dinsdag 29 juli 2025
Home Blog Pagina 192

Techniek H4 naar LED: oude motor, zwak licht?

Door
Redactie
-
1

Ach, je oude motor. Je bent eraan verknocht, maar ’s avonds op een onverlichte buitenweg… dan schiet je koplamp toch iets te kort. Dat hoeft niet, want fabrikanten zoals Osram en Philips bieden tegenwoordig LED-verlichting aan om achteraf te installeren. Het is zeker de moeite waard om over te stappen, want meer licht en een langere levensduur zijn gegarandeerd!

Lichttuning is nu net zo zinvol én eenvoudig als ooit tevoren. Vervang je H4-lamp door hoogwaardige H4- of H7-LED’s. Het feit is dat moderne LED-lampen aanzienlijk beter presteren dan conventionele H4-lampen met glazen behuizingen. Ze verlichten de weg verder en zorgen ervoor dat je contrasten beter waarneemt door hun witte, daglichtachtige licht. Een ander voordeel is dat ze langer meegaan waardoor je ze minder vaak moet vervangen.

Motorrijden in noodweer: Pompen of verzuipen

Osram en Philips bieden zogenaamde ‘LED-retrofits’ aan voor motorfietsen. Maar die zijn in Nederland nog niet toegestaan. Vandaar ook dat Philips waarschuwt dat de toepassing voor eigen risico is: ‘Na twee jaar ervaring met de verkoop van LED-upgradelampen in bepaalde EU-landen zijn we nu van mening dat het moment is aangebroken om ze ook in andere landen te verkopen. Hoewel de verordeningen niet zijn veranderd, zijn wij van mening dat we onze klanten voldoende informatie hebben geboden om vol vertrouwen LED-retrofit-lampen te kunnen verkopen.’

De kwaliteit van deze LED-retrofit-lampen is wel dusdanig goed dat ze – in tegenstelling tot de spotgoedkope AliExpress-aanbiedingen – niet verblinden. Maar de wetgever eist alleen dat type lampen gebruikt mag worden waarvoor de reflector of koplampunit specifiek is ontworpen. Dus xenonlampen in een xenonreflector, halogeenlampen in een halogeenreflector, en ledlampen in een ledreflector. Een LED-retrofit-lamp in halogeenreflector mag dus eigenlijk niet.

Omdat we niet roomser zijn dan de paus maar vooral praktische motorrijders zijn, hebben we een mix van H4-lampen samengesteld voor tests, om de verscheidenheid aan mogelijke verlichting te laten zien. De motorfiets waarop we testen is een oude BMW K 1100 RS met een grote, rechthoekige koplamp. De referentie is de originele Bosch H4-lamp, die wel een keer vervangen mag worden na meer dan genoeg branduren.

Daarnaast zijn er moderne H4-lampen, ook van Osram en Philips, die momenteel veel verkocht worden in (web)winkels en veel beloven. De glazen behuizingen zijn blauwachtig gecoat, waarbij de dimlichtspiralen meestal worden uitgespaard. Deze kleuring zorgt ervoor dat het dim- en grootlicht witter lijkt. Maar uiteindelijk kan een dergelijke coating alleen bepaalde kleuren filteren, dus alleen de niet-blauwe delen van het licht gaan verloren. Fabrikanten adverteren weliswaar met een duidelijke verbetering van de verlichting (tot 200%) en een verlengde lichtbundel (tot 150 meter), maar uiteindelijk worden deze waarden niet bereikt.

Bij de LED-versies is dit duidelijk anders. Zowel de Night Breaker van Osram als de Ultinon Pro 600 HL van Philips en de Chinese variant van Katur verlichten aanzienlijk helderder. Terwijl een standaard H4-lichtkolom met ongeveer 3.000 Kelvin een gelig, warmwit licht uitstraalt, werpen moderne LED’s met een kleurtemperatuur van maximaal 6.000 Kelvin een koudwit licht op de weg en zorgen zo voor het beste zicht en hoog contrast. Bovendien hebben alle LED-varianten volgens de fabrikanten een levensduur die vijf keer zo lang is, wat de kosten-batenverhouding nog duidelijker richting het voordeel van LED schuift.

Bosch H4 – de referentie

  • Prestaties: H4 12Volt 60/55 Watt
  • Productieland: Duitsland
  • Bouwhoogte: 77 mm met aansluitvoet
  • Spiralen: dimlicht 19, grootlicht 15
  • Kleurtemperatuur: ca. 3.000 Kelvin
  • Branduren: ca. 500 uur
  • Prijs: €4,50 op ebay

Conclusie

Een eenvoudige en betaalbare H4 met een prettig warm, geelachtig licht. Maar de verlichting op de weg is in combinatie met het oude, grote windscherm van de BMW K 1100 RS gewoon niet meer passend. Vooral wanneer de lamp al enkele jaren oud is en de spiralen al tekenen van slijtage vertonen. Desondanks nog steeds een goede prijs-kwaliteitverhouding.

