Ondanks het feit dat motorfietsen een effectieve oplossing kunnen bieden voor de toenemende drukte en duurzaamheidsuitdagingen in het verkeer, wordt hun potentieel door veel werkgevers nog niet ten volle benut. Uit een studie van Koninklijke RAI Vereniging komt naar voren dat slechts 29% van de werkgevers het gebruik van motorfietsen voor woon-werkverkeer actief aanmoedigt. Dit terwijl bijna een kwart van de forensen en tweederde van de motorrijbewijsbezitters positief staan tegenover het idee om met de motor naar het werk te gaan.
Werkgevers kunnen profiteren van lagere parkeerkosten en minder druk op parkeervoorzieningen door motorgebruik te stimuleren. Motorfietsen nemen minder ruimte in beslag en kunnen files sneller omzeilen, wat leidt tot tijdwinst en een lagere CO2-uitstoot. Met de toenemende beschikbaarheid van elektrische motoren wordt het gebruik van motorfietsen voor woon-werkverkeer steeds aantrekkelijker.
Er is een opmerkelijke stijging in het aantal motorrijbewijzen onder jongeren en vrouwen in de afgelopen vijf jaar. Deze groeiende groepen bieden kansen voor meer motorfietsgebruik voor woon-werkverkeer. Werkgevers kunnen profiteren van fiscale voordelen en het aanbieden van goede voorzieningen om motorgebruik te stimuleren.
RAI Vereniging heeft in samenwerking met het Ministerie van IenW een praktische gids ontwikkeld voor werkgevers om motorfietsbeleid te implementeren. Deze gids biedt handvatten voor het benutten van fiscale voordelen, het waarborgen van veiligheid en het geven van praktische tips voor implementatie.
Suzuki lijkt de laatste tijd de wind weer vol in de zeilen te hebben. Met modellen als de GSX-S en de nieuwe V-Stroms hebben ze al veel motorrijders weten te bekoren, maar wat denkt ons lezerspubliek ervan? We selecteerden een zevental uitverkorenen voor een dag Soesrijden in en rond de Biesbosch.
Yoran Bind over de Suzuki GSX-S1000
Eigen motor: Yamaha MT-10
‘De GSX-S1000 voelt een stuk compacter en wendbaarder aan dan mijn eigen motor. Je kunt ‘m een stuk makkelijker omgooien. En het blok is zo gigantisch soepel en wordt geholpen door een erg goede quickshifter, want hij schakelt top. Ik heb ook wat met de instelling van de tractiecontrole zitten spelen en dat voel je ook goed, moet ik zeggen. Qua zit heeft het stuur voor mezelf de perfecte breedte, maar in het zadel glijd ik telkens wat naar voren omdat er een curve inzit, waar ik door mijn lengte liever wat meer naar achteren zou blijven zitten.’
1 van 2
Yoran Bind: 'Het blok is zo gigantisch soepel en wordt geholpen door een erg goede quickshifter.'
Geert Bind over de Suzuki V-Strom 1050DE
Eigen motor: Suzuki V-Strom 650
‘Overstapt vanaf mijn 650 voelt de 1050 aan als een enorm bakbeest. Maar je went er meteen 100% aan. Als je gaat rijden voel je het extra gewicht nauwelijks nog. Ik kan er net mee gooien en smijten als met mijn eigen Soes. De quickshifter is een mooie extra en schakelt heel erg goed. De zit is ook uitstekend, de remmen pakken lekker aan. Verder vond ik ‘m in rijmodus B het best rijden, want in A is-ie gewoon te agressief. Het went, maar B is beter en volstaat ruimschoots. Kortom, een heel fijne motor.’
1 van 2
Geert Bind : 'Je went er meteen aan en voelt het extra gewicht nauwelijks.'
Jard van Muijlwijk over de Suzuki GSX-S950
Eigen motor: Honda CB 1000 én CBR600RR
‘Deze 35 kW is uiteraard een stapje terug van wat ik gewend ben, maar ik vond het blok verbazingwekkend koppelrijk met een erg breed uitgespreid vermogen. Het lijkt me een geweldige motor voor beginners, waarmee je lang door kan groeien als rijder. Er zit veel meer pit in dan in een 650 als eerste motor. Het zwaartepunt ligt merkbaar hoger dan op mijn eigen motor, dat is even wennen, maar helpt wel bij strakker en soepeler insturen. Bij trager rijden is het dan net even iets minder handig. De remmen bijten gauw en ik moest even wennen omdat ik gewend ben om iets harder door te moeten knijpen. Maar eraan gewend zijn het uitstekende stoppers. De styling vind ik een stuk moderner en sportiever dan mijn eigen motor.’
1 van 2
Jard van Muijlwijk: 'Geweldige motor voor beginners waarmee je lang door kan groeien.'
Anne van Limpt over de GSX-8R
Eigen motor: Suzuki SV650 X
‘Ik vond de paralleltwin heel erg soepel aanvoelen en door de modernere injectie schokt hij ook minder onderin. Hij zit verrassend fijn, ook al zou ik er geen erg lange toerrritten mee willen rijden, want je steunt toch wel op je polsen. Het schakelen met de quickshifter vond ik wennen, zo zonder koppeling, maar dat gaat heel erg soepel. Ook de remmen vond ik soepel, niet agressief, wat je bij zo’n sportmotor toch wel wat verwacht. En ook het sturen gaat heel erg soepel. Ik denk dat we ‘m dus in één woord kunnen samenvatten: SOEPEL!’
1 van 2
Anne van Limpt: 'Ik denk dat we 'm in één woord kunnen samenvatten: SOEPEL!'
Wout van der Wiel over de Suzuki GSX-1000GX
Eigen motor: Husqvarna Norden
‘Ik vind het een fantastische motor. Hij past me heel erg goed, mooi beide voeten aan de grond. Hij beschikt over een geweldig vermogen, de quickshifter is een meerwaarde en deze Suzuki stuurt ook goed. Ik vind het fijn dat je over veel mogelijkheden beschikt met de veerinstelling, want ik rijd regelmatig met z’n tweeën én bagage. Het is dus belangrijk dat je de motor daarop kunt afstellen. Ik vind het ook een mooi model. De remmen mogen misschien iets harder bijten, maar het went wel. Ik vind de prijs ook goed met alles erop en eraan. Ik ben al een heel stuk om, zeg maar…’
1 van 2
Wout van der Wiel: 'Ik ben al een heel stuk om...'
‘Ik vind de Hayabusa best wel wat veranderd. Het vermogen is en blijft superlekker, net als het sturen. Ik denk dat het zwaartepunt net wat lager is gaan liggen. Hij voelt zo stabiel als een huis en dat maakt ‘m zalig om mee te toeren. Ik liet ‘m zelfs even zakken naar 30 km/u in z’n zes en dat gaf geen enkel probleem. Het grootste verschil met mijn eigen Hayabusa is de elektronica die erop zit. Alles is instelbaar. En de cruisecontrole is geweldig en maakt het misschien net iets makkelijker om niet zo snel tegen bekeuringen aan te lopen. En de rijmodi zijn een absolute plus als je zoals vandaag over bemodderde wegen rijdt. De remmen vind ik niet beter dan op de mijne.’
1 van 2
René Kortlever: 'Het grootste verschil met mijn eigen Hayabusa is de elektronica die erop zit.'
Arjan van den Broeck over de Suzuki GSX-1000GT
Eigen motor: Honda Blackbird
‘Wat gaat dit allemaal lekker soepel. Van opstappen tot wegrijden, het voelt meteen comfortabel. Het blok bulkt van vermogen in welke versnelling dan ook en de respons is er in elke versnelling, ongeacht het toerental. De injectie is dus echt een vooruitgang met wat ik gewend ben. Ik heb niet extreem geremd, maar de remmen lijken me te doen wat ze moeten doen. Qua sturen helpt het hoge en brede stuur de handling. Hij gedraagt zich uitstekend. En aan de quickshifter ben je in tien minuten gewend en zal ik in het terugrijden naar huis echt wel missen.’
1 van 2
Arjan van den Broeck: 'Het blok bulkt van vermogen in elke versnelling.'
Jeffrey Herlings scoorde veruit de meeste punten in Indonesië.
Jeffrey Herlings en Calvin Vlaanderen stonden in de beide Indonesische GP’s op het podium. Kay de Wolf alleen in de eerste, maar gaat nog altijd ruimschoots aan de leiding in de WK-stand.
