Een USP, een ‘unique selling proposition’ is een hippe verkoopterm om te stellen dat een item over unieke kwaliteiten beschikt. Iets wat een ander niet heeft. In het geval van de Rieju Aventura 500 is dat een monsterlijke tankinhoud van 40 liter – verspreid over twee reservoirs. Dat op zich is al uitzonderlijk, maar de Spaanse motorbouwer claimt ook een actieradius ‘tot 1.000 kilometer op één tankbeurt’. Nou, dat moesten we maar eens aan den lijve gaan ondervinden…

Stint 1: Jelle Verstaen

‘Als enthousiaste springveer achter deze reportage, bijt ik maar wat graag de nachtelijke spits af. Ik ben al lang blij dat de collega’s m’n plannen willen volgen en (een stuk van) hun welverdiende nachtrust opofferen om mijn stuiterbrein te sussen. Dank, heren!’

23:30 uur

‘Een halfuurtje voor middernacht staan fotograaf Manu en ik bij de redactie. De regen is de hele dag lang met bakken uit de lucht gevallen, dus ligt het wegdek er behoorlijk gemarineerd bij. Samen met de neerslag heeft ook de temperatuur een fikse duik gemaakt. Als de klok twaalf keer slaat, geeft de buitenthermometer eenzelfde aantal graden celsius aan. Prima omstandigheden om een marathontest af te trappen? Ik dacht het wel. Maar goed, de queeste wacht, dus hoeft er niet al te veel gepalaverd te worden. Ik draai net voor de start af naar een nabijgelegen tankstation, gooi beide tanks vol tot er enkele druppels over de rand gutsen en mik beide triptellers op nul – eentje extra voor ‘t geval iemand de teller wist. En route!’

Motor vs. vliegtuig, van Brussel naar Frankfurt. Wie is het snelst?

00:12 uur

‘Zo’n nachtelijke rit zal me niet snel gaan vervelen. Ik hou wel van de rust en stilte, als je op je motor door de duisternis wordt opgeslurpt. Zacht muziekje op de achtergrond, grootlicht aan en rustig door het landschap tuffen. Heerlijk. Al volgt de ontnuchtering al snel.

Amper drie kilometer na de start vervloek ik de combinatie van m’n ambitieuze route en het weinig zomerse rotweer van enkele uren geleden. Wat tijdens een testrit een fluitje van een cent had geleken, over goed aangestampte aarde, gravel en gras, is nu tot een ware modderpoel verworden. Eentje waar ik eerst m’n voorwiel muurvast in rijd, om vervolgens ook de achterhand te laten vastlopen in het nieuwbakken slijk. De motor staat nu dwars op een diep uitgekerfd tractorpad, met het voorwiel hoger dan het achterwiel, en een diepe gracht op dertig centimeter achter de achterband. Hoe de f*ck ben ik hierin beland? Sleuren, trekken, zweten, vloeken voor het vaderland – maar na een kwartiertje heb ik de Aventura los. Oef! Rechtsomkeert en dit stuk van de route wijselijk overslaan in de overige 19 rondjes, dus!’

01:09 uur

‘Goed, ondanks de valse start zijn de eerste 50 km vol gemaakt. De Aventura voelt zich kiplekker op zowel de trage als de snellere stroken, laat zich niet uit z’n lood slaan op de gravelstroken en blijkt zowaar een aangename compagnon. De benzinemeter pronkt nog steeds met volle balkjes, dus hoef ik nog lang niet te rekenen. Mooi zo!’

01:45 uur

‘Routetechnisch is deze rit dan wel perfect in balans voor een gevarieerde testrit, écht spannend is het allemaal niet. Al maakt de allroadsectie veel goed. Binen twee minuten fladdert er een uil over m’n helm, buitelen een viertal konijnen voor m’n verstralers én ga ik bijna op m’n snufferd als ik met m’n slaperige harses nogal fors in de voorrem knijp op een strook modder. De ankers van de Aventura 500 worstelen met een behoorlijke portie sponzigheid, maar bijten na enkele malen ‘pompen’ wel vrij hard in de schijven – wat voor een enigszins onvoorspelbaar remgedrag zorgt. Ach, niks gebeurd, maar wakker ben ik wel weer.’

03:11 uur

‘Daar gaat ‘t eerste streepje op de benzinemeter. We zijn 185,5 kilometer ver, in de vierde lus van de eerste stint, en het eerste teken van ‘verval’ is zichtbaar. Een eerste streepje van de tien (!) beschikbare stuks, verspreid over de twee tanks. En zo ziet het er voorlopig heel positief uit voor onze doelstelling! Quasi simultaan met het verdwijnende benzinestreepje, steekt ook de vermoeidheid een eerste keer de kop op. Ach, nog een kleine 15 kilometer doorbijten en ik mag de ‘fakkel’ doorgeven aan onze tweede rijder.’

