Elke maandag bespreekt Marien wat hem opviel in het afgelopen sportweekeinde. Verwacht geen raceverslagen, maar wel een andere kijk op de actualiteit.
‘Had ‘ie z’n nek maar gebroken…’ Ja, ik weet dat Facebook weinig fijne kanten heeft, maar deze reactie op de waanzinnige klapper van Marc Marquez in Thailand haakte er in bij mij. Na zo’n crash kun je volgens mij alleen opgelucht zijn dat Marquez überhaupt nog kan lopen. Natuurlijk weet ik dat hij altijd flirt met dit soort valpartijen en dat het al heel vaak maar net goed ging (en dat gold eigenlijk ook voor deze crash). Ook snap ik heel goed dat je een aantal acties van hem uit het verleden niet zo snel kunt vergeten, maar iemand een gebroken nek toewensen blijft een aparte manier van communiceren.
Vluchten
In een vroeger leven ging ik nog wel eens naar het betaald voetbal en irriteerde mij altijd mateloos aan ‘het had je nek moeten wezen’ als een tegenstander zo’n beetje het stadion uitgeschopt werd. Mede daardoor – of beter gezegd, vooral daardoor – besloot ik op een gegeven moment niet meer te gaan. Klaar met al die agressie, klaar met het dubbele fouilleren en helemaal klaar met die verschrikkelijke buscombi’s. Inderdaad, ik vluchtte. Omdat ik wist dat het niet zou veranderen.
Om er nog een keer als een haas vandoor te gaan, zie ik niet zitten. Want voetbal was voor mij niet meer dan een avondje uit. Motorracen is veel meer.
Mijlpalen
Gelukkig heb ik van mij ouders geleerd altijd te blijven communiceren. Daarom onderstaand lijstje met een aantal mijlpalen voor Marquez, speciaal voor iedereen die hoopte dat hij afgelopen vrijdag zijn nek brak.
– Sinds de Italiaanse GP van 2019 meer dan 3.000 punten behaald in het wereldkampioenschap wegrace.
– Sinds de Dutch TT van 2019 meer dan 2.000 punten gescoord in de koningsklasse.
– Sinds de Duitse GP meer dan 50 snelste ronden gepakt in de MotoGP.
– Dankzij zeven MotoGP-zeges op de Sachsenring gelijk met Valentino Rossi als het gaat om aantal overwinningen op hetzelfde circuit.
– Tien opeenvolgende zeges in de Duitse GP.
– Rossi en Giacomo Agostini ‘verslagen’ door zeven jaar op rij minimaal vijf GP’s te winnen.
– Eerste rijder ooit die tien jaar op rij minimaal vijf GP’s weet te winnen.
– Rijder met meeste pole positions in de MotoGP (61).
– Rijder met meeste pole positions in alle drie de GP-klassen (89)
– Jongste rijder ooit met meer dan 200 GP-starts.
– Jongste rijder ooit met zes wereldtitels in de koningsklasse. Hij is nu 26 terwijl Rossi en Agostini beide 29 waren toen ze dat voor elkaar kregen.
– Jongste rijder ooit met acht wereldtitels op zijn naam. Mike Hailwood was 27 jaar oud toen hem dat lukte, Agostini 28, Rossi 29 en Angel Nieto en Carlo Ubbiali beide 30.
Respect is het enige woord dat een beetje in de buurt komt.
In Duitsland en andere Duitstalige gebieden, is het de gewoonste zaak van de wereld om iemand: Hals -und Beinbruch te wensen. Dit klingt in eerste instantie het tegenovergestelde van proficiat, maar betekent nog veel meer, o.a. van wees op je hoede en een gewaarschuwd mens telt voor twee. Mensen bekend met de uitdrukking hebben er ook totaal geen moeite mee. Echter op zijn Nederlands zeggen , Had hij zijn nek maar gebroken, is een hatelijke opmerking.
Ik ben het heel erg eens met dit artikel. Of je nu fan bent van MM of van iemand anders, zijn prestaties zijn van een ongeëvenaard niveau. Dat verdient respect. Hij krijgt deze zegereeks echt niet cadeau. Om zoveel jaar achtereen op dit niveau te kunnen presteren moet je 100% toegewijd zijn aan je sport en vrijwel al het andere aan de kant zetten. Wie ooit op hoog niveau heeft gesport zal dan ook nooit zo’n rotopmerking maken. Die weet hoe moeilijk dit is.
Waar dit soort rotopmerkingen ook zeldzaam zijn? Rugby. Wederzijds respect zit daar in de genen, zowel bij de spelers als bij het publiek. Ook daar kunnen de fans van de ene ploeg gezellig naast de andere fans zitten. Alles zit daar door elkaar en de sfeer is fantastisch. Kijk maar eens naar het WK rugby dat nu in Japan wordt gehouden. Topsfeer!