In de coronatijd werden meerdere GP’s na elkaar op hetzelfde circuit verreden. Dat gebeurde nu ook op het Indonesische eiland Lombok. En toch werd er op verschillende banen gereden, want de tweede keer werd er met de nodige aanpassingen andersom gereden. De eerste wedstrijd staat als GP van West Nusa Tenggara in de boeken, de tweede als de GP van Lombok.
Voor Jeffrey Herlings verliepen beide GP’s voortreffelijk: van de zes races wist hij er vijf te winnen! In de tweede manche van West Nusa Tenggara werd Herlings na een val tweede achter Jorge Prado, die in de eerste reeks tweede achter Herlings was geworden en zodoende de GP won. Herlings leidde nagenoeg de hele kwalificatierace en de volledige eerste manche.
Een mooi podium voor Nederland met Jeffrey Herlings als winnaar en Calvin Vlaanderen als derde; links tweede man Tim Gajser.
Een week later kwam Herlings pas in de slotfase van de kwalificatierace en de eerste manche op kop, in de tweede race reed hij van het begin tot het eind aan kop. Herlings: ‘1-1-2 in de eerste GP en 1-1-1 in de tweede! Na mijn val moest ik het stuur en de hendel recht buigen, ik had nog geluk dat ik als derde verder kon rijden. Tegen het eind werden de sporen veel dieper, maar wist ik nog wel in de buurt van Jorge te komen. Ik nam daarbij geen risico’s. En een week later voor het eerst alles gewonnen, de KTM deed het erg goed. Mijn complimenten voor het hele team. Dit is een fijne manier om naar Europa terug te gaan. Ik heb het gevoel dat we steeds beter worden.’
Tim Gajser presteerde goed in beide races, maar Jorge Prado liet in het tweede weekend flink wat punten liggen (‘Het was mijn dag niet.’), maar scoorde een week eerder wel goed. Gajser en Prado behaalden 97 punten in Indonesië, Herlings 117. Hoewel er nog acht GP’s op de kalender staan, kan nu al worden gesteld dat (zonder blessures) de strijd om de wereldtitel tussen deze drie rijders zal gaan, de drie die de afgelopen acht seizoenen met elkaar zeven wereldtitels vergaarden in de MXGP-klasse.
Calvin Vlaanderen is bezig met een prima seizoen in zijn eerste jaar als fabrieksrijder van Yamaha. Hij kwam al een paar keer dicht bij het podium, maar mocht daarop nog niet plaatsnemen. In Indonesië lukte het wel en zelfs twee keer. In het eerste weekend werd hij vijfde en twee keer vierde, het tweede weekend leverde drie derde plaatsen op. Vlaanderen: ‘Het was al twee jaar geleden dat ik voor het laatst op het podium stond. Ik heb er hard voor moeten werken. Om nog hoger te eindigen, zal ik beter moeten starten. Met het team hebben we daar hard aan gewerkt. Al met al is het een goede trip naar Indonesië geweest. In de GP van Lombok zag ik Jorge Prado iets verslappen tegen het eind van de eerste manche en heb ik aangezet en hem gepakt. In de tweede manche kon ik in de beginfase een paar snelle ronden rijden, maar aanklampen bij de koplopers lukte niet. Twee keer op het podium, ik ben echt tevreden.’ Vlaanderen verstevigde zijn vierde plaats in de stand door elf punten meer te behalen dan Jeremy Seewer.
Glenn Coldenhoff scoorde in elk van de zes races met een zesde plaats als beste resultaat. Hij staat op een stevige zesde plaats in de WK-stand. Voor zijn teamgenoot Brian Bogers verliep de reis naar Indonesië uiterst teleurstellend. Hij kwam in de eerste kwalificatierace niet goed uit op een driesprong en daarbij raakte zijn schouder uit de kom. Verder rijden zat er niet meer in en hij keerde meteen terug naar Nederland. Door de afmelding van Bogers bleven er slechts zestien rijders over, veertien vaste GP-rijders en twee wildcardrijders, die in elke andere GP zeker geen punten zouden hebben behaald.
Rijdersvoorstelling met Kay de Wolf.
Kay de wolf houdt stand
Aan de reeks Nederlandse en Belgische overwinningen in de MX2 kwam in Indonesië geen eind. De buit werd eerlijk verdeeld, Kay de Wolf zegevierde in het eerste weekend, zijn teamgenoot Lucas Coenen in het tweede. Voor beiden was het de vierde GP-zege van dit jaar. Coenen won beide kwalificatieraces voor De Wolf, die beide races van de eerste GP won, terwijl Coenen zegevierde in beide heats van de tweede GP. Coenen behaalde iets meer punten dan De Wolf, die nu leidt met een voorsprong van 49 punten. De Duitser Simon Längenfelder, die in Lombok voor de zesde keer dit jaar op het podium stond, blijft goed in hun spoor en heeft slechts achttien punten achterstand op Coenen.
‘Ik kijk uit naar volgend weekend’, zei Kay de Wolf na de voor hem zo goed verlopen eerste GP. Maar daarin ging het – voor zijn doen – niet zo goed. ‘Het was een zware dag. Het kostte me moeite om het juiste ritme te pakken te krijgen. Ik maakte een paar foutjes, waarvoor ik alleen maar mijzelf de schuld kan geven. Het is belangrijk me te focussen op het positieve. Ik heb nog steeds de rode plaat en kijk uit naar Loket. Daar ga ik komende tijd hard voor trainen.’
Rick Elzinga viel in de eerste kwalificatierace met een elfde plaats net buiten de punten, maar behaalde wel punten in de overige vijf races, met een zevende plaats in de slotrace als beste uitslag. Hij blijft zevende in de WK-stand, maar zag Sacha Coenen tot op vijf punten naderen.
Jens Walvoort en Kay Karssemakers bleven op de beide zaterdagen puntloos. Walvoort behaalde in de vier manches vier keer punten. Karssemakers viel beide keren in de tweede manche uit.
In de komende tijd kunnen de Belgische en Nederlandse crossliefhebbers dicht bij huis naar een Grand Prix, eerst Lommel (27 en 28 juli) en drie weken later Arnhem (17/18 augustus).
Voor het eerst in twee jaar stond Calvin Vlaanderen weer op het podium. En dat twee keer!
De leidende Dave Meijerink en Charley Powell laten flink rubber achter op de bikkelharde kleibaan.
Met vijf coureurs kwam ruim een kwart van het startveld van de Europese grasbaanfinale dit jaar uit Nederland. Ondanks de relatief koele en natte periode in Zuid-Frankrijk, presenteerde de korte kleipiste in Tayac zich in een bikkelharde en stoffige toestand.
Tekst: Asse Klein, Jan Boer, Emil Bilars, Gert Bos Foto’s: Emil Bilars, Jan Boer, Jesper Veldhuizen
In de kwalificatieseries leverde Dave Meijerink de beste prestaties. De regerend Nederlands kampioen uit het Overijsselse Schuinesloot scoorde via twee overwinningen en twee tweede plaatsen de meeste punten. Samen met de Duitser Lukas Fienhage, de Deen Kenneth Kruse Hansen en de Brit Chris Harris plaatste hij zich rechtstreeks voor de A-finale. Via een tweede plaats in de B-finale plaatste ook Mika Meijer zich nog voor de beslissende finale. Hij profiteerde hierbij wel van het in leidende positie uitvallen van de Tsjech Jan Macek. De Fransman Stéphane Tresarrieu maakte het zestal finalisten compleet.
In de finale kende Meijerink de beste start en dook ook als eerste de bocht in. Bij het uitkomen van de bocht werd hij met veel lef voorbijgereden door Chris Harris. De Britse veteraan reed met een groot hart en zocht telkens het laatste beetje grip, op luttele centimeters van de boarding. Meijerink probeerde nog terug te komen, maar tegen Harris was in de finale geen kruid gewassen. De 24-jarige Meijerink consolideerde de tweede plek en pakte zo het zilver. Het is zijn tweede Europese medaille. In 2020 finishte hij op hetzelfde circuit al eens als derde.
Mika Meijer vocht in de finale tot op de streep en beloonde zijn inzet door op de laatste meters de vijfde plaats over te nemen van Hansen. Henry van der Steen eindigde als achtste, William Kruit werd twaalfde.