Philips H4 Racing Vision GT 200

  • Prestaties: H4 12 Volt 60/55 Watt
  • Productieland: Polen
  • Bouwhoogte: 78 mm met aansluitvoet
  • Spiralen: dimlicht 18, grootlicht 15
  • Kleurtemperatuur: 3.500 Kelvin
  • Branduren: 400 uur
  • Prijs: €19,99 bij Louis

Conclusie

De opbouw is vergelijkbaar met een standaard H4-lamp met dezelfde hoeveelheid spiralen voor dim- en grootlicht. Alleen de glazen zijn aan de binnenkant deels blauw gecoat, waarbij de dimlichtspiraal wordt gespaard. Hierdoor lijkt het dim- en grootlicht met ongeveer 3.500 Kelvin witter. De fabrikant belooft een tot 200% betere verlichting van de weg en een verbetering van 80 meter ten opzichte van conventionele H4-lampen, maar dit blijkt in de praktijk niet waar te zijn. De Vision GT 200 is wel iets helderder dan een standaard H4-lamp, maar dit compenseert de hoge prijs niet.

Osram H4 Night Breaker 200

  • Prestaties: H4 12 Volt 60/55 Watt
  • Productieland: Duitsland
  • Bouwhoogte: 76 mm met voet
  • Spiralen: dimlicht 19, grootlicht 15
  • Kleurtemperatuur: ca. 3.500 Kelvin
  • Branduren: ca. 250 uur
  • Prijs: €18,50 op ebay

Conclusie

Ook de Osram Night Breaker 200 belooft enorm veel op de verpakking: tot 200% meer helderheid, een lichtbundel tot 150 meter lang en tot 20% helderder licht. De fabrikant noemt het dan ook de ‘helderste halogeenlamp van Osram’. Ook hier is het glas blauw gecoat, waardoor het menselijk oog het geprojecteerde grootlicht op de weg als helderder ervaart, omdat alleen de niet-blauwe delen van het licht worden verminderd. Uiteindelijk schijnt de Osram iets verder dan de Philips GT, maar de meerprijs ten opzichte van de standaard H4 is ook hier niet gerechtvaardigd.

Osram H4 Night Breaker LED Pro

  • Prestaties: 12 Volt 27/23 Watt
  • Productieland: Italië
  • Bouwhoogte: 87 mm
  • LED’s: elk 6 voor dim- en grootlicht
  • Kleurtemperatuur: 6.000 Kelvin
  • Branduren: 2.500 uur (5 jaar garantie)
  • Prijs: €79,00 bij conrad.nl

Conclusie

Het verschil met het origineel van Bosch is hier echt opvallend en duidelijk zichtbaar. Het dimlicht zorgt met de 6.000 Kelvin, die worden waargenomen als koel wit, voor een merkbaar betere verlichting. De scherpe grens tussen licht en donker is duidelijk meer uitgesproken dan bij standaard H4-verlichting, maar wordt tijdens het rijden bijvoorbeeld in bochten niet als storend ervaren. Het grootlicht daarentegen is aanzienlijk beter en het voordeel van 230% ten opzichte van conventionele lampen kunnen we bevestigen. Bovendien blijft het ook voor de motor voldoende helder.

Philips H4 LED Ultinon Pro6000 HL

  • Prestaties: 12 Volt 18/18 Watt
  • Productieland: China
  • Bouwhoogte: 90 mm
  • LED’s: elk 4 voor dim- en grootlicht
  • Kleurtemperatuur: 5.800 Kelvin
  • Branduren: meer dan 3.000 uur (3 jaar garantie)
  • Prijs: €53 bij Amazon

Conclusie

LED is niet altijd hetzelfde. De Philips Ultinon geeft voor zowel dim- als grootlicht elk 18 Watt aan en gebruikt niet zoveel LED-componenten als de Osram-variant. Het dimlicht, dat op een afstand van vijf meter op de muur wordt geprojecteerd, valt in eerste instantie op door de wat diffuse lichtverdeling met uitgesproken strooilichteffecten (zie foto). In principe is daar niets op tegen en sommige fabrikanten gebruiken dit bewust om de scherpe grens tussen licht en donker te vervagen, maar hier lijkt het eerder onbedoeld te zijn. Tijdens het rijden is er niet veel van te zien. Het grootlicht is goed, maar kan niet tippen aan de prestaties en helderheid van de Osram LED.

KATUR LED H4

  • Prestaties: 12 Volt (geen opgave van wattage)
  • Productieland: China
  • Bouwhoogte: 78 mm met aansluitvoet
  • LED’s: elk 16 voor dim- en grootlicht
  • Kleurtemperatuur: 6.000 Kelvin
  • Branduren: meer dan 60.000 uur
  • Prijs: €29,69 bij katurled.com

Conclusie

De Chinese KATUR LED trekt online de aandacht met de laagste prijs en een indrukwekkende levensduur van meer dan 60.000 branduren! Dit mag natuurlijk worden betwijfeld, maar ondanks de zeer merkwaardige structuur van het dim- en grootlicht op de muur vanaf een afstand van vijf meter, kan de verlichting van de weg nog steeds als zeer goed worden beschouwd. Maar elk zestien LED’s voor dim- en grootlicht zijn natuurlijk een kracht en de 6.000 Kelvin zorgen voor extreem wit licht. Een ECE-keurmerk of een verwijzing naar typegoedkeuring is tevergeefs te vinden.

