Na eenmaal WK-brons, vijf keer zilver is er dan nu eindelijk goud voor Nancy van de Ven. Als eerste Nederlandse dame is zij erin geslaagd wereldkampioen te worden. Met Lynn Valk als tweede en Shana van der Vlist als vierde deden de Nederlandse meiden het dit jaar geweldig.
Twee jaar geleden kwam de 24-jarige crosser uit Vlissingen al heel dicht bij de wereldtitel. Ze eindigde toen in punten gelijk met Courtney Duncan. Omdat de Nieuw-Zeelandse vijf manches had gewonnen tegen drie keer winst voor Van de Ven ging de titel toen naar Duncan. Ook vijf jaar geleden mocht Van de Ven al aan de titel ruiken. Met twee punten minder dan Kiara Fontanesi werd ze toen ‘slechts’ vierde, zo klein waren de verschillen aan de top toen.
Broer Rinus
Dat Nancy van de Ven zou gaan crossen stond al heel lang vast. Vanaf haar geboorte kwam ze al in aanraking met de cross, want haar bijna tien jaar oudere broer Rinus stapte al heel jong op een crossmotortje. Rinus doet het goed, eerst in de 60cc op regionaal niveau in Zeeland en later in de 80cc en 85cc op landelijk niveau. Op z’n twaalfde pakt hij z’n eerste Nederlandse titel. Zijn eerste optreden in het WK voor junioren (2002) levert een negende plaats op. Twee jaar later weet hij vierde te worden. Daarna volgt de overstap naar de 125cc. Goede prestaties en zware blessures wisselen elkaar af. In 2005 komt hij zwaar ten val in Mill. Zijn milt moet worden verwijderd en later verliest hij ook nog een nier. Dat belet hem niet om enkele maanden later al weer op de motor te stappen. In 2007 scoort hij geen punten in de Grand Prix van Valkenswaard, maar aan het eind van het seizoen behaalt hij vijf WK-punten in de GP van Lierop. Een jaar later behaalt hij tien punten in Valkenswaard en vier in Lierop. De seizoenen 2009 en 2010 worden gekenmerkt door allerlei blessures en de ziekte van Pfeiffer. Het einde van zijn carrière komt in het najaar van 2010, als hij bij een stadioncross in Stuttgart zijn rug op meerdere plaatsen breekt.
Weinig wedstrijden
Rinus bleef bij de motorsport betrokken als begeleider van zusje Nancy. In het laatste jaar dat Rinus zelf nog actief was, begon Nancy met crossen. Dat ging meteen goed, want in 2011 won ze de Nederlandse titel in de klasse 85cc kleine wielen. Vanaf 2013 reed ze als 15-jarige al in het WMX, het wereldkampioenschap voor dames. In het eerste jaar nog op een 125cc-tweetakt. Te midden van alle concurrentes op 250cc-viertakten wist ze vijfde te worden in de WK-eindstand. In alle jaren dat ze nu WK rijdt is ze nooit lager geëindigd dan de vijfde plaats.
Dat wereldkampioenschap heeft zich helaas nog steeds niet echt ontwikkeld tot een volwaardige competitie. In het eerste jaar (2008) werden er vijf wedstrijden verreden. Een jaar later kwamen er twee races bij. In 2012 stonden er zelfs acht wedstrijden op de kalender. Meer zouden het er nooit worden. Dit jaar, net als in 2019 en 2020, zijn het er slechts vijf. In een grijs verleden had de internationale motorbond FIM de regel dat een titelstrijd pas een WK mocht worden genoemd als er minimaal zes wedstrijden werden verreden. Animo bij de dames is er zeker, want dit weekend telde de damesklasse 25 deelnemers, terwijl de MX2 er 22 had en de MXGP zelfs maar twintig. In die klasse betekende starten dus WK-punten behalen.
Het seizoen voor de dames begon dit jaar in het eerste weekend van maart in het Italiaanse Mantova. Daar behaalden Van de Ven en Valk elk een eerste een twee plaats. Vier weken later in het Portugese Agueda won Valk beide manches voor Van de Ven. Na een pauze van anderhalve maand werd er gereden in Riola Sardo (Sardinië). Daar zegevierde Van der Vlist (eerste en tweede) voor Van de Ven (zesde en eerste) en kwam Valk niet verder dan eenmaal de tweede plaats. Eind mei in het Spaanse Arroyomolinos werd Van de Ven derde (tweede en derde) en finishte Valk als achtste en vijfde. In juni, juli en augustus hoefden de dames niet aan te treden. Pas nu in het eerste weekend van september volgde de vijfde en laatste wedstrijd.