Romano Hummel begon als topfavoriet aan de wedstrijd. Hij kon in Tayac het record van drie opeenvolgende Europese titels van de inmiddels gestopte Jannick de Jong evenaren. Hummel was vorig jaar in een verregende finale in het Duitse Werlte de sterkste, en in 2022 in het Engelse Swingfield ook onklopbaar. Op de bikkelharde kleipiste in Frankrijk wist de coureur uit Hoogkerk op voorhand dat het voltooien van de trilogie geen eenvoudige klus zou worden. Hummel is op zijn sterkst en nagenoeg onklopbaar op de zachtere grasbanen met veel grip. Met een tweede en een derde plaats startte hij nog redelijk in de wedstrijd, maar met één punt uit zijn derde rit stond de druk er voor zijn laatste rit vol op. Hummel moest vanaf de ongunstige, binnenste startpositie vertrekken en minimaal als derde finishen voor een startplek in de B-finale. Dat lukte niet. Na een redelijke start zakte Hummel door het veld en finishte als laatste. Hij eindigde uiteindelijk teleurstellend als veertiende in het klassement.
Uitslag: 1. Chris Harris (Engeland), 2. Dave Meijerink, 3. Lukas Fienhage (Duitsland), 4. Stéphane Tresarrieu (Frankrijk), 5. Mika Meijer, 6. Kenneth Kruse Hansen (Denemarken), 7. Jordan Dubernard (Frankrijk), 8. Henry van der Steen, 9. Jacob Bukhave (Denemarken), 10. Jan Macek (Tsjechië), 12. William Kruit, 14. Romano Hummel.
Eremetaal voor v.l.n.r. Dave Meijerink, Chris Harris en Lukas Fienhage.
GP zijspan Lommel (B): Drama in het diepe zand
De Belgen Vanluchene/Janssens wisten hun thuis-Grand Prix te winnen na twee dramatische heats in het diepe zand van Lommel. De Nederlandse broers Bax, terug aan het front voor hun afscheidsrace, namen de kopstart in de eerste heat en gaven deze nooit meer weg en wonnen met glans. Hierachter waren het Vanluchene en de Nederlandse broers Leferink, beide startend vanaf de tweede rij, die met Hermans vlak na elkaar binnenstroomden. Vanluchene werd tweede voor Hermans op drie en Leferink op vier. De tweede heat leek een herhaling van zetten te krijgen toen Bax opnieuw de kop nam en ervandoor ging. Maar nu was Vanluchene ontketend! Eenmaal op plek twee reed hij fantastische lijnen in het diepe zand en kon zo een gat van twaalf seconden op Bax dichtrijden. Vanluchene pakte met nog twee ronden te gaan de kop over en won niet alleen de heat, maar ook de Grand Prix. Bax/Bax werden dan tweede en namen met de tweede plek totaal definitief afscheid van de Grand Prix zijspancross. De broers Leferink lagen lang op koers om in totaal derde te worden, maar stuitten in de laatste ronde op een achterblijver waardoor ze naast de baan raakten. Gefrustreerd werden ze nu in totaal vierde met de Duitser Prümmer, die hierdoor nipt derde kon worden. Hermans was betrokken bij een opstopping en crashte later waardoor hij twaalfde zou worden in heat twee. De Letten Lielbardis – leidend in het WK – moesten de gifbeker leedrinken. Door motorproblemen in de slotfase van beide heats pakten ze een dertiende plek en een uitvalbeurt. Vanluchene/Janssens voeren nu met voorsprong de WK Zijspancross aan, met Lielbardis op twee en Hermans/Van den Boogaart op drie.
#82 Bax in de eerste heat | Foto: Rik Claes
Kort door de bocht
Jurrien van Crugten deed op de Sachsenring goede zaken voor zijn titelkansen in de Northern Talent Cup. De 15-jarige coureur vertrok vanaf pole position en werd in de eerste race op een opdrogende baan vierde. De tweede race – verreden in het bijprogramma van de Duitse Grand Prix – won Van Crugten. Met nog vier races te gaan gaat de jonge Nederlander met een voorsprong van 26 punten aan de leiding in het kampioenschap.
De Nederlanders hadden het op Imatra niet gemakkelijk tijdens de derde ronde van het International Road Race Championship. Op het Finse stratencircuit eindigde Jorn Hamberg elfde en twaalfde in de Superbike-races. Ilja Caljouw finishte als zevende en achtste in de Supersport. Tijdens het evenement stonden er veel snelle gastrijders aan de start. De races werden gewonnen door Erno Kostamo (Superbike) en Niko Lehtiranta (Supersport), beiden afkomstig uit Finland.
Melvin van der Voort wist in de vier races van het Spaanse ESBK Supersport telkens op het podium te finishen. Tijdens de derde ronde van het seizoen op Estoril kwam er een einde aan de podiumreeks van de 18-jarige coureur uit Ede. Door een crash in de kwalificatie en oponthoud in de eerste ronde kwam Van der Voort niet verder dan een zevende plaats in de eerste race. In de tweede race ging het beter en finishte de jonge Nederlander op een vierde plaats.
Jaimie van Sikkelerus kon vanwege knieproblemen geen goede resultaten scoren tijdens de British Superbike op Snetterton. Een tweeëntwintigste plaats was zijn beste uitslag in de vijfde ronde van het seizoen. Jorel Boerboom finishte knap zevende in de eerste British Supersport-race, die werd verreden op een natte baan. Het betekende de eerste top-tien klassering voor Boerboom in deze klasse.
In het Duitse Oschersleben heeft Stephan de Boer de tweede Superbike-race in de BeneLux Trophy gewonnen. De eerste manche werd gewonnen door de Belg Yan Ancia, waarin De Boer vierde werd. Thijs Peeters finishte tweemaal als derde tijdens het evenement waar ook ONK-punten werden verdeeld. Maik Duin won de eerste race in de Supersport-klasse, maar kwam in de tweede manche ten val.
Thijs Peeters behaalde twee zeges in de Superbike-klasse tijdens de BeNeLux Trophy op het TT Circuit Assen. Kees Boekel pakte eenmaal een podiumplaats door als derde te finishen in de eerste race. In de Supersport van de BeNeLux Trophy werd Rick Kooistra tweemaal tweede achter de Belg Jef Van Calster. In de BeNeLux Trophy worden ook punten gescoord voor het ONK-kampioenschap van de KNMV.
Roan van de Moosdijk heeft, na kort verbonden te zijn geweest aan Fantic en Honda, onderdak gevonden bij het Duitse KTM Kosak.
Op 55-jarige leeftijd is Mike Healey overleden aan de gevolgen van een hartaanval. De Amerikaanse crosser was in 1989 derde in de 125cc, twee jaar later werd hij tweede in de 250cc.
Wat we al even vermoedden is realiteit geworden: BMW heeft zijn nagelnieuwe R 1300 GS Adventure gepresenteerd. Een welgemikte onthulling: met de komst van de Adventure trapte het merk feestelijk de 2024-editie van de BMW Motorrad Days in Garmisch-Partenkirchen af. En wij waren erbij.
Toen de nieuwe R 1300 GS ten tonele verscheen, bleek dat BMW een stijlbreuk had doorgevoerd: de nieuwkomer oogde kleiner, lichter, beter benaderbaar en vooral een stuk minder bombastisch. Groot was dan ook onze verrassing toen de R 1300 GS Adventure onder het doek tevoorschijn kwam in Zuid-Duitsland. Want afgezien van de nieuwe lichtsignatuur van de 1300, pakt de nieuwe Adventure vooral uit met een ongeziene bonkigheid. Één blok spieren, metaal en een extra portie hoekigheid. Het succesrecept van de vorige generaties wordt evenwel niet beroerd: de GS Adventure wordt opnieuw het meer op het zwaardere werk gerichte alter ego van de standaard-GS. Perfect voor wereldreizigers, maar ook voor wie onverhard boven asfalt verkiest.
Opvallend design
Hoewel we behoorlijk wat elementen herkennen van de standaardversie – in het bijzonder de snuit met X-vormige koplamp – ruimen de sportieve lijnen van de standaard GS plaats in voor een variant waarbij de hoeken niet worden geschuwd. Dat heeft de Adventure deels te danken aan de enorme 30-litertank, die uiteraard ergens een plekje moet hebben. Niet alleen past er meer peuït in het reservoir, er zit ook een heus opbergvak in verwerkt, de verstralers zijn op de voorzijde geïntegreerd en ook de bevestigingspunten voor een optionele tanktas zijn al voorzien.
Het grotere windscherm en de grote deflectoren zorgen ervoor dat de rijwind voldoende wordt afgeleid. De rubberlaag op de bovenzijde van de tank zorgt ervoor dat je makkelijk extra bagage meeneemt zonder de kans op wegglijden. De valbeugels zijn standaard, evenals het verstelbare rem- en schakelpedaal en de enduro-voetsteunen. In de handkappen zitten de richtingaanwijzers verwerkt. Ook een USB-poort en 12V-aansluiting zijn standaard. Een lithium-accu, verwarmde handvatten en een middenbok behoren eveneens tot het standaardpakket.