Monteren van LED
Het vervangen van een H4-lamp is meestal een klusje van niks. Stekkers loskoppelen, rubberen kap verwijderen, beugels aan beide zijden losmaken en de lamp uit de koplamp verwijderen. Ook LED’s mag je, net als H4-glazen, niet met de vingers aanraken! Omdat de LED-versies vaak dieper zijn dan de originele H4-lamp, zijn sommige motorfietsen met bijvoorbeeld ronde koplampen niet geschikt voor ombouw, omdat er gewoonweg niet genoeg ruimte in de behuizing is. Bovendien hebben de twee LED-lampen van Philips en Osram een ingebouwde ventilator die voldoende frisse lucht nodig heeft. Bij onze testmotor, een BMW K 1100 RS met een grote, rechthoekige koplamp, waren de LED’s snel en eenvoudig te monteren, er waren geen verdere accessoires nodig. Ook LED’s mag je, net als H4-glazen, niet met de vingers aanraken!
Correct afstellen van de koplamp
Parkeer je motorfiets op een vlakke ondergrond voor een lichte muur. De afstand tussen de koplamp en de muur moet vijf meter zijn. Afhankelijk van het rijgedrag (alleen of met passagier) gaan de berijder of de berijder en de duopassagier op de motor zitten met de juiste bandenspanning en juiste instelling van de schokdempers. Terwijl de berijder de motorfiets nu recht houdt, meet een helper met een meetlint de afstand van de grond tot het midden van de koplamp en draagt deze maat over op de muur. Markeer de dwarsstreep (oranje lijn in de schets) met krijt of plakband. Precies vijf centimeter daaronder wordt parallel een tweede lijn (groene lijn in de schets) gemarkeerd. Tot slot wordt er nog een verticale lijn getrokken die precies op de verlengde lengteas van het voertuig ligt (in de schets de blauwe stippellijn). Nu kan je het dimlicht controleren. De licht-donkergrens van het koplamplicht die op de muur valt, moet precies op de onderste (groene) lijn liggen. Bij een asymmetrisch verlopend dimlicht moet het gedeelte van de lichtbundel dat aan de rechterkant omhoog en dan weer omlaag loopt rechts van de verticale (blauwe) markering liggen. Als er afwijkingen zijn in een of beide gevallen, moet je bijstellen. Aan welke schroeven je moet draaien om de lichthoogte of horizontale uitlijning aan te passen, blijkt meestal uit de handleiding. Het grootlicht kan je nu ook controleren. Als het dimlicht correct is afgesteld, moet de horizontale lichtbundel van het grootlicht vrijwel precies op de hoogte van de bovenste markering (oranje lijn) liggen.

Tekst en foto’s: MotorradNews

Honda UK viert avontuur met speciale Africa Twin-editie

Door
Redactie
-
0

Honda UK heeft twee speciale versies van de geliefde CRF1100L Africa Twin uitgebracht, die alleen in het Verenigd Koninkrijk verkrijgbaar zijn. Deze motoren, de ‘Adventure Roads Edition’, vieren het succes van het Honda Adventure Roads evenement in 2024.

De gelimiteerde Africa Twin, geïnspireerd door Honda’s jaarlijkse avontuurlijke bijeenkomst waar dertig rijders een epische tiendaagse tocht door Marokko maakten, is beperkt tot slechts 75 stuks. Zowel met handmatige als DCT-transmissie beschikbaar, hebben alle modellen elektronische vering.

Eerste indruk 2024 Honda Africa Twin Adventure Sports

De motoren zijn uitgevoerd in Honda’s iconische rood-wit-blauwe kleurenschema en hebben een individueel genummerde badge, Adventure Roads-velgstriping en een tanklogo. Ze zijn ook uitgerust met originele Honda-accessoires zoals valbeugels, extra mistlampen en een aluminium radiatorrooster, voor een kleine meerprijs bovenop het standaardmodel. De handgeschakelde versie kost €18.499 en de DCT €19.899.

Honda organiseert het Adventure Roads programma sinds 2017. Het eerste evenement bracht deelnemers naar het spectaculaire Nordkapp in Noorwegen, het noordelijkste punt van het Europese vasteland binnen de poolcirkel. Latere evenementen vonden plaats in Zuid-Afrika in 2019 en IJsland in 2022. Het Adventure Roads evenement voor 2025 is al aangekondigd en zal 30 Africa Twin-rijders samenbrengen voor een avontuur van Rome naar Istanbul, door acht landen en twee continenten.

Hoewel deze gelimiteerde Africa Twin ongetwijfeld in trek zal zijn bij avontuurlijke motorliefhebbers, beperkt de exclusiviteit voor de Britse markt de mogelijkheden voor klanten in andere landen om er één te bemachtigen.

KTM en Bajaj ontwikkelen 650 Duke

Door
Redactie
-
0

KTM en het Indiase merk Bajaj ontwikkelen samen een nieuwe motorfiets, de 650 Duke. Dit model zal deel uitmaken van KTM’s middensegment line-up, net als een ander model gebaseerd op de 450NK die in samenwerking met het Chinese CFMoto wordt ontwikkeld.

Bajaj zal de 650 Duke in India produceren, waarbij componenten van KTM worden gebruikt. Hierdoor wordt de motorfiets een directe concurrent van de Yamaha MT-07. Beelden van een testmodel suggereren dat de 650 Duke gebaseerd is op de 790 Duke, maar met een tweecilinder LC8C-motor met een kleinere cilinderinhoud. Het frame en de chassiscomponenten lijken overgenomen van de 790 Duke, maar de positie van voetsteunen en handgrepen duidt op een comfortabeler ontwerp.

Door samen te werken met Bajaj kan KTM een beter toegankelijk model in het middensegment introduceren en zo hun marktaandeel vergroten.

Hoe werkt het automatische versnellingssysteem van KTM?

