zondag 13 oktober 2024

Garage73: Yamaha Ténéré 700 #3: Bumpers en kreukelzones monteren

Het voelt ondankbaar richting mijn Yamaha Ténéré 700, maar ik weet zeker dat ik met deze motor onderuit ga. Nooit leg ik iets plat, maar alle TET-plannen voorspellen weinig goeds. Tijd voor beschermingsmiddelen. Op maat gemaakt, maar toch komen er een hamer en een haakse slijper bij de montage aan te pas.

Valbeugels komen in alle soorten en maten. Sommige Adventure-motoren hebben valbeugels waarop je gelijktijdig de bonte en witte was van een weeshuis kunt drogen. Deze klimrekken die hun weerga niet kennen zijn waarschijnlijk bijzonder effectief, maar dodelijk voor het ranke figuurtje van de Yamaha T7. Zo’n pijpsteigeruitstalling wil ik absoluut niet. Dan liever een krasje extra.

Kosten tot nu toe

Aanschaf€ 10.690,-
Protectie€ 444,-
Bagagespul€ 136,-

Haakse slijper

Twee minimalistische valbeugels en een flink forsere carterpan moeten de klus klaren. Om de motorfiets tegen omvalschade te beschermen, monteer ik ook nog een verbreder voor de zijstandaard. Natuurlijk had ik bij AliExpress een paar spotgoedkope pisbak-stalen beugels kunnen shoppen, maar ik monteer liever iets beters. In dit geval spullen van Givi.

Italiaans spul krijgt altijd de kwalificatie ‘prachtig ontworpen’, maar net zo vaak de kwalificatie ‘vol schoonheidsfoutjes’. De vormgeving van het spul mag er zijn, hopelijk blijven de Italiaanse onvolkomenheden achterwege. De zijstandaardverbreder doet het ergste vrezen voor de rest. Het is fraai gemaakt spul, maar na montage (waarbij een rubber hamer nodig is om het topplaatje een beetje ‘om’ te tikken) toucheert de verbreder de middenbok. De – jawel daar is die levensgevaarlijke vriend weer – haakse slijper lost het probleem op. Her en der een paar millimeter materiaal van de verbreder afslijpen is voldoende.

Garage73: Yamaha Ténéré 700 #1

Vol goede moed gaan we – waar zou een mens zijn zonder goede vrienden die wél kunnen sleutelen – verder met de zijbeugels. Daarvoor moet er meer polyester van de motor dan je vooraf voor mogelijk houdt. Zelfs de claxon krijgt met behulp van een meegeleverd beugeltje een andere plaats.

Hovercraft

Givi levert alles compleet en met duidelijke handleiding aan. Toch ben je, net als bij een Ikea-kast, eerst een tijdje met onderdelen aan het worstelen. Tot het kwartje valt en dat eurekamoment de voorbode is van effectief gesleutel. Net als bij de kast van de Zweedse meubelgigant gaat de tweede altijd veel sneller. De linker valbeugel vraagt om het nodige denkwerk, de rechter gaat al op de automatische piloot. Dat kan helaas niet gezegd worden van het terugschroeven van de kuipdelen. Waarom vergeet een mens zo snel hoe iets een uurtje eerder uit elkaar werd gehaald?

De valbeugels passen in meerdere opzichten perfect. Enerzijds is het een kwestie van probleemloos opschroeven, alles past prima. Anderzijds staan ze de T7 perfect en ontsieren ze de slanke lijnen niet. Hetzelfde gaat niet op voor de carterbescherming. Allemachtig, mijn Yamaha lijkt wel een soort hovercraft met de grote aluminium bak onder het blok. De T7 komt niet alleen optisch aan, maar ook in gewicht. Het fraaie originele plaatje weegt heel wat minder dan die van Givi. Daarvoor krijg je wel veel meer bescherming terug. Het materiaal is veel dikker en de grote carterplaat beschermt simpelweg meer kwetsbare delen. Laat die stenen maar komen.

Nog meer bandenpraat

Op het vorige verhaal van de Yamaha Ténéré 700 kwamen nog een paar reacties binnen. MAG-boegbeeld Hugo Pinksterboer raadt Ride-On aan. ‘Zou in banden met binnenband 95 procent van alle gaten tot 4,5 millimeter dichten. Ik heb geen aandelen, maar een ernstige hekel aan onnodig stilvallen.’ Helaas heeft lekkebandenexpert Peter van der Sanden slecht nieuws: ‘Ride-On werkt goed bij tubeless, maar niet bij binnenbanden. Bij kleine lekkages werkt Ride-On met een binnenband wel, niet bij spijkergaten.’ Toch gloort er hoop aan de horizon voor Van der Sanden. ‘We hebben de bandenspanning teruggebracht tot 1,7 atmosfeer en twee weken gereden zonder lekke banden. Dat kan toeval zijn, want in die periode had het geregend waardoor de grindpaden minder los grond hadden.’

Ad van de Wiel
Ad van de Wiel
Als kind verslond ik al de motorboekjes van mijn vader. Meer dan veertig jaar later is de liefde voor de motorfiets nog net zo groot. Natuurlijk ga ik mijn hele leven al autoloos door het leven, laat mij maar 365 dagen per jaar motor rijden. Of 565, maar dat kan niet.

Stay tuned

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en mis nooit het laatste nieuws! Onze nieuwsbrief wordt iedere week op dinsdag (bij veel nieuws) en donderdag verstuurd.


Gerelateerde artikelen