Motor
Weinig verrassingen op motorisch vlak: de R 1300 GS Adventure neemt immers het blok over van de R 1300 GS. In die configuratie is de 1300cc-boxer nog steeds goed voor 145 pk @ 7.750 tpm en 149 Nm @ 6.500 tpm. Tel daar de vier rijmodi nog bij – inclusief standaard Enduro-modus, naast Rain, Road en Eco. Op vlak van elektronica zijn Integral ABS, cruisecontrole, MSR Engine Brake Control, DBC Brake Control, HSC Hill Start Assist en DTC Traction Control allemaal standaard.
1 van 8
Groot, groter, grootst
De R 1300 GS Adventure is op nagenoeg elk vlak de overtreffende trap van de standaardversie. De veerwegen zwellen aan van 190/200 mm voor- en achteraan naar 210 en 220 mm, waarbij ook de naloop en wielbasis groeien tot respectievelijk 118,8mm en 1.534mm (t.o.v. 112 en 1.518 mm). In de lengte, breedte en hoogte komen er enkele millimeters bij en de zadelhoogte stijgt van 850 mm naar een forse 870/890 mm. Tot slot past er in de reusachtige 30-litertank maar liefst elf liter (!) meer benzine dan in de ‘gewone’ GS. Met het opgegeven verbruik van 4,9 liter per 100 kilometer zou je dus aan een (theoretische) actieradius van dik 600 kilometer moeten komen. Hatseflats. All-in klokt de Adventure af op 269 kg – een kilootje zwaarder dan de afzwaaiende 1250.
ASA
Niet geheel onverwacht: het recent geïntroduceerde Automated Shift Assist (ASA), waarmee je kunt kiezen tussen automatisch en handmatig schakelen, is standaard op de Adventure. In de automatische modus wordt het schakelen aangepast aan de geselecteerde modus. Leuk voor GS-eigenaars die niet op de Adventure konden wachten: ASA is vanaf september ook als optie verkrijgbaar op de 2025 R 1300 GS.
Standaard DSA
Van een best prijzige optie op de R 1300 GS naar volledig standaard op de R 1300 GS Adventure: DSA – ofwel Dynamic Suspension Adjustments. Dat elektronisch ophangingssysteem zorgt niet alleen voor een dynamische aanpassing van de demping voor- en achteraan, maar past ook de stijfheid van de ophanging aan afhankelijk van de geselecteerde rijmodus, rijomstandigheden en manoeuvres. DSA beschikt ook over automatische veerinstellingen om de belading te compenseren, of je nu alleen rijdt of met z’n tweeën, met of zonder bagage. Top.
Vier versies
Standaard wordt de BMW R 1300 GS Adventure geleverd in rood met geborsteld aluminium, al is er ook een Triple Black-versie, een GS Trophy-versie én een Option 719 in matgroen. Afhankelijk van de variant wordt de Adventure uitgerust met heel veel extraatjes. Zo krijgt de Triple Black een elektrisch verstelbaar en groter windscherm, zwartgelakte details, radarsysteem met aanrijdingswaarschuwing, comfortzadels. Dat terwijl de Trophy uitpakt met een tankrek, radiatorprotector, verstralerprotectoren, hoog rallyzadel, gesmede endurovelgen, Enduro Pack Pro, lager windscherm, sportieve remmen én offroadrubber. Tot slot pronkt de Option 719 met goudkleurige wielen en stuur, diverse gefreesde onderdelen, een dubbelloops Akrapovič-uitlaatdemper, comfortzadels met verwarming, adaptieve rijhoogte én een volledige alu kofferset. Zo!
1 van 4
Prijs en beschikbaarheid
De vanafprijs van de R 1300 GS Adventure bedraagt exact €26.950 in zijn standaardversie – voor de Trophy, de Triple Black en de Option 719 Karakorum zijn nog geen prijzen bekend. Vanaf november 2024 moeten de eerste Adventures bij de dealer staan.
Ook als de Dutch TT achter de rug is, komen liefhebbers van motor- en autosport nergens tekort! Integendeel, want met JACK’S Racing Day staat van 2 tot en met 4 augustus op het TT Circuit Assen het grootste motor-, auto- en kartrace-evenement van Europa op het programma. Het jaarlijkse, gratis toegankelijke spektakel beleeft in augustus alweer zijn 25e editie. Vorig jaar kwamen er maar liefst 90.000 mensen naar Assen, die genoten van een geweldig evenement met vele races en demonstraties, en dit jaar gaat dat niet anders zijn.
1. Superbike- en Supersport-motoren uit de BeNeLux Trophy in actie
Naast de diverse Open Nederlandse Kampioenschappen wegrace organiseert de KNMV samen met de Belgische bond de BeNeLux Trophy. Een Superbike- en Supersport-kampioenschap met wedstrijden in verschillende landen, waaronder dus tijdens JACK’S Racing Day 2024. Er komen ook veel autoklassen aan de start: de BOSS GP met tal van Formule 1-auto’s en andere single-seaters, de Porsche Carrera Cup Benelux, de Supercar Challenge, de Mazda MX-5 Cup en de Ford Fiesta Sprint Cup. Verder zijn natuurlijk ook de 250cc-Superkarts aanwezig, die zelfs strijden om de Dutch Grand Prix, met ruim zestig deelnemers aan de start! Bij de superkarts is ook het heerlijke geluid van tweetakten weer te horen op het TT Circuit.
Tijdens de 25e editie van The Racing Day komt het Red Bull Racing-team weer naar Assen, samen met F1-legende David Coulthard. De Schot, dertienvoudig Grand Prix-winnaar, gaat ongetwijfeld zelf veel plezier beleven in de Red Bull-bolide, maar weet ook hoe hij toeschouwers een onvergetelijke ervaring bezorgt met de nodige donuts. De Supercar Society zorgt verder voor aansprekende demonstraties met indrukwekkende super- en hypercars op de zondag en op zaterdag en zondag zijn er ook ritten met de Formule 1-tweezitter van MP Motorsport.
Foto: Damon Teerink.
3. Vliegende auto debuteert voor groot publiek
JACK’S Racing Day staat ook bekend om de vele bijzondere voertuigen die op de baan in actie komen. Wat te denken van de baanbrekende vliegende auto PAL-V! Het Nederlandse initiatief PAL-V (Personal Air and Land Vehicle) kreeg vorm in 2008 en na slechts vier jaar volgden de eerste testvluchten. In 2017 beleefde de PAL-V Liberty een eerste publieke introductie op de Autosalon van Genève. Inmiddels beschikt het voertuig over de juiste certificering voor gebruik op de openbare weg en kan een groot publiek tijdens JACK’S Racing Day kennis maken met de PAL-V Liberty. Met een vliegbereik van 500 kilometer en een maximale luchtsnelheid van 180 kilometer per uur verkort de Liberty reistijden met een factor 2 tot 3. Op de weg bedraagt de topsnelheid 160 kilometer per uur. PAL-V is in de laatste fase van luchtvaartcertificering en zal daarna de sleutels van de PAL-V Liberty ‘Limited Pioneer Edition’ overhandigen aan zijn eerste klanten.
4. Stijg tot grote hoogte
Weleens een auto- of motorrace vanuit de lucht gezien? In samenwerking met HeliCentre uit Lelystad biedt JACK’S Racing Day je de mogelijkheid om het evenement van bovenaf te beleven tijdens een helikoptervlucht! In een helikopter zit je comfortabel en heb je een fantastisch, vrijwel rondom uitzicht over het circuit. Voor slechts €59 bereik je grote hoogtes boven JACK’S Racing Day en vergaap je je aan de volle parkeerterreinen, paddock en tribunes, de weidse vergezichten over de Drentse hei én natuurlijk de strijd die zich onder je voeten afspeelt op het legendarische Grand Prix-circuit. Reserveer online via www.jacksracingday.nl/hospitality-tickets-bestellen of neem contact op met de organisatie via 0592 – 318 055.
5. Gratis bestaat dus wel!
Misschien wel het mooiste: de toegang is gratis, inclusief een plek op de beroemde tribunes! Wie nog meer wil, kan exclusieve paddocktickets bestellen om dicht bij de voertuigen en de teams te komen. JACK’S Racing Day betekent drie dagen lang actie op het TT Circuit Assen, actie die niemand wil missen! Kijk voor alle informatie, het actuele tijdschema en tickets op jacksracingday.nl
Honda heeft details onthuld over de nieuwe CB1000 Hornet, die eind 2024 op de markt zal komen. De sportieve naked belooft krachtiger en betaalbaarder te zijn dan de huidige CB1000R, met een motor die is afgeleid van de 2017 CBR1000RR Fireblade. Het vermogen wordt verwacht de 148 pk te overschrijden en het koppel zal boven de 100 Nm liggen.
