In het eerste weekend van oktober werd het vijftiende seizoen van de Molenaar NSF100 Cup afgesloten in Assen met JayJay den Hoed als kampioen. Zijn naam zal worden toegevoegd aan de Cup, waarop ook andere kampioenen zoals Scott Deroue, Livio Loi en Bo Bendsneyder staan vermeld.
Het vijftiende seizoen van de Molenaar NSF100 Cup begon in april op de TT Junior Track in Assen. Onder de negentien deelnemers bevond zich ook regerend kampioen Luuk de Vries. Hij wilde niet alleen zijn titel verdedigen in de Molenaar NSF100 Cup, maar deed ook mee aan de Spaanse Moto5 MIR Racing Cup. Dit zorgde voor een drukke kalender voor de pas 12-jarige De Vries, waarbij beide competities gedeeltelijk overlapten. Toch was De Vries niet kansloos. In 2022 had hij te maken met mechanische én lichamelijke problemen, met enkele nul-scores tot gevolg. Maar hij gaf niet op, won vier van de laatste vijf races en wist uiteindelijk alsnog het kampioenschap binnen te halen.
In 2023 was JayJay den Hoed oppermachtig. In de eerste helft van het seizoen won hij alle races. Maar na de zomerstop werden enkele overwinningen afgesnoept door Douwe Douma en Luuk de Vries, maar zijn titel kwam niet in gevaar. Al op de voorlaatste wedstrijddag kon JayJay een ereronde rijden met de nationale driekleur. Een dag later ontving hij traditioneel de Molenaar NSF100 Cup uit handen van aftredend kampioen De Vries. Van Arie en Carla Molenaar kreeg hij Honda aggregaat. Ook werden er kampioensschilden uitgereikt namens de KNMV, waarbij Douma het schild voor de tweede plaats en De Vries het schild voor de derde plaats in ontvangst namen. Milan Hunneman werd benoemd tot snelste nieuwkomer en ontving de beker voor snelste Rookie.
Molenaar NSF100 Cup Kraamkamer
JayJay den Hoed
‘Ik ben overgestapt van een minibike naar een Honda NSF en het was vooral wennen aan het schakelen. Maar dat wende snel en in mijn eerste jaar eindigde ik al een keer als vierde. In het tweede jaar had ik een matige start, maar tegen het einde van het seizoen kwam ik nog dichtbij het kampioenschap. Dat ging mis doordat ik in de laatste races crashte. Dit seizoen reed ik veel sterker, zowel fysiek als mentaal, mede dankzij mijn personal coach Joey Litjens.
Ik vind de Cup erg leuk omdat je eigenlijk in de MotoGP zit. Je krijgt instructies, gaat gezamenlijk naar de baan en de top zeven rijders zitten binnen een seconde van elkaar, dat is echt gaaf! Je leert constant te rijden en altijd alert te blijven. Ik denk dat slim rijden uiteindelijk het belangrijkst is. Ook vind ik het geweldig dat ik nu veel vrienden heb in de motorsportwereld, die ik ken sinds het begin van mijn tijd op de NSF. Ik speel graag met hen samen. We fietsen samen en na afloop van de races in Veldhoven gaan we altijd zwemmen in de recreatieplas naast het circuit.
Douwe Douma
‘Ik moest wel even wennen aan het schakelen, omdat ik eerder alleen minibikes had gereden. Gelukkig had ik al veel getraind met mijn eigen NSF. Het was ook even wennen dat we voor elke wedstrijd motoren moesten verloten en dat we bij problemen naar een monteur van het Molenaar team moesten gaan. Voorheen deed mijn vader altijd alles aan de minibike. Maar al snel voelde alles vertrouwd aan. Dit jaar heb ik grote vooruitgang geboekt, vooral op het gebied van inhalen. Ik heb veel geleerd door dichtbij andere coureurs te rijden en mijn motor tussen die van anderen durven te plaatsen.
Mijn eerste overwinning was misschien wel de mooiste ervaring tot nu toe. Toen ik van de baan afkwam, besefte ik nog niet eens dat ik gewonnen had. Pas later bleek dat JayJay, die voor mij geëindigd was, een tijdstraf had gekregen. Toen ik de pitstraat binnenreed, werd ik overladen met blijdschap en realiseerde ik me pas echt wat er gebeurd was!’
