De formule en het resultaat
Het annuleren van de perspresentatie van de Ducati Streetfighter V4 betekent uitstel van het kunnen vertellen hoe een van Ducati’s meest langverwachte modellen rijdt. Om de honger van vele nieuwsgierigen te stillen bieden ontwerper Jérémy Faraud en ontwikkelingsrijder Alessandro Vallia vanuit hun eigen huis een kijkje in wat de Streetfighter V4 op voorhand al heel bijzonder maakt.
1. TUSSEN AGRESSIE EN ELEGANTIE
‘In het ontwerp van de Streetfighter V4 heb ik getracht een brug te slaan tussen agressie en elegantie. Zoals iedere naked bike combineert het ontwerp een aantal vaste stijlelementen; de koplamp, de tank en de kont, met als accent de puntbak onder het blok.’
2. MECHANISCHE SCHOONHEDEN
‘Met een verloop van lijnen, die van de kont naar de voorzijde lopen, creëerde ik een continuïteit in het bodywork, waardoor het een zwevend deel vormt, met de mechanische schoonheden eronder.’
3. ODE AAN HET ORIGINEEL
‘Het geheel loopt in de pas met het ontwerp van de originele Ducati Streetfighter, waarbij de lakdelen letterlijk de boventoon voeren, de techniek in alle schoonheid eronder getoond wordt en de rode puntbak voor aan het blok de agressieve lijn kracht bijzet.’
4. NATUURLIJKE BALANS
‘Ondanks de veelvoud aan lijnen, zorgen de doorlopende vlakken voor een natuurlijke balans. Zoals hoe de schouders van de tank om de voorvork vallen en het de voorwielophanging, samen met de koplamp, omarmt.’
5. VORM ÉN FUNCTIE
‘Het ontwerp is zeker niet enkel geënt op vorm, maar zeker ook op functie. Zo vormen de openingen achter de radiateur een ontsnappingsroute voor de warme lucht, geïnspireerd op F1-techniek. Ze doen tegelijkertijd ook dienst als ophangpunt voor de dubbele vleugelpartij.’
6. PURE UITSTRALING
‘Haaks op de overwegend horizontaal gerichte lijnen, breken de aluminium zijpanelen enerzijds de brute, voorwaarts wijzende hoofdlijn van het ontwerp en voegen ze wat elegantie toe. Anderzijds accentueert de pure uitstraling van het geborsteld aluminium diezelfde lijnen juist, met nog meer overtuiging als resultaat.’
7. UITDAGENDE AGRESSIE
‘De koplamppartij moest de ziel van de motorfiets uitstralen, en dat doet het. Terwijl de dagrijverlichting boos kijkende wenkbrauwen imiteren, vormen de donkere inlaten de ogen van de motor. Het ademt iets kwaadaardigs, maar doet dat desondanks met een grijns. Geïnspireerd op het karakter van The Joker, de schurk uit diverse Batman-strips en -films. Dat karakter combineert de lach met uitdagende agressie, alsof hij wil zeggen “Pak me dan!”.’
Paspoort
Naam Jérémy Faraud
Leeftijd 29 jaar
Nationaliteit Frans
CV Ontwerper (Streetfighter V4 en Scrambler 1100 Pro)
1. AERODYNAMICA
‘De Streetfighter V4 is een naked; een motorfiets zonder kuip of andere windbescherming. Ook zit de rijder op een naked bike veel meer rechtop, waardoor het frontaal oppervlak veel groter is dan op een superbike. Zoals we weten, kan dit voor instabiliteit op hoge snelheid zorgen. Normaal gesproken los je die instabiliteit op met aanpassing van de geometrie van het rijwielgedeelte. Door de wielbasis te verlengen en de naloop van de voorvork groter te maken, creëer je meer stabiliteit. Alleen gaat dat ten koste van de wendbaarheid van een motorfiets – een compromis dat we niet wilden sluiten. Zodoende paste we de geometrie maar minimaal aan ten opzichte van de Panigale V4. Daarom monteerden we een 15 millimeter langere achterbrug en werden de vleugels toegevoegd. Terwijl de Panigale V4R de eerste Ducati met vleugels was, had die een enkeldeks vleugelpartij. Voor de Streetfighter hebben we gekozen voor dubbeldeksvleugels. De belangrijkste reden achter die keuze is om de motor smal genoeg te houden voor straatgebruik. Computersimulaties laten zien dat de dubbele vleugels bij een snelheid van 270 km/u maar liefst 27 kilo downforce op het voorwiel produceren. Al zorgt de aerodynamica bij 50 km/u zelfs al voor een neerwaartse druk van 2 kilo. Op technisch vlak weten we nu wat de vleugels doen, maar hoe voelt dat nou als je rijdt? Om te beginnen merk je meer stabiliteit op snelheid en is de motor minder geneigd te wheeliën. Die druk op het voorwiel zorgt ervoor dat de motor harder kan accelereren. Ook onder remmen heeft het voordelen, zeker vanaf hoge snelheid. De downforce drukt de voorvork namelijk al iets in, waardoor de motor minder ver te duiken heeft wanneer de remmen aangesproken worden. In het bochtenwerk wil je vervolgens precisie en stabiliteit en aangezien de vleugels de motor als het ware de bocht in trekken, kun je je lijn krapper houden, terwijl je op het gas gaat.’
