’s. En zeven, zeven, één en twee, zo in totaal zeventien Sprints. Na acht Sprints en veertien GP-races werd het complete podium door Ducati-coureurs ingenomen. Van de in totaal 120 podiumplaatsen gingen er maar liefst 98 naar Ducati-coureurs. Hoogtepunten waren ongetwijfeld de GP van Australië waarin de eerste zes plaatsen naar rijders op een Desmosedici gingen en de Sprint in Thailand waarin de eerste acht plaatsen werden veroverd. Al met al werd het Italiaanse merk voor de derde achtereenvolgende keer wereldkampioen bij de coureurs, voor de vijfde achtereenvolgende keer bij de constructeurs en werden Ducati Lenovo, Prima Pramac Ducati en Gresini Ducati één, twee en drie bij de teams. En wat ook nog genoemd mag worden is het feit dat er in alle veertig races slechts één keer een Desmosedici kapotging. Dat overkwam de GP23 van Marc Márquez tijdens de GP van Indonesië.
Over laatstgenoemde coureur gesproken. Wat hij dit seizoen presteerde kan naast de prestaties van Jorge Martin en Ducati ook uitzonderlijk worden genoemd. Na vier onsuccesvolle, vooral pijnlijke en zo mentaal zeer zware jaren eerst Honda vragen om het contract te ontbinden – en daarmee af te zien van de nodige miljoenen dollars aan salaris – en vervolgens in het Gresini-team aan de slag te gaan met een één jaar oude Ducati. Dan heb je durf. Dit alles met als doel om in de eerste plaats weer plezier in het racen te krijgen en te kijken of het weer mogelijk zou zijn om aan de absolute top terug te keren. Dat laatste gebeurde helemaal in het weekend van 1 en 2 september. Want toen won MM93 op zijn favoriete circuit van Aragón beide races. Daarmee was één van de meest indrukwekkende comebacks in de sport een feit. Maar daar bleef het niet bij. Na nog twee indrukwekkende zeges (in Misano en op Phillip Island), veroverde de 31-jarige Spanjaard in Barcelona ten koste van Enea Bastianini ook nog eens de bronzen medaille in de titelstrijd van 2024. En dat op een GP23. Een mooier afscheidscadeau kon hij het Gresini-team niet geven. Op hun beurt verrasten de leden van deze racefamilie Marc Márquez met een heuse Oscar om hem vervolgens bij zijn lurven te pakken en naar de box van het Ducati Lenovo-team te sjouwen. Want dat is de plek waar vandaan de achtvoudig wereldkampioen in 2025, met Marco Rigamonti als cheftechnicus, alsnog zijn negende wereldtitel hoopt te gaan veroveren.
KTM en Aprilia teleurstellend
Na de vierde plaats van Brad Binder in de MotoGP-eindstand van 2023 had de leiding van het Oostenrijkse merk voor 2024 maar één doel voor ogen. Dat was definitief het gat ten opzichte van Ducati te dichten en de Italiaanse overheerser vervolgens te verslaan. Hoe anders zou het gaan. Want alleen in de openings-Grand Prix van dit seizoen, die van Qatar, wist Binder met twee tweede plaatsen te schitteren. Maar daarna werd het optreden van het prestigieuze Red Bull KTM-fabrieksteam mede door de komst van een nieuw type Michelin-achterband, één grote teleurstelling. Sterker nog, Brad Binder en teammaat Jack Miller wisten hierna geen enkele podiumplaats meer te scoren. En dat in 38 races! De enige die dat nog wel deed, was nota bene de nu 39-jarige testrijder Dani Pedrosa, die in Jerez als derde in de Sprint wist te finishen. Terwijl de afzwaaiende Miller, hij gaat naar Pramac Yamaha, niet verder dan een veertiende plaats in de WK-eindstand wist te komen, deed Binder het minder slecht en eindigde in de eindstand achter vier Ducati-coureurs nog als vijfde. Maar wel met 291 punten (508 om 217) minder dan wereldkampioen Jorge Martin. En dan had de Zuid-Afrikaan ook nog eens het geluk, dat hij in de laatste race van 2024 zijn GasGas ‘merkgenoot’ Pedro Acosta met slechts twee punten verschil van de genoemde vijfde positie wist te verdringen. Naast een algemene financiële crisis bevond de Pierer Mobility Group zich in Barcelona na de kwalificatie ook in een sportieve crisis. Want Binder en Miller mochten er slechts van de achttiende respectievelijk negentiende startplaats vertrekken. Uiteindelijk werd eerstgenoemde na een inhaaljacht nog negende in de Sprint en zesde in de GP-race.