Reportage Brussel – Dakar I: van recordmotor tot woestijnrat

Door
Thierry Sarasyn
-
1

Toen Kawasaki in 2019 de nieuwe Versys 1000 op de wereld losliet, was de begeleidende slogan ‘Adventure Calling’. Dat is ruim interpreteerbaar, maar we vonden het al behoorlijk avontuurlijk om met de Versys 1000 SE in 2023 het ‘Wereldrecord aantal landen in één dag’ scherper te stellen. Vijftien landen en daarna…stond de Versys (te) lang stil op de redactie.

Thierry scoort nieuw record: 15 landen op de motor binnen 24 uur

Fast forward naar april van dit jaar en hoog tijd om iets nieuw te proberen in onze zoektocht naar de avontuurlijke inborst van de hoogpotige vierpitter. De slagzin ‘Adventure Calling’ kwam opnieuw ter sprake. En als het avontuur roept, wie zijn wij om daaraan weerstand te bieden? Een ander credo over avontuur is dat het pas begint waar de weg eindigt. En laat offroad-rijden nu één ding zijn wat we nog niet met de Kawasaki probeerden. Ook al liet het promo-filmpje van de Versys in 2019 al een tocht door Marokko zien, er kwam geen meter offroad bij kijken. Dat moet beter kunnen. Maar niet met de motor waarmee we in 22 uur vijftien landen doorkruisten. Er waren aanpassingen nodig. En een doel natuurlijk, dat helpt altijd.

Hoe ver?

Avontuur begint bij stilstaan. Dus stonden we even stil bij de opties. Waarom niet het ultieme avontuur aanpakken? Van Brussel naar Dakar rijden bijvoorbeeld. Niet wetende of dat lukt, maar een beetje avontuur laat zich niet voorspellen. Het was hoe dan ook het proberen waard. Van Brussel naar Dakar of… hoe ver. Iets in die aard. Gewoon proberen en zien hoever de reis ons brengt.

En dus begon het aanpassen van de motor. Offroad-voetsteunen zijn altijd nuttig. Een belly pan is zelfs noodzakelijk. Koffers natuurlijk. En valbeugels. Want de kans is klein dat je Marokko, de Westelijke Sahara, Mauritanië en Senegal doorkomt zonder een kleine of grote schuiver. Vooral omdat het doel van onze reis is om stukken van de originele Dakar-route te rijden. Niet de grote duinen van de Erg Chebbi, maar het merendeel van de pistes moet wel te doen zijn zijn. Dit in gedachten houdend dat er in totaal zo’n 7.000 km moet worden afgelegd en dat we dat met één set banden moeten aankunnen. Geen noppenbanden dus, wel de A41, Bridgestones adventure-band voor de openbare weg. Die moet de kilometers garanderen en we deden er ten tijde van de lancering al aardig wat pistes mee in de ruime omgeving van Ouarzazate.

Goed begonnen

Terwijl we deze regels tikken, kunnen we al terugblikken op de eerst 1.400 km van de rit. Met een ommetje door de Pyreneeën en Andorra, alwaar we ook de eerste onverharde wegen indoken. Met verbazend gemak. De banden doen het goed, het lage zwaartepunt van de Versys 1000 is een absoluut voordeel en de bellypan en offroad-voetsteunen van SW Motech lijken voorlopig de meest nuttige aanpassingen geweest. Dat zal wel zo blijven tot we de Kawasaki een keer neervlijen en de valbeugels hun werk doen.

O ja, omdat de vlag de lading een beetje moet dekken, trokken we met de Versys ook nog naar de spuitcabine, alwaar de motor een passende kleurstelling kreeg aangemeten. In combinatie met de toevoeging van de accessoires, zorgt dit ervoor dat de motor er een stuk avontuurlijker uitziet. De rest vinden we uit in de komende dagen en weken. In een droomscenario hobbelen we in de eerste week van juli Senegal binnen. Dat is drie weken na de start bij het Brusselse Atomium.

Voorspelbare uitdagingen

Er zijn nog wat traditionele hinderpalen waar je als Afrika-reiziger steevast tegenaan loopt. Naast de offroad-passages, zijn er ook nog de vaak vervelende douanecontroles, uitdagingen bij de navigatie, darmkrampen –soms veroorzaakt door die douanecontroles – en een voorspelde hitte van meer dan 40 graden. Om dat laatste op te vangen, vervingen we de koelvloeistof door MoCool, een additief dat gemengd met gesteriliseerd water de motortemperatuur tot 10 graden koeler houdt. Bij Motul gingen we ook shoppen voor de bekende additieven die er voor moeten zorgen dat de benzine – die naarmate je zuidelijker gaat ook slechter wordt – toch de juiste verbranding biedt. Ook spannend: de NGEN7-motorolie op basis van gerecyclede olie. Héél benieuwd hoe die zich gaat gedragen tijdens de 7.000 km met extreme temperaturen.

Heel wat om naar uit te kijken en, oké, misschien wel een tikkeltje gevaarlijk. Maar als je vindt dat avontuur gevaarlijk is, overweeg dan eens hoe risicovol routine kan zijn. Daar laten we ons alvast niet door weerhouden. Geen idee of we het halen, maar het proberen op zich is al een avontuur. Het vervolg? Je leest het binnenkort op motor.nl!

Martin is al zestig jaar motorliefhebber en -verzamelaar en heeft unieke Oldtimer Collectie

Door
Onno Wieringa
-
0

Martin Smits begon in 1964 met het verzamelen van motoren. Na ruim 60 jaar werd de collectie te groot om goed te kunnen onderhouden en werd een groot deel verkocht. Zijn favoriete objecten zijn gelukkig gebleven en krijgen nu de aandacht die zij verdienen!