03:48 uur

‘Redactie in zicht! Pieter staat op dit nachtelijke uur met z’n vizier open wolkjes te blazen, maar lijkt er helemaal klaar voor. Ik loods ‘m nog even door de instellingen van het dashboard, vertel ‘m welk deel van de route hij moet mijden en toon ‘m hoe hij de voorste tank kan inruilen voor de achterste, indien nodig. Al verwacht ik niet dat hij al aan de knoppen zal zitten. Klaar voor de volgende 200? Af!’

Stint 2: Pieter Ryckaert

04:00 uur

‘Het is klokslag vier uur in de ochtend wanneer ik op het ruim bemeten zadel van de Rieju ga zitten. Koffie is voor straks. Laten we dit zo snel mogelijk achter de rug hebben. Ik hoor vaag wat instructies over de route, maar zit reeds ‘in the zone.’ Of moet nog wakker worden, dat kan ook. Al is dat euvel meteen van de baan wanneer ik de eerste keer in de remmen moet. Niet het sterkste punt van deze Spaanse Chinees, da’s duidelijk. Of dat ‘m een Spaanees maakt, vraag ik me af. En het zal niet m’n laatste dwaze gedachte zijn. Hoe je Rieju moet uitspreken is er nog zo één. Rie-Jé-Hu? Ri-è-choe? Ritsjoe? Afin, dat ik me hiermee onledig kan houden, geeft aan dat ik verder nauwelijks aandacht aan de Rieju moet besteden. Rijdt best goed. Zit goed. Prima windbescherming ook. Zelfs op de snelweg hoef ik m’n vizier niet dicht te klappen.’

04:47 uur

‘Ik houd ruwweg 110 km/u aan op de snelwegen, maar ga geen vrachtwagens slipstreamen, met één arm achter de rug, plat op de tank liggen of andere ongein. Het verbruik moet wel wat in realistische omstandigheden worden getest. Het blokje trilt wat, maar niet dat het ergerlijk wordt. De blauwe achtergrondverlichting voor de knopjes is handig, los van het feit dat je niet kan lezen om welke knop het nu precies gaat – enkel de rand is verlicht… Even opletten, want er dient zich wat offroad aan. De Rieju slalomt vlot tussen de plassen en de paniekerig wegschietende konijnen. De CST-banden leveren aardig wat grip op de behoorlijk modderige ondergrond. Op het asfalt valt de Rieju wat nadrukkelijk in de bocht, maar alles went. Ik leg elk rondje in een erg vlot tempo af.’

05:59 uur

‘Vanaf klokslag 6 uur is het waanzin hoeveel auto’s er plots op de wegen verschijnen. Ik neurie Zjef Vanuytsel z’n ‘Zotte Morgen’ en rij kranig verder. Bij exact 300 afgelegde kilometers verdwijnt het tweede blokje benzine. Al dient gezegd dat het eerste blokje voor twee telt. Ik reken even uit dat er twaalf blokjes zijn en dat ik in dit tempo dus aan een ongelooflijke 1.200 kilometer actieradius uitkom. Al kan die logica al overboord bij 350 kilometer: dan verdwijnt het vierde blokje al en kort nadien duikt de Rieju zelfs in reserve. De benzinemeter schijnt vanaf dit punt wat van de wijs te raken. Er komt een blokje bij, zakt in het geel, dan weer groen, plots zelfs in het rood, opnieuw naar groen. Afijn.’

07:42 uur

‘Ik bereik na 409 afgelegde kilometers – één keer een snelwegafrit gemist – het einde van m’n stint. En die was een stuk sneller voorbij dan gedacht. Het omschakelen naar de tweede tank laat ik aan m’n collega over. Ik ga pitten en hoor wel waar het schip strandt…’

Stint 3: Frank Vanhove

07:51 uur

‘Iets vroeger dan verwacht mag ik het stuur overnemen van Pieter – die had duidelijk een goed tempo beet. Al snap ik z’n kwieke rondetijden al snel: na enkele kilometers heb ik al door dat de Aventura best goed presteert voor een lichte middenklasser. Vooral boven de 5.000 tpm is het blok helemaal in z’n element, al gaat dat toerental verzegeld van een vervelend dreuntje uit een meetrillend stuk kuipwerk. Ach, ook dat went.’

08:44 uur

‘Ik heb ‘t geweldig naar m’n zin in het zadel van de Aventura 500, het dient gezegd. Het ding stuurt fijn, ik kan m’n jethelm perfect open laten dankzij de uitstekende windprotectie, het zadel is warempel comfortabeler dan het exemplaar op m’n Japanse daily en ook de rijhouding is prima toegesneden op touringwerk. Dit houd ik zonder problemen een hele dag vol. Enkel de remmen vallen me nogal tegen, met een sponzigheid die ik nog niet vaak heb meegemaakt op testmotoren. Een setje stalen remleidingen en beter bijtende remklauwen zouden wenselijk zijn – zij het met een navenant prijskaartje, vermoedelijk.’