Luuk de Vries
‘Toen ik drie jaar oud was, reed ik voor het eerst op een crossmotor. Meteen reed ik tegen de hekken aan en brak mijn arm! Op mijn vijfde stapte ik voor het eerst op een minibike, begon ik met racen toen ik zeven was, en op mijn negende begon ik met deelname aan de Molenaar NSF100 Cup. Tijdens een vrije training kreeg ik daar echter het stuur in mijn buik en scheurde mijn milt en een nier. Het duurde vier maanden voordat ik weer kon rijden, maar tegen de start van seizoen 2021 was ik voldoende hersteld. Het was behoorlijk uitdagend omdat ik erg klein was, slechts 1 meter 30 lang. Op de eerste wedstrijddag was het ook nog eens nat. Ik vroeg me af hoe ik daarmee om moest gaan, maar uiteindelijk eindigde ik als vijfde. Aan het einde van dat seizoen won ik mijn eerste wedstrijd – ook nog eens op Assen in de regen. Vorig jaar brak ik mijn pols in Spa, maar desondanks wist ik het kampioenschap binnen te slepen. Ik had dit niet meer verwacht, vooral omdat ik een paar races had gemist. Het feit dat het toch gelukt is, was het hoogtepunt van mijn ervaring in de NSF Cup.
Ik vind de Cup geweldig en je leert er ontzettend veel. Je leert de juiste rijlijnen, diep remmen voor bochten en omdat je met vergelijkbaar materiaal rijdt, is inhalen erg lastig. Dat leer je allemaal daar.’
Milan Hunneman
‘Na twee jaar trainen met de minibike en twee jaar competitie, heb ik dit jaar de overstap gemaakt naar de NSF. Het heeft even geduurd voordat ik gewend was aan het hogere niveau van de NSF en het schakelen en koppelen. Ook was het nieuw voor mij om met z’n allen in de trailer te zitten voor de briefing, motoren te loten en coaching te krijgen. Het is echt geweldig dat we allemaal met dezelfde motorrijden. Mijn vader vindt het ook geweldig, hij hoeft nu niet meer aan mijn motor te sleutelen en heeft eindelijk tijd om een kopje koffie te drinken!
Van tevoren dacht ik dat ik wel in het middenveld zou kunnen rijden, misschien zelfs top tien, maar ik had nooit gedacht dat ik op het podium zou komen! Mijn eerste podiumplaats was absoluut het hoogtepunt van dit jaar. En natuurlijk stonden al mijn vrienden en familie op me te wachten toen ik Rookie-kampioen werd. Ik had er zelfs niet bij stilgestaan dat ik al kampioen was, maar toen ik van de baan afkwam zag ik een grote vlag die speciaal voor mij was gemaakt. Daar stonden mijn vrienden, familie en Jeffrey Buis was er ook bij. Hij woont in dezelfde straat als ik, een paar huizen verderop. Hij is niet alleen een geweldige coureur maar ook een ontzettend aardig persoon, we zijn dikke vrienden. Hij voelt eigenlijk als een broer voor me. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit niet aan het racen was en nu geeft hij mij zelfs af en toe tips.’
Succesjaar 2023 van oud-Molenaar NSF100 Cup coureurs
Jeffrey Buis
Jeffrey reed maar liefst vier jaar in de Molenaar NSF100 Cup. Hij reed samen met veel grote namen zoals Bo Bendsneyder, Walid Kahn en in 2013 met Victor Steeman, die dat jaar kampioen werd. Bijzonder was dat Buis in 2022 in de World Supersport 300 weer teamgenoot van Steeman was. Steeman verloor dat jaar tragisch zijn leven tijdens de wedstrijd in Portimão. Het was mooi om te zien dat Buis dit jaar zijn tweede kampioenschap in de WSSP300 vierde in Portimão. Hij wilde dit seizoen opnieuw winnen als eerbetoon aan Steeman, en dat is gelukt!
Buis heeft een bijzondere band met de Molenaar NSF100 Cup. Dit jaar viel hij eenmalig in als rijderscoach voor de geblesseerde Leon Bovee. Één van de rijders die hij mocht coachen was zijn eigen zus Melaney, die haar debuut maakte in de Cup. ‘Ik weet natuurlijk als geen ander wat zij doormaakt. Ze had hiervoor vrijwel alleen op een grasbaanmotor gereden. Ik kom ook uit het grasbaanracen, waar je alleen maar linksom rijdt. Rechterbochten en het gebruik van de voorrem waren mij onbekend, net als het starten met zo’n groot veld tegelijkertijd. Ik herinner me vooral hoe erg ik anderen hinderde! Aan het einde van het eerste jaar ging het al beter en kon ik mijn knieën aan de grond krijgen tijdens het rijden. Daarna kreeg ik de smaak te pakken en in mijn laatste jaar kon ik meestrijden voor het kampioenschap, maar viel ik te vaak. Wat ik vooral heb geleerd van mijn tijd in de Cup is dat je altijd goed moet plannen tijdens de wedstrijd. Een goede start maken en vervolgens continu de juiste acties uitvoeren. Daar heb ik de basis van het racen geleerd.’
Als rijderscoach anno 2023, ziet hij wel verschillen. ‘Coaching was toen alleen gericht op het rijden, tegenwoordig gebruiken ze ook camerabeelden en analyseren ze trainingen en races achteraf. Ze visualiseren ook de races: met je ogen dicht een ronde op het circuit simuleren om zo optimaal vertrouwd te raken met de motor en het circuit.’
