‘Zo lang ik mijn been over een buddy heen kan slaan, blijf ik motorrijden.’ Toen ik achttien werd, was het motorrijbewijs halen het eerste wat ik deed. Het is een prima beslissing gebleken. Als ik vroeger na een lange werkdag gefrustreerd thuiskwam, pakte ik de motorfiets. Na een rit van vijftig kilometer kwam ik weer helemaal relaxed thuis. Vroeger moest het altijd hard, maar echt heel hard durf ik niet meer. Vroeger was ik van de raceclub, tegenwoordig ben ik van de toerclub. Toch...