In 1973 kocht Martin een nieuwe H-D FLH en die werd goed gebruikt; Met zijn vrouw achterop en de twee kinderen in het zijspan, was de familie elk weekend onderweg. Samen met zijn vrouw werden veel beurzen in Nederland, België en Duitsland bezocht. “Ik zat vroeger in het vlees en gevogelte”, legt Martin uit, “maar mijn grote hobby was motoren. Zo’n beetje al mijn Harley-spullen komen uit Nederland, van beurzen als Vehikel, Hardenberg en in het Autotron.” Die FLH is overigens nog steeds in Martins bezit!

Zijspannen

In 2002 kwam er een FLHR Road King bij, met daaraan een speciaal voor zijn hond Monty aangepast zijspan. “Monty vindt het geweldig, zodra de motor wordt gestart, springt hij al in het zijspan en hij rijdt overal mee naartoe!” Zijspannen vormen een rode draad in Martins leven. Leo Kerkhoff (77), Martins beste maat, heeft vanaf zijn achttiende motor gereden en komt tijdens ons gesprek met zijn zijspancombinatie aangereden. Het is een BMW R/67/2 met een door hemzelf gerestaureerd ’38-er Steib zijspan. Leo was beroepsmatig plaatwerker en techneut en maakte veel zijspannen voor Martin. Aan zijn eigen Steib heeft Leo alles zelf gedaan. Lachend vertelt Leo: “Om het Steib logo voorop de neus vast te zetten, drukte Martin het embleem tegen de zijspanbak, terwijl ik met mijn arm zover mogelijk in de neus kroop om de moer vast te draaien. Ik lag er uiteindelijk dusdanig ver in, dat toen de moer vast zat, ik er met geen mogelijkheid meer uit kon komen! Martin heeft mij bij mijn benen gepakt en mij er met de nodige moeite weer uit getrokken!” Leo wijst naar het ‘Berlin’ schildje; “Dat heb ik in zo’n muntenautomaat gemaakt toen we in Berlijn waren om deze bak op te halen. Je gooit er een stuiver in en dan perst hij dit schildje eruit. Dat leek mij leuk als aandenken!” Vooral de achterkant van de bak bleek erg slecht en die is inmiddels door Leo helemaal vervangen. Het zitje is opnieuw bekleed en ook alle sier-strips, bevestigingen et cetera werden door Leo gemaakt, gedraaid en vervangen. Leuk detail zijn de leren riempjes. “In die tijd waren er tenslotte nog geen tie-wraps!”, verklaart Leo.

Edo’s motoravontuur in Australië: een roadtrip langs de Great Ocean Road

ANWB geschiedenis

In Martins huis en in de vele aanbouwsels is het volop genieten van alle motorfiets gerelateerde memorabilia, onderdelen en natuurlijk ook van alle motorfietsen. Elk overgoten met geschiedenis en met een eigen verhaal. Martin was altijd geïnteresseerd in de ANWB en hij weet veel over de geschiedenis van de bekende ANWB motoren met zijspan. Het begon ooit met enkele H-D 750 WLC zijspancombinaties, maar al gauw volgden ook enkele H-D UL 1200 zijklepmodellen. Van zowel de 750 en de 1200 is er, voor zover bekend, nog maar één van elk overgebleven. “Ik heb het zijspan ooit gekocht van een boer. Het had als kippenhok dienstgedaan, maar was, ondanks dat ie door alle kippenstront behoorlijk verrot was, nog wel origineel Wegenwacht.” Maatje Leo de plaatwerker, heeft ‘m helemaal gerestaureerd en het plaatwerk van de bak, wat volledig verroest en dus onbruikbaar bleek, vervangen door een bak van iets grotere afmetingen, waardoor de 750-bak beter in proportie bleek ten opzichte van de grotere H-D 1200. Regelmatig was de prachtige combinatie te zien op evenementen zoals het Nationaal Veteraan Treffen in Woerden. De motor is, met pijn in het hart, inmiddels verkocht. De inmiddels 86-jarige Martin, tegenwoordig net over grens wonend, kan door een slechte schouder helaas niet meer zo goed rijden. “Ik ben nu met een Eend in besteluitvoering van de ANWB bezig”, aldus Martin, dat is ook vreselijk leuk!”

Tastbare sfeer

Er is natuurlijk nog veel meer te zien en een uitgebreide rondleiding volgt. Van zijn oude Mercedes tot  bijzondere motoren van merken als Ardie, Rudge, NSU, Jawa, BMW, Triumph (de Duitse!) en BSA. We zien ook een H-D Servicar en diverse zijspancombinaties. Zeldzaam zijn de Csepel, Huhnerschreck, Armor, Breda, Ariel en Sima Jura Motor, menig museum zou er jaloers op worden! Overal zie je zeldzame reclameartikelen, posters en gereedschappen die als decoratie de tijden van weleer doen herleven. De geur van oude benzine, olie en leer streelt de neus. Rekken met oude en nieuwe bougies, lampjes en een pop gekleed als pompbediende zit geduldig in haar hokje te wachten op klanten. Benzinepompen, etalagepoppen gekleed in oude motorkleding en honderden oude benzine- en olieblikken maken de sfeer tastbaar. Martin, zichtbaar zelf ook genietend van al het moois, vertelt dat er zelfs een complete bibliotheek met oude motorbladen en boeken aanwezig is. 