Nee, dan maakte Pedro Acosta dit seizoen als Rookie heel wat meer indruk. De pas 20-jarige Spanjaard scoorde maar liefst negen podiumplaatsen (vier in de Sprint en vijf in de GP-race) op zijn in GasGas-kleuren gespoten KTM RC16. Halverwege het seizoen werden de resultaten van Acosta een stuk minder. Dat kwam omdat hij overbelast raakte door het vele testwerk tijdens een GP-weekend. Nadat hij had aangegeven dit niet langer te willen doen, werden zijn resultaten ook weer beter. Ondanks het feit dat hij in zijn MotoGP-debuutjaar (te) vaak van zijn machine viel en onregelmatig punten scoorde, ziet het ernaar uit dat de talentvolle en razendsnelle Acosta in 2025 als Red Bull KTM-fabrieksrijder de belangrijkste man wordt, die het de Ducati-coureurs echt lastig kan gaan maken. Dat gaat dan gebeuren met de ervaren Aki Ajo als KTM’s nieuwe MotoGP-teammanager. Daarnaast blijft de Fin ook actief als manager van zijn eigen Moto2- en Moto3-team.
In de strijd om de constructeurstitel wist KTM wel de tweede plaats te veroveren. Zij het ver achter Ducati. Dat gebeurde door Aprilia voor te blijven. Ook dit merk stelde in 2024 teleur. Terugkijkend mag het eigenlijk een wonder heten, dat Maverick Viñales zowel de Sprint als de GP-race in Austin wist te winnen. Het zou ook de enige niet-Ducati GP-zege van dit seizoen blijken te zijn. Hoewel hij na vier Sprints op het podium stond, presteerde ook de tweede Aprilia-fabriekscoureur, Aleix Espargaró, ver beneden de verwachtingen. Op zijn thuisbaan deed de in Granollers geboren, dat is dus op een steenworp van het Catalaanse circuit, 35-jarige Spanjaard er alles aan om zijn vriend Jorge Martin (ook zijn opvolger bij Aprilia) aan de wereldtitel te helpen. Na afloop maakte Enea Bastianini zich hier kwaad over, omdat de Italiaan vond dat hij hierdoor werd gehinderd en mede daardoor de derde plaats in de titelstrijd aan Marc Márquez verloor. Espargaró haalde hier z’n schouders over op. Ook al omdat hij na 21 GP-seizoenen en 339 starts (waarvan 255 in de MotoGP) zijn laatste race had gereden. Samen met zijn cheftechnicus Antonio Jiménez en niet te vergeten technisch directeur Romano Albesiano verruilt Espargaró Aprilia voor Honda om als testrijder de RC213V zo snel mogelijk echt competitief te krijgen. Bij Aprilia vertrekken naast genoemde twee technici ook drie van de vier vaste coureurs. Als nieuwkomers zullen wereldkampioen Jorge Martin, die zijn vaste technische man Daniele Romagnoli meeneemt van Pramac Ducati, en Marco Bezzecchi het zeker niet gemakkelijk krijgen bij hun nieuwe werkgever. Ook al omdat Fabiano Sterlacchini (ex-Ducati en KTM) als technisch directeur eveneens nieuw bij Aprilia is.
1 van 6
Rookie Pedro Acosta, hier met cheftechnicus Paul Trevathan, debuteerde op indrukwekkende wijze maar viel (nog) te vaak.
Aleix Espargaró stopt als vaste MotoGP-coureur en gaat samen met zijn cheftechnicus Antonio Jiménez naar het testteam van Honda.
Maverick Viñales, hier voor Aprilia-merkgenoot Raul Fernandez, was in 2024 de enige die de Ducati-dominatie in een GP-race wist te doorbreken. Dat deed hij in Austin.
Het geduld van Yamaha-ster Fabio Quartararo werd ook in 2024 danig op de proef gesteld.
Als veertiende werd Johann Zarco in de WK-eindstand de best geklasseerde Honda-coureur. Merkgenoot Joan Mir scoorde slechts 21 WK-punten.
Wilco Zeelenberg zwaaide af als MotoGP-teammanager.