10:36 uur

‘Het is gebeurd: tank één is tot de laatste druppel leeg gereden. Op dat moment prijkt er 547,3 kilometer op de tripteller, wat ons toch behoorlijk verrast. Bij m’n voorganger was de tank immers al bijna 200 kilometer eerder (!) in z’n reserve gedoken. Tijd om over te schakelen naar de tweede tank. Daarvoor schakel ik – zoals werd aanbevolen – het contact uit, draai het benzinekraantje naar stand ‘2’, por rechts naast het TFT-scherm op de knop voor bijbehorende benzinepomp en start de motor opnieuw op. Zo, we kunnen weer!’

11:47 uur

‘Ook m’n laatste rondje werk ik met de vingers in de neus af. Na iets meer dan 600 kilometer

zit er nog geen spatje verval op de Rieju en projecteert de benzinemeter nog trots al z’n blokjes op het scherm. Noem het een tikkeltje voorbarig of overmoedig, maar ik durf er stilaan m’n bankrekening om te verwedden dat we vandaag de 1.000 kilometer gaan halen. Al doet de wispelturigheid van de benzinemeter me toch nog enigszins twijfelen. Onze Limburgse collega staat me met een brede grijns en een welverdiende sandwich op te wachten, als ik iets vroeger dan voorzien bij ons hoofdkwartier verschijn. Even tijd om bij te kletsen en nog snel samen te lunchen, voor hij z’n dubbele meter op de vrij laag (840 mm) gezadelde Aventura 500 parkeert.’

Stint 4: Gijs Gilis

12:03 uur

‘Met een volle maag en dito tweede tank, begin ik aan m’n stint. De tripteller staat op 611 kilometer als ik de vrij hakerige koppeling voor het eerst laat vieren en koers zet richting de eerste offroadzone. Daar gaat het al bijna meteen mis. Niet voor mezelf en de Aventura, wel voor de eekhoorn die wel érg last-minute beslist om de noppenbanden van dichtbij te inspecteren. Met één oog dichtgeknepen zet ik me schrap voor de impact – nu ja, wat heet, met zo’n uit de kluiten gewassen hamster als tegenligger… – maar die komt uiteindelijk niet. Het beestje komt met de schrik vrij.’

15:43 uur

‘Niks te melden, meneer! Geen vuiltje aan de lucht. Net voor ik overnam, had collega Frank de tweede tank ingeschakeld, dus tuf ik eigenlijk in de veilige zone. Puur mathematisch zou dat ook m’n hele stint lang zo moeten blijven. Die wetenschap haalt de spanning er wat af, maar zo heb ik ook tijd om m’n oordeel over de machine te boetseren. En dat blijkt een flinke meevaller. Akkoord, de Aventura 500 voelt enigszins zwaar aan. Maar hij is ook offroad erg stabiel, het blokje kwijt zich meer dan behoorlijk van z’n taak en zelfs met m’n goeie meter negentig zit ik perfect uit de wind.’

16:14 uur

‘Eigenlijk mocht ik rond kilometer 800 m’n motorische estafettestok doorgeven, maar ik doe er voor de gein nog enkele rondjes bij. De Aventura zit heel aangenaam, een vleugje Indian Summer heeft zich vandaag op de kalender genesteld en dus heb ik het prima naar m’n zin. Plaatje door m’n headset blazen en nog even twee rondjes erbij? Jazeker!’

17:21 uur

‘Tijdens de voorlaatste ronde gaat het gele verklikkerlampje van de tank al branden – een stuk eerder dan verwacht – en nadat ik de 850 kilometer heb gerond, verandert de tint op het dashboard naar rood. Damn, dit loopt niet geheel volgens plan… Even vrees ik dat ik dik honderd kilometer voor de finish ga stranden, maar stilvallen doe ik niet. Een slechte aanduiding op het dashboard dus. Wat mij betreft zou een actieradiusmeter een stuk handiger werken dan de ouderwetse tankblokjes. Moe maar opgelucht, parkeer ik de Rieju een laatste keer, voor mij althans, voor het hoofdkwartier. Kom op, Frank!’

Stint 5: Frank Vanhove

17:35 uur

‘Bij 915,3 kilometer neem ik de Rieju Aventura 500 voor een tweede keer over. Met een klein hartje, want beide brandstofmeters staan inmiddels rood te knipperen. Maar als ik me iets herinner van m’n eerste stint, dan is het wel dat de Aventura meesterlijk omgaat met de laatste druppels peut in z’n pens. De magische 1.000 kilometer-grens komt nu wel écht dichtbij!’