Naast het nieuwe blok valt de innovatieve luchtinlaatoplossing van de Hornet op. Gepositioneerd achter de voorvork en gevoed door het buizenframe, profiteren de inlaten van een ontwerp dat een soepele en directe luchtstroom naar de airbox garandeert. Drie lamellen in de inlaten zorgen ervoor dat de lucht wordt gefilterd en regenwater wordt afgeleid, waardoor het luchtfilter wordt beschermd.
Deze eenvoudige en effectieve oplossing draagt niet alleen bij aan de prestaties van de motor, maar zorgt ook voor een meer hoorbare inlaatklank voor de rijder. De Honda CB1000 Hornet van 2024 belooft een opwindende en veelzijdige motor te worden, die rijders een unieke combinatie van prestaties, stijl en praktische bruikbaarheid biedt.
De combinatie van de kleine koplampbehuizing, die de luchtstroom voor de vorkpoten stroomlijnt, en de voorwaarts stekende panelen bevestigd aan elke zijde van de brandstoftank, helpt de lucht naar de inlaten te leiden.
Hoewel dit een oplossing is die eenvoud waardeert, brengt het ook enkele nadelen met zich mee, wat tot Honda’s octrooiaanvraag heeft geleid. Hoewel de inlaten strategisch zijn geplaatst om lucht in het motorblok te krijgen, ondersteund door de carrosserie van de motor, zijn er twee belangrijke luchttoevoerproblemen om rekening mee te houden.
MV Agusta heeft nieuwe toekomst gekregen na jaren van moeilijkheden, nadat het is overgenomen door de Pierer Mobility-groep. Ondanks het Oostenrijkse eigenaarschap is het de bedoeling dat de activiteiten in Italië worden voortgezet, inclusief de productie.
Hubert Trunkenpolz, president van MV Agusta en lid van de raad van bestuur van de groep, verklaarde: ‘Het productie-plafond hier op basis van een enkele werkploeg is tussen de 13.000 en 15.000 eenheden per jaar, afhankelijk van de mix van modellen, dus daar kijken we naar. Het hangt ervan af hoeveel productielijnen we in de toekomst willen inzetten – misschien gebruiken we de nieuwe met twee shifts werknemers, en houden we de oude alleen voor speciale modellen of limited edition motoren. Maar dat moet allemaal nog worden besproken en beslist.’
De Oostenrijker wil echter niet dat MV Agusta grootschalige productie heeft: ‘Vanuit mijn oogpunt, als we van MV Agusta echt een exclusief merk willen maken, kunnen we niet in grote volumes gaan. Dus niet alleen is de productiecapaciteit een beperkende factor, ik denk ook dat het de markt is, want je vindt niet 30.000 mensen per jaar die zo’n motorfiets kopen die meer dan €25.000 kost, net zomin als je 30.000 mensen vindt die elk jaar een Lamborghini kopen – dat gaat gewoon niet gebeuren.’
Daarom is de huidige productiecapaciteit volgens Trunkenpolz niet buiten proporties: ‘Ik zal echt blij zijn als deze fabriek de 10.000 eenheden productie overschrijdt, want dan zitten we op een zeer veilige plek qua winst, met de mogelijkheid dat we dat aantal kunnen opvoeren tot een maximum van 15.000 eenheden, afhankelijk van hoe de markt zich ontwikkelt. Maar niet meer dan dat, ooit.’
De machtige coulissen van het TT-circuit met in totaal 252.826 toeschouwers over drie dagen.
De 93e Dutch TT Assen verliep perfect voor Pecco Bagnaia. De regerend wereldkampioen pakte er niet alleen de pole, hij reed vervolgens zowel tijdens de Sprint als in de GP-race alle ronden aan de leiding. En passant brak de Italiaanse Ducati-coureur ook nog eens de twee baanrecords van het Assercircuit.
In Duitsland ging de Sprint weliswaar naar Jorge Martin, maar omdat de Spanjaard in de GP aan de leiding liggend onderuitging, pakte Bagnaia hier niet alleen weer de zege maar nam ook de WK-leiding van Martin over.
Heel uitzonderlijke coureurs zijn niet alleen het snelst op de baan, maar krijgen er buiten ook zaken voor elkaar die voor een ‘doorsnee’ coureur niet zijn weggelegd. Neem Valentino Rossi. Na vier keer met Yamaha MotoGP-wereldkampioen te zijn geworden, keerde de Italiaan eind 2010 zijn Japanse werkgever de rug toe, omdat hij vond dat hij te weinig waardering kreeg voor het ontwikkelingswerk wat hij met de M1 had verricht en de successen die hij ermee had behaald. Immers, de acht jaar jongere Jorge Lorenzo behaalde in 2010 de titel voor Yamaha. En Rossi vond dat zijn Spaanse teamgenoot dat had gedaan met ‘zijn’ machine. En dat stak ‘The Doctor’. Daarop stapte hij verbolgen over naar Ducati. Zoals bekend volgden er twee desastreuze jaren voor de Italiaanse combinatie. Ondanks het feit dat de verhouding tussen Rossi en Yamaha na de scheiding danig was bekoeld, kwam het voor 2013 al snel tot een verzoening en tevens hereniging. Waarom? Gewoon omdat ze elkaar nodig hadden. Yamaha verlengde het contract met de Amerikaan Ben Spies niet en zo werd de Italiaanse superster opnieuw de teamgenoot van Jorge Lorenzo, die door het veroveren van een tweede MotoGP-wereldtitel inmiddels ook de status van ‘superster’ had bereikt. En hoewel #46 geen wereldtitel meer zou weten te veroveren, volgden er – zeker uit publicitair oogpunt – nog negen fascinerende seizoenen voor de combinatie Rossi en Yamaha.
1 van 2
Vergelijk: de eerste doorkomst van de Sprint op Assen met Bagnaia, Martin, A. Marquez, Viñales, M. Marquez en B. Binder met ……
de eerste doorkomst van de 93e TT Assen.
Een ander voorbeeld van een uitzonderlijk coureur die heel veel macht heeft, speelt dit seizoen. Beter gezegd voor 2025. Ducati-CEO Claudio Domenicali en de racebaas van het Italiaanse merk, Gigi Dall’Igna, dachten het voor hen perfecte MotoGP-teamplaatje voor de komende twee seizoenen te hebben. Omdat Jorge Martin al in een eerder stadium had aangegeven na vier seizoenen niet langer voor het Pramac Ducati satellietteam uit te willen komen, zou de Spanjaard naast wereldkampioen Pecco Bagnaia het fabrieksteam gaan vormen. Vervolgens zou Ducati-nieuwkomer Marc Márquez met het nieuwste fabrieksmateriaal plus technische ondersteuning bij Pramac worden ondergebracht. Maar de achtvoudig wereldkampioen gaf direct aan dat niet te willen. Hij wilde maar één ding: dat was een roodgekleurde fabrieks-Ducati! Bang om MM93 aan de concurrentie te verliezen, besloten de Ducati-bazen onmiddellijk aan de wens van Márquez te voldoen. Dat viel (en valt) te begrijpen, want hij heeft uit commercieel oogpunt veel meer te bieden dan Jorge Martin. Hoe goed die als coureur dan ook mag zijn. En dat geldt al helemaal voor de Aziatische markt. Want vooral in dit deel van de wereld is Marc Márquez na het stoppen van Valentino Rossi enorm populair. Ook blijkt de ontwikkeling van de machine, die voor 2027 aan een nieuw technisch reglement moet voldoen, een rol bij de keuze voor Márquez te hebben gespeeld. Al met al was de beslissing van de Ducati-leiding voor Martin aanleiding om (voordat die keuze openbaar was gemaakt) een fabriekscontract met Aprilia te ondertekenen. En dat kan logisch worden genoemd.
