Ik wilde met m’n nieuwe Street Triple 765 R zo snel mogelijk de duizend kilometer halen, opdat hij dan z’n eerste onderhoud kon krijgen, en ik daarna op volle toeren mocht rijden. Duizend kilometer lijkt niet veel, maar als je zoals ik telkens kleine ritjes onderneemt, dan kan het een tijd duren voor je zover geraakt bent. Meestal rijd ik naar Deurle, waar ik in café-restaurant d’Ouwe Hoeve een latte degusteer, ofwel degusteer ik er een in café –restaurant De Boshoeve in Lembeke. Deurle en Lembeke liggen niet ver van Gent, in tegenstelling tot Hamme, waar ik m’n zus wel eens bezoek, zij het te zelden. Maar heel ver van Gent ligt Hamme nu ook weer niet. Doch toen bood zich een gelegenheid aan tot het overspannen van heel wat kilometers. Ik moest immers naar Knokke, liggend aan de Belgische kust en een roteind van Gent verwijderd. Normaal onderneem ik dergelijke reizen in de Volkswagen Golf van m’n chauffeur Muis, maar net op die dag was Muis verhinderd, omdat hij naar een optreden ging van een koor uit Zimbabwe. Muis is dol op koormuziek. Mocht je daartoe niet meerdere personen nodig hebben, Muis zou in z’n eentje koormuziek zingen. Ik heb ook een reservechauffeur, Sammy, maar die kon ook niet, omdat de fistel op z’n stuitje was beginnen te ontsteken. Nou ja, dacht ik, dan rijd ik toch zeker wel met de motor naar Knokke? Ik moest er zijn om als gast te fungeren van het Nederlandse radiostation NTR, dat geregeld uitzendt van op een locatie waar iets bijzonders aan de hand is, en in Knokke was dat de oldtimerbeurs, waar honderden zeer dure, zeer oude auto’s werden tentoongesteld. Dus ik op de Street naar Knokke.
Herman Brusselmans: ‘Als je niet graag motorrijdt, dan ben je geen normaal mens’
Dat ging bijzonder goed, en zonder gps wist ik het Albertplein, waar de zooi zich afspeelde, te vinden. Toevallig was het die dag m’n verjaardag, en m’n vriendin Lena bood me als cadeau een nachtje verblijf aan de kust aan. Zij zou me per trein, met onze baby Roman en onze hond Aquí, gezelschap komen houden. Ze koos niet voor Knokke, waar ik weliswaar toch al was, maar waar de hotelkamers veel te duur zijn, en zodoende koos ze voor Blankenberge, waar de hotels een schijntje kosten. De bedoeling was aldus dat ik van Knokke naar Blankenberge zou rijden. Toen brak het me op dat ik geen gps gebruik. Ik reed helemaal verkeerd, en kwam terecht in de immense zeehaven van Zeebrugge. Zeker anderhalf uur reed ik daar rond, ik zag vele boten en industriefabrieken en verlaten omgevingen, maar de weg naar Blankenberge zag ik niet. Tot ik ‘m, puur door geluk, toch zag. Later dan voorzien kwam ik in Blankenberge aan, en had ik een erg leuke verjaardagsavond en -nacht met m’n gezin. De volgende ochtend keerden Lena en Roman en Aquï per trein terug naar Gent, en ik op de motor. Of je het gelooft of niet, ik reed weer verkeerd, en kwam op den duur terecht in Ramskapelle, een dorp waar de Duitsers in 1944 vele verliezen leden, maar daar schoot ik weinig mee op. Ten einde raad raadpleegde ik Google Maps op m’n telefoon, hoewel ik geen voorstander ben van al die moderne gadgets. Niettemin werd ik naar de juiste weg geleid, en kort na de middag arriveerde ook ik in Gent; ik was er zelfs vroeger dan Lena, Roman en Aqui, die op een traagrijdende trein hadden gezeten. Door al dit gedoe stond de kilometerteller van de Street op 975 kilometer. De rit van bij mij thuis naar de Triumph-dealer in Assenede is 25 kilometer, en de volgende dag reed ik erheen, zodat ik arriveerde met exact 1.000 kilometer op de teller. Op een half uurtje werd het onderhoud uitgevoerd, en sindsdien kan ik het gas volop opendraaien, zeer tot mijn vreugde.