Na een dag lang genieten van al het moois en bijbehorende geschiedenis, hebben we nog niet eens tijd genoeg gehad om alles te kunnen bekijken. We bedanken Martin voor de gastvrijheid en de gezelligheid en beloven gauw weer eens langs te komen!

Tekst & fotografie Onno “Berserk” Wieringa

Feest bij Back Corner Custom Bikes

Door
Onno Wieringa
-
0

Toen René Groot Wassink zo’n dertig jaar geleden begon met het hobbymatig verbouwen van motorfietsen, kon hij niet vermoeden dat het zou uitgroeien tot het huidige professionele bedrijf. Ooit begonnen in Vorden en sinds een jaar in een mooi pand in Zutphen. Op zondag 14 april organiseerde BCCB haar eerste Open Dag.

Om twaalf uur ging de Open Dag in Zutphen van start en meteen kwam er al een groep van een man of veertig aanrijden. Daarna was het de hele middag een komen en gaan van motoren. De meeste zijn custombikes en dat is niet verwonderlijk, want BCCB is gespecialiseerd in het bouwen en verbouwen van custombikes, meestal op basis van een Harley-Davidson.

Op bezoek bij Priscilla en Henk van Blue Bull: V-Twin Service, V-Twin sfeer!

Binnen, maar vandaag ook buiten, staan veel projecten in opbouw. Onderdelen, frames, benzinetanks en spatborden staan mooi uitgestald en iedereen mag een kijkje nemen in de ‘keuken’ van BCCB. Op de bovenverdieping zien we bekende customs, zoals de chopper, die onder andere in Italië tijdens de Motor Bike Expo diverse Awards won.

René en zijn meisje Martine komen bijna tijd tekort om iedereen te woord te staan en zowel bij de biertap als bij de hamburgers is het een drukte van belang. Zodiac heeft een stand met enkele door hen gebouwde choppers en onderdelen, Beer verkoopt zijn CRP-boeken, Inca Stienen is aan het pinstripen en er is ook een specialist in motorreizen aanwezig. De straat staat aan het begin van de middag al zo vol met motoren, dat je moeite moet doen om een parkeerplek voor je motor te vinden! Met zoveel motormoois lijkt het wel een heuse bikeshow!

Dat de Open Dag bij BCCB een groot succes was, mag je gerust een understatement noemen. We mogen in ons kleine Nederland dan ook best wel trots zijn op de vele getalenteerde customizers zoals René!

Tekst & fotografie: Onno “Berserk” Wieringa

BACK CORNER CUSTOM BIKES
René Groot Wassink
Luchtenhorst 7A
7207 BV Zutphen
Tel. 06-12411061
bccb.vorden@hotmail.com

Bandentest Continental ContiAttack SM2: Kleefkracht

Door
German Ooms
-
0
Continental ContiAttack SM2

Kort na de marktintroductie van de ContiAttack SM2 kregen we in Oostenrijk de kans om dit nieuwe rubber te testen. Een band die specifiek ontwikkeld werd voor de die-hard speelvogels onder ons, moet op gepaste wijze getest worden. En dus stuurde Continental ons de baan op met een kleine vloot aan Husqvarna 701 Supermoto’s en KTM 690 SMC’s voor een dagje ‘hooliganisme voor het goede doel’.

Eerst even terug naar de basis. Wat is ‘supermoto’ eigenlijk? Wel, het begrip is ontstaan uit een motorsportdiscipline die op een unieke wijze elementen van straat- en off-roadracen combineert. Aanvankelijk gebeurde dit met omgebouwde crossmotoren (kleinere en bredere wielen, opgesneden slicks of regenbanden, aangepaste vering…), maar al snel zagen enkele fabrikanten brood in dit soort motorfietsen. Onder aanvoering van de Europese off-roadgeoriënteerde merken (KTM, Husqvarna, et cetera) werd de markt als het ware overspoeld met supermoto’s. De een wat zwaarder en sterker dan de andere, maar ze verkochten ze als zoete broodjes. De stoere looks, de vlotte stuureigenschappen en de hoge fun-factor spraken veel mensen aan. Maar de laatste jaren is het wat stiller rond de supermoto’s en nog slechts enkele fabrikanten bieden ze aan. Maar daar komt volgens Continental stilaan verandering in. Onder impuls van een groot aantal ‘influencers’ wint de supermoto opnieuw aan belangstelling en wordt verwacht dat de verkopen de komende jaren spectaculair zullen toenemen. Vooral jonge motorrijders klikken zich een kromme duim om zoveel mogelijk stunts en gekkigheden te zien en laten zich bij de aankoop van een nieuwe machine beïnvloeden door jawel, de influencers…

Voor Continental was dit voldoende reden om de in 2011 geïntroduceerde en in 2018 ge-update ContiAttack SM (EVO) aan een grondige vernieuwingsbeurt te onderwerpen. De 2018-versie heeft zich bewezen als af-fabriek (OEM) gemonteerde band op onder meer de Husqvarna 701 Supermoto en de GASGAS SM 700. En daarmee weet je meteen voor welk type motorfiets deze band ontwikkeld werd. Namelijk de straatgeoriënteerde supermoto. In de supermoto-competitie worden andere, lichtere motoren gebruikt en zijn er andere bandenmerken die specifieke competitiebanden aanbieden. De ContiAttack SM2 is bedoeld voor gebruik op de openbare weg, maar kan ook op het circuit een aardig stukje mee. Dat ondervonden we in de voormiddag van deze testdag.