Moeilijk voor Yamaha en Honda
Dat Yamaha en Honda het in 2024 moeilijk zouden krijgen, was verwacht. Beide Japanse merken waren (en zijn nog steeds) druk bezig met een inhaalslag en trokken daarvoor de nodige nieuwe, veelal Italiaanse, technici aan. Terwijl Yamaha die al heeft, richt ook Honda nu een ontwikkelingscentrum in het noorden van Italië op. Hier krijgt de eerdergenoemde Albesiano de leiding over. Bovendien krijgt Luca Marini, die in 2024 slechts veertien WK-punten scoorde, met Christian Pupulin een nieuwe en ervaren cheftechnicus. Eerder werkte deze Italiaan namelijk bij Ducati en KTM met Jack Miller. Van de vier Honda-coureurs deed Johann Zarco het dit seizoen nog het beste. Dat het nodige testwerk langzamerhand zijn vruchten begint af te werpen, werd niet alleen door de Fransman beaamd, hij liet het op de baan ook zien. In de tweede helft van het seizoen wist hij zich een aantal keren direct voor Q2 te plaatsen en kon hij ook het gevecht aangaan met de rijders in het middenveld. Een mooi voorbeeld is een vergelijking tussen de Grand Prix, die 26 mei op het circuit van Barcelona werd verreden en die van 17 november. Beide keren heette de winnaar Pecco Bagnaia. Hij deed dat eind mei in 40’11,726 minuten en half november, mede door de lagere temperaturen, in 40’24,740. Tijdens de eerste race over 111,768 kilometer verloor Zarco bijna 35 seconden op de winnaar, nu waren dat er een kleine twintig seconden. Hoewel Ducati nog altijd oppermachtig was (en is), verbeterden ook de andere drie fabrikanten zich ten opzichte van het Italiaanse merk. Aprilia was met Aleix Espargaró vijf seconden sneller. KTM met Brad Binder ruim elf seconden en Yamaha met Fabio Quartararo een kleine tien seconden. Feit is wel, dat Honda ook in 2024 als laatste bij de constructeurs eindigde. Er is dus nog heel veel werk aan de winkel. Voordeel voor Honda – en ook Yamaha – is dat zij de komende en ook laatste twee jaren van de huidige 1000cc-motoren volop door kunnen gaan met de ontwikkeling ervan. Dit in tegenstelling tot Ducati. Ondanks het feit dat het technisch reglement voor 2027 helemaal op de schop gaat, werkt Yamaha volop aan de ontwikkeling van een V4-motor, die volgend jaar zijn debuut moet maken. Ongetwijfeld werkt de komst van Prima Pramac als satellietteam, met als rijders de ervaren rotten Miguel Oliveira en Jack Miller, positief wat de technische ontwikkeling betreft. Iets dat in de eerste plaats Fabio Quartararo goed zal doen. Want de wereldkampioen van 2021, die nog altijd als één van de grootste racetalenten te boek staat, reed ook dit seizoen in het middenveld rond en werd slechts WK-dertiende. Dit tot groot verdriet van in de eerste plaats de Managing Director van Yamaha Racing Lin Jarvis. Want die gaat na 26 jaar deze positie te hebben bekleed met pensioen.
1. Bagnaia, 40.24,740; 2. M. Márquez, +1,474; 3. Martin, +3,810; 4. Alex Márquez, +5,322; 5. Espargaró, +5,753; 6. Binder, +7,081; 7. Bastianini, +7,393; 8. Morbidelli, +8,709; 9. Bezzecchi, +10,484; 10. Pedro Acosta (E), KTM, +10,618; 11. Fabio Quartarao (F), Yamaha, +10,756; 12. Miguel Oliveira (POR), Aprilia, +13,464; 13. Jack Miller (AUS), KTM, +14,560; 14. Johann Zarco (F), Honda, +19,469; 15. Maverick Viñales (E), Aprilia, +22,195.
24 ronden = 111,768 km
Racegemiddelde winnaar: 165,9 km/u
Snelste ronde (4e): M. Marquez, 1.40,088 = 167,5 km/u
Eindstand MotoGP na 40 races
Positie
Naam
Team
Punten
1
Jorge Martin
Ducati
508
2
Francesco Bagnaia
Ducati
498
3
Marc Márquez
Ducati
392
4
Enea Bastianini
Ducati
386
5
Brad Binder
KTM
217
6
Pedro Acosta
KTM
215
7
Maverick Viñales
Aprilia
190
8
Alex Márquez
Ducati
173
9
Franco Morbidelli
Ducati
173
10
Fabio Di Giannantonio
Ducati
165
11
Aleix Espargaró
Aprilia
163
12
Marco Bezzecchi
Ducati
153
13
Fabio Quartararo
Yamaha
113
14
Jack Miller
KTM
87
15
Miguel Oliveira
Aprilia
75
1 van 2
Marc Márquez ging in 2024 24 keer onderuit.
Rookie Pedro Acosta deed dat 28 maal.