Verlies
Tijdens de 93e Dutch TT werd duidelijk dat het vertrek van Martin niet het enige verlies voor Ducati is. Nadat eerder al bekend was geworden dat Enea Bastianini – die bij het Italiaanse merk plaats moet maken voor Marc Márquez – overstapt naar Red Bull KTM Tech3, kwam in Assen de bevestiging dat na een samenwerkingsverband van maar liefst twintig jaar het Prima Pramac-team Ducati ingaande 2025 inwisselt voor Yamaha. En dat voor een periode van maar liefst zeven jaar. Zo zorgt Lin Jarvis in zijn laatste jaar als Managing Director van Yamaha Motor Racing ervoor dat zijn Japanse werkgever het zo gewenste tweede MotoGP-team krijgt. Ook krijgt Pramac het Moto2-project van Yamaha, met als doel het opleiden van MotoGP-coureurs, onder haar hoede. Dit project wordt nu nog, zonder grote successen, uitgevoerd door de VR46-organisatie van Valentino Rossi. En het blijft vreemd dat laatstgenoemde niet het tweede Yamaha-MotoGP-team wilde hebben. Ook al omdat Rossi sinds verleden jaar merkambassadeur voor zijn vroegere werkgever is. In dit kader reed de negenvoudig wereldkampioen onlangs nog in Jerez tijdens een evenement van de Yamaha Racing Heritage Club op een Yamaha YZR500 waarmee Eddie Lawson in 1988 500cc-wereldkampioen werd. Ook bedient Rossi’s VR46 Motor Ranch in Tavullia zich van motoren, die door Yamaha beschikbaar zijn gesteld en worden er meer zaken voor het Japanse merk georganiseerd. Het wordt interessant om te zien hoe de relatie tussen Rossi en Yamaha zich ontwikkelt nu Pramac-eigenaar Paolo Campinoti verantwoordelijk wordt voor de inzet van het tweede Yamaha-MotoGP-team.
1 van 3
De spectaculaire highsider van Alex Rins in de eerste bocht van de TT.
Het TT-podium werd een Ducati aangelegenheid met winnaar Bagnaia (m), tweede man Martin (l) en de nummer drie Bastianini.
De machtige coulissen van het TT-circuit met in totaal 252.826 toeschouwers over drie dagen.
Waarom de succesvolle Italiaanse zakenman en bovenal raceliefhebber gebroken heeft met Ducati kwam langzamerhand naar buiten. Zo ergerde hij zich aan het feit dat een deel van de Ducati-leiding uit hun dak ging toen Enea Bastianini in de laatste bocht van de Italiaanse Grand Prix Jorge Martin naar de derde plaats verwees. Uiteindelijk is Martin niet alleen een Pramac-rijder, maar ook een Ducati-coureur die zelfs bij de fabriek op de loonlijst staat. Omdat ze niet voor Martin maar voor Márquez hebben gekozen, voelt Campinoti, die nota bene met zijn team regerend wereldkampioen bij de teams is, zich door Ducati in de steek gelaten. De Italiaan, die zijn team altijd als opleidingsinstituut voor het fabrieksteam heeft gezien, vindt dat Jorge Martin die plaats verdient. Zoals eerder met de vroegere Pramac-coureurs als Danilo Petrucci, Jack Miller en Pecco Bagnaia is gebeurd. Buiten Martin en Bastianini verliest Ducati, dat in 2025 dus niet meer met acht maar met zes rijders op de grid staat, ook nog Marco Bezzecchi. De huidige VR46-coureur wordt Aprilia-fabriekscoureur. Fabio di Giannantonio lijkt het team van Rossi wel trouw te blijven en krijgt waarschijnlijk de beschikking over een Ducati GP25. VR46-lid Franco Morbidelli wordt waarschijnlijk zijn teamgenoot. Mocht dat het geval zijn, dan wordt MotoGP-nieuwkomer Fermin Aldeguer door Ducati ondergebracht bij Gresini Racing als teamgenoot van Alex Márquez, die voor twee jaar bijtekende bij zijn huidige team.
Geen transferperikelen
Omdat het contract tussen Pecco Bagnaia en Ducati al aan het begin van dit seizoen was verlengd, had de regerend wereldkampioen geen transferperikelen aan zijn hoofd en kon hij zich helemaal op het racen concentreren. Na overwinningen in Catalonië en twee keer tijdens zijn thuis-GP op Mugello zette de Italiaan zijn zegetocht voort op het door hem zo geliefde circuit van Assen. Het begon al tijdens de kwalificatie waarin Bagnaia als snelste een tijd van 1’30.540 min. op de klokken bracht. Oftewel een absoluut ronderecord voor Assen. Met een gemiddelde van 180,5 km/u benaderde hij zelfs de hoogste gemiddelde snelheid ooit op het Drentse circuit gerealiseerd. Dat record staat nog altijd op naam van Valentino Rossi. Die kwam in 2004 op een Yamaha tot een gemiddelde van 181,609 km/u. De snelle technische ontwikkelingen in ogenschouw nemend zouden we er niet van opkijken als dit record volgend jaar, als de TT Assen haar honderdste verjaardag viert, gebroken gaat worden.
Wat tijdens deze aflevering nog in het voordeel van Bagnaia werkte, was dat zijn grootste concurrent Jorge Martin vanwege een straf niet van de tweede maar van de vijfde startplaats moest vertrekken. Na op zaterdag in de Sprint alle dertien ronden aan de leiding te hebben gereden, deed de titelhouder dat op zondag nog eens dunnetjes over. Maar dan 26 keer. Beide keren finishte Martin als tweede.
Met een totaaltijd van 40’07.214 minuten deed Pecco Bagnaia, die in de race ook nog een nieuw ronderecord reed, maar liefst dertig seconden minder over de 26 ronden dan in 2023. Dat is dus ruim een seconde per ronde! Een verdere analyse laat zien dat Jorge Martin (verleden jaar vijfde) er nu 29 seconden minder overdeed. In 2023 was Aleix Espargaró als derde de best geklasseerde Aprilia-coureur. Dit jaar was dat Maverick Viñales als vijfde. Maar laatstgenoemde was nu wel 24 seconden sneller dan zijn teamgenoot een jaar geleden. Brad Binder was als vierde en zesde beide keren de hoogst geklasseerde KTM-rijder. Maar dit jaar was de Zuid-Afrikaan wel zestien seconden sneller. Met andere woorden: de technische ontwikkeling gaat snel bij alle drie genoemde merken. Maar bij Ducati nog steeds het allersnelst. Ook is het zo dat Yamaha en Honda nauwelijks dichterbij komen, ondanks alle extra testmogelijkheden.
Grootste verliezer bij de 93e TT, die door maar liefst 192.554 toeschouwers werd bijgewoond, was Aleix Espargaró. Want bij een harde val in de Sprint liep de nummer drie van de TT van verleden jaar een breuk in zijn rechterhand op. Door deze blessure moest de Aprilia-coureur niet alleen de GP-race aan zich voorbij laten gaan, maar een week later ook de Grote Prijs van Duitsland. Ook Marc Márquez viel in Assen tijdens de Sprint. Op zondag had de Gresini-coureur de pech dat hij een vierde plaats zag omgezet in een tiende, omdat de druk in de voorband van zijn Ducati te lang te laag was geweest. Heel wat minder verging het Alex Rins. Want deze Spanjaard verloor al in de eerste bocht van de GP-race de macht over zijn Yamaha. Bij de daaropvolgende highsider liep Rins breuken in zijn rechterpols en voet op. Hieraan werd hij in Madrid geopereerd. Op de Sachsenring werd de ongelukkige Spanjaard vervangen door voormalig Moto2-wereldkampioen Remy Gardner. Ook Marco Bezzecchi kende een heel slechte TT. Werd de Italiaan verleden jaar nog eerste en tweede in Assen, nu scoorde hij er geen enkel punt maar wel drie valpartijen.
1 van 2
Het drama van Jorge Martin op de Sachsenring in beeld.
Paolo Campinoti (l), hier in gesprek met collega teameigenaar Lucio Cecchinello, keert Ducati de rug toe.
Spectaculair
Onmiddellijk na de Asser TT toog het hele racecircus naar de Sachsenring voor de GP van Duitsland. Ook hier deden zich direct de nodige valpartijen voor. En met name in de beruchte razendsnel, naar beneden lopende ‘Wasserfall’, die tegenwoordig ‘Ralf Waldmann Kurve’ heet. Tot de ongelukkigen behoorden Marco Bezzecchi, Fabio Di Giannantonio (die met een vijfde en vierde plaats uitstekend in Assen had gescoord), Enea Bastianini en Marc Márquez. Vooral de highsider van laatstgenoemde was spectaculair te noemen. Het leverde de achtvoudig wereldkampioen buiten een gebroken linker wijsvinger ook een aantal gekneusde ribben op. Maar dat weerhield de Spanjaard er niet van om toch weer op zijn motorfiets te kruipen. Wel gebeurde dat na het nemen van de nodige pijnstillers. Márquez, die bij zijn elf starts nog nooit op de Sachsenring was verslagen, kende aanvankelijk een zeer moeilijk weekend en wist zich pas als dertiende te kwalificeren.