Stijgend vertrouwen

Op een aangepast testcircuit van de Oostenrijkse automobielclub mochten we volledig losgaan en dat leverde behalve een brede smile ook voldoende testinfo over de nieuwe band op. Het eerste wat opvalt is dat de opwarmtijd tot een absoluut minimum beperkt blijft. Dat heeft te maken met een nieuwe compound die voor de voorband gebruikt wordt. Continental geeft deze technologie de sprekende naam ‘Black Chili Compound’ en zorgt voor meer grip onder koude maar ook natte omstandigheden. Dat komt doordat de specifieke mengeling van harsen (met silicatechnologie) het loopvlak flexibeler maakt. Hoe beter het loopvlak zich vormt naar de ondergrond, hoe beter de tractie. Meestal gaat een zachter loopvlak gepaard met een kortere levensduur van de band. Maar door die specifieke samenstelling te combineren met een heel specifieke opbouw van het karkas van de band is Continental erin geslaagd de levensduur zelfs met meer dan 100% te verlengen. Datzelfde geldt overigens ook voor de achterband. Comfort, grip op nat wegdek en stabiliteit zijn volgens Continental ook beter dan bij het uitgaande type.

Bandentest Bridgestone Battlax Hypersport S23: strepen op Kyalami, Zuid-Afrika

Tijdens de circuitsessies was het warm en de asfaltconditie was perfect. We konden dus vrij eenvoudig op zoek naar de limieten. Met de mapping in ‘Supermoto’ laat de elektronica van beide testmotoren behoorlijk wat slip toe. Maar zelfs dan zorgden de nieuwe Conti’s voor heel veel vertrouwen. Je voelt ontzettend duidelijk wat er gebeurt tussen band en wegdek. De band geeft ook heel mooi aan wanneer de limiet bereikt is en dat is bij supermotobanden natuurlijk van cruciaal belang. Aanvankelijk werden we losgelaten met 2,4 bar in de voorband, maar dat bleek een fractie teveel waardoor de voorband soms iets aan vertrouwen inboette. Nadat op verzoek de druk op de voorband werd verlaagd naar 2,2 bar was er weer volop vertrouwen en kon het gas open tot tegen de stuit. Gelukkig reden we de circuitsessie in de voormiddag en bleef het kwik netjes onder de dertig graden. Het slijtagepatroon van de banden was daardoor mooi egaal en van ‘oprollen’ op de flanken was totaal geen sprake. Conti zorgde er bij de constructie van de banden voor dat de diepte van de groeven in de band overal even diep zijn waardoor de band ook onder grote hellingshoeken en na enige slijtage stabiel blijft presteren.

Snelheidsindex

Na de positieve bevindingen op het circuit was het na de lunch tijd voor een test op de openbare weg. Want daarvoor werd deze nieuwe ContiAttack SM2 uiteindelijk ontwikkeld. Nu was het in de Oostenrijkse Alpen met meer dan 30 graden wél loeiheet, waardoor een ritje van dik 200 km aan boord van een supermoto best een beproeving was. Voor je achterwerk, maar ook voor de motoren en de banden. Toch kon dat de pret niet drukken, want de wegen lagen er fantastisch bij en onze gids kende de streek duidelijk op zijn duimpje. Ondanks het hoge tempo en de hoge temperaturen presteerden de banden schitterend. Daar waar het ‘kon’ werd de snelheid stevig opgevoerd naar de limiet van de motoren. Daarbij viel op dat er niet het minste onrust ontstond in het rijwielgedeelte. Ook langsrichels en oneffenheden in het wegdek werden probleemloos verteerd. Deze nieuwe ContiAttack SM2 is gemiddeld 140 gram lichter dan zijn voorganger en dat zorgt er in theorie voor dat het insturen vlotter zou moeten verlopen. In de praktijk bleek dat niet meteen. Het insturen ging vlot en stabiel, maar niet ‘opvallend’ vlot. Dat heeft allicht te maken met de zachtere compound van het rubber. Maar die 140 gram gewichtsbesparing zorgen ook voor een lager onafgeveerd gewicht en dat is natuurlijk nooit verkeerd. Bij lange doordraaiers zoals afritten van autostrades blijf je mooi op de gekozen lijn en geeft de band zoveel vertrouwen dat je eigenlijk steeds sneller wil en je hooligangedrag dreigt de overhand te nemen.

Na deze kleine lofzang zou je je kunnen afvragen waarom niet elke motorfiets wordt uitgerust met deze banden. Wel, daar schuilt een klein addertje onder het gras. Kijk even naar de tabel met de beschikbare maten en je begrijpt meteen wat ik bedoel. De breedst beschikbare achterband is een 160. Geen enkele dikke sportfiets, maar ook geen van de dikke tweecilinder supermoto’s zoals de KTM 890 SMT of de Ducati Hypermotard komen dus in aanmerking voor deze band. En dat heeft vooral te maken met de snelheidsindex van deze banden die met de aanduiding H behoorlijk lager is dan de V-klassering (tot 240 km/u) die nodig is voor krachtige en dus snelle motoren. Bovendien zijn genoemde motoren ook een stuk zwaarder waardoor de constructie van de band sterker en dus zwaarder zou uitvallen. Continental trok dus heel bewust de kaart van de lichtere supermoto’s en maakte geen compromissen. Het resultaat is een band die over heel de lijn sterk presteert en er bovendien heel ‘racy’ uitziet. Dat laatste spreekt onze vrienden influencers allicht nog het meest aan…

Foto’s: Continental

De Motor Podcast #127: de kracht van social media in de motorscene

Door
Redactie
-
0
De Motor Podcast aflevering 127

Als je geen zin hebt om in je eentje van je motorpassie te genieten, kun je verschillende dingen doen. Met vrienden ritten organiseren of je aansluiten bij een motorclub voor een mooie rit en een biertje na afloop in het clubhuis of café. Buiten ergens afspreken en lekker rijdend van je motorpassie genieten.