Voor Buis was het bijzonder om zijn eigen zus te mogen coachen. ‘Ze kwam zelf met het idee om aan de Cup deel te nemen. Dat was toch een beetje een sprong in het onbekende, net als ik destijds deed. Ze laat boekt vooruitgang, maar ik hoop vooral dat ze plezier blijft hebben. Ze is nu eenmaal ‘het zusje van’, dus ze moet zich extra bewijzen. Ik vind in ieder geval knap hoe ze haar mannetje staat!’
Loris Veneman
Loris Veneman was dit seizoen teamgenoot van Jeffrey Buis en stond in zijn debuutjaar in de WSSP300 in Frankrijk voor het eerst op het podium met een derde plaats. Twee weken later won hij in het Spaanse Aragón zijn eerste race.
‘Toen ik in 2018 aan de Molenaar NSF100 Cup begon, had ik nooit kunnen denken dat ik nu hier zou staan, met een overwinning in de WorldSSP300 op zak. Daarvoor had ik alleen getraind met minibikes en nog nooit aan een competitie deelgenomen. Het eerste jaar was echt een leerjaar, waarin ik pas in de tweede helft sneller werd. In het tweede jaar dacht ik voor het podium te kunnen gaan en merkte al snel dat er meer mogelijk was. De eerste races gingen boven verwachting en het kampioenschap kwam binnen bereik.
Ik kijk terug op de Cup als een mooie competitie waarbij de rijder het verschil maakt. Postuur en gewicht spelen een grote rol; ik was zeker niet de zwaarste maar ook niet de lichtste in mijn tweede jaar. Je moet dan vertrouwen op later remmen en hogere bochtsnelheden. De Cup is ideaal voor jonge coureurs als opstap naar hogere niveaus. Alles wordt voor je geregeld, dus je hoeft je alleen maar te concentreren op het racen.
Wat me altijd is bijgebleven, is mijn allereerste race. Ik viel en wilde er meteen mee stoppen. Nooit meer racen! Maar toen keek het NSF-team snel mijn motor na en moedigde me aan om door te rijden: “Als je nu snel verder gaat, eindig je nog dik in de punten!” Kortom, altijd opstaan en doorgaan, want elk punt kan het verschil maken!’
Twan Smits
Twan Smits eindigde in zijn laatste seizoen Molenaar NSF100 Cup net buiten de topdrie, maar behaalde in 2023 een fraaie tweede plaats in de prestigieuze IDM Supersport 600-race.
‘Voordat ik met minibikes begon te rijden, was het altijd al een droom van mij om mee te doen aan de Molenaar NSF100 Cup. Ik had er foto’s van gezien in tijdschriften en filmpjes op YouTube, en ik wilde het absoluut ook gaan doen. Ik was ontzettend trots dat ik geselecteerd werd en eraan deelnam in mijn eerste jaar.
Bij de Molenaar NSF100 Cup kwam het racegevoel echt tot leven. Samen naar het startgrid gaan, vechten op de baan in groepjes en werken met coaching maakten het twee geweldige seizoenen voor mij. Ik heb veel geleerd en deze ervaring heeft bijgedragen aan wie ik nu als rijder ben. Het besef op jonge leeftijd dat coaching je verder helpt, is iets heel waardevols. Je leert goed te luisteren naar wat je als rijder sneller maakt, iets wat vaak onderschat wordt in de racewereld. De Molenaar Cup heeft zeker een deel van mijn carrière gevormd! je leert het wel in de Molenaar Cup!’
Melvin van der Voort
In 2023 behaalde Melvin van der Voort een groot succes. Hij werd kampioen in het IDM Supersport 600 en maakte indruk tijdens zijn wildcardoptreden in de WorldSSP600, waarbij hij direct punten wist te behalen. Dit seizoen markeerde een belangrijk keerpunt in zijn carrière.
‘Ik had ervaring met crossen en een paar keer op een minibike gereden, maar ik wilde graag gaan wegracen. De Molenaar NSF100 Cup was de bekendste en betaalbare klasse voor beginners in Nederland, perfect om te ontdekken of wegracen iets voor mij was.
Daar leer je strijden en vechten tegen coureurs op gelijkwaardige motoren, wat een solide basis vormt voor de rest van je carrière. Helaas pasten mijn lengte en gewicht niet echt bij deze klasse, dus besloot ik na één jaar over te stappen naar de Yamaha R125 Cup. Bij de eerste race, die ik won, werd meteen duidelijk dat ik veel had geleerd had en dat een zwaardere motor beter bij me paste.
Ondanks dat het maar één jaar duurde, zal ik het zeker niet meer vergeten! Voor het eerst rijden op een schakelmotor, voor het eerst op echte circuits. En voor het eerst ging ik met de camper naar het buitenland om te racen. We raceten op de kartbaan van Spa-Francorchamps. Hoewel dit nu heel normaal is geworden, was dat destijds nog heel bijzonder!’
Tekst en foto’s Mariska Grob