Doel bereikt
Met een voorsprong van 25 punten op Lynn Valk reisde Nancy van de Ven af naar Turkije. Een geruststellend verschil, want twee keer niet al te ver achter Valk over de finish komen zou voldoende zijn om na Dave Strijbos, John van den Berk, Pedro Tragter en Jeffrey Herlings als vijfde Nederlander een wereldtitel in een soloklasse te behalen. Van de Ven wist wat haar te doen stond en bemoeide zich niet met de strijd om de ereplaatsen. Geen fouten maken, erop blijven zitten, dat was het devies.
Na de vierde plaats in de vrije training volgde de derde plaats in de tijdtraining achter Courtney Duncan en Larissa Papenmeier. In beide races had ze een redelijke start. In de eerste manche werkte Nancy zich op van de negende naar de zesde laats. Twee posities voor haar kwam Lynn over de finish, waardoor het puntenverschil werd verkleind tot twintig. Niets iets om je zorgen over te maken, want zelfs bij winst van de Nijverdalse zou een vijftiende plaats voor de Vlissingse toereikend zijn. Na een zesde plaats bij de eerste doorkomst wist Nancy dat ze goed zat, want ze zat zelfs nog voor Lynn. Dat die haar nog voorbij stak, maakte niets meer uit. Nancy van de Ven kwam op de achtste plaats als wereldkampioen over de finish.
Van de Ven: ‘Hier heb ik al heel lang van gedroomd. Zo lang ik me kan herinneren is dit mijn doel geweest. Ik heb al zoveel jaar geprobeerd dit doel te behalen. Ik ben er al heel vaak dichtbij geweest, maar om de een of andere reden ging het mis. Nu heb ik eindelijk de titel te pakken. Het voelt goed om het grootste doel dat ik mezelf heb gesteld, te hebben gerealiseerd. Ik ben wel zo gelukkig!’
Allemaal verbeterd
Lynn Valk wist vooraf dat slechts tegenslag voor Nancy van de Ven haar de wereldtitel zou opleveren. Maar ook de tweede plaats is een mooi resultaat voor haar, want in de vier voorgaande seizoenen was de vijfde plaats haar hoogste eindklassering. In huize Valk zijn dit jaar alle kleuren medailles behaald, want jongere broer Cas werd Europees kampioen in de 125cc en eindigde als derde in het WK voor junioren.
Doordat Larissa Papenmeier in Afyonkarahisar zeven punten meer scoorde dan Shana van der Vlist verspeelde de Apeldoornse de derde plaats in het WK. Tot aan dit jaar was ze achtereenvolgens achtste, tiende, zevende, zesde, zesde en vijfde geworden. Dus elk van de drie Nederlandse meiden verbeterde zich dit jaar. In Turkije kwam ze als tiende en tweede over de finish.
De kans zit er heel dik in dat er volgend jaar geen Nederlands trio voorin meerijdt, maar een kwartet. Die vierde zal dan Lotte van Drunen zijn. Zij werd kortgeleden vijftien waardoor ze haar debuut mocht maken in de WMX. Op de haar vertrouwde 125cc-tweetakt ging ze van start. Ze werd in beide manches zevende, een prima debuut.
De andere Nederlandse meiden scoorden eveneens in beide manches: Britt Jans-Beken werd twaalfde en zestiende, Jenitty van der Beek eindigde als achttiende en zeventiende en Danee Gelissen werd tweemaal negentiende.
De wedstrijd in Turkije werd gewonnen door drievoudig wereldkampioen Courtney Duncan, die twee van de vijf races moest missen vanwege een breuk in een schouderblad. Ze won beide manches. Met haar op het erepodium Larissa Papenmeier (tweede en vierde) en de Deense Sara Andersen (vierde en derde).
WK-Eindstand
1. Nancy van de Ven, Yamaha, 201; 2. Lynn Valk, Yamaha, 183; 3. Larissa Papenmeier (D), Yamaha, 172; 4. Shana van der Vlist, KTM, 168; 5. Sara Andersen (DK), KTM, 138; 12. Britt Jans-Beken, KTM, 87; 20. Danee Gelissen, KTM, 29; 22. Lotte van Drunen, KTM, 28; 24. Jenitty van der Beek, KTM, 14; 29. Amber Simons, KTM, 7.