18:18 uur

‘Terwijl ik m’n vermoedelijk voorlaatste rondje afhaspel, mijmer ik even weg over de dag aan boord van de Rieju Aventura 500. De motor is mij namelijk bijgebleven als een uitstekende machine voor wie een goede, eenvoudige motorfiets zoekt waarmee je zonder een centje pijn elke dag in alle comfort mee naar je werk kan pendelen. Of, waarom ook niet, de reismicrobe te pakken hebt en geen 20.000 euro te besteden hebt. Prima blokje, gedegen rijwielgedeelte, uitgebreide uitrusting en zelfs de voor mij onbekende banden deden het goed. Niks mis mee.’

19:02 uur

‘Ja, ja, jaaaaa! Net op het moment dat ik de laatste afrit neem van de E17, verspringt de tripmeter van 999.9 naar… 0.0. Duizend kilometer, duizend f*cking kilometer. Op één tankbeurt. Tot zover ons smalend geneuzel over ‘marketingpraatjes’ – Rieju maakt gewoon waar wat het belooft, zonder dat we ons daarbij ook maar enigszins moeten inhouden. Niks slipstreamen, schakelen bij lage toerentallen of elke overbodige kilo thuislaten – gewoon aftanken, sleutel omdraaien en rijden maar. Goed, doelstelling behaald – flesje ontkurken dan maar? Wel, neen. De nieuwsgierigheid wint het van de dorst. Want als je er duizend kilometer kan uitpuren, dan zit er misschien nog wel wat meer in, niet?’

Van Brussel naar Parijs in het holst van de nacht

20:05 uur

‘Ik werk de resterende kilometers van m’n laatste rondje af, passeer het hoofdkwartier en… doe er nog een rondje bovenop! De roodgloeiende benzinemeters ten spijt, heeft de Aventura 500 nog steeds geen signaal gegeven dat het welletjes is geweest. Geen gestotter of gepruttel, de gasrespons blijft snedig en dus gaan we door.’

20:13 uur

‘Daar is de doodsreutel dan toch! Een aarzelende plof, even geen geluid, dan nog even hikkend hernemen en helemaal afgelopen. Maar dat is geen schande. Met een zo goed als lege tank hebben we er – alweer – heel veel pluskilometers uitgeperst. Maar liefst 154,6 stuks, om exact te zijn, waardoor we stranden op 1.069,9 kilometer. Even snel omgerekend is dat een verbruik van 3,73 liter per 100 kilometer – ofwel minder dan 1 liter op 27 kilometer. En dat zonder extra moeite of valsspelen. Schitterend. In de bijbehorende vlaag van euforie stoort het me zelfs niet dat ik de 190 kilogram aan rijklaargewicht (heerlijk licht, zonder benzine) nog een halve kilometer richting het tankstation moet duwen. Volgooien, wegwezen en meteen beginnen plannen. Zou ik Marseille van hieruit op één tankbeurt halen?’

De motor

Ons trouwe ros voor deze opdracht is de Rieju Aventura 500. Een Spaanse hoogpoter met ruim negentig jaar aan pedigree, die is uitgerust met een 47 pk sterke staande twin, een volledige instelbare ophanging met lange veerwegen (190 mm), een 21”-18”-wielencombo, valbeugels, handkappen en een skidplate, een TFT-scherm met alle mogelijke connectiviteit, en uitschakelbaar ABS. Maar ook met twee benzinetanks die samen goed zijn voor veertig liter (20 + 20 liter). Het bijbehorend prijskaartje? Dat bedraagt amper 9.499 euro…

De opzet

Even de puntjes op de ‘i’ zetten: we hebben deze reportage niet georganiseerd met het doel de 1.000 kilometer willens nillens te halen, door bijvoorbeeld onze rijstijl grondig aan te passen. Maar ook het omgekeerde is niet aan de orde. Nee, we willen ‘m niet per se eerder dan die illustere megameter leegrijden. We hoeven helemaal niks. Maar we zijn stiekem wel enorm benieuwd naar hoe lang hij het gaat uitzingen op één tankbeurt…

De route

Eerder dan op een afgesloten omloop met een constante snelheid te rijden, hebben we ervoor gekozen om de Aventura 500 in estafettevorm onder realistische rijomstandigheden te testen. Vijf redacteuren zullen elk vier lussen van exact 50 kilometer – 1.000 kilometer, dus – rond ons HQ proberen af te ronden, die zorgvuldig zijn opgebouwd uit een evenredig aantal zones 30/50 en 70, aangevuld met autowegen waar je 90 mag en een stuk autosnelweg waar de maximale snelheid in België op 120 km/u ligt. Als kers op de taart hebben we ook twee reepjes licht onverhard in de route gesmokkeld – als je je motor ‘Aventura’ noemt, mogen we hopen dat het niet enkel voor de looks is…

Foto’s: Manu De Soomer/Motorsportspics.com