De pole op dit ‘Mickey Mouse-baantje’ ging zoals verwacht naar Jorge Martin. Wel verrassend was dat de beide coureurs van Trackhouse Racing, Miguel Oliveira en Raul Fernandez, op hun Aprilia’s van de plaatsen twee en drie mochten vertrekken. Pecco Bagnaia stond op startplek nummer vier. In de Sprint zou laatstgenoemde iets te behoudend te werk gaan. Dit om zijn banden te sparen. Martin deed dat niet. Hij gebruikte het zachtste rubber op de juiste manier en maakte zo een einde aan de serie van vijf achtereenvolgende zeges van Bagnaia. Die werd op zijn beurt in deze Sprint achter Oliveira derde.
De verwachting was, dat bandenmanagement in de twee keer zo lange Grand Prix nog crucialer zou worden. Dat gebeurde dan ook. Het weerhield de coureurs er niet van om op prachtige (en harde) wijze met elkaar aan de slag te gaan. Dat gold niet alleen voor de koplopers Jorge Martin en Pecco Bagnaia, maar ook voor hun achtervolgers. En dan met name voor Marc Márquez, die van de dertiende plaats naar voren denderde. En voor het eerst dit seizoen bemoeide ook Franco Morbidelli zich met de strijd om de podiumplaatsen. Terwijl Martin andermaal een heel hoog tempo op het asfalt legde, hield Bagnaia zich wat gedeisd en volgde de leider in de WK-stand op iets minder dan een seconde. Achter de rug van de wereldkampioen zaten de gebroeders Márquez tegen het einde van de race op de plaatsen drie en vier. Zoals verwacht zou die slotfase beslissend worden. Bagnaia voerde de druk op, maar voor Martin leek niets aan de hand tot hij met nog maar twee ronden te gaan bij het aanremmen voor de eerste bocht toch wel onverwachts onderuit schoof. Was de Prima Pramac-coureur dan toch bezweken onder Bagnaia’s druk? Ja dus! In ieder geval was het zo dat de ongelukkige Martin op deze manier niet alleen een GP-zege, maar ook zijn WK-leiding verspeelde. Een dure fout dus.
Marc Márquez werd dit keer dan wel geen ‘King of the Ring’, maar het feit dat hij als tweede voor het eerst samen met zijn jongere broer Alex (derde) op het podium stond, vergoedde veel. Zo niet alles. Bovendien blijft MM93 de jongste winnaar in de koningsklasse ooit. Want Pedro Acosta had daarvoor deze Grand Prix moeten winnen. De 20-jarige Spanjaard, die in Assen als zevende in de laatste ronde ten val was gekomen, passeerde nu wel de finish. Niet als winnaar, maar als zevende. Dat was goed, maar niet goed genoeg om geschiedenis te schrijven.
1 van 2
Jorge Martin won op de Sachsenring de Sprint voor de verrassende Miguel Oliviera en Pecco Bagnaia.
Marc Márquez aan het werk in ‘Der Wasserfall’ waar hij tijdens de training op spectaculaire wijze hard ten val kwam.
Nog geen tien of elf GP’s
De Grand Prix van Duitsland was de negende van het seizoen 2024. Hoeveel er nog zullen volgen is op moment van schrijven niet geheel duidelijk. Want het ziet er naar uit dat de eerder op 14 t/m 16 juni geplande GP van Kazachstan ook niet op de nieuwe datum van 20 t/m 22 september verreden gaat worden. Dorna doet er alles aan om een vervangende locatie te vinden. In dit kader wordt Brno genoemd. Mocht dat niet lukken, dan staan er na de zomerstop nog tien GP’s op de kalender. De eerstvolgende is die van Groot-Brittannië. Die vindt op 2 tot en met 4 augustus traditiegetrouw plaats op het circuit van Silverstone. Met 222 WK-punten achter zijn naam komt Pecco Bagnaia als koploper in de tussenstand van het wereldkampioenschap naar het legendarische Engelse circuit. In die stand is Jorge Martin nu tweede met 212 punten, terwijl Marc Márquez als derde 166 punten achter zijn naam heeft staan.
Uniek: als broers samen op het podium. Marc geeft zijn jongere broer daarvoor Alex een dikke kus.
Stand MotoGP na 18 van 40 races
Positie
Naam
Motor
Punten
1
Francesco Bagnaia (I)
Ducati
222
2
Jorge Martin (E)
Ducati
212
3
Marc Marquez (E)
Ducati
166
4
Enea Bastianini (I)
Ducati
155
5
Maverick Viñales (E)
Aprilia
125
6
Pedro Acosta (E)
KTM
110
7
Brad Binder (ZAF)
KTM
108
8
Fabio Di Giannantonio (I)
Ducati
92
9
Aleix Espargaró (E)
Aprilia
82
10
Alex Márquez (E)
Ducati
79
11
Franco Morbidelli (I)
Ducati
55
12
Marco Bezzecchi (I)
Ducati
53
13
Miguel Oliveira (POR)
Aprilia
51
14
Raul Fernandez (E)
Aprilia
46
15
Fabio Quartararo (F)
Yamaha
44
Quotes
1 van 5
‘Dit was misschien wel mijn beste weekend ooit in de MotoGP.’
Een dominante Pecco Bagnaia (Ducati) na zijn derde opeenvolgende MotoGP-zege in Assen.
‘Hij zat op een ander niveau. Ik reed heel goed. Maar elke ronde was hij een paar tienden sneller.’
De in Assen twee keer als tweede gefinishte Jorge Martin (Ducati) over dubbelwinnaar Pecco Bagnaia.
‘We zaten heel dicht bij elkaar. Maar toen viel hij helaas. Ik denk, dat het een van de grootste duels tussen ons tweeën in de laatste ronde had kunnen worden .’
Pecco Bagnaia over zijn duel met Jorge Martin in de Duitse Grand Prix.
’Ik kan het nu niet verklaren. Maar ik zal hier van leren en snel weer gaan winnen. Dat is het.’
Jorge Martin (Ducati) nadat hij na Jerez en Mugello opnieuw een overwinning had verspeeld door aan de leiding liggend onderuit te gaan.
‘Ik hoop, dat mijn vader en moeder hier van hebben genoten. Want het zal heel moeilijk worden om dit te herhalen.’
Een heel blije Marc Márquez (Ducati), die dan wel voor de eerste keer op de Sachsenring werd verslagen, maar wel samen met zijn broer Alex op het podium stond.
Bo Bendsneyder scoorde twee WK-punten bij zijn rentree in Assen.
Bo Bendsneyder kreeg in Assen van de nieuwe teameigenaar van het Preicanos Racing Team bevestigd dat zijn zitje voor de rest van het seizoen veilig is. Door lang blessureleed en veel veranderingen binnen het team waren daar twijfels over ontstaan. Bendsneyder rondde zijn comeback in Assen met WK-punten af, terwijl Zonta van den Goorbergh vervelend ten val kwam. Ai Ogura won de Moto2-race op het TT Circuit Assen en Fermin Aldeguer kwam een week later op de Sachsenring als eerste over de finish.