2. BLOK
‘Die twee gezichten zorgen voor comfort op straat en prestaties in de baan, maar bovenal is de Streetfighter V4 in elke situatie uitdagend en leuk om te rijden. Grootste kracht hierin is de Desmosedici Stradale-krachtbron, waarvan de bloedlijn terug te leiden is naar de MotoGP. MotoGP-techniek of niet, heeft het blok desondanks onderhoudsintervallen van maar liefst 24.000 kilometer. De Twin Pulse-ontstekingsvolgorde maakt dat het V4-blok loopt als twee gekoppelde V-twins. Daardoor heeft het blok een koppelrijke en bruikbare afgifte en een uniek geluid – de Italiaanse symfonie, noem ik het. Ondanks dat het blok in de eerste vijf versnellingen tot 14.500 tpm draait en in zijn zes zelfs tot 15.000 tpm, heb je bij 4.000 tpm al zeventig procent van het maximumkoppel van 123 Nm voor handen. Tussen 9.000 en 13.000 tpm beschik je vervolgens te allen tijde over meer dan negentig procent van de maximale trekkracht.’
3. KRUKAS
‘De in tegengestelde richting draaiende krukas heft de effecten van de roterende massa van de wielen op. Zoals een motorfiets lichter of zelfs zenuwachtig stuurt met ingetrokken koppeling, doet de tegendraaiende krukas vergelijkbaar werk. Die voegt een mate van wendbaarheid toe en onderdrukt tegelijkertijd de neiging om het voorwiel op te tillen onder acceleratie en het achterwiel onder hard remmen.’
4. FRAME
‘Voor het Front Frame-ontwerp pasten we lessen toe geleerd in de MotoGP. Het compacte frame gebruikt het motorblok als belast deel en daardoor kunnen we meer beweging onder zware lasten toestaan. Dit is met name heel doeltreffend wanneer de vering niet langer zijn werk kan doen, zoals onder flinke hellingshoeken. Zie het flexen van het frame als het inveren van de schokdemper of de voorvork, waardoor de motor gevoel voor de mate van grip door kan geven aan de rijder.’
5. ERGONOMIE
‘Bij het ontwerp is veel tijd en energie in bruikbaarheid gaan zitten, zeker wat betreft comfort op straat voor zowel de rijder als een eventuele passagier. We hebben goed gekeken hoe het stuur moest komen te staan, de voetsteunen zijn behoorlijk verlaagd ten opzichte van de Panigale V4 en het zadel is maar liefst 60 millimeter dikker geworden. Daarmee is het verschil in zithoogte tussen de rijder en de passagier ook verkleind, wat het gevoel van comfort voor de passagier moet verbeteren. Ook de afvoer van motorwarmte kreeg aandacht, waarbij we de achterste cilinderrij – het dichtst bij de bestuurder – uit kunnen schakelen om oncomfortabele warmte te verminderen.’
6. ELEKTRONICA
‘Intuïtiviteit van de gasreactie was een belangrijk punt. We hebben dat geperfectioneerd door het koppel zo nodig elektronisch af te romen, afhankelijk van het toerental. De ECU registreert een vraag om vermogen, maar laat zich niet enkel leiden door de bestuurder. Als het gas geopend wordt en het toerental klimt, bestaat de kans dat dit te snel gebeurt en de gasreactie abrupt kan worden. Om dat effect tegen te gaan, registreert de motor een plotse klim in toeren en dempt het ride-by-wiresysteem als het ware het openen van de gasklep. Het resultaat is een bruikbare en intuïtieve gasreactie, zonder aan/uit-reactie. Meer gevoel en meer controle dus.’
7. MAPPINGS
‘Ook met het oog op gevoel en controle, hebben we de motormappings aangepast. Net zoals bij de Panigale V4 wordt het maximale koppel iets ingeperkt in de eerste vier versnellingen, waarbij de beschikbare trekkracht stapsgewijs toeneemt met maximale trekkracht zonder te veel wheelies in versnellingen een en twee, meer koppel in de derde en vierde versnelling, waarna alles voor handen is in zijn vijf en zes. Dit alles met het uitgangspunt een balans te slaan tussen zo veel mogelijk newtonmeters effectief over te brengen op het asfalt, zonder constant het voorwiel op te tillen.’
8. ELEKTRONISCHE HULPMIDDELEN
‘Het Safe Performance Package is ook van de partij op de Streetfighter V4; specifiek ontwikkeld voor de eisen die Ducati-rijders stellen met zowel veiligheid als prestaties hoog in het vaandel. De Streetfighter V4 krijgt zo de nieuwste versie van het Ducati Traction EVO 2. Deze tractieregeling werkt niet langer als reactie op wielspin, maar in plaats daarvan ‘weet’ het systeem wanneer wielspin op zal gaan treden nog voor het dat doet. Dat maakt de reactie niet alleen voorspelbaarder voor de rijder, maar het is ook veiliger. Waar het oude systeem bij wijze van afwachtte, is het nieuwe systeem er altijd klaar voor en al aan het werk de wielspin te corrigeren. Zo kan Ducati Traction EVO 2 wielspin opvangen en de wielen terug in lijn brengen met minder verstoring van het rijwielgedeelte. De pieken in wielspin nemen zodoende af met wel een kwart ten opzichte van het oude tractieregelingssysteem. Ondanks dat dat vooral te zien is op computer gegenereerde schema’s, is het evengoed voelbaar voor de rijder. Het geeft de motor veel meer stabiliteit wanneer je de bocht uit op het gas gaat.’
