Ze hadden een witte-boorden-leven voor hem bedacht, maar het werd de werkplaats. Ad Ridderhof heeft daar het bouwen van klassieke crossers tot kunst verheven. Achter de heftafel bij deze ‘hofleverancier’ van Bennie Jolink komen de verhalen los.
De motorhoofdstad van Nederland, het Achterhoekse Hengelo, is het dorp van de wegrace en ‘motorcross op het Hengelse Zand’, jawel, uit Oerendhard van Normaal. En het dorp waar geen heiligenbeeld, maar een beeld van een motorfiets achter de kerk staat. Waar ooit lui met een iets te hoge zuurgraad een poging deden de motorcultuur de nek om te draaien, maar zich verkeken op de gewiekstheid van de Hengeloërs. Want de motor en een feestje, dan pak niemand Hengelo af. Ad Ridderhof is een van de mannen die het vuurtje brandend houdt. Met motoren, dat voorop. Na dik vijftig jaar crossen en heel wat kampioenschappen, heeft hij nu, meer dan tevoren, tijd voor wat hij zijn hele leven al doet: het bouwen van klassieke crossers. Voornamelijk BSA.
Slappe knieën
De onderwijzer van de lagere school had heel andere plannen met Ad. Hij had hersens, en daarmee hoorde je minstens thuis op de mulo. ‘Er was geen ontkomen aan het advies van de onderwijzer’, vertelt Ad, ‘maar mijn wereld stortte in’. Twee jaar mulo, langer hield hij het niet vol. Intussen plaveide hij zijn eigen pad. ‘Ik ging sleutelen voor derden. Cilinders vijlen, om wat bij te verdienen. Dat liep leuk.’ Via de brommercross, belandde hij met 16 jaar op zijn eerste crossmotor: een 125cc CZ, in Zesdaagse uitvoering. Ads gedroomde leven ging in de hoogste versnelling met een BSA Goldstar met zijspan. BSA sindsdien is nooit meer weggeweest. Wat hier op de heftafel komt, gaat als nieuw de deur uit. Stoere eerlijkheid stralen ze uit, die klassieke BSA crossers. Alles mechanisch en geen grammetje Tupperware. Zelfs wie geen zier geeft om de motorfiets, krijgt hier slappe knieën.
Drie dagen høken
De titel ‘motorhoofdstad van Nederland’ wordt hier niet alleen bevochten met sleutelen en crossen. In de Achterhoek hoort daar een feestje bij. Jarenlang ging dat goed, op het Hengelse Zand. Crossen, muziek en de dag afsluiten met een sterke verhalen, bij de barbecue. Tot ‘groenkakkers uit het westen’ Hengelo ontdekten. Ad: ‘Lui met een goed gevulde knip kochten mooie huizen bij het Hengelse Zand. Crossen, feestjes en muziek, dat vonden ze maar niks. Milieuvervuiling. Er kwam een lobby op gang en eind jaren tachtig werd het Zand gesloten voor de cross.’ De revanche kwam in 2012, toen de gemeente een door roest aangetast standbeeld van een motorfiets achter de kerk verwijderde. Maar motorhoofdstad Hengelo wilde zijn beeld terug en Ad ging aan de slag. 160 uur had hij nodig voor een BSA crosser, volledig uit rvs. Dat de gemeente er niet voor warm liep, bracht Ad op tot een list: hij schonk het beeld aan de plaatselijke motorclub Hamove, die nét zijn 75-jarig feest zou vieren. De burgemeester ontkwam er niet aan het beeld te onthullen. Op Koninginnennacht. Ad: ‘We houden hier wel van een beetje leut, dus haalden we er bandjes bij. het werd een prachtfeest.’ En wat niemand voor mogelijk had gehouden: het de legendarische crossevenement herleefde een paar maanden later op het Hengelse Zand. Eenmalig. Ziedend waren de groenkakkers. Ad: ‘Crossen en høken (plezier maken, red) drie dagen lang. Normaal speelde en we hadden 5,500 bezoekers. Je moest eens weten wat dat voor deining heeft gegeven. Maar wíj hadden ons feestje. Zonder medewerking van onze veel te vroeg gestorven Burgemeester Henk Aalderink was het nooit tot stand gekomen.’
Afscheid nemen
Formeel heeft Ad zijn werkzame leven afgesloten, maar de lamp in de werkplaats brandt minstens zo lang als voorheen. Enkele motorfietsen heeft hij pas afgeleverd aan een vriend en leeftijdgenoot die ook helemaal gek is van deze oude motoren ,en zijn bestaan nu vult met de mooie dingen des levens. En daar gaan straks nog vier Zweedse crossers achteraan. Ad stopt er zijn ziel en zaligheid in, maar sentimentele gevoelens? ‘Ik kan makkelijk afscheid nemen. Met het gezin stond ik ooit klaar voor vertrek voor een uitje van een paar dagen. Komt er een klant die acuut een auto nodig heeft en de mijne wil kopen. Het gezin moest overstappen naar een andere en de mijne ging de deur uit. Tja, ik had nu eenmaal een autobedrijf.’
Bier en BBQ
Bennie Jolinks BSA komt uit de stal van Ad. En het eerstvolgende project voor de Normaal-zanger is een Norton Manx. Bennie op zijn Norton en Bennie op zijn BSA. Als tiener kwam Ad al over de vloer bij de Jolinks. De motorcross en høken, dat is wat de mannen bindt, al dik vijftig jaar. Het komt allemaal mooi samen in de jaarlijkse afsluiting van het crossseizoen, in Lichtenvoorde. Met crossen, bier en een barbecue. Ad: ‘Bier, muziek en mooie verhalen, eenvoudig en aangenaam vermaak. Met elk biertje worden de gaten waar die mannen doorheen hebben gecrosst dieper.’ Geen groenkakker die dat ooit zal begrijpen.