Voor de TT Assen was het langzamerhand niet meer de vraag wanneer Bo Bendsneyder zijn rentree zou maken, maar of hij nog wel zou terugkeren bij zijn onrustige Spaanse team in de Moto2. Nadat de Rotterdammer geblesseerd raakte in Jerez en drie daaropvolgende GP’s moest missen was Eduardo Perales, de teameigenaar van het voormalige Pertamina Mandalika GAS UP team lyrisch over zijn vervanger Daniel Muñoz. De Spanjaard komt normaal gesproken voor het team uit in het Europese Moto2-kampioenschap. Dat Bendsneyder wel aan het trainen was op de motor in Nederland en dat in combinatie met een sleutelbeen- en voetblessure die over het algemeen geen twee maanden duurt, kwamen er steeds meer twijfels of hij nog wel terug zou keren en misschien wel permanent door Muñoz vervangen zou worden. Daar kwamen in de weken voorafgaand aan de TT Assen nog meer onzekerheden bij. Het Pertamina Mandalika GAS UP team stond al niet bekend als financieel gezond. De bedrijfsnaam ‘SAG Team’ werd de afgelopen winter veranderd in ‘GAS UP Team’ en voor de TT Assen werd het team ineens verkocht aan Raúl Castañeda, de CEO en oprichter van het Spaanse advocatenkantoor Preico Jurídicos. Het team werd omgedoopt tot Preicanos Racing Team. Een zeer ongebruikelijke actie midden in een Grand Prix-seizoen. Wel bleven de teamleden en ook voormalig eigenaar Perales werkzaam binnen het team. Bendsneyder kreeg van de dokters en het team groen licht om te starten in Assen, al kreeg hij nog wel een aantal verrassingen te verwerken. Al zijn teamleden waren gewisseld met die van zijn vaste teamgenoot Jaume Masia. Daarnaast was ook Daniel Muñoz als derde rijder actief in Assen. Gelukkig kreeg Bendsneyder op zaterdagavond in Assen duidelijkheid van de nieuwe teameigenaar Castañeda, die de Nederlander in een gesprek bevestigde dat hij ook de rest van het seizoen één van de vaste coureurs van het team zal zijn. Bendsneyder verklaarde na afloop van zijn thuisrace: ‘Ik zal sowieso tot het einde van het seizoen voor het team rijden. Daarna gaan we kijken of de prestaties goed genoeg zijn om te kunnen blijven. Zo niet, dan zullen we uit elkaar gaan.’ En of hij onzekerheid heeft gevoeld over zijn toekomst: ‘Het enige wat ik kon doen om mijzelf te laten zien, was door mijn teamgenoten te verslaan. Dat is gelukt, ondanks dat ik twee maanden geen Grand Prix had gereden.’ In de nieuwe teamkleuren kende Bendsneyder een goede comeback in Assen. De 25-jarige coureur stond in de eerste training zelfs lange tijd in de top-tien. In de kwalificatie had Bendsneyder een probleem met de uitlaat, waardoor hij zich niet kon plaatsen voor Q2. Vanaf een twintigste startplaats reed Bendsneyder een solide race en kwam hij al snel de puntenposities inrijden. De Nederlander leek op weg naar een dertiende plaats, maar dit werd uiteindelijk een veertiende, omdat hij zich in de laatste Geert Timmer-bocht had verremd. Maar om zijn rentree na twee maanden van afwezigheid met WK-punten af te sluiten is gewoon goed. Bendsneyder: ‘Ik ben tevreden, maar natuurlijk wil je altijd meer. Het was in de laatste ronden fysiek wel zwaar. Normaal kan ik aan het einde gewoon doorgaan of nog wat versnellen, dat lukte nu nog niet. Maar dat is denk ik ook niet zo raar.’ Op de Sachsenring begon Bendsneyder ook uitstekend met een vierde plaats in de training op vrijdagmiddag. Deze hoge klassering kon hij tijdens de kwalificatietijd niet vasthouden. Bendsneyder plaatste zich als vijftiende voor de race, maar was daar gezien de kleine verschillen naar de top-tien wel tevreden mee. De race liep uit op een teleurstelling. Vanwege een technisch probleem viel Bendsneyder al na een aantal ronden uit.
1 van 2
de prachtige retro kleurstellingen van RW-Idrofoglia Racing GP in Assen. Zonta van den Goorbergh (84) in de kleuren van Wil Hartog en Barry Baltus (7) met een replica van het design van zijn naamgenoot en voorbeeld Barry Sheene.
Schitterende kleurstelling
De prijs voor de meest bijzondere kleurstelling tijdens de TT Assen ging zonder enige twijfel naar RW-Idrofoglia Racing GP. Het Nederlandse team had speciaal voor de thuisrace de motoren uitgedost in een retro kleurstelling. Zonta van den Goorbergh reed in de kleuren van Wil Hartog, waarmee de ‘Witte Reus’ in 1977 de 500cc-race in Assen had gewonnen. Voor Barry Baltus was er maar één passende optie; rijden in de kleuren van Barry Sheene. Baltus is vernoemd naar de tweevoudig 500cc-wereldkampioen en rijdt daarnaast – net als Sheene vroeger – met startnummer 7. Maar voor Baltus was het geen feestelijke aangelegenheid, omdat zijn moeder kort voor de TT Assen was overleden. De afscheidsdienst was woensdag voorafgaand aan de Nederlandse Grand Prix. Het was dan ook compleet begrijpelijk dat de 20-jarige Belg een moeizaam weekend kende en het was gezien de omstandigheden een knappe prestatie dat hij de race als zeventiende afsloot.
De legendarische kleurstelling bracht Van den Goorbergh geen geluk. Wel wist de 18-jarige coureur zich te plaatsen voor Q2 waarin hij zich als veertiende kwalificeerde. In de race streed Van den Goorbergh voor de laatste puntenposities toen hij in de vijfde ronde ten val kwam in Mandeveen. Een nare crash waarbij hij onder de motor bleef liggen. Van den Goorbergh ging voor een check naar het ziekenhuis, maar daar werden geen breuken geconstateerd. Zonta zelf daarover: ‘Het was een vreemde valpartij, want er was op de data niets geks te zien. Toen ik onderuitging bleef ik meteen al onder de motor hangen. Ik kwam ongelukkig terecht en heb daardoor een behoorlijke impact te verwerken gekregen.’
Na zijn nulscore in Assen kon hij een week later wel starten op de Sachsenring, al ging dat fysiek nog niet van harte. Daar kwam in de kwalificatie nog een probleem met de remmen bij, waardoor hij als achtentwintigste van de dertig rijders de race moest aanvangen. In de race ging het ook moeizaam en zakte de jonge Brabander al snel terug naar de laatste plaats. Net over de helft van de race stuurde Van den Goorbergh vanwege zijn fysieke problemen de motor de pitstraat in. Zijn teamgenoot Baltus scoorde met een twintigste plaats ook geen WK-punten.
De top-drie na de Moto2-race in Assen met winnaar Ai Ogura (midden), Fermin Aldeguer (links) en Sergio Garcia (rechts).
Zeges voor Ogura en Aldeguer
Boscoscuro brengt als chassisleverancier slechts vier motoren op de Moto2-grid, maar deze vier rijders zijn allemaal wel constant vooraan in het veld te vinden. Een knappe prestatie aangezien het startveld – op twee Forwards uitgezonderd – vooral chassis van Kalex gebruikt. In Assen werd de eerste startrij met Fermin Aldeguer, Ai Ogura en Sergio Garcia gevormd door drie Boscoscuro-rijders. De race werd tevens een Boscoscuro-feestje. Aldeguer reed lang aan de leiding, maar kreeg een long lap penalty omdat hij vijf keer op het groene deel buiten de curbstones was gekomen. Na zijn straf kwam hij achter Ogura en Garcia terecht. Aldeguer wist kampioenschapsleider Garcia nog wel te passeren, maar Ogura had een sterk eindschot, waarmee de Japanner zijn tweede zege van het seizoen behaalde. Ogura schoof daarmee op naar een tweede plaats in het WK-klassement achter MT Helmets – MSI-teamgenoot Garcia, die in Assen derde werd.
Dat Ogura een plek kon stijgen in de tussenstand kwam mede omdat Joe Roberts – die als nummer twee in het WK naar Assen was gekomen – in de trainingen zijn sleutelbeen had gebroken en niet kon starten in de race. De beste Kalex-rijder van het moment werd wel fit verklaard om een week later te starten op de Sachsenring, waar de Amerikaan met een achtste plaats de schade in de titelstrijd beperkt wist te houden. Ook in Duitsland won een Boscoscuro-rijder – Aldeguer – maar konden de Kalex-coureurs wel beter partij geven. Het was lang spannend vooraan met een grote kopgroep, die bij vlagen op een Moto3-race leek. In de slotfase viel het wat uit elkaar. Achter Aldeguer wist Jake Dixon – die in Assen vierde was geworden – de tweede plaats veilig te stellen. De heftige strijd om de derde plaats werd op de finishlijn beslist in het voordeel van Ogura, gevolgd door Diogo Moreira en polesitter Celestino Vietti. Braziliaan Moreira ontpopt zich meer en meer als de beste nieuwkomer van 2024. Garcia behield met een zevende plaats zijn leidende positie in het WK, maar het verschil met zijn teamgenoot Ogura is nog slechts zeven punten. Met Roberts op 24 punten en Aldeguer op 39 punten achterstand, lijken deze vier rijders te gaan uitmaken wie er in dit onvoorspelbare seizoen Moto2-wereldkampioen gaat worden.
Fermin Aldeguer (54) was het beste op de Sachsenring. De Spanjaard pakte overall de meeste WK-punten in Nederland en Duitsland.
Het is even wennen, maar dit is Bo Bendsneyder (64) in de kleuren van het nieuwe Preicanos Racing Team, het voormalige Pertamina Mandalika GAS UP Team.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