Marc Márquez valkoning af
Niet Marc Márquez maar rookie Pedro Acosta heeft de twijfelachtige eer de valkoning van de MotoGP in 2024 te zijn. De 20-jarige Spaanse coureur ging het afgelopen GP-seizoen maar liefst 28 keer met zijn GasGas onderuit. In de afgelopen jaren was het steevast Marc Márquez die met zijn Honda dit klassement aanvoerde. Na zijn overstap van Honda naar Ducati kwam de zesvoudig MotoGP-wereldkampioen met zijn nieuwe wapen, een Ducati Desmosedici GP23, dit seizoen toch ook 24 keer ten val. Daarmee eindigde MM93 achter zijn landgenoot Acosta als tweede in het valklassement. De MotoGP-coureur, die in 2024 het minst onderuit ging, was de opvolger van Marc Márquez in het Repsol Honda-team, Luca Marini. De Italiaan kwam in twintig Sprints en twintig GP-races slechts vier keer ten val. Hieronder een overzicht van het aantal valpartijen van Marc Márquez in twaalf GP-seizoenen.
Jaar
Merk
GP’s + Sprints
Valpartijen
2013
Honda
18
15
2014
Honda
18
11
2015
Honda
18
13
2016
Honda
18
17
2017
Honda
18
27
2018
Honda
19
23
2019
Honda
19
14
2020
Honda
1
2
2021
Honda
14
22
2022
Honda
12
18
2023
Honda
15 + 14
29
2024
Ducati
20 + 20
24
Totaal
190 + 34
215
Quotes
1 van 4
‘Bij Ducati wilden ze een buitenlandse paus. Jorge Martin had die plaats verdiend.’
Prima Pramac Ducati-eigenaar Paolo Campinoti, die mede door deze keuze met zijn team voor 2025 overstapt naar Yamaha.
‘Ik moet Ducati heel erg bedanken. Zij hebben het mogelijk gemaakt dat ik in de MotoGP kwam en ze hebben mij altijd het beste materiaal gegeven.’
Wereldkampioen Jorge Martin die nu overstapt naar Aprilia.
‘Vandaag is de dag van Jorge, de dag van de kampioen. Hij heeft het verdiend. En ik heb met een podiumplaats de ongelofelijke Gresini-familie kunnen bedanken.’
Marc Márquez, die tweede in de laatste GP van 2024 werd en derde in de WK-eindstand.
‘Ik ben blij voor hem. Hij verdient het. Wij hadden gewoon wat pech en ik heb een aantal fouten gemaakt.’
Pecco Bagnaia over het feit dat hij zijn MotoGP-wereldtitel heeft moeten afstaan aan Ducati-merkgenoot Jorge Martin.
Motordiefstal is geen onbekend fenomeen in Italië, maar desondanks verwacht niemand dat dieven direct na de grootste motorbeurs ter wereld twee high profile racemotorfietsen zullen stelen. Toch is dat precies wat er is gebeurd na EICMA 2024 — en het hele team van AFAM is geschokt en verontwaardigd.
De twee gestolen motorfietsen waren niet zomaar motorfietsen; ze behoorden tot 2024 WMX wereldkampioen Lotte Van Drunen en het Honda Motoblouz Racing Team. Deze motoren waren bedoeld om de kracht en prestaties van AFAM-producten te tonen aan de wereldwijde motorcommunity die de beurs bezocht. De twee motoren zijn niet van de beursvloer gestolen, maar van de parkeerplaats daarna — wat suggereert dat de dieven het team gevolgd en gewacht hebben om op het juiste moment toe te slaan. Deze brutale diefstal is een zware klap, niet alleen voor AFAM, maar ook voor de atleten en teams die zich inzetten voor uitmuntendheid in de motorsport.
‘We zijn uit het veld geslagen door deze diefstal, vooral omdat deze motoren de toewijding van onze atleten en onze inzet voor uitmuntendheid in de motorsport belichamen.’
We verzoeken iedereen met informatie over deze gestolen motoren om contact op te nemen met AFAM. Zij danken je voor je steun in het helpen terugbrengen van deze motoren naar waar ze thuishoren — aan de zijde van de kampioenen die erop rijden.
Team De Baets Yamaha MXGP /Yamaha YZ250F / Lotte van Drunen – 2024 WMX World Champion Chassis number: JYACG51C000000642Team HONDA SR Motoblouz / Honda CRF 450R / Kevin Horgmo and Valentin Guillod
In een nieuwe aflevering van “Wat Rij Jij?”! duiken we in de wereld van motoren met een budget tot 1.000 euro. Een BMW R 1100 RT uit 2000, gekocht in 2023 voor slechts 500 euro door Wilfred uit Sprundel, een Yamaha TDM850 uit 1999, aangeschaft in 2024 voor 650 euro door Johan uit Oirschot en een Honda CBR600 F2 uit 1995, gekocht in 2022 voor een geweldige prijs van 200 euro door Fabienne uit Arnhem. Drie mooie motoren, gekocht met een budget tot 1.000 euro.
Je nieuwe occasion verzeker je eenvoudig bij Combi Motors Verzekeringen: https://combimotors.nl/
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