Veel mensen doen dit ook allemaal online. Via de bekende forums en Facebookgroepen, maar ook steeds meer via kanalen als Reddit en Discord. Dat laatste functioneert als een soort digitale motorclub. Maar is dat nou net zo gezellig? Podcast hosts Peter en Dennis zitten het liefst zo weinig mogelijk achter het scherm, of het moet het windscherm van de motor zijn.

De Motor Podcast #126: Robin reist alleen en onbevangen door Europa

Gasten Niels & Chester leggen voor de podcast microfoon uit hoe het beheren van een ‘motorkanaal’ of eigenlijk een virtuele motorclub in zijn werk gaat. Ze organiseren motorritten in ‘real life’ en online wordt er flink gediscussieerd over motorrijden. Je kunt gratis meedoen, alleen moet je voor jezelf even een biertje inschenken, want dat kan digitaal (nog) niet.

Het hele verhaal hoor je in aflevering 127 van De Motor Podcast.

Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering.

Kostbaar eerbetoon: Ducati Panigale V2 Superquadro

Door
Redactie
-
0

Ducati brengt een gelimiteerde editie van de Panigale V2 uit als eerbetoon aan de Superquadro. Dit collector’s item wordt geproduceerd in een genummerde serie van slechts 555 stuks.

De Superquadro is de meest geavanceerde tweecilinder motor ooit gemaakt door Ducati. Deze 90° L-twin met desmodromische klepbediening vormt al meer dan dertig jaar het technische hart van Ducati Superbikes en Supersports zoals de 748, 848 en 959.

De eerste Superquadro werd in 2011 ontwikkeld voor de 1199 Panigale. Door innovatieve technieken zoals Vacural-gietwerk, NikaSil-coating en magnesium componenten is een extreem compact en stijf motorblok ontstaan. Ook de tuimelaars en aandrijving zetten nieuwe maatstaven qua efficiëntie en betrouwbaarheid.

Voor deze Final Edition is gekozen voor de 955cc-versie met 155 pk, die zowel op de weg als op het circuit uitblinkt. Nicolò Bulega veroverde er in 2023 de eerste Supersport wereldtitel mee voor Ducati.

De speciale kleurstelling ‘Superquadro Tribute’ combineert wit, rood, zwart en grijs. Een technische tekening van de motor siert de zijkuip. Carbon onderdelen, Öhlins-vering, Rizoma-voetsteunen en lithium-ion accu maken de exclusieve uitrusting compleet.

Elke motorfiets is voorzien van een uniek modelnummer op de kroonplaat en wordt geleverd met een certificaat van echtheid en speciale motorhoes. Vanaf oktober 2024 is deze bijzondere Panigale V2 Superquadro Final Edition verkrijgbaar bij de Ducati dealers. De prijs is in de Benelux nog niet bekend, in Duitsland betalen ze voor dit kleinood vanaf €28.000. Dat zal bij ons rond de 30.000 euro of meer zijn.

QJMotor SRT 600: middenklasse reisenduro met een vleugje Harley

Door
Redactie
-
0

QJMotor is van plan om een nieuwe motorfiets in de middenklasse te lanceren, ditmaal in het reisenduro-segment. Het gaat om de SRT 600, die deze zomer in China zal arriveren en mogelijk in 2025 in Europa.

Een opvallend kenmerk is de vorm van de brandstoftank, die onmiddellijk doet denken aan de Harley-Davidson Pan America. De tank heeft een capaciteit van 20,5 liter.

De motor heeft een tweecilinder-motor met een cilinderinhoud van 554 cc, goed voor 61 pk. Als de motor in Europa komt, zou er mogelijk een versie met 48 pk beschikbaar zijn, die legaal is voor A2-rijbewijshouders, volgens de website Motorrad Online.

Het hoofdframe is van staal gemaakt, evenals het bevestigde achterframe, terwijl de swingarm van aluminium is. Aan de voorkant vindt je een USD-telescopische vork van Marzocchi.

De SRT 600 komt in een standaardversie met aluminium velgen, gemonteerd met Maxxis enduro-banden, maar de offroadversie heeft spaakwielen. In beide gevallen zijn de wielformaten 19 inch vooraan en 17 inch achteraan, en de bandenmaten zijn hetzelfde.

Het remsysteem is van Brembo, met twee schijven en twee vierzuiger-radiale remklauwen vooraan en een enkele schijf met een tweezuiger-klem achteraan.

De rijder kan genieten van een zeven inch groot kleurenscherm op het dashboard, dat toegang biedt tot alle essentiële informatie en data, evenals functies voor smartphone-connectiviteit, inclusief navigatie.

In China zijn de aangekondigde prijzen voor de QJMotor SRT 600 zeer aantrekkelijk: 29.999 yuan (ongeveer 3.800 euro) voor de standaardversie en 33.999 yuan (4.300 euro) voor de offroadversie. Of deze in de Benelux net zo aantrekkelijk zullen zijn? We houden je op de hoogte.

1...191192193...1.874Pagina 192 van 1.874

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company